Aan het begin van de middag bevond de heks zich in Barendrecht voor een privéles Indiase zang. Bij binnenkomst deelde mijn lerares mee, dat ze strontchagrijnig was. Dat kwam goed uit, ik ook. Al drie dagen…. Scheldend en pissed off vervul ik mijn dagelijkse verondersteld therapeutisch werkzame taken. Ik breng het nauwelijks op. Toch is er genoeg moois te beleven. Zelfs voor een sippe heks.
Het was overigens een heerlijke les, door al die passie heb ik werkelijk fantastisch rondgezonden! Een hele nieuwe Alaap, alsof het niets was…..
Dinsdag kreeg ik een mysterieus pakje over de post. Erin bevond zich het halsbandje van Ferguut. Dezelfde, die ik hem had omgehangen vorig jaar met mijn adresgegevens. Op de envelop zag ik de afzender: Katman uit Nibbixwoud. De redder in nood van Ferguut. ’s Avonds sprak ik hem uitgebreid aan de telefoon.
Het bandje was gevonden door buurman Sjaak. Het lag onder zijn motor, de slaapplek van mijn monster. Naast het bandje lag een hele berg vogelveertjes. De panter lust wel een gevederde vriend. Hij heeft zich prima kunnen redden in de Hollandse poldernatuur.
“Weet je wat nu zo gek is’, Zei Katman, ‘Ik reed een keertje terug naar huis vanuit Amsterdam met de trein. Je rijdt dan door de weilanden. Het was een paar weken voordat die zwarte zwerver in Nibbixwoud opdook. Het had gesneeuwd en het land was wit.
Opeens zag ik een enorme zwarte kat dwars door die witte wereld lopen. In the middle of nowhere. Hij viel natuurlijk enorm op.
Pas veel later, toen bleek, dat hij zo’n afstand had afgelegd, dacht ik: Zou hij het geweest zijn, de ridderpanter?’ Ja, bizar. Het zou kunnen. Gek genoeg heb ik steeds dat beeld op mijn netvlies als ik aan zijn grote rondreis denk. Het zou me niets verbazen, als het zo zou zijn. Het leven is vaak magisch. De werkelijkheid onwaarschijnlijk. Je verzint toch ook niet dat een ridderkat uiteindelijk opduikt in een ridderzaal?
Volgens mij is hij in een vrachtwagen van expeditiebedrijf Smit meegelift naar Wormerveer en vandaar door de polders naar Nibbixwoud gelopen. Dus logistiek zou het ook kunnen…..
Grappig is ook, dat Katman hem Grote Poes had genoemd, naar analogie van Grote Pier. Een Friese held, ook bekend en bemind in West Friesland. Net als Ferguut was de moeder van Grote Pier van adel, terwijl zijn vader een herenboer was….. Hij ontwikkelde zich echter tot piraat. “Een grote zwarte man met gloeiende ogen, gruwelijk op te zien!” Kwaaie Pier…..
Gisteren was ook geen verkeerde dag, ondanks mijn mopperige ondertoon. Ik kreeg mijn jeugdvriendin Bloem op kraamvisite. We zijn samen heerlijk op stap geweest. Bij Douglas hebben we ons half bewusteloos gesnoven aan de lekkere luchtjes, bij Ilias op de markt gesnoept van de heerlijkste lekkernijen en nog kunst en koffie in Galerie van de Vlist op de koop toe! Een puntgave middag. Later heb ik voor een weeshuis roti gemaakt. Dus ik kan weer weken eten!
Ach, het chagrijn zal wel weer overwaaien. Intussen groeien de poesjes als kool! Het derde leuke bericht in deze blog. Ze beginnen te reageren op aanraking. Hun oogjes zitten op een kiertje. En daarnet was ik getuige van de eerste stoeipartij tussen de twee hompiedompies. Dat zag er zo aandoenlijk uit.
Het embryonale is er echt af nu, hun vachtjes zijn dikker en hun lijfjes verdubbeld. Het gepiep is veranderd in een heel iel gemiauw. Ze gaan vast ook snorren binnenkort. Gelukkig heb ik morgen niet zoveel te doen en kan ik lekker met mijn hoofd boven de werpkist hangen. Het beste medicijn tegen chagrijn.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.