Traitioneel heb ik met Tanneke gelucht op 2e kerstdag. Ik ken haar nu zo’ 6 of 7 jaar. Sinds ik met Ysbrandt dagelijks langs haar huisje kwam en we begonnen te zwaaien naar elkaar. En gebaren. En onze hondjes gingen blaffen, het zijn geen vrienden, helaas.

Op een goede dag, de ochtend na het inwijdingsfeest van Frogs nieuwe huis, liep ik brak richting parkje, toen ze me binnen wenkte voor koffie. Sindsdien is het aan. Regelmatig vertoef ik in haar huisje. Heel soms gaan we er op uit, Krak en Mik. En 2e kerstdag brunchen we samen. Vroeger hier in mijn mooie kersthuisje. Ze hees zich dan tegen alle regels van de zwaartekracht in eigenhandig mijn trap op. En dan genoten we een heerlijke maaltijd  samen. Ze heeft zelfs wel eens een groot feest hier meegemaakt. Onverstoorbaar zat ze tussen vogels van allelei pluimage, ik heb een kunstzinnige vriendenkring, te genieten.

Het is een heksje, net als ik. Geboren in de mysterieuze gordel van smaragd. Met een hele rij koloniale voorouders aan de muur. We hebben nog iets gemeen. In mijn huis wonen overal kikkers, Tanneke’s huis is bevolkt met olifanten. We gaven elkaar een kerstcadeautje, drie keer raden… Een olifantenmok voor haar en prachtige kikkers voor de heks!

Toen ik de foto’s, die ik van haar had gemaakt achter haar raam, liet zien, herkende ze zichzelf niet. In haar beleving is ze nog piepjong. Je kunt dat zien in haar ogen! Vroeger had ze 17 katten en een hele lieve man.: Hij vond dat prima. Nu heeft ze alleen nog Beertje, een heel klein, heel lief manneke van een hondje. Met een dik Boeddhabuikje van alle lekkere dingetjes, die hij krijgt. Hij is alweer veertien. Hij blaft niet meer in het raamkozijn, zoals vroeger. Die sprong is te hoog. Maar de stoel op lukt nog wel. Voor een snoepje….

Na een comateus middagdutje was het alweer tijd voor een andere traditie: Het familiediner! Bij een Italiaan in Sassenheim kwamen uit alle windstreken leden van de clan samen. We vulden een hele zaal met onze luidruchtige aanwezigheid. Een ingehuurde muzikant probeerde er kerstmuzak bovenuit te brullen. Maar wij wonnen! Het is altijd leuk om iedereen bij elkaar te zien. De neven en nichten worden zo groot, er zijn al achterkleinkinderen!

De vuurwerkneven en nicht werden met hun bagage over de auto’s verdeeld en voldaan vlogen we weer uit, naar onze eigen levens. Ik vloog voornamelijk richting bed, helemaal kapot van al die tradities.

Dus

Vandaag

leef ik traag

als slak

op teerton

reptiel onder

hoogtezon