Zondag is een duffe dag op mijn blog. Het aantal bezoekers daalt dan onder het vriespunt. Zeg ik na 1 week bloggen. En daarin 2 weekenden. Kun je daar dan al een patroon in zien?

Zondag is de dag des Heeren, dus ja, dan heb je een probleem als dame.

In mijn kerk, waar god ook een vrouw is, ging het vandaag over Hannah, de moeder van Samuël, de profeet. Het arme mens was onvruchtbaar en de tweede vrouw van haar man baarde kinderen alsof  het niets is. Ach ja, elke gek kan een kind krijgen, er zit geen rechtvaardigheid in weet ik uit ervaring.

In die tijd was je als vrouw wel gezien, indien onvruchtbaar. Je was dan eigenlijk van geen enkel maatschappelijk nut. Ze werd ook nog eens extreem getreiterd door die 2e vrouw. En aan haar man, die dan weer juist heel gek op haar was, had ze ook niet veel, hij zag het probleem niet.

Maar een beetje bidden en jammeren in de tempel leverde toch maar weer een mooi pact met god op. Het zijn mooie verhalen, maar waarom werkt dat bij mij niet? Omdat god niet bestaat zul je misschien zeggen. De bijbel is 1 groot sprookjesboek.

Of misschien is het motto achter deze verhalen: houdt de moed erin! Van je hela hola.

Nou moet ik er op dit moment in mijn leven niet meer aan denken om een kind te krijgen overigens. Ik ben sinds het gepuber van de kinderen van mijn naasten helemaal over mijn kinderwens heen. Je krijgt engeltjes, je voedt ze naar beste eer en geweten op, ze veranderen in monsters. Die je gedurende 18 maanden het leven zuur maken, totdat de grote volksverhuizing in hun hersenen hen heeft veranderd in geslachtsrijpe adolescenten.

In de bijbel wordt geduld beloond, geloof levert wat op, na regen komt zonneschijn. In het werkelijke leven, is er geen pijl te trekken op het waarom mensen zoveel leed te verstouwen krijgen en anderen er maar een beetje op los leven en nooit tegenslag van enige omvang ervaren.

Hoewel ik het Hannah wel gun hoor, met terugwerkende kracht natuurlijk.

Zondag is een duffe dag, er gebeurt ook niet zoveel hier. Na de kerk ga ik meestal met m’n varkentje op stap. Maar vandaag had ik iets leuks te doen: Een optreden van Bel Cante. Frogs speelt hierin, dus ik ben een trouwe fan.

Het is leuk om te zien, dat mensen zoiets doen. Een repertoire zoeken, repeteren, folders, krant, alles….. Bel Cante is al een aantal jaren bezig, maar ze blijven zich ontwikkelen. Dit was het beste wat ik van hen heb gezien tot nu toe!

Het was een gezellig gebeuren, veel bekenden natuurlijk. Ik zal een fotootje op de blog zetten, maar de kwaliteit daarvan is knudde. Ik kon natuurlijk niet gaan zitten flitsen daar, op de eerst rij!

Nu is die duffe zondag alweer voorbij. Straks nog iets koken en eten en dan heel vroeg naar bed, want morgen ga ik Indiaas zingen! De hele dag! Joepie!!!!!!!

Dat is altijd een voor mij bovenmenselijk krachtsinspanning, dus ik moet mijn krachten nu sparen.

Zondag, die duffe dag, zou het niet beter zin er een dag des Dames en Heeren van te maken?