Mijn lichaam is mijn eigen lichaam niet

Het kolkt en borrelt, wil soms van haar stokje

Ik bewoon het, maar ben er vaak niet

Dat is dan weer niet goed en daarom ziel, ik lok je

Weer terug mijn lichaam in met dit lied

Doe teniet verdriet, doe teniet.

–

Was het zo eenvoudig als we willen

Hoefde niet te stampen en te gillen

Frustratie, pijn, verdriet, wist gewoon

Niet positief genoeg, verdiende loon

–

Positieve affirmaties en gedachten

Pot met goud bij regenboog verwachten

Lukt dat niet, jij  sukkelig figuur

Brandt terecht in eigen vagevuur

–

Mijn hart breekt als deze woorden spreken

Tot vluchtelingen, oorlogswezen, kinderen

Met kanker, circusapen, bedreigde blauwe haaien

Koelbloedig met ons wijsvingertje zwaaien

–

Wat dat vingertje echter niet bewijst

Mijn ziel wordt wel degelijk omlijst

Door lichaam, dat soms vergeet hoe

Ze  energie in banen leiden moet

–

Er woont een legioen van kwalen in mijn lijf

Ik wou wel dat er duizend varkens zouden komen

Waar dat legioen dan eindelijk in ging wonen

Om zich met huid en haar pardoes in zee te storten

–

Tot die tijd moet ik het er maar mee doen

Een krakkemikkerige griffioen

Kan zo’n wezen ook uit as verrijzen?

Wie weet is dat wat vinger moet bewijzen