Zondag slaap ik lekker uit. Ik ben aan het vooruitrusten. Of vooruituitrusten. Ik hou mijn gemak, zodat ik dinsdag genoeg energie heb om oud en nieuw te vieren.

Ik worstel opnieuw met een virusje. Die wil ik ook de deur uit bonjouren voor het nieuwe jaar. Een schone lei, ook wat betreft mijn virale bezoekers.

In de loop van de middag rijd ik een rondje door de stad met de woefies. Ik laad mijn monsters in mijn autootje en we gaan op weg naar Santiago. Die zit met smart op ons te wachten. We gaan de brandstapel op het strand van Scheveningen bekijken.

Altijd tricky natuurlijk, om je als Heks zijnde in de buurt van een brandstapel te begeven. Maar Santiago heeft geen snode plannen gelukkig.

We gooien de hondjes bij Moeders naar binnen. Deze krasse 93 jarige is gek op mijn monsters. En vice versa. Freya springt direct op de bank. Iets dat thuis niet mag. Maar hier gelden andere mores.

Santiago en Heks paraderen over de boulevard. Het is een drukte van belang, iedereen komt even kijken naar de opgestapelde pallets. Voorpret!!! De brandstapel is indrukwekkend. Daar past een dozijn covens heksen op. Met gemak.

10 meter lang, 10 meter breed en 10 meter hoog. Dat gaat wel fikken komende dinsdag.

‘Voordat het mis ging een aantal jaren geleden was die stapel 3 keer zo hoog,’ vertelt Santiago, ‘Levensgevaarlijk natuurlijk, door de onstuimige zeewind en het feit, dat het zand soms helemaal verzakt, zodat die stapel schots en scheef komt te staan. Maar wel echt spectaculair…..’ verzucht hij vervolgens. Heimwee in zijn stem. Kwajongensheimwee.

We gaan boodschappen halen en hondjes uitlaten. Dan kookt Santiago de sterren van de hemel in zijn moeders ruime keuken. Niets zo sexy als een man, die lekker koken kan! Gedrieën vallen we aan. Kopje koffie toe. Zo gezellig!

In het appartement van mijn lief kijken we naar zijn diverse aquaria. ‘Deze is voor visjes met een voorkeur voor brak water,’ Santiago wijst naar de kleurrijke bewoners en vertelt me tot welke soort ze behoren. Hij gooit wat bevroren voer in het water. Alle hens aan dek! De visjes storten zich op het aas.

Dan komt er een draakje tevoorschijn vanonder het zand. Zijn woeste kopje schrokt grote plukken voer naar binnen. Zijn lange gevederde lijfje kronkelt achter hem aan.

Heks slaakt een kreet van verrukking. Wat een magisch diertje! ‘Er zitten er 3 in, alles bij elkaar, die anderen komen ook nog wel tevoorschijn…’

De Gobioides Broussonnetii, ofwel de drakenkopvis is een fascinerend diertje. Heks is er helemaal verliefd op geworden!

‘Ik kan hier uren naar kijken,’ verzucht Heks. ‘Ik ook, doe ik ook regelmatig…’ antwoordt mijn vriend.

Vroeger, toen Santiago nog zijn chocoladefabriek had, ging hij nog veel verder met deze hobby. Een enorm aquarium stond er opgesteld op de fabrieksvloer. Gigantische vissen sprongen een halve meter in de lucht, als je er iets eetbaars boven hield. Heks heeft het met eigen ogen gezien op een filmpje uit die tijd.

Vandaag is het de dag voor oudjaar. Op het journaal zie ik, dat de brandstapels in Scheveningen en het concurrerende Duindorp vanavond al in de fik gaan. Vanwege de harde wind, die wordt verwacht met de jaarwisseling.

Heks gaat het niet bijwonen, want vanavond komt mijn lief vriendinnetje Bella op bezoek. Zij is als de dood voor open vuur en eigenlijk alles wat fikt. Zelfs een kaars is haar al teveel. Of een waxinelichtje. Ze heeft dan ook ooit een uitslaande brand meegemaakt.

Voor ons geen brandstapel vandaag. We gaan gezellig bij de kerstboom zitten met een beker warme chocolademelk…….