Hopsakee, lekker zwanger, holladijee! Dat overkomt de gemiddelde vrouw wel eens. Laten we het zo zeggen: Als vrouwen niet meer zwanger worden hebben we een mondidaal probleem, waarbij de pandemie verbleekt.

Er is laatst een film gelanceerd gebaseerd op dit gegeven. Alle vrouwen onvruchtbaar, op eentje na. Die laatste zwangere vrouw moet beschermd worden tegen allerlei onverlaten, die uit zijn op de laatste baby. Of misschien willen ze een soort menselijke puppyfabriek beginnen? Humane broodfokkers zogezegd….

Dat we allemaal op een dag onvruchtbaar worden sluit Heks niet uit. We doen er enorm onze best voor met onze onvoorzichtige levensstijl. Met name zaadjes zijn daar enorm gevoelig voor. Al dat zitten broeden op hun ballen van kerels achter de PC helpt ook niet mee. Gekookt zaad poetst de plaat. Het doet niks meer in je naad. Dat krijg je er van, als je zaadballetjes en bijballetjes in een scrotum bakt en braadt.

‘Heks, moet je nu eens horen! Mijn contract is niet verlengd!!! Vanmorgen had ik nog een uitermate leuk gesprek met mijn cheffin, over hoe goed ik functioneer en hoe leuk ik het vind hier. Maar vanmiddag kon op op staande voet vertrekken. Het enige, dat ik kan bedenken is, dat ik haar heb verteld, dat ik zwanger ben…..

Aan het woord mijn maatje Trui. Alweer meer dan twintig jaar geleden, want haar kids zijn de deur alweer uit intussen. Ook toen was deze vorm van discriminatie al verboden. Maar evenzogoed was het aan de orde van de dag. Dit incident is in geen statistiek terug te vinden, want mijn vriendin heeft nergens melding gemaakt van haar plotselinge ontslag.

Zinloos, want haar bazin riep gewoon, dat ze niet functioneerde op haar werkplek. En ook al had ze een paar uur eerder precies het tegenovergestelde beweerd, het bleef het woord van mijn vriendin tegen het woord van dat bazige kutwijf.

Een vrouw. Een zuster. Vaak de ergsten! Vooral als ze zelf offers voor hun carrière hebben gebracht in de vorm van afzien van het krijgen van een kind. Denk ik dan, anders kan dit fenomeen echt niet verklaren.

Een andere vriendin van Heks kreeg in dezelfde periode ook een paar kids. Nog tijdens haar sollicitatie bleek ze plotseling zwanger te zijn. Ze biechtte dit eerlijk op. Het is al gek, dat ze het woord biechten hanteerde. Alsof het een doodzonde betreft. Bizar.

Maar haar aanstaande werkgever was toevalligerwijs het arbeidsbureau in de sleutelstad. En die namen haar gewoon aan, vanwege hun voorbeeldfunctie. Niks moeilijk gedoe. Ze was nog niet aan het werk, of ze ging alweer met zwangerschapsverlof. Hopla. Lekker hoor.

Jaren later is deze werkgever alsnog strontvervelend uit de hoek gekomen. Middels een akelige traject is mijn vriendin geloosd. Maar dat was jaren later. En niet wegens zwangerschap.

Maar ik zal je zeggen: Dit is het enige voorbeeld in mijn hele leven, dat ik uit ervaring ken, waarin een zwangere vrouw niet werd gediscrimineerd. Geen weldenkend mens neemt een zwangere vrouw aan voor een nieuwe baan natuurlijk. Als je er zo gemakkelijk onderuit komt.

Liever een meneer. Die hebben tenminste geen last van ochtendmisselijkheid. En opgezwollen enkels. Of constipatie. Ook zijn ze geen maanden uit de roulatie als ze een kind krijgen.

Zo is de stand van zaken in ons achterlijke kutlandje. Waar ouderschapsverlof in de kinderschoenen staat. Waar kinderopvang waardeloos, peperduur of niet geregeld is. Waar nieuwbakken ouders door toeslagen aan te vragen in de goot belanden. Waar je het maar beter uit je kop kunt laten om een kind te krijgen.

Tenzij je een man hebt met een goede baan. Zodat je thuis kunt blijven om voor je kinderen te zorgen. Iets dat in ons land de normaalste zaak van de wereld is, deze oudbakken constructie.

Prutterldepruttel. ja, ze hebben ontdekt, dat zwangere vrouwen nog steeds worden gediscrimineerd. Het staat in alle kranten. Het wordt besproken in alle journaals. Huh! Wat een ongelofelijke eyeopener. Echt nieuws zonder nieuwswaarde. Heks had het je zo kunnen vertellen, zonder diepgaand onderzoekje

Sommige bazen zijn wel blij met moeders op de werkvloer. Het komt voor. Mijn eigen moedertje was ooit zo’n baas. Zij had een heel kinderrijk team dames achter de kassa staan. ‘Geef mij maar parttime werkende moeders. Die zijn zo gemotiveerd! Heerlijk vinden ze het om er een halve dag uit te zijn. Even geen dreinende kids aan hun rokken…..’

De problemen, die gepaard gaan met dit type werknemer nam ze voor lief. ‘GGrrr, er zijn weer wat kinderen ziek, ik moet eerst vervanging regelen,’ sputterde ze dan stiekempjes op haar kantoor. De moeders in kwestie merkten hier niets van. Die ging ze echt niet belasten met haar probleem om vervanging te vinden. Die hadden al zorgen genoeg, vond ze.

Toen een kind van een medewerkster een heftige vorm van kanker kreeg werd pas echt duidelijk, hoe loyaal mijn moeder was naar werkende vrouwen. Ze heeft er alles aan gedaan om de vrouw gewoon haar werk te kunnen laten doen op momenten, dat het ging. En als het niet ging, en dat gebeurde natuurlijk om de haverklap, dan zorgde ze dat de moeder in kwestie daar geen rotgevoel aan over hield. Ze steunde haar juist volop…..

Maar mijn moeder was dan ook verpleegster geweest. Die had wel eens een moeder krijsend horen doodgaan aan acute leukemie. Schreeuwend. Brullend. Omdat ze haar kinderen moest achterlaten.

‘Ik hoor dat nog, Heksje,’ vertrouwde ze me ooit toe. Ze had er een trauma aan over gehouden. Ja, zij wist wel hoe het in de wereld van de vrouw werkte. Van de moeder. Van de werkende moeder ook.

Nam ze ook zwangere vrouwen aan? Ik kan het me niet herinneren. Ik weet dus niet of haar loyaliteit zover ging. Bij mijn weten heeft ze echter nooit een vrouw om die reden ontslagen. Ons familiebedrijf was sowieso geen bedrijf om nu eens geweldig carrière te maken.

Van caissière werd je hooguit hoofdcaissière. Iedereen was min of meer hoofd van zijn eigen afdeling. En dat bleef je dan ook, tot aan je dood. Of tot je werd weggepest, zoals Heks.

Welnu, helemaal afgedwaald ben ik. In oude krochten beland. Mijmerend over iets, waar ik weinig ervaring mee heb. Kinderloos als ik ben. Heks was graag een keertje lekker ontslagen, vanwege een zwangerschap. ik had het er zo voor over gehad…..

Wat niet weg neemt, dat het maar eens afgelopen moet zijn met die gekkigheid van zwangere vrouwen ontslaan. Van onze dierbare kostbare broedkippen weren van de arbeidsmarkt.

Zonder kinderen is er geen toekomstige afzetmarkt. Ik zeg dit expres nog een keer voor diegenen onder ons, die zijn gaan denken, dat alles wat moet opleveren. Die graag een marktwerking zouden verbinden aan het krijgen van kinderen. Voor wie alles een investering is. Een financiële investering….

Ja duh, krijg de tering!