Heks vermijdt nieuwsprogramma’s en talkshows. Al dat geklets over de geweldige overwinning van Rutte stuit me tegen de borst. Dat die man nog steeds zijn gezicht durft te vertonen na de toeslagenaffaire is me een raadsel. Het moet dus wel een narcist zijn. Kan gewoon niet anders. Niet van het flamboyante type, want er weinig flamboyants te ontdekken aan die saaie drol. Ik gok op een thin skinned narcist.

‘Hij heeft er geen nacht minder om geslapen. Hij noemt het een smet op zijn regeerperiode. Een smet! Rettektet! “Hij manoeuvreert zo goed door alles heen”, zegt een oud mannetje in een wervingsreclame. Ja! Zo glad als een aal! Een huid als een olifant! Hij geeft altijd de schuld aan anderen en neemt nergens verantwoording voor. Ook liegt hij dat het gedrukt staat. Met zijn onnozele lachebekje… Bah!’ moppert Heks tegen haar vrienden.

Natuurlijk ben ik gaan stemmen. ‘Als je niet stemt geef je je stem aan de tegenpartij,’ riep mijn opa altijd. Hij zat tot aan zijn oren in de gemeentepolitiek. Je kon hem niet nijdiger maken dan door niet te gaan stemmen. En de man had gelijk. Het is een enorm voorrecht. Wij vrouwen hebben er lang genoeg voor moeten strijden.

Helaas zijn er hele volksstammen, die hun stem zomaar weggeven. Voornamelijk in het minder bedeelde segment van de samenleving. Ja, zo komen we natuurlijk nooit van die Rutte af…….

Maar goed, Heks zag de bui al maanden hangen. Hoe die mafkees zo populair kan blijven is me een raadsel. Zo goed doen we het nu ook weer niet met de Coronacrisis. Er zijn na drie maanden bijvoorbeeld pas 400.000 mensen volledig gevaccineerd. Te gek voor woorden natuurlijk. Enorme bedragen worden in de luchtvaart gepompt. Hadden ze beter in wat extra vaccins kunnen investeren.

Woensdag loop ik een rondje in het Leidse Hout. Ik probeer regelmatig een wandeling te maken, om mijn lijf een beetje op peil te houden. De ene week lukt het beter dan de andere. Het ligt een beetje aan de staat van mijn gewrichten. Of ze min of meer in de kom zitten. Dat loopt zoveel gemakkelijker.

Op een klein smal pad met aan weerszijden een sloot komt een grote groep hardlopers vanuit het niets tevoorschijn. Heks kan geen kant op. ‘Afstand houden, ga terug en neem een andere route,’ roep ik verschrikt. Vervolgens dendert de groep over me heen. Hevig hijgend. ‘Spring maar in de sloot,’ roept er eentje. Hilariteit alom, behalve bij Heks. Ik ben in  paniek. Ik kan echt geen kant op.

Ik bel de politie. ‘Leg het bij handhaving neer, dit is inderdaad niet de bedoeling..’ een hele aardige agente staat me te woord. Echt een schat. Ze weet me te kalmeren, maar helaas kan ze op dat moment weinig voor me doen. ‘Schrijf handhaving een brief, dan gaan ze op grond van uw klacht extra patrouilleren in dat park. U kunt dit doen via de site van de gemeente….’

De hele avond ben ik van slag. Onder de voet gelopen door leden van de lokale atletiekvereniging. Ik weet bijna zeker, dat die groep daar vandaan kwam, omdat ik al eerder problemen heb ondervonden met de leden van dit Olympische clubje. Zeer regelmatig zelfs. Hoe vaak ik me niet uit de voeten heb gemaakt, omdat er een club fanatiekelingen me op een smal pad tegemoet denderde!

Afgelopen week ben ik al een keertje op stel en sprong de bosjes in gedoken, omdat er een grote groep pubers vanuit bet blinde niks rakelings langs me heen galoppeerde. Op een smal pad. Even later ziet Heks hen linea recta terug rennen naar de baan van Leiden Atletiek.

‘Het mag, omdat het kinderen zijn,’ schreeuwt 1 van de begeleiders hevig hijgend in antwoord op mijn protest. Er liepen ook genoeg volwassenen tussen voor een besmetting. En kinderen kunnen het virus toch gewoon overdragen of ben ik nu gek?

Heks is als de dood om op de valreep toch nog Corona te krijgen. Mensen letten helemaal nergens meer op. Afgelopen week stuit ik bijvoorbeeld op een grote bijeenkomst rondom ons nationale kleutertje Baudet. Hij legt blijkbaar bloemen bij Molen de Valk. In een laatste poging nog wat kiezers binnen te harken. Geen idee of het gelukt is, want ik mijd het nieuws al een paar dagen.

Het plein wemelt van de mensen en agenten. Mondkapjes? Nooit van gehoord. Ik kan mijn ogen niet geloven. Gelukkig zit ik in mijn auto. Je zult er maar per ongeluk in verzeild raken!

Gisteren schrijf ik een mail naar de atletiekvereniging. Een ultieme poging om wat verstand in die nietsontziende sporters te krijgen. En ik krijg zowaar een goede reactie! De voorzitster van de vereniging stuurt een uitgebreid excuus. Ze gaat uitzoeken welke groep zich niet aan de Coronaregels houdt. Ook zegt ze toe actie te ondernemen. Tot slot wil ze een bloemetje komen bezorgen….. Goedmakertje voor de schrik.

Ik zou liever zien, dat de atletiekverening gewoon zou hardlopen op hun prachtige atletiekbaan. Aerosolen vliegen met gemak 8 meter door de lucht, dus veilig sporten op die smalle paadjes van het Leidse Hout is gewoonweg onmogelijk. Met zingen heb je hetzelfde probleem. Mijn koor zingt al een jaar online. Geen bal aan natuurlijk, maar we moeten nu eenmaal allemaal inleveren in deze ellendige tijd……