Geschokt kijk ik naar de beelden: Mensen hangen massaal aan de vleugels van een opstijgend vliegtuig. Een afgeladen vliegmachine op het vliegveld van Kabul. Het toestel vertrekt evenzogoed. De ongelukkigen zullen er binnen een paar honderd meter af sodemieteren…..

Een ander beeld van het interieur van een toestel, waar normaal gesproken zo’n 150 mensen in passen. Er zitten er meer dan 800 in. Hutje mutje opgestapeld in de cabine….. Ze mogen allemaal mee. Ze hebben dus geluk.

Paniek, totale paniek.

Ik volg vanmiddag een stuk debat in de Tweede Kamer. Een aantal ministers wordt het vuur aan de schenen gelegd. ‘Bladiebla. Stoepje veeg, stoepje veeg,’ horen mijn oren uit de mond van de diverse verantwoordelijk ministers. Uit de nek van Siegrid Kaag stijgt bekakt gezwets. Een wolk mistig geneuzel. Ik hoor allemaal wollig geklets. Er wordt niks opgelost.

Joe Biden staat al wekenlang overal te oreren over hoe gerechtvaardigd deze actie is. De man is volstrekt door de mand gevallen bij Heks. Wat een malloot. Zo ga je niet met je medemensen om…..

Die Amerikanen wilden toch zonodig een vinger in de pap in Afghanistan? Ze baalden toch als een stekker van de Russische invasie alweer decennia geleden? Zij zitten er toch al sinds jaar en dag de dienst uit te maken, met hun dikke buiken en dikke wapens? Uit eigenbelang! Want zo is het begonnen ooit.

En nu laten ze die bevolking aan hun lot over? Van de ene op de andere dag? Laten ze een stel idioten het land terug veroveren? In puin leggen.? De bevolking kapot maken?

Een tijdje geleden leg ik de hand op een boek over dit land. ‘Duizend schitterende zonnen’ van Khaled Hosseini. Ik lees het in 1 ruk uit. Wat een verhaal! Wat is dat land kapot gemaakt! Wat hebben die mensen het voor hun kiezen gekregen. Decennia lang.

Als dolle stieren maaien de Talibanaanhangers hun landgenoten tegen de vlakte. Alsof het niets is. Huizen worden gebombardeerd. Hele steden verdwijnen. Mensen worden vermoord. Om niks. Omdat ze zijn, wie ze zijn.

Vrouwen delven met name het onderspit. Zij mogen werkelijk niks meer. Alleen binnen zitten wachten op de volgende verkrachting. Door die jongens van de Taliban. De bevrijders. Fanatieke idioten met de herseninhoud van een garnaal.

Die gasten hebben doorgaans nauwelijks opleiding genoten. Maar lekker schieten en de boel intimideren? Op obscure godsdienstige grondslagen? Daar zijn ze goed in.

En nu gebeurt dit dus weer op grote schaal. Alles wat is opgebouwd, wordt weer vernietigd. ‘Bladibla,’ blaat Sigrid Kaag voor de camera, ‘We hebben heel veel goede dingen opgezet in dat land en daar zullen ze profijt van hebben. Meuterdemeut. Ik ben zo’n domme teut. Maar ik zeg het toch, want ik ben graag aan het woord, ook al klopt mijn verhaal van geen kanten, duhduhduh…..’

Ja, ze zullen er profijt van hebben, in de zin, dat Afghanen die zich hebben bezig gehouden met het opbouwen van al die dingen in samenwerking met ons, nu extra hard gepakt zullen worden door de Taliban. Daar kun je vergif op innemen, domme voorvrouw van de D66.

Je zou prima bij de Taliban in dienst kunnen treden met zo’n hol vat op je romp. Hoe komt je erbij, dat er nog iets overeind zal blijven staan in dat land? Lees eens een boek van Khaled Hosseini. Dan piep je wel anders……

Heks hart breekt voor de Afghanen. Hun schitterende land ligt opnieuw in puin. Hun fantastische bevolking wordt opnieuw kapot gemaakt. Voor de zoveelste keer! Het is zo gemeen!

Stel je voor, dat de Nazi’s weer aan de macht zouden komen en opnieuw ons land onder de voet zouden lopen. Voor de zoveelste keer. En dat onze bondgenoten ons volledig in ons sop zouden laten gaar koken. Dat ze opeens uit een ander vaatje zouden gaan tappen, dat ze diplomatieke connecties met de Nazi’s zouden nastreven…..

Ondenkbaar natuurlijk, maar ik weet even geen betere vergelijking.

Derk Boswij, kamerlid van het CDA, is bijna in tranen, als hij probeert zijn zegje te doen. ‘Ik heb de laatste dagen veel contact gehad met veteranen, die net als de nabestaanden van veel gesneuvelde militairen hele zware dagen doormaken….. ‘ De man breekt een lans voor alle militairen en hulporganisaties, die wel hun nek uitsteken voor Afghanistan. ‘Jullie hebben al zoveel gedaan, hadden wij als politiek maar meer gedaan……’

Heks is al wekenlang verbijsterd over de wending, die het lot van Afghanistan heeft genomen. Hoe is het mogelijk, dat iedereen de handen van die mensen af trekt? Hoe kunnen wij het verantwoorden, dat we een hele bevolking aan zijn lot overlaten?

Ja, het is een gebed zonder end, daar in Afghanistan, maar er zijn zoveel gebeden zonder end wereldwijd. Er zijn zoveel brandhaarden, die maar blijven smeulen. Maar moet je dan maar bij de pakken neer gaan zitten? Moet je je dan maar gewonnen geven?

Heks heeft natuurlijk makkelijk praten. Vanuit haar warme bedje, want ik zit lekker in bed. Ik heb een kreukeldag. De zoveelste alweer deze maand. Het is bovendien vreselijk pisweer. Dat is mijn enige makke momenteel. Verder heb ik weinig te klagen. Ik heb een huis, ik heb te eten, ik heb mijn dieren en ik heb lieve vrienden.

Wat wil je nog meer?

Ik mag maar zeggen wat ik wil. Ik trek aan waar ik zin in heb. Ik ben als vrouw hoog opgeleid. Ook hier heb je als vrouw een flinke streep achter. Ook in ons land word je om de haverklap beknepen en besprongen. Ik heb daar een flinke portie van meegekregen in mijn leven.

Ook in ons land is armoede. Ook in ons land lijden mensen aan van alles en nog wat.

Maar ik zal het niet in mijn hoofd halen om aan een opstijgend vliegtuig te gaan hangen in blinde paniek. Niemand haalt dat hier in zijn kop. Nergens voor nodig. Ik leef in vrijheid. In een rijk land. Hoogstwaarschijnlijk zijn we over een eeuw helemaal onder water verdwenen, maar vooralsnog is het hier goed toeven!

Door Taliban verwoeste Bhoeddha’s……