Gedoe, gedoe en Heks is moe. Elke dag een aanval op mijn Facebook account, dat is dan weer het nieuwste. Dit nadat ik een aantal mensen heb verwijderd, van wie ik vermoed, dat ze me middels dit medium straf controleren.

Toeval? Ongetwijfeld. Maar Heks twijfelt een beetje.

Gedoe, gedoe en Heks is echt moe. Wat ik zeg en doe wordt gewogen op een goudschaaltje. Zo weer verkeerd geïnterpreteerd en uit verband gemolesteerd. Verwrongen en verdraaid. Geen haan, die er naar kraait. Mijzelf uiten maakt deze toverkol vogelvrij.

Ik leef in een onveilig universum. Iemand ramt me in elkaar en zegt doodleuk tegen de politie: ‘Ik doe geen aangifte, hoor.’ De wereld op zijn kop.

Gedoe, gedoe en Heks is zo moe. Wat zijn dit voor’n praktijken? Wie heeft het nu weer op me voorzien? Een malafide crimineel misschien?

Heks is doodmoe van al dit gedoe. Heeft ze echt te maken met nog meer zieke acties van nog meer zieke geesten?

Krijgt het leven me dan toch klein? Dat nooit! Ik sta nog immer overeind.

Maar ik ben wel moe. Dat dan weer wel.

Wie ook moe is, is VikThor. Dagenlang wil hij niet eten of slapen. Eenzaam jammerend brengt hij de nachten door in de woonkamer, terwijl zijn muze zacht rust bij Heks in de slaapkamer. Kleine frêle Freya met haar enorme opgezwollen frutje. Oh, wat is Vik verliefd. En dat met zijn ene niet ingedaalde bal!

Freya is ook van slag. Ze heeft een maag-darmvirus opgelopen en houdt me dit weekend een hele nacht uit mijn slaap. Ik ruim kots op en vliegende spuitpoep. Als een zielig loops hoopje ligt ze opgerold in haar bench. Ook zij eet dagenlang vrijwel niks.

Gisteren breng ik VikThor naar de Grote Vriendelijke Reus. Misschien dat hij hem weer aan het eten krijgt. ‘Z’n bak is al helemaal leeg, hij heeft er een minuutje over gedaan zo te horen aan de schrokgeluiden…’ appt hij me kort nadat ik ben vertrokken.

Mooi zo. Dat klinkt geruststellend.

Gedoe, gedoe. Oergeweld geïnstigeerd door louter olfactorische factoren. ‘Je kunt er niks aan doen, schat, ik weet het,’ fluister ik in VikThors lekkere flaporen, als hij me diep ongelukkig aankijkt het afgelopen weekend.

Hondenliefde gaat door de neus. Heus. Ik hoop dat mijn teefje snel weer de oude is. Dan is mijn stoere reu dat ongetwijfeld ook weer vliegensvlug.