Aan het begin van de avond fiets ik met Ysbrandt naar het Joppe. Sukkelig loopt hij naast me door de warme stad met een roze waslap van een tong hangend uit zijn bek. Gelukkig steekt er zodra we de binnenstad uit zijn een lekker briesje op. Zijn oren flapperen in de wind dat het een lieve lust is. Mooie zachte flaporen. Wat een juweeltjes van een streelobjecten! Daar kan toch niemand aan tippen?
Nou, dat valt te bezien. Onlangs heb ik ontdekt, dat konijnen ook geweldige zachte flapwappers hebben. Echt fenomenaal !!! Ysbrandt krijgt concurrentie!
Onderweg zag ik een paar geiten lekker lui van het zonnetje genieten. ‘Echt alles en iedereen is blij’, schoot er door me heen,’ Maar ik span de kroon vandaag. Ik ben een roze wolk van zomers geluk. Mijn dag kan niet stuk.’
Balletje gooien en mijn hondje zien zwemmen. Heerlijk. Fanatiek snorkelt hij met de bal in zijn bek terug en klautert op de oever. Aan het snorkige geluid, dat hij hierbij produceert dankt hij zijn koosnaam ‘Varkentje”.
Gisteren op het strand zag ik overigens iemand met een echt varkentje wandelen, een flinke knaap van een hangbuikzwijn. ‘Oink, oink’, klonk het over het terras van de diervriendelijke strandtent. Op zijn oren zaten stugge borstelharen, hetgeen hun aaibaarheidsfactor aanmerkelijk elimineert.
Mensen wandelen voorbij met hondjes in alle soorten en maten. Er varen zeilbootjes en plezierjachten langs vol vrolijk groetende mensen. Verlegen wuivende padvinders in een sleep van Optimisten. Een sloep met studenten zit te zwaaien en te joelen naar me. Ze vergissen zich door de afstand in mijn leeftijd. Ze zien slechts roze wolk. Ik mag zo mee aan boord… Heks zwaait vriendelijk terug. Ze zit prima in haar eigen schuitje…
Met een tevreden kletsnat hondje fiets ik terug naar de stad. Op het fietspad draaft hij los naast me. Als hij toch naar de overkant dreigt te lopen roep ik hard ‘KANT!’ Onmiddellijk gaat hij weer aan de rechterkant lopen. Het laatste stuk doen we traditiegetrouw een wedstrijdje. Hoewel: Na de whiplash kreeg ik het een tijd niet voor elkaar. Maar vandaag gaat het prima.
Ys rent als een gek uitdagend voor me uit, glurend over zijn linkerschouder. Zodra ik ter hoogte van zijn achterpoten dreig te komen accelereert hij moeiteloos naar een hoger tempo. Hij is niet gemakkelijk te verslaan met dit spelletje. En dat weet hij. Daarom is hij er zo dol op.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.