Waar te beginnen?

Eindelijk ben ik dan begonnen met het opruimen van mijn kledingkast. Kledingkamer beter gezegd. Mijn werkkamer is toch eigenlijk een soort walk in closet zo langzamerhand! Zoals altijd bij opruimacties wordt het eerst een enorme puinhoop….. Alles is van zijn plek nu. Zo binnen, zo buiten. Mijn werkkamer is redelijk representatief voor mijn leven momenteel…..

Hocuspocus

Vanavond fiets ik door de regen naar Steenvrouw. Ik laat de boel de boel en schuif aan aan haar gastvrije eettafel. Ze schenkt heerlijke wijn bij het eten. Na een paar glazen zijn we teut. ‘Wil je nog een glaasje?’ Ondeugend kijkt mijn vriendin me aan. Ik moet nog naar huis fietsen. ‘Dan wil ik eerst even dansen, schat,’ antwoordt Heks. Even later zwieren we door de kamer op muziek van Joe Cocker. Een minifeestje!

Om een uur of tien fiets ik weer naar huis. Het is al behoorlijk aan het schemeren. De natte kledderregen doet herfstig aan. Oh, wat is het fijn, dat we nog een stukje zomer te gaan hebben. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van de herfst. De kleuren, geuren en rijkdom aan rijpe gewassen. Maar dit lauwe klimaat, waar zelfs een regenbui niet verkleumend werkt doet me goed. Van mij mogen de mussen nog wel even van het dak vallen. Van de hitte….

Met droog weer is het lekker vliegen

In mijn huis verschijnen vakantieattributen. Een set pannen zwerft door mijn woonkamer. De tent is geheel compleet onder het bed vandaan gekomen. Er staan wat goede flessen wijn klaar om meegenomen te worden. En een paar nieuwe campingwijnglazen!

Heksje is er klaar voor!

Morgen ga ik verder met opruimen. Ik heb opeens de spirit. Verheug me op het resultaat. Stel je voor, dat ik gewoon alles weer kan vinden! Dat is me al in geen jaren gelukt. Eigenlijk niet meer sinds de stelende thuiszorg. De puinhoop, die toen is ontstaan in mijn kledingkast en in mijn hoofd, wordt nu eindelijk aangepakt. Hoera! Een goed begin is het halve werk.

Terwijl ik mijn blog schrijf krijg ik een mailtje van de dochter van één van mijn zusters. Ze leest een boek voor aan haar kinderen van Roald Dahl: ‘Joris en de geheimzinnige toverdrank.’ Ik heb ooit tijdens een logeerpartij dat hele boek in één avond aan haar voorgelezen. Ze is het niet vergeten! Wat leuk! Ik citeer:

“Maar goed, vandaag lag Joris eindelijk op de mat. En we zijn al bijna op de helft, het is zo leuk. En ik zie mezelf weer liggen, in jouw wandbeschilderde logeerkamer op de vloer, met allerhande knuffels of bijzondere beesten om me heen, mijn ogen nog maar net open kunnen houdend… Heb je het ooit niet in een avond uitgelezen, of zijn we de volgende dag verder gegaan? Hoe dan ook, elke keer als ik grootmoe laat krijsen, denk ik aan jou, want jij kon zo’n heerlijk gemene knauw in je stem leggen. Daar oefen ik nog op! Dat wilde ik je toch even vertellen..”

Ja, dat geluid heb ik van nature. Echt heksengekrijs…..

Boink!!!