Afgelopen maandag krijg ik een verwijsbrief van de dierenarts. Ferguut heeft last van een oortje. De dierenarts heeft het onlangs schoongemaakt. ‘Ik geef je een pijnstiller mee, maar als hij er over een week nog last van heeft, moeten we wellicht verder kijken….’ ze aarzelt een beetje. Ik heb geen idee waarom.

Nog niet……

‘Het zou wel eens een poliep kunnen zijn, maar ik heb niet de middelen om die diagnose te stellen,’ Heks hoort niks raars, ‘Misschien moet er een KNO arts naar kijken….’

Naar kijken, naar kijken….? En dan?

Na een week vindt de panter het nog steeds niet leuk als ik aan zijn oor zit. Hij reageert gelukkig niet meer zo heftig als eerst. Wel eet hij weer beter, hij is weer een beetje aangekomen na zijn eenzame opsluiting, niet eens met water en brood, in het leegstaande gebouw hier in de straat. Als ik een paar dagen later overleg met de dierenarts besluiten we toch eens verder te kijken.

Met de verwijsbrief in de hand bel ik naar een praktijk in Rijswijk. Dezelfde club, waar VikThor zijn bionische poot aan te danken heeft. Kundig, maar peperduur. VikThor is verzekerd, maar mijn katten lopen onverzekerd rond. Ze hebben zelden iets, behalve de panter. Hij is al zo vaak in de problemen geweest door zijn zotte avonturen.

‘Mijn kat heeft misschien een poliep in zijn oor. Ik wil graag, dat er eens iemand naar kijkt, mijn eigen dierenarts heeft niet de apparatuur om zo diep in de gehoorgang te komen…’ begin ik mijn verhaal.

Het meisje aan de andere kant lijkt niet goed te begrijpen, waar ik het over heb. Schutterig staat ze me te woord. Met moeite trek ik de juiste informatie uit haar. Met name de kosten interesseren me. Ik wil een idee hebben, waar ik aan toe heb voordat ik mijn schatje door hen laat behandelen. ‘Het eerste consult is 120 euro. We maken dan eerst een CT scan. Dat is nog eens 1100 euro. Daarna gaan we……’ Heks schrikt zich een ongeluk.

Een CT scan? 1100.00 euro? Om te kijken of er wellicht een poliep in dat kattenoortje zit? Geen denken aan! Zijn ze helemaal van de pot gerukt? Alsof je met een kanon op een mug schiet. ‘Dat ga ik echt niet doen, mevrouw, ik kijk nog eens verder. Twintig jaar geleden waren er ook poliepen in oren van katten. Toen werden ze ook verwijderd. Zonder CT scan…….’

Ik leg de hoorn op de haak.

Vervolgens bel ik met Utrecht. Het universitaire veterinaire gebeuren, waarover ik altijd allerlei zeer wisselende verhalen hoor. Zij zullen toch wel normale tarieven hanteren?

‘We beginnen met een CT scan, de goedkoopste is een beperkte scan van 850 euro. Misschien dat we het daarmee redden. Dan volgen er nog….’ Heks luistert de rest niet af. Ja, Utrecht is iets minder extreem met de prijzen, maar het is nog steeds van de gekke. Wat mankeert die mensen? Je wordt toch dierenarts uit roeping? Niet om een vette bolide te kunnen rijden?

‘Ik heb hier op een forum een verwijzing naar een praktijk in Beneden Leeuwen gevonden,’ roept mijn rechterhand Rozenhart door de telefoon, ‘Zij weten blijkbaar raad met poliepen in kattenoren….’

Heks belt met de praktijk. ‘Wij maken geen gebruik van een CT scan. Wij kijken met een piepklein cameraatje in keel en oor. Dat kost zeker geen 1100 euro. In de verste verten niet. Maar het fijne weet ik er niet van, de dierenarts belt u vanavond om te overleggen….’ Kijk, dat klinkt hoopgevend!

Die avond spreek ik uitgebreid met een geweldige ouderwets bevlogen dierenarts uit Beneden Leeuwen. Zij krijgen heel veel mensen uit het hele land, die zich een ongeluk zijn geschrokken van de prijzen bij de gespecialiseerde dierenklinieken her en der.

‘U slaat de spijker op de kop, mevrouw, vroeger werden er ook poliepen verwijderd, zonder CT scan. Maar de prijzen, die u noemt verbazen me ook heel erg. Zo’n scan zou hooguit 400, tot misschien 600 euro bij een meer uitgebreide scan, mogen kosten. Wat een prijzen….’

‘Wij kijken met een klein cameraatje in het oor. Je kunt gewoon door het trommelvlies heenkijken bij een kat. Als er een poliep zit, zie je dit en dat, zus en zo…’ legt de man geduldig uit, ‘We kunnen ook in de keel kijken. Als we eerst foto’s maken, daarna nog met de camera kijken, dit en dat , zus en zo, dan kom ik op hooguit 360 euro voor de diagnose….’

Hooguit. Misschien zijn de röntgenfoto’s voldoende bewijs voor de aanwezigheid van een poliep.

Zo. dat is wel eventjes andere koek.

Hoe komt het toch, dat er zoveel klinieken zijn, die van die wauwse prijzen hanteren?

‘Er is een club uit Denemarken, Anicura, die alle dierenziekenhuizen in Nederland op koopt. Vervolgens drijven ze de prijzen op. En dan krijg je dit soort wantoestanden…..’ vertelt een dierenarts me. Mensen kunnen hun beestjes niet meer laten helpen. Tenzij je stervensrijk bent of goed verzekerd. Wat ook peperduur is. Heel kwalijk…..

Ja, schokkend. Wat is de wereld toch ruk. Wat zijn mensen toch hebberige ellendelingen. Goddank zijn er nog ouderwetse dierenartsen. Er zit er ook eentje in Oegstgeest. Hij haalt hoogstpersoonlijk poliepen weg. Tenzij het te gecompliceerd is. Hij zal in elk geval een diagnose kunnen stellen. Zonder dure apparatureluurs.

‘Ik ga eerst eens naar die man in Oegstgeest. En dan indien nodig naar Beneden Leeuwen. Maar weet je wat het gekke is, Rozenhart? Die zwarte heeft helemaal geen last meer van zijn oor. Ik kan er gewoon aan zitten frutten en hij vindt het helemaal best. Misschien kwam die irritatie toch gewoon door die prop in zijn oor. Ik kijk het nog maar eventjes aan….’

Kom ik met de schrik weg. Ik besluit echter wel wat geld opzij te zetten. Voor het geval dat…….

‘Ach, bij ons in Californie kost een gewone röntgenfoto al 500 dollar minimaal. Als je je neus bij de dierenarts naar binnen steekt ben je sowieso 90 euro verder…’ mijn nieuwe vriendin uit de States relativeert mijn ervaringen. Ze vertelt nog even verder over hoe het mogelijk is, dat in die rijke staat zoveel mensen dakloos zijn. Omdat huren, eten, zorg niet te betalen zijn.

‘We zijn de rijkste staat van de VS en hebben de meeste daklozen. Ja, dat is ook echt verschrikkelijk,’ besluit ze haar verhaal. Zo zie je maar. Het kan altijd allemaal veel erger. De Verenigde Staten, ons grote voorbeeld van hoe het niet moet. Die bananenrepubliek. Helaas apen we hier, sinds jaar en dag, alles van hen na.