Op kerstavond maak ik dan eindelijk mijn kerstkeukentafel in orde. Ik smijt een heleboel stenen en kristallen in een paar kratten en parkeer deze in mijn werkkamer. Alleen de bergkristallen mogen blijven. En een grote seleniet. Daar stop ik een nieuw lampje in. Mooi zacht licht verstrooit zich over de enorme bende, die intussen is ontstaan.

Heks is een chaosmens. Ze houdt van chaos, het wakkert haar creativiteit aan. Orde moet er ontstaan. Orde in de chaos…..

Stapsgewijs beweeg ik een stofdoek over de tafel. Vervolgens een doek met een houtverzorgend middel. Ik verplaats spullen van links naar rechts. Van voor naar achter. Ik bouw een toren van glazen tableaus in het midden van de grote kerstkrans.

Dan pak ik de bossen met groen en het pakket bloemen er bij. Ik meng een lekker groot boeket me amaryllis, witte ranonkels en rode rozen. En veel eucalyptus. En wat kerstgroen natuurlijk.

Aan de achterkant tegen de spiegel komen een paar ellenlange vazen. Ook met bovengenoemde bloemen en groen.

Er komt schot in de zaak.

Dan zijn de dozen met troepjes aan de beurt. Ik maak een hoek met een poollandschap. Bevroren huisjes, ijsberen, een sneeuwuil en een trollenfamilie bevolken dat hoekje van de tafel. Ik moet eerst alles goed wassen, want de muis, die tegenwoordig in mijn berging woont, heeft door de doos lopen struinen.

Op zoek naar iets eetbaars? Nu alle voorraad achter slot en grendel zit? Nu er werkelijk niets muiswaardigs aan voedsel meer te vinden is? Nu de hele berging vergeven is van een verschrikkelijke lavendellucht? Waar muizen de pest aan hebben….?

Ik wrijf de trollen in met een desinfecterend middel. Verbijsterd kijken ze me aan, vanonder hun enorme mutsen. Wat krijgen we nu?’ hoor ik hen pruttelen, ‘Wat stinkt dat spul…..’ Snel wrijf ik er een lekker sinaasappelachtig luchtje achteraan. Ik zie de opluchting op hun smoeltjes verschijnen. ‘Dat is heel wat beter…’

Dan trek ik snel mijn jas aan en scheur in mijn scootmobiel naar de kerstnachtdienst. Ik ben lekker op tijd. Ze zijn nog bezig met het voorprogramma.

De kerk is afgeladen vol. Studenten met spuuglelijke kersttruien aan zitten in de rijen voor Heks. Het is helemaal niet koud in de kerk, gelukkig. We zingen mooie kerstliederen. We worden gesticht met een preek. We gaan ter communie. Knabbelen op het lichaam van het kerstkind. Drinken zijn bloed. Het uurtje vliegt voorbij.

Buitengekomen zie ik dat mijn scootmobiel helemaal is volgeplakt met boze briefjes. ‘U moet voortaan maar in de kerk parkeren’, staat er bijvoorbeeld. En op een ander briefje in nijdige hanenpoten:’Dat is nog dichterbij….’ Het derde briefje is ronduit onbeschoft, maar ik kan me de tekst niet meer herinneren. Ik heb het verdrongen. Weg met die gekkigheid.

Even ben ik van de kaart. Ik sta hier niemand in de weg. Het is kerstnacht en er is geen sterveling op straat, die hier last van zou kunnen hebben. Ook kunnen omwonenden met geen mogelijkheid een probleem hebben met mijn vervoermiddel. Hij belemmert niet het zicht op de verlaten straat. Dus: ‘What the fuck?’

Ik prop de briefjes in de eerste beste prullenbak en snor naar huis. ‘Morgen zet ik mijn apparaat daar weer neer,’ neem ik me heilig voor. Een dag later zie ik daar toch vanaf. Vrede op aarde? Begin bij jezelf? Laat ik nu eens dag proberen dat vol te houden……

Thuisgekomen plaats ik een leger engelen op de keukentafel. Kleine witte bengeltjes landen in het sneeuwlandschap. De rest vlijt zich tussen de chocolaatjes en bonbons op de glazen toren met kristallen en kaarsjes. Een paar engeltjes zijn in slaap gevallen. Die laat ik lekker tukken tussen de hertjes bij de vaas met bloemen.

Dan ga ik maar eens eten. Dat is er een beetje bij ingeschoten. Het is intussen al na middernacht. Mijn maag rammelt.

Heks ligt laat in bed. Tevreden, want het meeste is goed gekomen aan het eind van deze rommelige week. De verwarming is gemaakt. De nieuwe zorgverzekeringsconstructie staat als een huis. Mijn hulp werd ziek, maar ik kreeg zowaar vervanging. En ik heb een project om iets te doen voor mijn naaste succesvol afgerond.

Ook hebben Steenvrouw en Heks een stevige kalkoen in elkaar geknutseld. Die gaan we op eerste kerstdag soldaat maken met haar kids. Supergezellig!

Kerst kan beginnen! Heks is er helemaal klaar voor!

Alleen de Panter is nog steeds zoek. Die malloot is er weer vandoor. Tijdens de kerstnachtdienst kunnen we aan het eind van de voorbeden in stilte onze eigen sores aan het goddelijke voorleggen.

‘Freya, Vrouwe van de Katachtigen, gij begrijpt mijn kattenliefde als geen ander, help me om de dolende ridder te vinden. Stuur hem naar huis. Bevrijd hem uit schuurtje of berging. Laat hem naar de opplervlakte komen. In het zicht. Laat iemand zijn chip scannen…..Bewerkstellig een wonder……’

Ach, kerst is toch van oudsher echt een heidens feest. De kerk staat dientengevolge vol kerstbomen en kerststukken. Het licht terug de wereld in, de equinox, wordt gevierd. Een beetje bidden tot de oude goden is dan ook wel op zijn plaats, vindt Heks.