Vanmorgen aan het eind van de ochtend ga ik de deur uit met mijn hondjes. VikThor moet naar de dermatoloog. Hij heeft een gruwelijk chronische oorontsteking. We zijn al anderhalf jaar bezig met spoelen, zalven, oorprut op kweek zetten. Maar elke keer is het weer mis. Dan weer zit het ene oor vol met resistente bacteriën, dan weer het andere….

Vandaag wordt het spannend. Want mijn ventje krijgt misschien een ingreep onder narcose. Het ligt er een beetje aan of de dierenarts het trommelvlies van het meest ontstoken oor kan zien. En of het trommelvlies intact is… Zo niet, dan wordt het hele middenoor schoongemaakt. Een hels karwei.

Heks haat vroeg opstaan. Ik heb altijd uren nodig om ergens acte de présence te kunnen geven. Eindeloos zit ik uit te kreukelen met straffe koffie en pijnstillers. Vandaag is het niet anders. Maar ik ben de deur uit. Ik loop goed op schema. Ik zit lekker in mijn velletje. Als er niks mis gaat ben ik ruim op tijd in Rijswijk, waar die godvergeten dure specialistische dierenkliniek zit.

Ben ik even blij, dat VikThor goed verzekerd is. Dat ventje heeft me al goud geld gekost. Maar gelukkig krijg ik driekwart van dat gouden geld uiteindelijk weer terug. Nadat ik eindeloos veel papierwerk heb ingeleverd bij de verzekeringsmaatschappij. Voorzien van stempels en handtekeningen. Het gaat bepaald niet vanzelf bij mijn dierenverzekering. Ze doen standaard enorm moeilijk.

Op de Langegracht stop ik bij een parkje. Ik laat mijn viervoeters even lekker rennen. Ze poepen en piesen zich een slag in de rondte. Gevolgd door Heks met haar poepzakjes. ‘Kom guys, we moeten gaan,’ maan ik mijn trouwe vrienden, ‘Anders komen we alsnog te laat.’

Even later tuf ik verder over de Langegracht. Die is al anderhalf jaar op de schop. Een smalle rijstrook is de enige uitweg uit de binnenstad. Aan het eind wil ik de Pelikaanstraat op draaien. Voor me stopt een busje, die moet rechtdoor en dat kan blijkbaar niet. Ik rij mijn piepkuikentje er omheen, want afslaan kan wel.

Zou je denken. De weg is niet geblokkeerd of afgesloten. Wel zie ik op de recht doorgaande weg een stoomwals log manoeuvreren. Die is nog wel eventjes bezig zo zie zien. Het arme busje zal lang moeten wachten…..

Dan begint er een man tegen me te schreeuwen. Het is 1 van de wegwerkers. Hij is instant woedend en razend. Hij gaat binnen drie seconden van nul naar honderd. Schuimbekkend roept hij, dat ik terug moet achter die bus. De man scheldt me helemaal verrot. ‘Je moet wachten,’ krijst de idioot tot slot, ‘Wachten jij, spreek ik soms Hebreeuws?’

Heks kijkt verbaasd naar de gek. Ik gebaar, dat ik de hoek om wil en niet rechtdoor. Dit is olie op het vuur bij de man. Buiten zichzelf van woede komt hij op me toelopen. Het is een klein aartslelijk potig opdondertje. Zijn lelijke kop is verwrongen tot een woedend masker. Ik manoeuvreer mijn auto weer min of meer achter het busje. Wat bezielt die leiperd? Lijk ik soms op zijn moeder? Waar komt al die woede zo opeens vandaan?

Dreigend komt de man nu richting mijn kanariepiet. Ik doe net of ik hem niet zie. Wacht tot hij mijn auto voorbij is gelopen. En geef dan flink gas. Zo.

Ik scheur de hoek om, terwijl ik de man machteloos hoor brullen. De weg is leeg en vrij. Er is geen enkele reden om me de weg te versperren. Als een zonnetje rijd ik de Hooigracht op. Maar bij het volgende stoplicht merk ik dat ik helemaal zit te trillen….

Weer een gek, die het op me voorzien heeft. Weer iemand, die me klappen wil geven. Die z’n slechte humeur op me wil uitleven. Het enige dat me opvrolijkt is het idee, dat hij het nakijken had. Dat hij zich over zijn eigen woede zal moeten ontfermen.

Ruim op tijd ben ik in Rijswijk. Even later zit ik in de spreekkamer van de dermatoloog.

De vrouw kijkt in VikThors oren en begint te brabbelen. Ze spreek heel beroerd Nederlands en is uitermate chaotisch. Soms snap ik geen snars van wat ze allemaal loopt te beweren. Maar ze is heel aardig en ongetwijfeld goed in haar vak.

‘Iek ga ja, ja kaiken met een kaikertje in dat miedenoer en dan ien CT scan maiken,’ begint ze opgewekt haar plannen uiteen te zetten. ‘Geen CT scan,’ zegt Heks streng. Ik weet dat de medewerkers van deze club bij het minste of geringste komen aanzetten met zo’n peperdure CT scan.

Ergens tussen de 1200 en 1400 euro kost zo’n grapje. ‘Ze moeten dat apparaat natuurlijk wel terug verdienen,’ was het laconieke commentaar van een andere dierenarts, die ik hierover een tijd geleden consulteerde, toen deze zelfde dierenartspraktijk dit voor de zekerheid bij een kat van me wilde doen, die last had van zijn oor, ‘Zodoende proberen ze je een CT scan door je strot te duwen…’

‘Medewerkers worden gepusht om zoveel mogelijk CT scans te maken,’ vertelde een voormalig werknemer van deze keten me vorig jaar. Zij was om die reden weg gegaan bij dit bedrijf. Ze kon het niet aanzien, dat mensen met een klein portemonneetje zich financieel in de nesten werkten om maar dit soort onnodige rekeningen van hun huisdieren te kunnen betalen.

Geen scan dus, maar wel een kleine operatie om het middenoor goed schoon te maken. Bezorgd laat ik mijn schat achter. Ik ga met Freya naar de kringloop verderop in de straat. Daar vind ik een heel leuk tafeltje voor op mijn balkon. En een kristallen tafelbel. En een leuke bloemenvaas. en een paar geweldige keramieken beeldjes….

Het duurt lang voordat de operatie voorbij is. De dermatoloog vertelt me wat ze heeft aangetroffen in dat ellendige middenoor. Geleiachtige smurrie. En een kapot trommelvlies. ‘Het ies hiel goed, dat gik die oor heb schoongemaakt. En volgende kier misschien toch CT scan, dan kunnen wie zien achter daar,’ ze wijst op een model van een hondenoor aan waar ze wil kijken met de scan….

Ja volgende keer. Nou, ik dacht het toch niet.

VikThor wil maar niet wakker worden. Het duurt en duurt. Een lodderig oog gaat open. Zijn tong hangt als een roze washand uit zijn lekkere bekkie. Heks zit eindeloos naast hem op de grond. Freya probeert haar vriendje in beweging te krijgen. Ze is enorm blij, dat ze haar maatje weer ziet.

De hele tijd, dat VikThor onder het mes was, was ze onrustig en zenuwachtig. Honden voelen dit soort dingen aan. Hen maak je niks wijs.

Vanavond liggen we lekker met zijn drietjes in bed. Paar katten er bij. Beetje televisie kijken. Freya met haar lampenkap op haar kop. Ze is vorige week gesteriliseerd. En VikThor met zijn gewassen oren…..