Vrijdag ben ik bij de Marokkaanse supermarkt. Een geweldige winkel! Ze hebben de duvel en z’n ouwe moer. En alles knettervers en van uitstekende kwaliteit. Je hoort het al: Heks is fan!

Ik koop wat kebabgehakt bij hun drukbezochte slager. Dan ga ik naar de afdeling lekkere smeersels. Terwijl ik mijn mandje vul besluit ik om Momo uit te nodigen op zaterdagavond voor wat van die hapjes en een drankje. Nou ja, veel drankjes. Daar houdt Momo van.

Net als ik haar een app wil sturen krijg ik er eentje van haar. ‘Hoe vind je em?’ staat er onder een foto van een veer. Op een wat? Een hand? Nee, een voet. Een hele rooie voet.

‘Heb ik vandaag laten zetten bij Deus,’ laat ze me weten. Het is haar nieuwe tatoeage. ‘Ziet er goed uit! Echt een plaatje…’ appt Heks terug. Om haar vervolgens uit te nodigen voor de volgende avond. ‘Dan kan ik niet,’ schrijft ze terug. We spreken af op zondag.

Als ik thuis kom van mijn hondenrondje zit ze me op de stoep op te wachten. Ze veel te vroeg. Dit keer ruim een uur. ‘Nee hoor, we hadden om half zes afgesproken, anders val ik van de graat….’ helpt ze me uit de droom. Maar Heks weet het vrijwel zeker. Zo goed als. Half zes is hondenuitlaattijd. Op dat tijdstip spreek ik nooit iets af.

Hoewel…..

Al kwebbelend lopen we naar binnen. ‘Ik ga een heel lekker drankje voor je maken,’ roept Heks, ‘Het heet Pimms.’ Mijn vriendin kijkt me glazig aan. ‘Pimms?’

Pimm’s No. 1 is een gemixt drankje op basis van gin, met sinaasappellikeur en een geheime mix van kruiden en specerijen. Dit zorgt voor een uitzonderlijke smaak. Complexe fruitige tonen van bitterzoete gekarameliseerde sinaasappel, met een frisse afdronk van citrus en kruiden.

‘Ja, zo heet het. Het is een echte Engelse cocktail, die wordt geserveerd bij een High Tea. Niet het soort High Tea, zoals je dat hier in dure restaurants kan doen, met kleine kut-taartjes en ieniemini holle-kies-broodjes. Maar een High Tea, zoals ik die in Engeland en Schotland wel heb meegemaakt. Met de hele familie naar buiten, picknickkleden vol met taarten, sandwiches, salades, fruit, lekkernijen, een verdwaalde pot thee en vooral ook; Alcohol! En dan met name Pimms.’

Ik begin het drankje te bereiden. Momo kijkt verbijsterd toe. ‘Tomaat? Meen je dan nou, Heks, stop je er tomaat en komkommer in?’ Heks knikt en knikkert de groenten in de klaarstaande Hoegaardenglazen. Dan volgt de meloen en de aardbeien. Wat verse munt, bijna vergeten. Een borrelglas Pimms en een borrelglas gin. Aftoppen met sinas.

‘Proost,’ zeggen we tegen elkaar. Voorzichtig neem mijn vriendin een slokje. Haar gezicht klaart op. ‘Mmmmmmm, wat is dat lekker Heks.’

‘Heb je Schollekop nog gevraagd voor het concert?’ informeert Momo. Ze heeft een kaartje in de aanbieding voor UB40 in september. Op het strand van Scheveningen.

Helaas is dat een beetje te hoog gegrepen voor Heks, zo’n concert. Op de heenreis verschiet ik dan al mijn kruit. En dan moet je nog uren staan, hetgeen mijn lijf niet verdraagt. Mensenmassa’s, ook een dingetje. Ik hou er niet van. Om over een terugreis op mijn tandvlees maar te zwijgen……

“Nee, schat, ik kan niemand voor je vinden. Wel jammer van dat kaartje….’

We nippen van ons drankje. Het is een gevaarlijk drankje. Want je merkt niet, dat er alcohol in zit. behalve als je de stukjes groenten en fruit op eet. ‘Het is heerlijk! Die tomaten en komkommer er in smaakt ook heel lekker, had ik niet verwacht,’ verzucht mijn maatje.

‘Je moet er altijd hooguit eentje van drinken,’ grijnst Heks, ‘Want een tweede overleef je niet.’ Nou ja, Momo misschien wel. Maar niet op een zondag, als er de volgende dag gewerkt moet worden.

Momo vertelt over haar avonturen op Dance Valley. Vooral de thuisreis was weer zeer enerverend. Heks ligt dubbel. ‘Dat verhaal doet me denken aan die keer, dat jij naar een voetbalwedstrijd ging met die Marokkaanse vriend….. Toen had je ook zo’n aparte terugreis….’ grinnikt Heks. ‘Goh, dat je dat nog weet!’ giert Momo, ‘Dat is zeker vijftien jaar geleden…’

We halen herinneringen op. Hoe ze met die man op de thuisreis op een industrieterrein belandde midden in de nacht, omdat medepassagiers hen hadden wijsgemaakt dat het betreffende station Amsterdam Centraal Station was.

‘Opeens was mijn vriend verdwenen. Het was pikdonker en ik zag hem nergens meer. Dus ik loop door. Springt die gek vanuit de bosjes op mijn nek! In een reflex buig ik voorover, dus hij vliegt over me heen en schaaft zo met zijn hele gezicht over het asfalt….. Hij lag helemaal open!’

‘Ik herinner me, dat jullie daarna bij een hotel zijn weggestuurd, omdat hij helemaal onder het bloed zat…’ hikt Heks. ‘Ja, dus zijn we met de taxi naar huis gegaan, dat was best prijzig,’ ze noemt een exorbitant bedrag, ‘Eenmaal thuis heb ik zijn wonden verzorgd. En daarna heb ik er pleisters op geplakt van Winnie de Pooh. Van Knorretje,’ Momo ligt in een stuip van het lachen, ‘Hij vond alles best.’

‘Maar toen keek hij daarna in de spiegel en werd woest. Omdat ik varkens op zijn gezicht had geplakt! Dat was niet halal….’ we lachen en lachen om dit verhaal uit de oude doos. Wat een kostelijke geschiedenis.

Tegen een uurtje of 10 houden we het voor gezien. Momo ruimt nog snel even het aanrecht op, ze kan niet tegen troep. En dan nemen we afscheid. ‘Oh, Heks, ik zit zo vol, ik kan niet meer bewegen,’ kreunt ze, terwijl ze op haar fiets stapt.

Heks kruipt lekker in haar mandje. Een een uurtje uitrusten en dan alle dieren verzorgen. Er moeten weer ogen en oren worden gedruppeld, hondjes worden uitgelaten. En iedereen moet nog wat eten. Maar eerst rust.