De eerste foto van VikThor die ik zag op internet

Een jaar geleden zat ik lekker te mediteren bij de nonnetjes in Plumvillage. De retraite was rondom deze tijd alweer bijna voorbij. Zo ook de ergste kou en regenbuien. We hadden het bepaald niet getroffen met het weer die keer. De laatste dagen echter was het bloedheet. Tijdens het afscheidsfeest dansten we rond een kampvuur, maar echt nodig was die verwarming niet.

Ysbrandt zelfs met kap achter de bal aan………

Eenmaal thuis was ik erg blij om mijn hondje weer te zien. Drie weken elkaar missen is best lang als je bijna twaalf jaar dag en nacht samen bent. Ik had nog geen idee, dat ik hem zeer binnenkort voorgoed zou moeten missen. Ysbrandts dagen waren op dat moment geteld. Hij had er nog maar een stuk of zestig te gaan……..

Ys op volle toeren…….

Vandaag is VikThor jarig. Mijn ventje is alweer een jaar oud. In dat jaar heeft hij zich ontwikkeld van piepkleine hondenbaby tot een ondeugende puber. Superslim als hij is kan ik gewoon met hem praten. Hij zwemt, duikt, maakt bommetjes, apporteert ballen, nep-eenden en dummies. Hij vangt balletjes zo uit de lucht.

Ook weet hij overal in de stad de weg. Ik zou hem als een postduif kunnen loslaten aan de andere kant van het centrum en hij rent moeiteloos naar huis. Hij heeft overal vrienden en iedereen vindt hem aardig. De katten zijn stuk voor stuk stapeldol op mijn vrolijke flierefluiter. Wat heb ik het getroffen met deze schat.

Ysbrandt zit echter op zijn schouder. En in Heks. Regelmatig hoor ik hem als het ware iets zeggen betreffende de opvoeding van mijn pup. Of ik krijg diep inzicht in wat er werkelijk speelt bij mijn hondje. Ysbrandt heeft mij tijdens zijn leven al heel veel geleerd over de problemen waar je tegen aan kunt lopen bij je viervoetige vrienden. Heks is door schade en schande wijs geworden……

Ysbrandt heeft me ook veel over mezelf geleerd. Honden laten je in de spiegel kijken. Altijd een beetje schrikken, gewend als we zijn om onszelf niet aardig te vinden. ‘Ik leg de lat gewoon ongelofelijk hoog Heks,’ zegt mijn vriendin Kras afgelopen week tegen me. Zeer herkenbaar. ‘Ook voel ik me vaak moreel verplicht om allerlei problemen van anderen op me te nemen…. Nou, als je die twee combineert, dan kun je jezelf geweldig in de nesten werken!’

Ysbrandt beschermde me tegen de boze buitenwereld. Als het hem te gortig werd hing hij in een been. Heks was daar natuurlijk niet blij mee, maar zijn houding heeft wel veel voor me betekend. Het is altijd fijn als een kerel je verdedigt in plaats van afvalt. Zelfs al is het een blafman. Liever een blafman dan een boeman.

Ysbrandt heeft enorm veel gedaan voor mijn persoonlijke veiligheid. Als hij naast me liep kwam je echt niet in mijn buurt. Geen gezellige nachtelijke gesprekken met de zwervers uit de straat. Grommend hield hij Jan en Alleman bij me vandaan. En dat heeft me goed gedaan!

Met zijn grote vriend Carlos

Hij was mijn leermeester en zenmeester. Hem ging geen zee te hoog.

Nu ik me zelf met mijn woede bezig houdt hoeft mijn hondje het niet meer te doen. Er is een geheel andere periode aangebroken met VikThor. Dit vrolijke goedmoedige gezellige hondje. Ik mis mijn oude knar nog steeds, maar geniet ook met volle teugen van mijn kleine wonderhondje. VikThor met zijn YinYang snor.

Lotje en VikThor hier nog even groot……