Donderdagavond half zeven: Heks scheurt op haar vouwfiets naar het station. Mist een trein. Eet patat in de volgende trein. Die gaat steeds langzamer rijden. Zal ze nog op tijd komen voor de opera? Het gaat over een soortgenoot, Armide, een heks.

Een half uur later kart ze over allerlei grachtjes, net op tijd arriveert ze bij het muziektheater. Tien minuten later begint het spektakel. Tijdens het eerste gedeelte overvalt me een intense vermoeidheid, de muziek voert me naar verre oorden. Knikkebollend kom ik langzaam in het stuk……

Opeens ben ik glashelder, hoor alles, zie alles, beleef het helemaal mee. Mijn borstkas schuift open als een harmonica en de prachtige muziek vervult mijn ziel…..

Tegelijkertijd verbaas ik me over het verhaal, de context. Goh, het gaat over een prachtige sterke vrouw, een heks, maar zij vertegenwoordigt wel allemaal hel en verdoemenis. En de tegenpool, de christelijke krijger met zijn plicht, moord en doodslag in zijn vaandel, is juist de goede partij. Wonderlijk bijverschijnsel van het patriarchaat, dit libretto…….

Ik zou wel eens een Armide willen schrijven, misschien een project voor het Dikkertje Tromkoor. Ik zal mijn buurman en koorgenoot eens uit zijn winterslaap schudden en voorstellen een muzikaal weerwoord te bieden aan dit gedachtengoed. In principe dan. Tijdens een vrijge-stelle-avond….. ( Zijn vrouw heet Stella)