Vanmorgen geef ik mijn espressomachine een lekkere beurt. Het is hard nodig. Hij flikkert al een paar dagen gevaarlijk met zijn lampje. Ik giet zijn waterreservoir eerst goed vol, dan verloopt het proces aanmerkelijk beter. Eindeloos staat mijn grote vriend vervolgens water te spuiten in een royale plasic bak.

Ja, mijn espressomachine en Heks…..

‘Ik heb het eindelijk ontdekt met mijn espressoapparaat,’ grijns ik even later tegen Steenvrouw. Ze is even gezellig aangewipt voor een kopje koffie. Een bakkie troost. Een koppie leut, slemp, pleur, slobber……

Ze kijkt me niet begrijpend aan. Wat ontdekt? En hoezo?

‘Ik moet hem behandelen als een lastige vent. Dus gewoon zijn zin geven. Voor de vorm. Tijdens zo’n schoonmaakbeurt wil hij bijvoorbeeld opeens, dat het water wordt bijgevuld. Terwijl het reservoir nog minstens halfvol is! In het verleden negeerde ik dat en bleef ik op de startknop drukken. Heeft helemaal geen zin!’

‘Hij is wel eens een halve dag in een schoonmaakprogramma blijven hangen om die reden. Ik had de fabriek al gebeld. Ik wilde het apparaat zelfs terugsturen naar de winkel. Tot ik meneer de Koffiepeer gewoon zijn zin gaf. Het reservoir dus tot de nok toe bijvulde. Onmiddellijk begon het schoonmaakprogramma verder af te draaien…..’

Mijn vriendin ligt dubbel. Ja, lastige kerels. We weten er allebei alles van.

‘Heb je mijn app nog gelezen, over een tekening in de Volkskrant van Gumpa waar onze gemeenschappelijke vriend op heeft gereageerd?’

Heks leest alsnog de app en vervolgens de reactie van onze gemeenschappelijke vriend en tot slot het artikel in de Volkskrant over de schrijver John Gray. De man werd ooit bekend met zijn boek ‘Mannen komen van Mars en vrouwen komen van Venus.’ Heks heeft het ook in de kast staan. Of ik heb het weggegooid. Dat kan ook. Ik was niet bijster onder de indruk.

Het is maar de vraag of al zijn beweringen hout snijden. Erg wetenschappelijk zijn ze in elk geval niet. Diverse onderzoeken worden in het artikel aangehaald, die zijn beweringen tegenspreken. En niet één onderzoek, dat zijn beweringen staaft. Maar vele mensen hebben blijkbaar baat gehad bij het uit zijn dikke duim gezogen wetenschappelijke boek van John Gray. Beweert John Gray.

Nu is er natuurlijk wel degelijk verschil tussen mannen en vrouwen. En wel in hun chromosomen. Van de 23 chromosomenparen is er eentje afwijkend. Vrouwen hebben in dat paar 2 X chromosomen en mannen hebben een X en een Y chromosoom. De Y als variant van het standaardchromosoom X.

Er zijn ook uiterlijke verschillen. Vrouwen hebben heerlijke rondborstige bonbonella’s en een zoete flamoes, mossel, poes tussen hun benen, tegenover de uitwendig gedragen kleine hersentjes van de man. Ofwel hun leuter, tampeloeris, snikkel, plassertje…….

Maar veel van de verschillen tussen mannen en vrouwen zijn sociologisch van aard wordt er in het artikel beweerd door hoogleraar neurowetenschappen Lise Eliot. Een vrouw. Toe maar. Nou ja, dat zal dan wel niet waar zijn, want vrouwen horen achter het aanrecht thuis en niet op de universiteit…..

Toch?

Heks is haar leven lang een halve vent geweest. Als kind speelde ik met mijn buurjongetje. Ik was een echte tomboy. In mijn latere leven heb ik me er op toegelegd mijn beide hersenhelften te ontwikkelen. Dat ging niet altijd van een leien dakje.

Op de middelbare school had ik bijvoorbeeld de grootst mogelijke moeite met exacte vakken. Pas 20 jaar later bleek uit een serie intelligentietesten, dat ik ook op wiskundige vermogens ver boven VWO niveau scoorde.

Het moet em dus in de manier hebben gezeten, waarop de leerstof werd aangeboden. Ik had bijvoorbeeld een docent wiskunde, die weigerde om het lesmateriaal uit te leggen aan meisjes. Die konden dat toch niet begrijpen, dus verspilde energie wat hem betreft…..

Ik mocht van hem ook niet deelnemen aan het vak computerkunde. ‘Je wilt alleen maar mee met de excursie naar het Evoluon,’ begon hij sputterend te pispotten, toen ik hem vroeg waarom ik werd uitgesloten van deelname.

Die man was overigens een hele lastige kerel. Veel lastiger dan mijn espressoapparaat. Halverwege het leerjaar belandde hij in de gevangenis vanwege een akkefietje. Zaten we helemaal zonder docent, hetgeen mijn rapportcijfer niet ten goede kwam.

Ja, verschillen tussen mannen en vrouwen. We vinden het zo leuk om erover te praten. Je kunt er zo lekker je psychologie van de koude grond op loslaten. We zijn opeens allemaal experts.

Maar de overeenkomsten zijn zoveel groter. We hebben 22 paar chromosomen gemeen. We hebben overigens oneindig veel genen gemeen met allerlei andere levensvormen. Zoals komkommers bijvoorbeeld.

Interbeing ten top.

Wij houden graag vast aan ons afgescheiden zelf. Aan de verschillen met alles buiten ons. Maar dat is wetenschappelijk al lang achterhaald.

Mannen zitten alleen een beetje anders in elkaar ten bate van de verspreiding van de genensoep. Ze zijn een variant op het vrouwelijke origineel. Een lastige variant vaak. De gebruiksaanwijzing laat nogal eens te wensen over. Net als bij mijn espressoapparaat.

Ach ja, mijn espressoapparaat. Sinds ik hem voor de vorm zijn zin geef is onze relatie zoveel gemakkelijker dan voorheen. Ik herinner me opeens, dat mijn voormoeders dat vaak deden bij hun lastige mannen. En dat veel van hun dochters dat dan ook weer doen bij hun mannen. Hen op het oog hun zin geven, maar ondertussen gewoon achter de schermen lekker aan de touwtjes trekken.

Stom dat ik dat zelf nooit gedaan heb. Mijn karakter werkt helaas wat dat betreft tegen me. Ik heb een hekel aan liegen en een broertje dood aan manipulatie.

Interessant vind ik in dit kader het DNA van mitochondriën. Die kleine energiecentrales in alle cellen van ons lichaam. Dat DNA overerven zowel mannen als vrouwen louter via moeder. Genetisch in een rechte lijn naar onze Grote Goddelijke Oermoeder. Geinig toch?

Wie was er eerst, de kip of het ei? In elk geval niet de haan of het zaadje…….