Na een paar dagen in het klooster kom ik langzamerhand in een ander ritme. Ik sta steeds vroeger op, maar lig ook veel eerder dan normaal in bed. Na tien uur ’s avonds is hier sowieso niets meer te beleven. Alle dames liggen in hun tentjes en kamers te ronken. Hier en daar wordt een compleet bos omgezaagd.

Mijn achterbuurvrouw spant wat dat betreft de kroon. Ondanks haar dagdagelijkse inzet voor milieuorganisaties elimineert ze ’s nachts met enige regelmaat een flink tropisch regenwoud. Niet met opzet overigens. Gewoon ontspannen ademend in haar slaap……

Ademen is een belangrijk topic in de kloostergemeenschap. Er wordt veel aandacht besteed aan dit fenomeen. De eerste 21 dagen retraite. die ik ooit bij Thich Nath Hanh deed ging over de Anapanasati Soetra, ofwel de Soetra over bewuste ademhaling. Door bewuste adem te halen kun je verlicht raken! Jawel!

‘Elke keer als je adem haalt kom je thuis bij jezelf,’ krijg ik keer op keer te horen. Al jaren. Toch dringt het nu pas goed tot me door: Je kunt je ademhaling gebruiken om telkens terug te keren naar je innerlijke woning, je eigen heilige ruimte.

Het afgelopen jaar is die ruimte verwoest. Iemand heeft alle heilige heksenhuisjes aan gort gestampt, mijn goddelijke adem in mijn keel doen stokken.  Ja, er is grondig op mijn hart getrapt! Mijn ademtochten bleven steken in eindeloos gesnik zonder me naar huis te voeren. Mijn verwoeste thuisbasis. Vergeten hoe er te komen. Sowieso weinig zin om daar te zijn…..

Maar hoe wonderlijk! In Plumvillage liggen genoeg liefdevolle voetstappen om me te inspireren. Het is 1 en al heilige ruimte wat de klok slaat! En als de klok slaat staan we allemaal stil, letterlijk, alsof we betoverd zijn. Als er ergens ook maar een ienieminie belletje klinkt keert de hele goegemeente terug naar zijn of haar ademhaling. Ofwel naar huis.

Na een paar dagen voel ik het restant ellende uit mijn buik verdwijnen. Het hoort er niet meer thuis. Precies een jaar geleden stortte mijn wereld in. En nu exact een jaar later blijk ik er gewoon nog te zijn. Mijn heilige hart blijkt nog te kloppen. Er is een prachtige wereld om in te ademen en te leven. Met liefdevolle mensen van vlees en bloed. Bewust ademend.  Dagelijks terugkerend naar huis.