Parkje aan de Singel

Een zwoele lentedag… Wat een feest! Ik zit heerlijk op een terrasje met Ysbrandt. Op mijn nieuwe telefoon blijkt het makkelijk typen. Eens kijken of het zich ook zo eenvoudig op mijn computer laat zetten…

Met daarin een hondje

Om me heen is het een gebabbel in allerlei talen vermengd met het gekabbel van het Galgenwater. Af en toe klinkt er luid gejuich uit de kroeg om de hoek. Voetbalwedstrijd waarschijnlijk.

Vandaag was weer zo’n slaapdag. Vanmorgen vroeg stond Ysbrandt wederom te blaffen en aan de deur te rammelen. Indachtig zijn samengeknepen billetjes van gisteren, schoot ik snel in de kleren.

Met de vrouw

Zo had ik m’n eerste sprintje van deze dag al vroeg te pakken. Eenmaal in het parkje ging hij lekker snuffelen. Geen sprake van hoge nood… ‘Ik heb je gefopt, vrouw’, snoof hij gnuivend. Om het kunstje vrolijk nog twee keer te herhalen.

De tweede keer loop ik in weer een ander park over een pad bezaaid met regenwormen. Het is nog een hele kunst om er niet bovenop te gaan staan. Onwerkelijk. Wat doen die wormen daar? Het regent zachtjes. Een druppel op de gloeiende asfaltplaat. Ik zie het somber voor hen in.

Als ik terugfiets is de stad uitgestorven. Surrealistisch. Ik kijk met andere ogen. Regenogen? Naar deze wekelijkheid. Door wormgaten? Ik zie andere tijden. Alle tijden?

Lijkt het nu zo of

haha, het idee….

Drie keer heeft hij me voor nop naar een park doen spoeden. Mijn schuldgevoel over gisteren uitbuitend tot op het bot…

Daarna ben ik weer in slaap gevallen. Tot een uur of drie vanmiddag… Bijslapen en vooruitslapen. Morgen een dagje Indiaas zingen, dan moet ik een beetje mens zijn. Dus vanavond weer vroeg naar bed.

Ze hebben wel zelfde lichaamsmimiek, heks en hond

Wat een enerverend bestaan! Slapen tot je erbij neervalt. Naast me in bed staat de familie kat. Dus je hoort me niet klagen over deze saaie dagen. Toen ik nog de hele winter zwaar griep had, tijdperk voor de LDN, was het dagelijkse kost.

Daarom is mijn hondje zo wezenlijk in mijn bestaan. Hij dwingt me m’n bed uit, de deur uit, de natuur in. Door hem spreek ik ook op zulke dagen mensen. En zit ik nu toch op een terrasje! Hij moet me alleen niet bij de neus nemen! Vooral niet ’s morgens vroeg.

Happy