Vanmiddag is Heks te vinden op de vernissage van de tentoonstelling van beeldend kunstenaar Oriol Texidor in Galerie Frederiek van der Vlist. Aan het begin van de middag ren ik al een keer naar binnen, voor de meute uit.  Kan ik mooi even rustig rondkijken.  Wat een bijzondere collectie. Manshoge beelden hangen her en der verspreid door de ruimte. Aan de wand bijzondere vervreemdende tekeningen, handen op papier getekend, die datzelfde papier doorscheuren bijvoorbeeld.

Ik loop Hans van Scheijndel, de galeriehouder, duidelijk voor de voeten, dus ik ga eerst maar op m’n gemak de hond uitlaten. Aan het eind van de middag kom ik opgepoetst weer binnenwaaien. Er hangt een feestelijke sfeer, mensen zijn aangenaam verrast. Wat een onLeidse toestanden hier! Dit is wel eventjes andere koek, deze speelse conceptuele kunst.

De kunstenaar zelf is er ook met zijn vrouw en dochtertje. Verlegen loopt hij tussen al die mensen en zijn kunst. Het is heel persoonlijk werk, hij gebruikt zichzelf als model. Ook zijn er twee wandinstallaties van een prachtige zwangere buik en een beeldschoon beeld van een klein meisje….

Ik spreek de man aan om hem te feliciteren met deze prachtige expositie. Er volgt een leuk gesprek over zijn leven en werk in Spanje, daar woont hij. Hoe veel van zijn grotere kunstwerken in openbare ruimtes het best tot hun recht komen. Ik probeer me voor te stellen, dat mensen zo’n enorm beeld in hun huis ophangen. Nou ja, als je een beetje royaal woont….

Hij poseert voor me in de vensterbank van de etalage, naast mijn favoriet: het prachtige rode manshoge beeld. De zon speelt door het transparante materiaal, waardoor het lijkt te gloeien. Dat beeld zou heks nou graag in haar huis ophangen. Op het balkon, zodat het zonlicht erdoorheen kan sprankelen.

Gelukkig is er ook genoeg kleiner werk. Persoonlijk vind ik die kleine perspex beeldjes van  mannetjes erg mooi. Is ook iets meer haalbare kaart qua ruimte in mijn huis…. Nu nog de ruimte in mijn budget….

Als iedereen vertrokken is drink ik nog een glas wijn met een uitgevloerde Hans. Desondanks vertelt hij enthousiast over zijn kunstenaar, hoe hij hem ontdekte en naar Nederland heeft gehaald. Een megaklus natuurlijk. Bekroond met deze feestelijke vernissage. Met recht zijn persoonlijke kroningsdag…

‘De vijf hangende beelden zijn stadia in de ontwikkeling van de mens’, vertelt hij verder.’ Eerst ben je nog grof en ruw en naarmate je groeit en ontwikkelt wordt je steeds meer verfijnd en spiritueel’. Grappig, het viel me bij het fotograferen al op, dat het eerste beeld een hele andere materiaaluitstraling heeft. Terwijl het hetzelfde materiaal is. Maar anders gebruikt…

Zo valt er weer van alles te ontdekken, je komt ogen te kort. Wat is het toch een heerlijk verfrissende galerie daar aan de Nieuwe Rijn.

Zaterdag komen ze met z’n allen op de regionale radio, Radio West. De vrouw van de kunstenaar kan prachtig zingen, Fado. Zij heeft een moppie toegezegd. De galeriehouder en de kunstenaar worden aan de tand gevoeld door de Dominee, een lokaal bekende dichter…. Er gebeurt weer eens wat! Een beetje internationale allure in ons suffe sleutelstadje , daar houden we van!