In mijn kerk, waar god ook een vrouw is, werd vandaag gesproken over mijn naamgenoot Jacob. De hielenlichter. Zo genoemd omdat hij zijn tweelingbroer bij de hiel vasthield tijdens hun geboorte. Later  in zijn leven deed hij zijn naam alle eer aan en ontfutselde zijn broer met een list het eerstgeboorterecht. Het was een sluw mannetje!

Vandaag kwam zijn gevecht met een engel ter sprake. Hij worstelde eens een hele nacht met een boze riviergeest, god zelf of een engel. Of misschien was het een metafoor voor een gevecht met zichzelf. Wie zal het zeggen? Hij hield er in elk geval een ontzette heup aan over.

Bij de koffie vertrouwde Jip me toe, dat hij ook met god had gevochten. Hij had last van zijn heup. 🙂 Heks zat er slappehappig bij, want ze heeft wat mindere dagen. Toch genoot ze van alle flauwekulverhalen van haar geloofsgenoten. Toen ze haar fiets van het slot haalde stond Jip achter haar: ‘Je gaat het toch wel redden helemaal naar huis?’ zei hij plagerig. Maar zijn blik stond bezorgd. ‘Tuurlijk Jip, ik ben gewoon supermoe. Ik lig al weken in een worsteling met god en al mijn demonen’ Ik stak een vuist in de lucht: ‘Maar ik zal overwinnen!’

–

Verleden duwt

pijlen

in mijn hart

–

vanaf korte afstand

1 voor 1

–

je zou

kunnen zeggen

in’t algemeen

–

smelten hele vijvers

ijsbloemen

–

terwijl in mist

gedaanten opdoemen

–

Oh, wat waren ze gemeen

–

een open hart

is

gelukkig

nooit alleen

–

kan alleen

pijn

niet verbloemen

–

moet alle pijlen

weer

bij namen noemen

–

zend spoken en

dwaalgeesten

dan heen

–

naar grazige weiden

en kleurige veldbloemen

–

wil voorkomen dat

elkaar

verdoemen

–

is eindelijk weer rustig

heksenhart

–

Vanmiddag halfslapend enorm genoten van de Tour. Het was de rit der ritten natuurlijk vandaag. En onze landgenoten hielden zich heel goed. Nu moet ik nog een serieus rondje met het hondje. Daarna houd ik het voor gezien. Mij hoor je niet klagen.

Slechte dagen? Voor de LDN had ik niet anders…….