Zo neem ik afscheid van Vanaheim, zo neem ik afscheid van Vanaheim, bij maneschijn en ochtenddauw…..Nee, nee, ik wil geen afscheid nemen van mijn veilige vrijer. Mijn vrije Freyr! Zijn goud gemarmerde armen altijd om me heen!

Posted on 20 augustus 2020 by lagriffeheks

Groot Geschapen FREYR

Een astrale reis, die in mijn geheugen gegrift staat, is mijn reis naar Vanaheim. Of beter gezegd, mijn serie reisjes naar het land der Wanen. De oeroude vruchtbaarheidsgoden. Ik voel me er zo thuis! Ik ben vanouds zo verbonden met deze wereld! Ik heb de Grote Vruchtbare Barende Moeder al zovele levens gediend.

Ik heb er zelfs vaak herinneringen aan gehad in dit leven. Dwars door al het kwaadaardige Calvinistische geleuter over zondige seks van mijn christelijke opvoeding heen. Mijn ouders vielen overigens enorm mee. Die hielden wel van een gezond potje vrijen. Maar die vreselijke dubbele seksuele moraal van tegenwoordig heeft me vaak genekt.

Seksualiteit is voor mij altijd heilig geweest. Een manier om het goddelijke te vieren in je lijf.

Ja, ik ben helaas ook vaak volkomen verkeerd begrepen door geliefden en vrienden. De hele maatschappij eigenlijk. Mijn ideeën staan ver af van wat tegenwoordig gangbaar is op seksueel gebied.

Zeer groot geschapen FREYR

Slutshaming is mijn deel geweest, omdat ik open en eerlijk over mijn eigen lijf heb willen beschikken. Ik ben ook gepakt, besprongen en genaaid door figuren, die deze houding stomweg niet pikten. Mannen zowel als vrouwen. Letterlijk en figuurlijk.

Erg gelukkig ben ik niet geweest in de liefde. Foute kerels lopen als een rode draad door mijn bestaan. Zelfs de goede kerels gedroegen zich bij Heks regelmatig abominabel. En fijne seks is ook alweer zo lang geleden.

Heilige geilige seks. Ik heb het wel degenlijk meegemaakt! Goddank. Ik weet hoe het voelt. Voor minder doe ik het gewoon niet.

Dus sexy Vanaheim knalde enorm naar binnen bij me. De Godin Freya en haar lekkere broer. In Vanaheim ben je als vrouw nooit een hoer. Welnee, hier zijn wij geilige dames nog priesteressen. En we geven levenslessen. Sekslessen ook.

FREYR

Seksualiteit is een heilig gebeuren. En een feestje. Geen zonde, waarvoor je linea recta naar de hel gaat. Geen enkele reden om de kat in het donker te knijpen in Vanaheim. Nee, seksualiteit mag hier zijn, volledig vrij zijn.

Maar het begon allemaal niet zo gemakkelijk. Bij mijn eerste bezoek zag ik Freyr en Freya. En direct werd een diep verdriet in me aangeraakt. Onwaardig om hier te komen, in dit land van vruchtbaarheid. Van lekkere gezellige seks. Twee thema’s in mijn leven, waarop ik enorm onderuit ben gegaan.

Pas een paar dagen later lukt het me om terug te gaan.

FREYR

Ik ontmoet Freyer. Oh, wat ben ik verliefd op hem. Hij voelt zo heerlijk! Heks gloeit ervan:

‘Vanmiddag kwam Freyr. Ik was al gewaarschuwd. Lonkende mannen overal op straat. Een wildvreemde aanbidder, onlangs, gewoon in een parkje. Gebronst en bronstig. Met een leuke hond.

Veilige Freyr. Geilige Freyr. Krijg ik weer een vrijer? Net nu ik uitbehandeld ben? Je zult het altijd zien!

Freyr komt op bezoek in mijn boomhutje met puntmuts. Hij past er niet in. Ik zit zachtjes te trommelen. Rustig en regelmatig wandelt geluid over vel. In mijn hart, in de boom, in Vanaheim. Freyr groot en overweldigend en aanwezig. Zeer aanwezig. Boomhut barst bijna uit voegen. Mijn drum hapert en klopt. Slaat slag over. Op hol. Probeer ritme te vinden, gaat alle kanten op.

Dan lopen we door velden. Ik zie ons gaan, terwijl de drum vertelt hoe en wat. Door bossen zwerven we nu. Op weg naar een heilige plek.

FREYR

Freyr aan mijn zijde. Hij neemt behapbare proporties aan. Ik voel zijn veld in me doordringen. Mijn hersenspinsels ’Mag dat allemaal wel? Stoor ik niemand voor het hoofd? Strookt dit met mijn strenge ethische principes?’ komt me op hilariteit alom te staan. Heel Vanaheim lacht. Schudt van de pret. Een God in je bed. Ja, daar moet je bij de gemiddelde Christen niet mee aankomen. Blijk ik toch nog naweeën te hebben van mijn Calvinistische opvoeding….

Vlak voordat ik voor het eerst naar Vanaheim afreis, begeeft de thermostaat van mijn waterbed het. Dagenlang lig ik in een ijskoud en vochtig bed te creperen, voordat ik doorheb wat er loos is. Dan arriveert de nieuwe thermostaat. Ik zet em extra hoog, ondanks het mooie weer. Zo binnen, zo buiten, zo boven, zo onder: Mijn bed is niet meer koud en kil. En ik mag voelen wat ik wil.

Yggdrasill

De laatste dagen in Vanaheim leer ik de andere kant van Freya kennen. Haar broer, haar keerzijde, haar tegenpool. Langzaam komt vertrouwen terug in tegendeel, in geheel; Dit bestaat niet zonder dat….

Vanaheim daalt in mijn innerlijk landschap. Doordrenkt mijn gebied met haar energie. In het landschap van mijn hart verrijst een eenvoudige vruchtbaarheidstempel en een fallische poort.

‘Freyr zag 1 van zijn dochters terugkeren….’ schrijft mijn juf me, naar aanleiding van mijn avonturen. Ja, zo voelde het. Thuiskomen bij de Godin. Bij haar grote broer ook vooral. Heerlijk, heerlijk.

Freyr is in mijn hart komen wonen. Ik voel regelmatig hoe zijn goud gemarmerde armen om me heen worden geslagen. Zijn zoete adem stokt in mijn hals. Vredig. Veilig. En toch niet saai. Never. Nooit.

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Mijn manen wapperend

paardengedraaf

Door velden

bossen

Draven gestaag

Eenhoorn?

Check!

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Ik zit in boomhut

boomhoed

Heksendekselse

droomhut

Tommelderommel

Roffelt de trommel

de rommel

de oude zooi

Wijd weg

Trommelt tot leven

iets nieuws

Even

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Herinneringen

Herinnerdingen

Tempel en altaar

Ik was daar

Godin op troon

Heel gewoon

Vlegelvriend en heiligdom

Ik maalde er om

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Heilige Freyr

Veilige, geilige

stellige, steevaste,

vrijende vrijer

Je zegt geen nee

tegen een God.

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Groene vrouw

Godin

Levensstroom

Huis en haard

in heiligdom

Rusten

Keer weer

Keer weer

Intussen:

Al vele malen weergekeerd

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Groen neemt me mee naar de kust en

Daar is diep

daar is diep

Dan door de velden

loop ik naar huis

Velden en velen

Schelden en schelen

Mijn scheve blik

Net naast de werkelijkheid

Daar waar jij woont

In takken van bomen

Waar waant de wereld zich

een weg…..

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid bij manenschijn,

bij avondrood en ochtenddauw

Telkens opnieuw

Telkens opnieuw

Zo neem ik afscheid van Vanaheim

Zo neem ik afscheid van Vanahei

Vanaheim

hou van jou….

Spreken is zilver, zwijgen is fout? Luister eens naar jezelf voor de verandering: Aandacht is als zonneschijn!

Posted on 25 oktober 2016 by lagriffeheks

De afgelopen week heb ik een indringende nachtmerrie. Een wildvreemde vrouw zwaait ongeduldig met haar hand in mijn richting; wuift me als het ware weg. ‘Laat me eventjes uitpraten,’ roept ze geïrriteerd. Haar gezicht staat op storm.

Ik zit al uren naar haar te luisteren. Ik ben bijkans bewusteloos geluld. Toch mag ik niets zeggen. Laat staan reageren. Dan schrik ik wakker.

Wat een gekke droom toch weer. Er zijn wel verbanden met de werkelijkheid, maar toch is alles weer anders. Er wuift wel eens iemand met een nijdig handje naar me, terwijl er op hoge toon geroepen wordt: ‘Laat me eventjes uitpraten.’ Dat is echter geen wildvreemde. Juist iemand waar ik veel van houd!

Maar ik maak het ook vaak genoeg mee, dat er niets op boze toon wordt gezegd, maar dat iemand gewoon maar doorkletst en doorkletst. Ondanks het feit dat de toehoorder, ik dus, compleet op apengapen ligt. Ondanks mijn verwoede pogingen het gesprek te beëindigen……

Om een gesprek te beëindigen moet je er eerst tussen zien te komen…….

Ook valt het me de laatste tijd op dat mensen niet veel aanmoediging nodig hebben om al hun rotzooi te spuien. Bakken verbale diaree worden er dan over je heen gestort. Als ik zelf eens iets meemaak, mijn geliefde ouwe hond gaat bijvoorbeeld dood en mijn bejaarde kat loopt weg, dan wordt dat regelmatig door de persoon tegenover me gezien als aanleiding om met alle dooie of halfdooie huisdieren die de persoon zelf ooit heeft gehad of verloren op de proppen te komen.

Waar ik mijn verhaal beknopt houd en ervoor waak om me niet publiekelijk te wentelen in mijn ellende, krijg ik van de andere partij alle kots, poep, pus en bloederige prutverhalen te horen.

Met mijn ‘ziek zijn’ werkt het net zo. Het feit dat Heks van alles mankeert wordt al sinds jaar en dag gezien als een open invitatie voor Jan en Alleman om de eigen kwaaltjes te bespreken. Van aambei tot klapperkloot: Heks moet het aanhoren.

Soms vraagt iemand hoe het met mij gaat om nog voordat ik iets terug kan zeggen over de eigen ellende te beginnen…..

Ikzelf praat zelden over mijn fysiek ongemak. Ik heb wel wat beters te doen. Ik vind het geen gespreksonderwerp.

Bovendien kan ik wel aan de gang blijven. Als ik al mijn mankementen wil bespreken ben ik dagen bezig….. 😉

Luisteren met compassie, door Thich Nhat Hanh ‘Deep listening’ genoemd, is bijzonder heilzaam. ‘Aandacht is als zonneschijn,’ heet 1 van zijn prachtige boeken. Het is zo. Je ziet mensen gewoon opknappen als je eens echt naar hen luistert.

Wat Heks echter doet is een doorgeschoten versie van deze verder prima eigenschap. Ik laat iemand rustig tien jaar tegen me aan mekkeren over een verbroken relatie. Of over andere uitzichtloze problematiek. Toen ik zelf echter groot liefdesverdriet te verstouwen kreeg sommeerden exact diezelfde mensen me na twee weken om er over op te houden. Ze waren die verhalen zat!

Heks is aangewezen op een therapeut als ze wil dat er echt naar haar wordt geluisterd……

Ach ja. Ik ben er natuurlijk zelf bij. Bij al dat geluister. Het zijn mijn flappers, die zachtjes heen en weer wuiven in een poging tot begrip. Ik ben het die ruimte schept voor de ander om zijn of haar verhaal te doen. Ten koste van mijn eigen space blijkt nu!

Veranderen is zo moeilijk. Je doet het al jaren zus of zo. Je wilt de ander niet kwetsen. Je weet hoe belangrijk een beetje aandacht is: Het is als zonneschijn! Levensbrengend!

Afgelopen week zit ik in de auto. Ik geef iemand een lift. We hebben gemediteerd. Ik ben best moe. Ook moet ik rijden, dus dat vergt al mijn aandacht. Mijn passagier zit tegen me aan te kletsen. Hele verhalen, die ik maar moeizaam kan volgen, want ik ben zo gaar als boter. Dan wordt mijn mening gevraagd. Over dit, over dat. Zodat ik wel moet opletten……

Dus zeg ik iets terug. Probeer van onderwerp te veranderen.

Tot drie keer toe krijg ik te horen, dat ze toch echt haar verhaal wil afmaken. Welk verhaal? Het is een eindeloos verhaal. Maar zodra Heks iets zegt wordt ze streng terecht gewezen. ‘Ik wil wel graag eventjes dit afmaken. Bladiebladiebla, wat vind jij? Zou dat hier of daardoor kunnen komen?’ Om zonder mijn reactie af te wachten alweer aan het volgend vertelseltje te beginnen.

Er wordt wat afgeleuterd in de wereld. Tegen de tijd dat we weer in Leiden zijn ben ik een beetje dol. Mijn hoofd is rommelig en onrustig. Het effect van de meditatie is volstrekt teniet gedaan.

Volgende keer zet ik muziek op en hang mijn bordje Noble Silence om mijn nek. Vanaf nu wil ik in volstrekte stilte naar huis rijden na zo’n avond. Wie mee wil rijden moet maar zwijgen.

En als zo’n ‘monologe interieur’ type ooit nog tegen me begint dat ik hem of haar moet laten uitpraten: Dan kan die persoon direct op- of uitstappen. Ik ben het eeuwige geluister zat. Ik wil niet langer door Jan en Alleman sufgeluld worden.

Geen monologen meer, maar een dialoog. Communicatie gaat heen en weer en is geenszins éénrichtingsverkeer…..

Aandacht is als zonneschijn. Ieder mens knapt ervan op. Elk mens heeft het nodig. Je kunt dan ook niet verwachten dat iemand het alleen maar geeft.

Hoe zeg je vriendelijk tegen iemand dat diegene moet stoppen met tegen je praten als dat niet nodig is

wat is het verschil tussen praten mét en praten tégen iemand?

Heilige Geest en in kalfstongen spreken? Niets raars aan. Maar hoed je voor de Geilige Geest en internetporno. Is die geest uit de fles dan is ruggenmerg verweking de minste van je zorgen…..

Posted on 16 mei 2016 by lagriffeheks

Zondag ga ik naar de kerk. Ik ben er wekenlang niet geweest. Geen energie. Te depri of grieperig. Hond ziek, Heks ziek. Hittegolf…… Of ik kreeg mezelf niet in de tweede versnelling, nodig om op tijd ter plekke te geraken.

De preek gaat over Pinksteren. Het spreken in tongen, hetgeen ik als kind maar smerig vond, -het deed me denken aan de grote gebraden kalfstong op een schaal tijdens het zondagse diner frivool bewegend in gelovige kelen,- maar niet ongewoon.

De Heilige Geest was voor mij een vertrouwd soort vriend in de vorm van een vurige vogel, die op je hoofd ging zitten bij tijd en wijle. Waardoor je in kalfstongen ging spreken. De Geilige Geest kende ik nog niet, noch de plek waar die graag ging zitten, noch de impact van deze duivelse tegenhanger op het functioneren van de hersenpan der mensheid.

Ik zag de afgelopen week een shockerende documentaire over het effect van porno op onze hersenen. Met name het onaffe puberbrein is gevoelig voor deformatie door een teveel aan waardeloze seksbeelden. Je ruggenmerg verweekt er dan niet van maar het scheelt niet veel! Er raakt wel degelijk zenuwweefsel beschadigd: Adolescenten zijn in no time verslaafd! Veel jongemannen zijn voor hun twintigste al voor hun leven verpest op het gebied van seks.

Geilige Geest

Alleen jongemannen? Heks ziet ook documentatie over aan porno verslaafde vrouwen, maar het komt veel minder voor. Wellicht omdat vrouwen van oudsher niet zo vatbaar zijn voor beelden. Wij houden van een goed verhaal, hetgeen je zelden tegenkomt in de porno-industrie…….

Afgetrokken en sufgerukt is hun heilige tuin nog onverkend. Ze kennen alleen het korte verslavende neurologische traject naar ontlading, niet de vreugde van de ontmoeting met een medemens. Nooit zullen ze de zoete extase smaken van ware verbinding. Maar ja, wat kan het hen schelen. Wijven pakken en zoveel mogelijk als een konijn overal opspringen is hun credo. Een normale relatie kunnen ze niet aan….. Ze hebben geen idee wat dat is.

De Geilige Geest is uit de fles!

Zulke types maken alles wat mooi is kapot. Ze raggen jouw heilige tuin aan gort als ze er zelf wat bevrediging uit kunnen peuren. Je lichaam is een object geworden voor andermans bevrediging. Jouw features functioneren in andermans fantasie. Jijzelf als mens doet er niet toe. Geen zak. Geen bal.

Een door porno gedeformeerd brein is echt geen pretje in je bedje. Goddank stamt Heks van voor het computertijdperk. Mijn leeftijdgenoten zijn nog opgegroeid met de Panorama en de Lach. Of de Chick. Onschuldig vermaak vergeleken met de extreme psychopathische sekshandelingen waar het internet je op trakteert als je het woord porno intoetst.

In de documentaire zie je hoe hele jonge kinderen met een beetje pech online de meest vreselijke beelden te zien kunnen krijgen. Er is geen filter ter wereld dat alles eruit vist……

In de kerk zie ik mijn oude vrienden Jip en Janneke. Ik heb hen al sinds kerst nauwelijks getroffen. Als ik aanwezig was waren zij er niet en vice versa. ‘Ik was in de lappenmand,’ zegt Jip. We zitten grapjes te maken tegen elkaar. Onze manier om met de slagen van het leven om te gaan.

Later praat ik met een vriendinnetje van me, die twee zware kankeraanvallen heeft overleefd onlangs. Dat ze nog leeft is een wonder. ‘Accepteer het geschenk, dat is wat ik vanbinnen hoor, Heks, het geschenk der genezing,’ vertrouwt ze me toe, ‘Maar dat is moeilijk hoor, ik ben dankbaar en blij, maar volledig accepteren dat ik weer helemaal beter ben?’

Ja, als je lichaam je zo in de steek laat ben je wel eventjes bezig om er weer vertrouwen in te krijgen. Voor de deur van de kerk praten we verder.

We krijgen gezelschap van een koorgenoot van Heks. Ze vertelt trots over haar geliefde mega eega. Hij heeft onlangs een lintje gekregen! ‘Ik heb een geweldige lieve man, daar heb ik hem op uitgezocht. Zijn karakter, zo geweldig! Ik heb zelf een lastige achtergrond. Toen ik hem ontmoette wist ik direct: Die man moet ik hebben!’

‘Een moeilijke jeugd veroorzaakt vaak ziekte op jonge leeftijd,’ beweert mijn recent genezen vriendinnetje, ‘Dat hebben ze in een groot wetenschappelijk onderzoek ontdekt, dus misschien heb jij jouw moeilijke achtergrond op die manier gecompenseerd!’ We schieten in de lach. Fantastisch toch?

‘Wat ik wel heel naar vind is dat zo’n jeugd je blijft achtervolgen. Ik ben nu ruim de zestig gepasseerd, maat ik kan er bij tijd en wijle toch nog enorm veel last van hebben. Dat gaat helaas nooit over… Ondanks mijn geweldige man!’

Sommige mensen compenseren niet. Die zoeken gewoon iemand uit als partner, die de hel van hun jeugd doet herleven. Is dat dom? Is het onwetendheid? Zijn de hersens niet anders gewend? Verslaafd aan slaag en scheldpartijen? Als porno je brein kan veranderen en je leven nooit meer iets wordt daardoor, waarom zou slaag en vernedering niet een vergelijkbaar effect kunnen hebben?

Het is uit en te na onderzocht natuurlijk: Schadelijke ouders. Er is alleen nog geen medicijn tegen ontdekt. Ook bestaan er geen afkickklinieken om hen uit je systeem te krijgen. Ze zijn alomtegenwoordig in je kinderwereldweb. En ook later in je geïnternaliseerde spinnekoppenversie hiervan. Je kunt ze nu eenmaal niet wegfilteren of blokkeren……

‘Blest Pair of Sirens’: Concert van het projectkoor van Stichting Leidse Koorprojecten onder leiding van Wim de Ru. Samen met een Engels koor, het Fleet Choral Society uit Fleet onder leiding van Gwyn Parry-Jones. Heks geeft haar eigen twist aan de uitvoering. Noodgedwongen……

Posted on 22 juni 2015 by lagriffeheks

STICHTING LEIDSE KOORPROJECTEN, projectkoor , uitvoering, Hartebrugkerk, Koeliekerk

De dirigent van het Engelse koor

Het laatste halfjaar oefent Heks met enige regelmaat op zaterdagmiddag met het SLK-koor. Het projectkoor van Stichting Leidse Koorprojecten. De laatste tijd zelfs ellenlange middagen, omdat we de gekozen muziek er maar niet in kregen.

Een groot struikelblok bleek het belangrijkste stuk van het concert te zijn: ‘Blest Pair of Sirens’ van Hubert Parry. ‘Zo gek,’ verzucht onze dirigent Wim de Ru tijdens de laatste repetitie, ‘Al jaren raadt iedereen me aan om dit stuk eens uit te voeren. En steevast zeggen ze er dan bij dat het zo gemakkelijk weg zingt!’

Geobserveerd door onze dirigent!

We kijken de man glazig aan. Makkelijk weg zingt? Hoe komen die mensen er bij? Wie zijn die lui, die dit beweren? Nou, onder andere de helaas ontslapen vrouw van Wim. En nog zo wat mensen, die beslist weten waar ze het over hebben.

Sommigen zitten voor de uitvoering met de handen in het haar!

‘Ik moet jullie iets opbiechten,’ vervolgt onze dirigent, ‘het klopt inderdaad, dat het stuk heel goed te doen is, als je de vierstemmige versie aanhoudt. Helaas hebben wij gekozen voor de zeer moeilijke achtstemmige versie. Gewoon, omdat ik niet op de hoogte was, dat er ook een eenvoudiger variant bestond….. Excuses!’

Anderen maken zich niet zo druk

Foutje, bedankt. Er is niets meer aan te doen. Voor de zoveelste keer worstelen we ons door de lastige passages. Gelukkig hebben we nog een generale repetitie. Maar dan moeten we ook afstemmen op het speciaal uit Engeland overgevlogen koor, Fleet Choral Society uit Fleet onder leiding van Gwyn Parry-Jones, waarmee we dit project uitvoeren!

Tijdens deze enige oefenmiddag samen met het Engelse koor blijkt dat ik helemaal achteraan sta met naast me twee dames, die er niet al teveel van bakken. Heks blijft ook in gebreke.

Door alle drukte van de laatste tijd is het oefenen er totaal bij ingeschoten. Zo zit ik dan tussen de generale en de uitvoering toch nog bloedig op dit lastige stuk te ploeteren. Iemand moet toch het voortouw nemen….

Sommigen gaan ook nog een concert geven in Engeland….

Het heeft niet geholpen blijkt tijdens de uitvoering. Ik raak volledig de kluts kwijt halverwege de Blest pair. ‘Wat kan mij het schelen?’ denk ik vervolgens. Vol overgave voeg ik een negende stem toe aan het geheel.

Sommigen hebben hun hoofddeksel aangepast aan de angelsaksische smaak

Jarenlange muziekpraktijk zorgt ervoor, dat mijn spontane inbreng moeiteloos opgaat in de rijke kakofonie aan stemmen. ‘Ik heb toch betaald om mee te doen? Ik ben toch op alle repetities geweest? Ik heb toch ook nog toegangskaarten gekocht?’ rechtvaardig ik mijn actie, ‘Dus: Vooruit met de geit. Gaan met die banaan!’

Als ik later in bed lig en aan dit moment terug denk krijg ik een lachaanval. Naast me ligt Cowboy lekker te ronken. Ik schuddebuik zachtjes om hem niet te wekken. Oh, wat grappig. Heerlijk.

Mijn ondeugende buurvrouw

Tijdens de gezellige borrel achteraf hoor ik links en rechts van mijn koorgenoten, dat ik bepaald niet als enige het spoor bijster was. ‘Thuis lukte het prima, maar elke keer tijdens de repetities raakte ik compleet van de kaart. En ook nu weer! Midden in het concert was ik volledig de kluts kwijt…’ Aldus een tenor.

Helaas mocht ik mijn hoed niet ophouden tijdens het concert, het zou de akoestiek teveel verstoren……

Gelukkig heeft het publiek er weinig van gemerkt. Volgens mijn hartje klonk het prachtig. Ook Steenvrouw vond het supermooi. Dus al met al toch weer een geslaagd project van Stichting Leidse Koorprojecten!

Steenvrouw is enthousiast

Cowboy is onder de indruk

Jip is er ook!

Natuurlijk samen met Janneke!

Mooie plaatjes van mooie mensen op een mooie zonnige zondagmiddag in Café de Twee Spiegels te Leiden. Live optreden van zanger Arto Boyadjian met de nieuwe formatie van zijn band ‘BOYA’ . Heerlijke muziek en een ontspannen sfeer. Lekker hoor!

Posted on 30 april 2015 by lagriffeheks

Zondagmiddag besluiten we om eventjes naar Café de Twee Spiegels te gaan. Hier is regelmatig een bandje te beluisteren en vandaag is het al niet anders. Ha. Leuk! We worstelen ons door de volle pijpenla naar de bar. Mijn lief haalt een paar drankjes en ik verover een tafeltje helemaal vooraan. Mooi zo. Kan ik het allemaal eens goed bekijken en beluisteren.

Op het podium staat een bandje te spelen: ‘Boya’. Ze beginnen net aan hun tweede set. Het klinkt hartstikke goed! De zanger, Arto Boyadjian, vertelt dat deze formatie vrij recent is ontstaan. Maar hij zelf is al veel langer bezig. Om dit te illustreren biedt hij een eerder gemaakte CD aan ter verkoop. Er staan prachtige liedjes op. Allemaal nummers van eigen hand!

Bij ons aan het tafeltje zit een jong gezin: Man, vrouw en kind. Het jochie is een waar cherubijntje met zijn blonde krulletjes. Wat een plaatje. ‘Mag ik een foto van jullie maken?’ vraagt Heks. ‘Leuk!’ roept de man direct, ‘Dit is de eerste keer, dat onze zoon in de kroeg is, een primeur! En laat ik nu net mijn fototoestel vergeten zijn!’

Ik schiet een paar prachtige plaatjes. Even later gaat het kleine kereltje bellen blazen. Wat ziet dat er schattig uit! Wat een lekker ventje! Om op te vreten gewoonweg!

Aan een ander tafeltje zit een opvallende wat oudere dame. Ze heeft een heel mooi expressief gezicht. Op haar hoofd prijkt een kroontje. Als ik haar aanspreek blijkt ze geen Nederlands te verstaan. ‘Today I am Queen Wilhelmina!’ vertelt ze me. Dat is dan toch weer opvallend verstrekkende kennis voor een niet Nederlandse!

Ze is samen met haar, naar ik aanneem, man en wellicht kleinzoon. Of ze is een Italiaanse met heropgestarte eierstokken en het is haar zoon. Ik kom er niet achter, want buiten de mededeling betreffende haar gekroonde staat krijg ik er weinig voor mij verstaanbaars meer uit!

Soms heb je echter weinig woorden nodig. Onze blikken kruisen elkaar regelmatig en dan krijg ik een stralende lach van de vrouw.

Aan het eind van de middag tijdens de laatste nummers van de band gaan Frogs, Cowboy en Heks dansen. Ik nodig ‘koningin Wilhelmina’ ook uit. Ze danst mee, maar vanaf haar stoel. Later zie ik waarom: Ze oogt dan wel als een jonge meid, maar ze loopt helaas uitermate moeilijk!

‘Wat zat je toch veel foto’s te maken van die oude dame,’ merkt Cowboy later verbaasd op. ‘Ik vond het gewoon een leuk wijf. Mooi ook om te zien: Prachtig gezicht!’

De band speelt intussen een hele lange set. Ik heb een leuk contact met de zanger. Ik zit dan ook vooraan constant commentaar te leveren op alles wat hij zegt, dus vandaar. Of hij het ook leuk vindt weet ik natuurlijk niet, dat valt te bezien…… Maar ik krijg wel een CD cadeau aan het eind! Ik heb hem dan ook mooie foto’s beloofd van hun optreden……..

Ach, wat een leuke middag. Lekker luisteren naar muziek en pret maken met allemaal leuke lieve mensen.

Aan een tafeltje naast het onze zit een clubje jongelui. Op een gegeven moment zijn ze allemaal aan het what’s app’en. Er zit een grote vent met een woeste baard bij. Hij heeft een hele aanstekelijke lach. ‘Ik heb een mooie foto van je gemaakt,’ zeg ik als hij de kroeg verlaat. Ik geef ik hem het adres van mijn blog. ‘Ik zag het al,’ antwoordt de woesteling. Later zie ik dat hij recht in de lens keek, precies op het moment, dat ik de foto nam.

Zou hij het ook merken, net als Heks, wanneer iemand een foto neemt? Ik heb daar altijd een raar zintuig voor gehad. Dientengevolge is er nauwelijks een spontane foto van mij te vinden. Stomweg omdat ik het altijd doorheb en dan is er weinig spontaans meer aan. Bovendien is het ook nog eens zo, dat ik dan meestal wegduik……..

De aartsengelen Michaël, Gabriël, Rafaël, Uriël en Metatron zijn gearriveerd in Huize Heks. Midden in de nacht houden ze me gezelschap, als mijn lichaam weer eens van een mug een olifant maakt…..

Posted on 16 mei 2014 by lagriffeheks

Donderdagavond ruim ik het huis voor het oog van het Neerlands Volk op. Ik krijg vijf engelen te logeren en ik wil ze een beetje goed welkom heten. Naar verluid zijn de engelen heel blij en dankbaar, dat er mensen zijn, die mee willen werken aan dit project.

Ik zie het anders. Ik ben dankbaar, dat ze zich zo inzetten voor Moedertje Aarde. Het moet niet meevallen om her en der in onze gebroken levens neer te strijken. Vooral niet als je zelf zo volmaakt bent. Ja, krankjorum natuurlijk, die visie. Ik moet ze maar op hun woord geloven. Ze zijn blij om te komen…..

Heks schikt witte violieren in een vaas. Van m’n laatste euro’s gekocht. Crisis…. De goedkoopste bloemen, die er te krijgen zijn, maar ook zeer geliefd bij mij. Zo intens wit. Zo’n sterke zoete geur. Zo vol van herinneringen aan de tijd, dat ikzelf mijn vleugels uitsloeg. Eindexamenfeesten. Het einde van mijn adolescentie.

Ik maak een mooie brief voor de Aartsengelen. In ruil voor de gastvrijheid mag je drie wensen doen. De eerste is voor Moeder Aarde, de tweede voor je familie en tot slot mag je ook iets vragen voor jezelf. Ik maak een mooi altaar in de woonkamer met kristallen en fruit. En een kaars met de afbeelding van paus Giovanni XXIII.

‘Sorry jongens, maar deze kan ik dag en nacht laten branden. Het was een hele lieve paus, naar het schijnt. Hij is heilig verklaard…’ Tot slot zet ik genoeg stoelen klaar, want een engel wil ook wel eens eventjes uitrusten….. 🙂

Dan is het wachten totdat het half elf is. Ferguut zit bij de voordeur. Hij wil naar buiten. Mijn huis is rustig en het ruikt heerlijk naar bloemen en wierook. Maar ik ben rommelig en moe. Ik hoop, dat , ja wat? Dat het een beetje meevalt allemaal.

En hoe was het? Zag ik grote gevleugelde mannen mijn huis in vliegen?

Er is zeker iets gaande in Huize Heks. Het is alsof ik word geobserveerd door een team Hemelse Supernanny’s. Zonder oordeel zien ze de zwakke schakels in mijn bestaan. Het lijkt of mijn huis en lijf worden gescand op stagnerende energie. En daar is nogal wat van te vinden in mijn heksenbiotoop. Ik hoef niets te doen, behalve toelaten, dat mijn bedrading wordt bijgesteld. Hoor ik in mijn geestesoor.

Later op de avond ga ik met Michaël, Ferguut en Ysbrandt een blokje om. De zwarte panter raakt enigszins door het dolle van dit vrolijke gezelschap en wil de hele weg knuffelen!

Ik slaap als een roos. Slechts onderbroken door een muggenbeet. (Mijn lichaam reageert daar allergisch op. Ik krijg hevige brandende pijn, alsof er levensgevaarlijk gemeen bijtend gif in mijn lijf is gespoten.) Ik zit een tijdje in de keuken, totdat het gif is uitgewerkt. ‘Ja, engelen’, grapt Heks tegen haar logés, ‘Mijn lichaam maakt werkelijk van een mug een olifant….!!!’

Het is dus eigenlijk wel gezellig, zo midden in de nacht met een engelengang in je keuken klessebessen. Mijn angst niet goed genoeg te zijn voor dit hoge bezoek was ongegrond. Het is het oude liedje van Zelfafwijzing. De Grote Ziekte van de gehele mensheid. Zelfs als je erop bedacht bent, kan het je nog in de kladden grijpen.

Vandaag zoek ik een beetje op internet naar informatie over Aartsengelen. De aantallen variëren nogal. Sommige bronnen hebben het over zeven, anderen over negen en weer andere over veertien verschillende engelen.

Over het algemeen zijn ze mannelijk, maar ik vind ook wat incidentele vrouwelijke varianten. Ook worden ze gezien als zowel mannelijk als vrouwelijk. Dan wordt het geslacht bepaald door de waarnemer. Dat verklaart dan mooi het hoge aantal mannelijke engelen. Onze door het patriarchaat bepaalde blik maakt gemakkelijk die keuze…..

Hoe dan ook, ik vind het best. Ik heb het prima naar mijn zin met de gevederde heren. Wat een geluk, dat ze mijn heksenhuisje met een bezoek vereren. Hoe het ook zit en wat het ook is. Wat weten wij mensen daar nu van? Een tipje van de sluier, hier en daar. Verhalen in oude apocriefe boeken. Heksenkletspraatjes. Toverkol uit haar bol……

Loflied op Avaritia, 1 van de 7 hoofdzonden. Het roept bij mij Ira op. Nou ja, zolang ik dat omarm en niet over ga tot Invidia……

Posted on 2 februari 2014 by lagriffeheks

Loflied op Avaritia

–

Koude ogen berekenend

gericht

kwijlmond glimlacht

–

tanden geslepen

–

bloed druipt

langs kwabkin

–

kille handen

uitgestrekt

naar meer

–

kont kentert

beerput

–

ziel verkocht

krediet raakt op

–

teveel bezit

maar

innerlijk arm

–

Nog nooit een boek gelezen

‘Wie is Scrooge?’

–

reptielenbrein

kent geen ethiek

–

Hier geldt slechts meer

voor minder.

–

en als het kan

ten koste van.

Superbia (hoogmoed – hovaardigheid – ijdelheid)
Avaritia (hebzucht – gierigheid)
Luxuria (onkuisheid – lust – wellust)
Invidia (nijd – jaloezie – afgunst)
Gula (onmatigheid – gulzigheid – vraatzucht)
Ira (woede – toorn – wraak – gramschap )
Acedia (gemakzucht – traagheid – luiheid – vadsigheid

Leidse Straatdichter Glenn “L” Parami aan het woord: ‘WERELD ZONDER HUIS’.

Posted on 2 september 2013 by lagriffeheks

Glenn focust zich

Zaterdagmiddag kom ik uit een grote supermarkt, als ik word aangesproken door een man. Hij wil me een boekje verkopen. Er staat een gedicht van hem in. Maak ik op uit zijn hak op- de- tak verhaal. Het kost vijf euro! Hij lacht het diamantje in zijn voortand bloot.

Heks complimenteert hem met zijn stralende glinsterlach. ‘Het waren er drie’, vertrouwt hij me toe. ‘De andere twee heb ik perongeluk ingeslikt.’ We beginnen te lachen. Ja, dan heb je een probleem. Je wordt dan wel letterlijk met je eigen shit geconfronteerd op zoek naar de ‘steen der wijzen’ …..

Omdat ik maar twee euro bij me heb, onderhandelen we. Hij biedt aan zijn gedicht voor te dragen. Heks kijkt in het boekje. Het is De Leidse Straatwijzer, Eerste Hulp Bij Dakloosheid. Waar kun je eten, slapen, naar de dokter? Als straatdichter is hem gevraagd iets bij te dragen. Hij heeft het prachtige gedicht ‘Wereld zonder huis’ geschreven.

Tik tak tik tak

Terwijl overal om ons heen mensen met volle boodschappentassen voortjakkeren, op weg naar hun dak boven het hoofd, staan wij op een eiland van rust. Glenn focust zich. Met de air van een professional begint hij voor te dragen. Heks luistert geboeid. Daar staat een man vanuit zijn ziel woorden te zingen. Poëzie is de zwanezang der taal uiteindelijk. Het is ontroerend mooi. Dank je wel lieve Glenn “L” Parami. Je hebt echt een gave!

WERELD ZONDER HUIS

–

Je wereld zonder huis

Constant stilstaan en bezuren

Genadeloos versteende uren

Ofwel, de getergde uren

–

Gevangen in een lichaam leeft de geest

Net vleugels die jou aanstaren

–

Over de toekomst…het verleden…

En door naar het heden

Ofwel, de vermalen uren

–

Je denkt aan de wereld zonder huis

aan het eind groeit de hoop

–

Bevrijd het verduren

Van het tikken van de tijd

–

Tik tak tik tak tik tak tik tak

Tikt het tikken van de tijd

–

Ja, je denkt aan je wereld

Zonder huis

–

De vrijheid is het beste medicijn

In deze wereld

–

Glenn “L” Parami

–

Als toegift hangt hij nog de loodzware tassen met bevoorrading voor me aan het stuur van m’n fiets! Superlief!

(Helaas lukt het niet om het gedicht in de originele layout hier weer te geven. Die is te downloaden op De Binnenvest.)

Zijn diamanten lach

DOE EEN WENS, DOE EEN WENS, DOE EEN WENS. HEKS WORSTELT MET GODEN EN DEMONEN NET ALS HAAR NAAMGENOOT.EMERGO LAAT NOG EVEN OP ZICH WACHTEN…..

Posted on 14 juli 2013 by lagriffeheks

WENSDOOS

ER WOONT EEN KLEIN DARRETJE IN

In mijn kerk, waar god ook een vrouw is, werd vandaag gesproken over mijn naamgenoot Jacob. De hielenlichter. Zo genoemd omdat hij zijn tweelingbroer bij de hiel vasthield tijdens hun geboorte. Later in zijn leven deed hij zijn naam alle eer aan en ontfutselde zijn broer met een list het eerstgeboorterecht. Het was een sluw mannetje!

TRANSFORMATIE

Vandaag kwam zijn gevecht met een engel ter sprake. Hij worstelde eens een hele nacht met een boze riviergeest, god zelf of een engel. Of misschien was het een metafoor voor een gevecht met zichzelf. Wie zal het zeggen? Hij hield er in elk geval een ontzette heup aan over.

VEEL TE BELEVEN

Bij de koffie vertrouwde Jip me toe, dat hij ook met god had gevochten. Hij had last van zijn heup. 🙂 Heks zat er slappehappig bij, want ze heeft wat mindere dagen. Toch genoot ze van alle flauwekulverhalen van haar geloofsgenoten. Toen ze haar fiets van het slot haalde stond Jip achter haar: ‘Je gaat het toch wel redden helemaal naar huis?’ zei hij plagerig. Maar zijn blik stond bezorgd. ‘Tuurlijk Jip, ik ben gewoon supermoe. Ik lig al weken in een worsteling met god en al mijn demonen’ Ik stak een vuist in de lucht: ‘Maar ik zal overwinnen!’

DOE EEN WENS

–

Verleden duwt

pijlen

in mijn hart

–

vanaf korte afstand

1 voor 1

–

je zou

kunnen zeggen

in’t algemeen

–

smelten hele vijvers

ijsbloemen

–

terwijl in mist

gedaanten opdoemen

–

Oh, wat waren ze gemeen

–

een open hart

gelukkig

nooit alleen

–

kan alleen

pijn

niet verbloemen

–

moet alle pijlen

weer

bij namen noemen

–

zend spoken en

dwaalgeesten

dan heen

–

naar grazige weiden

en kleurige veldbloemen

–

wil voorkomen dat

elkaar

verdoemen

–

is eindelijk weer rustig

heksenhart

–

VOUW DE ROZEN UIT

BINNENKANT VAN DE DOOS

Vanmiddag halfslapend enorm genoten van de Tour. Het was de rit der ritten natuurlijk vandaag. En onze landgenoten hielden zich heel goed. Nu moet ik nog een serieus rondje met het hondje. Daarna houd ik het voor gezien. Mij hoor je niet klagen.

Slechte dagen? Voor de LDN had ik niet anders…….

DE DAR BEVRUCHT DE WENS

DAR BEVRUCHT DE ZEVEN ROZEN MET DE WENSGEDACHTEN…..

TOT SLOT MAG DAR MET DE DAMES SPELEN

ONDERKANT
UITEINDELIJK KOMT DE WENS ALTIJD UIT

‘Oogkleppen zijn onontbeerlijk!’ Hier spreekt de hokjesgeest…..

Posted on 26 mei 2013 by lagriffeheks

Vierkante markante kop

Ik ben de hokjesgeest

pas op met wat je leest

je kunt zo onder invloed raken

van ideeën, rake

beschouwingen

herinneringen

je zou het niet lang

uitzingen

in dit hok

met kippen op stok

Zou niet meer zonder kunnen

Daarom verordonneer ik:

Oogkleppen op

zeg nou eerlijk

die dingen zijn

onontbeerlijk

	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…
	stronglove op Maan, maan, maanzieke maan. Wa…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Categorie archief: heksenrijmpjes

Zo neem ik afscheid van Vanaheim, zo neem ik afscheid van Vanaheim, bij maneschijn en ochtenddauw…..Nee, nee, ik wil geen afscheid nemen van mijn veilige vrijer. Mijn vrije Freyr! Zijn goud gemarmerde armen altijd om me heen!

Spreken is zilver, zwijgen is fout? Luister eens naar jezelf voor de verandering: Aandacht is als zonneschijn!

Hoe zeg je vriendelijk tegen iemand dat diegene moet stoppen met tegen je praten als dat niet nodig is

wat is het verschil tussen praten mét en praten tégen iemand?

Heilige Geest en in kalfstongen spreken? Niets raars aan. Maar hoed je voor de Geilige Geest en internetporno. Is die geest uit de fles dan is ruggenmerg verweking de minste van je zorgen…..

‘Blest Pair of Sirens’: Concert van het projectkoor van Stichting Leidse Koorprojecten onder leiding van Wim de Ru. Samen met een Engels koor, het Fleet Choral Society uit Fleet onder leiding van Gwyn Parry-Jones. Heks geeft haar eigen twist aan de uitvoering. Noodgedwongen……

Mooie plaatjes van mooie mensen op een mooie zonnige zondagmiddag in Café de Twee Spiegels te Leiden. Live optreden van zanger Arto Boyadjian met de nieuwe formatie van zijn band ‘BOYA’ . Heerlijke muziek en een ontspannen sfeer. Lekker hoor!

De aartsengelen Michaël, Gabriël, Rafaël, Uriël en Metatron zijn gearriveerd in Huize Heks. Midden in de nacht houden ze me gezelschap, als mijn lichaam weer eens van een mug een olifant maakt…..

Loflied op Avaritia, 1 van de 7 hoofdzonden. Het roept bij mij Ira op. Nou ja, zolang ik dat omarm en niet over ga tot Invidia……

Leidse Straatdichter Glenn “L” Parami aan het woord: ‘WERELD ZONDER HUIS’.

DOE EEN WENS, DOE EEN WENS, DOE EEN WENS. HEKS WORSTELT MET GODEN EN DEMONEN NET ALS HAAR NAAMGENOOT.EMERGO LAAT NOG EVEN OP ZICH WACHTEN…..

‘Oogkleppen zijn onontbeerlijk!’ Hier spreekt de hokjesgeest…..

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk: