Morgen treedt Heks op met haar koor Ex Animo in de Marekerk te Leiden. Onder de bezielende leiding van Wim de Ru. We zingen werk van o.a. Britten, Kostiainen, Kodaly en Willia,ms.
Er zijn nog kaartjes verkrijgbaar morgen aan de zaal voor slechts 15 euro. Komt allen en hoort zegt het voort!
Deze prachtige foto van Ganesha is speciaal voor Heks gemaakt door Staartje
Donderdagavond ruim ik het huis voor het oog van het Neerlands Volk op. Ik krijg vijf engelen te logeren en ik wil ze een beetje goed welkom heten. Naar verluid zijn de engelen heel blij en dankbaar, dat er mensen zijn, die mee willen werken aan dit project.
Ik zie het anders. Ik ben dankbaar, dat ze zich zo inzetten voor Moedertje Aarde. Het moet niet meevallen om her en der in onze gebroken levens neer te strijken. Vooral niet als je zelf zo volmaakt bent. Ja, krankjorum natuurlijk, die visie. Ik moet ze maar op hun woord geloven. Ze zijn blij om te komen…..
Heks schikt witte violieren in een vaas. Van m’n laatste euro’s gekocht. Crisis…. De goedkoopste bloemen, die er te krijgen zijn, maar ook zeer geliefd bij mij. Zo intens wit. Zo’n sterke zoete geur. Zo vol van herinneringen aan de tijd, dat ikzelf mijn vleugels uitsloeg. Eindexamenfeesten. Het einde van mijn adolescentie.
Ik maak een mooie brief voor de Aartsengelen. In ruil voor de gastvrijheid mag je drie wensen doen. De eerste is voor Moeder Aarde, de tweede voor je familie en tot slot mag je ook iets vragen voor jezelf. Ik maak een mooi altaar in de woonkamer met kristallen en fruit. En een kaars met de afbeelding van paus Giovanni XXIII.
‘Sorry jongens, maar deze kan ik dag en nacht laten branden. Het was een hele lieve paus, naar het schijnt. Hij is heilig verklaard…’ Tot slot zet ik genoeg stoelen klaar, want een engel wil ook wel eens eventjes uitrusten….. 🙂
Dan is het wachten totdat het half elf is. Ferguut zit bij de voordeur. Hij wil naar buiten. Mijn huis is rustig en het ruikt heerlijk naar bloemen en wierook. Maar ik ben rommelig en moe. Ik hoop, dat , ja wat? Dat het een beetje meevalt allemaal.
En hoe was het? Zag ik grote gevleugelde mannen mijn huis in vliegen?
Er is zeker iets gaande in Huize Heks. Het is alsof ik word geobserveerd door een team Hemelse Supernanny’s. Zonder oordeel zien ze de zwakke schakels in mijn bestaan. Het lijkt of mijn huis en lijf worden gescand op stagnerende energie. En daar is nogal wat van te vinden in mijn heksenbiotoop. Ik hoef niets te doen, behalve toelaten, dat mijn bedrading wordt bijgesteld. Hoor ik in mijn geestesoor.
Later op de avond ga ik met Michaël, Ferguut en Ysbrandt een blokje om. De zwarte panter raakt enigszins door het dolle van dit vrolijke gezelschap en wil de hele weg knuffelen!
Ik slaap als een roos. Slechts onderbroken door een muggenbeet. (Mijn lichaam reageert daar allergisch op. Ik krijg hevige brandende pijn, alsof er levensgevaarlijk gemeen bijtend gif in mijn lijf is gespoten.) Ik zit een tijdje in de keuken, totdat het gif is uitgewerkt. ‘Ja, engelen’, grapt Heks tegen haar logés, ‘Mijn lichaam maakt werkelijk van een mug een olifant….!!!’
Het is dus eigenlijk wel gezellig, zo midden in de nacht met een engelengang in je keuken klessebessen. Mijn angst niet goed genoeg te zijn voor dit hoge bezoek was ongegrond. Het is het oude liedje van Zelfafwijzing. De Grote Ziekte van de gehele mensheid. Zelfs als je erop bedacht bent, kan het je nog in de kladden grijpen.
Vandaag zoek ik een beetje op internet naar informatie over Aartsengelen. De aantallen variëren nogal. Sommige bronnen hebben het over zeven, anderen over negen en weer andere over veertien verschillende engelen.
Over het algemeen zijn ze mannelijk, maar ik vind ook wat incidentele vrouwelijke varianten. Ook worden ze gezien als zowel mannelijk als vrouwelijk. Dan wordt het geslacht bepaald door de waarnemer. Dat verklaart dan mooi het hoge aantal mannelijke engelen. Onze door het patriarchaat bepaalde blik maakt gemakkelijk die keuze…..
Hoe dan ook, ik vind het best. Ik heb het prima naar mijn zin met de gevederde heren. Wat een geluk, dat ze mijn heksenhuisje met een bezoek vereren. Hoe het ook zit en wat het ook is. Wat weten wij mensen daar nu van? Een tipje van de sluier, hier en daar. Verhalen in oude apocriefe boeken. Heksenkletspraatjes. Toverkol uit haar bol……
Zaterdagavond kookt Heks de sterren van de hemel. Een heerlijke Surinaamse maaltijd. Om een uur of zeven schuift Cowboy naar binnen. Hij is op excursie geweest met een club architecten. Kijken naar bijzondere bouwsels op speciale locaties. Soms vreemde combinaties. Een seminarie met het gedachtengoed van Licht, Lucht en Ruimte. Het lijkt tegenstrijdig…..
Net als ik het eten op tafel wil zetten brengt Frogs mijn hondje terug. Hij is een dagje met deze suikeroom op stap geweest. Heks had een hele dag koorrepetitie. ‘Eet je een hapje mee?’ Nou, dat wil deze smulpaap wel. Zo eten we gezamenlijk, terwijl de heren de oren van mijn hoofd kletsen.
Na het eten kijken we naar het Eurovisie Songfestival. Ik zet mijn laptop in de keuken en sluit er een box op aan. Het geluid is goed, maar de muziek is zo slecht, dat we afhaken. Wat een bombastisch geleuterkoek toch weer. Bah.
‘Het liedje van Ilse en Walen is echt goed’, beweert Frogs, ‘Ik was er ook verbaasd over, je weet dat ik heel kritisch ben, Heks.’ Ja, dat weet ik. Hij veegt regelmatig de vloer aan met mindere goden….. Maar ja, dat moet ook wel als muziekrecensent!
Mijn lief en ik kijken dan nog maar eens naar een documentaire over Ginger Baker. Wat een vent. Geweldige drummer, maar hopeloze kerel. Heks moet er vaak om lachen, maar ik ben dan ook niet door hem opgevoed, in de steek gelaten, op mijn bek geslagen of bijna vermoord.
Tot mijn verbazing wil Cowboy naar de afwikkeling van het Songfestival kijken. Gaat Nederland winnen? We volgen de uitslagen een tijdje. Verbijsterd ontdekt mijn schatje, dat het bij deze competitie niet bepaald gaat om wie het beste liedje geschreven heeft. Of wie er werkelijk mooi kan zingen. Het vergeven van de punten is een politiek gebeuren.
Het is de eerste keer, dat Cowboy naar dit vooral door vrouwen en homo’s serieus genomen spektakel kijkt. ‘Maar, maar…’., pruttelt hij bij de zoveelste onnavolgbare keuze in de puntentoekenning. Heks zit lui achterover te lachen en voorspelt vrij accuraat wie er aan wie punten gaat geven. En ze heeft alleen de eerste drie liedjes gezien!
Uiteindelijk geeft mijn vriend het op. Hij gaat lekker in bad zitten, terwijl Heks met Varkentje gaat wandelen. Conchita Wurst, wat een naam overigens, gaat met de eer strijken. Een dikke opgestoken middelvinger naar die verdacht homofobe Poetin. Geen man zo homofoob als een verborgen nicht….. Als we later het liedje beluisteren valt het me op, dat deze vrouw met de baard nu niet bepaald een mooie stem heeft.
‘Rise like a penis,’ grapt Heks naar haar vriendje. Wat een tekst, wat een outfit, wat een naam, wat een slecht stemgeluid. En een matig liedje, te zwellerig, maar ja, dat moet natuurlijk met die titel……Toch vind ook ik het prima, dat ze wint. We weten al lang, dat het doorgaans niet het beste liedje is, dat met de eer gaat strijken. Er staan nu eenmaal hele andere belangen op het spel……
Het beste liedje is tweede geworden en ik heb het nog steeds niet gehoord of gezien. Gordon schijnt het slecht te vinden, dat is een goed teken. Als deze vleesgeworden wansmaak het afkeurt moet het wel goed zijn. Ik vertrouw echter volkomen op het oordeel van Frogs. En volgens hem is het echt mooi. Ik ga er nu maar eens naar luisteren……
Vanmiddag kwam Steenvrouw op de koffie. We hadden weer genoeg te bespreken na een voor beiden zeer intensieve week. En te lachen natuurlijk, want wij maken overal stoute grapjes over. Heerlijk. Heksje worstelt zich door allerlei emoties momenteel, dus wat humor was me zeer welkom. Als je lacht ontspannen er allerlei spieren in je lichaam. Het is echt heel erg gezond!
Nadat ik de laatste twee weken veel tijd alleen heb doorgebracht, iedereen is op vakantie en ik had ook behoefte aan wat rust, krijg ik weer zin om wat te ondernemen. Dat komt mooi uit. Morgen hebben we het jaarlijkse popfestival in onze Sleutelstad. Misschien ga ik daar eens een kijkje nemen. Alhoewel. Het is wel een klereherrie natuurlijk.
Liever ging ik met X mee naar North Sea Jazz, hij is daar als journalist aan het werk. Helaas krijgt hij bij deze klus geen vrijkaartjes, zoals gewoonlijk. Dus dat moet ik maar uit mijn hoofd zetten….
Gisteren heb ik een heel adequate beschrijving gevonden van de persoon, die ik vorige week de deur heb uitgegooid. Een bindingsangstige…..Het klopt echt helemaal! Nu is het een kwestie van deze kenmerken goed uit mijn hoofd leren, zodat ik dat pakketje van grote afstand direct herken. Want gezien hun snelle roulatie op de relatiemarkt, is de kans groot, dat je er eentje in het wild vrij loslopend aantreft.
Het komt ook onder ons dames voor
Hoewel ik me een beetje een uitgeknepen citroen voel, zie ik er volgens Steenvrouw stralend uit. Vreemd is dat toch. Hoe je door aardlagen in je eigen drassige bodem kunt zakken totdat je weer vaste grond onder de voeten voelt. En er dan toch gelukkig uitzien. Het zal wel kloppen, lijkt me. Samenvallen met jezelf is het hoogste geluk. Vanuit je hart ben je verbonden met het hele universum. Niets om bang voor te zijn……
Het gaat ver
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.