WMC Kerkrade is absoluut een aanrader als je het neusje van de zalm op het gebied van fanfare voorbij wilt zien marcheren! Een echte wedstrijd is het echter niet: De beste wordt vijfde en waarom is iedereen een raadsel. Zelfs de concurrentie!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Bushalte onder bescherming van een kruisbeeld natuurlijk.

Om acht uur zit ik naast mijn tent. Steenvrouw is al uren wakker. Ze heeft de omgeving verkent. ‘Ik weet ook waar de bushalte is, Heks. Om tien uur komt er een bus. Ik wil absoluut niet te laat komen, dus zoals je hebt verzocht ga ik je vanaf negen uur opjagen……’

Ik zit gammeltjes aan mijn koffie te nippen. Laat ik vooral even wat eten. Dat scheelt ook weer in het welbevinden. Langzaam kom ik uit de knoop. Om even over half tien zitten we bij de bushalte. Naast een kruisbeeld natuurlijk. 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Nog niet helemaal wakker…..

Wielrennende kerels groepen voorbij. We zijn in een andere wereld. Limburg is buitenland. De bus rijdt langs, de verkeerde kant op. Komt terug. Achter het stuur zit een stuurse man. We mogen mee. Dat is al heel wat zal later blijken.

Heb ik altijd gezeik met eikels van kerels, Steenvrouw kan er ook wat van. Vriendelijk informeert ze naar de aansluiting. Onze bus is laat. Kan hij misschien zorgen dat we die aansluiting halen? 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Ondanks de botte buschauffeur zit de stemming er goed in!

De man schijt zo vanuit zijn vuilbek in haar gezicht. Kokhalzend komt ze terug. ‘De halte is opgeheven, volgens de chauffeur. Wat een afschuwelijke kerel. Bah.’ Paniekerig stappen we uit bij de opgeheven halte. Later blijkt dat we beter mee hadden kunnen rijden naar het eindpunt. Maar dat heeft de foute chauffeur, vergeleken met hem is Jaap Kooijman een supergezellige vent,  expres niet gezegd…… 

We vinden de andere opgeheven halte, waar onze aansluitende bus zou moeten komen.  Er hangt echter een lap over het bord. Met een aantal data. Opgeheven tussen ….. en …… Heks kijkt nog eens goed. ‘Jeetje, Steenvrouw, hij rijdt wel. Vanaf vanmorgen vroeg gaan er weer bussen over dit traject, wat een mazzel….’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

We wachten en wachten, maar de bus komt niet. Andere bussen rijden af en aan. ‘Ik ga het toch nog eens vragen aan de volgende chauffeur…’ Steenvrouw loopt de aankomende bus tegemoet. Die stopt een heel end voor de halte. Houdt zijn deuren potdicht…..

Het is weer diezelfde lamstraal van een ellendeling van een buschauffeur, waar we mee zijn gekomen. Demonstratief opent hij tenslotte zijn deuren. Opnieuw verliest hij zich in onwaarheden en leugens. Hij scheldt Steenvrouw voor rot en poetst dan de plaat. Die Amivedi toch! Die nemen ook maar alles en iedereen in dienst…..

Dan sta je wel even te suizebollen!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Eindelijk zien we de bus van Beuk: K&G is gearriveerd!

Uiteindelijk komt de goede bus aanrijden. Puffend stopt hij voor onze neus. De chauffeur had een tweelingbroer kunnen zijn van zijn collega: Een gegroefde ouwe  vent met bril, buik en baard. Brbbr…. Maar dan zijn lieve tweelingbroer. Het is een schat!

Vol overgave rijdt hij een bus vol fanfarefanaten tot zo dicht mogelijk bij het stadion. Zodat al die ouwe kreukeltjes niet zo ver hoeven te lopen. Wat een lieverd!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Wij gaan direct op zoek naar zoonlief. De bus van K&G is echter in geen velden of wegen te bekennen. ‘Ze zijn laat, ze gingen eerst nog ontbijten met zijn allen……’ Uiteindelijk zoeken we onze plaatsen op in het stadion. We zitten in het vak van Friesland. Het meest fanatieke publiek zal later blijken….

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM K&G marcheert het veld op!

Even over twaalven marcheert onze Leidse Show- & Marchingband Kunst & Genoegen het terrein op. Een rilling gaat door het publiek. ‘Oh, wat zijn ze toch goed,’ verzuchten zeker een stuk of duizend Friese deskundigen om ons heen. Ze krijgen een staande ovatie. En dit is dan nog slechts het marcheer gedeelte. Straks krijgen we nog een prachtige show!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM In vak Friesland!

We kijken nog naar een paar bands. Heks snapt er geen jota van. Dit is echt appelen en peren vergelijken. Toch? Steenvrouw legt uit dat er allerlei verschillende categorieën zijn, waarin de deelnemers kunnen meedingen. En die zie je door elkaar gehusseld voorbij komen. ‘Ze zijn al drie weekends bezig, Heks….’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Duitse brandweermannen! MMmmmmmm!!!!

Ik snap het nog steeds niet, maar krijg wel meer oog voor de verschillen. ‘Kom, we gaan zoonlief zoeken,’ mijn vriendin marcheert voor me uit het stadion uit. We lopen over het parkeerterrein. Overal staan jongens en meisjes zich om te kleden, maar K&G zien we nergens. 

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Plotseling komt een stel vrolijke gasten op ons toelopen. Zoonlief omhelst zijn moeder. Ik maak wat foto’s van die twee. ‘Jeetje, wat een knap joch is het toch, die zoon van jou! Het lijkt wel een officier uit een mooie romantische film…..’ verzucht Heks als we terug naar het stadion lopen.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Canadese Cowboys! Jammie!!!!!!

Dan zien we een heel leuk winkeltje met berenmutsen, veren en unifomjasjes. Ha. Hoera! Heks plant alle hoeden beurtelings op haar kop. Steenvrouw maakt foto’s. ‘Wat kost zo’n veer eigenlijk?’ De man van het kraampje heeft geen idee. Hij belt zijn collega.

‘Er staat hier een vrouw, die wil zo’n grote witte veer. Voor op haar hoed, ze heeft echt een hoed op! Ze wil em niet in haar reet, zei ze. Ja echt, dat zei ze,’ de man begint te giechelen, ‘Lachen joh, ze staat hier uitgebreid te poseren, haar vriendin maakt foto’s, echt waar, hahaha!’ 

In het stadion eten we een frietje. Dan zoeken we onze plaatsen weer op. ‘Ik ga op jouw plek, Heks, ik ga wel naast die enorme kerel zitten, die je steeds zit aan te staren… En je van je stoel drukt met zijn postuur….’ Heks heeft enorm in de verdrukking gezeten de eerste helft. Van dichtbij aangestaard door een zwijgende almaar kauwende Fries. 

Als K&G aan hun show begint wordt het doodstil in het stadion. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt vandaag. Ze spelen muziek van Verdi. Dezelfde muziek, die ik met mijn projectkoor heb uitgevoerd laatst! Fantastisch. Ik schiet vol. Zo mooi is het. En ik ben niet eens fanfarefanaat. Kun je nagaan.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Hij kan zo in een romantische film spelen…….

‘Dat kunnen wij niet, daar kunnen wij echt niet aan tippen,’ hoor ik om me heen. Friesland is in de ban van deze Leidse band. ‘Oh, wat zijn ze toch goed. Een klasse apart…..’

Als K&G klaar is krijgen ze alweer een staande ovatie. Maar nu wordt het publiek echt gek. De Friezen staan te stampen op hun zitplaatsen. Ze schreeuwen, loeien fluiten, joelen. Het houdt ook niet op. Steenvrouw en ik kijken elkaar verbluft aan. Als zelfs je concurrenten zo gaan reageren moet het wel enorm goed zijn…

Weer gaan we op zoek naar zoonlief. We vinden hem met zijn korps aan de achterkant van het gebouw, net voordat ze weer naar binnen marcheren voor de prijsuitreiking. Iedereen is heerlijk door het dolle. Heks maakt foto’s van Steenvrouw en haar zoon en binnen een minuut storten al zijn maten zich bovenop hen! Mijn vriendin wordt bijna bedolven onder al die knappe kerels!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM K&G marcheert het veld op voor het showgedeelte……

De prijsuitreiking is een fiasco. Ik begrijp er geen snars van. Ze hebben niet gewonnen? Slechts vijfde? Dat moet doorgestoken kaart zijn. Hoe kan dat nu? Ik heb veel mooie en leuke dingen gezien vandaag, maar zij waren zo goed.

‘Het lijkt wel alsof ze geen ijkpunt hebben, die juryleden. Alsof er politiek wordt gejureerd. Zo van: K&G vorige keer wereldkampioen? Dan nu laag laten eindigen. Anders willen er nooit meer andere clubs meedoen. Maar als je de beste bent moet je gewoon winnen. Dat is de clou. Kijk maar naar de Olympische Spelen. Sommige atleten staan jaren aan de top. En daar werken ze ook voor!’

Net als deze jongens. Avond aan avond repeteren in de weken, maanden voorafgaand aan dit evenement. Bloedfanatiek……

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Spectaculaire beelden…..

‘Het lijkt wel of ze hun eigen geheime mores hebben hier. Een set onzichtbare regels, die je nergens anders tegenkomt. Elke keer anders. Vluchtig als gas. Vervlogen voordat je er erg in hebt. Maar zeer populair onder deelnemers en publiek. Het levert blijkbaar genoeg op! Een beetje zoals bij een Grand Slam toernooi binnen de tenniswereld. Alleen dan volstrekt onnavolgbaar en oneerlijk.’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

’s Avonds op de camping krijgen we tekst en uitleg van de buurvrouw. Een Friezin. ‘Ik zit in de regionale dit en dat en zus en zo. Dus ik zit eigenlijk in alles wat met fanfare en harmonie te maken heeft hier ter lande. In Friesland leeft dit enorm.’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Even een foto maken!

‘Ik speel zelf in een fanfare. Mijn man ook, samen met zijn kleinzoon! En al onze kinderen natuurlijk…… Ik heb dus echt wel wat voorbij zien komen! K&G is een klasse apart. Die zijn zo goed. Ik heb ze laatst daar en daar gezien met zowel hun oude als hun nieuwe show. Zo mooi!’

‘Dit evenement is een soort wildwaterwedstrijd. Heel leuk om naar te kijken, maar de jurering slaat nergens op. Wat er vandaag gebeurde is belachelijk. Schandalig ook! Toch komen er altijd bands op af, omdat het evenement internationaal goed aangeschreven staat. Als je wint krijg je meer opdrachten en dat is interessant. Maar het is niet te vergelijken met een normale wedstrijd. Dan had K&G zeker gewonnen!’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Dan plotseling…..

‘Zie je wel,’ roep ik triomfantelijk tegen Steenvrouw. Zij is ook een beetje in zak en as door de teleurstellende uitslag.

De Wereld  Muziek Concours in Kerkrade is absoluut een aanrader om te gaan kijken. Een keur aan fantastische bands geeft acte de présence. Jammer dat ze zo stom jureren. Dat zou het festival nog wel eens de das om kunnen doen. Want om jezelf opnieuw te motiveren tot zo’n topprestatie als je met zoveel onrechtvaardigheid te maken hebt gehad is best moeilijk.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM Storten zijn maten zich op hen!

Misschien moet het een Olympische sport worden, waarom ook niet? Het is uiteindelijk fysiek heel moeilijk om zo’n ingewikkelde choreografie te lopen, te dansen bijna, en intussen prachtige muziek te maken met elkaar….. Dat is topsport!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

Het leven is maar grillig. Vrienden blijken soms weinig loyaal. Wat is vriendschap nu helemaal? En ook: Wat met de ene mens niet werkt stroomt moeiteloos met de ander. Wederkerigheid en ware liefde. Thema’s die je terugziet in de franse film Rock’n Roll. Leuke film! Heks heeft lol!


Maandag kom ik alweer dezelfde vroegere vriendin tegen. Soms bijt ze mijn kop er bijna af, maar vandaag is ze poeslief voor de verandering. Heks volgt al tijden niet meer wat de vrouw bezield om zich zo te misdragen in haar bijzijn, maar dit is weer eens iets totaal anders.

Even denk ik dat het te maken heeft met het rare mailtje, dat ze me enige tijd geleden stuurde na zo’n bijna-kop-afbijt incident. ‘Je denk misschien dat ik ontzettend kwaad op je ben, maar dat ben ik niet. Het ligt allemaal aan jou. Ik kijk zo vanwege jou. Jij bent de boosdoener…..’

Niet dat ik die mail toen begreep. Ik snap het gedrag van deze vermeende vriendin al niet meer sinds ze mijn foute buurman Veter Aarsgat ging steunen in zijn verwoestende queeste tegen Heks. Een bizar feit.

Ze ging daar ook vrij ver in. Tot aan totaal negeren in het openbaar aan toe. Hetgeen niet meevalt, want Heks valt behoorlijk op met haar lengte en rare hoedjes. En dan zei ik haar ook nog enthousiast gedag!

Jarenlang heb ik er geprobeerd me eroverheen te zetten. Maar waarom? Het is intussen toch wel duidelijk?


Dinsdag ga ik met Trui op stap. Heerlijk. Zij doet niet raar, kijkt niet boos, negeert me niet als het haar zo uitkomt. Zit niet alleen maar over zichzelf te zagen en zuigen. Nodigt me altijd uit op haar verjaardagsfeestjes, maar manipuleert me niet zodanig dat ik ze moet gaan organiseren.

We zien een geweldig leuke film, ‘Rock’n Roll,’ met  Guillaume Canet en Marion Cotillard . Ik hoor mezelf voortdurend schateren. Wat een sukkelige hoofdrolspeler, geweldig. En wat zet hij zichzelf voor schut, heerlijk.

‘Weet je dat de hoofdrolspelers in werkelijkheid ook met elkaar getrouwd zijn?’ giebelt mijn vriendin als we naar de aftiteling kijken, ‘Hij heeft de film geproduceerd, ze spelen zichzelf, hun filmnamen zijn hun eigen namen, kijk het zijn ook zijn echte ouders, die als zijn filmouders meespelen……!’


Het verhaal heeft een onverwacht en heel geestig einde. Goedgemutst verlaten we het Kijkhuis. Wat kun je toch opkikkeren van een goeie film. Of een mooi toneelstuk.

Verrassend einde!

‘Weet jij eigenlijk hoe je een groeps-app van je telefoon gooit? Ik zit in een paar groepen, die ik niet meer op mijn telefoon wil en ik ben kwijt hoe ik er vanaf kan!’

Mijn vriendin is altijd zeer doortastend, dus ze pakt mijn iPhone en doet het me voor. ‘Welke groepjes?’ Ik zoek er een paar op en zie dan dat er weer allemaal berichtjes staan, die ik niet gelezen heb.


Snel laat ik mijn ogen eroverheen glijden. Nieuwsgierigheid is toch een vreemd fenomeen. De kans is groot dat ik dingen lees, die ik niet wil weten!

En inderdaad. Opeens begrijp ik waarom die vroegere vriendin zo bedrieglijk alleraardigst om me heen liep te draaien van de week. Ze heeft zeer onlangs een feestje gegeven en Heks was niet uitgenodigd.

Het is niet eens de eerste keer dat ze het me flikt. Jarenlang heeft ze me stiekem buiten haar verjaardagsfeestjes gehouden, -de rest van onze vriendenkring werd wel uitgenodigd,- terwijl ze hier intussen de deur plat liep! Met allemaal zeurverhalen om aandacht!


Je zou zelfs kunnen stellen, dat Heks ofwel niet werd uitgenodigd, ofwel zo stom was om zich door een bewust getrokken sneue smoel te laten verleiden om de feestelijkheden te helpen organiseren. Ja, hoe dom kun je toch zijn?

Dus al die poeslieve aandacht was bedoeld om me uit mijn tent te lokken? Wellicht. Het ligt voor de hand. Het past in het plaatje…..

Het meest absurde van dit verhaal is, dat zij wel altijd welkom is gebleven op de nieuwjaarborrels, die Heks jarenlang wist te organiseren. Ondanks haar brakke lijf en beperkte budget nodigde ze een berg oude vrienden uit. Maanden voorbereiding zaten er in. Voor een halve zool als ik dan. Een normaal mens doet er hooguit een week over…..


Heks wil nu eenmaal nooit iemand buitensluiten. Het is het ergste wat je kan overkomen. Vanaf de kleuterschool zit ik al regelmatig met allerlei kneusjes opgescheept, waar iedereen met een boog omheen loopt. Het zijn ook mensen. Ja toch?

Andersom gebeurt het me nogal eens, dat ik helemaal buitenspel word gezet. Mijn soort loyaliteit is bij die ander vaak juist ver te zoeken. Het achtervolgt me als het ware. Ik kijk er altijd weer raar van op.

In de dynamiek van groepen trek ik uiteindelijk vaak enorm aan het kortste eind. Mijn te vergaande loyaliteit wordt beantwoord met vergetelheid.

‘Het is projectie, Heks, je projecteert je eigen familiaire problemen op je vriendenkring,’ zegt iemand uit de vriendenkring.


Hoofdschuddend gooi ik de groep van mijn iPhone. Soms komt het echt nooit meer goed met iemand, stomweg omdat het nooit goed heeft gezeten. Heks heeft al zoveel scheve toestanden in de lucht gehouden, ik ben de tel kwijt. Maar dat in de lucht houden doe ikzelf. Ik kan moeilijk blijven beweren, dat het altijd aan de ander ligt.

Ik ben gepokt en gemazeld in het hebben van voor mij verkeerde vrienden. Waarbij de dynamiek niet klopt. Waarbij geven/nemen niet in balans is.

Begonnen vanuit een verkeerd uitgangspunt, om de ander te helpen bijvoorbeeld. Of omdat iemand heel zielig kijkt: Ook goed fout! Of ik slik afschuwelijke beledigingen, bijvoorbeeld van gefrustreerde dikke dames met gewichtsproblemen, waar ik niet kwetsend op kan of wil reageren.

Maar binnenkort krijg ik hele goeie aanwijzingen hoe ik het er in de nabije toekomst beter vanaf kan brengen. Dat weet ik, omdat ik al in die toekomst ben. Vergeleken bij dit vertelseltje uit mijn recente verleden.

Een wensdoos is eigenlijk een noodzakelijk stuk huisraad als je het goed bekijkt: Je stopt je wens er in en hij komt altijd uit! In elk geval uit de doos. Een schot in de roos is de speciaal voor Kras vervaardigde tarottige versie van dit beproefde heksenconcept. Lang leve de fröbelfee. Die brengt altijd veel vreugde mee!

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Heks, kom je morgen eten?’ schettert Kras opgewekt in mijn oor, ‘Ik ben lekker aan het koken.’ Nog voor ik kan antwoorden ratelt ze enthousiast verder. ‘Ik ben ook aan het fröbelen geslagen naar aanleiding van jouw wensdoos. Haha, zeer inspirerend. Ik ben aan een juwelendoosje begonnen voor de kleine prinses!’

Oh, de Afrikaanse koningsdochter. Dat heerlijke verrukkelijke zalige juweel van een kind. Die ken ik wel! Ha. ‘Zal ik wat fröbelspulletjes meenemen? Dan ga ik ook aan de slag.’ ‘Ik heb van alles hoor, ik heb de Action leeg gekocht…. Maar wat voor’n lijm gebruik jij? Ik heb super leuk gekleurd plaktape, maar het blijft voor geen meter zitten…..’

‘Oh, nou, ik heb hobbylijm, maar ook boekbinderslijm. Tevens iets wat het midden houdt tussen lijm en vernis. Daar kun je superleuke dingen mee doen. Dan is er nog mijn lijmpistool. Hij is een beetje op zijn retour na 25 jaar trouwe dienst, maar een nieuw exemplaar van die superieure kwaliteit kan er eventjes niet af. Voor sommige klussen echter is hij de aangewezen kleefmeester!’

Deze slideshow vereist JavaScript.

Heks is gepokt en gemazeld in allerlei knutselpraktijken. Jarenlang heb ik het beroepsmatig gedaan. De meest saaie klusjes vaak met interessante uitschieters waar ik dan mijn creatieve ei in kwijt kon. Maar ook in mijn frivole theatertijd draaide ik mijn hand niet om voor het bouwen van decors of het maken van attributen.

Moest er een paard komen, waar je met 2 man in kon rondspringen? Binnen een dag? Zonder budget? Heks kreeg het voor elkaar…….. De kont van het paard is me nog steeds dankbaar. Ik zie haar nog wel eens op feestjes en partijtjes…. De kop heeft me nog jaren aangestaard in mijn keuken. Met een grote roze tong bengelend tussen enorme gele tanden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wat haar ogen zien kunnen haar handen maken is zeker op mij van toepassing geweest. Nu niet meer. Nachten doorhalen is er niet meer bij.

De laatste tijd ben ik echter weer bezig met het maken van heerlijke onnodige en overbodige onontbeerlijke fröbelwerkjes. Samen met Saar heb ik eerst een moodboard gemaakt. Daarna vond ik een hele kist met geprepareerde doosjes in mijn werkkamer. Klaar om te worden onder gekliederd. Zodoende zijn we daarmee aan de slag gegaan.

In mijn boekenkast vond ik vervolgens een heel boek met cadeaupapier. En wat voor’n cadeaupapier! Allerlei verschillende tarotkaarten worden erop afgebeeld! ‘Oh, eigenlijk moet ik dit boekje aan Kras geven,’ roep ik direct uit. Zij verzamelt Tarot decks. Ze heeft er al zeker 60! Dan krijg ik een beter idee. Ik maak een wensdoos voor mijn vriendin.

Na weken fröbelen is ie dan eindelijk klaar. Vorige week geef ik em aan haar. ‘Wat prachtig, Heks, zo mooi. Het is een deck van de Viscontifamilie, uit de 16e eeuw, dat weet ik zeker. Kijk, het staat fout in jouw boek! Ik probeer al jaren een replica te pakken te krijgen. Die zijn verschrikkelijk duur…….’ Een schot in de roos dus.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nu gaan we dan saampjes aan de slag. Zaterdagmiddag tegen half zes kom ik eindelijk eens op de proppen met een tas vol lijm en mooi papier. En een nieuw te beplakken doosje. Kras is druk aan het kokkerellen. Even later voegt ze zich bij me. Uren zijn we bezig voordat we met de hondjes gaan wandelen. Het is al hartstikke laat als we eindelijk eens gaan eten…….

‘Ik ben zo blij dat je gekomen bent, Heks, weet je dat het de eerste keer is sinds anderhalf jaar dat ik weer kook. Hier. In mijn eigen keuken!’ Mijn maatje kookt elke week voor haar oude tantetje in de hofstad, maar in haar eigen huis kost het nog steeds veel moeite sinds de dood van haar geliefde. ‘Voor mezelf koken is echt een stap in de goede richting, maar ik moet wel een enorme hobbel nemen….’

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Wat fijn om zo bezig te zijn. Ik heb dan niet veel spierballen meer en nauwelijks uithoudingsvermogen. Mijn probleemoplossende vermogens grenzen echter onaangetast aan het onwaarschijnlijke. En laat dat nu zijn wat je nodig hebt om leuk en uniek fröbelwerk af te leveren!

‘Ik ben altijd blij als er dingen mis gaan, want dat betekent dat ik iets moet verzinnen om het op te lossen. En dat levert altijd de meest verrassende resultaten op!’ vertrouw ik mijn fröbelvriendinnetje  toe als we met onze tong tussen onze tanden zitten te frutselen.

Zou het goddelijke daarom de wereld zo geschapen hebben als ie deed? Zou het onvolmaakte onze Grote Moeder inspireren tot de meest fantastische creaties in haar eindeloos mooie schepping?

Ik denk het.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het heilige helende onvolmaakte. Willem Wilmink heeft hij een mooi liedje over geschreven. Joost Prinsen heeft het op de plaat gezet. Lang geleden alweer. Maar nog steeds up to date……

Heks mag het graag zingen. Net als al die andere leuke liedjes van dit gouden duo.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Willem Wilmink

Ik wou dat ik genieten kon
Zoals andere mensen doen
Van een wandeling in de zomerzon
Van een bank in het plantsoen
Maar van zo’n bankje krijg ik jicht
En wandelen maakt me stijf
En ik zoek in ieder vergezicht
Naar een horecabedrijf

Ik wou dat ik een boodschap had
Aan wat mooi is en volmaakt
Maar ik hou veel meer van alles wat
In onbruik is geraakt
Van een vervallen boerenschuur
Van rails met onkruid overgroeid
Daar hou ik van, maar puur natuur
Vermoeit

En ik weet niet hoe ‘k dit rijmen kan
Met wat me gisteren overkwam:
Was ik langs een school gelopen
Stonden daar de ramen open
Hoorde ik de kinderen zingen
Kon mijn tranen 
Lang vergeten tranen
Niet bedwingen

Inspiratie: Eerst je kop laten afbijten door een akelige alt, vervolgens je hart laten raken door een geheimzinnige sopraan en tot slot in een baan om de aarde geraken door de heilige dans van een muzikale olifant. En dat alles in bijzonder goed gezelschap!

Zaterdag heb ik een drukke dag. Om 11 uur ’s morgens meld ik me voor een martelsessie bij de fysiotherapeut. Hardhandig haalt ze me uit de knoop. Oh, wat is ze toch gemeen geworden door de jaren heen. Bijna net zo geniepig als de orthopedische fysio. Alleen lacht ze niet smakelijk om mijn gejammer, zoals laatstgenoemde……

Lachen om je pijn is fijn. Om je eigen pijn wel te verstaan. Het is het enige prettige aan pijn. Lachen is het beste medicijn. Anders krijgt die verrekte pijn je klein….

Na de sessie snel ik richting Leidse Hout. Ik laat mijn hondje flink rennen: Vanmiddag moet hij een paar uur in zijn hok. Heks gaat zingen in een Leids Koorproject. Stipt om twee uur schuif ik op mijn plaats. Althans, dat probeer ik. Er zit echter een dame op mijn plek en ze is niet van plan om te gaan wieberen. Sterker nog: Tot mijn verbijstering heeft ze mijn plaats ingepikt. Iets dat ik absoluut haat!

Een horde dames stort zich op Heks. Ik moet niet zeuren. Ik moet er maar naast gaan zitten, in het hoekje achter een pilaar. Of op de bank er achter. Er voor. Links, rechts…… Noem maar op. Iedereen vindt blijkbaar maar dat ik loop te zeiken, maar ik wil gewoon op mijn eigen plek zitten. En met reden: Daar heb ik geen muziekstandaard nodig, kan ik blijven zitten en toch de dirigent zien, kan ik mijn spullen kwijt….. Mijn gedisloceerde schouders kwijt. Ook niet onbelangrijk!

©TOVERHEKS.COM

Het woeste wijf weet van geen wijken. Haar royale matrasachtige lijf neemt de halve bank in beslag. Mezelf in het hoekje ernaast proppen is geen optie. Per gratie Gods mag ik aan de andere kant van de kerkbank zitten.

Eerst komt dan haar vriendin. Waar Heks al jaren naast zit. Maar waar zij nu opeens zonodig naast moet zitten…….. Begrijpelijk, maar overleg het eerst even! Daarnaast een verschrikte vriendelijke dame, waar ik al jaren mee zing. Zij kan hier ook niks aan doen.

Wat een gedoe. Ik ben helemaal van slag en beland uiteindelijk dus op een geweldige kutplek. Ik zit helemaal opgepropt. Er toeteren alten van een andere partij in mijn oor en naast me zit een venijnig oud vrouwtje onophoudelijk in zichzelf en tegen Heks te mopperen.

In de pauze probeer ik het met de alt in kwestie te bespreken. Het ontaardt in een bijzonder onaangename schreeuwpartij. Het mens weet van wanten, ze wil niet wijken. Na een scene vol menopauzaal chagrijn ben ik nog geen stap verder. Ik moet de rest van de middag maar uitzitten op die ellendige plek met mijn schouders in mijn nek.

Wat zijn wij vrouwen toch een hopeloze wezens bij tijd en wijlen. Vooral  als we verzuren tot oude pruimen met nukkige gezichten en verroestte lachspieren…. Dat moet je ten alle tijden zien te voorkomen!

De tenoren troosten me in de pauze. ‘Kom lekker bij ons zitten, Heks, laat die alten toch de rambam krijgen. Ik ben er ook gillend weggelopen vorig jaar. Ook vanwege geruzie rondom een plek. Wat een hopeloze dames zitten daar tussen. Ik snap je frustratie,’ aldus een bijzonder leuke en vlotte vrouwelijke tenor. Ik ben blijkbaar niet de enige met dit soort ervaringen…..

Het gedoe heeft me aangegrepen. Ik lijk wel onzichtbaar. Onbetekenend. Ik doe er helemaal niet toe! De hele wereld wandelt over me heen. Om me vervolgens te vergeten. De pispaal. De zondebok. Een heel arsenaal oude pijn wordt opengetrokken door dit stupide stoomwals-incident. En ik ben weer eens totaal verbijsterd door het totale gebrek aan empathie en inlevingsvermogen van sommige medemensen. Botterikken tot op het bot zijn het.

Zo snel als ik kan ga ik na de repetitie weer met mijn hondje wandelen. Ik probeer hem uit te putten, want vanavond ga ik alweer uit. Het is niet te geloven! Fiederelsje heeft me uitgenodigd voor een experimenteel jazz concert. Jazzclub Hot House heeft weer eens iets georganiseerd. Op een nieuwe locatie. Gelukkig maar, want hun oude locatie is een no go area voor Heks. Teveel traumatische herinneringen.

Aan alles komt een einde: Als je maar lang genoeg wacht. Sociëteit de Burcht is verleden tijd. Alcoholistisch Leiden moet ergens anders gaan doorzakken. De betrokken zuipschuiten zijn dood of op sterven na dood. Of ze liggen in de goot. Einde van een hopeloos tijdperk!

©TOVERHEKS.COM

Lekkere verhalen, Heks. Beetje gefrustreerd? Daar zit toch niemand op te wachten? Inderdaad. Vooral niet als je denkt dat dit verhaaltje over inspirerende zaken gaat!

’s Avonds trek ik mooie kleren aan. Ik haal een verfkwast over mijn bleke kaken. Ik laat alle ergernissen van me afglijden. De wereld is gestoord, maar daarom hoef je jezelf niet gek te laten maken! Vol goede moed fiets ik richting muziekcentrum Quibus aan de Middelstegracht. Als ik binnen kom vliegt mijn vriendin me om de hals.

‘Niets,’ wuift ze als ik vraag wat ze van me krijgt voor het kaartje. ‘Maar je hebt geen knoop.’ wordt afgedaan met ‘Jij ook niet.’ Ze stelt me voor aan haar gezelschap: Twee beeldschone jongedames uit Indonesië. Hoewel ze maar tot mijn middel komen qua lengte steken ze met kop en schouders boven het maaiveld uit als het aankomt op hetgeen ze bereikt hebben in het leven! Beide vrouwen zijn bezig met hun promotieonderzoek en bijna klaar…….

Ik glijd op een stoel naast de ene dame en hoor haar uit over haar onderzoek. Dan ontdekken we van elkaar dat we ons intensief bezig houden met zang. Zij met traditionele Indonesische muziek, ik natuurlijk met Dhrupad en mijn oratoriumkoor.

De andere jongedame gaat binnenkort promoveren op Javaanse Hiphop…..

Wat een leuk en inspirerend gezelschap! Wat een mooie slimme meiden! Wat een passie en wat een drive om zo je dierbaren achter te laten om in een suf Hollands studentenstadje te komen promoveren!

We hebben ruim op tijd afgesproken, dus er is genoeg rijd om te klessebessen. Langzaam druppelt de zaal vol. ‘Ik zie dat er duizenden mensen op het concert zijn afgekomen!’ roept de man van Hot House enthousiast als hij de band aankondigt. Een kleine verwijzing naar Trump. Die krijgt sowieso een flinke veeg uit de pan. Een klein maar uiterst vermakelijk politiek college verder komen de muzikanten het podium op. Het gaat beginnen! Eindelijk!

©TOVERHEKS.COM

Het concert is geweldig. Slechts vier mensen staan er op het podium, maar ze tellen voor tien! Een operazangeres, Claron McFadden, die jazz zingt. Wat een bereik heeft deze vrouw! Ze schuwt het experiment bepaald niet! Heerlijk.

Dan is er nog een stevig gebouwde acrobaat op een Sousafoon: Michel Massot. Het instrument lijkt met hem vergroeid te zijn. Als hij op een gegeven moment circulair ademend over het podium springt wordt het publiek helemaal wild. Boventonen vliegen om je oren. Olifanten duiken op uit de coulissen en Heks ziet zelfs een heuse neushoorn over het podium stampen!

Een frisse jongedame op cello, Marine Horbaczewsk, en een virtuoze Vlaming, Tuur Florizoone, op de accordeon complementeren het gezelschap. De muzikanten zijn zonder uitzondering zeer begaafd. Het is echt smullen voor het verwende oude knarrenpubliek van Hot House.

Het programma is theatraal en intrigerend. Gedurende enige tijd heeft de band geheimen verzameld. Voornamelijk van oudere mensen. Hier zijn de composities op gebaseerd.

Heks is bij het eerste nummer al in tranen. Het is verschrikkelijk en herkenbaar dit lied over zelfdoding door een geliefde. ‘We grijpen het publiek direct bij de lurven met dit eerste lied…..’

‘Mensen zijn helemaal ontroerd als ze horen dat hun geheim gezongen wordt,’ vertelt de zangeres achteraf. We staan al zeker drie kwartier met haar te praten. Mijn gezelschap wil alles weten over haar zangtechniek en de opzet van de voorstelling. De zangeres op haar beurt is zeer geïnteresseerd in wat wij allemaal uitspoken in het dagelijkse leven.

©TOVERHEKS.COM

Ik loop intussen met mijn net aangeschafte CD te zwaaien op zoek naar handtekeningen. Vooral die van de Sousafonist wil ik hebben. Dat is toch zo’n grappige man. Zijn spel heeft me helemaal opgetild. Zijn bijdrage heeft mijn muizenissen rondom het gekrakeel van afgelopen middag spontaan de deur uit gejaagd. Weggeblazen door deze muzikale elegant dansende olifant!

‘Thank you so very much,’ probeer ik als ik ontdek dat hij geen Nederlands spreekt. Ik steek een heel verhaal in het engels af, maar de man kijkt of hij water ziet branden. Hij spreekt uitsluitend frans. Gelukkig is dat geen probleem voor Heks.

De zangeres spreekt alle drie deze talen werkelijk perfect. Zonder accent. Bizar!  We verbazen ons er achteraf over. Zelf kunnen we ook wel een redelijk woordje over de grens brabbelen, maar dit grenst aan het onwaarschijnlijke. Wat een bijzonder getalenteerde vrouw!

Zo heeft Heks een heerlijke avond. Enigszins zwevend verlaat ik het pand: Ik ben in de zevende hemel! Het is al tegen twaalven als ik eindelijk het laatste rondje met VikThor loop. Dank je wel Fiederelsje voor deze superdate. Het was fantastisch!

Hier kun je alles lezen rondom deze voorstelling en de makers ervan: Secrets met Claron McFadden en het jazztrio Massot-Florizoone-Horbaczewski. 

©TOVERHEKS.COM

Kattenperikelen: Een panter in het nauw maakt rare sprongen! Gelukkig in een volstrekt LEEG museum. Je moet er niet aan denken dat de collectie van dit instituut, tenen op sterk water bijvoorbeeld, s’nachts tot leven zou komen…..

Katten! Teringlijers zijn het. Als ze ergens de pest over inhebben smeren ze em zonder met hun grote groene ogen te knipperen. Dagen- weken-, soms maandenlang laten ze je lijden doordat je hen nergens kunt vinden. En als ze dan opduiken zijn ze alles behalve dankbaar. Moet je weer op je knieën om hun affectie binnen te vissen…….

Snuitje is nog maar net een beetje bijgetrokken van haar avonturen of de panter is alweer zoek. Ik probeer mijn zwerver weer een beetje te domesticeren. Dus met enige regelmaat zorg ik dat hij binnen slaapt. Thuis wel te verstaan. In Huize Heks.

Het liefst ligt hij dan gezellig in mijn heksenbed. Maar de laatste weken bonjour ik hem eruit. Snuitje heeft het rijk alleen, want zij moet aansterken. Een grote bak voer staat permanent naast haar kleine uitgemergelde kattenkopje en gedurende de nacht peuzelt ze zo’n hele bak weg! Niet echter als de panter ons bed deelt, binnen vijf minuten maakt hij die hele bak vreten soldaat.

Dus slaapt de dolende ridder op de vensterbank in de keuken. Lekker boven de verwarming. Maar ook: Temidden van andere katten. Dat laatste vindt hij dan weer beduidend minder. Hoewel ze hem volledig met rust laten. Hij is een enorme loner. Het liefst in zijn uppie. Buiten. Of met Heks.

Waar is mijn zwarte bakbeest? Heks loopt alweer dagen te zoeken.

‘Ik heb hem woensdag nog gezien,’ beweert mijn buurvrouw, ‘Hij zat in de hal en liep met mij mee naar buiten.’ Heks heeft hem dinsdagmorgen voor het laatst gezien. Op zich niet dramatisch lang geleden, panter is wel eens vaker enige dagen op stap. In de lente. Als het lekker weer is. Als de rudimentaire restanten van zijn gecastreerde klokkenspel opspelen. De castratie heeft in zijn geval nauwelijks effect gehad. Hij is nog steeds zeer uithuizig.

Maar met dit weer, die afschuwelijke regen en kou? Zit hij soms ergens in een keldertje opgesloten? Hij ruikt soms wat schimmelig als hij een nachtje is weggebleven. Wie weet waar hij schuilt?

Zoals altijd als Ferguut in de problemen raakt voel ik het op mijn klompen. Vanaf het eerste moment. Alsof hij een noodoproep doet! Zodoende loop ik al dagen door de buurt te struinen en te roepen. Ik blèr langdurig onder het raam van de vrouw die zich hem afgelopen zomer had toegeëigend. Ik gil door het hofje waar haar bejaarde moedertje woont. Verschrikte hoofden voor ramen, maar geen zwart monster…..

Zondagmorgen loop ik door de buurt met VikThor. Het eerste piesrondje. Ik wil graag naar de kerk, dus ik ben wat gehaast. ‘Ferguut’ roep ik door de steeg om de hoek. Belachelijk denk ik nog bij mezelf. Waar zou het beestje zich hier moeten verbergen? Achter een vuurdoorn? In die afvalbak? Zinloos gezoek. Hopeloos geroep.

©Toverheks.com

Plotseling hoor ik een tijger grauwen, een leeuw brullen, een panter miauwen. Geen twijfel mogelijk. Dit verbale geweld is afkomstig van mijn schatje, ik weet het zeker. Maar waar zit hij in godsnaam. Onrustig spurt ik door de steeg. VikThor verwoed snuffelend naast me. Die heeft zijn neus helemaal ontdekt!

Waar zit Ferguut? Ik kan hem nergens vinden…..

Na een paar sprintjes ontdek ik zijn verstopplek. Hij zit in het museum! Stevig opgesloten achter een dikke tijdelijke deur: Het museum wordt al sinds jaar en dag verbouwd. Afgelopen week waren ze weer bezig een gat in de muur te slaan om allerlei buizen door naar binnen te duwen. Vervolgens werd het gat vol water gepompt. Of de buizen. Een grote kraan tilde troep over het dak naar de binnenplaats……

Kortom: Levensgrote gevaren voor ondernemende katten, want een kat in het nauw maakt vreemde sprongen. Sinds woensdag schreeuw ik al in die ellendige bouwput hier in de steeg. Ik ben afgelopen zomer door het gebouw gedwaald, zonder toestemming overigens, volledig op eigen risico, op zoek naar Snuitje: Alle vloeren liggen open, muren worden verplaatst of gesloopt, overal elektriciteitsdraden……

In mijn kop spelen zich de meest vreselijke taferelen af: Mijn kat ingemetseld in een eeuwenoude muur of opgesloten in het riool. Of geëlektrocuteerd door een loshangende draadje……… Geen medewerker van het museum die er wakker van ligt.

‘Wij hebben dag en nacht bewaking, als uw kat hier zit hadden wij hem allang gezien,’ zeiden ze afgelopen zomer toen ik Snuitje liep te zoeken, ‘Hier zit ze echt niet….’

Mooi zo. Ze hebben bewaking. Ook in het weekend. Heks belt het noodnummer, dat op de deur staat. Ook zoekt ze online naar het betreffende bedrijf. Die nemen de telefoon niet op en het noodnummer blijkt van iemand te zijn die nog nooit in het museum is geweest. Hij kent wel iemand die er werkt, een opzichter of iets dergelijks, dus die belt hij op. ‘Zoek het maar uit,’ adviseert die, ‘Morgen ben je de eerste.’

Ook de politie en dierenambulance hebben weinig interesse in een opgesloten kat. Mijn buurvrouw is ook aan het bellen geslagen, groot dierenvriend als ze is. ‘Ze komen niet hoor, Heks,’ verontwaardigd kijkt ze me aan. Heks heeft intussen het gebouw aan een grondig onderzoek onderworpen.

©Toverheks.com

Plotseling klinkt er een akelig geschater door de steeg. De zon verduistert. De hemel wordt zwart als de nacht……

Een fladderende gedaante vliegt door de lucht op een bezemsteel. Na een ijzingwekkende looping rondom de kerktoren ploft er een hoop vodden op de stoep. Een grote neus prikt onder een enorme zwarte heksenhoed vandaan. We staan we aan de grond genageld. Verstijfd van schrik……

‘Wat staan jullie nu stom te kijken? Nog nooit een echte toverheks gezien? Ik weet dat ik moeders mooiste niet ben, maar ach. In de nacht zijn alle katjes grauw, dus waar hebben we het over?’

Met een stevige tik breekt een klein ruitje in de ruimte naast de voordeur in duizend stukjes. Wie heeft daar nu een klap met een koevoet tegenaan gegeven? Welke engel staat daar met een bakje voer te zwaaien totdat er een roofridder tussen de scherven door naar buiten sluipt? Geen idee. Het is een groot wonder en bepaald niet voor de kat zijn kont gedaan!

Zit je nu als een kat om de hete brij te draaien? Maak dat toch de kat wijs, Heks!

De flodderige figuur veegt het glas weg met haar bezem en roetsjjjj….. ze is er alweer vandoor! Met een grote zwarte kater achterop haar vervoersmiddel. Krijsend verdwijnt ze aan de einder!

Zo is de panter veilig thuis. Je moet het breekijzer smeden als het heet is, dat is wel duidelijk.

Als bedankje poept hij in mijn bed. De teringlijer. Een dikke drol wacht me op als ik terug kom van een wandeling met mijn hondje en Fiederelsje. De lucht slaat me al tegemoet in het portaal.

Een dag later is het ruitje alweer gerepareerd, alsof er nooit een kat in dit vreemde pakhuis heeft gezeten…… Hopelijk houdt het raampje nu een tijdje en is het geen kat in de zak. En hopelijk komt niemand verhaal halen , want daar komt de zwarte kat in….. 

Night at the MuseumNight at the Museum

Heksen houden zonder meer van kwee-appels en kweepeer. Twee heksjes in een boom: Begerig komen ze op stoom. Wat een rijkdom: Het is een droom!

Vrijdagmorgen gaat de bel. Ik steek mijn hoofd uit het raam. Fiederelsje staat in de steeg. Mijn hulp en ik zijn net druk bezig om mijn huis op te ruimen. Het is een gigantische harige bende zo vlak voordat de stofzuiger er doorheen wordt gejaagd. Geen ideale omgeving voor iemand met een stevige kattenallergie. Toch komt mijn uiterst allergische vriendin hoestend en proestend binnen.

‘Dat is niet van de katten, hoor. Ik ben gewoon snipverkouden. Geef me maar geen zoen.’ Vervolgens deponeert ze vol flair een enorme pot pruimenjam op de keukentafel. De supervariant. Met cognac. Jammie!

‘Ja, ik ben toch jouw persoonlijke hofleverancier. Dus ik dacht er moet maar weer een potje komen. Net gisteren gemaakt.’ Kijk, dat is nu zo mooi van heksige vriendinnetjes. Die voelen precies aan wanneer de eerder geleverde potjes jam leegraken!

‘Ik heb wat kweeperen voor je,’ Heks heeft ook een verrassing in petto, ‘ik weet dat je daar gek op bent. Van True gekregen. Eigen oogst uit haar magische tuin.’ Mijn vriendin is verrukt. Kweeperen zijn bijna nergens te krijgen in ons globaliserende kikkerlandje. En het is toch zo’n mooie vrucht. Je kunt er de lekkerste gelei van maken.

‘Ik ben nog nooit in haar tuin geweest. Wel heb ik de foto’s op je blog gezien. Prachtig!’ Het is echt een tuin voor Fiederelsje met al die eetbare bloemen en weelderig struweel. Mijn oude vriendin heeft een  vergelijkbare miniversie rond haar eigen huis.

‘Ik weet nog een boom met kweeperen in een park hier vlakbij,’ ratel ik enthousiast, ‘vorig jaar zat er een man in die boom. Een buitenlander. Volgens hem weten Nederlanders helemaal niet dat je die dingen kunt eten. Hij blij natuurlijk. Kan hij lekker zijn gang gaan. Volgens mij heeft hij al geplukt dit jaar, want er zitten alleen nog vruchten boven in de boom,’ ik grinnik, ‘Het is maar een klein mannetje met korte armpjes……’

‘Zullen we morgen de rest uit die boom proberen te halen?’ kwijlt mijn vriendin begerig, ‘Ik heb wel een klein keukentrapje eventueel.’ Nu heeft Heks een flinke trap gevonden dit voorjaar. In de magische container hier in de steeg. Eigenlijk bedoeld voor het puin uit Museum Boerhaave.

Sinds dat ding er staat is er een levendige ruilhandel ontstaan in de wijk. Wat je niet meer wilt hebben gooi je erin en regelmatig komt er dan iets uit dat je wel wilt! Zo heb ik al vier flinke spiegels, een kroonluchter, twee Marokkaanse schalen en die trap gescoord…..

Vandaag gaan we dan op kweeperenpad. Nou ja, peren. Als ik vanmorgen even poolshoogte neem bij de boom zien ze er nogal appelig uit. Ik stuur Fiederelsje een app met foto. ‘Bestaat er ook zoiets als een kwee-appel?’ Mijn vriendin zoekt het op op internet en ja. Die bestaan! Tijdens mijn verkenningtocht ontdek ik nog twee bomen vol kwee-appeltjes. Wat geweldig!

Om een uurtje of twee fietsen we met een paar enorme tassen richting park. Onderweg haal ik de ladder uit mijn auto. Die staat voor het politiebureau geparkeerd in verband met ‘Leidens Ontzet’ ofwel ‘Dwie Oktobew’. De stad is vergeven van de mensen. Het laatste stuk fiets ik met de ladder. Geen gezicht volgens mijn vriendin. Maar het gaat gelukkig goed.

img_9198

In het park gaan we aan de slag. Genadeloos roven we boom na boom leeg. Nou ja, bijna leeg. We laten nog wat exemplaren hangen voor het mannetje. Mocht hij nog terugkomen….

VikThor rent om ons heen met een kwee-appel in zijn bekje. Hij is helemaal door het dolle. Wat is dit leuk! De Vrouw in een boom! Ze lijkt wel een kat!

Met overvolle fietstassen laveren we weer naar huis. Gnuivend verdelen we de buit. ‘Neem jij maar het leeuwendeel mee, Fiederelsje, ik weet dat je er dol op bent! En dat je er heel veel lekkere dingetjes van gaat maken! Ik ben van plan om er flink wat in Elzasser zuurkool te verwerken. Sinds ik dat recept heb ontdekt ben ik dol op zuurkool!’

Met een brede grijns op ons gezicht nemen we afscheid. Het was een zeer geslaagde rooftocht. Wat zijn we in onze nopjes!

Een paar uur later stuurt Fiederelsje een link met een heleboel kweepeerrecepten. Het water loop me in de mond. Ik zie allemaal interessante gerechten voorbij komen. Maar ook kweepeerlikeur en wodka. ‘Volgens mij zijn die recepten ook prima te gebruiken bij kwee-appels. Het was heerlijk om zo samen in de bomen te hangen!’ schrijft mijn vriendin.

Ja, als vanouds. We hebben al heel wat strooptochten ondernomen samen. Brandneteltjes, duindoorn, bramen  en egelantier: Ze hebben allemaal aan onze heksenketels moeten geloven.

Na de strooptocht ga ik rusten. Vanavond is het feest in de stad en we willen ergens gaan salsadansen.

 

 

Wonderhondje in de hondenhemel gunt zijn droevige Vrouwtje een nieuwe viervoetige vriend om haar gezelschap te houden. Plotseling komt er een pup op mijn pad. Toeval? Ys lijkt daar de poot in te hebben. Varkentje heeft nog steeds een flinke hondenteen in mijn mensenpap!

Vorige week ben ik op zoek naar puppy’s op internet. Onbewust bijna. Ik betrap mezelf er als het ware op. Ik verdiep me in zowel de Engelse Springer Spaniël als de Epagneul Breton ofwel Bretoense Spaniël. Dit omdat Ysbrandt een mix was van deze twee geweldige rassen.

Ik vind van alles, onder andere genetische ellende bij de Springers. Heupdysplasie, progressieve retina atrofie en ga zo maar door. Je kunt voor een habbekrats een pup kopen, maar daar zitten dan geen papieren bij. Je hebt geen idee wat je in huis haalt. Misschien wel een heleboel genetische ellende.

 

Een paar fokkers springen er uit. Eentje heeft pups, die op het punt staan het nest te verlaten. In een opwelling schrijf ik dinsdagavond een mail met de vraag of er nog beestjes te vergeven zijn. Zodra ik de mail heb verstuurd bedenk ik me dat dit waanzin is. Ja, er komt een nieuwe pup, ooit, maar laat ik eerst even bijkomen. Op vakantie gaan bijvoorbeeld….

Ik hoor niets meer terug op de mail en maak plannen om een midweek naar Buitenkunst te gaan. Ik heb al een paar afspraken omgezet, als ik donderdagavond plotseling toch een mailtje zie van de fokker. Ze hebben nog precies 1 reutje, zwart/wit. Lief dapper ventje, overgebleven omdat anderen teefjes wilden, of de bruin/witte variant.

Vlijmscherpe tandjes

Als ik de foto’s zie smelt ik. Hij is precies wat ik zoek! De volgende ochtend bel ik op om een afspraak te maken. Ik wil dit ventje bekijken.

De rest van die vrijdag ben ik bezig met het checken van de fokker, bellen met de Raad van Toezicht, de Nederlandse ‘Engelse Springer Spaniël  Club’ enzovoorts. Kennel van de Hazelberg blijkt een uitstekende naam te hebben. ‘Het zijn gezonde en hele goeie zachte hondjes, die daar vandaan komen. Ik heb ze regelmatig gezien op Springerdagen…..’ vertelt de dame van de Nederlandse Springer vereniging.

Eind van de middag lig ik op tafel bij de fysiotherapeut. Ze haalt me grondig uit de knoop. Hierna prop ik snel een maaltijd naar binnen. Gevolgd door een straffe bak koffie.

En zo rijd ik dan aan het begin van de avond naar het wonderschone Brabant. Een pak geld in mijn tas. Voor het geval dat. Het is bijna anderhalf uur rijden. Gelukkig is de weg zo goed als leeg.

Ik voel me kalm en vastberaden. Ja, er komt een up. En misschien wel deze. Het is razendsnel, dat wel. Maar Ysbrandt is het ermee eens. Sterker nog: Hij wil dit echt graag. Het is voor mijn trouwe kameraad veel gemakkelijker om me los te laten als hij weet dat er weer een hondje in mijn leven is. Niets zo ellendig voor een honden-engel als een treurend baasje.

‘Vier mijn leven met je nieuwe hondje, Vrouw. Loop waar wij liepen, doe wat wij deden, ik ben een engeltje op zijn schouder…..’ hoor ik hem als het ware zeggen.

Tegen achten ben ik ter plaatse. Een prachtige verbouwde boerderij in the middle of nowhere. Ik word hartelijk ontvangen. We gaan direct naar de pup kijken.

VikThor zit in een ren met een nest dashonden van vier weken oud. ‘Wel zo gezellig voor hem,’ lacht de man. Zodra ik het kereltje zie ben ik verkocht. Hij loopt zo parmantig door de tuin te rennen! Ook de ouders van de pup zijn aanwezig. Schitterende honden.

Ysbrandt als pup, precies even oud toen als zijn kleine ‘broertje’ nu……

Paps vlijt zich neer in het gras en laat zich uitgebreid aanhalen. Wat een schat! Ik zou hem zo inlijven! Het ziet er goed uit! Alle dingen waar je op moet letten als je een pup aanschaft zijn hier dik in orde.

‘Wil je een kop koffie?’ We gaan aan de tuintafel zitten. Ik heb een kleine pup op schoot. Goeiig laat hij zich aaien. Even later valt hij in slaap. Daar smelt Heks natuurlijk helemaal van, dat begrijp je.

De fokker vertelt me een heleboel dingen, waarvan ik helaas ook alweer één en ander vergeten ben. Gelukkig kan ik dat altijd navragen. We vullen een formulier in, waarbij de pup van eigenaar wisselt. De koop wordt gesloten.

Ik krijg een pakket voer, een prachtige stamboom en een stapeltje paperassen mee. Het blad van de Engelse Springervereniging zit ook in het pakket. De deal is rond!

‘Ik ga natuurlijk weer jachttraining doen met hem, net zoals met mijn vorige hond,’ vertel ik de man. Ik laat hem een foto zien van Ys. ‘Oh, wat een prachtige hond, maar een kruising Springer/Epagneul? Wat bezielt mensen toch? Dat zijn toch volstrekt tegengestelde karakters? De Epagneul in de verte en de Springer dicht naast je…..’

Goh, zo leer ik postuum nog van alles over mijn geliefde Varkentje! Hij had gewoon een enorme genetisch gedicteerde tegenstrijdigheid in zijn karakter….. Zijn naam was dus inderdaad zeer goed gekozen!

‘Ik ga maar eens terug rijden, het is al over negenen.’ Heks komt overeind. De fokker neemt de pup mee en zo lopen we naar de auto. De moeder van het jong verblikt of verbloost niet. Wat haar betreft zit haar taak er op. Ze heeft geen zin meer in hondjes met scherpe tandjes hangend aan haar tepels. Als VikThor het eerder die avond nog een keertje enthousiast probeert schudt ze hem geïrriteerd af.

Ik heb een kattentas meegenomen en daar past dit piepkleine diertje met gemak in. Enigszins overdonderd zit hij te kijken. Dan rijden we weg.

‘Piep, piep,’ hoor ik naast me. Heks maakt sussende geluidjes. Als ik de snelweg opdraai steek ik mijn hand in de mand. Het kleine hondje gaat er direct op liggen. Zo rijden we het hele stuk saampjes terug. Tegen het eind van de rit poept hij van de stress. Een verschrikkelijke stallucht vult de auto. Gelukkig zijn we bijna thuis.

Als ik de mand binnen zet zitten er direct vijf katten omheen. Met grote ogen bekijken ze het monstertje. VikThor geeft geen krimp. Hij is duidelijk de aanwezigheid van allerlei beesten gewend.

Die nacht heb ik een heel klein hondje in mijn armen. Hij piept en snikt een beetje, maar hij weet al wie de Vrouw is. En dat hij bij haar veilig is. Een paar keer ren ik met hem naar buiten. Dan moet hij eventjes een poepie doen.

Om een uurtje of 2 s’nachts sms’t Frogs dat hij is geland. Ik vertel hem over VikThor. Oh, wat gek voor mijn kikkervriend. Toen hij een paar weken geleden op vakantie ging leefde Ysbrandt nog. ‘Neem maar goed afscheid van hem,’ zei Heks. Ik had een vreemd voorgevoel. En nu woont er alweer een andere viervoetige vriend in Huize Heks!

Frogsie moet nog tot de volgende morgen wachten om ons nieuwe makkertje in zijn armen te sluiten. Tegelijkertijd is er geen Ysbrandt meer bij de voordeur. Geen ‘ogen op stokjes’. Geen klein opgewonden Varkentje superblij dat zijn suikeroom weer in het land is…….

Mijn kleine hondje VikThor verzacht de pijn enorm. Als ik met hem wandel danst Ysbrandt in zijn voetspoor achter ons aan. Als ik hem knuffel geniet mijn engel-hondje mee. Ysbrandt is blij dat zijn Vrouwtje weer een hondje heeft. Ik verdenk hem er zelfs van er de hand in te hebben gehad. Of beter gezegd de poot…..

Het is toch wonderbaarlijk dat er binnen een week weer zo’n heerlijk kereltje hier woont. Heks heeft sterk de indruk dat Ysbrandt hem voor me heeft uitgezocht……..

Varkenswangen met vijgenazijn en whisky. Natuurlijk glutenvrij, lactosevrij, sojavrij. Heerlijk gerecht getoverd uit mijn heksenketel voedt dierbare vrienden. En een nieuwe naam voor een KRASSE dame….

Woensdag sta ik bij de slager. Er liggen varkenswangen in de vitrine. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Ik ben voorstander van gebruik van het hele varken als je zo’n dier slacht. Zoals vroeger bij mijn vader thuis. Ieder najaar werd een knorrende huisvriend geofferd. Alle restanten werden verwerkt tot bloedworsten, kopkaas en balkenbrei. De wangen werden vast ook opgesoupeerd!

Varkens lijken overigens erg op mensen naar het schijnt. En vice versa! Ze zijn bijzonder intelligent en ondanks hun voorkeur voor blubber zie ik geen enkele reden om het dier onrein te noemen. Zo gemeen! In India eten ze geen koeien, maar dat is omdat die dieren HEILIG zijn. Klinkt alweer een stuk beter.

Voor mij is alle leven heilig. Je dient er respectvol mee om te gaan. Ik eet levende wezens. Granen, fruit, groenten, vlees en vis. Ik leef niet op prana. En ik wordt ook gegeten. Door bacteriën, virussen en hele kolonies gistachtigen……

‘Hoe bereid je zoiets?’ De slager ratelt een recept af. ‘Het staat ook op onze website. De clou is om het heel lang in de oven te zetten. Hoe langer, hoe beter.’ Ok. Goeie tip.

Ik koop een kilo en ga thuis aan de slag. Op internet vind ik het recept. Iemand met een kookblog heeft het volgens het boekje klaargemaakt, maar de smaak was toch niet optimaal. Te zoet. Te veel honing. Ze stelt voor de honig te vervangen door sinaasappelsap. Goed idee. Heks gaat het natuurlijk toch weer anders doen. Doe ik altijd. Nog nooit van mijn leven heb ik een recept exact volgens de richtlijnen klaargemaakt. Altijd goochel ik met nieuwe ingrediënten of afwijkende hoeveelheden. Ik kan het niet laten.

Zo ook nu. Ik vervang de olijfolie met boter om de wangen in te braden door cocosvet en een beetje ghee (geklaarde boter). Ik vervang de honing grotendeels door vijgenazijn. Ook zoet, maar niet mierzoet. Bovendien maakt de azijn het vlees zacht. Ik gooi er om die reden ook nog sap van een halve citroen bij en citroenrasp. En een schep pirpirikruiden. En een flinke scheut whisky. En tot slot 6 gehalveerde tenen knoflook.

Verder heb ik het recept van de site gevolgd. Ik heb het echter 4,5 uur in de oven laten garen. Afgedekt met folie, om al die verrukkelijke sappen niet te laten vervliegen. Maar in tegenstelling tot mijn voorbeeld heb ik het zo uit de oven geserveerd: Geen saus door een zeef gedrukt zoals in het originele recept. Een dag laten staan voordat je het opeet is wel een hele goede tip. Dan kunnen al die smaken diep in de wangen dringen……

Ik kook er allebei groenten bij. Broccoli en bloemkool. Herenboontjes in knoflook gebakken. Rode kool met appel en een heel fijn gesnipperd rauw sjalotje. Laatstgenoemde is een bijzonder goede combinatie met dit gerecht. Die houd ik er dan ook in voor een volgende keer.

Donderdagavond bel ik Frogs. Hij komt maar wat graag eten. Hij is bekend met de heerlijkheden, die ik uit mijn heksenketel tover. Tevreden zie ik hem smullen. Goeie hemel, wat heb ik lekker gekookt. Ik maak een paar mooie foto’s van mijn bord, maar helaas heb ik die plaatjes per ongeluk weggegooid.

Ook vrijdag maak ik iemand blij met deze lekkernij. Ras belt. ‘Heb je zin om te komen eten?’ Ja, dat heb ik wel. Maar zal ik dan het eten meenemen?

‘Jeetje Heks, wat is dit lekker. Wat kan jij goed koken! Ongelofelijk!’ zegt mijn vriendin als we samen aan de maaltijd zitten, ‘Ook die groentes, zo speciaal klaargemaakt. En dan die puree van aardappel en koolrabi. Fantastisch. En zelfs een toetje! Ik ben dol op rabarber.’

Het is fijn om elkaar weer te zien. Het was alweer eventjes geleden. Ras zat een maand in Spanje. In the middle of nowhere. Ze laat me foto’s zien van een rauw en verlaten landschap. Prachtig. De wereld kent veel plekken waar nooit iemand komt.

‘Het is een hele goede reis geweest, Heks. En ik heb mijn naam veranderd! Ik vond Ras nooit een fijne naam, maar gelukkig heb ik nog een hele mooie doopnaam en die ga ik eindelijk gebruiken. Ik wilde dat al toen ik twaalf was, maar toen lukte het me niet om het voor elkaar te krijgen: Vanaf nu heet ik Kras.’

Kras. Het past bij mijn vriendin. Ze is ook kras. Ik moet er nog een beetje aan wennen. ‘Raskras, Krasras,’ mompel ik onderweg naar huis. Het vraagt een zekere overgangsperiode. Als ik een woord zoek dat naar mijn vriendin verwijst gebruik ik nog steeds haar oude naam. Maar Kras zit eraan te komen. Het moet nog een beetje inslijten. Over een jaar weet ik niet beter……

 

 

 

Heks wandelt door de stad met Varkentje. Een unieke combinatie! Maar zijn wij de leukste symbiose van baas en hond hier in Leiden? Dat is maar de vraag. Poging in een paar penseelstreken de mooiste duo’s te schetsen……

bloesem11

bloesem7

Woensdagmiddag loop ik door de Haarlemmerstraat. Er zit een vrouw gitaar te spelen. Ze zingt een prachtig lied voor Moedertje Aarde. Ik blijf staan luisteren. Ze heeft een hele mooie stem en kan ook nog eens fantastisch spelen! In een mandje voorop haar scootmobiel huist een piepklein hondje. Hij zit geduldig en tevreden naar zijn vrouwtje te luisteren …..

Als de muzikante eventjes pauzeert maak ik een praatje met haar. Ik complimenteer haar met haar verfijnde zang en spel. Wat leuk, dat ze dit doet! Daar worden we allemaal vrolijk van!

‘Oh, het is de eerste mooie dag van het jaar. Het kan nu weer: Op straat muziek maken….. In de winter is het te koud. Ik heb reuma, moet je weten. Eigenlijk kan ik niet echt goed gitaar meer spelen, zeker vergeleken met vroeger.’ Het is niet hoorbaar, wat ze speelt klinkt geweldig!

Piepklein hondje in fietsmand, hond in mandje, klein hondje, terrier, schots whisky hondje

Het hondje van de zingende vrouw, zelf wil ze niet met een foto op internet!

‘Vrienden zeggen altijd: Doen meid! Mensen genieten er zo van, als je speelt! En ik vind het  zelf ook erg leuk om te doen. Vooral door de bijzondere ontmoetingen met allerlei mensen gewoon midden op straat, zoals nu met jou!’

Als ik vraag of ik een foto mag maken vindt ze dat prima. ‘Als je em maar niet op internet zet.’ Jammer hoor, het is echt een plaatje, deze zingende muze met haar hondje!

HOND MET HELE GROTE TONG, ENORME TONG, KLEIN HONDJE, FRANSE BULLDOG MET ENORME TONG

Geboren met een te lange tong

Later die dag ontmoet ik alweer een speciaal hondje met een bijzonder baasje. Dit teefje heeft een soort roze washandje uit haar bekje bengelen. Het is geen gezicht! ‘Haar tong is gewoon te lang,’ zegt haar baasje, ‘Ik ben er al helemaal aan gewend. Zij ook. Alleen met eten knoeit ze ongelofelijk. Het vliegt werkelijk alle kanten op!’

De vrouw wappert met haar handen door de lucht om haar woorden kracht bij te zetten. Dan schiet ze in de lach. Ik ook. Ik zie het voor me!

HOND MET HELE GROTE TONG, ENORME TONG, KLEIN HONDJE, FRANSE BULLDOG MET ENORME TONG

We wandelen gezamenlijk op. Het lustige teefje is verzot op Ysbrandt. Hij laat zich de avances van deze royaal van de tongriem gesneden dame goedmoedig aanleunen. Intussen hoor ik allemaal verhalen over dit kleine wonderhondje. ‘Het is echt m’n allessie!’ besluit de vrouw.

HOND MET HELE GROTE TONG, ENORME TONG, KLEIN HONDJE, FRANSE BULLDOG MET ENORME TONG

Het is mijn allessie!!!!!

Vandaag kom ik alweer een speciaal hond-en-baas-span tegen. Het hondje in deze combi is een piepkleine pup, een Samojeed als ik het goed heb onthouden….. ‘Het is een ongelofelijk leuk beest, maar er zit natuurlijk wel een poolkop op!’ zegt de vrouw, verwijzend naar de natuurlijke habitat van dit schatje.

bloesem5 bloesem6

‘Het is al mijn derde Samojeed. Ik ben verslingerd aan dat ras. Ik wandel altijd met hen door Europa.’ Huh? Enorme afstanden wandelen met je hondje? Wat leuk!

Ik spits mijn oren! Ik herinner me hoe ik vroeger de ambitie had om de Camino te gaan lopen met Ysbrand. De eerste jaren trainde ik met hem in de duinen. Hij deed het fantastisch en had steeds meer in zijn mars. Helaas werd mijn conditie er niet bepaald beter op….

Nu is Ys alweer een bejaard hondje. Dagen wandelen door de bergen zit er niet meer in met hem, denk ik.

poolhond,Samojeed, puppie, pup, jonge hond, bolletje wol op poten, spierwit hondje

De Samojeed pup

De vrouw vertelt hoe ze al wandelend en fietsend met haar trouwe viervoeter werkelijk enorme afstanden heeft afgelegd. Soms met tent. Soms met nauwelijks bagage. ‘Ik laat ook wel eens spullen vooruit sturen…’ Wat een ondernemende tante!

hondje 10poolhond,Samojeed, puppie, pup, jonge hond, bolletje wol op poten, spierwit hondje

‘Komende zomer hoop ik richting Athene te vertrekken. Misschien lopend. Maar ik denk ook wel eens aan fietsen met een kar voor de hond. Kan hij stukjes meelopen en de rest achterin.’

Opeens merkt ze dat ze haar tijd staat te verkletsen met deze toverheks. ‘Ik heb visite thuis, ze zitten op me te wachten. Ik moet er vandoor!’

Wat een leuke ontmoetingen toch allemaal. Wat een geinige hondjes. En wat een bijzondere baasjes. Ieder met haar eigen unieke verhaal.

hondje tussen bloemen, jachthond, blauwe bloemen, bolletjes, voorjaar, plantsoen

HET ALLERLEKKERSTE HONDJE VAN DE WERELD!

hondje tussen bloemen, jachthond, blauwe bloemen, bolletjes, voorjaar, plantsoen bloesem8 bloesem9

 

bloesem1 bloesem 3

Gemiddelde Koek en Zopie kan nog een puntje zuigen aan de pittige exotische erwtensoep van Cowboy. Het duurt even, maar dan heb je ook wat!

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert

Hoewel de dag in het zonnetje behoorlijk in het water is gevallen, letterlijk, het was een enorme snotdag gisteren, ben ik dit weekend toch geweldig in de watten gelegd door mijn liefje. Het kwam wat moeizaam op gang, dit proces.

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert

Hier verlang ik naar

Zaterdagavond om kwart over zeven arriveert Heks in de City Ranch van Cowboy. ‘Ik maak lekkere erwtensoep voor je, schat, weet jij hoe je dat bereidt?’ Ik heb geen flauw benul, want ik kook dat spul nooit. Aangebrande vette spekkleddersoep in het verleden heeft me een levenslange hekel aan dit goedje opgeleverd. Toch eet ik het tegenwoordig wel. Ik heb ontdekt, dat het best lekker kan zijn. Maar niet in een derderangs Koek en Zopie tent, na een exorbitante garingstijd van drie dagen. Met een aangebrande petroleumbijsmaak op de koop toe……

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert

Soep met vleugje petroleum. Heerlijk sufgekookt, warm en vet.

Ik zoek een receptje op op Internet en Cowboy gaat aan de slag, terwijl ik de instructies vanaf de bank naar hem schreeuw. ‘Was de spliterwten. Breng drie liter water aan de kook. Gooi de erwten er in en laat twee uur koken!’ We kijken elkaar aan. Het is al over achten. We rammelen van de honger. Nog tweeënhalf uur te gaan, voordat dit soepje op ons bordje ligt…..

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snertkoek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snertkoek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snertkoek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snertGelukkig heeft mijn lief wat liflafjes en nootjes op tafel gezet. Dus we vallen niet van de graat. Intussen gaat hij de knolselderij te lijf. Een waar gevecht. Wat zijn dat toch aparte wezens, deze ondergronds groeiende hersenpannetjes. Onontbeerlijk voor deze soepsoort.

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snertkoek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert

COWBOY, SNEEUW, KOEK EN ZOPIE, GOUDMIJN

Wortelen, ui, prei en bladselderij ondergaan een zelfde soort behandeling. ‘Ik gooi er ook wat knoflook in,’ verkondigt mijn schatje, ‘en sambal.’ Klinkt niet verkeerd. Dit wordt een geheel nieuwe exotische versie van dit oerhollandse gerecht. De wat weeïge lucht van de erwten vult de ruimte, wanneer ik mijn hondje aan de riem doe voor een uitgebreide wandelronde.

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert

Als ik terug kom echter, is het huis gevuld met een verrukkelijk geur. Cowboy heeft met ware heksenmagie in de pan staan roeren. Hij gooit er nog een biologisch rookworstje door. Niet veel later is het eten dan eindelijk klaar. Om een uurtje of elf zitten we met een dampend bord op de bank voor de buis. Verwarming hoog, gloeiend soepje, lekker vriendje, tevreden hondje. Mijn dag kan niet meer stuk.

En dat is dan pas het begin van dit weekend…..

‘Wat is die soep pikant zeg, de vlammen slaan me uit,’ puft Heks. ‘Ik heb er maar een theelepel sambal ingedaan.’ Mijn lief kijkt onschuldig naar mijn bezweette voorhoofd. ‘Maar ook een rooie peper,’geeft hij tenslotte toe. Ik moet zeggen: Een absolute aanrader, deze Peperige Erwtensoep!

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert

 

koek en zopie, erwtensoep, hollandse kost, hollands landschap, sneeuw ijs, schaatsen, snert