‘Heks, kom je morgen eten?’ schettert Kras opgewekt in mijn oor, ‘Ik ben lekker aan het koken.’ Nog voor ik kan antwoorden ratelt ze enthousiast verder. ‘Ik ben ook aan het fröbelen geslagen naar aanleiding van jouw wensdoos. Haha, zeer inspirerend. Ik ben aan een juwelendoosje begonnen voor de kleine prinses!’
Oh, de Afrikaanse koningsdochter. Dat heerlijke verrukkelijke zalige juweel van een kind. Die ken ik wel! Ha. ‘Zal ik wat fröbelspulletjes meenemen? Dan ga ik ook aan de slag.’ ‘Ik heb van alles hoor, ik heb de Action leeg gekocht…. Maar wat voor’n lijm gebruik jij? Ik heb super leuk gekleurd plaktape, maar het blijft voor geen meter zitten…..’
‘Oh, nou, ik heb hobbylijm, maar ook boekbinderslijm. Tevens iets wat het midden houdt tussen lijm en vernis. Daar kun je superleuke dingen mee doen. Dan is er nog mijn lijmpistool. Hij is een beetje op zijn retour na 25 jaar trouwe dienst, maar een nieuw exemplaar van die superieure kwaliteit kan er eventjes niet af. Voor sommige klussen echter is hij de aangewezen kleefmeester!’
Deze slideshow vereist JavaScript.
Heks is gepokt en gemazeld in allerlei knutselpraktijken. Jarenlang heb ik het beroepsmatig gedaan. De meest saaie klusjes vaak met interessante uitschieters waar ik dan mijn creatieve ei in kwijt kon. Maar ook in mijn frivole theatertijd draaide ik mijn hand niet om voor het bouwen van decors of het maken van attributen.
Moest er een paard komen, waar je met 2 man in kon rondspringen? Binnen een dag? Zonder budget? Heks kreeg het voor elkaar…….. De kont van het paard is me nog steeds dankbaar. Ik zie haar nog wel eens op feestjes en partijtjes…. De kop heeft me nog jaren aangestaard in mijn keuken. Met een grote roze tong bengelend tussen enorme gele tanden.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Wat haar ogen zien kunnen haar handen maken is zeker op mij van toepassing geweest. Nu niet meer. Nachten doorhalen is er niet meer bij.
De laatste tijd ben ik echter weer bezig met het maken van heerlijke onnodige en overbodige onontbeerlijke fröbelwerkjes. Samen met Saar heb ik eerst een moodboard gemaakt. Daarna vond ik een hele kist met geprepareerde doosjes in mijn werkkamer. Klaar om te worden onder gekliederd. Zodoende zijn we daarmee aan de slag gegaan.
In mijn boekenkast vond ik vervolgens een heel boek met cadeaupapier. En wat voor’n cadeaupapier! Allerlei verschillende tarotkaarten worden erop afgebeeld! ‘Oh, eigenlijk moet ik dit boekje aan Kras geven,’ roep ik direct uit. Zij verzamelt Tarot decks. Ze heeft er al zeker 60! Dan krijg ik een beter idee. Ik maak een wensdoos voor mijn vriendin.
Na weken fröbelen is ie dan eindelijk klaar. Vorige week geef ik em aan haar. ‘Wat prachtig, Heks, zo mooi. Het is een deck van de Viscontifamilie, uit de 16e eeuw, dat weet ik zeker. Kijk, het staat fout in jouw boek! Ik probeer al jaren een replica te pakken te krijgen. Die zijn verschrikkelijk duur…….’ Een schot in de roos dus.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Nu gaan we dan saampjes aan de slag. Zaterdagmiddag tegen half zes kom ik eindelijk eens op de proppen met een tas vol lijm en mooi papier. En een nieuw te beplakken doosje. Kras is druk aan het kokkerellen. Even later voegt ze zich bij me. Uren zijn we bezig voordat we met de hondjes gaan wandelen. Het is al hartstikke laat als we eindelijk eens gaan eten…….
‘Ik ben zo blij dat je gekomen bent, Heks, weet je dat het de eerste keer is sinds anderhalf jaar dat ik weer kook. Hier. In mijn eigen keuken!’ Mijn maatje kookt elke week voor haar oude tantetje in de hofstad, maar in haar eigen huis kost het nog steeds veel moeite sinds de dood van haar geliefde. ‘Voor mezelf koken is echt een stap in de goede richting, maar ik moet wel een enorme hobbel nemen….’
Wat fijn om zo bezig te zijn. Ik heb dan niet veel spierballen meer en nauwelijks uithoudingsvermogen. Mijn probleemoplossende vermogens grenzen echter onaangetast aan het onwaarschijnlijke. En laat dat nu zijn wat je nodig hebt om leuk en uniek fröbelwerk af te leveren!
‘Ik ben altijd blij als er dingen mis gaan, want dat betekent dat ik iets moet verzinnen om het op te lossen. En dat levert altijd de meest verrassende resultaten op!’ vertrouw ik mijn fröbelvriendinnetje toe als we met onze tong tussen onze tanden zitten te frutselen.
Zou het goddelijke daarom de wereld zo geschapen hebben als ie deed? Zou het onvolmaakte onze Grote Moeder inspireren tot de meest fantastische creaties in haar eindeloos mooie schepping?
Ik denk het.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het heilige helende onvolmaakte. Willem Wilmink heeft hij een mooi liedje over geschreven. Joost Prinsen heeft het op de plaat gezet. Lang geleden alweer. Maar nog steeds up to date……
Heks mag het graag zingen. Net als al die andere leuke liedjes van dit gouden duo.
Anderhalve maand geleden vliegt Heks op haar bezemsteel naar een familiereünie. Het is een bijeenkomst van de broers, zussen, neven en nichten van mijn grootmoeder aan vaderszijde. Wat er nog van over is. Een paar jaar geleden was er inderdaad nog een zuster van mijn oma bij. Het absolute nakomertje. De hekkensluiter van een eindeloze reeks kindertjes na evenzovele levensgevaarlijke bevallingen.
Een veelvoorkomend verschijnsel in die generatie. Tegenwoordig krijgen veel vrouwen pas hun eerste kind boven de veertig….
Nu zie ik niet zoveel familie over het algemeen, hoewel ik uit een enorm geslacht stam. Deze rare heksenappel is echter zover van de boom gerold: Hij wordt door de andere brave appels nauwelijks nog herkend als zijnde afkomstig van dezelfde stam.
Ach ja, brave appels. Het zal me wat. De braafste appels doen soms de raarste dingen. Ze gaan chronisch vreemd of slaan hun kinderen. Dat zul je mij niet zien doen. Vooral ook omdat ik geen kinderen heb. Laat staan een partner. Ik behoor dus tot de beste stuurlui als het op relaties en opvoeden aankomt. Dat je het maar weet!
Mijn hond sla ik ook niet. Noch mijn katten. Ik zie niet veel heil in lijfstraffen. Ze schieten hun doel voorbij en kweken alleen maar agressie. Voor je het weet heb je al je eigen woede vrolijk weer doorgegeven aan de volgende generatie.
Op de reünie zie ik allemaal mensen die ik nauwelijks ken. Of herken. Met deze tak van de familie heb ik als kind weinig te maken gehad op de één of andere manier. Maar sommigen herinner ik me goed van een paar jaar geleden, toen ik ook bij een dergelijke gelegenheid aanwezig was.
Tevens zijn er een paar volle nichten van me aanwezig. Ze zijn wat ouder dan Heks, hetgeen op jeugdige leeftijd heel veel uitmaakt. We hadden dus niet zoveel contact toen. Toch herinner ik me een magische middag met één van die meiden. Ze nam me mee voor een bezoek aan een oudtante.
‘We liepen eerst de hele Leidseweg af. Best een end voor mijn doen toen. Het huis van je tante op de Krimkade had een enorme wat duistere achtertuin met een heuse boomgaard. Binnen was het donker en stil op het getik van een paar duizend klokken na. Overal stonden van die Friese staartklokken herinner ik me. Ze gingen ook allemaal slaan op een gegeven moment….’
Mijn nicht moet lachen. ‘Dat je dat nog weet! Die tante had inderdaad een heleboel klokken in huis: Ze verzamelde ze. Die uurwerken liepen ook allemaal. Vandaar al die herrie. Om het kabaal een beetje te beperken liepen ze allemaal ongelijk!’
Op de terugweg vonden we een doos met oude spelletjes langs de weg. Bedoeld voor het grof vuil vermoed ik nu, maar voor ons was het een schat. We hebben ons de rest van de middag met al die kapotte troep vermaakt. Er zat een prehistorische paardenracebaan bij! Een gouden herinnering.
Even later heb ik een heel aangenaam gesprek met haar man. Wat een leuke vent! Ik heb hem eigenlijk nog nooit echt gesproken. Hij blijkt een echt mensenmens te zijn. Werkt met jongeren, die in de problemen zitten. Als hij zijn CV samenvat is dat de rode draad. Bijzonder.
‘Er zijn drie voorwaarden voor menselijk geluk heb ik ontdekt. Als er aan één van die drie vereisten niet wordt voldaan worden mensen ongelukkig.’ Heks wordt wel erg nieuwsgierig naar die drie magische condities. Wat zijn ze? En beantwoordt mijn bestaan hieraan?
‘Ten eerste heeft elk mens behoefte aan autonomie. In hoeverre men daar behoefte aan heeft is per mens verschillend. Sommigen willen volstrekt beschikken over hun eigen leven, anderen vinden het prima als ze enigszins afhankelijk zijn. Het is vooral belangrijk dat je behoefte aan autonomie klopt bij de mate van autonomie, die je in je leven ervaart.’
Oh. Ik snap nu eindelijk waarom ik knettergek wordt van mijn leven. Ik hang aan allemaal touwtjes, terwijl ik juist een enorme behoefte heb aan autonomie. Door mijn ziekte heb ik natuurlijk geen werk. Goddank heb ik een WAO uitkering en geen bijstand.
Met de Sociale Dienst heb ik in een duister verleden ook te maken gehad. Toen al een ramp vond ik: Ze grabbelden als het ware in je onderbroek. En dat was nog in de tijd van de Zorgzame Samenleving! Dat moet nu nog veel erger zijn.
Ik heb er in elk geval een geweldige schuld aan over gehouden: Omdat ik recht heb op een erfenis moet ik elke netto ontvangen cent bruto terug betalen te zijner tijd. Op zich niet erg, maar ik heb wel destijds al dat gegrabbel moeten doorstaan…..
Met mijn huidige uitkering is dus wel te leven, maar leuk is anders. Je eigen geld verdienen heeft gewoon een andere kwaliteit. Helaas ben ik door de jaren heen ook van andere potjes afhankelijk geworden.
Wat begon als goed bedoelde humane hulp om te zorgen dat ik mijn autootje kon blijven rijden en mijn medicijnen kon blijven betalen is ontaard in totale afhankelijkheid van de gulle gever. En dat voelt dus niet goed. En nu weet ik waarom: Het past niet bij mijn persoonlijke behoefte aan autonomie.
Ik realiseer me echter heel goed, dat ik zonder die ondersteuning echt niets meer kan doen. Geen retraites meer in Plumvillage. Geen zangles meer in Barendrecht. Geen knalgele auto. Geen projectkoor. Geen biologisch groentenpakket.
‘De tweede voorwaarde voor geluk is verbinding. Je hebt dat nodig om je senang te voelen,’ de man ziet mijn verschrikte gezicht, ‘Het kan ook verbinding in spiritueel opzicht zijn, Heks…..’ Gelukkig maar. Dan is er nog hoop. Want verbinding is niet mijn sterkste kant. Uitgekotst door familie en bepaalde vrienden voel ik me vaak een cel buiten het goddelijk lichaam.
Maar met de natuur, mijn dieren en die paar goede vrienden voel ik me wel degelijk verbonden. En met mijn kerk en Thay’s sangha. Met het goddelijke…… Goddank.
‘Dan moet je tot slot nog je ei kwijt in de wereld. Heel belangrijk voor de mens. Dat je het gevoel hebt bij te dragen, echt te doen waarvoor je bent geschapen. Dat je je kunt uitdrukken…’
Heks doet al jaren voor spek en bonen mee. Het lukt me nauwelijks om overal op te draven, laat staan dat ik iets bijdraag. Mijn ei zit vaak halverwege mijn eileider weg te kwijnen. Ik heb de puf niet om em eruit te puffen. Geen idee ook waar ik dit kwetsbare stuk van mezelf moet leggen. En eerlijk gezegd zit er niemand op mijn halvezolige zieke ei te wachten natuurlijk….
Maar Heks, dit blog is toch een beetje jouw ei? Moet je eens kijken hoeveel mensen dit dagelijks zitten te lezen? Over de hele wereld! Dat doen ze toch ook niet voor de kat zijn kut? En hoe vaak krijg je niet hartstikke leuke reacties op je schrijfseltjes? Zit jezelf niet zo af te kraken!
Dat is ook zo. Net als de meeste mensen waardeer ik niet waar ik goed in ben, wat me gemakkelijk afgaat, maar streef ik naar het onmogelijke. Een recept voor mislukking.
Wat een leuk gesprek heb ik met de man van mijn nicht! Het zal me nog dagen bezig houden. Weken zelfs. Maar het is wel plotseling afgelopen als oudoom Piraat van der Fluit bijna bij me op schoot springt.
Hij is een enorme charmeur. Vol overgave begint hij met me te flirten. Hij vraagt me het hemd van het lijf en vertelt zelf ook honderduit. Dit alles gelardeerd met allerlei complimenten. ‘Hoe is het toch mogelijk dat jij geen verkering hebt? Je bent zo’n mooie meid!’ roept hij tot besluit verbijsterd. Hij kan er niet over uit.
Zijn eigen hoogbejaarde vrouw mag er ook zijn overigens. Prachtig in de kleertjes, mooi in de make up staat ze een sigaretje te roken bij de voordeur. ‘We doen ons best, Heks, altijd zorgen dat je er goed bijloopt, hoor!’ glimt ze als ik haar een compliment maak bij het afscheid.
Ja, dat doet Heks. Dat is ook iets wat ik goed kan. Als een filmster rond paraderen bij tijd en wijle.
Maar vandaag ben ik een toddebak. Ik zit een beetje in de lappenmand en de piepzak. En dan krijg je dat.
Zaterdagmorgen schijnt de zon. Ondanks de slopende dag ervoor voel ik me fris en fruitig. Ik ben het echter niet. Traag en sloom sleep ik de dag op gang. Cowboy loopt een minirondje met Ysbrandt. Ik rommel een ontbijtje in elkaar.
Een paar uur later stappen we in mijn kanariepiet en vertrekken richting strand. Cowboy zit achter het stuur. Hij scheurt geroutineerd door de lege stad. Waar is iedereen? Oh, ik zie het al. We zijn niet de enigen met behoefte aan een frisse neus. We sluiten aan bij een een lange stoet auto’s, die zich naar de kust bewegen.
Happy hondje
Midden in de duinen is een parkeerplaats. Ondanks de drukte bemachtigen we een plekje. Op ons gemak steken we het duin in. Mijn hondje is direct in een superhumeur. Dartel rent hij in de rondte. Laat zich ruggelings in een duinpannetje glijden. Rollebolt door het lichtgevend groene mos.
Plotseling duikt er vanuit sluiers laag zonlicht een kudde schapen op, begeleid door een echte schaapherder. Een groepje kinderen huppelt met hem mee. Op hun manier helpen ze een handje. De herder is een ongelofelijk relaxte man. Zelfs als een opgewonden Ysbrandt zich nieuwsgierig aansluit bij dit illustere gezelschap, raakt hij niet van zijn stuk. ‘Zo, Ys, kom jij ook eventjes helpen?’ Hij heeft in de gauwigheid de naam van mijn hondje al opgepikt!
Uit sluiers zonlicht komt een kudde tevoorschijn
Snel maak ik een serie foto’s, terwijl ik een paar woorden wissel met deze sympathieke natuurman. ‘Loop je wel eens door Leiden met je dieren?’ Ik denk aan de foto in het huis van Tanneke van een kudde schapen, die langs haar raam liep. Ze was er verrukt over destijds. ‘Ik zat gewoon voor mijn woonkamerraam, zoals altijd, toen……’ Talloze malen heb ik het verhaal achter die foto gehoord. Is deze man degene, die mijn lieve vriendinnetje zo gelukkig heeft gemaakt?
‘Oh, dat moet een collega van me geweest zijn’. Hij noemt een naam. Ik vraag zijn eigen naam en noteer em snel. Hier ga ik een leuk stukje over schrijven! Als ik later de foto’s op mijn computer zet, besluit ik de man eventjes te goochelen, zodat ik hem mijn verhaaltje kan toesturen. Ik zie een heleboel leuke foto’s van de herder met zijn kudde, maar nergens een website of Facebookpagina op zijn naam. Hij heeft duidelijk iets beters te doen, dan een leven online in stand te houden…..
Ontspannen en een beetje verlegen
Wel kom ik een link met een TVprogramma tegen, waarin hij wordt geïnterviewd: “Nederland Zingt” van de EO. Ik besluit ondanks mijn allergie voor evangelische toestanden toch even te kijken.
Het is totaal niet mijn ‘cup of tea’, al die oer-christelijke samenzang door een koor uit Vlaardingen en een paar koren uit het zeer-zwaar-op-de-hand gelovigenbolwerk Katwijk. Daar hebben ze zelfs een ‘christelijke knokploeg‘. Die verstoren heavy metal concerten en zegenen bezoekers in tegen heug en meug.
Het interview met de schaapherder echter raakt direct mijn hart. Ook hij komt uit Katwijk blijkt. Een man van weinig woorden. Hij leeft het evangelie met zijn strijd tegen de duisternis in de vorm van Bereklauw ofwel Heracléum sphondýlium en zijn lichtbrengende kudde. Letterlijk. Doordat de schapen de grote giftige bladeren van de gewraakte plaag van een woekerplant opeten krijgt de bodem weer licht en kunnen er allemaal prachtige inheemse plantjes groeien.
Openhartig vertelt hij over zijn leven. Hoe het veranderde, toen hij zijn vrouw ontmoette. Schaapherder werd en met Jezus ging wandelen. Ook weer letterlijk. Hij loopt dagelijks gigantische afstanden!
Het doet me denken aan hoe Thay, mijn geliefde leraar Thich Nhat Hanh, altijd zegt: ‘I let The Buddha walk in me’. Het persoonlijk ervaren van het goddelijke in het hier en nu hoor ik voor de verandering uit de mond van een eenvoudige christenman. Geen ingewikkelde theologische verhandelingen, maar heldere duidelijke symboliek op grond van zijn ervaringen als herder. Zoals het zoeken naar verloren schapen……
Op een achtergebleven schaap
De prekerige samenvatting met gebed aan het eind van het programma door de interviewer kunnen niets meer afdoen aan deze prachtige getuigenis. En hoewel de Godin nergens wordt genoemd, is Moedertje Aarde alomtegenwoordig in het verhaal!
Als ik met Cowboy over het strand loop bedenk ik me voor de zoveelste keer, dat geluk hier en nu is. Het vermogen altijd en overal vanuit je hart aanwezig te zijn, ongeacht de omstandigheden, is de sleutel tot het paradijs. Soms is dat bijna niet te doen. Dan raken we overspoeld door pijn uit het verleden en angst voor de toekomst. Dan laten we oude patronen de nieuwe dicteren.
Geduldig beantwoordt hij alle vragen van toegestroomde belangstellenden
En toch is het eigenlijk niet zo moeilijk. Kijk maar naar die schaapherder. Zijn leven is ook niet altijd gemakkelijk geweest, maar hij heeft een aantal zeer goede keuzes gemaakt! Voornamelijk ‘go wit the flow’ en wandel met het goddelijke zo te zien.
De kudde verdwijnt weer in het landschap
Als besluit van deze gouden middag trakteert mijn vriendje me op een heerlijk soepje in een strandpaviljoen. Ysbrandt boft ook. Hij krijgt de gehele portie bijbehorende rookworst. Vanwege de gluten……
Meer informatie over schaapsherders vind je op de website van Landschapsbeheer M A Oosthoek. Er staan ook hele leuke schaap-en lamgerelateerde uitstapjes op.
Mijn lief met een ongeduldig hondje aan zijn voeten
Het is avond. Ik mijmer over sterke vrouwen. Over de angst voor het vrouwelijke. Zowel die van mannen als vrouwen. Denk maar aan de heksenverbrandingen ten tijde van de inquisitie. De tijd, waarin de Godin in ons werd vermoord. Die grondige poging van de katholieke kerk om het vrouwelijke in religie uit te roeien. Een middeleeuwse holocaust…… ( Het woord holocaust betekent letterlijk brandoffer )
Het is niet goed gelukt, want door de achterdeur kwam de Moeder van God weer binnen. Als maagd weliswaar. De rest van het vrouwelijke komt er nog steeds niet al te goed af. De vrouw van Jezus, Maria Magdalena, is nog steeds een hoer. De maagd, de moeder en de hoer. De drie archetypes waar we het wat die kerk betreft mee moeten doen…..
Heks heeft zich altijd verbaasd over dit fenomeen. Hoe is het toch mogelijk, dat meer dan de helft van de mensheid ( Vrouwen zijn nog steeds in de meerderheid qua geboorte geloof ik . Hoewel: In China worden natuurlijk wel veel meisjes weggegooid tegenwoordig…) als tweederangsburgers worden behandeld. Bijna overal ter wereld geldt, dat je beter als man, dan als vrouw kunt worden geboren. Of je nu zwart, rood, wit of geel bent! Vrouwen zijn wereldwijd de meest gediscrimineerde groep.
Het begint er al mee, dat hun hoge stemmen niet serieus worden genomen ( blijkt uit wetenschappelijk onderzoek ). En dan hebben we nog niet eens iets inhoudelijks gezegd!
Zelfs in Nederland, dat de naam heeft geëmancipeerd te zijn, hetgeen nogal tegenvalt in de praktijk, hebben vrouwen maar een fractie van het pensioen van mannen. Ik hoorde laatst de cijfers en schrok me dood. 20 % of iets dergelijks. Maar terwijl ik het opschrijf, slaat de twijfel weer toe. Dat is toch niet echt zo? Volgens mijn vriendin She, zij is goed op de hoogte van de cijfers en statistieken, is het schrikbarend.
Maar als er een groep vrouwen op het Binnenhof demonstreert om wat extra geld voor vrouwen in ons landje los te peuteren, omdat deze wel erg onder het bestaansminimum dreigen te verdwijnen, staat een irritant mannetje van PowNews hen belachelijk te maken. ‘Domme vrouwen, denken dat ze zomaar geld krijgen, hahaha!!’ Zonder zich ook maar een seconde te verdiepen in de achtergrond van dit verzoek.
Een van de meest treffende gebeurtenissen rond de positie van de vrouw vond ik de heisa rond de Amstelveense burgermeester Fred de Graaf en de billen van Maxima. Eerst wordt deze dame koningin. Claus schopte het niet verder dan prins, Bernard bleef ondanks al zijn ambities slechts prins. De man van koningin Wilhelmina? Prins! Stel je voor, dat ze koning waren geworden. Dan had hun vrouw in hun schaduw gestaan!
Maxima koningin maken is wat mij betreft minachting voor de vrouw. Koningin zijn betekent niets, zodra er een koning in de buurt is! De billen-affaire toont demonstratief aan, dat de titel ook al niets betekent, zodra er een willekeurige man in de buurt is. Vooral niet, als het een willige en keurige burgermeester is!
Op Koningsdag 2014 zit burgermeester Fred de Graaf in het zicht van de camera aan de billen van onze huidige koningin. De beelden gaan de hele wereld over. Heks heeft ze ook gezien. Een vrouwelijke politica, stijl donker haar, brilletje, ik kan eventjes niet op haar naam komen, verdedigt de burgervader in een televisieprogramma. Ze kent hem goed, zegt ze. Hij zou zoiets NOOIT doen. Het was vaderlijk bedoeld, die hand.
Maar een uiterst hilarische compilatie van Sander van Pavel maakt die bewering twijfelachtig. Het blijft namelijk niet bij die ene ongelukkige keer. Je ziet de hand van de gewraakte burgermeester bij voortduring rond de flanken van Maxima fladderen. Als een enorme vlinder rond een exotische, geurige bloem. Of een dronken dar rond een koninginnebij. Een ouwe bok op zoek naar dat frisse groene blaadje…..
Dat de vrouw hem verdedigt verbaast me niet eens zoveel. Misschien heeft ze veel aan hem te danken. Of huldigt ze het standpunt, dat het er nu eenmaal bijhoort voor ons vrouwen, die ongewenste intimiteiten. Dat gesnoep van allerhande bijdehandjes. Zogenaamd vaderlijk bedoeld. Nou, als mijn vader zo had lopen doen tegen mij of mijn vriendinnen had ik er toch een bloedhekel aan gehad! En me kapot geschaamd.
Gelukkig zat de vader van Heks alleen maar veelvuldig te knuffelen met mijn moeder. ‘De Tortelduifjes’ werden ze genoemd….
Wat me wel verbaast is dat het incident in no time in de doofpot is verdwenen. Wat zou er gebeurd zijn, als iemand zo had lopen aaien over de billen van Willy? De kont van de koning? Was dat ook zo gemakkelijk van de tafel geveegd? Maar ja, dat is een KONING he? En een man!
Heks ging destijds in elk geval over haar nek van die de Graaf. Hoe is het mogelijk, dat je je en plein publiek zo totaal niet bewust bent van wat je eigen handen doen op de billen van de koningin? Hij is er blijkbaar zo vaak mee weggekomen, dat hij het niet eens meer in de gaten heeft. Misschien is de eerder genoemde politica wel ervaringsdeskundige in dit geval…..
Eén ding weet ik vrijwel zeker. Maxima baalde vast als een stekker. Het zal je maar gebeuren. Ben je jaren bezig een goede reputatie op te bouwen. Neem je je job hartstikke serieus. Heb je het zelfs tot koningin geschopt, ook als is die titel een wassen neus, zodra er een koning naast je staat. Staat zo’n kwal van een kerel over je kont te aaien, alsof je een geit bent. Of een dikke Hollandse melkkoe.
Heeft iemand zoiets wel eens bij Beatrix geflikt? Vast niet! Zij hield de mensen op armlengte afstand. De enige, die daar ooit doorheen is gebroken is onze nationale knuffelmarokkaan, Ali B, met zijn beroemde hug van Hare Majesteit. Waar overigens niets op aan te merken was, behalve dat het niet in het protocol rond het Koninklijk Huis past. Die konthand past daar blijkbaar prima in. Maar ja, daar zit dan ook geen Marokkaan aan vast, maar een oerHollandse politicus!
Koninklijke vrouwen zijn dus ook niet veilig voor ongewenste intimiteiten. Hoge konten vangen veel hand!
De ongelijkheid, waarmee tegen mannen en vrouwen betreffende dit soort dingen wordt aangekeken heeft me ook altijd verbijsterd. Als vrouw daalt je waarde enorm, als er iemand aan je zit. Ook al is dat ongevraagd en ongewenst. Jij bent dan zelf een slet. Er zijn landen, waar vrouwelijke slachtoffers van verkrachting worden gestenigd! Alsof ze zelf iets fout hebben gedaan!!!
Een man is al snel stoer, wat hij ook uithaalt op dat gebied. Natuurlijk staan excessen zoals gewelddadige verkrachting en seks met minderjarigen in laag aanzien, maar ze komen met heel veel weg! Heel veel grensoverschrijdend gedrag wordt weggewuifd: Ze zal ze zelf wel gewild hebben…. !!! Ook is een man met veel verschillende seksuele partners is nog steeds een bink. Een vergelijkbare vrouw is een sloerie!
Rond het voorval met Maxima heeft gelukkig niemand beweerd, dat ze er om heeft gevraagd. Dat is alvast iets. Niemand heeft geroepen: ‘Maar je zag er ook wel erg sexy uit. Je rook zo heerlijk. Je hebt zo lief naar hem gelachen. Kortom: Je hebt het uitgelokt!
Maar ja, onze zogenaamde koningin heeft ook regelmatig boter op haar hoofd. Neem nu het incident met Ingrid Waldring-Bouterse, de vrouw van de Surinaamse president. Deze ‘onbedoeld genomen foto’ ( Huh? Ja, zo kletst de RVD zich er weer uit! ) toont een vrolijk in de camera lachende Maxima naast de gade van deze omhooggevallen crimineel.
Onbedoeld gezellig samen op de foto
Het is natuurlijk lastig voor Maxima om onderscheid te maken tussen politici en boeven, gezien haar opvoeding. Zorreguieta is buiten een zeer omstreden figuur ook nog eens haar vader. De verregaande loyaliteit van een kind ten opzichte van hele foute ouders is spreekwoordelijk. Misschien heeft dit oogklepgedrag meegespeeld in de kwestie met de vrouw van Bouterse.
En dan is het ook nog eens zo, dat er altijd wel een camera in de buurt is in het leven van een koningin! Lijkt me vreselijk overigens. Wat een leven! Zo is ook dit vrolijke moment voor het oog van de camera door iemand vastgelegd en vervolgens op Facebook gezet. Had ze het niet had kunnen vermijden? De andere kant op kijken? Tong uitsteken? Zo moeilijk is dat toch niet! Want dit is een beetje dom……
‘oog om oog, hand om hand’
Heks mijmert over de Godin. Hoe ze de kracht van deze godheid vaak in zich voelt. Het is het beste schoonheidsmiddeltje, dat er bestaat. Soms danst deze dame in mijn passen, straalt ze in mijn gezicht, verblind ze jou met mijn glimlach. Mijn dieren houden ook van de Godin in mij. Ze koestert hen met oneindige liefde in mijn armen, streelt hen door mijn gloeiende handen!
Het is zoiets als wat Thich Nhat Hanh over Boeddha zegt: ‘I let the Boeddha walk in me.’ Een soort vrouwelijke variant. Ik laat de Godin in mij dansen, zingen, lachen en liefhebben. Thay heeft het heel vaak over Moeder Aarde, deze oude wijze man heeft donders goed in de gaten hoe belangrijk het is, dat het respect voor het vrouwelijk terug komt in deze wereld. En dat dat niet alleen belangrijk is voor vrouwen.
Iedereen heeft er baat bij. Het vrouwelijke, dat beschermt, koestert, baart, zorgt: We hebben het allemaal nodig! Niemand kan leven zonder deze kwaliteiten in zijn of haar leven. Ook kan geen enkele maatschappij bestaan zonder deze basis.
Heks pleit voor een herwaardering van het vrouwelijke. Respect voor de vertegenwoordigsters hiervan: Vrouwen. Maar ook waardering van deze kwaliteiten in de man. Als mannen de Godin in zichzelf terugvinden, hoeven ze ook niet zo bang te zijn voor haar afgevaardigden hier op aarde.
De spirituele leraren van Heks zijn allemaal toegewijd aan het vrouwelijke. De boeddhistische Thay met zijn aandacht voor Moedertje Aarde. De animistisch christelijke Alex Orbito met zijn White Lady. Mijn eigen studenten eccelsia, waar god ook een vrouw is…..
Vrouwen en mannen verschillen maar 1 luttel chromosoompje van elkaar uiteindelijk! Waar de vrouw twee X-chromosomen heeft om haar geslacht te bepalen heeft de man naast de x ook een y.
Het goddelijke is groter dan een chromosoom lijkt mij. Zeggen dat god een man is of mannelijk gaat voorbij aan vrijwel de hele schepping. Het lijkt me meer voor de hand liggen, dat dat afwijkende chromosoompje is geschapen voor de gezonde verspreiding der genensoep. Dat verklaart mijns inziens ook dat gegrabbel en gegraai. De man wil zijn zaad verspreiden! Dat is de core business van vele heren!
Politiek zou dit gedrag aan banden moeten leggen, in plaats van eraan mee te doen, zodat de wereld bewoonbaar blijft voor ons vrouwen. Vrouwelijke politici zouden handtastelijkheden moeten afkeuren in plaats van goed praten!
De man als variant van de vrouwelijke basismens. Een hele leuke variant, maar geef em niet de overHAND…. Vooral niet in de functie van burgervader 🙂
Vandaag is het prachtig weer. En dat is maar goed ook. Ik ga met de OB-meisjes een strandwandeling maken. We hebben afgesproken bij de Wassenaarse Slag. De delegatie is flink uitgedund. Van de pakweg acht gegadigden zijn er nog maar drie over….
Maar dat mag de pret niet drukken. Het is net zoiets als met de goddelijke tekst uit de bijbel Mattheus 18:20 ; ‘Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn naam, daar ben ik in hun midden.’
Zo is ook in dit kleine gezelschap de orale geest levendig. (OB: Orale Beweging).
We sjouwen een enorm stuk langs de vloedlijn. Ysbrandt is door het dolle. Hij jaagt achter de bal, grif gegooid door mijn hondsdolle vriendin. Dol op viervoeters. Mijn Varkentje heeft mazzel!
Lui rusten we uit achter een stuk duin. Het zonnetje schijnt. We kwetteren er lustig op los. Terug met de wind in de rug. 1 vriendin moet naar huis, Dus uiteindelijk blijven Fiederelsje en Heks over.
We zoeken een heerlijk terras op en mijn vriendin verwent me met muntthee en frietjes. Ys krijgt er ook een paar. De middag riekt naar volmaaktheid.
Maar het is nog niet gedaan. Zie je de licht Belgische woordkeus van Heks? Dat komt door een middag in het gezelschap zijn van haar Vlaamse vriendin…. We gaan nog even langs bij de knappe bollenboer. We trakteren onszelf op een enorm pak papagaaientulpen. Heks loenst nog eventjes naar een bos hyacinten, die ruiken zo lekker. Maar ik moet bezuinigen, dus die laat ik staan.
Nadat ik mijn vriendin thuis heb gebracht, doe ik op weg naar huis een paar boodschappen. Ik zie een enorm pak hyacinten voor vijf euro. Dat kan ik niet weerstaan! Als ik de bestelling plaats bij de bloemenman, geeft hij met twee pakken voor de prijs van 1. Wauw!
We maken een uitgebreid kletseraatje over de bloemenbranche. Vroeger stond hij altijd in de Haarlemmerstraat, maar door een nare wethouder zijn ze van die plek verjaagd. Schandalig natuurlijk. Ze baatten daar al zeker dertig jaar een kraam uit. Ik ken de medewerkers stuk voor stuk. Kende blijkt nu, want een paar van die oude baasjes zijn plotseling overleden. 😦
Zo zit Heks dan in een huis met vijftig bloeiende hyacinten. Ik heb een enorme schaal op de keukentafel gezet. En nog is het niet gedaan!
Morgen ga ik nog eens wat vazen vullen. En de tulpen in een enorme glazen bak gooien. Maar nu is het mooi geweest. Er komt een bericht binnen van WordPress. Mijn statistieken gaan door het plafond! Nieuwsgierig check ik het aantal bezoekers. En inderdaad. Mijn stukje over de ‘Band of Liberation’ is een hit. Het hele muziekcorps zit het te lezen. Dat tovert een gilmlach op mijn gezicht.
Een mooi einde van een zonnige dag in een huis vol geurende bloemen…… Op het fornuis staat een enorme pan verse tomatensoep. Morgen komt mijn lief. Hoera! Joepie!
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.