‘Love yourself and love God,’ aan het woord is mijn leermeester Alex Orbito. De man, die zijn patiënten op geheel Filipijnse wijze met zijn blote handen opereert. Voor ons westerlingen een onbekend fenomeen.
Uiterst wantrouwig worden we van dergelijke praktijken. Iedereen roept direct dat het gaat om regelrechte oplichting met behulp van kippenbloed. Maar Heks heeft er, als doorgewinterde medewerker van zijn vrijwilligersdreamteam, te vaak met haar neus bovenop gestaan om dit te kunnen onderschrijven.
De arme man is zelfs wel eens ergens in de gevangenis beland door zijn altruïstische edoch in onze ogen onconventionele manier om de mensheid te helpen. Ook werd hij een keer gekidnapt door een malafide oliesjeik om een familielid te genezen……..
Tot overmaat van ramp heeft hij ooit maanden in Italië huisarrest gehad, terwijl een groep fanatieke wetenschappers zich op allerlei bewijsmateriaal stortte. Hele vreemde dingen troffen ze aan. Onverklaarbaar weefsel. Dematerialiserende bewijsstukken. Maar nergens kippenbloed.
‘Peace is every step. I have arrived, I am home. The Kingdom of God is here and now…….’ zomaar wat uitspraken van een andere leermeester van Heks, Thich Nhat Hanh. Onze geliefde filosofische Zen Boeddhist, die de term interbeing in ons bewustzijn heeft gelanceerd.
Onlangs zit ik ergens in ons moerassige kikkerlandje op een eeuwenoude grafheuvel. Ik denk aan al onze voorouders. Hoe ze zich kapot ploeterden om zichzelf in leven te houden. Een keihard bestaan. Overleven.
De gevaren bezweren door middel van offers en rituelen. De wereld trotseren met magie. Een samenleving vergroeid met het landschap. Ons huidige landschap. Maar dan een zeer ruige zompige versie.
‘Wij hadden het ook niet gemakkelijk, hoor,’ lispelt een voorouderlijke stem in mijn geestesoor. Wat een dooddoener, zul je zeggen. Een dooddoener door een dooie. Het moet niet gekker worden…..
Reken maar dat ze een hard leven hadden, die voorouders van ons.
Gek genoeg relativeert dit inzicht mijn huidige gespartel. Mijn gemopper en gebaal van mijn luizige leventje. De gemiddelde voormoeder zou tekenen voor zo’n leventje. Geen dagdagelijkse strijd om iets eetbaars op tafel te krijgen. Niet op je blote knietjes kleding wassen in een ijskoud beekje, geen kwaaie woeste kerel met knots, die je alle hoeken van je plaggenhut laat zien, NOOIT HONGER…..
Niet vijftien keer bevallen en al je kinderen overleven. Niet een dierbare offeren aan de goden voor een goede oogst. Nou ja, zo kun je nog wel eventjes doorgaan.
Wel aten ze allemaal biologisch. Iets, dat nu als een luxe wordt ervaren. Ook was niemand suikerverslaafd. Of gokverslaafd. Alcohol is iets van alle tijden. Maar er ging vast geen kratje bier doorheen op een warme zomeravond. En in de winter lag je sowieso vroeg in je nest…..
Gisterenavond ervaar ik diepe rust in mezelf. Snuitje ligt te knorren op mijn schoot. De laatste tijd zit ze als een pluizig snorrend bolletje aan me vastgeplakt. Het zijn de laatste loodjes voor mijn schatje. Zolang ze eet blijft ze leven. Muizenhapjes gaan er in. Heks is voortdurend in de weer om iets lekkers te verzinnen binnen haar dieet.
‘No coming, no going,’ zingt het zachtjes door me heen. Ik voel hoe mijn schatje in mijn hart woont. Waar ook Koe, Prinsje en Ysbrandt hun plekje hebben. Mijn overleden huisdieren drentelen al weken door mijn huis.
Ze blijven een beetje in de buurt voor het geval dat….
Het geval wil, dat mijn poesje nog ligt te leven. Knorrend en snorrend. Het Koninkrijk Gods is hier en nu. De Grote Moeder is overal aanwezig. Er is geen dood, slechts verandering. Ik weet wel, dat ik mijn schatje enorm ga missen. Maar ook weet ik dat ze voortleeft in mijn hart.
Tot in mijn tenen geniet ik van onze vrijpartijtjes samen. I have arrived, I am home.
‘Love yourself and love God.’ Heks voelt de Grote Moeder door haar handen stromen. Ik rust in haar vrede. Een beetje van mezelf houden is genoeg. Dat is al meer dan gemiddeld.
‘Maar is het dan niet oneindig narcistisch om alleen maar zo’n beetje van jezelf te houden?’ Nee. Een narcist houdt niet van zichzelf, kent zichzelf niet, kijkt niet in zijn eigen spiegel……. Jezelf eindeloos spiegelen in de bewondering van anderen is niet wat ik bedoel.
Je kale armetierige zelfje liefhebben. Ontdaan van toeters en bellen. Je eigen ruggensteun zijn. Je eigen grootste fan. Zoiets. We doen ons best.
Woensdagmorgen word ik uit mijn bed gebeld na een zeer brakke nacht. Lang weliswaar. Ik ben echt op tijd naar bed gegaan. Om in onrustige etappes van steeds een paar uur het klokje rond te slapen…..
‘WAfwaf,’ VikThor staat bij de voordeur. Zou het Steenvrouw zijn? Ze wilde op de koffie komen, maar het komt niet uit op dit moment. Misschien heeft ze mijn app’je niet ontvangen? Ik doe de buitendeur open en wacht rustig af bovenaan de trap.
Een man komt jovialig tevoorschijn. Ik ken hem niet. Hij oogt keurigjes, maar roept instinctief weerstand bij me op. Een licht reformatorisch geurtje omfloerst zijn benige gestalte. Er straalt iets betweterigs uit zijn kille oogjes. Geroutineerd begint hij een vroom verhaal af te draaien. ‘Oh, komt u me soms bekeren op de vroege ochtend?’ roep ik nijdig.
Het is alweer de tweede keer deze maand, dat iemand me probeert een kutgevoel aan te praten middels geloofsovertuiging. ‘Nee,’ de man is zeer stellig, ‘Ik kom u uitnodigen….!’
Iemand van de buurtvereniging? Een initiatief van het museum om de hoek? Ik probeer in te schatten waar de gereformeerd walmende man thuishoort. Het evangelie sijpelt werkelijk uit zijn oksels. Zijn bekeerdrang heeft een hele lange baard. Lobby voor de EO?
Net voordat de man zijn voet tussen de voordeur kan zetten komt de aap uit mouw. Hij komt me uitnodigen voor een gesprek over God. ‘Godkolere, belt u me daarvoor wakker?’ Heks gooit de voordeur dicht. Ik ben helemaal klaar met deze gelijkhebberige vorm van geloven. Wie het ook doet en in welke godheid dan ook.
Als ik een kwartier later uit het raam kijk staat de man met zijn maat nog steeds in mijn portiek te oreren. Hoopt hij alsnog naar binnen te mogen?
Jeetje Heks, dat begint lekker. De dag dat je in de Matthäus Passion mee gaat zingen begint met een vloek. En een poging je in te lijven in de Gelederen van de Uitverkorenen van de Messias met het Ultieme Gelijk. Prutteldepruttel……
Kom mij niet meer aan met dit soort leuterkoek. Mijn hele leven lang ben ik zo ruimdenkend geweest als maar kan om andersom door de diverse spirituele tradities met het Grote Gelijk om de oren te worden geslagen. Te worden verketterd. Door ketters! Een paar eeuwen terug had ik al lang ergens op een brandstapel liggen fikken.
Hoe kleinzieliger de geest, hoe zekerder van de zaak lijkt het wel. Dat het zeer kwetsend is om te horen dat je een duivelskind bent van een evangelisch ingesteld familielid ontgaat zo’n type volkomen. Het Grote Gelijk geeft je het recht om zo te oordelen.
Dat overkwam Heks, toen ze als dertigjarige een opleiding tot paranormaal genezer volgde. ‘Het is van de duivel, dat is het,’ steunde het familielid boosaardig terwijl ze met grote boze stappen haar machtige logge door Jezus geredde lijf door de woonkamer beukte.
‘Oordeelt niet, opdat u niet geoordeeld worde…’ ja, Heks is hartstikke bijbelvast. Er staat nergens in dat grote voorleesboek dat handoplegging van de duvel is. Jezus had er zelf een handje van. Notabene! Ook veranderde hij water in wijn, vermenigvuldigde broden en vissen alsof het niets was en liep over water als hij er in in had.
Matteüs 7:1-6 NBG51
Jezus zei:’Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt; want met het oordeel, waarmede gij oordeelt, zult gij geoordeeld worden, en met de maat, waarmede gij meet, zal u gemeten worden. Wat ziet gij de splinter in het oog van uw broeder, maar de balk in uw eigen oog bemerkt gij niet? Hoe zult gij dan tot uw broeder zeggen: Laat mij de splinter uit uw oog wegdoen, terwijl, zie, de balk in uw oog is? Huichelaar, doe eerst de balk uit uw oog weg, dan zult gij scherp kunnen zien om de splinter uit het oog van uw broeder weg te doen. Geeft het heilige niet aan de honden en werpt uw paarlen niet voor de zwijnen, opdat zij die niet vertrappen met hun poten en, zich omkerende, u verscheuren.’
Jezus hield wel van een beetje magie. Een wonder was de wereld nog niet uit wat hem betreft. Ik heb het altijd raar gevonden van calvinisten, dat in hun optiek wonderen iets zijn van vroeger. Handoplegging in de tegenwoordige tijd is verdacht.
Katholieken doen ook eindeloos moeilijk over een wondertje hier of daar. Hele commissies onderzoeken jarenlang zo’n vermeend wonder. En als ze er niet omheen kunnen wordt de wonderdoener heilig verklaard. Wonderen zijn niet voor gewone mensen. Dat het maar duidelijk is.
Als ik als kind een dode zag, mijn opa kwam regelmatig buurten, verklaarde men me direct voor gek, knettergek, maar het feit dat de discipelen Jezus zagen rondwandelen daags na zijn kruisdood vond men dan weer zeer aannemelijk.
Ik ben Moslim, Christen, Boeddhist, Atheïst, Hindoe , Nudist, ….. Ik ben dit of dat, geloof dit of dat. En dat is de waarheid. De ultieme waarheid. De absolute waarheid. Ik weet nu eenmaal alles beter en ik heb altijd gelijk.
‘Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij (Johannes 14:6),’ is zo’n uitspraak van Jezus, waar hele volksstammen dat Eigen Gelijk op hebben gebaseerd.
En dan: Hoe komen we tot den Moeder? In mijn kerk, de Leidse Studenten Ecclesia, is God ook een Vrouw. Een hele verbetering. Heks denkt overigens dat het mannelijke is voortgekomen uit het vrouwelijke. Een leuke variant op het thema mens. Met een dapper slurfje voor de verspreiding van de genensoep. Niets meer en niet minder.
Heks heeft jarenlang zo gebaald van dit soort tendenzen in Christelijkgeloofland, dat ik helemaal niks meer te maken wilde hebben met deze vorm van geloven. Wat een patriarchaal geëikel. \Wat een betweterig gezeik. Al dat zekerweten stuit me tegen de borst.
Onderzoekt alles en behoudt het goede! (1 Tessalonicenzen 5:21)
Na jarenlang te zijn afgeknapt op evangelisch gezever uit mijn omgeving, waarbij de geijkte stompzinnige stokpaardjes van stal werden gehaald, homo’s zijn zondaars en dergelijke, na jarenlang distantie van het geloof van mijn voorouders, kwam ik terecht bij Alex Orbito. Een gebedsgenezer op de Filipijnen.
Een heerlijke man. Diep gelovig op een manier die me ligt. Zo is hij als kind per ongeluk in een berg beland bij kabouters. Daar heeft hij veel geleerd. Zijn moeder was een kruidenvrouwtje. Zijn grote voorbeeld. Omdat hij net als Heks geen zak zin had in het vak van genezer werd hij fotograaf.
Uiteindelijk is hij toch weer op dit pad gezet. Tegen heug en meug aanvankelijk, maar uiteindelijk vol overgave. De hele wereld heeft deze kleine man over gereisd. Talloze mensen heeft hij geopereerd, gewoon met zijn handen.
Een ongelofelijke ervaring voor ons westerlingen, maar op de Filipijnen is deze vorm van genezen heel gewoon. In de Gouden Gids staat een waslijst aan spirituele chirurgen. Ik ben bij verschillenden onder het mes geweest, maar Alex is veruit de beste. Zo zuiver als wat.
Alex werkt vanuit zijn verbinding met Jezus. “Love yourself and love God,’ liggen hem in de mond bestorven. Maar ook ‘The White Lady’ is voor hem van wezenlijk belang. In een heilige grot in het noorden van de Filipijnen werkt hij intensief met haar samen….
Tijdens een healing-seminar bij zijn piramide op de Filipijnen kwam ik een Sikh uit India tegen. Een spirituele leider met een grote tulband op zijn hoofd. Tijdens een gezamenlijke lunch vertelde hij, dat het hoegenaamd niets uitmaakt waar je in gelooft. Er zijn vele waarheden.
‘Het geloof van je jeugd ligt vaak het dichtst bij je hart. Het is als je moedertaal, die spreek je het beste. Daar kun je je het best in uitdrukken….’
Op het internationale healing-festival waren vertegenwoordigers uit alle spirituele tradities van over de gehele wereld aanwezig. Van een degelijke ouderwetse exorcist tot New Age-achtige Aura Soma dames. En alles daartussenin! Heks had de tijd van haar leven in dit kakelbonte gezelschap….
Weer een paar jaar later kwam ik er achter begin jaren ’90 intensief te hebben meegewerkt aan het herstel van het Christenrasterwerk rondom Moedertje Aarde. Vergelijkbaar met het meridiaanstelsel in ons lichaam. Belangrijke plaatsen op dit raster zijn door de eeuwen heen sterk vervuild geraakt door mensenlijk toedoen:
Misstanden in de kerk bijvoorbeeld. Dat laat energetisch sporen na. Zo zijn vele heilige plekken vervuild. Van over de gehele wereld werden lichtwerkers op pad gestuurd pakweg dertig jaar geleden. En Heks werd ook bij haar lurven gegrepen.
Voor ik het wist zat ik dagenlang in trance heiligdommen te reinigen. Voornamelijk in België en Frankrijk. En ook een paar steencirkels en een oude Thor in het uiterste noordwesten van Schotland…..
Christendom en spiritualiteit bijten elkaar niet. Het zijn de mensen, die bijten. Zich vastbijten. Verbijten. Verbeteren. Betweteren. Elkaar onverdraagzaam de les lezen. Elkaar naaien waar je bij staat. Heiligdommen verneuken. Het is de mens, geschapen naar Gods beeld, die er vaak maar weinig van bakt.
Vandaag ga ik meezingen in de Matthäus. Bekeren voor de storm heeft geen zin. Jezus woont al jaren in mijn hart. Deze grote vriend van Boeddha. Zelf ook een heksachtige, kijk maar naar zijn daden. Wekte mensen op uit de dood notabene.
Bach heeft een fantastisch kunstwerk afgeleverd over het lijden en sterven van deze bijzondere man. En wij gaan dat uitvoeren. zoals elk jaar.
Woensdagavond val ik in slaap voor de TV. Ik dommel en droom. Ik dobber, ga kopje onder, kom even boven en zak weer weg. Ik moet de hond nog uitlaten. Om half drie loop ik met Varkentje door een doodstille steeg. De realiteit is onwerkelijk. Geen zuchtje wind, geen geluid. De stad slaapt. De natuur slaapt.
Natuurlijk ben ik vanmorgen een wrak. Gebroken nachten leveren halvezolige dagen op. Traag kom ik op gang. Aan het begin van de middag rijd ik naar Barendrecht. Ik ga lekker Indiaas zingen: Dhrupad. Een privéles. Doe maar duur. Lekker luxe.
Het is heerlijk weer. De nieuwe A4 zorgt ervoor dat ik in een mum van tijd voor het kleine dijkhuis parkeer. In het souterrain tref ik mijn juf. We maken koffie en kletsen even bij. ‘Hoe is het me je, Heks?’ Ik vertel haar over mijn rare amoebeleventje. Het ontdekken van de gruwelijkheid van het echte bestaan. ‘Ik droomde vannacht van een afgehakt hoofd!’
‘Hè getsie, Heks, dat is ook gebeurd. Heb je het nieuws niet gezien? Er is vanmorgen ergens een afgehakt hoofd op de stoep gelegd. Een afrekening in de onderwereld. Afschuwelijk en gruwelijk. Wat gek dat jij daarvan droomt….’
Ja, vreemd. Gisteren zie ik Peter van der Hurk op televisie bij Umberto Tan. Op uitzending gemist. Ik kreeg een tip van mijn therapeute. Zij is net als Heks fan van deze bijzondere man.
‘Op een gegeven moment zei hij iets tegen Umberto. Die schrok zich een ongeluk en zat een partij te draaien op zijn stoel…! Hij durfde het niet aan! Alsof hij weet ik wat te verbergen heeft. Heel grappig. Je moet echt even kijken, Heks.’
En dat doe ik. Het duurt een hele tijd voordat Peter van der Hurk aan bod komt. Eerst krijgen we nog een vreselijk ex-voetballer uit de Oekraïne voorgeschoteld, die met zijn seksistische narcistische flauwekul bakken aandacht opslorpt. De sukkel, Evgeniy Levchenko, wordt elders op het web al subliem afgekraakt door Nico Dijkshoorn. Dus ik laat het hierbij.
Maar gottegot, je zal toch wakker worden naast dit angstige schoothondje, dit opgepoetste misogyne poedeltje…..Zoals Victoria Koblenko elke morgen. Wakker schrikken bedoel ik. Hopeloos!
Maar dan is het zo ver. Eindelijk is onze nationale paragnost aan de beurt.
Peter van der Hurk heeft een prijs gewonnen. Hij is door de lezers van Paravisie gekozen tot medium van het jaar. Toe maar. Wat mij betreft is hij medium van de eeuw. De man steekt met kop en schouders boven zijn collega’s uit. Maar goed. Toch van harte gefeliciteerd!
Dit is waarschijnlijk de aanleiding voor de uitnodiging van vanavond om aanwezig te zijn in ‘Late Night’. Er wordt wat heen en weer gepraat over dit onderwerp. Ja, daar zit je dan als hoogsensitief persoon tussen de dikhuidige Darwinmensen. Krijg je weer al die vooroordelen en angsthazerij naar je hoofd. Uiteindelijk moet Peter zich natuurlijk weer bewijzen. Dat is wat mensen willen. Laat maar zien dat je het kunt. Dat kunstje.
‘Hou op met je bewijzen, Heks. Wat er in iemands kop zit kun je toch niet veranderen. Gewoon je ding doen en je nergens meer voor verdedigen,’ was zijn advies aan mij nog niet zo lang geleden. Ik zie hem nu ook geen krimp geven. ‘Ik scoor 80%,’ deelt hij nog even mee. Gewoon wetenschappelijk bewezen. Deze man heeft zijn sporen verdiend door mee te helpen met het oplossen van misdrijven…..
Peter raakt behoorlijk op dreef als hij de foto van een willekeurig iemand uit het publiek in handen krijgt. Zachtjes wrijft hij over deze ‘inductor’. Vervolgens spuit hij uit het blinde niks allerlei zeer persoonlijke informatie over degene op de foto. De eigenaars van de foto, degenen op de foto, staan verbijsterd te kijken. Het meeste is raak.
Geen ‘cold reading’, waar bij je heel veel uit de interactie met de ander haalt. Slechts met de inductor in de hand geeft hij allerlei treffende informatie. ‘Jij kunt dit ook, Heks. Maar let op: Het interesseert de mensen geen bal, waar jij je informatie vandaan haalt. Ze willen gewoon geholpen worden…’ zei hij onlangs tegen me.
Nu ik hem weer zo bezig zie, deze keer met andere mensen, valt het me weer op hoe snel en trefzeker hij werkt. Er zit nauwelijks iets tussen. Het is zoals met Alex Orbito en spiritueel genezen: Hier is een meester aan het werk. Iemand van het hoogste niveau. En zoals altijd in zulke gevallen is hij super bescheiden. Het is wel een man met flair. En ook zo grappig. Maar hij laat zichzelf niet gelden in wat hij doet. Hij is dienstbaar.
Ik schrik als ik hem hoor vertellen over zijn fysieke problemen vorig jaar. Dit werk kan een grote wissel op je trekken! Mijn hart gaat naar hem uit!
‘Heks, jij kunt ook genezen. Daar moet je iets mee doen. Als er weer mensen bij je komen met problemen: Behandel hen dan! Dan ben je zo uit de sores!’
‘Maar Heks, ik wist helemaal niet dat jij dat kunt, genezen met je handen,’ roept mijn juf als ik vertel over al deze zaken. ‘Ik ben gediplomeerd Toverheks. Ik heb er jarenlang voor op school gezeten bij de Stichting Opleiding en Onderzoek Paranormaal Begaafden, nu het Johan Borgman College. Ik heb zelfs een tijdje een eigen praktijk gehad met alles erop en eraan. Het is niet iets waar je nu echt van droomt als kind. Het komt op je pad en ik heb er niet altijd zin in gehad…..’ Zacht uitgedrukt.
Ik zit in de muziekkamer van het dijkhuisje in Barendrecht. Mijn juf en ik zijn bijgekletst. We gaan zingen. Eerst zo laag mogelijk AAAAAAAaaaaaaa. Dan: Chandrakauns!
Onze stemmen glijden beurtelings om de riedels boventonen geproduceerd door de Tampoera. Mijn juf zingt voor en ik volg. Later speelt haar man op de Pakhawaj het ritme. Gedrieën dobberen we enige tijd in een andere wereld.
Juf improviseert. Haar stem vliegt omhoog. Indringend. Gepassioneerd. Ik reageer met het op en neer glijden van mijn stem. Heel snel, waardoor een raar effect ontstaat. Het is hierbij belangrijk, dat je van boven naar beneden denkt, terwijl je het doet…. Juf moet lachen. Het klinkt ook grappig.
De middag eindigt met een wandeling langs de dijk met mijn onvolprezen hondje. Hij heeft rustig in de auto op me liggen wachten. Nu is hij aan de beurt.
Voor ik ga slapen spreek ik met Engel op de chat. Morgen ga ik haar nieuwe huisje bekijken. Een wonder naar het schijnt…! Zij is ook een heks in ruste net als Heks. Met genezende handen. ‘Ik voelde me heel goed toen ik er actief mee bezig was,’ laat ze me weten.
‘Eerlijk gezegd voel ik me altijd het beste als ik vanuit dat principe leef. Genezen. Helen. Liefde. Verbinding,’ schrijf ik terug. En dat moet ik dan ook maar doen. Alle woede en ontzetting ten spijt. Alle narcisten en psychopaten ten spijt. Alle onredelijkheid ten spijt.
Schelden?
Scheldt kwijt!
Op de terugweg uit Barendrecht knal ik bijna op een auto voor me. De vrouw stopt voor een fietser, die op de stoep rustig staat te wachten en geen voorrang heeft. Abrupt. Ik en de persoon achter me staan gierend op de rem. Het gaat maar net goed. Geen auto in mijn nek vandaag. Deze onnodige actie is vriendelijk bedoeld misschien, maar levensgevaarlijk. Heks toetert! Als ik naast haar sta bij een stoplicht zit ze me smalend uit te lachen. Ik zit nog scheldend te klappertanden. Bizar toch weer.
Even later ben ik thuis. Ik ga iemand energetisch op afstand behandelen. Bij wijze van vingeroefening. Ik zak met mijn bewustzijn weg in die speciale liefdesenergie. Maak contact met die oneindige bron. Ga mezelf heel goed voelen. Ja, de wereld is gek. Veel mensen halen goedbedoeld de raarste capriolen uit. Levensgevaarlijk soms. En heel veel mensen hebben totaal geen goede bedoelingen….. Ook dat nog! Maar dit voelt goed. Dit is waarom je het doet. Leven.
Leven vanuit je hart.
‘Het is een heel moeilijk en zwaar beroep. De wereld is vaak geen fijne plek. Dit jaar heb ik geen voorspellingen gedaan voor het nieuwe jaar, ik had er geen zin in. Ik zie alleen maar narigheid…..’ zegt de beroemde paragnost tegen Umberto Tan. Heks is dus niet de enige die af en toe somber is over onze prachtige blauwe planeet en diens bewoners. Met name de kroon van de schepping laat het nogal eens afweten…..
Haha, Toverheks. Je moet jezelf niet zo noemen hoor, als er mensen bij je komen! Dan schrikken ze zich een hoedje!’ raadt Peter van der Hurk me aan tot besluit van zijn consult afgelopen januari. Nou ja, ik hou wel van een hoedje hier en daar…. Hij gniffelt nog even na. ‘Je bent een schat, ik vind je een schat, Toverheks! Haha!’
De dag voor kerst ga ik met Frogs naar Amsterdam. Een vriendinnetje van ons organiseert een alternatief kerstdiner met eveneens alternatieve vrienden. We kennen geen van de andere gasten, dus de avond belooft een grote verrassing te worden.
Heks heeft zich extra mooi uitgedost. Als mijn vriendin Zwaan echter haar voordeur opent valt mijn outfit in het niet: Ze ziet eruit als een faunachtig engeltje. Helemaal in het wit. Compleet met vleugels en zilveren haren…… Vrolijk fladdert ze voor me uit naar binnen. Daar zitten al een paar mensen te wachten op de dingen die komen gaan.
De keukentafel van Heks
Iedereen heeft iets klaargemaakt. Zodoende is er ongelofelijk veel eten. We scharen ons om de grote tafel en slaan ons gang na gang door de berg verrukkelijk voedsel heen. Zwaan heeft een soort bouwpakket voor Vietnamse loempia’s klaargezet. Helemaal volgens het principe van Raw Food.
staat nogal vol
De avond staat sowieso bol van verantwoord eten en dito gesprekken. Behalve ons toetje dan: Een door Frogs gerealiseerde werkelijk enorme portie ijs met bosvruchten en slagroom, waar Heks dan weer de fik in heeft gestoken…… Dit toch al ongezonde lekkers wordt ook nog eens uitbundig geflambeerd!
met kerststalletjes
Het gezelschap heeft zijn sporen verdiend in het alternatieve circuit. Ik hoor allemaal grappige verhalen. We maken elkaar aan het lachen. Bijna iedereen blijkt bij Dr. Bla te zijn geweest, inclusief Heks. Ik vond het direct al helemaal niets, wat een zelfingenomen toestand, maar nu hoor ik toch echt vreemde dingen.
De man ziet zichzelf als een soort god. ‘Hoger dan God zelfs’, aldus één van de aanwezigen. Hoe kun je nu boven God uitstijgen? Zij heeft ons toch geschapen naar haar beeld? Het goddelijke omvat toch alles? Het is toch de Alpha en de Omega? Het scheppend principe, waar wij uit voortkomen? Het woord in den beginne…..
Hoewel: In den beginne zweefde de Geest Gods over de wateren, dus die waren er al.
Heks vertelt over Alex Orbito, haar kleine leraar van de Filipijnen. ‘Hij opereert met zijn handen,’ Ik doe het voor. Mijn tafelgenoten kijken er niet eens al teveel van op. Natuurlijk krijg ik het kippenlevertjesverhaal te horen, hoe zulke genezers de boel flessen met een kilo van dat goedje in hun jaszak.
Ach, op de Filipijnen is deze vorm van genezen heel gewoon. En er zitten absoluut charlatans tussen. Ik heb ter plekke wel eens een hele foute kwibus meegemaakt. Met zijn handen opererend klopte hij voornamelijk geld uit de zak van weerloze lieden en goedgelovige sukkels. Zoals Heks…..
Heks weet wat haar geliefde leermeester betreft wel beter. Deze man is zo bescheiden. ‘Love yourself and love God,’ is zijn eenvoudige boodschap. De bedragen, die hij rekent staan niet in verhouding tot de exorbitante bedragen, die Dr.Sha rekent. Helaas komt hij niet meer naar Nederland. Als je hem wilt ontmoeten moet je naar Brussel. Of de Filipijnen….
Het gezelschap van vanavond besluit om een keertje met Heks mee naar Brussel te gaan om dit fenomeen mee te maken. Een soort spiritueel ontdekkingsreisje. Bij het afscheid wordt me op het hart gedrukt om één en ander te regelen.
Toen Heks ooit op zoek was naar Alex bleek hij net in Nederland te zijn geweest. Ik miste em op een haar na. Drie weken later zat ik op de Filipijnen. Niet uit nieuwsgierigheid, maar omdat iets akeligs mankeerde. Voor die kwaal heeft hij uiteindelijk niets kunnen betekenen, ik moest gewoon regulier onder het mes, maar mijn liefhebbende hart is van zijn behandelingen wel geweldig opgeknapt!
hertjes en
‘Wat leuk, lieve Zwaan, zo’n avond met wildvreemde mensen. Ik heb het prima naar mijn zin gehad!’ Een paar dagen later kletsen we na over de telefoon. ‘Ik vond het ook zo leuk, Heks, ik ga dat eens vaker doen!’
Begin jaren negentig loopt Heks stage bij een landelijk bekende toverkol. Dit vrouwtje bezemsteel komt zelfs wel eens op televisie, zoals die keer bij Paul de Leeuw als paardenfluisteraar. Ze heeft al heel jong een dijk van een praktijk als paranormaal genezeres opgebouwd. Het is een hele leuke meid. Heks heeft het getroffen met haar stageplek!
Na de stage ga ik een tijd bij haar in behandeling. Aanleiding is een opmerking, die ze een keertje maakt over mijn onvermogen te reageren op pijnprikkels. ‘Heks, als ik je hier ter plekke keihard recht in je gezicht sla, dan denk je: Dat doet Karin niet! Pas als je weer thuis bent, over pakweg twee uur, dringt het tot je door, dat ik je toch echt een oplawaai heb verkocht. De tijd om te reageren is dan al lang verstreken!’
Jaren later op de Filipijnen ontmoet ik een beroemde tovenaar. Hij is ook geneesheer-directeur van een zeer gerenomeerd ziekenhuis in Manilla. In dat land doen ze niet zo moeilijk over animistische tendenzen in de gezondheidszorg. En dat levert opmerkelijke, kleurrijke en zeer begaafde artsen op!
Als de goede man geen ziekenhuis aan het bestieren is, dan houdt hij zich bezig met de meest vreemde alternatieve geneeswijzen. Zoals tijdens het healing seminar in Manaoag georganiseerd door zijn goede vriend Alex Orbito.
Eén van zijn toverkunsten behelst een behandeling met elektroshocks. Wanhopig als ik ben na toen al zeker vijftien jaar ME, wil ik me wel wagen aan deze naar het zich laat aanzien zeer pijnlijke therapie. Uit zijn behandelhokje klinken de meest ijselijke kreten geslaakt door zijn arme slachtoffers. Je kan het prima horen, want er hangt alleen een gordijntje voor het kot.
De marteldokter sluit elektroden aan op mijn heksenlijf en begint met een stevige stroomstoot. Ik geef geen kik. Hij voert het voltage op. Nog steeds geen reactie. Ik voel het wel degelijk, maar reageren doe ik niet. Nieuwsgierige gezichten duiken op vanachter het gordijntje. Geen geschreeuw en gegil? Dat willen zijn collega’s wel eens zien. Hij krijgt uiteindelijk wel een beetje gepiep uit me, maar echt tevreden stemt hem dat niet.
Als ik hem een week later in Manilla tref spreekt hij zijn verbijstering uit over de hoge pijngrens van Heks. ‘Ik heb nog nooit zoiets gezien’, klaagt hij tegen Joyce, mijn flamboyante Amerikaanse heksenvriendin, ‘Normaal gesproken schreeuwen mensen moord en brand, maar deze vrouw geeft geen enkele reactie. Ik kan er nog niet bij. Hoe is dat mogelijk?’
Geen idee. In medische kringen wordt juist altijd beweerd, dat ME patiënten aanstellers zijn! Ze piepen bij het minste of geringste! Dat is al heel lang de enige verklaring voor het feit, dat ze zich zogenaamd beroerd voelen, zonder dat de wetenschap kan achterhalen wat er mis met hen is.
Al hebben ze intussen ook wel aanwijzingen gevonden, dat onze hersenen heel veel pijnprikkels afvuren, ondanks het ontbreken van een directe lichamelijke oorzaak. Of lang nadat er een lichamelijke pijnprikkel is geweest. Alsof de hersenpan in een pijnloop blijft steken!
Heks weet al lang, dat ze geen watje is. Ik kan idiote hoeveelheden pijn verstouwen. Misschien een oud overlevingsmechanisme. Ook gunde ik agressors mijn tranen niet! Heks is altijd extreem trots geweest. Een lastige karaktertrek.
Gelukkig lig ik tegenwoordig wel te schreeuwen tijdens de behandelingen van mijn orthopedische fysiotherapeut. Als enige in de hele wereld is het hem gelukt om me dit soort reacties te ontlokken. Maar hij is dan ook echt heel erg gemeen. Hij weet tot op de millimeter precies waar hij me moet raken……
Ook leer ik eindelijk, dat mensen je soms gewoon pijn doen en dat je daar maar beter op kunt reageren. Met horten en stoten doe ik dat dan ook. Misschien wat te heftig naar andermans smaak. Maar ja, dat is ook logisch na al die jaren verlamming. Groot kans dat er ook een hoop achterstallige pijn schreeuwt om aandacht. Of schreeuwt om een schreeuw!
Tegelijkertijd realiseer ik me ook, dat mijn omgeving niet gewend is lik op stuk te krijgen als ze lopen te eikelen. ‘Dat doet Heks niet, wat gaan we nu krijgen?’
Mijn ‘Dat doet die of die niet’ zit ook nog steeds ergens ingebakken in mijn reactiepatroon. Maar het gaat de goede kant op!
Zoals elk zichzelf respecterend stel geliefden hebben ook Cowboy en Heks af en toe woorden. Zoals dat bijna altijd het geval is gaat het nergens over en is de aanleiding uiterst triviaal. Nu kun je op heel veel manieren met meningsverschillen omgaan. Je kunt elkaar de hersens inslaan, de oren wassen, met jouw waarheid de ander om de oren slaan, elkaar de mond snoeren of monddood maken, op elkaars tenen staan, de ander voor de schenen schoppen, onder de gordel raken, op het hart trappen…..
Maar je kunt elkaar ook een hart onder de riem steken. Er bestaat een geweldig Boeddhistisch ritueel, dat zich hier uitstekend voor leent. Het heet Beginning Anew. Heks heeft het geleerd in het klooster van Thich Nhat Hanh. Het mooie van dit ritueel is, dat je de enorme valkuil vermijdt van het elkaar de schuld geven. Ook elimineert het de behoefte aan slachtofferschap. Het is heel belangrijk binnen dit ritueel, dat je naar elkaar luistert.
Zo komt mijn schatje dan het afgelopen weekend naar me toe om deze prachtige ceremonie samen met mij uit te voeren. Hij brengt heerlijke verse vis mee. Heks maakt er een hele stapel Sushi van. Heerlijk licht eten voor bij zware gesprekken.
‘Ik wil even iets gemakkelijke aantrekken,’ zegt Cowboy. Hij kijkt naar mijn zachte panterpak, een zogeheten Onesie. ‘Wil je ook zoiets aan?’ Vraag ik hoopvol. Ik heb namelijk nog een geweldig ijsberenpak in de aanbieding. De kans dat hij dat aantrekt acht ik echter nihil. Maar zoals altijd blijft mijn lief me verbazen. ‘Ja hoor, waar ligt het?’
Zo zitten we dan uiteindelijk samen in onze knuffelpakjes op de bank met Sushi en een goed glas wijn. We vertellen elkaar om beurten uitgebreid hoe blij we zijn met elkaar. En ook waar we moeite mee hebben. Dan vragen we elkaars hulp bij het laatste. Je kunt nu eenmaal niet alles alleen. Je hebt elkaar nodig.
Het is een heerlijk ritueel, ik kan het absoluut aanbevelen. Je zou bijna wensen, dat je eens wat vaker ruzie had. Maar weet je wat het mooie is? Je kunt het altijd doen, iedere week als je wilt. En met iedereen, familie, vrienden, collega’s…… Elkaar vertellen hoe blij je bent met elkaar, het zogenaamde bloemen water geven, wordt veel te weinig gedaan. En het maakt het zoveel gemakkelijker om ook bespreekbaar te krijgen, waar je moeite mee hebt. Of waarmee iemand je heeft gekwetst.
En tenslotte heb je elkaars hulp nodig. In plaats van elkaar te vuur en te zwaard te bestrijden, -oog om oog en tand om tand-, probeer je het leven voor de ander iets gemakkelijker te maken. Thay noemt het Interbeing, dit uitgaan van wat ons verbindt in plaats van wat ons scheidt.
De zoon van God, Jezus zei regelmatig: Heb je naaste lief zoals jezelf. Nu hebben heel veel mensen de pest aan zichzelf, dus dit laatste is best tricky….. De christelijk animistische Filipijnse wondergenezer Alex Orbito zegt bij iedere spirituele operatie, die hij uitvoert: ‘Love yourself and love God!’ Daar begint het mee, volgens hem.
Nou ja, waar je ook begint: van jezelf houden, van de ander houden, van god en godin houden; Zolang het hart de poort is in deze drie-eenheid komt het wel goed!
Het is avond. Ik mijmer over sterke vrouwen. Over de angst voor het vrouwelijke. Zowel die van mannen als vrouwen. Denk maar aan de heksenverbrandingen ten tijde van de inquisitie. De tijd, waarin de Godin in ons werd vermoord. Die grondige poging van de katholieke kerk om het vrouwelijke in religie uit te roeien. Een middeleeuwse holocaust…… ( Het woord holocaust betekent letterlijk brandoffer )
Het is niet goed gelukt, want door de achterdeur kwam de Moeder van God weer binnen. Als maagd weliswaar. De rest van het vrouwelijke komt er nog steeds niet al te goed af. De vrouw van Jezus, Maria Magdalena, is nog steeds een hoer. De maagd, de moeder en de hoer. De drie archetypes waar we het wat die kerk betreft mee moeten doen…..
Heks heeft zich altijd verbaasd over dit fenomeen. Hoe is het toch mogelijk, dat meer dan de helft van de mensheid ( Vrouwen zijn nog steeds in de meerderheid qua geboorte geloof ik . Hoewel: In China worden natuurlijk wel veel meisjes weggegooid tegenwoordig…) als tweederangsburgers worden behandeld. Bijna overal ter wereld geldt, dat je beter als man, dan als vrouw kunt worden geboren. Of je nu zwart, rood, wit of geel bent! Vrouwen zijn wereldwijd de meest gediscrimineerde groep.
Het begint er al mee, dat hun hoge stemmen niet serieus worden genomen ( blijkt uit wetenschappelijk onderzoek ). En dan hebben we nog niet eens iets inhoudelijks gezegd!
Zelfs in Nederland, dat de naam heeft geëmancipeerd te zijn, hetgeen nogal tegenvalt in de praktijk, hebben vrouwen maar een fractie van het pensioen van mannen. Ik hoorde laatst de cijfers en schrok me dood. 20 % of iets dergelijks. Maar terwijl ik het opschrijf, slaat de twijfel weer toe. Dat is toch niet echt zo? Volgens mijn vriendin She, zij is goed op de hoogte van de cijfers en statistieken, is het schrikbarend.
Maar als er een groep vrouwen op het Binnenhof demonstreert om wat extra geld voor vrouwen in ons landje los te peuteren, omdat deze wel erg onder het bestaansminimum dreigen te verdwijnen, staat een irritant mannetje van PowNews hen belachelijk te maken. ‘Domme vrouwen, denken dat ze zomaar geld krijgen, hahaha!!’ Zonder zich ook maar een seconde te verdiepen in de achtergrond van dit verzoek.
Een van de meest treffende gebeurtenissen rond de positie van de vrouw vond ik de heisa rond de Amstelveense burgermeester Fred de Graaf en de billen van Maxima. Eerst wordt deze dame koningin. Claus schopte het niet verder dan prins, Bernard bleef ondanks al zijn ambities slechts prins. De man van koningin Wilhelmina? Prins! Stel je voor, dat ze koning waren geworden. Dan had hun vrouw in hun schaduw gestaan!
Maxima koningin maken is wat mij betreft minachting voor de vrouw. Koningin zijn betekent niets, zodra er een koning in de buurt is! De billen-affaire toont demonstratief aan, dat de titel ook al niets betekent, zodra er een willekeurige man in de buurt is. Vooral niet, als het een willige en keurige burgermeester is!
Op Koningsdag 2014 zit burgermeester Fred de Graaf in het zicht van de camera aan de billen van onze huidige koningin. De beelden gaan de hele wereld over. Heks heeft ze ook gezien. Een vrouwelijke politica, stijl donker haar, brilletje, ik kan eventjes niet op haar naam komen, verdedigt de burgervader in een televisieprogramma. Ze kent hem goed, zegt ze. Hij zou zoiets NOOIT doen. Het was vaderlijk bedoeld, die hand.
Maar een uiterst hilarische compilatie van Sander van Pavel maakt die bewering twijfelachtig. Het blijft namelijk niet bij die ene ongelukkige keer. Je ziet de hand van de gewraakte burgermeester bij voortduring rond de flanken van Maxima fladderen. Als een enorme vlinder rond een exotische, geurige bloem. Of een dronken dar rond een koninginnebij. Een ouwe bok op zoek naar dat frisse groene blaadje…..
Dat de vrouw hem verdedigt verbaast me niet eens zoveel. Misschien heeft ze veel aan hem te danken. Of huldigt ze het standpunt, dat het er nu eenmaal bijhoort voor ons vrouwen, die ongewenste intimiteiten. Dat gesnoep van allerhande bijdehandjes. Zogenaamd vaderlijk bedoeld. Nou, als mijn vader zo had lopen doen tegen mij of mijn vriendinnen had ik er toch een bloedhekel aan gehad! En me kapot geschaamd.
Gelukkig zat de vader van Heks alleen maar veelvuldig te knuffelen met mijn moeder. ‘De Tortelduifjes’ werden ze genoemd….
Wat me wel verbaast is dat het incident in no time in de doofpot is verdwenen. Wat zou er gebeurd zijn, als iemand zo had lopen aaien over de billen van Willy? De kont van de koning? Was dat ook zo gemakkelijk van de tafel geveegd? Maar ja, dat is een KONING he? En een man!
Heks ging destijds in elk geval over haar nek van die de Graaf. Hoe is het mogelijk, dat je je en plein publiek zo totaal niet bewust bent van wat je eigen handen doen op de billen van de koningin? Hij is er blijkbaar zo vaak mee weggekomen, dat hij het niet eens meer in de gaten heeft. Misschien is de eerder genoemde politica wel ervaringsdeskundige in dit geval…..
Eén ding weet ik vrijwel zeker. Maxima baalde vast als een stekker. Het zal je maar gebeuren. Ben je jaren bezig een goede reputatie op te bouwen. Neem je je job hartstikke serieus. Heb je het zelfs tot koningin geschopt, ook als is die titel een wassen neus, zodra er een koning naast je staat. Staat zo’n kwal van een kerel over je kont te aaien, alsof je een geit bent. Of een dikke Hollandse melkkoe.
Heeft iemand zoiets wel eens bij Beatrix geflikt? Vast niet! Zij hield de mensen op armlengte afstand. De enige, die daar ooit doorheen is gebroken is onze nationale knuffelmarokkaan, Ali B, met zijn beroemde hug van Hare Majesteit. Waar overigens niets op aan te merken was, behalve dat het niet in het protocol rond het Koninklijk Huis past. Die konthand past daar blijkbaar prima in. Maar ja, daar zit dan ook geen Marokkaan aan vast, maar een oerHollandse politicus!
Koninklijke vrouwen zijn dus ook niet veilig voor ongewenste intimiteiten. Hoge konten vangen veel hand!
De ongelijkheid, waarmee tegen mannen en vrouwen betreffende dit soort dingen wordt aangekeken heeft me ook altijd verbijsterd. Als vrouw daalt je waarde enorm, als er iemand aan je zit. Ook al is dat ongevraagd en ongewenst. Jij bent dan zelf een slet. Er zijn landen, waar vrouwelijke slachtoffers van verkrachting worden gestenigd! Alsof ze zelf iets fout hebben gedaan!!!
Een man is al snel stoer, wat hij ook uithaalt op dat gebied. Natuurlijk staan excessen zoals gewelddadige verkrachting en seks met minderjarigen in laag aanzien, maar ze komen met heel veel weg! Heel veel grensoverschrijdend gedrag wordt weggewuifd: Ze zal ze zelf wel gewild hebben…. !!! Ook is een man met veel verschillende seksuele partners is nog steeds een bink. Een vergelijkbare vrouw is een sloerie!
Rond het voorval met Maxima heeft gelukkig niemand beweerd, dat ze er om heeft gevraagd. Dat is alvast iets. Niemand heeft geroepen: ‘Maar je zag er ook wel erg sexy uit. Je rook zo heerlijk. Je hebt zo lief naar hem gelachen. Kortom: Je hebt het uitgelokt!
Maar ja, onze zogenaamde koningin heeft ook regelmatig boter op haar hoofd. Neem nu het incident met Ingrid Waldring-Bouterse, de vrouw van de Surinaamse president. Deze ‘onbedoeld genomen foto’ ( Huh? Ja, zo kletst de RVD zich er weer uit! ) toont een vrolijk in de camera lachende Maxima naast de gade van deze omhooggevallen crimineel.
Onbedoeld gezellig samen op de foto
Het is natuurlijk lastig voor Maxima om onderscheid te maken tussen politici en boeven, gezien haar opvoeding. Zorreguieta is buiten een zeer omstreden figuur ook nog eens haar vader. De verregaande loyaliteit van een kind ten opzichte van hele foute ouders is spreekwoordelijk. Misschien heeft dit oogklepgedrag meegespeeld in de kwestie met de vrouw van Bouterse.
En dan is het ook nog eens zo, dat er altijd wel een camera in de buurt is in het leven van een koningin! Lijkt me vreselijk overigens. Wat een leven! Zo is ook dit vrolijke moment voor het oog van de camera door iemand vastgelegd en vervolgens op Facebook gezet. Had ze het niet had kunnen vermijden? De andere kant op kijken? Tong uitsteken? Zo moeilijk is dat toch niet! Want dit is een beetje dom……
‘oog om oog, hand om hand’
Heks mijmert over de Godin. Hoe ze de kracht van deze godheid vaak in zich voelt. Het is het beste schoonheidsmiddeltje, dat er bestaat. Soms danst deze dame in mijn passen, straalt ze in mijn gezicht, verblind ze jou met mijn glimlach. Mijn dieren houden ook van de Godin in mij. Ze koestert hen met oneindige liefde in mijn armen, streelt hen door mijn gloeiende handen!
Het is zoiets als wat Thich Nhat Hanh over Boeddha zegt: ‘I let the Boeddha walk in me.’ Een soort vrouwelijke variant. Ik laat de Godin in mij dansen, zingen, lachen en liefhebben. Thay heeft het heel vaak over Moeder Aarde, deze oude wijze man heeft donders goed in de gaten hoe belangrijk het is, dat het respect voor het vrouwelijk terug komt in deze wereld. En dat dat niet alleen belangrijk is voor vrouwen.
Iedereen heeft er baat bij. Het vrouwelijke, dat beschermt, koestert, baart, zorgt: We hebben het allemaal nodig! Niemand kan leven zonder deze kwaliteiten in zijn of haar leven. Ook kan geen enkele maatschappij bestaan zonder deze basis.
Heks pleit voor een herwaardering van het vrouwelijke. Respect voor de vertegenwoordigsters hiervan: Vrouwen. Maar ook waardering van deze kwaliteiten in de man. Als mannen de Godin in zichzelf terugvinden, hoeven ze ook niet zo bang te zijn voor haar afgevaardigden hier op aarde.
De spirituele leraren van Heks zijn allemaal toegewijd aan het vrouwelijke. De boeddhistische Thay met zijn aandacht voor Moedertje Aarde. De animistisch christelijke Alex Orbito met zijn White Lady. Mijn eigen studenten eccelsia, waar god ook een vrouw is…..
Vrouwen en mannen verschillen maar 1 luttel chromosoompje van elkaar uiteindelijk! Waar de vrouw twee X-chromosomen heeft om haar geslacht te bepalen heeft de man naast de x ook een y.
Het goddelijke is groter dan een chromosoom lijkt mij. Zeggen dat god een man is of mannelijk gaat voorbij aan vrijwel de hele schepping. Het lijkt me meer voor de hand liggen, dat dat afwijkende chromosoompje is geschapen voor de gezonde verspreiding der genensoep. Dat verklaart mijns inziens ook dat gegrabbel en gegraai. De man wil zijn zaad verspreiden! Dat is de core business van vele heren!
Politiek zou dit gedrag aan banden moeten leggen, in plaats van eraan mee te doen, zodat de wereld bewoonbaar blijft voor ons vrouwen. Vrouwelijke politici zouden handtastelijkheden moeten afkeuren in plaats van goed praten!
De man als variant van de vrouwelijke basismens. Een hele leuke variant, maar geef em niet de overHAND…. Vooral niet in de functie van burgervader 🙂
Het is me wel bekend, dat na een paar dagen werken voor Alex Orbito, je een heel speciaal veld om je heen hebt. Wellicht lichtgevend…..Jaren geleden stapte ik hier om de hoek uit de auto na zo’n weekend. Een dronken droppie liep voorbij. Hij zag Heks. Bleef als aan de grond genageld staan.
‘Oh, schoonheid!’, bracht hij uit. En probeerde me te omhelzen. Ik deed een stap in zijn richting, om hem heen. Een golf leek uit me te komen. Ruggelings tuimelde hij achterover. Nog net kon ik voorkomen dat hij over een listig muurtje viel. Zo op de stoep bij goede burenvrienden….
Vanmorgen wandelt Heks door een park met Ysbrandt. Ik ben onderweg naar zangles. Hobbezakkleren en een duf hoofd. Geen spoor make-up. Er zit een junk op een bankje, ik ken hem wel. Een zombie. Meestal sist hij een beetje om zich heen, vooral korrelig naar honden. Nu splijt zijn gezicht open in een lach. ‘Goedemorgen mevrouw’, glimt hij me toe. Heks zendt hem een hele lieve glimlach terug….
Een stukje verderop wenkt een heel oud mannetje. Hij zit te chillen op een bankje, zijn rollator staat werkeloos in het gras. Enthousiast klopt hij op een plekje naast zich. ‘Kom even lekker bij me zitten!’ Ik leg hem uit, dat ik onderweg ben naar zangles. Ga toch even bij hem zitten.
‘Fijn’, glundert hij. ‘Wat heb je een vreselijk knap koppie, mag ik dat zeggen?’ Trouwhartig kijkt hij me aan met zijn kale vogelhoofd. “Ik zou wel lekker met je willen zoenen’, diepe zucht, ‘maar ja, dat kan hier natuurlijk niet,’ vervolgt hij als hij m’n gezicht ziet….
“Nee, dan worden we opgepakt en belanden nog in de bak’, pareer ik. Dat vind hij wel een lollige gedachte op zijn leeftijd. En dat dan samen met Heks. Voor een ‘zedendelict’. Overmoedig nodigt hij me uit om met hem mee naar huis te gaan. Daar kunnen we natuurlijk vrijelijk zoenen wat we willen. “Ik wil er zelfs wel voor betalen!’ Hoor ik dat nu goed? Hoe komt ‘ie er op?
‘Zo steek ik niet in elkaar, meneer.’ Verschrikt kijkt hij me aan. ‘Nee, zo bedoel ik het niet’, zegt hij ontdaan. ‘Ik bedoel te zeggen, dat ik het zo graag wil, dat ik er zelfs geld voor over heb!’ Ik weet niet of de zaak er zo beter op wordt…. Maar ik besluit het op te vatten als een compliment. Wellicht is het een notoire krent. En is geld uitgeven wel het laatste, dat hij doet. Waarschijnlijker is, dat hij geen cent te makken heeft. En dan wil hij z’n laatste knoop geven voor een kus van deze heks!
‘Ach, mijn man zou het niet leuk vinden, als ik dat deed, zoenen met een ander’, vervolgt Heks. Keihard natuurlijk. Maar ook lief, want nu wijs ik hem niet af, maar mijn partner! ‘Ik heb een hele knappe man’, verzin ik ter plekke. ‘Een drummer in een band!’ Hoe kom ik er op? Mijn nieuwe vriend kijkt me bedenkelijk aan. Dat compliceert het geheel. Zijn plannetjes vallen in duigen…. Jee, een popster, daar kan hij niet tegenop. Hij moet er maar van af zien.
Ik raak zijn arm aan en kijk naar deze oude snoeper. Wat een eenzaamheid ademt er uit zijn poriën. Wat is hij blij met wat scherts en geflirt. ‘Tot ziens Herman!’ ‘Tot zoens, Heks’.
De rest van de dag blijf ik grinniken om dit vermetele oude baasje. Bepaald voor de duvel niet bang. En al helemaal niet van deze Toverheks. Mijn leugentje om bestwil vergeef ik mezelf grif. En zijn financiële toenadering leg ik naast me neer. Ach, zovelen hebben deze Heks al verkeerd ingeschat.
Dat komt omdat wij vroeger priesteressen waren van de Godin. Als er problemen waren, ook seksuele, dan kwamen mensen naar de tempel en kregen advies. Les zelfs. Deze dames waren zelfstandig, krachtig en zeer vrij. Ze beschikten over hun eigen seksualiteit. Waren niemands bezit…. Tegenwoordig zit je dan opeens in de hoek van de prostitutie. Erg toch. Het zegt meer over de maatschappelijk waardering van de vrouw, haar kracht en haar seksualiteit, dan over mij. Een heks.
Vandaag ben ik voornamelijk Indiaas gaan zingen vanwege het heerlijke eten! Pas laat arriveerde ik, maar precies op tijd om alle schalen leeg te schrapen. De man van mijn lerares zat me vergenoegd gade te slaan. Hij gaf me de heetste pickles en ging vervolgens smakelijk zitten lachen om mijn bezweette gelaat. Mijn god, wat kan hij toch geweldig koken!
Het was een heerlijke zangdag met een nieuwe melancholieke nacht-raga. Heks was te moe om te denken, maar dat bevorderde haar prestaties, gek genoeg. Vooral toen we gingen improviseren…..
De kerfjes op de overgang van mijn neus naar voorhoofd hebben ook een interessante ontwikkeling doorgemaakt. Ze zijn nu horizontaal. Heel bizar. Ziet er raar uit. Mijn juf en medestudenten keken er vreemd van op. Misschien transformeer ik tot eenhoorn……
Vannacht tegen vieren begonnen er katten over mijn hoofd te rennen. Ik joeg ze de slaapkamer uit en probeerde verder te slapen. Terwijl ik weer ging liggen schoot het door me heen, dat Alex Orbito waarschijnlijk zat te mediteren. Zoals altijd om vier uur ’s morgens. Ik doezelde weg, maar werd geprikt door een mug. Deze begon om mijn hoofd te zoemen. Opeens vatte ik het: Het healingweekend was al begonnen…… Ik bleef gewoon even wakker. Geen zorgen om slaaptekort.
Daar ooit aankomen
Terwijl ik me rustig op een zij draaide voelde ik een golf van warme energie stromen in het melkwegstelsel, dat ik vanbinnen ben. Later vandaag deelde ik die ervaring met iemand. ‘Je Kundalini werd opgewekt’, zei mijn collega heks. Mijn overtuiging is, dat onze Filipijnse vriend bij alle vrijwilligers ……, ja, wat eigenlijk?
Die kleine man zat te bidden. Zijn gebed omgaf ons allen. Sommigen hebben er misschien doorheen geslapen, maakt niet uit, ik werd er wakker van. En genoot ervan! Ik ken dergelijke verhalen ook van andere vrijwilligers….
Die kant op
Helemaal fris, ondanks een te korte nacht reed ik naar Bloemendaal. Ik was laat, want ik had een waslijst dingen, die mee moesten. Een luchtbed met pomp, knutselspullen voor de kinderen, ben hoofd kids dit weekend, extra hoge waxinelichtenhouders. Lady Amber wilde mee…. Vier klapstoelen en een tuinstoel….. Een ware volksverhuizing.
Folklore?
Eenmaal in Bloemendaal, werd ik natuurlijk eerst platgeknuffeld door een paar leden van deze familie. ‘Alex komt zo, iedereen zit al binnen.’ Snel laadde ik mijn spullen uit en richtte de kindercorner in. Toen ik weer naar buiten liep voor de laatste spullen, kwam Alex net de auto uit. Zo smaakte ik dan als eerste het genoegen om hem in mijn armen te kunnen sluiten. De laatsten zullen de eersten zijn.
Op Snorfiets!
En wat fijn ook om Marika Verheijen, trouwe metgezel in zijn healingsmissie, weer te omhelzen. Wat een heerlijke zuster is zij toch van deze heks. En al die andere hekjes in dit coven…..
De dag gaat van start. Alex houdt zijn praatje, maakt ons aan het lachen. We zingen. ‘OOOOHHHHHMMMMMM, oooohhhmmmmm, OOOOhhhMMmmm’, klinkt het uit vele kelen. Alex is bepaald niet schuw betreffende andere tradities. Hij is bevriend met mensen uit vele religies……
Soms sta je er alleen voor
Even later is iedereen aan het werk. Een deel van het team verdwijnt met onze kleine grote vriend in de healingruimte. Elke keer is het weer een beetje anders. Trok iedereen vroeger bijna alle kleren uit, vandaag gaan we aangekleed ter tafel. De tafel, waar deze genezer zijn spirituele operaties uitvoert.
In de hal is een comité van ontvangst. Er is thee en koffie. Later soep en broodjes. En vandaag bakt Heks deze zoete broodjes. En zorgt ze dat de soep niet te heet wordt gegeten…… Samen met een hele leuke dame. We hebben een klik. De hele dag door wisselen we verhalen uit. Vragen en luisteren. Wat bijzonder!
Zucht
Morgen zitten we samen in team B. Dan gaan we de mensen voorhealen. Een soort voorwas, voordat Alex zijn hoofdwasprogramma erop loslaat…. Kan ik mijn oude toverkunsten weer eens uit de kast halen…..
Zo is de dag voorbijgevlogen. Aan het einde verzamelen we ons rond de tafel in de healingruimte. We zingen. Alex spreekt een gebed uit in dat heerlijke Filipijnse engels. Dan vertelt Marika over hun voettocht naar Santiago de Compostella, een droomwens van Heks. Niet van Alex, maar hij kreeg het als spirituele opdracht…. Hij mengt zich in het gesprek en vermaakt ons met allemaal wonderlijke anekdotes rondom die queeste. Zoals voeten zegenen en geen blaren krijgen bijvoorbeeld! Handig!
Ongelofelijk, dat hij dat heeft gedaan. Wat is het toch een kanjer!
Mijn held
‘Hoeks, Hoeks, Hoeks’, zei hij toen ik op die tafel kwam vanmiddag. Hij lachte me stralend toe. Helemaal blij me te zien. Deze man houdt zoveel van zijn medemens. En van zichzelf. En van God en The white Lady. Die twee zijn in feite hetzelfde voor hem! ‘Love yourself and love God’, zegt hij altijd. En zo is het, hij heeft het bij het rechte eind heb ik door hem geleerd.
Berg op berg af
Wat kan ik nog over deze man vertellen vandaag? Op de Filipijnen nam ik eens deel aan een wonderlijk ritueel. Alex opende hierbij ons hart en derde oog. Toen ik later die nacht met een vriend over het prachtige terrein dwaalde, leek alles licht te geven. Deze vriend had veel geëxperimenteerd met drugs in zijn vroegere leven. Volgens hem leek het wel een trip. Maar dan helder en volledig bij bewustzijn. Bijna gewoon.
Ik heb mijn leven lang momenten van 1 smaak, de Boeddhistische term voor deze bewustzijnstoestand, gekend, maar dit duurde en duurde. Heel bijzonder.
En morgen weer een dag. En dan nog zondag! Joepie!
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.