Zomer, zomer, zomer!

Heks is bezig haar vakantie voor te bereiden. Er komt schot in de zaak. Steenvrouw belt: ‘Ga je mee naar het strand?’ Veel te warm natuurlijk. Zeker voor dat varkentje. Het is al te warm voor zijn ochtendronde. Onderweg kieper ik een aantal keer een flinke plens water over hem heen. Lijdzaam ondergaat hij de behandeling.

Poep van je eigen hond is prima op te ruimen

Heksje blijft dus binnen. Helaas is de Tour voorbij. Vanmiddag ga ik een vervelend klusje doen. De afhandeling van de aanrijding, twee jaar terug alweer, is nog in volle gang. Ik ben nu weer verplicht een enorme verhandeling te schrijven voor mijn advocaat. Zoals altijd moet je redelijk fit zijn om te bewijzen, dat je iets mankeert.

’s Avonds loop ik natuurlijk wel langs het strand te wandelen. Zo ook gisterenavond. Van Noordwijk naar Katwijk. Ysbrandt springend door de golven. Het is warm, zwoel en heerlijk aan zee. Een hele tijd zit ik vredig naar de dalende zon te kijken. Het wordt stiller en stiller om me heen. Op mijn gemak loop ik terug. Het strand ligt bezaaid met kwallen. Het is uitkijken geblazen, waar ik mijn blote voeten neerzet.

‘Mevrouw’, hoor ik achter me. Een opgepoetste dame in een spierwitte strakke gehaakte jurk komt aanmarcheren. Streng kijkt ze me aan. ‘Uw hond heeft verschrikkelijk enorm zitten poepen!’, klinkt het beschuldigend uit haar boze mondstreep. Je kunt zien, dat ze griezelt van het idee van poep in haar sneeuwwitte steriele wereld. ‘Moet U dat niet gaan opruimen?’ Ze wijst achter zich naar het enorme strand, waar de golven al bezig zijn om de drol van Ysbrandt op te slokken. Er is geen kip te bekennen. Het is onbegonnen werk om die bolus weer op te sporen, een speld in een hooiberg……

Ik kijk nog eens goed naar de vrouw. Verbeten staat ze zich op te vreten. Wat een bemoeial. Heks ergert zich altijd dood aan betweters en vingertikkers. Hebben die mensen nu echt niks beters te doen? Zelf eens verschrikkelijk ontzettend enorm gaan poepen bijvoorbeeld? Ik dien haar gevat van repliek en zie haar al snel in de verte verdwijnen. Haar billen samengeknepen van ergernis in haar nauwsluitende pannenlap. Mijn god, wat loopt ze te stampen, deze prachtige gemelijke tante Betje.

Leuk al die verschillende borden

Thuis gekomen schrijft Heks zelf een bemoeizuchtig mailtje naar iemand. Althans, het kan heel goed zo worden geïnterpreteerd. Bedenk ik me net wat te laat.  Ach ja, zo ergeren we ons gek aan de eigenschappen in anderen, waar we zelf ook niet van verschoond zijn helaas. Uiteindelijk is iedereen gewoon verantwoordelijk voor zijn of haar eigen shit natuurlijk. Met uitzondering van honden. Die hebben daar hun baasje voor!

Dit hondje lijkt een beetje op Ysbrandt