Tagarchief: narcist

Verslag van vandaag de dag. Vandaag de dag is hard gelag. Een dag niet hard gelachen is een dag niet geleefd. Heks denkt aan iedereen, die het moeilijk heeft. En dat zijn er nogal wat………..

Posted on by
©Toverheks.com
©Toverheks.com

Uw testuitslag is negatief, dat betekent dat u op het moment dat de test werd afgenomen geen Corona had…’ Heks zit glazig naar het bericht te staren. Nog niet helemaal wakker. Stampende hoofdpijn. Halvezolige buik. Overal spierpijn. Een koortslip van hier tot Tokio. Licht verkouden…..

©Toverheks.com
©Toverheks.com Zelf gebakken Foccacio.

Dus geen Corona, gewoon ME. Zo lastig om die twee uit elkaar te houden. Ik kan me wel elke dag laten testen…

Gek genoeg weet ik niet of ik opgelucht ben of teleurgesteld. Om me heen krijgen nu alle mensen die steeds heel voorzichtig zijn geweest opeens Covid. Rozenhart bijvoorbeeld. Twee dagen nadat ze Heks uitgebreid met van alles heeft zitten helpen hier aan de keukentafel test ze positief.

©Toverheks.com
©Toverheks.com Zelf gebakken pittig broodje!

Een week later krijg ik een berichtje van mijn onvolprezen fysiotherapeut. Ook hij heeft het virus ergens opgepikt. We hebben tijdens de laatste sessie zo verschrikkelijk en keihard gelachen om alle flauwekul, die we tegen elkaar uitslaan! Geen idee of die mondkapjes daar wel tegen kunnen. Of ons gebulder het virus heeft laten ontsnappen uit zijn Ffp2 gevangenis.

‘Let’s get this over with, je kan het maar gehad hebben….’ is de maatschappelijke teneur. Heks is gewoon een ouwe zeur. Bovendien zijn er dringender zaken om je druk over te maken. Een oorlog bijvoorbeeld. Oorlog bij de buren.

©Toverheks.com
©Toverheks.com Eerste voorouders, Ask en Embla.

Mensen laten zich van hun beste kant zien. Overal acties voor Oekraïne. Gelukkig maar. Voor zo lang als het duurt vrees ik. Heks heeft sinds de idioterie rondom Covid weinig vertrouwen meer in de lange adem van de fundamentele goedheid van de mens.

Hoe lang gaat het duren voordat mensen gaan roepen dat ze er genoeg van hebben? Dat ze geen zin meer hebben in die oorlog en in al die vluchtelingen? Dat ze recht op dit of dat hebben? Dat de hele oorlog verzonnen is om ons er onder te krijgen? De eerste complottheorieën schijnen al te circuleren.

©Toverheks.com
©Toverheks.com Ask met de bakkebaard

Maar vooralsnog gaat het goed. Worden vluchtelingen geholpen. Wordt er ingezameld en herverdeeld. Rijden mensen af en aan met hulpgoederen. Zijn er talloze ontroerende privé initiatieven. Vooralsnog. Toch?

Gekke Putain. In zijn eenzame gestoorde universum. Hij wil geschiedenis schrijven. Hij wil serieus genomen worden. De zoveelste megalomane zot, die dood en verderf zaait. En lof oogst van zijn persoonlijke jaknikkers. Hij richt zijn zusterland ten gronde. Zijn eigen land is er niet veel beter aan toe.

©Toverheks.com
©Toverheks.com De borstjes van Embla!

Elke gek heeft zijn gebrek. Maar deze man is knettergek. Helaas krijgen de gekken doorgaans de kaart. Als je over de duivel spreekt, trap je hem op zijn staart.

Heks probeert een beetje in haar eigen bubbel te blijven. Ik heb mijn eigen oorlog op mijn eigen grondgebied. Compleet met met cyberaanvallen. Zaterdag belt mijn oudste neef. Waarom ik uit de familie-app ben gegaan, die opnieuw is aangemaakt voor familieleden, die uit de reeds bestaande familie-app zijn gegaan. Dit alles vanwege een aankomende familiedag.

Ja, neef, dat zal ik je vertellen…….

©Toverheks.com
©Toverheks.com

Neef en zijn vrouw zijn perplex. Er is in elke familie wel eens wat, maar in elkaar geslagen worden is wel erg extreem. Dat het door de andere leden van de clan wordt geaccepteerd en getolereerd is zo mogelijk nog extremer. En dat het slachtoffer een ouwe taart is met een spierziekte, die in een scootmobiel rijdt, terwijl de dader zo op het oog aan de anabolen zit, is natuurlijk de limit.

‘Ik begrijp dat je niet durft te komen,’ zegt neef aan het eind van het gesprek. Balen natuurlijk, dat de dader die dag weer gezellig de leuke Pipo gaat lopen uithangen in de familie, compleet met overdreven geschater en verkeerde humor ten koste van, terwijl ik ….. Ik blijf maar weer thuis. Voor de zoveelste keer.

©Toverheks.com
©Toverheks.com

Vandaag voel ik me zo moe en halfzacht. Stampende hoofdpijn, overal spierpijn, een niet te belasten pols en pijnlijke ribben. Ja, die ribben. Dat komt misschien nooit meer goed. We zijn bijna 4 maanden verder en ze staan nog steeds uit het gelid. Ondanks alle martelbehandelingen bij de fysiotherapeut.

©Toverheks.com
©Toverheks.com

Maar Heks vecht zich terug. Terug naar haar eigen grondgebied. Waar mijn clan nooit meer welkom is. Ik ben weer in de leer gegaan bij mijn toverjuf. Een online seidrklas. En ik zit weer op een koor. We zingen Brahms en Mozart. En ik ben begonnen met fysiogym. Spierkracht kweken. Om mijn hypermobiele gewrichten enigszins in de kom te houden. Om mijn actieradius te vergroten.

Want mijn actieradius is gehalveerd sinds de aanval. Dat kan ik zien op mijn gezondheidsapp. Die houdt dat soort dingen nauwkeurig bij. Ei, ei.

©Toverheks.com
©Toverheks.com

Beter een verre vriendin dan een kwaaie buur. Heks vraagt iets simpels en wordt tureluurs van die stuurse buurman aan lager wal. Liever een beurse stuurman die van twee walletjes eet, dan in de clinch met dit secreet.

Posted on by

‘Buurman, ik heb sinds kort een scootmobiel, waarmee ik mijn berging in en uit moet. Maar dat is lastig als jouw fiets midden in de gang staat. Kun je die voortaan in je berging zetten?’ Ik heb het zonet aan zijn ongelofelijk aardige vriendin gevraagd, maar die ging er razendsnel vandoor. Na me een angstige verwilderde blik toe te hebben geworpen. Het is niet haar fiets. Maar wel haar vriend. En dat wil ze natuurlijk zo houden.

De buurman zet al sinds jaar en dag zijn fiets midden in de gang van de berging. Al zeker tien jaar. Zo lang meneer de Koekenpeer hier woont. ‘Waarom staat jouw fiets in de gang van de berging,’ begon hij een paar jaar geleden te zuigen, toen Heks zelf een oude fiets tijdelijk in de gang had geparkeerd, ‘Waarom heb je drie fietsen, waarom, waarom?’

Ja, waarom zijn de bananen krom? Wat een rare vragen voor iemand, die zelf altijd zijn fiets pontificaal in de algemene berging laat staan. ‘Jouw fiets staat voor de muur van mijn berging,’ gromt de man vervolgens verbolgen. Daar heeft zijn muur blijkbaar last van.

‘Jij loopt gewoon op mijn plafond,’ dien ik hem nijdig van repliek. Ja, hoe durft hij!

Je hoort het al, er is geen land te bezeilen met die man. En zo onnavolgbaar! Wat voor hem geldt, geldt niet voor de rest van de wereld. Hij mag zijn fiets gewoon overal neerkwakken. Wij moeten onze fietsen allemaal netjes in onze bergingen proppen.

Heks heeft er dus niet al teveel fiducie in, dat die gast zijn fiets weg zal halen. ‘Oh,’ begint de man direct te zagen, ‘Jij had ooit zelf een fiets in de berging staan en die raakte mijn fiets aan,’ hij haalt diep adem om eens flink verbaal verder te zeiken, ‘Jij wilde die fiets toen niet weg halen!!!!!! Dus je begrijpt…’

Heks wacht de rest van zijn gezemel niet af. ‘Ik regel het wel met de woningbouwvereniging,’ val ik hem bot in de rede, ‘Ik wilde het eerst gewoon aan je vragen. Dat leek me wel zo netjes. Wellicht dat ik eens een normale reactie zou krijgen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, tenslotte. Maar ik hoor het al. Je redeneert nog even idioot als altijd. Ik had ook niet anders verwacht, eerlijk gezegd. Maar ik wilde het toch een kans geven…’

Ik rijd mijn fiets met kar en al rakelings langs zijn kleutervouwfiets de berging uit en ga er als een haas vandoor. Arme vriendin van die man. Je bent er toch maar mooi klaar mee. Met zo’n figuur. Riekt naar narcisme.

Ik heb me toch weer lopen opwinden, ondanks mijn voornemen me helemaal niet druk te maken. Maar ja. narcisten roepen nu eenmaal een sterke allergische reactie bij me op. Compleet met vliegende meukjeuk en kriebelige uitslag. Morgen eerst maar eens de woningbouwvereniging bellen. En dan weg met die fiets.

Wat zei die idioot ook alweer de vorige keer? Dat hij mij gedoogde, ja, dat was het. Om je suf te lachen. De man, wiens straalbezopen vrienden op mijn deurmat kotsen, wiens stomdronken maten midden in de nacht bij me aanbellen, de man, die ’s nachts meent keihard muziek te moeten draaien, die met zijn bezopen bezoekers op het balkon de hele buurt bij elkaar blèrt als het hem uit komt….

Die man gedoogt mij. Ik ben heel benieuwd in welk opzicht. Het lijkt me meer een gevalletje van de aanval is de beste verdediging.

Nu heb ik het nooit erg getroffen met mijn buren. Eerst hadden we hier in het portiek jarenlang last van het Aarsvetertje. Toen die eindelijk de plaat had gepoetst kreeg ik last van een soort kwaadaardige lama. Grote klodders spuug op mijn spullen. God mag weten waarom.

En hier word je toch ook niet blij van. Ik niet in elk geval. Maar goed. Met een beetje hulp van de woningbouw moeten we er toch wel uitkomen, lijkt me. Want het mag gewoonweg niet. Fietsen moeten in je berging staan. De gangen moeten vrij blijven.

Met mijn portie dagelijkse ergernis net achter de kiezen fiets ik naar het Leidse Hout. Het is al licht aan het schemeren, als ik er aan kom. Het restant wandelaars dromt goddank naar de uitgang, als Heks het bos in fietst. De hemel zij geprezen! Ik wil geen mensenmassa’s om me heen. De hele stad loopt al vol gekken. En het bos dus ook, blijkt nu. Gelukkig hoepelt iedereen net op naar huis.

Op mijn gemakje peddel ik door het Hout. Bij het grote veld gooi ik een dummy voor mijn ene hondje. Mijn andere hondje rent enthousiast achter dat ene hondje aan. In de verte zie ik een bekende. Het is mijn Poolse hondenvriendinnetje. Zij heeft een Engelse Springer Spaniël, net als Heks, maar haar hondje is uit de showlijn.

Arie’s oren zijn twee keer zo lang als die van VikThor en Freya. Zijn kop is twee keer zo groot. Hij is ook anderhalf keer zo zwaar als Vikthor. Hij was een jaar geleden twee keer zo zwaar, maar sinds hij streng op dieet is geweest is hij niet meer echt dik. Alleen lekker plomp en lomp. Arie is nog niet de helft zo actief als mijn hondjes, maar wel heel erg lief.

Thuis heeft mijn Poolse vriendin haar zieke man, waar ze voor zorgt. Hij is volledig bedlegerig. Dat was niet altijd zo, vertelt ze me vandaag. Hij was wel al ziek, maar sinds hij een keer is gevallen ging het snel bergafwaarts met hem….

‘Mijn man is eigenlijk kapot gemaakt in een verpleeghuis. Hij had zijn heup gebroken, daarvoor kon hij gewoon lopen, ondanks zijn Parkinson. Maar na een half jaar opgenomen te zijn geweest in dat tehuis kon hij helemaal niks meer. Ik heb gestreden voor fysiotherapie, maar dat gaven ze niet. Ze zeiden van wel, maar deden het niet….’

‘Of hij had bijvoorbeeld een afspraak bij fysiotherapie, maar dan had het verplegend personeel hem nog niet uit bed gehaald en gewassen. Dus dan kreeg hij die therapie weer niet. En als ik er iets van zei, dan zeiden ze gewoon, dat hij zelf maar moest zorgen, dat hij op tijd bij die fysiotherapeut was. Ja, hoe dan? Als je niks kunt, zelfs niet lopen? Of zelf uit je bed komen?’

‘Ze hebben hem daar gebroken. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik kreeg een hele andere man terug na een half jaar. Zijn vingers krom getrokken van ellende. Ja, omhoog krom getrokken, heel vreemd,’ ze doet me voor hoe zijn vingers er nu uit zien, ‘ ik snap niet hoe dat is gekomen…’

Heks kijkt naar haar stoere vriendinnetje. Wat is het toch een ongelofelijk schat. Zonder morren zorgt ze sinds jaar en dag voor haar invalide man. Niet geholpen door wie dan ook. Alleen een beetje thuiszorg.

‘Door die thuiszorg hebben wij allebei Corona gehad. Ze wilden hun mondkapjes niet op. Ze hadden ze gewoon in hun zak zitten, maar weigerden om er eentje op hun kop te zetten. Stom hé? Mooi dat mijn man en ik allebei heel ziek zijn geweest. Ik ben nog nooit zo beroerd geweest, ik kon bijna niet meer voor mijn man zorgen, want ik viel steeds flauw. Dat was echt heel erg…’

Dan is het opeens aardedonker op het grote veld, waar we balletjes staan te gooien voor onze honden. ‘Iek ben mijn baalletje kwaijt,’ roept de Poolse, ‘Het ies een knaalorranje baal, dus we moeten hem kuunen vienden…’ ze praat toch zo geinig Nederlands. Samen speuren we het het hele veld af. VikThor zet zich met name enorm in, maar de bal is pleite.

We nemen afscheid en Heks gaat nog lekker door het lege donkere bos fietsen. Op mijn geheime bankje ga ik nog een tijdje zitten schemeren. Zacht schuddend met een samba eitje. ‘Wie woont hier, tierelier?’ zing ik zachtjes, humptiedum. Mijn boze bui is helemaal weg.

Er woont een Biebabomenman, ellenlang. En een watervrouw: Als ze je bijt doet het au. In het bos, in het koude bos. Kabouters gluren vanuit het mos. Om mijn hoofd: Glijdende vlijende vleugeltjes. Laat vieren je teugeltjes……

‘Ik poets mijn schoenen met eikelsmeer,’ zong de huisband van mijn studentenvereniging bijna veertig jaar geleden tijdens het introductiefeest. Maxim Hartman doet dat waarschijnlijk iedere dag. Dat poetsen. Smeer zat. Laat hij maar uitkijken. Met die kop van em. In het liedje liep dit niet goed af: ‘Ik poets mijn eikel met schoensmeer, au, wat doet dat zeer!!!!!’

Posted on by

Even schrikken bij het wakker worden. Een grote aangeklede penis op televisie bij de herhaling van RTLBoulevard. En hij praat! Nou ja, brouwt. Uit een heel klein slissend spleetje. Slaat wartaal uit, zoals altijd.

Ja, inderdaad, het is Maxim Hartman. Iemand, waar ik al jaren omheen zap. Wat hij onder grappig verstaat is zelden humoristisch. Maar wat kun je verwachten van zo’n grote glimmende kale eikel? Gezeik en af en toe een kleverige ejaculatie. Als zijn uitwendig gedragen kleine hersentjes actief worden. Als hij iemand met borsten ziet bijvoorbeeld!

Vrouwen vormen al jarenlang een enorme uitdaging voor dit miezerige mannetje. Hij is intussen te oud om hen pootje te lichten of om hun vlechten in een inktpot te dopen. Hij wil liever zijn vlechtje in hun inktpotje dopen vermoed ik.

Ik weet het, het is wel een erg eenvoudige verklaring van het debiele gedrag van deze simpele ziel. Nou ja, ziel…… Zielig zal je bedoelen! Heks vermoedt dat hij een narcist is, als ik zo naar zijn Trumpiaanse lege gebral op televisie kijk.

‘Heb je eigenlijk wel invoelingsvermogen?’ vraag Olcay Gulsen, de vrouw met wie hij in de clinch ligt, beleefd. Er is een wereld van verschil tussen de twee kemphanen. De ene leeft in de oertijd voornamelijk aangestuurd door zijn klein geschapen reptielenbrein.

Vandaar ook dat hij om geen enkel paar in zijn beeld deinende tieten heen kan. Hij mist dat vermogen. Misschien als men hem zou castreren, dat het beter zou gaan. Sommige honden knappen er geweldig van op.

De ander is een moderne vrouw. Wel in het bezit van communicatieve vaardigheden. En hersens in haar hoofd zo te zien. En een hart in haar donder. Ze ziet er ook nog eens goed uit met die fillers in haar lippen! Met of zonder make up. Echt heel wat beter dan die kale kwal tegenover haar.

Vroeger moest ik altijd lachen om Maxim Hartman. Toen hij nog kinderprogramma’s maakte met zijn oneindig veel humoristischer collega Theo Wesselo. Rembo en Rembo. Maar sinds hij zelf grappig probeert te zijn is de lol er voor mij wel af. ‘Humor ten koste van’ is nu eenmaal niet echt leuk.

Heks heeft het al lang opgegeven met die kwezel. Ik vind hem vaak grof en bot.

Zelf vindt hij dat overigens niet. Verre van dat. Hij ziet zichzelf als uiterst intelligent en gevoelig. Onbegrepen zelfs! Het vaste riedeltje van elke zichzelf respecterende narcist! Het is alsof ik Trump hoor praten.

Zo zegt hij over een eventuele verzoening met Olcay “Dat gaat waarschijnlijk niet lukken. Heel veel vrouwen steunen mij wél, die vinden mij ook leuk. Dat zijn slimme vrouwen. Vrouwen met minder verstand, die begrijpen me niet.’’

Mag ik even een teiltje?

Maar ja, waar maak ik me druk over? De zoveelste narcistische seksist, die over ons dames heen walst. Zelf denkt dat hij grappig is en geliefd onder vrouwen. De slimme intelligente versie dan. Wat een misvatting! Hoe blind kun je zijn?

‘Ik ben geen seksist,’ roept hij tot slot verontwaardigd. Hij voelt zich enorm gegriefd en onbegrepen door de commotie ontstaan nadat hij zich publiekelijk visueel heeft vergrepen aan de boezem van Dionne Stax.

De wandelende fallus bespringt Olcay nog eventjes aan het eind van het item bij RTL Boulevard. Althans, dat probeert hij. Nadat hij allerlei mensonvriendelijke teksten over haar heen heeft gebraakt, waarbij hij zijn bizarre botheid extra breed heeft uitgemeten, lijkt dat hem wel een goed idee.

Je ziet Olcay in elkaar krimpen tijdens de aanval van die grote blote piemelkop. Peter R. de Vries, zelf toch ook niet gespeend van enig narcisme, spreekt er schande van. En terecht.

Zelfs Heks kruipt in de pen om een tik uit te delen aan deze eikelsmerige snuiter. Ik ken die hele Olcay niet, noch ben ik persoonlijk geïnteresseerd in de dame met de grote bombonella’s. Ik kijk gewoon te weinig van dit soort programma’s om enig zicht te hebben op Bekende Nederlanders.

Maar ik wil wel graag een lans breken voor beide dames. Ze zijn toch maar lelijk besmeurd door die kwibus met zijn rare praatjes!

Trouwens, waar heeft hij het over? Hij staat ongegeneerd met zijn blotebillengezicht in beeld. Een gezicht dat veel weg heeft van een enorme besneden eikel. Compleet met glans.

Van zijn voorhuid zijn succesvol een paar oren en oogleden gemaakt. Het mondgat zat er al. Maxim smegmaalt overigens niet om wat hij met zijn geëikel teweeg brengt: Het ligt natuurlijk aan de ander.

Maar goed. Ik draaf door. Het is natuurlijk televisie. Alles voor de kijkcijfers. En misschien kan Maxime er allemaal niets aan doen. Veranderd hij bij blootstelling aan een camera in een ongeleid projectiel. Wellicht is het thuis een hele lieve jongen.

 

Stop. Kappen nou. Hou ermee op. Ik wil geen connectie met u, Meneer de Koekepeer.U kunt antropoliegen tot u erbij neervalt: Ik stel mijn lichaam never nooit beschikbaar voor antropologisch veldwerk……

Posted on by

images-41

Sommige mensen hebben zo’n plaat voor hun domkop! Ongelofelijk!

Ik heb zelden een vervelender en opdringeriger en volhardender type ontmoet dan de geile antropoloog. Al ruim tien jaar doet die idioot verwoede pogingen om bij Heks binnen te dringen. Eerst door haar eens lekker aan te randen tijdens een boeddhistische meditatieavond.

Het oude reptiel liet zijn groezelige grijpertjes schaamteloos langs mijn flanken fladderen, terwijl Heks net met haar armen in de lucht stond. Terwijl ik me niet kon verweren betaste deze zelfbenoemde goeroe me vrolijk dwars door mijn kleren heen.

© Toverheks.com

Hij ziet zichzelf als een echte heer en toffe peer, die dit soort acties louter uit liefde debiteert. Hij heeft daar een hele theorie over: Hij bedoelt het goed, liefdevol, warm……Er steekt niet kwaads achter……

Meuh, geloof je het zelf viespeuk?

Ik zie een oud smerig mannetje met een heel lelijk vogelhoofd. Vol domme praatjes bedoeld om gaatjes te vullen. Bij jonge mooie vrouwen. Of uitdagende vrijgevochten mokkels, zoals Heks.

De man is ongetwijfeld een narcist. Sinds ik me in dit menstype heb verdiept kan ik de eikel beter plaatsen. Het gaat hem ook niet om mij persoonlijk, hij heeft geen idee wie ik werkelijk ben.

Nee, ik ben de vrouw die hem publiekelijk afwees. Het ergste wat een narcist kan overkomen. Die iets zei van zijn handtastelijkheden. Die never nooit iets van hem moet hebben. Die met een boog om hem heenloopt. Die niet luistert naar zijn lulkoek! Die hem heeft ontmaskerd……

Al dat gezichtsverlies……Hij kan dat gewoonweg niet uitstaan.

Al verscheidene malen in het afgelopen decennium heeft het secreet me hele vervelende mailtjes gestuurd. Echt berichten waar de honden geen brood van lusten. Aanmatigend en opdringerig en heel erg fout.

Ook heeft hij me regelmatig in de kerk of op straat staan uitschelden. Ik kan het schlemielige ventje niet tegenkomen met zijn dwaze hoedje en zijn waxinelichtje compenserende lullige wandelstokje of hij begint tegen me te vervelen. Waar ik aan verdiend heb?  Nergens aan. De man is een narcistische kwezel.

© Toverheks.com

Een tijdlang heeft hij me gestalkt hier in de buurt. Liep hij over straat te schreeuwen dat ik een gefrustreerd kutwijf ben, die vast misbruikt is als kind. Laat ik nu net in die tijd voor iets dergelijks in therapie hebben gezeten. Ik was dus niet blij met zijn ordinaire acties, dat kan ik je wel vertellen.

Het blijft me ook verbazen dat iemand, die het op televisie in een religieus programma over zijn enorme spirituele ontwikkeling heeft, dit soort kwalijk gedrag  vertoont. Je zou toch enige zelfreflectie verwachten, maar nee. Daar doet dit manneke niet aan. Hij ‘denkt’ voornamelijk met zijn kleine uitwendig gedragen hersenen. En daar komt nooit veel goeds uit voort……..

Vandaag krijg ik weer post van de oude idioot. Of ik een connectie met hem wil op LinkedIn. Brrrr. Liever niet. Snel blokkeer ik de etter.

\

Wat kunnen mensen een enorme plaat voor hun knar hebben, je houdt het niet voor mogelijk. Ik ga echt never nooit wat voor’n connectie ook aan met die griezel. Ook ga ik niet met hem afspreken om alles uit te praten: De engbek heeft me vorig jaar een tijd achtervolgd om dat te bewerkstelligen.

Iets uitpraten met een narcist? Onmogelijk! Je geeft zo’n gek alleen maar ruimte om allerlei narigheid uit te halen!

Vanaf dag 1 zo’n tien jaar geleden wil ik maar 1 ding van die leipstra: Dat hij me met rust laat. Opzouten en wegwezen. Je hebt je kans gehad en grondig verprutst. Niet verbazingwekkend voor een narcist. Respectloze zakken als het zijn.

Misschien moet ik hem eens zo’m taart sturen, met laxeermiddel erin……. Raakt hij zijn shit toch een beetje kwijt!

Blokkeren, negeren en er iets van leren, dat is wat me rest. In de hoop dat zijn obsessie met mijn persoontje ooit ophoudt. Gelukkig gaat alles voorbij. Uiteindelijk……..

Ik blokkeer de man dus op alle sociale media denkbaar. Niets in mij wil ook maar iets met die man. Ik denk gelukkig verder nooit aan die kwal, behalve als hij weer eens mijn pad kruist of mijn aandacht probeert te trekken. Want dat laatste kan hij als de beste. Ja, dat heb je met gekken. Je vindt ze op de gekste plekken: Ook in de Sangha en in de kerk……

© Toverheks.com

Een weekend vol verrassingen en bijna allemaal aangenaam! Van Galactic Grooves in de kroeg tot visite, visite, een huis vol….. Hier en daar een hinderlijke antropoloog.

De Geile Antropoloog slaat weer toe! Heks staat voor de zoveelste keer met haar mond vol tanden. Dan besluit ik hem een brief te sturen. Die ranzige ouwe snoeper. Dat stuk scrotum vol eigendunk!

© Toverheks.com

Sporten brengt me de gewenste sportmaatjes. En sommige mannenpraatjes vullen geen vrouwengaatjes! Hoe graag ze dat ook zouden willen! Wat Heks betreft gaan de deuren van het Korps Mariniers wagenwijd open voor vrouwen. De hoogste tijd!

Posted on by

Maandagavond ga ik sporten, althans: Het moet ervoor doorgaan. Ik heb al tijden een sportkaart, maar ik maak er zelden gebruik van. Bij mijn huidige poging om mezelf weer aan de praat te krijgen hoort echter ook bewegingstherapie. De ligamenten rond mijn gewrichten moeten sterker worden. En ook voor andere aspecten van mijn leven kan het positief werken.

Eerst ga ik onder de zonnebank. Door die antibioticakuur heb ik weinig meegekregen van het mooie weer van de afgelopen periode. Ik kan wel een kleurtje gebruiken! Daarna volg ik een yogales. Ik doe lekker voor spek en bonen mee, zodat mijn gewrichten enigszins in de kom blijven. Lekker is anders, maar toch is het prettig om te doen. Tot slot een sauna’tje toe.

Woensdag ben ik alweer in de sportschool te vinden. Tijdens een buikspierklasje word ik aangestaard door een vrouw. Ik staar terug. Ze komt me vaag bekend voor. Pas als ze glimlacht zie ik wie het is. Een saunamaatje uit het verleden. ‘Ik herken je niet met je kleren aan,’ roepen we over en weer. En: ‘Ga je zo de sauna in?’

‘Mijn partner heeft me verlaten na 20 jaar,’ vertelt ze me later al zwetende. ‘De mijne was een narcist. Die ellendeling en vreemdganger heb ik hoogstpersoonlijk de deur gewezen,’ puffend vul ik haar in over mijn meest recente liefdesleven. We hebben allebei een klotejaar gedraaid door onze mislukte relaties. ‘Ga mee naar een singleparty zaterdag. Hartstikke leuk, ik ga regelmatig. Als je zegt dat je alleen voor de gezelligheid komt laten de heren je redelijk met rust. Je kunt er heerlijk salsadansen, partners zat!’

Heks heeft er wel oren naar, maar ik moet natuurlijk maar zien of ik het ga redden. We wisselen telefoonnummers uit. Terwijl we zo bezig zijn hoor ik opeens iemand mijn naam roepen. ‘Heks, wat leuk, ben jij het? Ik herken je niet met je kleren uit.’ Een hondenvriendinnetje van me springt spiernaakt door de kleedruimte mijn blikveld in.

Ha, wat een gezelligheid. De dames blijken elkaar ook te kennen. Ze zijn hier iedere avond! Fijn. In mijn pogingen weer te gaan sporten heb ik regelmatig naar een maatje gezocht. Helaas loopt niemand in mijn vriendenkring warm voor lidmaatschap van één of andere stomme sportschool.

De zondag erop heb ik alweer een afspraak aldaar. Deze keer met een trainster. Zij gaat me oefeningen geven om mijn ligamenten te versterken. Eerst sta ik eindeloos te wiebelen op een gehalveerde bal. De onderkant is rond en de bovenkant plat. Een beetje à la het wereldbeeld uit de middeleeuwen met de platte aarde en het ronde uitspansel, maar dan ondersteboven.

Daarna moet ik op een grote bal gaan staan en kunstjes doen. ‘Vind je het niet eng?’ vraagt de bijzonder coole instructrice. Het is een beer van een dame. Volgende week gaat ze de landmacht in. Echt iets voor haar! Nee, Heks is niet bang. Althans niet om op die bal te gaan staan.

Wat ik wel vrees is hoe ik me morgen voel. Het is altijd tricky als een ME-patiënt gaat bewegen. Voor je het weet beland ie een half jaar in bed….

Na de instructie en een buikspierklasje kletsen we wat na. ‘Zou je niet bij het Korps Mariniers willen?’ Heks is gewoon nieuwsgierig. Het lijkt me echt iets voor haar!

Haar ogen gaan stralen. Ze is echt een hele stoere meid! Dan komt er echter tot mijn verbijstering een geheel ander verhaal uit haar mond. ‘Dat kan ik beter niet doen,’ haar stem wordt mat. Hoe is dat nu mogelijk?

Wel: Eén of andere kerel heeft op haar in zitten praten, dat dat geen goed idee is. En waarom dan wel niet?

Omdat het zo moeilijk is voor de mannen. Ze kunnen hun werk niet goed doen met een vrouwelijke exponent van het menselijk geslacht in hun gelederen. Ze kunnen een vrouw nu eenmaal niet zien lijden. Ze zal dus de zwakste schakel zijn in het peloton blablabla.

Ik hoor het al. Een eikel van een vent heeft zijn frustraties op haar botgevierd en met succes. Ze heeft het idee om haar droom te volgen opgegeven. Door zo’n gefrustreerde kwal. Dan maar bij de landmacht……

Heks wilde vroeger brandweer worden of zeeman. Dat dat toentertijd echt niet kon werd me al snel duidelijk. Gelukkig zijn de tijden enigszins veranderd…..

Als mannen gynaecoloog kunnen worden en zich het recht verwerven om recht in onze kut te kijken, dan mogen wij ook best eens een brandje blussen toch? Of een stoomboot besturen. Bij wijze van vrouwelijke Sint Nicolaas.

(Niemand hoor je overigens over de discriminatie van vrouwen in het Sinterklaasverhaal. De volstrekte afwezigheid van onze sekse in de beeldvorming rondom dit feest. Zelfs buitenlanders krijgen meer voor elkaar op dat vlak…. Maar goed, het is nogal vroeg om alweer te beginnen met de hopeloze Zwarte Pieten discussie…)

‘Ik hoop dat je voor het hoogst haalbare gaat, gewoon toetreden tot het Korps Mariniers, wees de eerste vrouw die dit doet,’ enthousiasmeer ik haar. Ja, waarom ook niet? Het Korps zal er waarschijnlijk gigantisch van opknappen!

Korps Mariniers open voor vrouwen!

Experiment met vrouwen in Korps Mariniers in VS loopt uit op drama.

Toelating vrouwen in Korps Mariniers bekeken.

 

Peter van de Hurk bij Umberto Tan. Dat is schrikken voor een aantal aanwezigen! Heks geniet van wat ze ziet. Behalve van dat stuk verdriet van een Levchenko. Dat is dan weer pure verspilling van zendtijd.

Posted on by

Woensdagavond val ik in slaap voor de TV. Ik dommel en droom. Ik dobber, ga kopje onder, kom even boven en zak weer weg. Ik moet de hond nog uitlaten. Om half drie loop ik met Varkentje door een doodstille steeg. De realiteit is onwerkelijk. Geen zuchtje wind, geen geluid. De stad slaapt. De natuur slaapt.

Natuurlijk ben ik vanmorgen een wrak. Gebroken nachten leveren halvezolige dagen op. Traag kom ik op gang. Aan het begin van de middag rijd ik naar Barendrecht. Ik ga lekker Indiaas zingen: Dhrupad.  Een privéles. Doe maar duur. Lekker luxe.

Het is heerlijk weer. De nieuwe A4 zorgt ervoor dat ik in een mum van tijd voor het kleine dijkhuis parkeer. In het souterrain tref ik mijn juf. We maken koffie en kletsen even bij. ‘Hoe is het me je, Heks?’ Ik vertel haar over mijn rare amoebeleventje. Het ontdekken van de gruwelijkheid van het echte bestaan. ‘Ik droomde vannacht van een afgehakt hoofd!’

‘Hè getsie, Heks, dat is ook gebeurd. Heb je het nieuws niet gezien? Er is vanmorgen ergens een afgehakt hoofd op de stoep gelegd. Een afrekening in de onderwereld. Afschuwelijk en gruwelijk. Wat gek dat jij daarvan droomt….’

Ja, vreemd. Gisteren zie ik Peter van der Hurk op televisie bij Umberto Tan. Op uitzending gemist. Ik kreeg een tip van mijn therapeute. Zij is net als Heks fan van deze bijzondere man.

‘Op een gegeven moment zei hij iets tegen Umberto. Die schrok zich een ongeluk en zat een partij te draaien op zijn stoel…! Hij durfde het niet aan! Alsof hij weet ik wat te verbergen heeft. Heel grappig. Je moet echt even kijken, Heks.’

En dat doe ik. Het duurt een hele tijd voordat Peter van der Hurk aan bod komt. Eerst krijgen we nog een vreselijk ex-voetballer uit de Oekraïne voorgeschoteld, die met zijn seksistische narcistische flauwekul bakken aandacht opslorpt. De sukkel, Evgeniy Levchenko,  wordt elders op het web al subliem afgekraakt door Nico Dijkshoorn. Dus ik laat het hierbij.

Maar gottegot, je zal toch wakker worden naast dit angstige schoothondje, dit opgepoetste misogyne poedeltje…..Zoals Victoria Koblenko elke morgen. Wakker schrikken bedoel ik. Hopeloos!

Maar dan is het zo ver. Eindelijk is onze nationale paragnost aan de beurt.

Peter van der Hurk heeft een prijs gewonnen. Hij is door de lezers van Paravisie gekozen tot medium van het jaar. Toe maar. Wat mij betreft is hij medium van de eeuw. De man steekt met kop en schouders boven zijn collega’s uit. Maar goed. Toch van harte gefeliciteerd!

PETER VAN DER HURK

Dit is waarschijnlijk de aanleiding voor de uitnodiging van vanavond om aanwezig te zijn in ‘Late Night’. Er wordt wat heen en weer gepraat over dit onderwerp. Ja, daar zit je dan als hoogsensitief persoon tussen de dikhuidige Darwinmensen. Krijg je weer al die vooroordelen en angsthazerij naar je hoofd. Uiteindelijk moet Peter zich natuurlijk weer bewijzen. Dat is wat mensen willen. Laat maar zien dat je het kunt. Dat kunstje.

‘Hou op met je bewijzen, Heks. Wat er in iemands kop zit kun je toch niet veranderen. Gewoon je ding doen en je nergens meer voor verdedigen,’ was zijn advies aan mij nog niet zo lang geleden. Ik zie hem nu ook geen krimp geven. ‘Ik scoor 80%,’ deelt hij nog even mee. Gewoon wetenschappelijk bewezen. Deze man heeft zijn sporen verdiend door mee te helpen met het oplossen van misdrijven…..

Peter raakt behoorlijk op dreef als hij de foto van een willekeurig iemand uit het publiek in handen krijgt. Zachtjes wrijft hij over deze ‘inductor’. Vervolgens spuit hij uit het blinde niks allerlei zeer persoonlijke informatie over degene op de foto. De eigenaars van de foto, degenen op de foto, staan verbijsterd te kijken. Het meeste is raak.

Geen ‘cold reading’, waar bij je heel veel uit de interactie met de ander haalt. Slechts met de inductor in de hand geeft hij allerlei treffende informatie. ‘Jij kunt dit ook, Heks. Maar let op: Het interesseert de mensen geen bal, waar jij je informatie vandaan haalt. Ze willen gewoon geholpen worden…’ zei hij onlangs tegen me.

Nu ik hem weer zo bezig zie, deze keer met andere mensen, valt het me weer op hoe snel en trefzeker hij werkt. Er zit nauwelijks iets tussen. Het is zoals met Alex Orbito en spiritueel genezen: Hier is een meester aan het werk. Iemand van het hoogste niveau. En zoals altijd in zulke gevallen is hij super bescheiden. Het is wel een man met flair. En ook zo grappig. Maar hij laat zichzelf niet gelden in wat hij doet. Hij is dienstbaar.

Ik schrik als ik hem hoor vertellen over zijn fysieke problemen vorig jaar. Dit werk kan een grote wissel op je trekken! Mijn hart gaat naar hem uit!

‘Heks, jij kunt ook genezen. Daar moet je iets mee doen. Als er weer mensen bij je komen met problemen: Behandel hen dan! Dan ben je zo uit de sores!’

‘Maar Heks, ik wist helemaal niet dat jij dat kunt, genezen met je handen,’ roept mijn juf als ik vertel over al deze zaken. ‘Ik ben gediplomeerd Toverheks. Ik heb er jarenlang voor op school gezeten bij de Stichting Opleiding en Onderzoek Paranormaal Begaafden, nu het Johan Borgman College. Ik heb zelfs een tijdje een eigen praktijk gehad met alles erop en eraan. Het is niet iets waar je nu echt van droomt als kind. Het komt op je pad en ik heb er niet altijd zin in gehad…..’ Zacht uitgedrukt.

Ik zit in de muziekkamer van het dijkhuisje in Barendrecht. Mijn juf en ik zijn bijgekletst. We gaan zingen. Eerst zo laag mogelijk AAAAAAAaaaaaaa. Dan:  Chandrakauns!

Onze stemmen glijden beurtelings om de riedels boventonen geproduceerd door de Tampoera. Mijn juf zingt voor en ik volg. Later speelt haar man op de Pakhawaj het ritme. Gedrieën dobberen we enige tijd in een andere wereld.

Juf improviseert. Haar stem vliegt omhoog. Indringend. Gepassioneerd. Ik reageer met het op en neer glijden van mijn stem. Heel snel, waardoor een raar effect ontstaat. Het is hierbij belangrijk, dat je van boven naar beneden denkt, terwijl je het doet…. Juf moet lachen. Het klinkt ook grappig.

De middag eindigt met een wandeling langs de dijk met mijn onvolprezen hondje. Hij heeft rustig in de auto op me liggen wachten. Nu is hij aan de beurt.

Voor ik ga slapen spreek ik met Engel op de chat. Morgen ga ik haar nieuwe huisje bekijken. Een wonder naar het schijnt…! Zij is ook een heks in ruste net als Heks. Met genezende handen. ‘Ik voelde me heel goed toen ik er actief mee bezig was,’ laat ze me weten.

‘Eerlijk gezegd voel ik me altijd het beste als ik vanuit dat principe leef. Genezen. Helen. Liefde. Verbinding,’ schrijf ik terug. En dat moet ik dan ook maar doen. Alle woede en ontzetting ten spijt. Alle narcisten en psychopaten ten spijt. Alle onredelijkheid ten spijt.

Schelden?

Scheldt kwijt!

Op de terugweg uit Barendrecht knal ik bijna op een auto voor me. De vrouw stopt voor een fietser, die op de stoep rustig staat te wachten en geen voorrang heeft. Abrupt. Ik en de persoon achter me staan gierend op de rem. Het gaat maar net goed. Geen auto in mijn nek vandaag. Deze onnodige actie is vriendelijk bedoeld misschien, maar levensgevaarlijk. Heks toetert! Als ik naast haar sta bij een stoplicht zit ze me smalend uit te lachen. Ik zit nog scheldend te klappertanden. Bizar toch weer.

Even later ben ik thuis. Ik ga iemand energetisch op afstand behandelen. Bij wijze van vingeroefening. Ik zak met mijn bewustzijn weg in die speciale liefdesenergie. Maak contact met die oneindige bron. Ga mezelf heel goed voelen. Ja, de wereld is gek. Veel mensen halen goedbedoeld de raarste capriolen uit. Levensgevaarlijk soms. En heel veel mensen hebben totaal geen goede bedoelingen….. Ook dat nog! Maar dit voelt goed. Dit is waarom je het doet. Leven.

Leven vanuit je hart.

‘Het is een heel moeilijk en zwaar beroep. De wereld is vaak geen fijne plek.  Dit jaar heb ik geen voorspellingen gedaan voor het nieuwe jaar, ik had er geen zin in. Ik zie alleen maar narigheid…..’ zegt de beroemde paragnost tegen Umberto Tan. Heks is dus niet de enige die af en toe somber is over onze prachtige blauwe planeet en diens bewoners. Met name de kroon van de schepping laat het nogal eens afweten…..

Haha, Toverheks. Je moet jezelf niet zo noemen hoor, als er mensen bij je komen! Dan schrikken ze zich een hoedje!’ raadt Peter van der Hurk me aan tot besluit van zijn consult afgelopen januari. Nou ja, ik hou wel van een hoedje hier en daar…. Hij gniffelt nog even na. ‘Je bent een schat, ik vind je een schat, Toverheks! Haha!’

Giftige dampen stijgen op uit mijn heksenketel. Varkentje krijgt er de oren mee gewassen: Ome Frogs is een held! Gif heeft zo zijn nut, maar giftige mensen horen in de hel. Hun eigen hel wel te verstaan……

Posted on by

Vrijdagmorgen om tien uur staat mijn trouwe boezemvriend Frogs op de stoep om Ysbrandt zijn wekelijkse gifbad te geven. Ik heb mijn ogen nog niet echt open na een slechte nacht. Bijverschijnsel van al die griepjes…. Op de tast meng ik het gif met heet water. Mijn kikkervriend staat al klaar met mijn hondje in de frisse buitenlucht. Het is ijskoud. Giftige dampen stijgen op uit de heksenemmer.

Varkentje staat gelaten klaar als Heks begint met het insmeren van zijn koppie. Eerst de oren….. Nukkig trekt hij zijn hoofd weg. Wat krijgen we nu? Protesten?

Ja, inderdaad. Het water is gewoon nog te warm. Ik laat het iets meer afkoelen, maar echt zin heeft mijn hondje er niet meer in. Als Frogs de rest van zijn lijf te grazen neemt blijft hij flink tegenstribbelen.

Na het bad gaan mijn schatjes aan de wandel. Het gif moet grondig uitdampen en dat duurt nu eenmaal wel een uurtje. Heks spoedt zich naar de dokter voor een serie prikken. Bah, wat een smerig weer. Ik maak me zorgen om mijn hondje. Kleddernat loopt hij ook in deze druilregen te wandelen. Het is echt hondenweer, vroeger maalde hij daar niet om, maar hij wordt een dagje ouder…….

Vandaag heb ik dus zomaar mijn handen een beetje vrij. Een paar uurtjes thuiszorg en verder helemaal niks. Morgen ga ik naar mijn narcistencursus, dus dan moet ik fit zijn. Zodoende hou ik mijn gemak. Ik lees een beetje in de narcistenbijbel van Iris Koops. Goeie hemel, wat is dat toch een ongelofelijk goed boek. Maar wel confronterend.

Het is bepaald niet zo, dat je leest wat je graag zou willen lezen. De realiteit van narcistische mishandeling staat bijzonder accuraat beschreven, zo ook de uitzichtloosheid van een relatie met een narcist. Wat voor’n relatie dan ook. Of je nu in je werk, binnen je familie of in je vriendenkring te maken hebt met een narcist: Het is altijd hopeloos!

Het contact verbreken is zonder meer de beste optie, maar dat kan nu eenmaal niet altijd. Als het je vader of moeder is dan zit je er toch er toch zeker zo’n 18 jaar aan vast! Op zijn minst. Tenzij zo’n figuur je in een kindertehuis stopt natuurlijk. Ook niet leuk, maar je bent ongetwijfeld beter af, dan in de meedogenloze en vaak gewelddadige handen van de gemiddelde schadelijke narcist……

Het boek is dus een echte eyeopener, maar blij word ik er niet van.  Mijn wereldbeeld is echt geschokt door de aangereikte inzichten. Dat prachtige leven, waarin iedereen mijn partner is ligt aan diggelen. De goedheid van de mens is betrekkelijk. Er is dus een klein percentage mensen, narcisten vormen ongeveer 1% van de bevolking, helemaal niet goed. Het onschuldige kind in ons is in deze gevallen een gestoord kind. Kwaadaardigheid in persona bestaat!

Nogal een schok voor Heks. Misschien is dit wel de reden dat ik het fenomeen narcisme stomweg nooit bewust heb waargenomen. Het bestond gewoon niet in mijn beleving! Het kon gewoon niet waar zijn, dat mensen zo liefdeloos, egocentrisch, manipulerend en geslepen zijn.

Het is wel waar, daar ben ik nu wel achter. God houdt van iedereen, ook van Adolf Hitler en Saddam Hoessein beweer ik altijd. En dat gaat natuurlijk ook op voor andere psychopaten en narcisten. Het goddelijke maakt geen onderscheid. Het goddelijke heeft onvoorwaardelijk lief. Maar ja. Het goddelijke hoeft dan ook niet met het kwaad op vakantie bijvoorbeeld. In een tent met zo’n giftige vent valt echt niet mee! Dat kan ik je wel vertellen……

Zo vliegt de dag voorbij. In de loop van de middag brengt Frogs mijn viervoetige vriend terug. Het arme beest stink nog steeds als de hel. En dat terwijl kwaadaardigheid hem echt vreemd is. Het is een superhondje, mijn Varkentje. Voor de duvel niet bang. En goddank knapt zijn huid aardig op. Dankzij de volhardende inspanningen van zijn grote absoluut niet giftige kikkervriend en suikeroompje ‘ome Frogs’!

Iris Koops: Het verdwenen zelf, herstellen van narcistische mishandeling.