Heks en Hawk. Het gouden duo. Mijn hoogbejaarde aanbidder leert me hoe een man een vrouw het hof hoort te maken. Met bosjes bloemen, complimentjes en vooral: Vrolijke vriendschap. Deze man van de dag, van het uur, beleeft elke minuut intens. ‘We gaan er een geweldige zomer van maken, Heks. Maar ik wil wel met je mee op vakantie….!’ :-)

‘Heks, ben je er klaar voor? Kom je nog morgen?’ Hawk’s opgewekte stem toetert in mijn oor, ‘Om kwart over twee staat de salade klaar, hoor! Wil je ook nog koffie van te voren? Je zegt het maar, hoor. Your wish is my command!’

We spreken tegenwoordig een kwartiertje later af, zodat ik zeker op tijd ben. Hawk raakt behoorlijk ontregeld als ik niet stipt op het afgesproken tijdstip op de stoep sta. Eén van de weinige dingen, die ik aan zijn leeftijd zou kunnen wijten. Maar misschien is hij wel altijd een punctuele man geweest.

De deur staat al op een kiertje, als ik mijn fiets met kar voor het huis parkeer. ‘Kom binnen Heks,’ Hawk staat met een schort voor in zijn kleine keukentje te zwoegen op de wekelijkse salade,  ‘Mi casa es su casa, dat je het maar weet. Alles hier is speciaal voor jou, ik heb zelfs een speciale keukenmachine gekocht voor jouw salade. Allemaal speciaal en alleen voor jou, ik ook,’ ratelt hij vrolijk verder.

Naturel cougar van 91

‘Oh Heks,’ hij omhelst me hartelijk, ‘Wat ben ik blij om je weer te zien. Als ik die ondeugende kop van je maar eventjes kan zien. Kom, dan maak ik lekker een kopje koffie voor je. Heb je je melk meegenomen?’ De koffie staat al klaar in zo’n klein potje met stenen filter, waar Heks ook een hele verzameling van herbergt.

Terwijl mijn vriend melk kookt loop ik zijn enorme tuin in. Even checken hoe alles erbij staat. Hawk voegt zich bij me. ‘Kijk, hier staan hyacinten en hier. Steeds zeven bij elkaar. Dat is mijn getal. Ik ben ook op de zevende van de zevende met mijn vrouw getrouwd…..’ We slenteren over het grasveld naar de prachtige stenen vijver.

Deze opgespoten cougar is zeker 83

‘Ik moet em schoonmaken, Heks. Er zitten prachtige waterlelies in….’ Helaas kan ik hem daarbij niet helpen. Veel te zwaar natuurlijk. Maar een beetje wieden op een zonnige dag……. ‘Binnenkort kunnen we buiten zitten, Heks. Misschien volgende week al. En dan bloeit alles hier, zo prachtig. Ik heb al die bollen speciaal voor jou gepoot. Echt waar. Nog voor ik je kende, Heks. In november. Haha. Alles voor jou!’

Hawks eindeloze liefdesverklaring gaat maar door, terwijl ik hem opgewekt uitlach. ‘Oh, Heks, ik zal je zo missen als je naar Frankrijk gaat. Echt. Zie ik nu al tegen op. Een maand zonder jouw ondeugende kop. Zonder hoedjes en gekke bekken. Weet je wat? Ik ga mee! Lijkt je dat geen goed idee?’

Deze cougar werkt sinds haar 66ste als erotisch danseres. Ze is nu ergens in de tachtig en heeft het nog steeds reuze druk met haar werk.

‘Haha, Hawk, ik vind het best, maar je komt wel in een mannenklooster terecht, bij de monniken. Jij mag echt niet bij de nonnetjes…’ Dat idee bevalt hem geenszins. ‘Ben je gek, we kunnen toch wel een kamer naast elkaar nemen?’ Hij laat zich niet zo gemakkelijk uit het veld slaan. Het hele concept van een retraite lijkt hem totaal te ontgaan. Mijn oude vriend associeert Frankrijk eerder met het delen van een goed glas wijn!

Ik zit hem lekker uit te lachen. Mafkees. ‘Ach, ik ben ook maar veel alleen, Heks. Ik ga je echt missen! En ik heb ook zoveel vragen aan je. Echt, ik wil van alles weten. Bijvoorbeeld: Kun jij magnetiseren? Ik ben ooit wel eens bij een kerel geweest, die beweerde dat te kunnen. Een ongelofelijke alcoholist. Meneer Huppeldepup. Ken je hem?’

Zo praten we plotseling over heksige zaken. Ik leg hem het verschil uit tussen magnetiseren en wat ik precies doe. Mijn oude vriend springt op en zwaait met zijn armen door de lucht alsof hij iemand afstrijkt. ‘Kijk zo deed die man. Ja, ik voelde wel iets. Van heinde en verre kwamen ze naar die man toe….’

Hawk vraagt vervolgens mijn hulp voor een medisch probleem. ‘Zou je me willen behandelen?’ Maar natuurlijk. Snel maak ik een paar foto’s van hem. ‘Ik behandel je op afstand. Dat werkt perfect. Je bent toch wel door de medische molen geweest?’ Jazeker. Wat dat betreft is alles in orde.

Nadat ik mijn enorme bord salade met perfect gekookte eitjes heb opgesmikkeld gaan we op stap. ‘Dat bord wordt steeds voller, Hawk,’ beschuldig ik hem. Maar ik verwen hem ook. Met soepjes en toetjes. En vandaag een lekker stuk zelfgemaakte pittige pompoencake met gembermuntsaus. Mijn bezorgdheid dat het te heet zou zijn voor hem is volstrekt ongegrond.

Hawk gaat met zijn auto Charlie halen. De eigengereide Dalmatiër. ‘Laten we afspreken bij het Theehuis. Dan drinken we een half glas wijn, Heks, voordat we gaan wandelen.’

In het Leidse Hout zit ik geruime tijd op mijn vriend te wachten. Hij zit vast vast in het verkeer. ‘Oh, wacht je op Hawk?’ roept een dame enthousiast, ‘Dat is toch zo’n leuke man, hij is een beroemdheid hier in het Theehuis. Mijn dochter vertelde me dat hij al zesennegentig is. Haha. Ongelofelijk. Ik ben ook al tweeënzeventig hoor,’ verbijstert ze me vervolgens.

Mijn god, alweer zo’n supervieve bejaarde. Met stekeltjeshaar, hippe bril en een lekker make upje. Misschien iets voor Hawk? Alhoewel….Hij heeft een zoon van haar leeftijd! En ook prakkiseert Hawk er niet over om werk te maken van een andere vrouw dan Heks…..

🙂

Even later duikt Hawk op. Charlie en VikTor zijn ook dolblij om elkaar te zien. In de uitspanning delen we traditiegetrouw een glas rode wijn, terwijl de hondjes aan onze voeten stoeien. De dames van de bediening leggen ons extreem in de watten. Hawk heeft een ware popsterrenstatus hier!

Aan een ander tafeltje zit de psychiater dit tafereeltje nijdig te observeren. Wat heeft die Hawk wat hij niet heeft? En gaat hij nu ook al op vakantie met Heks? Hij wil er eigenlijk het zijne van weten. Maar hij heeft ook nieuws. Een oude vriend van Heks is vorige week plotseling overleden.

‘We gaan dinsdag zuipen in de Burcht bij wijze van eerbetoon, je moet echt ook komen!’

‘God, als ik de pijp uit ga, laat ze dan asjeblieft iets anders verzinnen als eerbetoon,’ bid ik inwendig. Maar ja. Het is natuurlijk wel de ultieme hommage aan een zuipschuit. Heks gaat er echter niet heen. Ik was niet erg op hem gesteld. Daarbij: Het is iemand uit een ander tijdperk. Een afgesloten era. Van het close harmony koortje dat we een tijdje met elkaar hadden is de helft intussen al dood……

Naast ons tafeltje zit een ouder echtpaar vertederd naar ons te kijken. Vooral als ze horen hoe oud onze Hawk nu eigenlijk is. ‘Ach ja, ik weet het,’ charmeert hij de mensen de tent uit, ‘Ik ben een man van de dag…….’

‘Van het uur,’ gooit hij er een schepje bovenop. En het is zo. Ik begrijp opeens zijn haast om enorm te genieten. Zijn ongeduld om allemaal leuke dingen te doen met Heks.

We lopen nog een uitgebreide ronde met de hondjes door het langzaam uitbottende Hout. ‘Wat een heerlijke middag, Hawk,’ zoen ik hem op beide wangen bij het afscheid. ‘Dag Heks,’ zwaait mijn makker, ‘Adios, adios!’

’s Avonds zie ik een gek televisieprogramma over jongemannen, die op oude vrouwen vallen: Shock Doc. 50 Shades of granny!  Jongens van begin twintig, die op negentigjarigen duiken. Er gaat een wereld voor me open.

Opeens krijg ik meer begrip voor de enthousiaste reacties in het verleden op datingsites van jongens, die mijn kleinzoon kunnen zijn. Die hebben vast ook een dergelijk trauma opgelopen. Want de boys in het programma hebben zonder uitzondering op jonge leeftijd een oude pedofiele taart over zich heen gekregen. Misbruik dus.

‘Ik zou willen, dat ik op vrouwen van mijn eigen leeftijd viel, mijn vrienden lachen me uit. Het gaat echter niet. Ik voel niets voor hen. Maar ik wil zo graag normaal zijn. Kinderen krijgen, een gezin stichten…… En dat kan allemaal niet,’ zegt de beeldschone Octavio. Op zijn veertiende ontmaagd door een veertigjarige. Of iets dergelijks.

De dames op leeftijd zijn maar wat blij met de viriele jongemannen. ‘Mannen van mijn leeftijd zijn volstrekt uitgeblust en halfdood,’ beweert een volledig verbouwde cougar met flapperende schaamlippen in haar gezicht boven een te strakgetrokken kippennek. Een naturel negentigjarige beweert enthousiast nog nooit een glijmiddel te hebben gebruikt. ‘Heb ik echt niet nodig….’ grijnst ze ondeugend, terwijl ze een pannenlap haakt.

Ach ja. Het houdt nooit op. ‘Pas als de laatste nagel in je kist is geslagen, Heks, dat is wat Gerda altijd zei,’ citeert De Don zijn tweede moeder.

Heks denkt aan Hawk. Nou, daar zit ook nog genoeg leven in! Deze man van de dag. Van het uur. Mijn fijne drukke springlevende nieuwe vriend. We gaan er een heerlijke zomer van maken!

 

 

 

Er zijn meer hondjes die Fikkie heten. Dat blijkt maar weer! Maar of Heks worst lust van Fikkie………. (hij heeft ze net gebakken) Nee: Geef mijn portie maar aan Fikkie!

‘Hoi,’ groet Heks een oude vrind bij de sigarenboer op de hoek. We hebben elkaar in geen tijden gesproken. ‘Ik heb mijn nieuwe hond naar je genoemd,’ plaag ik hem vervolgens, ‘Kijk, dit is em. VikThor met zijn yin yang snor. Haha.’

Ik sta hartelijk te lachen. ‘Nou, dat is een bijster originele naam voor een hond,’ reageert mijn slachtoffer droog. Hij heeft gelijk. Van oudsher is Fikkie zo ongeveer de hondennaam.

Terwijl we staan te grappen is mijn monster achter de toonbank verdwenen. Daar vaandelt hij een lekker snoepje zoals gewoonlijk. Vandaag is er geen tijd om met de gulle gever over de vloer te rollen. De winkel staat vol klanten. Heks rekent af.

De oude vriend is ook klaar met zijn aankopen. Op de stoep spreekt hij me nog een keertje aan. ‘Ik ben niet zo aardig voor je geweest een tijdje geleden, Heks,’ piept hij met een benauwd gezicht. Ik kijk hem aan of ik water zie branden. Waar dan? En wanneer? En in welk opzicht?

‘Op Facebook,’ geeft hij direct toe. O ja. Hopeloos Facebook. Waar mensen menen alles te mogen beweren. Waar iedereen meent op alles te moeten reageren. Dit wankele podium waarop onze meest onzekere medemensen zich met enige regelmaat vergalopperen.

‘Ik kan het me totaal niet herinneren. Het zal weinig indruk hebben gemaakt,’ beledig ik hem onbedoeld direct terug, ‘Heb ik je er soms afgegooid?’ Dat is wat ik over het algemeen direct doe als mensen zich online vervelend gedragen.

‘Nee, dat heb ik gedaan. Maar nu heb ik er spijt van. Ik ga je een nieuw vriendschapsverzoek sturen……’ klinkt het opgelucht uit de mond van mijn oude vriend. Hij is dolblij, dat ik geen idee heb waar hij het over heeft.

Maar ja. Intussen is er wel degelijk een belletje gaan rinkelen bij Heks. Ja, hij deed iets vervelends. Maar wat precies? Dat ben ik vergeten. Er staat me vaag bij dat het over mijn ziekte ging. Vast weer iemand, die me uit heeft gemaakt voor zeurkous. Of aansteller.

Of misschien vond hij gewoon dat ik er überhaupt helemaal mijn kop er over moet houden. Dat gebeurt me zo vaak. Ik hou het niet meer bij.

Maar ik vind het niet OK.

Een dag later is er een nieuw vriendschapsverzoek binnen bij Heks. Het staat in de rij met verzoeken, waar ik nog eens goed over na moet denken. Niet dat ik nu zo kieskeurig ben op Facebook. De grootste kwallenjakken zitten er tussen mijn Facebookvrienden.  En mijn beste vrienden zitten vaak weer niet op dit medium.

Op zich is het een prima eigenschap om allerlei onbelangrijk gezever aan je kop zo snel mogelijk te vergeten. Maar om de deur dan maar weer open te zetten voor iemand om het nog eens te doen?

Nee. Daar begin ik niet aan.

Jaarwisselen is gemakkelijker dan tanden wisselen. En het komt ook elk jaar terug. In tegenstelling tot melktanden. Maar melkmuil is wel weer van de partij. Heks is blij. Kan ik eindelijk weer van leer met commentaar of een sneer. Heks danst kattig het nieuwe jaar in na een heerlijke avond vol onverwacht bezoek!

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, ronde vormen

‘Heks, hadden we nu iets afgesproken? Samen wat drinken vanavond?’ appt Steenvrouw op oudjaarsdag, net als ik een knalarme ronde loop met VikThor. Oh leuk. We hebben het er inderdaad wel eens over gehad. ‘Ik heb allemaal liflafjes en een half gebraden kippetje…. Kom lekker eten!’

Goed idee! Mijn vriendin neemt een fles goeie wijn mee……

De hele avond zitten we te liflaffen. Mijmerend over het afgelopen jaar. ‘Heb je gezien wat ik op Facebook heb gezet?’ Steenvrouw maakt tegenwoordig prachtige lampen. De meest recente exemplaren heeft ze gefotografeerd. ‘Jeetje, wat mooi! Schat wat maak je toch prachtige dingen. Ik word al blij van de foto’s!’

Van schoonheid gaat zo’n troost uit. Schoonheid tilt je even op. De aaibare beelden van mijn vriendin, voor de eeuwigheid uitgehouwen in marmer: Er gaat zo’n zachtheid van uit. Hoe is het mogelijk dat dit ijskoud marmer is? Maar ook deze lampen, vervaardigd van vluchtig kippengaas en papier hebben die zachte uitstraling.

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, En fallische vormen……

‘Je werk wordt wel steeds meer fallisch,’ plaag ik haar, ‘Ik hoop dat je geen problemen krijgt met je vaste fans….’

‘En jij dan, Heks, ik mis je blogjes. Ga jij nog eens iets schrijven?’ ‘Ik kan over sommige dingen niet schrijven. Althans, niet herkenbaar. Ik mis Dr Phil op de televisie…… Hihihi.’ We liggen dubbel. ‘Dan verzin je toch gewoon een programma met die man,’ hikt Steenvrouw.

Wat ik dan nog niet weet is dat  in januari 2018 Phil weer op de buis zal zijn……

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, Fallische vorm penetreert ronde vorm…….

Tegen half elf gaat mijn vriendin naar huis. Ik ga de hond uitlaten en de panter zoeken. Het stomme dier heeft zich nog niet gemeld. ‘Ik denk dat hij bij de padvinders zit,’ verzucht ik bij het afscheid tegen Steenvrouw.

‘Kom Vik, we gaan eerst de dolende ridder redden,’ ik loop met mijn hondje een belendende steeg in. ‘Ferguut, Ferguut!’ Maar nee. Niks.

‘Schat, ik weet gewoon dat je hier zit, ik blijf net zo lang wachten tot je tevoorschijn komt,’ klets ik vrolijk verder. Op gezellige ontspannen toon. Geruststellend geluiden boven het geknal uit. Tegengif tegen die onbestaanbare aanval van kruitdampen op zijn olfactorische receptoren.

‘miaauuwwww, mwauw, miaaaaaaaaauuuuuuuuwwwwwwwwww,’ plotseling maakt de Schaduw zich los uit de stapel tentpalen aan de andere kant van het terrein. Op een holletje steekt hij het plein over om zich in mijn armen te storten. Snel til ik hem op. ‘Ja, nu wil je je maar al te graag laten dragen,’ plaag ik hem genadeloos. Normaal gesproken wurmt hij zich in no time los. Wil hij zelf naar huis lopen…….

Eenmaal thuis geef ik hem een flinke bak voer. Tevreden kruipt hij in mijn heksenbed. Enorm blij om thuis te zijn.

Ik ruim een beetje op. ‘Zal ik voor de buis gaan hangen?’ schiet er door me heen. Dan gaat de bel.

Een uitgelaten Trui staat op de stoep. Ze heeft heerlijk met manlief in een chic restaurant gegeten. Dochter Vlinder werkt daar. ‘Zeven gangen, Heks. Bij elke gang een ander drankje. Hips. Ze schonken die glazen niet vol hoor. Maar evenzogoed. Hihi…’

toverheks.com

Phil is terug!!!!!!!!! Toverheks.com

 

We drinken thee en wisselen de laatste nieuwtjes uit. In no time is het alweer twaalf uur. Bubbels dus. En harde discomuziek vanwege de beesten. Buiten breekt een ware wereldoorlog uit. ‘Gelukkig nieuwjaar, schat!’ We dansen door de kamer.

Even later staan we op de brug bij de Marepoort. Over het water heb je prachtig zicht op het vuurwerk. Er wordt uitbundig geknald. Nu nog eventjes bij Buurman langs. Zijn hond Carlos heeft het een beetje moeilijk met al dat geknal. Zachtjes kriebel ik hem achter de oren.

‘Ik ga naar m’n mannetje, Heks,’ mijn vriendin gaat weer naar huis. Heks loopt een stukje mee. Voor mij is het ook mooi geweest. Thuis ligt VikThor tevreden met een kluif op de bank…… De muziek staat keihard te loeien. Je hoort nauwelijks dat de stad ontploft.

Omdat het buiten nog zo knalt laat ik de muziek binnen ook knetterhard knallen. Blij wals ik door de kamer. Ik kijk in de spiegel.

Wat zie ik er leuk uit vandaag! Een zwart kattenmutsje compleet met ogen en snorharen. Een wit nepbontje met pompoms op een zwart nepbontjasje op een zwart/wit jurkje met de gebouwen van Parijs erop. Frivool! Miauw. Wrahg! Grrrrrr!!!!!

toverheks.com

Dans met mezelf! Hou van mezelf! Toverheks.com

‘Heksje, je gaat er een geweldig jaar van maken. Je gaat iedereen vergeven, vooral jezelf. Je gaat problemen achter je laten. In liefde loslaten. Je laat allerlei gif van giftige types zijn werk niet meer doen. Je gaat leuke dingen doen. Positieve dingen, waar je energie van krijgt. Je wordt verliefd! Ja, let op mijn woorden, ouwe toverkol. 2018 wordt jouw jaar!’

Vooruit dan maar.

 

Misschien word ik niet beter van liefde. Maakt het voor mijn fysieke conditie niks uit. Maar het voelt zoveel lekkerder om vanuit mijn hart te leven. Om het te gebruiken waar het voor bedoeld is: Liefhebben!

Ik dans met mezelf in de spiegel. Ik sluit mijn ogen en draai in de rondte. Wervel met mezelf door de kamer. Spreid mijn armen. Door de bubbels en wijn doen ze nauwelijks pijn! Het leven omhelzen! Dat is wat ik wil. Ter plekke besluit ik afstand te nemen van alles en iedereen, die me het leven tegen maakt.

Het behoeft geen betoog, dat ik de volgende dag nauwelijks kan bewegen. Knarsend fiets ik een paar verplichte rondes met mijn hondje. Een enorm stijve kwarrende kwartaart. Wat kan het schelen? Dit jaar is van mij!

toverheks.com

Hou van het leven. Mijn jaar! Reken maar! Toverheks.com


 

 

Mijn dagen als levend vuilnisvat zijn voorbij! Joechei! Heks is blij dat ze niet op haar mondje is gevallen. En dat die vuilbek met zijn racefiets niet op zijn plaat is gegaan. Soms heb je maar een half woord nodig, maar je krijgt een heel woordenboek. En wel het scheldwoordenboek!

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Woensdagmiddag staat Trui op de stoep. Ha, wat leuk! Snel doe ik de deur open. ‘Koffie?’ Heks is er absoluut aan toe. Ik kan vandaag maar niet uit de knoop komen.

Even later zitten we op mijn balkonnetje met cappuccino en veganistische bramen-cheese-cake. ‘Zelf geplukt en zelfgemaakt,’ grijns ik naar mijn vriendin, ‘Mijn handen lagen helemaal open van het geploeter door de dorens…..

Het is heerlijk weer. Gisterenavond heb ik een flinke wandeling over het strand gemaakt. ‘Zullen we straks naar Noordwijk rijden?’ Ik kijk Trui verwachtingsvol aan. Mijn vriendin heeft echter buienradar geraadpleegd. En volgens deze gezaghebbende app gaat het stortregenen aan het einde van de middag. Daar willen we niet in verzeild raken!

‘Ik heb Coq au Vin gemaakt, eet je gezellig mee?’ Ja natuurlijk. Heerlijk! Ik zat eigenlijk aan te hikken tegen een kliekjesmaal.

Om een uurtje of vier fietsen we de stad uit. We nemen een toeristische route naar Zoeterwoude. VikThor zit in de fietskar totdat we de warme stad uit zijn. Daarna mag hij naast de fiets rennen.

We rijden langs het Kanaal. Het is druk op de weg. En op het water! Overal recreërende mensen. Op e-bikes, racefietsen, in sloepjes, roeiboten….. Bij een brug krioelt het van de halfnaakte pubers. Ze gebruiken de leuning als duikplank. Om beurten laten ze hun duizelingwekkende capriolen zien.

VikThor sprint ook telkens richting water. Hij heeft zin in een duik. Op een plek, waar ik hem er ook weer uit krijg laat ik hem zwemmen. Daarna moet hij aan de lijn. Het is veel te druk op dit achteraf gelegen stuk openbare weg.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

In Cronensteijn laat ik hem weer los rennen. En ook als we over het fietspad door de polder richting Zoeterwoude kachelen sprint mijn ventje los naast de fiets. Helaas komen er een heleboel fietsers aan in de verte. Het is te druk voor dit soort acties. Bovendien heeft mijn hondje wild in zijn neus. Hij doet verscheidene pogingen om het fietspad over te steken richting haas of fazant.

Net als ik probeer hem in zijn kladden te grijpen om hem weer aan te lijnen, schiet hij in het piepkleine gaatje achter de fiets van Trui en voor mijn fiets langs naar de overkant van het asfalt. Daar zit iets heel wilds heerlijk dierlijk te geuren…… Een man op een racefiets kan hem maar net ontwijken!

Ik stop en grijp mijn hond. ‘Sorry meneer, hij was me te snel af, het lukte me net niet om hem tegen te houden……’ begin ik me te verontschuldigen. De man staat me dan al brullend uit te schelden. Als een gestoorde spuugt hij allemaal ellendigs over me heen. Er is geen speld tussen te krijgen!

Even ben ik perplex van al dat verbale geweld. Dan schreeuw ik terug dat ik me al heb verontschuldigd en dat hij nu wel eens op kan houden met z’n scheldpartij. ‘Jij met je stomme belachelijke fietskar, ik haat dat soort vervoersmiddelen, achterlijk wijf, blablabla……’

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Een wolk vieze stront sliert uit zijn mond en drijft langzaam in mijn richting. Een grote wolk gifgas…… Venijn van jaren!

Plotseling spoelt er een golf woede omhoog in mijn lijf. Het gooit spontaan een barrière op tegen deze locale kluchtige luchtvervuiling. ‘Ophouden nu,’ schreeuwt mijn stem op razende toon. Dreigend doe ik een paar stappen in zijn richting, ‘Kom maar hier, mafkees, dan krijg je een poeier.’ Grootspraak natuurlijk, maar het helpt wel. De eikel taait af!

Op de achtergrond piept Trui teksten als ‘Laat die die vent toch in zijn sop gaarkoken, Heks, hij is niet normaal, hij spoort niet, kom mee, niet op ingaan. Wegwezen nu, kijk uit, Heks…. Hij is gek, reageer er niet op…..’

Ik strek me uit tot mijn volledige lengte. 1.80 schoon aan de haak. Dan stap ik weer op mijn fiets met mijn hondje aan de riem. Puffend loopt hij het laatste stukje richting dorp. We zijn er bijna. Trui en Heks zwijgen. Het tumult klinkt nog na in onze oren.

‘Zo jammer, al die korte lontjes,’ verzucht mijn vriendin uiteindelijk. Het is waar. De wereld staat op scherp. Zelfs in die prachtige groene polder, tussen de vogeltjes en het riet, hebben mensen helemaal niks nodig om te exploderen……

‘Hoe is het gegaan de afgelopen week?’ mijn fysiotherapeut kijkt me nieuwsgierig aan. Ze behandelt me met Cranio-Sacraal therapie. Een hele aparte tak van sport binnen de fysiotherapie.

‘Ik ben bijna op de vuist gegaan met een hoogzwangere man van begin veertig,’ biecht ik op. Zoals altijd schaam ik me dood over mijn woede en gebrek aan zelfbeheersing. Het lukt me niet meer om mijn nijd eronder te houden. Beheerst te reageren. Het gif te absorberen en zijn werk te laten doen.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Nee, zodra ik voelde wat die man bij mij naar binnen probeerde te smijten waren de rapen gaar. Ellende van jaren. Geconcentreerde frustratie over zijn moeder, oma, vrouw en schoonmoeder gecombineerd met een laag zelfbeeld en recent ontslag van zijn zogenaamde droombaan, waar hij sowieso al jaren langzaam zat dood te gaan. En toch vind hij het erg. Want mensen hechten aan hun ellende……’

Mijn fysio moet lachen. Tot mijn verbazing. ‘Ja und?’ af en toe spreekt ze spontaan haar moerstaal, ‘Hoe voel je je nu? Daarbij?’

‘Opgelucht. Gek genoeg, want ik was er eerst eventjes helemaal niet goed van. Maar het feit dat ik niks naar binnen heb laten komen, echt helemaal geen spatje van ’s mans frustratie, dat voelt geweldig! Het was eventjes helemaal niet leuk, ik had zelfs wel op mijn bek geslagen kunnen worden, maar ik accepteer dus echt niet meer dat mensen hun troep bij mij of zelfs in mij parkeren!’

Nee, dat nooit meer. Mijn dagen als levend vuilnisvat zijn voorbij. Joechei!

‘Ik las ergens dat uit onderzoek is gebleken dat je cortisolniveau omlaag gaat als je met een open houding helemaal rechtop gaat staan. Een ingekakt postuur geeft juist meer stress….. Misschien volstaat dat in de toekomst!’ verzucht ik tot slot.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

In de nabije toekomst nog niet:

Een paar dagen later staat mijn huis blauw van de rook. Een stelletje studenten doen een poging om te barbecuen Je kent het wel. Twintig aanmaakblokjes om te beginnen, een hele fles spiritus er op en walmen maar……. ‘Hallo daar, kunnen jullie de barbecue verplaatsen, mijn huis staat vol rook,’ doe ik een beleefde poging. ‘Voor jou zeker,’ is de reactie van degene, die verantwoordelijk is voor de rookoverlast, om me vervolgens een bijzonder grote bek te geven.

Ook zij krijgen hun vet van Heks. Leuk is het niet om te doen, maar niemand behandelt me meer ongestraft respectloos……..

Er wordt nog flink tegen me geschreeuwd, alsof ik iets raars doe. Even overweeg ik om de tuinsproeier in te zetten…….. Van het idee alleen al knap ik enorm op! 😉

‘Het Groot Scheldwoordenboek’. Voor inspiratie……

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Spaghetti Moskowitski met aubergine en wodka. Volgens Steenvrouw niet verkeerd geëxperimenteerd. Het was goed binnen te houden…..

Met enige regelmaat staat Steenvrouw op de stoep. Of Heks vliegt een rondje om en staat op haar stoep. Met bezem en al. Niet om haar stoepje schoon te vegen, maar om lekker te klessebessen. Of te schelden op de wereld. Maar vooral: Om samen om het leven te lachen, want we delen een merkwaardig gevoel voor humor. Zwart als de nacht, maar nooit gemeen. Nou ja, een klein beetje gemeen, hooguit. Nooit ten koste van. Maar wel erg grappig.

Onlangs eet mijn vriendin in Huize Heks. Ik kan eigenlijk niet bewegen. Ik ben total loss van helemaal niks. Maar ik heb mijn zinnen gezet op een gezellig avondje. Ik zit alweer dagen in mijn eentje naar mijn slaapkamermuur te koekeloeren. Bovendien is zij mijn gekreupel wel gewend. Als er iets op de grond flikkert ligt ze in een deuk. In plaats van me uit te schelden voor stomme koe of te klagen over mijn gebrekkigheden. Wel zo prettig.

Ook steekt ze graag en handje toe bij het snij- en hakwerk. Altijd tricky op kreukeldagen met mijn zwabberarmen. Maar met mijn maatje in de buurt geen probleem.

‘Ik maak Spaghetti Bolognese. Super simpel, maar toch lekker. Troosteten. En zo umami!’roep ik als ze binnenkomt. Intussen smeer ik plakken aubergine in met zout. Ik heb zin in zachte zoete snottige gebakken plakken van deze godenvrucht. Terwijl ik loop te redderen, ontdek ik dat er geen rode wijn in huis is. Een onontbeerlijk ingrediënt.

Ik schenk een glaasje rosé in voor ons beiden. Het is een geweldig goeie fles, overgebleven uit een voorraadje van vorig jaar. Zonde om in de pastasaus te gooien….. ‘Ik maak em af met wodka,’ besluit ik. Benieuwd hoe het zal smaken. Steenvrouw zit te schuddebuiken van de lach. Zij kan mijn experimenten altijd wel waarderen.

Uiteindelijk staat er dan toch een geweldige maaltijd op tafel. ‘He, gezellig zo, met z’n tweetjes,’ glimmen we naar elkaar met volle mond. ‘Wat een geluk heb ik met deze schat als vriendin!’ denk ik bij mezelf. ‘Ik ben ook blij met jou, Heks, ik voel me altijd heerlijk bij je,’ zegt Steenvrouw. Alsof ze mijn gedachten leest!

Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Spaghetti Moskowitski met wodka. Hak rode uien, wat sjalotjes en een paar tenen knoflook  fijn. Bak in een grote koekenpan voldoende rundergehakt. Ik kook altijd voor een weeshuis, dus ik neem een pond. Goed roeren, zodat het lekker rul wordt. Uien erbij, meebakken tot ze glazig zijn. Op het laatst de knoflook toevoegen. Nog even doorbakken, pas op dat de knoflook niet verbrandt.  Een grote pot tomatensaus toevoegen. Ik neem altijd gepureerde biologische tomaten zonder enge smaakstofjes.

Bij gebrek aan oregano gaat er vandaag marjolein in. Een een beetje rozemarijn. Tot slot een flinke scheut wodka. Even laten doorkoken en klaar!

Aubergine van te voren en insmeren met zout. Tijdje laten liggen, zodat vocht er uit trekt. Hierna langzaam garen in koekenpan met ruim olijfolie.

Heerlijk met een salade van winterpostelein, raapsteeltjes en wat er verder in de koelkast ligt. Serveer met glutenvrije pasta. Ikzelf geef de voorkeur aan een soort gemaakt van mais. Glaasje rosé erbij en smullen maar!

En was het smullen? ‘Heel aparte combinatie, echt lekker, Heks!’ Aldus Steenvrouw.

Slakkensporen door de slaapkamer tijdens carnaval, solidaire dames, herinneringen aan mijn tijd tussen de slakken en hoe moeilijk het was om mezelf te herpakken: VERKRACHTING IS FOUT. Het maakt niet uit wat voor’n kleren het slachtoffer draagt of dat iemand niet in staat is om te protesteren. Ongevraagd je piemel in iemand steken is niet goed te praten strafbaar. Castratie lijkt me de enige geschikte sanctie.

Zaterdag is een suffe dag. Ik heb slecht geslapen. Ja, dat krijg je als je gaat roepen dat het de goede kant op gaat met eten en pitten. Dan krijg je accuut geen hap door je keel en lig je weer hele nachten wakker. Ik besluit dan ook om heel langzaam te starten. Kopje koffie, pijnstillers, geroosterd broodje. Televisie aan. Beetje schrijven aan een blog. Rustig uit de kreukels komen.

Aan het begin van de middag lig ik bij mijn fysio op de behandeltafel. Ongegeneerd knijpt ze in de kwarktaart, die doorgaat voor mijn lijf. Compleet verstijfde spieren. Au, wat is ze toch gemeen geworden, deze leergierige behandelaar. Haar behandeling wordt steeds pijnlijker, effectiever ook, maar is nog steeds niet bepaald lekker.

De evolutie van de penis

Om een mezelf een beetje af te leiden informeer ik naar haar studentenleventje in België. Ze doet een master aan de universiteit van Leuven. Er volgen wat sappige verhalen over haar woonsituatie, uitgaansleven en aanbidders. Niets mis mee. Je kunt het slechter treffen!

Dan volgt een verslag van de carnaval, gevierd met een club Nederlandse vrienden. ‘De broer van een vriendin had allemaal vrienden meegebracht. Een lekker stelletje maar niet heus. Eén van hen heeft ooit al een keertje een vriendin van ons belazerd, zonder dat ze het in de gaten had. Hij verleidde haar en had al maanden een intieme relatie met deze nietsvermoedende ‘andere vrouw’ voordat ze ontdekte dat hij samenwoont met zijn vaste vriendin. Hij en zijn aanstaande waren druk bezig om een huis te kopen…..’

 

‘Met carnaval was ik aan de beurt,’ Heks kijkt naar de beeldschone Friezin, een prachtvrouw, ‘De gehele avond had ik al zwaar sjans van één van de heren in het gevolg van de broer. Hij gaf me veel aandacht, maakte grapjes, sloeg een arm om me heen…. We sliepen uiteindelijk met de hele groep op één kamer…’

‘Laat me raden,’ roept Heks, ‘Hij lag opeens naast je!’ Inderdaad. De jongeman had zich als een grote turboslak met slaapzak en al via een glibberige slijmspoor door de kamer naast mijn behandelaar gewurmd. Met zijn hoofd naast haar voeten. ‘De man heeft dus ook nog een fetisj,’ concludeer ik opgewekt. ‘Nou, je slaat de spijker op zijn kop. Hij pakte direct mijn voeten en begon eraan te friemelen…..’

We giebelen om die grote slijmbal. Veel verder dan de voeten is hij namelijk niet gekomen. Een stevig ontmoedigingsbeleid hield de zak in zijn slaapzak. Of hield de zak van de zak in slaapstand. Hoe dan ook, zijn scrotum had het nakijken. Met recht een zak met een slaapzak in een slaapzak. Wat zal hij gebaald hebben……

‘Heb je een slaapzak? Was een flauw grapje tussen jongens onderling vroeger tijdens schoolkamp. Als zon joch ja zei kreeg ie een knietje: ‘Ik zal em even wakker maken…’

Alsof je daar ten overstaan van je vrienden kunstjes zou gaan vertonen met zo’n man, zelfs al vond je em leuk en was hij vrijgezel of serieus met je verloofd……

‘Weet je wat nu nog het ergste was? Hij woont samen met zijn vriendin en is bezig om een huis te kopen met haar…. Dat hoorde ik de volgende dag!’ Oh, hij ook al? Ja. Lekkere vent. Lekkere vriendenkring van die broer. Lekkere broer. Die zal zijn toverstafje ook vast wel eens in de rondte proberen te zwaaien bij de vriendinnen van zijn zus……

12764441_195313157492412_6270168440953369114_o

‘En ga je het aan zijn vriendin vertellen?’ Heks grapt maar wat. Mijn ervaring is dat zulke verhalen in de doofpot verdwijnen. Via de guy code. De vriendin zal de laatste zijn om ze te horen. Zelfs al graast de man haar hele vriendinnenclub af en die van de zus van zijn vriend, dan nog zal niemand haar iets vertellen……

‘Ja, daar wordt aan gewerkt. Ik vertel het aan die en die, die gooit het op de vriendinnen-app van die vrouw en zo gaat zij dit dan vernemen. Hebben we de vorige keer ook gedaan. Was die jongen niet blij mee….’

Goed zo dames, klap maar uit de school. Laat je niet langer als lustobject gebruiken door die varkens van kerels. Weg met de schaamte omdat je wordt aangerand. Weg met de schuld als iemand jou te grazen neemt. Wees solidair naar je zusters, we hebben elkaar nodig. En verwacht niet teveel van zwijnen van kerels. Er zijn ook prima mannen. Die vind je echter nooit in zulke guy code clubjes.

Afgelopen vrijdag staat er zo’n geweldige kerel bij me op de stoep. Hij komt een bakkie koffie drinken. ‘Gisteren heb ik ook aangebeld, maar toen was je er niet.’ We kennen elkaar uit de hondenwandelgangen. Zijn hospita is een hondenvriendinnetjes van Heks. Ik ben al zo vaak bij hen uitgenodigd, maar het is er nog steeds niet van gekomen.

Regelmatig staan we een hele tijd te klessebessen over het leven met al z’n fratsen. Sinds een jaar zoent hij me op beide wangen! Afgelopen week nodig ik hem uit in Huize Heks. Daar heeft hij geen gras over laten groeien!

Niet alleen Heks heeft altijd wat, er zijn meer pechvogels. Stel je voor dat je huis ontploft tijdens een vuurwerkramp, je vrouw ongeneeslijk ziek wordt en je achterlaat met een gigantische schuld, omdat ze daarnaast ook nog eens ernstig koopziek was. Je verliest je huis opnieuw en moet jarenlang in de schuldsanering. En je geliefde is er ook niet meer om je te troosten.

‘Ik hield van mijn vrouw, maar na haar dood kwamen er echt lijken uit de kast,’ grapt hij ondanks het ellendige verhaal. Geen onvertogen woord over de veroorzaakster van zijn faillissement. Zijn hart loopt nog steeds over van liefde voor haar. Wat een kanjer!

Zondagmorgen spreek ik alweer een vrouw over pijnlijk gedrag van mannen. Ze heeft in Zuid Amerika gewoond. Daar gaat het er heel anders aan toe. Althans, dat zou je denken. Ze geeft voorbeelden. Ik geef tegenvoorbeelden van hetzelfde eikelgedrag hier ter lande.

‘Toen ik veertig was gooide iemand tijdens een verjaarspartijtje in de kroeg iets in mijn drankje. Van het ene op het andere moment was ik zo dronken als een toetmaloeier. Ik kreeg een ongeluk, viel plat op mijn gezicht en hield er een kapotte kaak aan over. Die hing uit de kom. Ik wilde naar huis, maar daar dachten de aanstichters van dit onheil anders over. Ze sleepten me hun huis in.’

‘Op een gegeven moment ging ik  bijna out. Zoals dat gaat na inname van dat soort rape drugs. De gemene dikke pad van een vrouw in het gezelschap, weigerde me te helpen. Ondanks mijn smeekbeden. Ze keek me aan met haar koude vissenogen. Ik zal die blik nooit vergeten. Achteraf sluit ik niet uit, dat zij mijn drankje heeft vergiftigd. Het is een giftig gefrustreerd wijf. Ze heeft een hekel aan me…. ‘

‘In plaats van me naar huis te helpen of me een veilige slaapplaats aan te bieden, speelde ze me in handen van haar huisgenoot. Uit wraak omdat haar eigen man Heks een leuke vrouw vindt. Niet wederzijds overigens. De man van die pad is een lul van een vent.’

‘Maar goed. Heks ging out en werd niet geholpen. Uiteindelijk ben ik verkracht door die twintigjarige. Toen ik bijkwam was hij bezig. Mijn kaak hing nog steeds uit de kom en ik was bont en blauw en bewusteloos, maar hij had even zin.’

Waarom vertel ik dit nu? Zomaar aan een wildvreemde vrouw? Althans, ik ken haar alleen van kletspraatjes….. Maar ik kan niet meer stoppen. Ik spuug het walgelijke brok verleden uit.

‘Later vond hij het ook wel een ranzig gebeuren, dit stinkende aartslelijke klotejong. En waarom? Omdat ik z’n moeder kon zijn. Geen woord over de verkrachting. In zijn optiek was het dat niet. Ik had toch geen nee gezegd? Hetgeen moeilijk is als je bewusteloos bent. Ook beweerde hij dat ik naar hem gelachen had. Alsof dat kan met zo’n kaak uit de kom. Bewusteloos. Maar stel ik heb gelachen: Alsof lachen betekent dat iemand zijn geslacht er dan maar bij je moet inprakken. ‘

 

‘Toen ik aangifte deed bleek deze niet ontvankelijk te zijn, omdat ik geen getuige had. Huh? Zijn er dan doorgaans getuigen bij verkrachtingen? Wie verzint zo’n belachelijke voorwaarde? Mannen zeker! Die menssoort die meestal de verkrachter is!’

‘Het klotejong heeft nog wel naar het politiebureau gebeld en toegegeven seks met me te hebben gehad, terwijl ik bewusteloos was. Hij vond het belachelijk dat ik daar aangifte van deed. Wilde hij even recht zetten. Niets mee gedaan door de politie. Onbegrijpelijk.’

 

 

‘Het meest kapot ben ik gegaan door de reactie van de omgeving. Heks was veertig, beeldschoon, maar stokoud natuurlijk. Die lelijke puistenkop was twintig, dus daar zal die geile Heks wel zin in hebben gehad. Niemand nam het voor me op. Iedereen ging gewoon bij hem in het café aan de bar staan. Een zogenaamde vriendin, die me een dag later opving en gezien heeft hoe ik er aan toe was met die kaak nog steeds uit de kom vond dat ik me er maar overheen moest zetten! Het was namelijk bij vrienden van haar in huis gebeurd en die wilde ze niet kwijt. De trut.’

‘De man van de Wrattenpad belde me een paar dagen later op. Als ik het in mijn kop zou halen om aangifte te doen, dan zou ik daar flink spijt van krijgen. Dit is dezelfde getrouwde kerel, die achter Heks aan heeft gezeten. Groot kans, dat zijn vrouw dat pilletje in mijn drankje heeft gegooid, uit wraak.’

 

‘Ik deed wel aangifte en ben sociaal uitgekotst. De verkrachter kreeg een relatie met iemand in de periferie van mijn vriendenkring. Heks zat volledig naar de kloten thuis slapeloos naar de televisie te staren. Bijna een jaar lang.’

‘Mijn toenmalige vriend nam het me ook kwalijk. Het was een volstrekt seksistische en gestoorde narcist van een Algerijn. Toen hij het van mij hoorde gooide hij de hoorn op de haak en liet drie maanden niets van zich horen….’

De vrouw in het park kijkt me ontzet aan. Hetgeen ik haar vertel is slechts een uittreksel van bovenstaand verhaal. Een sterk verkorte versie van deze korte versie. Er valt helaas geen verbeterde versie van te maken. Ze is een lieve schat, dus ze reageert vriendelijk. Ja, wat moet je ook met zo’n geschiedenis.

Het is aan de orde van de dag: overal ter wereld steken mannen hun geslachtsdeel in vrouwen zonder dat ze daartoe zijn uitgenodigd. Het is schandalig en afschuwelijk, maar er wordt nauwelijks over gesproken door de slachtoffers. Stomweg omdat het een smet werpt op de vrouw, die het heeft ondergaan. Ik voel me ook vies, elke keer dat ik het erover heb.

 

 

Ik krijg ze nauwelijks uit mijn mond, die woorden. Opgediept uit mijn moordkuil van een hart. Ik schaam me erover. Net als al die andere slachtoffers van seksueel geweld. Het doet afbreuk aan mijn zuiverheid. Het werpt een smet op mijn wezen. Het krast in mijn ziel.

Persoonlijk vind ik dat elke man, die zoiets doet voor straf zijn ballen moet inleveren. Chop chop. En de helft van zijn lul. Mag hij nog een waxinelichtje overhouden om door te piesen. Is het zo afgelopen met die flauwekul.

Heks haalt haar schouders op. Wat moet je er ook mee. Het is alweer zo lang geleden. De lol is er sindsdien wel een beetje af in de liefde. Met mijn gewezen relatie dacht ik mijn Mojo weer teruggevonden te hebben, maar die vent blijkt achteraf zelf ook een vreselijke drakepit te zijn.

Ik heb dus nog steeds geen goeie geliefde in mijn leven getroffen, maar ze bestaan wel. Ik zie zo hier en daar een fantastisch exemplaar tussen al die seksistische gekken. Ik heb natuurlijk ook nog een paar geweldige mannen in mijn vriendenkring, zoals Don Leo, Frogs, Pappa…… En er komen in elk geval al veel betere kerels hier op de koffie. Het gaat dus echt de goede kant op…..

Drie eenvoudige tips om verkrachtingen te voorkomen. 

Ik heb inderdaad achteraf gehoord dat het kwam omdat ik er te sexy uit zie. Van een vrouw! Die avond droeg ik een oud grijs kloffie dichtgeknoopt tot aan mijn kin. Nauwelijks make up. Maar zelfs als ik er wel sexy uit zie dien je je handen thuis te houden!

Giftige dampen stijgen op uit mijn heksenketel. Varkentje krijgt er de oren mee gewassen: Ome Frogs is een held! Gif heeft zo zijn nut, maar giftige mensen horen in de hel. Hun eigen hel wel te verstaan……

Vrijdagmorgen om tien uur staat mijn trouwe boezemvriend Frogs op de stoep om Ysbrandt zijn wekelijkse gifbad te geven. Ik heb mijn ogen nog niet echt open na een slechte nacht. Bijverschijnsel van al die griepjes…. Op de tast meng ik het gif met heet water. Mijn kikkervriend staat al klaar met mijn hondje in de frisse buitenlucht. Het is ijskoud. Giftige dampen stijgen op uit de heksenemmer.

Varkentje staat gelaten klaar als Heks begint met het insmeren van zijn koppie. Eerst de oren….. Nukkig trekt hij zijn hoofd weg. Wat krijgen we nu? Protesten?

Ja, inderdaad. Het water is gewoon nog te warm. Ik laat het iets meer afkoelen, maar echt zin heeft mijn hondje er niet meer in. Als Frogs de rest van zijn lijf te grazen neemt blijft hij flink tegenstribbelen.

Na het bad gaan mijn schatjes aan de wandel. Het gif moet grondig uitdampen en dat duurt nu eenmaal wel een uurtje. Heks spoedt zich naar de dokter voor een serie prikken. Bah, wat een smerig weer. Ik maak me zorgen om mijn hondje. Kleddernat loopt hij ook in deze druilregen te wandelen. Het is echt hondenweer, vroeger maalde hij daar niet om, maar hij wordt een dagje ouder…….

Vandaag heb ik dus zomaar mijn handen een beetje vrij. Een paar uurtjes thuiszorg en verder helemaal niks. Morgen ga ik naar mijn narcistencursus, dus dan moet ik fit zijn. Zodoende hou ik mijn gemak. Ik lees een beetje in de narcistenbijbel van Iris Koops. Goeie hemel, wat is dat toch een ongelofelijk goed boek. Maar wel confronterend.

Het is bepaald niet zo, dat je leest wat je graag zou willen lezen. De realiteit van narcistische mishandeling staat bijzonder accuraat beschreven, zo ook de uitzichtloosheid van een relatie met een narcist. Wat voor’n relatie dan ook. Of je nu in je werk, binnen je familie of in je vriendenkring te maken hebt met een narcist: Het is altijd hopeloos!

Het contact verbreken is zonder meer de beste optie, maar dat kan nu eenmaal niet altijd. Als het je vader of moeder is dan zit je er toch er toch zeker zo’n 18 jaar aan vast! Op zijn minst. Tenzij zo’n figuur je in een kindertehuis stopt natuurlijk. Ook niet leuk, maar je bent ongetwijfeld beter af, dan in de meedogenloze en vaak gewelddadige handen van de gemiddelde schadelijke narcist……

Het boek is dus een echte eyeopener, maar blij word ik er niet van.  Mijn wereldbeeld is echt geschokt door de aangereikte inzichten. Dat prachtige leven, waarin iedereen mijn partner is ligt aan diggelen. De goedheid van de mens is betrekkelijk. Er is dus een klein percentage mensen, narcisten vormen ongeveer 1% van de bevolking, helemaal niet goed. Het onschuldige kind in ons is in deze gevallen een gestoord kind. Kwaadaardigheid in persona bestaat!

Nogal een schok voor Heks. Misschien is dit wel de reden dat ik het fenomeen narcisme stomweg nooit bewust heb waargenomen. Het bestond gewoon niet in mijn beleving! Het kon gewoon niet waar zijn, dat mensen zo liefdeloos, egocentrisch, manipulerend en geslepen zijn.

Het is wel waar, daar ben ik nu wel achter. God houdt van iedereen, ook van Adolf Hitler en Saddam Hoessein beweer ik altijd. En dat gaat natuurlijk ook op voor andere psychopaten en narcisten. Het goddelijke maakt geen onderscheid. Het goddelijke heeft onvoorwaardelijk lief. Maar ja. Het goddelijke hoeft dan ook niet met het kwaad op vakantie bijvoorbeeld. In een tent met zo’n giftige vent valt echt niet mee! Dat kan ik je wel vertellen……

Zo vliegt de dag voorbij. In de loop van de middag brengt Frogs mijn viervoetige vriend terug. Het arme beest stink nog steeds als de hel. En dat terwijl kwaadaardigheid hem echt vreemd is. Het is een superhondje, mijn Varkentje. Voor de duvel niet bang. En goddank knapt zijn huid aardig op. Dankzij de volhardende inspanningen van zijn grote absoluut niet giftige kikkervriend en suikeroompje ‘ome Frogs’!

Iris Koops: Het verdwenen zelf, herstellen van narcistische mishandeling.

Heks gaat op bezoek bij engeltje en zijn moeder. Wat is hij zoet! Nog wel…. Wacht maar af, voor je het weet is het een bengeltje…….

Donderdagavond staat de buurvrouw op de stoep. Ze heeft een paar pakjes kattenvoer voor me. ‘Ik kreeg ze cadeau, maar mijn kat mag dit niet eten….’ Ze heeft een stokoude poes met een nierdieet. En een piepjonge baby!

‘Dank je wel, buurvrouw. Hoe gaat het met de kleine? Groeit hij goed? Slaapt hij lekker door?’ Ze begint te stralen. Altijd zodra je haar baby noemt gaat de zon op in haar vriendelijke gezicht. “Hij is niet helemaal lekker, want hij heeft vandaag weer prikjes gehad.’ O ja, de vaccinatie ellende…..

sem3

We spreken af, dat ik morgen eventjes op bezoek kom. Heks snuffelt nu eenmaal graag aan kleine mensenkindertjes….. Het klinkt dubieus, alsof ik ze op wil eten. De boze Toverheks! Haha. Niets is minder waar. Ze ruiken nu eenmaal zo lekker zoet…..

De volgende middag rond vier uur bel ik aan. Mijn buuv doet open met Sem op haar arm. Hij ziet er sneu uit. Waterige oogjes kijken me verdrietig aan. ‘Vorige keer had hij helemaal geen last van die prikken, maar deze keer is hij totaal niet in orde….’ verzucht zijn moeder, ‘Hij wil alleen maar de hele dag in mijn armen liggen…’

Wat een geluk dat dat kan! Deze nieuwbakken moeder wijdt zich volledig aan haar kleine wondertje. ‘Ze willen dat ik weer ga werken, maar ik ga niet langer dan twee uur per week aan de gang. Ik wil gewoon zoveel mogelijk bij mijn kindje zijn…..’

Ik geef haar groot gelijk. Voor je het weet is hij groot. ‘Het is misschien wel de mooiste tijd van je leven. Geniet er maar lekker van!’

Het uurtje dat ik op bezoek ben zakt de kleine Sem langzaam tegen zijn mamma aan in slaap. Wat een heerlijk ventje. Hij is in de paar maanden van zijn bestaan al verdubbeld! Hij doet het goed!

SEM4

Een engeltje

Vernissage van het werk van Michael Downs in de galerie van True en Trueman: de EAE Studio ( Expansionist Art Empire) , Nieuwe Rijn 94 , Leiden. Nog een kleine week te bewonderen!

EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7 EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7

Zaterdagmiddag hebben we nog net tijd om naar de vernissage te gaan van de tentoonstelling van een verre vriend van Heks in de galerie van True en Trueman. Een welkome afleiding na alle verbouwingsergernis. Als we arriveren staat er een clubje jongelui op de stoep in het zonnetje. Binnen worden we verwelkomt door mijn vriendin True. Ze schenkt ons een heerlijk glas wijn in.

EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7

EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7

De kunstenaar, Michael Downs, is aanwezig. Hij is maar voor een kleine week in Nederland. Daarna staat Duitsland op het programma. Deze globetrotter heeft de afgelopen jaren in Peking doorgebracht, maar toen ik hem leerde kennen woonde hij nog in Australië. ‘Hi Heks,’ begroet deze rascharmeur me enthousiast, ‘How are you?’

EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7

EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7

Ik bewonder zijn werk. ‘Hoe krijg je het in godsnaam allemaal mee naar Nederland?’ vraag ik hem. Er volgt een onbegrijpelijke verhandeling over transport via Italie met een busje….. ‘Het grote kunstwerk kan in drieën worden gesplitst.’ Ik kijk naar die grote en ongelofelijk vitale kerel. Wat een energie!

EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7

Cowboy en Heks slaan een heerlijk uurtje stuk temidden van vrienden. Steenvrouw is er ook. ‘Hoe is het met de verbouwing?’ informeert ze langs haar neus weg. Ik wapper met mijn handen in de lucht. ‘Hoe is het met jou, schoonheid?’ pareer ik. Ze ziet er fantastisch uit. En wat zie ik? Make-up op haar mooie snoetje! Dat is uitermate zeldzaam…….

Steenvrouw

‘Ik heb me laten opmaken bij Douglas. Heks moet lachen. ‘Zeker met een coupon?’ Ik heb onlangs met zo’n bon mijn wenkbrauwen laten epileren……

Steenvrouw

Ik maak een paar ongelofelijk mooie foto’s van haar met mijn nieuwe camera. ‘Laat eens zien!’ roept Trueman. Geroutineerd bekijkt deze fotograaf mijn bescheiden fototoestel. ‘Wat een fantastisch ding! Je kunt er dit mee en dat…. Bladiebla.’ Hij slaat me om de oren met allerlei professionele terminologie. Het wordt me eens te meer duidelijk wat een geweldig apparaat ik heb aangeschaft!

Cowboy, knappe man

De tentoonstelling is nog eventjes te zien in de EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 , Leiden. Expansionist Art Empire

Molly Ackerman 1 Molly Ackerman 1

EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7

mooi meisje in galerie

EAE Studio , Nieuwe Rijn 94 7

Lente in de lucht. Omgevallen Heks voert weer gek telefoongesprek…… Het medicijnkastje van de apotheek en de muur van onbegrip bij de zorgverzekeraar: Je wordt er tussen heen en weer gestuurd tot je een ons weegt, maar komt geen stap verder !!!

 

lente, bloeiende heesters, bloesem, eerste knoppen gaan open

Lente. De lucht is vol vleugjes bloesem. Heks fietst haar ochtendronde met Varkentje. Het is al middag. Ik heb verschrikkelijk uitgeslapen. En nog ben ik niet bij de les. Gelukkig heb ik vandaag geen programma. Voor het eerst in dagen hoef ik eventjes niets. Heerlijk.

lente, bloeiende heesters, bloesem, eerste knoppen gaan open

Thuisgekomen gooi ik er toch een telefoontje met de zorgverzekeraar tegenaan. Mijn tijdelijke status als man achtervolgt me. Het heeft een kettingreactie aan papieren rompslomp opgeleverd. Ik voer weer eens een uiterst vreemd telefoongesprek in een poging de vergoeding van mijn medicatie LDN weer van de grond te krijgen.

lente, surfers op Amsterdamse grachten, rondvaartboot

Met een surfplank over de Amsterdamse grachten

Het blijft gissen, wat er nu eigenlijk allemaal aan de hand is. ‘De apotheek wil nu, dat ik 220 euro ga betalen voor 120 pillen. Die waren drie jaar geleden nog 25 euro,’ deze informatie draagt alleen maar bij tot meer verwarring blijkt.

lente, bloeiende heesters, bloesem, eerste knoppen gaan open

Ik doe er nog maar een schepje bovenop, ‘Bovendien kreeg ik een bericht van een vriendin van me, die huisarts is: “Ha lieve mopperkont. Op onderstaande site 90 stuks van 1,5 mg voor €33,55. Hoop niet dat het een beunbedrijf is, maar toch….. Of een verouderde site…… Maar leek me goedkoper dan jouw bedragen.”

lente, surfers op Amsterdamse grachten, rondvaartboot

Ik krijg opnieuw de toezegging, dat alles wordt uitgezocht. ‘Er klopt inderdaad iets niet. U bent wel weer een vrouw intussen. Dus dat kan het niet zijn. Het is volstrekt niet duidelijk, wie er nu eigenlijk begonnen is met moeilijk doen. Ik zal de apotheek eens bellen. Misschien weten zij het.’ De vrouw aan de telefoon is echt ter goeder trouw. Heks weet echter al lang, dat de apotheek op haar beurt weer met een beschuldigende vinger richting zorgverzekeraar zal gaan wijzen. Het is een ware uitputtingsslag….

‘Misschien kunt u ook zorgen, dat ik weer op mijn eigen adres kom te wonen, ik woon tegenwoordig bij de buurman. Die stond hier gisteren met een hele stapel post op de stoep,’ gooi ik nog maar eens wat olie op het vuur. Ik blijk in hun systeem inderdaad nu weer spontaan van huisnummer te zijn veranderd. Dit laatste blijkt snel te kunnen worden verholpen…… Althans, dat beweert de vrouw.

Goeie hemel, wat een zootje bij die Amersfoortse!

lente, bloeiende heesters, bloesem, eerste knoppen gaan open

Vandaag hoef ik verder niets meer. Behalve nog een rondje met Ysbrandt, maar dat is geen straf met dit weer. Misschien ga ik nog lekker een uurtje slapen. Eigenlijk moet ik mijn werkkamer opruimen. Morgen komt iemand me helpen met mijn belastingaangifte. Zie je, er moet toch altijd iets. Maar ik besluit het tot morgenochtend uit te stellen. Als ik me een uurtje kwaad maak, is er weer genoeg orde in de chaos om de sterren van de hemel te boekhouden….

lente, bloeiende heesters, bloesem, eerste knoppen gaan open

Het is lekker om mijn hoofd eventjes niet te pijnigen. Mijn lome lichaam strekt zich uit in de broze verloren uren van deze nutteloze dag. Ik moet het hebben van leven per dag. En na vele volle dagen snak ik naar een dag als deze. En hoewel Heks dan toch weer wel in bed ligt met dit mooie weer, is de gedachte, dat mijn verplichte uitlaatronde met hondje door een prille lentestad zal zijn straks een verademing.

Leve de lente!

lente, bloeiende heesters, bloesem, eerste knoppen gaan open

lente, bloeiende heesters, bloesem, eerste knoppen gaan open

lente, bloeiende heesters, bloesem, eerste knoppen gaan open