De eerste enige echte ‘POP-UP SANGHA’ is een feit! Het is echt van deze tijd. Met Pop-up dit en pop-up dat. Dus komt de klad in dit of dat? Poppedepop!Popperdepop! Heeft overal een antwoord op. Heks wil overigens wel een Pop-up relatie! En: Bij Jip en Janneke in de gratie! Mijn vrienden komen op bezoek……..

Vorige week woensdagmorgen gaat de telefoon. Heks ligt nog op 1 oor. Dinsdagavond heb ik koor en dat resulteert zonder uitzondering in een nachtje stuiteren voor de televisie. In bed. Met 1 oog open. Te moe om te slapen en te moe om wakend in een stoel te zitten.

De volgende morgen echter ben ik niet vooruit te branden. Met een kater van hier tot Tokio op de koop toe. Ik hoef daarvoor gelukkig niet te drinken…….

Ik rep me mijn bed uit en weet net op tijd de telefoon van de houder te grissen. ‘Met Heks,’ kras ik in de hoorn. ‘Hallo, hallo,’ roept iemand keihard in mijn oor. ‘Hallo, hallo,’ stamel ik overbluft. ‘Hallo, hallo….., hallo….’ klinkt het opnieuw. Dringend. ‘Hallo is daar iemand?’

Opeens hoor ik het. Janneke aan de lijn. Om de 1 of andere reden hoort ze nooit mijn naam als ik opneem.

‘Janneke! Met Heks! Hoe gaat het met je?’ knerp ik haar opgewekt tegemoet. ‘We willen op de koffie komen, komt het uit? Het is een idee van Jip!’ Natuurlijk komt het uit. Ik moet alleen mijn hondje even uitlaten en zelf ernstig uit de kreukels komen. Ik heb minstens een uur nodig, liefst anderhalf, maar idealiter twee.

‘Staan we over twee uur voor je neus, Heks. Ga maar rustig met je hondje naar buiten.’

Een goed half uur later en een sloot koffie met pijnstillers verder ben ik grotendeels uit de kreukels. Ik wurm me in mijn kleren. Hang mijn Tens om. Worstel met de bedrading. Kijk, nu ben ik al bijna een uur onderweg. Snel trek ik mijn jas aan. Muts op. Dikke sjaal…..

Rustig peddel ik een rondje Singel. Hier en daar onderbroken door straatmakende mannetjes en opgebroken bruggen.

 Onze glibberstad moet worden opgestuwd in de vaart der volkeren: Leiden is bezig ’s werelds grootste stadswandeling te realiseren middels het zogeheten Singelpark.

Het moet een toeristische attractie worden van jewelste, maar de Leienaars mogen er binnenkort zelf niet meer lopen met hun hond. Wij worden met onze viervoetige vrienden over enige tijd massaal verbannen naar de omliggende gemeenten voor een lekkere wandeling. Dat is dan weer in triest.

Ik besluit er vandaag niet om te malen. Ik moet sowieso eens ophouden met me druk te maken over van alles en nog wat. Laat ik nu eens investeren in zaken waar ik blij van word! En daar op focussen! Een leuke peer bijvoorbeeld. In plaats van me bezig te houden met al die rotte appels op mijn fruitschaal.

Thuisgekomen geef ik de beesten eten, Swiffer het huis, smeer een lippenstiftje…….. En dan gaat de bel. Mijn bejaarde vrienden komen de trap op klauteren. Ze duwen een mooie bos bloemen in mijn handen. Oranje. Net als mijn kersverse bankstel.

Even later zitten ze in mijn zonovergoten woonkamer op die nieuwe bank. We praten over koetjes en kalfjes. Jip maakt kwinkslagen en neemt Janneke in de maling. Snedig dient ze hem van repliek. Zo gaat dat al jaren tussen die twee. Al meer dan een halve eeuw.

‘We zijn lekker een weekje weg geweest, naar de Veluwe. Luxe hotel met alles erop en eraan. Om aan onze relatie te werken,’ vertrouwt Janneke me toe. De ondeugd fonkelt in haar onschuldige bruine ogen. ‘Het heeft niks geholpen, hoor.’

Jip kan dit natuurlijk niet op zich laten zitten. Snel gooit hij nog wat olie op het vuur! ‘Jij liep toch vroeger wel boos de voordeur uit en kwam via de achterdeur weer naar binnen,’ plaag ik hem. Als je al zo lang samen bent en je relatie is nog steeds zo levendig….. Heks tekent ervoor.

Alleen ben ik nu echt te oud om nog een dergelijke termijn te halen vrees ik. Over een halve eeuw ben ik echt wel kassiewijle.

Heks is blij met haar visite. Er komen hier zelden mensen op bezoek. Vooral in periodes van terugslag in mijn rare ziekte. Als ik niet veel te bieden heb. Een paar lieve uitzonderingen daargelaten.

Ja, er moet echt een buddy komen voor dit kwezelke. Gezelschap doet me zo ontzettend goed. Helaas lukt het me maar niet om veel acte de présence te geven bij mijn diverse sociale bezigheden momenteel.

‘Mis jij dat mediteren ook zo?’ vraagt Kras me als ik eventjes bij haar op de thee ben. Onze ‘Sangha voor Kneusjes’ is een stille dood gestorven vorig jaar. We bleken allebei te kneuzig om het vol te houden. Zo jammer. We besluiten gewoon om het nog eens te proberen.

‘Dan kom ik wel naar jou, Heks. Op mijn scootmobiel, laat ik de hondjes thuis. Misschien dat dat beter werkt. Welke avond komt jou uit?’ In het weekend graag, pleit ik. Dan verveel ik me tegenwoordig de tering.

Onze eerste afspraak echter gaat direct alweer niet door. Kras belt af. Het is zo stervenskoud, dat mijn vriendin de kans loopt vast te vriezen aan haar gaspedaal. ‘Dat is ons probleem, er is altijd wel wat met 1 van ons. Is het niet dit, dan weer dat….’ verzuchten we tegen elkaar.

Na wat brainstormen over hoe we dan wel samen kunnen mediteren, via de webcam bijvoorbeeld, krijgt Heks een lumineus idee. ‘Een POP-UP Sanhga!’ schreeuw ik door de telefoon.

‘Wat een geweldige ingeving, Heks!’ Kras zit te hikken van de lach, ‘Een POP-UP Sangha. Hahahaha!’

En zo gaan we het doen. De eerste enige echte POP UP SANGHA is geboren! Als we allebei toevallig in goede doen zijn laten we em oppoppen. Hier of bij haar of in een weitje aan het Joppe. We zijn er flauw van om te floppen. Laat ons maar mindful poppen!

Pop-up condoomwinkel moet het rubbertje weer populair maken

 

Mijn dagen als levend vuilnisvat zijn voorbij! Joechei! Heks is blij dat ze niet op haar mondje is gevallen. En dat die vuilbek met zijn racefiets niet op zijn plaat is gegaan. Soms heb je maar een half woord nodig, maar je krijgt een heel woordenboek. En wel het scheldwoordenboek!

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Woensdagmiddag staat Trui op de stoep. Ha, wat leuk! Snel doe ik de deur open. ‘Koffie?’ Heks is er absoluut aan toe. Ik kan vandaag maar niet uit de knoop komen.

Even later zitten we op mijn balkonnetje met cappuccino en veganistische bramen-cheese-cake. ‘Zelf geplukt en zelfgemaakt,’ grijns ik naar mijn vriendin, ‘Mijn handen lagen helemaal open van het geploeter door de dorens…..

Het is heerlijk weer. Gisterenavond heb ik een flinke wandeling over het strand gemaakt. ‘Zullen we straks naar Noordwijk rijden?’ Ik kijk Trui verwachtingsvol aan. Mijn vriendin heeft echter buienradar geraadpleegd. En volgens deze gezaghebbende app gaat het stortregenen aan het einde van de middag. Daar willen we niet in verzeild raken!

‘Ik heb Coq au Vin gemaakt, eet je gezellig mee?’ Ja natuurlijk. Heerlijk! Ik zat eigenlijk aan te hikken tegen een kliekjesmaal.

Om een uurtje of vier fietsen we de stad uit. We nemen een toeristische route naar Zoeterwoude. VikThor zit in de fietskar totdat we de warme stad uit zijn. Daarna mag hij naast de fiets rennen.

We rijden langs het Kanaal. Het is druk op de weg. En op het water! Overal recreërende mensen. Op e-bikes, racefietsen, in sloepjes, roeiboten….. Bij een brug krioelt het van de halfnaakte pubers. Ze gebruiken de leuning als duikplank. Om beurten laten ze hun duizelingwekkende capriolen zien.

VikThor sprint ook telkens richting water. Hij heeft zin in een duik. Op een plek, waar ik hem er ook weer uit krijg laat ik hem zwemmen. Daarna moet hij aan de lijn. Het is veel te druk op dit achteraf gelegen stuk openbare weg.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

In Cronensteijn laat ik hem weer los rennen. En ook als we over het fietspad door de polder richting Zoeterwoude kachelen sprint mijn ventje los naast de fiets. Helaas komen er een heleboel fietsers aan in de verte. Het is te druk voor dit soort acties. Bovendien heeft mijn hondje wild in zijn neus. Hij doet verscheidene pogingen om het fietspad over te steken richting haas of fazant.

Net als ik probeer hem in zijn kladden te grijpen om hem weer aan te lijnen, schiet hij in het piepkleine gaatje achter de fiets van Trui en voor mijn fiets langs naar de overkant van het asfalt. Daar zit iets heel wilds heerlijk dierlijk te geuren…… Een man op een racefiets kan hem maar net ontwijken!

Ik stop en grijp mijn hond. ‘Sorry meneer, hij was me te snel af, het lukte me net niet om hem tegen te houden……’ begin ik me te verontschuldigen. De man staat me dan al brullend uit te schelden. Als een gestoorde spuugt hij allemaal ellendigs over me heen. Er is geen speld tussen te krijgen!

Even ben ik perplex van al dat verbale geweld. Dan schreeuw ik terug dat ik me al heb verontschuldigd en dat hij nu wel eens op kan houden met z’n scheldpartij. ‘Jij met je stomme belachelijke fietskar, ik haat dat soort vervoersmiddelen, achterlijk wijf, blablabla……’

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Een wolk vieze stront sliert uit zijn mond en drijft langzaam in mijn richting. Een grote wolk gifgas…… Venijn van jaren!

Plotseling spoelt er een golf woede omhoog in mijn lijf. Het gooit spontaan een barrière op tegen deze locale kluchtige luchtvervuiling. ‘Ophouden nu,’ schreeuwt mijn stem op razende toon. Dreigend doe ik een paar stappen in zijn richting, ‘Kom maar hier, mafkees, dan krijg je een poeier.’ Grootspraak natuurlijk, maar het helpt wel. De eikel taait af!

Op de achtergrond piept Trui teksten als ‘Laat die die vent toch in zijn sop gaarkoken, Heks, hij is niet normaal, hij spoort niet, kom mee, niet op ingaan. Wegwezen nu, kijk uit, Heks…. Hij is gek, reageer er niet op…..’

Ik strek me uit tot mijn volledige lengte. 1.80 schoon aan de haak. Dan stap ik weer op mijn fiets met mijn hondje aan de riem. Puffend loopt hij het laatste stukje richting dorp. We zijn er bijna. Trui en Heks zwijgen. Het tumult klinkt nog na in onze oren.

‘Zo jammer, al die korte lontjes,’ verzucht mijn vriendin uiteindelijk. Het is waar. De wereld staat op scherp. Zelfs in die prachtige groene polder, tussen de vogeltjes en het riet, hebben mensen helemaal niks nodig om te exploderen……

‘Hoe is het gegaan de afgelopen week?’ mijn fysiotherapeut kijkt me nieuwsgierig aan. Ze behandelt me met Cranio-Sacraal therapie. Een hele aparte tak van sport binnen de fysiotherapie.

‘Ik ben bijna op de vuist gegaan met een hoogzwangere man van begin veertig,’ biecht ik op. Zoals altijd schaam ik me dood over mijn woede en gebrek aan zelfbeheersing. Het lukt me niet meer om mijn nijd eronder te houden. Beheerst te reageren. Het gif te absorberen en zijn werk te laten doen.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Nee, zodra ik voelde wat die man bij mij naar binnen probeerde te smijten waren de rapen gaar. Ellende van jaren. Geconcentreerde frustratie over zijn moeder, oma, vrouw en schoonmoeder gecombineerd met een laag zelfbeeld en recent ontslag van zijn zogenaamde droombaan, waar hij sowieso al jaren langzaam zat dood te gaan. En toch vind hij het erg. Want mensen hechten aan hun ellende……’

Mijn fysio moet lachen. Tot mijn verbazing. ‘Ja und?’ af en toe spreekt ze spontaan haar moerstaal, ‘Hoe voel je je nu? Daarbij?’

‘Opgelucht. Gek genoeg, want ik was er eerst eventjes helemaal niet goed van. Maar het feit dat ik niks naar binnen heb laten komen, echt helemaal geen spatje van ’s mans frustratie, dat voelt geweldig! Het was eventjes helemaal niet leuk, ik had zelfs wel op mijn bek geslagen kunnen worden, maar ik accepteer dus echt niet meer dat mensen hun troep bij mij of zelfs in mij parkeren!’

Nee, dat nooit meer. Mijn dagen als levend vuilnisvat zijn voorbij. Joechei!

‘Ik las ergens dat uit onderzoek is gebleken dat je cortisolniveau omlaag gaat als je met een open houding helemaal rechtop gaat staan. Een ingekakt postuur geeft juist meer stress….. Misschien volstaat dat in de toekomst!’ verzucht ik tot slot.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

In de nabije toekomst nog niet:

Een paar dagen later staat mijn huis blauw van de rook. Een stelletje studenten doen een poging om te barbecuen Je kent het wel. Twintig aanmaakblokjes om te beginnen, een hele fles spiritus er op en walmen maar……. ‘Hallo daar, kunnen jullie de barbecue verplaatsen, mijn huis staat vol rook,’ doe ik een beleefde poging. ‘Voor jou zeker,’ is de reactie van degene, die verantwoordelijk is voor de rookoverlast, om me vervolgens een bijzonder grote bek te geven.

Ook zij krijgen hun vet van Heks. Leuk is het niet om te doen, maar niemand behandelt me meer ongestraft respectloos……..

Er wordt nog flink tegen me geschreeuwd, alsof ik iets raars doe. Even overweeg ik om de tuinsproeier in te zetten…….. Van het idee alleen al knap ik enorm op! 😉

‘Het Groot Scheldwoordenboek’. Voor inspiratie……

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Keiharde kinderhoofdjes, kloterige klutsknieën en klierige kotshond bezorgen Heks een ware lijdensweg tijdens de paasdagen. Gelukkig volgt er toch een soort wederopstanding. Enigszins postuum. En ook niet blijvend. Maar het is beter dan niets!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Bonggggingggg!!!!!!!!!!!!!!!!!

Met een klap kukel ik met fiets en al op de plaveien. De fietskar blijft min of meer overeind, maar mijn lijf schiet alle kanten op. Het stuur boort zich in mijn ribbenkast. Mijn schouders flapperen in hun sponningen. Mijn rechterhand vangt een deel van de klap op alsmede mijn linkerknie. Mijn slechte knie. Dat geweldige gewricht halverwege mijn been. Sowieso al een half jaar lekker dik door een val van de trap.

O jee. ‘Gaat het wel, kan ik iets voor u doen?’ een geschrokken man stapt uit zijn auto. Hij heeft van het tafereeltje kunnen genieten. Je ziet niet elke dag een toverheks crashen!

‘Laat me maar eventjes,’ roep ik zo vriendelijk als ik kan opbrengen. Gek is dat  toch, die neiging om te doen alsof er niets aan de hand is in zo’n geval. Waar ben ik nou bang voor? Om voor lul te staan met mijn gestuntel? Dat die man me uit gaat staan kafferen zoals mijn vader vroeger als ik mijn wekelijkse val van de trap maakte? Dat ik een oplawaai toe krijg?

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Ik worstel me overeind en wrijf over de getroffen gebieden. Puffend hijs ik de fiets weer omhoog. Mijn god, wat zijn die e bikes toch zwaar. Ik krijg het nauwelijks voor elkaar. Ik had me toch door die wildvreemde Samaritaan moeten laten helpen…….

Even later fiets ik de hoek om. Au, au. Het gaat voor geen meter.

Als ik mijn broek opstroop zie ik dat mijn knie ontveld is. Bah. Dit wordt niks. Ik ben op weg naar de fysiotherapeut om uit de knoop te worden gehaald en nu lig ik helemaal in de kreukels. Lekker absurd.

‘Ik ben behoorlijk gevallen op weg naar je toe, zit weer thuis, bel me ff,’ Mijn fysio hangt al aan de lijn. ‘Jeetje, Heks, balen hoor,  als je wilt kun je vanmiddag om half drie nog terecht, voor een oplapsessie,’ ze offert haar pauze op.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘ik moet er eventjes niet aan denken dat er iemand aan mijn lijf zit,’ piep ik benauwd. Er zit een huilbui dwars in mijn keel. ‘Als je zo onderuit gaat doet dat iets met je. Hebben ze wetenschappelijk onderzocht, je bent dan echt eventjes helemaal van het pad,’ zal een alt later tegen me zeggen tijdens de koorrepetitie.

Maar goed, intussen loopt mijn dag volledig in de soep. Eigenlijk moet ik nu uitgebreid met mijn hondje in het bos lopen. Maar ik zit zieligjes betadine op mijn knie te sprenkelen. Dan ren ik naar de drogist. Werkelijk alle verbandmiddelen en pleisters heb ik er doorheen gejast de laatste maanden met als dat gezaag in vingers en handen. Dat vallen van fiets en trap. En dat abces niet te vergeten……

‘Verbandgaasjes, gewoon hydrofiele gaasjes,’ de vrouw van de drogist kijkt me niet begrijpend aan. Mijn god. Spreek ik soms Spaans? Uiteindelijk komt ze met iets aanzetten, wat vooral duur is. Het lijkt wel op wat ik nodig heb, maar hoe kan het nu zoveel kosten?

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘Doe maar,’ met de gaasjes ren ik de deur weer uit. Het blijken een soort betere plakpleisters te zijn. Helaas zijn ze veel te klein om het gehele getroffen gebeid te beslaan. Opnieuw ren ik naar de ouderwetse drogisterij. Met mijn ontvelde knie open en bloot nu: Ik heb er net een hele plas jodium op geknikkerd……

‘Ja, je vroeg toch om die verbandgaasjes,’ de vrouw van de drogist wrijft me mijn vermeende ‘fout’ in. Ondanks het feit dat ik in eerste instantie wel drie keer om hydrofiele gaasjes heb gevraagd en iets anders kreeg…… En daar toen maar genoegen mee nam, omdat mijn geschaafde knie dringend verzorging nodig heeft. Nog steeds trouwens………

Zoals altijd heb ik het weer verkeerd gedaan. Oh, wat word ik toch moe van dit soort gedoe: Een ander de schuld geven. Altijd en overal. Door alles en iedereen. En waarom in godsnaam? Wat schieten we ermee op? En nu heb ik er al helemaal geen tijd voor. Ik crepeer van de pijn. Geef me de goede gaasjes. Verdorie.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM, kotsen, braken, over je zuiger, over je nek, overgeven of spugen: lekker is anders VikThor!

Op zulke momenten mis ik een liefhebbende echtgenoot, die eventjes de honneurs waarneemt. Niet dat ik ooit zo’n exemplaar in huis heb gehad. De mannen in mijn leven lieten zich over het algemeen mijn liefdevolle verzorging lekker aanleunen, maar zelf bakten ze er vaak niet al teveel van…..

Even later heb ik de knie dan eindelijk ingepakt. Joy en haar lief komen het hondje ophalen. Vandaag neem ik vrijaf. Ik ga nog wel naar het koor, we repeteren uiteindelijk hier om de hoek. En ik blijf gewoon zitten. Dat overleef ik wel. Ik kan me stomweg niet permitteren om niet te gaan omdat ik nooit thuis oefen……

Ik moet hoognodig rustig aan doen. slapen en uitrusten.

Die nacht is mijn hondje zo ziek als een hond. Een uur lang braakt hij de sterren van de hemel. Grote plassen hondenkots dropt hij links en rechts in de woonkamer. Na een half uur spuugt hij schuim. Zijn hele koppie zit onder de kledders.

Heks loopt alles geduldig op te dweilen met haar uit elkaar gerukte lijf. Telkens als ik denk dat het voorbij is begint hij weer. Ik kijk op de klok. Half 1. Zaterdagnacht. De slechtste tijd voor een dierenarts consult!

Net als ik erover denk om toch maar iets dergelijks te gaan ondernemen, kalmeert mijn ventje onder mijn handen. Lange tijd behandel ik zijn pijnlijke buik. Ik voel mijn heksenhanden gloeien. Zelf word ik ook eventjes zo misselijk als een kat……

Na een uurtje of twee gaat mijn kereltje water drinken. Hij slobbert een halve bak leeg. Nou, als hij dat binnen houdt heeft hij zeker geen maagtorsie!

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

En hij houdt het binnen.

Even later stop ik hem met zijn koeiendeken in de bench. Heel sneu ligt hij daar onder zijn dekentje. De hele nacht en volgende dag ligt hij te slapen. Heks ook. We maken een paar kleine piesrondjes door de wijk, maar veel meer kunnen we allebei niet opbrengen.

Pas zondagavond beleven we onze persoonlijke wederopstanding en gaan we eens uitgebreid aan de wandel. In het Zeevaartpark treffen we een paar speelse hondjes. Mijn pubertje rolt al snel stoeiend over het grasveld: VikThor is er weer helemaal bovenop!

Voor Heks zal het nog eventjes duren voordat ze weer is bijgetrokken. Pas dagen later is duidelijk dat er van alles van zijn plek geraakt in mijn wervelkolom. En vervolgens is alles min of meer vastgelopen……. Een stevige fysiotherapeutische sessie verder is de boel weer een beetje in beweging. ‘Het zal tijd nodig hebben, Heks.’

‘Ach, die knie valt gelukkig mee. Vorig jaar ben ik ook een keer lelijk gevallen en toen hebben de doktersassistenten het grind er met een pincet uit zitten peuteren. Weken ben ik daar zoet mee geweest voordat het een keertje dicht en korstvrij was,’ mijn fysiotherapeut moet lachen om mijn laconieke verhaal.

Wat moet je anders? Overal maar een drama van maken? Je zou het soms wel denken als je om je heen kijkt.

Die val heeft me in elk geval gedwongen om m’n gemak te houden. Maar volgende keer een minder pijnlijke wake up call graag……

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

 

Vrouwen en hun gewicht, een precair onderwerp. Dat patriarchale condensatiepunt van onze zelfhaat houdt ons gevangen in ons dikhuidige afgescheiden zelf. Ook verschaft het ons mogelijkheden om onze zusters af te vallen als hun afvalpoging faalt. Nergens voor nodig! Kom op dames: Be beautiful, be yourself!

Ach, vrouwen en hun gewicht. Een zeer gevoelig onderwerp. Nadat ik gisteren voor rotte vis ben uitgemaakt door een matrone met vermoedelijk een gewichtsprobleem zit ik er over na te denken. Het is bepaald niet de eerste keer dat ik met dit fenomeen geconfronteerd word.

‘Zit je weer lekker slank te zijn?’ blèrde een voormalige beeldschone vriendin nog eens woedend in mijn oor, toen ik belde om haar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze bleek enorm te zijn uitgedijd tijdens de feestdagen bleek later toen ik haar in levende lijve zag. Dit nadat ze juist het jaar ervoor gigantisch was afgevallen.

‘Ik word nooit meer dik,’ beweerde ze vastbesloten na haar geslaagde afvalrace. Het mocht niet zo zijn. Haar verslaving aan koolhydraten won het van haar goede voornemens. Het gevreesde jojo-erffect deed de rest. Met name een grote voorliefde voor versgebakken brood deed haar de das om. Of beter gezegd: De vetkraag.

Ik begrijp al die frustraties best. Ook Heks deed als adolescent aan de lijn. Ten eerste wist ik niet beter, mijn hele omgeving was chronisch op dieet. De raarste leefregels heb ik voorbij zien komen. De Margriet en Libelle stonden er vol mee. Het brooddieet, Atkins, calorieën tellen, appel-dieet, peer-dieet, zuurpruim-dieet en ga zo maar door……. De raarste vermageringskuur was wel het sherry-dieet.

In de jaren zeventig was dat een populair drankje. Massaal zaten onze voorouders aan de sherry. Je moet het dan ook in dit licht zien dat uitgerekend die consumptie voor dit doel werd aangewend. Het regime was simpel: Zes keer op een dag een flink glas sherry. Bezopen natuurlijk!.

Zo kon het gebeuren dat mijn oom mijn tante om negen uur ’s morgens katlam op de bank aantrof. Ze was op dieet! De kilo’s vlogen eraf!

Het sherrydieet is al een oud dieet dat bekend is geworden in de jaren 70 door koningin Juliana. Zij boekte succes met het sherrydieet.

Het sherrydieet is zeer simpel. Het Sherrydieet is gebasseerd op het eten van normaal voedsel (zoals je dat anders ook zou doen), alleen dan in halve porties (het MLM-dieet). Zorg tijdens het sherrydieet dat men bij elke maaltijd ruim voldoende drinkt, 1 tot 2 glazen sherry per maaltijd.

Calorieinname tijdens het Sherrydieet

Tijdens het sherrydieet zorg je voor een calorieinname van 990 Kcal. per dag (3780 Kjoules). Tijdens het sherrydieet moet men veel zwarte koffie nuttigen en bij elke maaltijd 1 á 2 glazen sherry drinken. Hierdoor houd u zich staande tijdens het sherrydieet.

Daarnaast had ik een zelfbeeld van lik mijn vestje en elke vetkwab leek dat te onderstrepen. Welke vetkwab bedoel je Heks? Jij bent toch altijd redelijk slank geweest?

Een vrouw kan zo dun niet zijn of ze heeft toch wel ergens rondingen. Dat is de aard van het beestje. Helaas overheerst hier ter lande de laatste decennia als schoonheidsideaal figuur strijkplank. Terwijl de meeste dames daar boven de 18 nooit meer aan kunnen voldoen.

Die krijgen prachtige mollige zachte heupen en grote witte marmeren borsten. Dikke dijen vol reserveopslag van vet. Niets mis mee natuurlijk. De natuur bereidt het lichaam voor op een kinderschaar. In andere culturen worden deze vormen vaak wel gewaardeerd, daar zijn dikke vrouwen behoorlijk in trek bij de heren.

In ons land is het dubbel blijkt uit onderzoek. Mannen schijnen zich graag met een graatmager fotomodel te vertonen, maar in bed geven ze de voorkeur aan dikke hammen en zacht vlees. Superhypocriet.

Na het jarenlang gezellig met mijn mollige zusters meewalgen van vermeende vetkwabben en dikke benen heb ik me erbij neergelegd. Ik ontdekte mijn eigen unieke schoonheid, verzoende me met mijn lijf en besloot om nooit meer een dieet te volgen.

Grappig natuurlijk, zo’n voornemen. Ik had nog geen idee dat ik levenslang op een streng dieet zou gaan. Dat er periodes zouden komen dat ik zo mager zou zijn als een lat. Dat gewichtsverlies wel de laatste van mijn zorgen zou zijn….

Vrouwen en hun gewicht. Hoe vaak is het me niet overkomen dat ik een rotopmerking te verduren kreeg van een gefrustreerde stevige zuster? Bijvoorbeeld die keer dat ik een heel afgrijselijk dieet had omdat ik zo ziek was als een hond. Na een half jaar in bed ging ik met vriendinnen op stap. Ik deelde iets over mijn benarde situatie.

‘Goh,’ zei een lange stevige dame jaloers, ‘Je hebt er wel een mooi figuurtje aan over gehouden.’ Lekkere reactie toch weer. Het is geen domme vrouw hoor, ze heeft een universitaire opleiding en een humanitair beroep. Je zou wat meer verstand en invoelend vermogen verwachten.

Jaren later zei dezelfde vrouw bij wijze van diep spirituele uitspraak (Ze beschouwt zichzelf als half verlicht geloof ik) dat iemand, die haar meisjesfiguur had behouden nooit echt vrouw was geworden. Ze keek daarbij pissig naar mijn slanke lendenen. Die waren bij haar al jaren zoek, na het baren van een paar prachtige koters.

Dat Heks er in die tijd mee moest leren leven dat ze nooit kinderen zou krijgen interesseerde haar niet. Mijn intense verdriet hierover is haar waarschijnlijk totaal ontgaan.

Tot slot heeft dezelfde overigens hartstikke mooie meid me nog een keertje vertelt hoe mooi ze een bepaalde outfit van Heks vond ten tijde van onze studie. Ik herinner me die outfit goed, want veel meer kleren had ik toen niet. Ik had geen beurs en geen geld, had nauwelijks te eten, werkte me de blubbers…… maar was wel slank.

‘Ik was zo jaloers op je,’ verspreekt ze zich, ze schrikt er zelf van. Direct begint ze het weer te ontkennen, maar in zoveel toonaarden dat het verdacht is….. ‘o nee, niet waar, blabla…’ een compleet lulverhaal volgt.

‘Aha,’ denkt Heks bij zichzelf, ‘Je was dus wel degelijk al die tijd jaloers. En daarom heb je altijd van die kloteopmerkingen tegen me gemaakt. En je geeft het tegenover jezelf nog niet eens toe. Lekker is dat!’

Vrouwen en hun zwaargewicht. Hun modderfiguur. In de menopauze gaat ons lichaam steeds meer op onze Grote Moeder lijken, ofwel een bol. Er is geen kruid tegen gewassen. Ook de zwaartekracht van Moedertje Aarde krijgt steeds meer vat op onze lijven. Koekeloeren achttienjarige tepels nog fier de lucht in, menopauzale exemplaren doen vooral aan navelstaren…..

Vandaar dat wij dames in de overgang massaal gaan mediteren natuurlijk!

Het is heerlijk om slank te zijn, je kunt alles aantrekken: Alles past. Je sleept minder gewicht mee en het is in een aantal opzichten gewoon gezonder.

Het is ook heerlijk om gezond als een vis te zijn. Je kunt doen waar je zin in hebt en hebt altijd energie.

Het is ook heerlijk om kinderen te hebben, ze zelf te dragen en te baren, zelfs al ruïneert het je figuur.

Dingen zijn hoe ze zijn. Je bent hoe je bent.

Heks wilde vroeger graag ‘petit’ zijn. Zo’n frêle elegant balletdanseresje. Ik was daarentegen een stevig robuust kind. En ik bleef maar groeien, er kwam geen end aan. Daarna leken alle nieuwe lichaamsdelen nog hun juiste plek te moeten vinden. En ook duurde het een tijdje voor ik dit grote machtige vrouwenlijf helemaal kon bewonen. En kleden. Als jonge vrouw was ik best een hosseklos.

Ik schrok me dood toen ik als achttienjarige een video zag van mezelf dansend in een jazzballetklasje. Tussen prachtige lichtgebouwde meisje, elegant en petit. Wat was ik groot! En plomp en lomp! Het heeft jaren geduurd voordat ik de zaken in het juiste perspectief zag, namelijk vanuit het centrum van het universum, vanaf het puntje van mijn neus!

Heks heeft zich met haar lijf verzoend uiteindelijk. We hebben dat dansend gevierd. Jarenlang: Buik dansend, Indiaas dansend, Flamenco dansend, Salsa dansend….

Vrouwen en hun lijven. Wij prachtige vertegenwoordigsters van de Grote Moeder hier op aarde. Met onze barende, zorgende, troostende lichamen. Wij wonderlijke menselijke broedmachines die zoveel te verduren krijgen. Het is verschrikkelijk dat we onze lichamen zo haten. Dat we het martelen om aan allerlei vermeende schoonheidsidealen te voldoen.

Mijn lijf doet ook niet altijd wat ik wil. Ik verander dan wel niet in een bol of een peer, maar mijn machinerie piept en kraakt. Zo is het altijd wat: Geen mens is volmaakt!

Ik vind het altijd jammer, het gedoe met sommige dames rondom dit thema. In mijn optiek zijn alle mensen prachtig. Op hun eigen unieke manier. De meeste mensen worden steeds mooier als je ze beter leert kennen. Het heeft allemaal niet zoveel met uiterlijk te maken, het heeft niet veel om het lijf….

We laten ons gek maken door uiterlijkheden en standaardnormen voor schoonheid. We leggen het onszelf op en slaan elkaar ermee om de oren.

Altijd maar weer die normen, altijd maar weer dat normaal. Dat vergelijken.

In mijn pubertijd had ik een kwelgeest van een vriendin, die me dagelijks uitschold voor ‘Dikke Vetlel’. Ik was een flinke puber, wiens lijf alle kanten opgroeide. Het bezorgde me een afschuwelijk gevoel, dat gepest. Pas later realiseerde ik me dat de pestkop zelf erg gefrustreerd was. Waar bij mij cup C moeiteloos aan mijn boezem ontsproot moest zij het doen met twee erwtjes op een strijkplank…….

Op een goeie dag tijdens mijn retraite in Plumvillage raak ik in gesprek met een jonge non. Zij werkt in de Bookshop. Het is al laat in de avond en normaal gesproken is de winkel allang gesloten. ‘Ik moet nog veel werk afmaken, dus ik blijf gewoon open,’ verklaart ze de situatie. Op mijn gemak snuffel ik eerst wat rond. Ik vind iets van mijn gading en ga afrekenen.

Ons gesprek gaat over de prachtige kalligrafieën van Thay, die niet langer te koop zijn. Althans, de originele versies. ‘Wij bewaren die allemaal en verkopen louter nog kopieën. Alle nonnetjes hebben echter een origineel gekregen van onze leraar. Met een tekst die op ons persoonlijk van toepassing is…. Op de mijne staat ‘Be beautiful be yourself’. Die tekst heeft mijn leven veranderd. Het vormt de kern van mijn beoefening!’

Sunny Bergman interviewde een aantal jaren geleden voor haar documentaire ‘Sunny Side of Sex‘ vrouwen op Cuba. Hun zelfbeeld was fantastisch, ondank bubbeltjes en rondingen. Ze hadden dan ook nauwelijks te lijden van beeldvorming via media, want het fenomeen glossies en dergelijke kwamen niet of nauwelijks voor op dit eiland. Er was dus geen norm. Heel prettig.

De behoefte om aan een standaard te voldoen is van alle tijden: Vrouwen hebben hun voorhoofd afgebonden, hun voeten ingebonden, hun nek uitgerekt, een schotel in hun onderop gestopt, hun doosje dichtgenaaid, playboykutjes in elkaar laten flansen, tieten vergroot of verkleind en de nieuwste mode is schaamlippen in je gezicht…… Kortom: Je kunt het zo gek niet verzinnen………

Lieve dames, zusters: Be beautiful, be yourself. Beter dan Thich Nhat Hanh kan ik het niet zeggen.

 

 

 

 

Autoloze zondag. Cowboy en Heks gaan fietsen. Ze doen wat Prediker preekt. Genieten van wat ze van het leven ontvangen. Onder andere van glutenvrije, lactosevrije, sojavrije pesto van Raapsteeltjes!

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man

Mijmeren

Het is zulk prachtig weer, dit weekend. Zondagmiddag besluiten we naar het strand te gaan. Maar dit plannetje wordt snel getorpedeerd. Het is autoloze zondag. Mijn auto staat net een paar meter binnen de zone geparkeerd. Politiemannen, die blijkbaar niets beters te doen hebben bewaken de denkbeeldige lijn, waarachter Leiden autoloos wordt. Voor een paar uur. Niemand schiet er iets mee op. Maar ik kan geen gebruik maken van mijn kleine karretje.

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man

Daar is het pontje

Mopperdemopper. Maar het is toch een idealistisch initiatief? ‘Salonidealisten!’ briest Heks, ‘Ze rijden met hun hybride hun groene woonwijk uit, parkeren buiten de Singel, om een uurtje door de autoloze binnenstad te wandelen. Krijgen ze een goed gevoel van…’ Cowboy moet lachen. ‘Kom, we gaan fietsen,’ zegt hij, ‘daar heb ik zin in.’

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man

Eerst moeten er nog wat passagiers uitstappen

Zondagmorgen in mijn kerk, waar god ook een vrouw is, preekte Johan Goud, professor in de filosofie en religiewetenschap met als opdracht religie en zingeving in literatuur en kunst (theologische esthetica), over Prediker, de sceptische mopperkont uit het Oude Testament.

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man

We zwoegen en zijn druk met niets. We rennen achter onze eigen staart aan. En het leidt nergens toe! Er is niets nieuws onder de zon. Alleen als je blij bent met wat je ontvangt (van god) heeft het leven zin. Dansend door het leven is het devies van de voorganger. We krijgen een videokunstwerk te zien van Arent Weevers, Travelling of the Heart. Een dansend paar. Naakt. Hun bewegingen zijn afhankelijk van de hartslag van de bezoekers van de voorstelling.

Heks heeft een zwak voor Prediker. Ze herkent de venijnige toon, maar ook de dankbaarheid, de lichtheid. Het is een prettig tegengif tegen het credo van deze tijd, dat het leven één grote leerschool is. Er is niets nieuws! Dat ontslaat ons direct van alle verbeten pogingen om vernieuwend bezig te zijn. En van onze ervaringen te leren. Kunnen we eindelijk achteroverleunen en van het leven genieten. Nu heb ik makkelijk praten vandaag. Er valt namelijk genoeg te genieten!

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw, bekken trekken

 

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw

Cowboy en Heks

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw, bekken trekken, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw, bekken trekken, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw, bekken trekken, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw, bekken trekken, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw, bekken trekken, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw, bekken trekken

 

Zo fietsen we met Varkentje aan de lijn de stad uit. Potje thee mee. Picknickkleed. Er is een mooi fietspad richting Merenwijk, een oud boerenlandweggetje met knotwilgen. Dwars door een woonwijk. We fietsen rond de golfbaan. Heks gaat lekker hard op haar elektrische vouwfiets.

‘Ik ben nog lang niet uitgefietst’, laat mijn lief weten. ‘Laten we het pontje nemen,’ stel ik voor. Het is een lief klein schuitje, dat je voor een habbekrats overzet naar de Zijldijk. Geduldig wachten we tot het bootje aanmeert. Wat leuk, ik fiets hier zo vaak langs, maar nog nooit heb ik dit pontje genomen!

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe manveerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, fietsen

veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man

De kapitein

veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man

Aan de overkant buffelen we tegen de wind in tot het eindpunt. Hier begint de Kaag. Het is een drukte van belang op het water, overal bootjes vol mensen, die nog een dagje genieten van het mooie weer. ‘Kijk, daar woont Appeltje’, wijs ik naar een klein heksenhuisje op een eilandje. Ik tuur of ik haar zie lopen. ‘Als je schreeuwt, komt ze je halen in haar bootje….’ We zien haar niet.

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man

Het waait hard. We willen picknicken, maar Heks heeft geen jas aan. En blote benen onder haar zomerjurk. Brrrr. We vinden een plekje, enigszins uit de wind. Met een mooi uitzicht op een stukje water. We hebben allemaal lekkere smeerseltjes meegenomen. Buiten de thee komt er ook nog een staartje wijn uit de fietstas. Prediker zou trots op ons zijn! ‘Wat hebben we het weer slecht!’ grijnzen we naar elkaar.

Gelutenvrije, lactosevrije, sojavrije Pesto van Raapsteeltjes:

Was een bos raapsteeltjes, laat ze goed uitlekken. Meng in een keukenmachine de raapsteeltjes, een deciliter olijfolie, 3 tenen knoflook, vijf eetlepels verse basilicum, een hand pijnboompitten, een hand walnoten en het sap van een kleine citroen. Pureer tot het helemaal fijn is. Lekker op van alles……

ZIJLDIJK, ZIJL, JOPPE, HOND, FIETS, BOOTJES, ZONLICHT, WOLKENLUCHTENZIJLDIJK, ZIJL, JOPPE, HOND, FIETS, BOOTJES, ZONLICHT, WOLKENLUCHTEN

ZIJLDIJK, ZIJL, JOPPE, HOND, FIETS, BOOTJES, ZONLICHT, WOLKENLUCHTEN

Ik heb de tijd van mijn leven

ZIJLDIJK, ZIJL, JOPPE, HOND, FIETS, BOOTJES, ZONLICHT, WOLKENLUCHTENZIJLDIJK, ZIJL, JOPPE, HOND, FIETS, BOOTJES, ZONLICHT, WOLKENLUCHTEN

ZIJLDIJK, ZIJL, JOPPE, HOND, FIETS, BOOTJES, ZONLICHT, WOLKENLUCHTEN

Vanaf het Joppe komen allemaal bootjes de Zijl opvaren

ZIJLDIJK, ZIJL, JOPPE, HOND, FIETS, BOOTJES, ZONLICHT, WOLKENLUCHTEN