Vrouwen en hun gewicht, een precair onderwerp. Dat patriarchale condensatiepunt van onze zelfhaat houdt ons gevangen in ons dikhuidige afgescheiden zelf. Ook verschaft het ons mogelijkheden om onze zusters af te vallen als hun afvalpoging faalt. Nergens voor nodig! Kom op dames: Be beautiful, be yourself!

Ach, vrouwen en hun gewicht. Een zeer gevoelig onderwerp. Nadat ik gisteren voor rotte vis ben uitgemaakt door een matrone met vermoedelijk een gewichtsprobleem zit ik er over na te denken. Het is bepaald niet de eerste keer dat ik met dit fenomeen geconfronteerd word.

‘Zit je weer lekker slank te zijn?’ blèrde een voormalige beeldschone vriendin nog eens woedend in mijn oor, toen ik belde om haar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze bleek enorm te zijn uitgedijd tijdens de feestdagen bleek later toen ik haar in levende lijve zag. Dit nadat ze juist het jaar ervoor gigantisch was afgevallen.

‘Ik word nooit meer dik,’ beweerde ze vastbesloten na haar geslaagde afvalrace. Het mocht niet zo zijn. Haar verslaving aan koolhydraten won het van haar goede voornemens. Het gevreesde jojo-erffect deed de rest. Met name een grote voorliefde voor versgebakken brood deed haar de das om. Of beter gezegd: De vetkraag.

Ik begrijp al die frustraties best. Ook Heks deed als adolescent aan de lijn. Ten eerste wist ik niet beter, mijn hele omgeving was chronisch op dieet. De raarste leefregels heb ik voorbij zien komen. De Margriet en Libelle stonden er vol mee. Het brooddieet, Atkins, calorieën tellen, appel-dieet, peer-dieet, zuurpruim-dieet en ga zo maar door……. De raarste vermageringskuur was wel het sherry-dieet.

In de jaren zeventig was dat een populair drankje. Massaal zaten onze voorouders aan de sherry. Je moet het dan ook in dit licht zien dat uitgerekend die consumptie voor dit doel werd aangewend. Het regime was simpel: Zes keer op een dag een flink glas sherry. Bezopen natuurlijk!.

Zo kon het gebeuren dat mijn oom mijn tante om negen uur ’s morgens katlam op de bank aantrof. Ze was op dieet! De kilo’s vlogen eraf!

Het sherrydieet is al een oud dieet dat bekend is geworden in de jaren 70 door koningin Juliana. Zij boekte succes met het sherrydieet.

Het sherrydieet is zeer simpel. Het Sherrydieet is gebasseerd op het eten van normaal voedsel (zoals je dat anders ook zou doen), alleen dan in halve porties (het MLM-dieet). Zorg tijdens het sherrydieet dat men bij elke maaltijd ruim voldoende drinkt, 1 tot 2 glazen sherry per maaltijd.

Calorieinname tijdens het Sherrydieet

Tijdens het sherrydieet zorg je voor een calorieinname van 990 Kcal. per dag (3780 Kjoules). Tijdens het sherrydieet moet men veel zwarte koffie nuttigen en bij elke maaltijd 1 á 2 glazen sherry drinken. Hierdoor houd u zich staande tijdens het sherrydieet.

Daarnaast had ik een zelfbeeld van lik mijn vestje en elke vetkwab leek dat te onderstrepen. Welke vetkwab bedoel je Heks? Jij bent toch altijd redelijk slank geweest?

Een vrouw kan zo dun niet zijn of ze heeft toch wel ergens rondingen. Dat is de aard van het beestje. Helaas overheerst hier ter lande de laatste decennia als schoonheidsideaal figuur strijkplank. Terwijl de meeste dames daar boven de 18 nooit meer aan kunnen voldoen.

Die krijgen prachtige mollige zachte heupen en grote witte marmeren borsten. Dikke dijen vol reserveopslag van vet. Niets mis mee natuurlijk. De natuur bereidt het lichaam voor op een kinderschaar. In andere culturen worden deze vormen vaak wel gewaardeerd, daar zijn dikke vrouwen behoorlijk in trek bij de heren.

In ons land is het dubbel blijkt uit onderzoek. Mannen schijnen zich graag met een graatmager fotomodel te vertonen, maar in bed geven ze de voorkeur aan dikke hammen en zacht vlees. Superhypocriet.

Na het jarenlang gezellig met mijn mollige zusters meewalgen van vermeende vetkwabben en dikke benen heb ik me erbij neergelegd. Ik ontdekte mijn eigen unieke schoonheid, verzoende me met mijn lijf en besloot om nooit meer een dieet te volgen.

Grappig natuurlijk, zo’n voornemen. Ik had nog geen idee dat ik levenslang op een streng dieet zou gaan. Dat er periodes zouden komen dat ik zo mager zou zijn als een lat. Dat gewichtsverlies wel de laatste van mijn zorgen zou zijn….

Vrouwen en hun gewicht. Hoe vaak is het me niet overkomen dat ik een rotopmerking te verduren kreeg van een gefrustreerde stevige zuster? Bijvoorbeeld die keer dat ik een heel afgrijselijk dieet had omdat ik zo ziek was als een hond. Na een half jaar in bed ging ik met vriendinnen op stap. Ik deelde iets over mijn benarde situatie.

‘Goh,’ zei een lange stevige dame jaloers, ‘Je hebt er wel een mooi figuurtje aan over gehouden.’ Lekkere reactie toch weer. Het is geen domme vrouw hoor, ze heeft een universitaire opleiding en een humanitair beroep. Je zou wat meer verstand en invoelend vermogen verwachten.

Jaren later zei dezelfde vrouw bij wijze van diep spirituele uitspraak (Ze beschouwt zichzelf als half verlicht geloof ik) dat iemand, die haar meisjesfiguur had behouden nooit echt vrouw was geworden. Ze keek daarbij pissig naar mijn slanke lendenen. Die waren bij haar al jaren zoek, na het baren van een paar prachtige koters.

Dat Heks er in die tijd mee moest leren leven dat ze nooit kinderen zou krijgen interesseerde haar niet. Mijn intense verdriet hierover is haar waarschijnlijk totaal ontgaan.

Tot slot heeft dezelfde overigens hartstikke mooie meid me nog een keertje vertelt hoe mooi ze een bepaalde outfit van Heks vond ten tijde van onze studie. Ik herinner me die outfit goed, want veel meer kleren had ik toen niet. Ik had geen beurs en geen geld, had nauwelijks te eten, werkte me de blubbers…… maar was wel slank.

‘Ik was zo jaloers op je,’ verspreekt ze zich, ze schrikt er zelf van. Direct begint ze het weer te ontkennen, maar in zoveel toonaarden dat het verdacht is….. ‘o nee, niet waar, blabla…’ een compleet lulverhaal volgt.

‘Aha,’ denkt Heks bij zichzelf, ‘Je was dus wel degelijk al die tijd jaloers. En daarom heb je altijd van die kloteopmerkingen tegen me gemaakt. En je geeft het tegenover jezelf nog niet eens toe. Lekker is dat!’

Vrouwen en hun zwaargewicht. Hun modderfiguur. In de menopauze gaat ons lichaam steeds meer op onze Grote Moeder lijken, ofwel een bol. Er is geen kruid tegen gewassen. Ook de zwaartekracht van Moedertje Aarde krijgt steeds meer vat op onze lijven. Koekeloeren achttienjarige tepels nog fier de lucht in, menopauzale exemplaren doen vooral aan navelstaren…..

Vandaar dat wij dames in de overgang massaal gaan mediteren natuurlijk!

Het is heerlijk om slank te zijn, je kunt alles aantrekken: Alles past. Je sleept minder gewicht mee en het is in een aantal opzichten gewoon gezonder.

Het is ook heerlijk om gezond als een vis te zijn. Je kunt doen waar je zin in hebt en hebt altijd energie.

Het is ook heerlijk om kinderen te hebben, ze zelf te dragen en te baren, zelfs al ruïneert het je figuur.

Dingen zijn hoe ze zijn. Je bent hoe je bent.

Heks wilde vroeger graag ‘petit’ zijn. Zo’n frêle elegant balletdanseresje. Ik was daarentegen een stevig robuust kind. En ik bleef maar groeien, er kwam geen end aan. Daarna leken alle nieuwe lichaamsdelen nog hun juiste plek te moeten vinden. En ook duurde het een tijdje voor ik dit grote machtige vrouwenlijf helemaal kon bewonen. En kleden. Als jonge vrouw was ik best een hosseklos.

Ik schrok me dood toen ik als achttienjarige een video zag van mezelf dansend in een jazzballetklasje. Tussen prachtige lichtgebouwde meisje, elegant en petit. Wat was ik groot! En plomp en lomp! Het heeft jaren geduurd voordat ik de zaken in het juiste perspectief zag, namelijk vanuit het centrum van het universum, vanaf het puntje van mijn neus!

Heks heeft zich met haar lijf verzoend uiteindelijk. We hebben dat dansend gevierd. Jarenlang: Buik dansend, Indiaas dansend, Flamenco dansend, Salsa dansend….

Vrouwen en hun lijven. Wij prachtige vertegenwoordigsters van de Grote Moeder hier op aarde. Met onze barende, zorgende, troostende lichamen. Wij wonderlijke menselijke broedmachines die zoveel te verduren krijgen. Het is verschrikkelijk dat we onze lichamen zo haten. Dat we het martelen om aan allerlei vermeende schoonheidsidealen te voldoen.

Mijn lijf doet ook niet altijd wat ik wil. Ik verander dan wel niet in een bol of een peer, maar mijn machinerie piept en kraakt. Zo is het altijd wat: Geen mens is volmaakt!

Ik vind het altijd jammer, het gedoe met sommige dames rondom dit thema. In mijn optiek zijn alle mensen prachtig. Op hun eigen unieke manier. De meeste mensen worden steeds mooier als je ze beter leert kennen. Het heeft allemaal niet zoveel met uiterlijk te maken, het heeft niet veel om het lijf….

We laten ons gek maken door uiterlijkheden en standaardnormen voor schoonheid. We leggen het onszelf op en slaan elkaar ermee om de oren.

Altijd maar weer die normen, altijd maar weer dat normaal. Dat vergelijken.

In mijn pubertijd had ik een kwelgeest van een vriendin, die me dagelijks uitschold voor ‘Dikke Vetlel’. Ik was een flinke puber, wiens lijf alle kanten opgroeide. Het bezorgde me een afschuwelijk gevoel, dat gepest. Pas later realiseerde ik me dat de pestkop zelf erg gefrustreerd was. Waar bij mij cup C moeiteloos aan mijn boezem ontsproot moest zij het doen met twee erwtjes op een strijkplank…….

Op een goeie dag tijdens mijn retraite in Plumvillage raak ik in gesprek met een jonge non. Zij werkt in de Bookshop. Het is al laat in de avond en normaal gesproken is de winkel allang gesloten. ‘Ik moet nog veel werk afmaken, dus ik blijf gewoon open,’ verklaart ze de situatie. Op mijn gemak snuffel ik eerst wat rond. Ik vind iets van mijn gading en ga afrekenen.

Ons gesprek gaat over de prachtige kalligrafieën van Thay, die niet langer te koop zijn. Althans, de originele versies. ‘Wij bewaren die allemaal en verkopen louter nog kopieën. Alle nonnetjes hebben echter een origineel gekregen van onze leraar. Met een tekst die op ons persoonlijk van toepassing is…. Op de mijne staat ‘Be beautiful be yourself’. Die tekst heeft mijn leven veranderd. Het vormt de kern van mijn beoefening!’

Sunny Bergman interviewde een aantal jaren geleden voor haar documentaire ‘Sunny Side of Sex‘ vrouwen op Cuba. Hun zelfbeeld was fantastisch, ondank bubbeltjes en rondingen. Ze hadden dan ook nauwelijks te lijden van beeldvorming via media, want het fenomeen glossies en dergelijke kwamen niet of nauwelijks voor op dit eiland. Er was dus geen norm. Heel prettig.

De behoefte om aan een standaard te voldoen is van alle tijden: Vrouwen hebben hun voorhoofd afgebonden, hun voeten ingebonden, hun nek uitgerekt, een schotel in hun onderop gestopt, hun doosje dichtgenaaid, playboykutjes in elkaar laten flansen, tieten vergroot of verkleind en de nieuwste mode is schaamlippen in je gezicht…… Kortom: Je kunt het zo gek niet verzinnen………

Lieve dames, zusters: Be beautiful, be yourself. Beter dan Thich Nhat Hanh kan ik het niet zeggen.

 

 

 

 

Extase nadat de boel kort en klein is geslagen….. Moet je het verwelkomen? Volgens Rumi wel! En volgens Jan Geurts is de neurotische persoonlijkheid ook nog eens beter af dan de evenwichtige: Eerstgenoemde kan gemakkelijker een glimp van zijn ware wezen opvangen……

Nu, Eckhart Tolle, levn in het nuNu, Eckhart Tolle, levn in het nuNu, Eckhart Tolle, levn in het nuNu, Eckhart Tolle, levn in het nuNu, Eckhart Tolle, levn in het nu

‘Merk je dat ik de laatste tijd een stuk vrolijker ben?’ vraag ik aan Cowboy. Hij knikt bevestigend. Het is hem ook opgevallen! Heks loopt aan één stuk door te zingen. Ze maakt weer met iedereen een praatje en een geintje. En bovendien dank ik het goddelijke dagelijks op mijn blote knietjes voor mijn mooie leven…..

Je bent niet de druppel in de oceaan, maar de oceaan in een druppel, Rumi

‘Het laatste jaar was niet gemakkelijk. Ik ben behoorlijk van slag geweest. Je weet wel waardoor,’ vervolg ik, ‘Boos ook. Woedend. En verdrietig. Depressief zelfs…..’

Ongeveer een jaar geleden werd ik ingehaald door leed uit mijn persoonlijke stenen tijdperk. Het lijkt erop, dat ik door het ergste zeer heen ben. Maar ja, je weet het natuurlijk nooit zeker. Ik had mijn frivole tuimeling van vorig jaar ook niet zien aankomen!

Je bent niet de druppel in de oceaan, maar de oceaan in een druppel, RumiRumi

‘Laat toch los, Heks, dat verleden,’ is hetgeen ik steeds te horen krijg. Cowboy zei letterlijk: ‘Nu ben je vierenvijftig jaar oud en nog steeds zit je te zaniken over dingen van vroeger. Het is voorbij, je kunt er toch niets meer aan veranderen!’ De pot verwijt de ketel natuurlijk! Maar het is wel zo. Bovendien: Gezeur? Je schiet er niets mee op.

outside, inside, insight

Volgens mij ben ik zo aan het piepen, omdat ik dat vroeger niet gedaan heb. Ik was altijd zeer behendig in het incasseren van klappen. Zowel letterlijk als figuurlijk. Als iemand een tik uitdeelde gaf ik geen kik. Al sloeg iemand me half dood: Ik zweeg.

Pure trots natuurlijk. Ik gunde die personen gewoon mijn tranen niet. Het tonen van pijn stond voor mij gelijk aan zwakte. En het tonen van zwakte leek me niet wenselijk, want levensgevaarlijk…..’

verdriet ingehouden, kneust het hart

Al die niet uitgeschreeuwde kreten lagen jarenlang begraven in de modder van de dichtgevroren vijver van mijn niet vergoten tranen. Ergens in mijn borstkas. En nu de boel ontdooit ontsnappen ze als wilde vogels één voor één uit mijn mond. Ik herkende mezelf het afgelopen jaar soms niet terug met mijn geschreeuw en gescheld, gekerm en verontwaardiging, verongelijktheid en verbittering…….

mooi gedicht,

Wat een kinderachtig gedoe! Al die frustratie over ouwe koeien. ‘Blijf toch lekker in die sloot, stelletje overjarig slachtvee!’ Maar nee, zelfs de kleinste verdronken kalfjes, waarmee ik mijn bodemloze put trachtte te dempen, zijn weer tot leven gekomen…..

keer het om, verander negativiteit in positiviteit

‘Maar dat is toch mooi, Heks, al dat nieuwe leven!’ zul je denken. Op zich is het goed en waardevol, dit opschoningsproces. Vanaf het moment, dat ik inderdaad wat dingen heb kunnen loslaten en wat afstand heb kunnen nemen tot bepaalde zaken, gaat het een stuk beter.

woorden, voorzichtig met wat je zegt, vergeten wel, vergeven nietkeep calm, read Rumi

In het prachtige boek ‘Het verstoorde leven’ van Etty Hillesum weet deze jonge Joodse vrouw midden in de oorlogsellende zich te handhaven in het wonderschone nu. Deze dagboeken zijn een verslag van haar inwendige strijd: Een enorme worsteling met zichzelf.

Ik herinner me haar moeite om te stoppen met roken. Het lukt haar maar niet. Of haar relatie met ene S. Een bijzondere maar ook zeer getrouwde man, spiritueel onderlegd. Handleeskundige, een echte heks dus. Met één grote zwakte: Zijn voorliefde voor jonge vrouwen…..

Rumi

Maar ook haar besluit om naar Kamp Westerbork te vertrekken op een moment, dat ze zich er met gemak onderuit had kunnen wurmen. Ze werkte immers voor de Joodse Raad….. Ze had er al vaak mensen bezocht, dus ze wist wat haar daar te wachten stond: Transport naar een vernietigingskamp en uiteindelijk een wisse dood.

Je eigen geweldige licht, als je eenzaam bent

Wat ik nooit begreep was hoe zij haar ouders en schizofrene broer alleen naar Auschwitz liet vertrekken. Zij neemt een andere trein. Dit terwijl ze gemakkelijk had kunnen regelen, om in dezelfde trein te zitten……… Hoe kun je dat nu doen?

Hetty, die zoveel voor alle mensen om zich heen heeft kunnen betekenen kwam volledig in de verdunning zodra ze werd geconfronteerd met al die oude patronen waar ze zich net uit had los geworsteld. Ze ging steeds finaal onderuit na een klein bezoek aan haar familie. Triest natuurlijk. Heel verdrietig. Maar het maakt die laatste keuze uiteindelijk wel begrijpelijk.

afraid, moving forward, standing still, slowly

Hoeveel je ook van je medemensen houdt, je kunt niet altijd met hen verkeren. Sommige mensen trekken gewoon een enorme wissel op je. Zolang je dit ontkent, raak je in de problemen. Het zien en erkennen van de realiteit is een pijnlijk en ontluisterend proces. Het goede nieuws is, dat het ook een zekere bevrijding herbergt.

images-91

Als het je lukt om je in liefde los te maken van de banden, die je binden, zonder wrok en haat, komt er weer ruimte voor extase.

Zoals nu in het leven van Heks. De Prunus in de steeg gaat bijna bloeien. Dagelijks sta ik een tijdje bij mijn oude kale vriend. Langzamerhand verschijnen er kleine bruinige blaadjes met piepkleine roze knopjes ertussen verborgen. Nog een paar dagen en dan baad ik weer in een roze bloesemwolk. Dagelijkse goddelijke extase nadat de boel van binnen eerst volledig kort en klein is geslagen……

nu leven, slakkenhuis, gulden snede

 

Jan Geurtz Verslaafd aan liefde