Zaterdag zit ik de hele dag met Ziggo aan de telefoon. Voor de zoveelste keer. Ben ik gillend weggegaan bij Tele2, Ziggo is nu niet bepaald een verbetering. Zeker wat betreft de klantenservice. Zonet hebben ze bijvoorbeeld midden in een telefoongesprek de hoorn op de haak gegooid. Belachelijk natuurlijk.
Mijn mail ligt er uit. Ik kan dus niets versturen. Intussen kan ik ook niet meer telefoneren, ze vonden zeer dat ik teveel belde…… Eikels!
Woedend word ik van dit soort gedoe. Onkundige idioten op een klantenservice. Nare mannetjes, die je met tegenzin te woord staan. Koeien van vrouwen die louter lopen te loeien, maar te beroerd zijn om je daadwerkelijk verder te helpen. Ja, als ze je een abonnementje kunnen aansmeren, dan lopen ze wel!
Ziggo is dus ook al ruk. Ook weer zo’n clubje dat van alles belooft, maar niet doet. Tenzij na eindeloos aandringen, dreigen en op je poot spelen. Zo hadden ze me flinke korting beloofd, om te voorkomen dat ik naar KPN zou gaan. Maar elke maand werd toch de volle mep afgeschreven. Bellen dan maar.
‘Ja, maar bladiebla, ik zal het in orde maken, blablablabla. Onbeperkt bellen weer aan en de aanbieding opeens verdwenen? Hoe kan dat nu?
Van die dingen. Blijven bellen dan maar. Totdat ik onverwacht een normale man tref. Hij staat me gewoon te woord zonder raaskallen en regelt dat de korting eindelijk wordt doorgevoerd. Een half jaar te laat!
Als ik die schat niet had getroffen tussen al die daar werkende varkens, was het nog niet geregeld.
Ook heb ik eens dagenlang helemaal geen verbinding gehad, net als nu. De medewerkers van Ziggo deden alsof ik het aan mezelf te danken had. Na vierhonderdduizend telefoontjes met mijn mobile telefoon, het gratis vaste nummer lag eruit, kreeg ik vijf euro compensatie op de eerstvolgende rekening. Toe maar!
Nou ja, laat ik er maar over ophouden. Ik blijf gewoon heel veel moeite hebben met de meer regel dan uitzondering wanprestatie van ongeveer elke telefonische helpdesks ter wereld.
Wat is er gebeurd met de klant is koning? De klant heeft geld en dat moeten we ons toe-eigenen. Uit hun zak kloppen! Met hopeloze prutspullen. Met producten, die een dag na het verlopen van de garantie kapot gaan. Of producten, die je geheel moet vervangen als er een kabeltje breekt. Zoals de motor van mijn Beixo vouwfiets. 400 euro verder van huis……
Of we beloven van alles en doen het lekker niet. We bellen niet terug, brengen lekker niet het beloofde bedrag in mindering op uw rekening, gooien de hoorn op de haak of geven gewoon niet thuis.
Mopperen helpt niet. Eigenlijk helpt er helemaal niets tegen de egocentrische asociale hebzucht van de mensheid. Proberen je niet beet te laten nemen. Handen op je oren als je een verkooppraatje ontwaart. Hard wegrennen als iemand je iets probeert aan te smeren…..
Heks is teveel alleen. Al die dagen in mijn eentje stukslaan in bed is toch geen pretje, zelfs met de Tour op de achtergrond. Zelfs niet als Bauke Mollema een etappe wint, precies op de dag dat ik de gehele middag klapperend van ellende voor de TV lig te dweilen.
‘Dat ziek zijn breekt me op. De pijn, de bijkomende kwaaltjes, het gebrek aan energie….. Het went nooit. Ik voel me vaak zo eenzaam….’ als antwoord op hoe het echt met me gaat wordt beantwoord met, ‘Ja, we hebben allemaal wel eens wat. Huppeldepup -iemand waar Heks de pest aan heeft en met reden– heeft pijn in de rug. Ook niet fijn hoor. Trouwens: Ik mankeer ook van alles. Wie niet?’ Met ander woorden: Mens, zit niet te zeuren.
‘Heks, mensen willen het gewoon niet horen. Ik heb daar een hele ruime ervaring in en dit is mijn conclusie. Het is alsof je tegen een muur praat. Tegen jou aanzeiken moet echter gewoon kunnen, jij hebt immers ervaring met ellende, maar andersom is jouw pathetische leventje maar saai…..’ iets in die trant zegt Kras als het onderwerp wanreactie ter sprake komt.
Soms ben ik bang om mensen te zien. Als mijn mond open gaat komt er met enige regelmaat een verongelijkt verhaal uit. Op bozige toon. Verontwaardigd geblaat. Jarenlang frustratie wegslikken heeft een enorme voorraad braakballen opgeleverd. En die liggen zwaar op de maag. Ze willen er uit.
Maar ja. Willen mensen normaal gesproken al niet luisteren naar een verslag van mijn miezerige dag, de braakballen zijn natuurlijk totaal niet welkom. Nergens.
Dus kanker ik maar op Ziggo. Ze hebben het verdiend. Ze laten me al een hele dag lullen en blazen hoog van de toren. Gooien de hoorn erop, trekken de stekker eruit, staan me geïrriteerd te woord. En nog steeds kan ik geen mailtjes versturen. Belachelijk natuurlijk. Zij zijn mijn provider, daar betaal ik hen voor! Te gek voor woorden.
Net als ik de moed heb opgegeven krijg ik een vrouw aan de lijn, die er ook al geen kaas van gegeten heeft. Ze blijft echter haar best doen, ondanks dat ze geen jota snapt van computers in het algemeen en mac’s in het bijzonder. Laat staan dat ze ooit van instellingen heeft gehoord.
Wel laat ze me een paar keer mijn account weggooien en opnieuw aanmaken. Als dat ook al niet helpt gaat ze op zoek naar een collega met verstand van zaken. Er schijnt toch echt zo’n persoon bij Ziggo te werken maak ik hieruit op. En ja! Ik krijg een expert toegewezen.
Samen met de man ga ik op zoek naar de oorzaak van de ellende. Met eindeloos geduld praat de man me door de diverse schermpjes en instellingen heen. Hij maakt nieuwe wachtwoorden aan, probeert dit en dat. En plotseling: Een bekend geluid. De mailtjes stromen binnen. Het defect is verholpen……
Heks bedankt haar redder uitgebreid. Wat is het toch fijn als mensen doen waar ze voor bedoeld zijn. Dus helpen bij een helpdesk in dit geval.
Vanavond komt Kras eten. De eenzaamheid weer even doorbroken. Ik ga steeds meer op mijn grootmoeder lijken, die mekkerde ook altijd dat ze zo alleen was…….
Ziek zijn is echt niet zo gemakkelijk. Vanmorgen stond ik doodziek op, zoals bijna elke ochtend. Dat vergeet iedereen voor het gemak. We hebben allemaal wel eens wat. Maar ik heb altijd wat. Van alles en nog wat! Er gaat geen dag voorbij of ik moet mezelf met geweld tot alles zetten. Door lagen tegenzin en onvermogen heen.
Ik haat het. Met alles wat in me is. Maar nog meer haat ik het als mensen het bagataliseren. Dat mag ik alleen zelf doen. Vooral als ze zelf niets of bijna niks mankeren. Vrolijk lopen te werken. Een druk gezin runnen.
Zaniken tegen Heks is vanaf nu uit den boze. Dan hoef ik het ook niet meer af te reageren op de gemiddelde niet functionerende helpdesk! Een beetje clementie met mijn sjieke zieke bestaan zou meer op zijn plaats zijn. Maar dat is voor sommigen helaas teveel gevraagd! Jammer dan. Heks gaat er niet meer van wakker liggen. PpppfffppFFFfff……
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.