Mijmeren
Het is zulk prachtig weer, dit weekend. Zondagmiddag besluiten we naar het strand te gaan. Maar dit plannetje wordt snel getorpedeerd. Het is autoloze zondag. Mijn auto staat net een paar meter binnen de zone geparkeerd. Politiemannen, die blijkbaar niets beters te doen hebben bewaken de denkbeeldige lijn, waarachter Leiden autoloos wordt. Voor een paar uur. Niemand schiet er iets mee op. Maar ik kan geen gebruik maken van mijn kleine karretje.
Daar is het pontje
Mopperdemopper. Maar het is toch een idealistisch initiatief? ‘Salonidealisten!’ briest Heks, ‘Ze rijden met hun hybride hun groene woonwijk uit, parkeren buiten de Singel, om een uurtje door de autoloze binnenstad te wandelen. Krijgen ze een goed gevoel van…’ Cowboy moet lachen. ‘Kom, we gaan fietsen,’ zegt hij, ‘daar heb ik zin in.’
Eerst moeten er nog wat passagiers uitstappen
Zondagmorgen in mijn kerk, waar god ook een vrouw is, preekte Johan Goud, professor in de filosofie en religiewetenschap met als opdracht religie en zingeving in literatuur en kunst (theologische esthetica), over Prediker, de sceptische mopperkont uit het Oude Testament.
We zwoegen en zijn druk met niets. We rennen achter onze eigen staart aan. En het leidt nergens toe! Er is niets nieuws onder de zon. Alleen als je blij bent met wat je ontvangt (van god) heeft het leven zin. Dansend door het leven is het devies van de voorganger. We krijgen een videokunstwerk te zien van Arent Weevers, Travelling of the Heart. Een dansend paar. Naakt. Hun bewegingen zijn afhankelijk van de hartslag van de bezoekers van de voorstelling.
Heks heeft een zwak voor Prediker. Ze herkent de venijnige toon, maar ook de dankbaarheid, de lichtheid. Het is een prettig tegengif tegen het credo van deze tijd, dat het leven één grote leerschool is. Er is niets nieuws! Dat ontslaat ons direct van alle verbeten pogingen om vernieuwend bezig te zijn. En van onze ervaringen te leren. Kunnen we eindelijk achteroverleunen en van het leven genieten. Nu heb ik makkelijk praten vandaag. Er valt namelijk genoeg te genieten!
Cowboy en Heks
Zo fietsen we met Varkentje aan de lijn de stad uit. Potje thee mee. Picknickkleed. Er is een mooi fietspad richting Merenwijk, een oud boerenlandweggetje met knotwilgen. Dwars door een woonwijk. We fietsen rond de golfbaan. Heks gaat lekker hard op haar elektrische vouwfiets.
‘Ik ben nog lang niet uitgefietst’, laat mijn lief weten. ‘Laten we het pontje nemen,’ stel ik voor. Het is een lief klein schuitje, dat je voor een habbekrats overzet naar de Zijldijk. Geduldig wachten we tot het bootje aanmeert. Wat leuk, ik fiets hier zo vaak langs, maar nog nooit heb ik dit pontje genomen!
De kapitein
Aan de overkant buffelen we tegen de wind in tot het eindpunt. Hier begint de Kaag. Het is een drukte van belang op het water, overal bootjes vol mensen, die nog een dagje genieten van het mooie weer. ‘Kijk, daar woont Appeltje’, wijs ik naar een klein heksenhuisje op een eilandje. Ik tuur of ik haar zie lopen. ‘Als je schreeuwt, komt ze je halen in haar bootje….’ We zien haar niet.
Het waait hard. We willen picknicken, maar Heks heeft geen jas aan. En blote benen onder haar zomerjurk. Brrrr. We vinden een plekje, enigszins uit de wind. Met een mooi uitzicht op een stukje water. We hebben allemaal lekkere smeerseltjes meegenomen. Buiten de thee komt er ook nog een staartje wijn uit de fietstas. Prediker zou trots op ons zijn! ‘Wat hebben we het weer slecht!’ grijnzen we naar elkaar.
Gelutenvrije, lactosevrije, sojavrije Pesto van Raapsteeltjes:
Was een bos raapsteeltjes, laat ze goed uitlekken. Meng in een keukenmachine de raapsteeltjes, een deciliter olijfolie, 3 tenen knoflook, vijf eetlepels verse basilicum, een hand pijnboompitten, een hand walnoten en het sap van een kleine citroen. Pureer tot het helemaal fijn is. Lekker op van alles……
Ik heb de tijd van mijn leven
Vanaf het Joppe komen allemaal bootjes de Zijl opvaren
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.