Ex Animo geeft jubileumconcert in de Pieterskerk te Leiden op zaterdag 30 november 2019. We zingen het spannende en indrukwekkende werk ‘Dona Nobis Pacem’ van Vaughan Williams alsmede de ontroerende ‘Messe Solennelle de Sainte Cécile’ van Gounod. Een unieke kans om een uitvoering van deze prachtige muziek door solisten, koor en orkest bij te wonen. Grijp die kans! Er zijn nog enkele kaarten verkrijgbaar!

Posted on 26 november 2019 by lagriffeheks

Aanstaande zaterdag geeft mijn geweldige koor ‘Ex Animo’ een prachtig concert in de Pieterskerk te Leiden ter ere van ons honderdjarig bestaan! Het wordt fantastisch.

Al anderhalf jaar zijn we bezig met de voorbereiding. Heks kent de stukken intussen uit haar hoofd. Nu nog zien of het ook uit mijn strot wil komen allemaal, want ik ben natuurlijk snipverkouden geworden op het moment suprême. Compleet met een beginnende bronchitis.

Rillerig zit ik in bed te zwijgen om mijn fluwelen keeltje te sparen. En om te voorkomen, dat de virale invasie mijn slijmliezen volledig overneemt. Ik bel alles af. Laat alleen de hond uit en hoop vanavond naar de repetitie te kunnen…….. Maar vooral hoop ik zaterdag lekker mee te kunnen zingen. In mijn eigen stemsoort, alt. Niet als bas. Het ziet er naar uit, dat ik het net ga redden…….

Er zijn nog een paar kaarten te koop! Een unieke kans om een legendarisch Leids koor in actie te zien. Op de toppen van hun kunnen!

Op de pijnpoli proberen ze je wijs te maken, dat Tramadol en Oxycontin helemaal niet verslavend zijn. Als Heks niet op haar strepen had gestaan, was ze buiten ziek nu ook een junk. Lang leve de onschuldige zachtaardige Medicinale Cannabis. Maar helaas verdient de boevenbende van farmaceuten en verzekeraars er te weinig aan: Het wordt niet langer vergoed. In de VS zitten ze al met de handen in het haar: Het halve land is verslaafd aan door artsen voorgeschreven chemische opiaten.

Posted on 9 augustus 2018 by lagriffeheks

‘Mijn moeder is na een ongeluk verslaafd geraakt aan de door haar arts voorgeschreven OxyContin,’ de jonge vrouw op televisie zucht ervan. Haar mamaatje heeft haar met enige regelmaat fysiek aangevallen. ‘Onlangs is ze door de politie afgevoerd, ze had me helmaal bont en blauw geslagen. Getrapt in mijn buik. Ga zo maar door…..’

‘Ze eindigde die avond op de Intensive Care. Ik……’ haar stem breekt, ‘Ik voel me toch zo schuldig.’ Belachelijk natuurlijk. Waarom zou je je schuldig voelen als je gestoorde moeder na een moordpoging op jou zelf aan de beademing beland? Het moet toch niet gekker worden.

Maar goed, zo gaat dat. We voelen ons schuldig aan dingen waar we niets aan kunnen doen. Laat staan veranderen. Je voelt je schuldig, omdat je in elkaar wordt geslagen. Je voelt je schuldig, omdat je ouders altijd ruzie hebben. Zodra er iets mis gaat in het gezin voelt een kind zich schuldig….. Of ze schamen zich.

Je schaamt je, omdat je ouders een hekel aan je hebben. Je schaamt je dat je ongewenst, ongeliefd bent.

Het schiet allemaal niet op.

Heks kijkt naar de Dr. Phil Show. Hij heeft een programma in elkaar geknutseld rondom een familie over de gevaren van dit soort door artsen aan ons voorgeschreven zeer verslavende drugs. Tramadol, OxyContin……

De vader en dochter doen een boekje open over hun leven met een door de farmaceutische industrie gecreëerde drugsverslaafde. De moeder van dit ontaarde gezin wacht ik maar niet af. Ik ga de hond uitlaten.

‘We hebben ons vergist in de verslavende werking van deze middelen,’ hoor ik een arts op de valreep nog leuterkoeken tegen Phil. Ja, we wisten echt niet dat morfine verslavend is. Hahahaha. Heks moet hartelijk lachen. Wat een idioten.

Zelf kreeg ik meermalen op de pijnpoli exact dezelfde middelen in mijn mik geduwd. ‘Ik wil dat niet, ik wil geen junkie worden, ik heb al problemen genoeg,’ was steevast mijn antwoord. ‘Nee mevrouwtje, die middelen zijn niet verslavend,’ aldus een piepjonge en oerdomme coassistent, ‘Ik ga u instellen op Tramadol.’

‘Jij gaat helemaal niks. Zou je het aan je eigen moeder geven, die troep?’ Hier heeft de sukkel geen antwoord op. Hij wil zijn moeder blijkbaar niet dood hebben. Of hersendood. Want dat is wat deze drugs doen. Ze halen het laatste restje leven uit je. De enigen die er beter van wordt is de farmaceutische industrie. Al die verslaafden wereldwijd? Een goudmijn!

‘Mevrouw, in februari heeft u een brief gehad, dat de Cannabis uit de vergoeding gaat,’ de apotheker kijkt me vriendelijk aan. Heks heeft nooit een brief hierover gehad. ‘Oh, u bent niet de enige, die dat zegt,’ de apotheker kijkt me meewarig aan, ‘De verzekeraar zegt dat ze em hebben verstuurd, maar niemand heeft die bewuste brief gekregen,’ vervolgt ze geringschattend.

Heks weet best waarom. Om te voorkomen, dat mensen een paar potjes Cannabis gaan hamsteren. Stelletjes sukkels. ‘Ik weet niet waarom ze zo moeilijk doen, die medicatie is spotgoedkoop vergeleken met allerlei andere middelen,’ zegt de dame van de apotheek tot slot.

Heks denkt dat die kloterige farmaceutische industrie er weer mee te maken heeft. Als wij pijnpatiënten het volkomen veilige natuurlijke middel Cannabis massaal gaan gebruiken, verdienen zij niet meer idioot veel aan al die chemische-morfine-verslaafden.

Het zou het einde betekenen van de huis- tuin- en keukenjunk. Geïsoleerde THC werkt niet, je moet de gehele cannabisplant gebruiken, dus aan dat middel valt niks te verdienen voor de medicijnenmaffia. Het is zo klaar als een klontje.

Verzekeraars werken vast onder 1 hoedje met die farmaceuten. Het is een afschuwelijke zieke wereld waar je in terecht komt, zodra je iets gaat mankeren.

In de Verenigde Staten zijn al miljoenen mensen verslaafd aan de medicinale morfine. Hele gezinnen raken ontwricht. Levens raken verwoest. Sinds de junkenzoon van een oude vriend om deze reden mijn kasten leeghaalde, na mijn auto-ongeluk heb ik die troep een tijdje geslikt, maak je Heks niks meer wijs.

OxyContin moet verboden worden. En de dealers achter dit middel moeten massaal worden opgehangen. Ondersteboven. Aan hun ballen. Of bollen. Langdurig. Mogen ze er gerust hun eigen enge pijnstiller bij gebruiken. Met hun lulkoekpraatjes dat het niet verslavend werkt! Hoe durf je het te beweren na een jarenlange universitaire studie?

Maar goed. Voorlopig moet ik binnenkort weer naar de pijnpoli. Ik zie er nu al tegenop. Al die onzin, die ik over me uitgestort ga krijgen. Ik heb alweer zeshonderdvijfenzestig vragenlijsten ingevuld. Ik kots van dit proces. Ik zal me weer met hand en tand tegen opiaten moeten verzetten.

Geef mij maar weed. Dat doodt je niet.

Heks was als jong kind aan valium verslaafd gemaakt. En nog een paar andere hele enge middeltjes. Voor de omgeving een uitkomst natuurlijk, ze hadden geen kind aan me. 5 jaar ben ik van de wereld geweest. Ik heb er echter tot op de dag van vandaag naweeën van. Dus hier schrik ik van:

FDA Approves OxyContin For Young Children

BAD MEDICINE?

FDA Approves OxyContin for 5th-Graders

Seriously? OxyContin for Children 11-16

Olympische Spelen gaan nooit vervelen. Drama’s en dieptepunten verdiepen de hoogtepunten. Heks zit heerlijk eindeloos te kijken. Middenin de nacht. Live als het ff kan.

Posted on 16 februari 2018 by lagriffeheks

De afgelopen week ben ik toch zo gelukkig. De Olympische Spelen zijn begonnen! Eerst kijk ik de hele openingsceremonie van achter naar voren. En van voor naar achteren. Allerlei oude sportcoryfeeën lopen trots met hun vaandel voor de troepen uit.

Noord en Zuid Korea hebben de strijdbijl tijdelijk begraven. Eventjes herenigd buiten de politieke bemoeienissen om. Of ondanks al die manipulaties. Stralende gezichten bij de Army of Beauties, de 230 cheerleaders uit Noord-Korea.

De Olympische Spelen. Er is altijd wel wat tijdens dit evenement. Nu waaien de snowboarders al een week massaal van de pistes. Bij 1 van de wedstrijden bleven er van de vijfentwintig deelnemers maar vijf overeind.

Onze Nederlandse dame kreeg ook de wind van voren. En in de rug. Kansloos kwakte ze een stuk verder in de sneeuw. Ja, lekker. Daar train je dan 4 jaar voor. Daar offer je dan alles voor op. Om door stomme pech te worden geveld. ‘Een loterij,’ verzucht een teleurgestelde Cheryl Maas, ‘Onverantwoord gewoonweg….’

Veel blessures ook natuurlijk bij die wedstrijden. Niet iedereen is er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

En gisteren natuurlijk het verschrikkelijk drama met Sven Kramer. Deze Nederlandse kanjer, die we allemaal zo graag eens die 10 kilometer zien winnen. Iedereen gunt het hem zo!

Die afstand, die hem ooit door zijn coach Kemkers door de neus werd geboord. Een groot sportman, die Sven: Hij heeft nog jaren bij de man getraind. En nooit een onvertogen woord over zijn oude trainer.

Heks zit aan de buis gekluisterd tijdens haar favoriete afstand. Ik hou van die rit. En nee hoor! Al na een paar rondes ziet het er raar uit. Zijn kop schiet op slot. En zijn benen volgen. Hij zakt door het ijs en dan is 10 kilometer een verschrikkelijk end.

Ted-Jan Bloemen gaat met de winst aan de haal. Verdiend hoor. Wat kan die jongen geweldig mooi schaatsen. Maar zuur natuurlijk dat hij nu voor Canada rijdt. Hij is volgens sommige van zijn oude Hollandse schaatsmaatjes gewoon een beetje anders en kon slecht aarden in onze koude kikkercultuur. In zijn andere vaderland is deze bloem opgebloeid……

Geschokt ben ik echter weer door Joris Bergsma. Wat flebbert er nu weer voor’n onsportieve drek uit zijn grote bek tijdens een interview? Sven Kramer zou het nieuwtje over zijn coach hebben gelekt naar de Volkskrant? En het blijkt gewoon die domme coach van hem zelf te zijn geweest, die zichzelf zo in diskrediet heeft gebracht? Ik heb die Joris Driepinter al eerder stomme dingen horen zeggen en doen.

In 2014 bijvoorbeeld: Vandaag weer gouden medailles op de Spelen. Ik zit voor de TV te schrijven. De spannende races volg ik met ingehouden adem. De toestanden rondom het schaatsen volg ik met verbijstering. Wat nu weer? Jorrit Bergsma trekt zich terug als reserve. Vlak voor de wedstrijd! Nou ja. Wat is dit nu weer voor een verhaal.

Hij kan geweldig hard schaatsen en heeft alweer een medaille gewonnen. Beide Spelen echter zet hij zichzelf ook met een onsportieve prestatie op de kaart. De echte sportman onderscheidt zich niet door te winnen. En wat dat betreft steekt Sven met kop en schouders boven hem uit.

Verdraaid. Die verrekte Olympische Spelen. Altijd drama’s. En outsiders, die er met de medailles vandoor gaan. Maar ook soms gerechtigheid. Zoals met Svindal. Midden in de nacht zie ik hem de afdaling winnen. Wat ziet het er goed uit wat hij doet. Als een gestoorde stort zijn forse lijf de berg af. Ik hou ervan om deze grote kerels zo bezig te zien. Met hun stevige lange lijven. Echte snelheidsduivels. Fantastisch.

Wat later word ik wakker uit een sluimerslaapje. Precies op het moment dat de Nederlands/Ghanese skeletonman Akwasi Frimpong naar beneden kachelt. Als een natte krant volgens de presentator. ‘Maar hij is toch een held. Bij ons en in Ghana,’ ratelt de verslaggever verder. Ik zie hem inderdaad tegen de kanten klutsen. Hij zet zelfs zijn voet buitenboord om te voorkomen dat hij wordt gelanceerd. ‘Een soort Eddy The Eagle,’ denk ik bij mezelf.

Maar zijn Olympische droom is uitgekomen. Hij wilde hoe dan ook een keer aan iets meedoen. En meedoen is belangrijker dan winnen nietwaar? Nou ja, daar zijn de meningen ernstig over verdeeld.

Ongelofelijk toch? Sommige mensen blinken uit in hun sport en krijgen geen startbewijs van hun land, omdat ze te weinig kans hebben op een medaille. Zoals de Nederlandse skiester Adriana Jelinkova . Anderen klungelen maar wat aan en weten toch via een omweg een startbewijs te bemachtigen. Ach ja. De Spelen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Eerlijk gaat het er niet aan toe. Ook zijn er altijd achteraf weer allerlei doping gevallen te melden. Best zuur als je daardoor net buiten de prijzen bent gevallen en het wordt niet rechtgezet. Omdat het middel nog niet op de dopinglijst stond, omdat het nog niet bekend was.

‘Zoals een hartmiddel, Heks ,’ vertelt Blonde Buurman me de volgende morgen, ‘Een regulier medicijn, dat de gehele Russische equipe in het verleden gebruikte. Het heeft Kjeld Nuis in Sotsji zijn gouden plak gekost. Gelukkig heeft hij deze keer wel gewonnen. ….’ Maar daarvoor moesten er wel terecht een aantal supersnelle Russen worden uitgesloten van deelneming.

Heks kon vroeger ook een lekker potje schaatsen. Veel verder dan recreatief knallen ben ik echter nooit gekomen. Gelukkig maar. Ik weet niet of ik geschikt zou zijn voor het hele circus eromheen. Je moet zo stevig in je schoenen staan om onder druk te presteren. En ook is het goed mogelijk dat je het ene moment prima in vorm bent en een dag later opeens niet.

Of je hebt chronisch blessureleed en vage psychische klachten. Raakt overtraind of krijgt een zwabbervoetje. Ja, alles is mogelijk als je aan topsport waagt. Gezond is het geenszins. En je lijdt altijd pijn.

Nou ja, dat heb ik dan toch weer wel met topsporters gemeen. Elke dag volstrekt verzuurde spieren. Maar Heks hoeft er niet voor te sporten.

Heks heeft grote bewondering voor al die gekken, die zich dag in dag uit inzetten voor hun sport. Die ons meenemen naar de Olympische Spelen. Die ons kikkerlandje sportief op de kaart zetten. Maar ook al diegenen, die andere landen op de kaart zetten.

De heldinnen en helden, die ons zo laten genieten. Er is pas een week voorbij, ik heb nog een paar weken voor de boeg. Vandaag bijvoorbeeld de 5000 meter bij de vrouwen. Onze Hollandse gouden supermeiden, die het zo geweldig goed doen op deze Spelen.

Het liefst zou ik alles opnemen, want eigenlijk wil ik niets missen. Van bobsleeën tot ijsdansen: Ik wil alles zien! Heks houdt gewoonweg enorm van sneeuw en ijs. Van afzien en kou lijden. Van sport en met name wintersport. Tegenwoordig echter wel vanuit haar bedje…..

Iemand heeft het opgenomen voor Bergsma: Waarom werd de affaire Bergsma geen affaire?

Leergierige Panter klem in Museum Boerhaave. Heeft hij het weer overleefd? Wat is er eigenlijk gebeurd? De hoeveelste queeste is dit nu alweer? En hoeveel levens heeft hij nog over?

Posted on 13 juni 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

Vrijdagmorgen loop ik museum Boerhaave in. Ik ben het al dagen van plan, maar telkens was de deur dicht of had ik net geen tijd. Vandaag ben ik echter op een missie. Al twee weken is de panter in geen velden of wegen te bekennen. Zijn grote zwarte katerlijf maakt zich niet meer onverwacht los uit de schaduw. Geen gezellige nachtelijke wandelingen met VikThor. Al die tijd is hij ook niet komen eten…… Waar zit die mafkees?

Zoals altijd als mijn panter in de problemen geraakt ben ik binnen een halve dag op de hoogte. Allerlei innerlijke alarmbellen gaan af. Ik weet gewoon dat er iets loos is. Dit terwijl mijn monster met enige regelmaat een paar dagen niet thuis komt. Zeker in het voorjaar wil hij nogal eens op stap gaan. Ik maak me daar nooit te sappel over.

Nu is er echter iets niet in orde. Ik voel het aan mijn hekseneksteroog.

En ja hoor. Twee weken later en nog steeds geen spoor van mijn geliefde kat. Potjandrie. Waar zit dat beest? Hij kan wel overal zijn. Sinds ik hem een keer in Hoorn heb opgehaald kijk ik nergens meer van op. Toch loop ik midden in de nacht door de buurt zijn naam te roepen. Geen reactie……

Steeds als ik aan hem denk zie ik riool voor me. Onder de grond. Buizen. Shit. Hij zal toch niet ergens in verstrikt zijn geraakt? Is hij opgesloten in een leeg pakhuis en probeert hij soms via het riool ontsnappen? Mijn kattenvriendin aan gene zijde helpt me zoeken. Hij zit inderdaad in de problemen.

‘Je moet nog even geduld hebben, Heks, het komt goed, er wordt aan gewerkt, maar nu zit hij inderdaad nog vast..’ hoor ik in mijn geestesoor, ‘Zoeken heeft nu geen zin, je vindt hem niet….. lispel lispel lispel….’ de rest versta ik niet.

©TOVERHEKS.COM

Donderdagavond brand ik een kaarsje. Voor Schilder natuurlijk. Maar ook voor mijn avontuurlijke kat. De boerenridder Ferguut. ‘Kom naar huis,’ fluister ik tegen zijn ziel,’ breng hem thuis,’ verordonneer ik de hulptroepen in andere dimensies.

Zo loop ik vrijdag dus het museum in. Ze zijn al ruim anderhalf jaar bezig met een enorme verbouwing. De collectie is zo lang opgeslagen. Het hele gebouw staat op zijn kop. Plafonds en vloeren liggen open. Een tricky omgeving voor een ondernemende kat.

De binnentuin is bomvol mannetjes met allerhande gereedschap. Er wordt verwoed gezaagd en gehamerd. Het duurt dan ook even voordat ze mij in de gaten hebben.

‘Hebben jullie mijn kat gezien, een grote zwarte panter?’ Niemand heeft iets gezien. ‘Nee joh, die zit hier niet,’ beantwoord ik met ‘Ik heb hem hier vorig jaar ook al eens weggehaald.’

‘Ja, jij hebt toen een ruitje ingeslagen,’ grinnikt een grote kerel goedmoedig. Ik verschiet van kleur en kijk zo onschuldig mogelijk. De man laat zich niet bedotten. ‘Geeft niks hoor, je had gelijk. Het is hier echt levensgevaarlijk voor dat beest.’

In eerste instantie kom ik niet veel verder in mijn zoektocht, maar opeens roept een piepjonge timmerman dat hij die ochtend de afdruk van kleine kattenpootjes heeft gezien in het anatomische theater. ‘Ze zien er vers uit, ik heb ze ook niet eerder gezien,’ beweert het joch hardnekkig tegen zijn ongelovige collega’s.

©TOVERHEKS.COM

In overleg met de uitvoerder wordt er een opzichter opgetrommeld. Het blijkt een ongelofelijke grapjas te zijn. Plagend probeert hij me direct in de maling te nemen. Dan komt hij terzake. ‘Kom om half 2 hierheen, dan lopen we het gebouw samen door. Je moet dan wel speciale schoenen aan hoor. En neem wat kattenbrokjes mee!’

‘Ik heb een afspraakje zometeen met een mannetje in het museum,’ roep ik tegen mijn hulp als ze binnenkomt. ‘Wat leuk. Heks, vertel,’ antwoordt ze in de veronderstelling dat het om een date gaat. Ik help haar snel uit de droom.

‘Hij is wel grappig hoor, maar geen relatiemateriaal, hahaha. Bovendien is hij ongetwijfeld getrouwd! We gaan mijn kat zoeken, niet mijn poesje….’ grap ik er lustig op los. Ik voel me verwachtingsvol sinds de melding van de kattenpootjes. Mijn zwerver zit vast en zeker vast in het museum!

Mijn date staat me al ongeduldig op te wachten. ‘Zo, ik dacht dat je me zou laten zitten….’ roept hij opgelucht als ik een paar minuten over half twee voor zijn neus sta. Zijn collega’s reageren met een reeks kwinkslagen. ‘Ze zijn gewoon stikjaloers…,’ verklaart hij dit gedrag. Snel maken we ons uit de voeten.

‘Miauw, miauw,’ klinkt het aan alle kanten. Gevolgd door gegiechel. Overal zitten mannetjes te klussen. Het verhaal dat er een toverheks naar haar zwarte kat komt zoeken heeft duidelijk de ronde gedaan tijdens de lunch.

‘Het is zo’n groot zwart bakbeest toch?’ mijn gids is een geweldige kletskous, ‘Nou, dan heb ik misschien niet zulk leuk nieuws voor je, ik heb hem met enige regelmaat uit die vuilcontainer zien kruipen. En die wordt elke week opgehaald om te worden geleegd……’

Een klamme hand sluit zich om mijn hart. Oh jee. Die container wordt tegenwoordig elke avond helemaal dicht geseald met een gigantisch stuk zeil. Dit om te voorkomen dat er de hele nacht mensen dingen in staan te gooien. Of uit proberen te halen.

Er heeft zich de eerste maanden van het bestaan van deze container een levendige ruilhandel ontwikkeld in de wijk. Heks heeft er een paar mooie spiegels en een kroonluchter aan overgehouden…… Geweldig natuurlijk!

Maar ja, de buren waren niet blij met dit verschijnsel. Het maakt lawaai. Vooral als het s’nachts gebeurt. En als er dronken droppies bij betrokken zijn……

‘Eerst maar eens naar die kattenpootjes in het anatomisch theater kijken,’ onderbreekt mijn nieuwe vriend opgewekt mijn sombere gedachten. Ik zie mezelf al voor mijn geestesoog op een verlaten vuilstort zoeken naar mijn zwarte ridder…..

©TOVERHEKS.COM

We spoeden ons door het zo goed als lege gebouw naar de opgebroken zaal. En ja hoor, er staan een heleboel verse afdrukken in het stof van de rudimenten van het theater. Een golf van opluchting slaat door me heen. Aan het enorme formaat te zien gaat het inderdaad om mijn ventje. Mijn schat leeft op grote voet!

Ik schud met de brokjes en roep zijn naam. ‘Miauw,’ klinkt het aan alle kanten. Gevolgd door een welgemeend ‘Hihihi, hehehe, hahaha….’ ‘Hou op, mannen, jullie humor doet me pijn….’ protesteert Heks.

‘Oh jee, kijk hier eens,’ mijn begeleider stopt zijn hoofd in een openstaand luik onder het theater. Er staan kattenpootjes omheen, maar mijn panter is nergens te bekennen. ‘Ik hoop niet dat hij door dat gat de kruipruimte naar de riolering in is gegaan, want het staat vol met water sinds die buien van de afgelopen week…..’ sombert hij. De klamme hand komt terug…….

©TOVERHEKS.COM

We lopen het hele gebouw door op zoek naar nog meer sporen van mijn panter, maar we vinden slechts een paar hele oude stoffige afdrukjes ergens boven in het gebouw. Waar zit dat beest? Is hij echt verdwenen? Heks rammelt en roept, maar van mijn schat geen spoor.

Plotseling worden we gebeld. Drie keer achter elkaar. ‘Ik zag net iets zwarts voorbijflitsen op de benedenverdieping,’ en ‘Is ie zwart? Er rent een zwarte kat de deur uit hier…!’ en ‘Zwarte kat gesignaleerd in de binnentuin.’ Heks raakt eufoor. Uit welke deur is hij gerend? De voordeur soms? Er zijn zoveel deuren. Waar is hij nu? Welk bericht is het meest recent?

Na enig onderzoek blijkt er een zwart monster in de binnentuin te zitten. We rennen naar buiten. ‘Ferguut,’ roep ik. Maar niks. Ik loop de hele tuin door. Er staat een grote boom. ‘Miauw,’ hoor ik. Geen bouwvakker te bekennen, dus dat moet mijn kat zijn! Maar waar zit hij?

Er wordt gezaagd en geboord, getimmerd en geschreeuwd aan de andere kant van de tuin. Maar af en toe hoor ik gemiauw. ‘Ik zag hem onder dat vlonder verdwijnen,’ helpt een krullenjongen me uit de brand. Mijn bakbeest blijkt zich midden in een zeventiger jaren spuuglelijke waterpartij te hebben verschanst.

©TOVERHEKS.COM

Met moeite en veel snoepjes weet ik hem er uit te lokken. Snel grijp ik hem in zijn kippennek. Ha. Kip ik heb je!

In de dagen erna wordt mijn monster doodziek. Niet direct. Eerst wil hij maar wat graag eten. Misschien geef ik hem iets teveel. Gewend als ik ben dat hij altijd wel wat van zijn gading vindt buiten. Een vette muis of vogeltje….. Deze keer is hij echter flink vermagerd. Pas na een dag dringt het tot me door dat hij hoogstwaarschijnlijk twee weken niks te vreten heeft gehad!

Ik reconstrueer dat hij ongetwijfeld vrij snel na zijn eenzame opsluiting tijdens Hemelvaart in het riool is beland. Het luik ging dicht en meneer kon geen kant meer op. De afgelopen week hebben ze het luik weer opengezet na al die regen. Twee weken vies water, ratten en te snel veel eten deden de rest: Panter doodziek!

Ik doorwaak twee nachten. De tweede nacht gaat het mis. Ik zie hem per uur achteruit gaan. De hele nacht ben ik in de weer om mijn beestje te ondersteunen. En de troep weer op te ruimen……

©TOVERHEKS.COM

Dan komt de omslag: Zondagmorgen valt hij in een genezende slaap. Heks ook. Later die dag wil panter weer eten. Het liefst wil hij ook weer de hort op, maar dat kan hij voorlopig vergeten. Eerst aansterken, gekke roofridder.

Zondagavond halen Joy en Boy mijn hondje op. Heks kan intussen geen pap meer zeggen, maar VikThor moet toch nog eventjes flink aan de wandel. ‘Hij is inderdaad een beetje magertjes, Heks,’ mijn vriendin heeft de panter opgetild. Vol liefde geeft hij haar kopjes. Het is toch zo’n schatje!

Mijn vrienden knuffelen alle katten uitgebreid, nadat ze mijn hondje flink hebben laten rennen. Daarna heffen we het glas op de behouden thuiskomst van mijn zwerver: Hij heeft nog zeker vier van zijn negen levens over. Daar moet hij het voorlopig mee kunnen redden……… Dus eind goed, al goed.

©TOVERHEKS.COM

Wall von Kristall, Allüberall! Schließe Dich Rings um mich! Heks werkt aan haar eigen Bubbel. Verbeter de wereld, begin bij jezelf……

Posted on 14 november 2015 by lagriffeheks

‘Hoe jouw energieveld je kind beïnvloedt (en hoe je dat positief kunt gebruiken)’ is de titel van een item dat voorbijkomt op mijn Facebookpagina. Een bevriende heks heeft het erop gezet. Ik besluit een kijkje te nemen. Ik heb dan zelf wel geen kinderen; Helaas fungeer ik ongewild nogal eens als een soort moeder voor volwassen kinderen. En eeuwige kids.

Het stukje spreekt me aan. Ik herken het beeld volkomen: Hoogsensitieve mensen, die als een wolkje over hun eigen grenzen drijven. De ander tegemoetkomend. Hetgeen je kwetsbaar maakt natuurlijk. Want je bent maar een wazig wapperwolkje.

Heks is ook zo’n wolkmens. Regelmatig kom ik met een ellendig veld weer op de thuisbasis aan. Energetisch volkomen leeg. Maar vol met shit van anderen…..

Laatst had ik een geweldige ervaring. Al mijn prima intenties en goede zorgen keerden spontaan bij me terug, terwijl de shit juist vertrok richting afzenders. Een heerlijk gevoel. Stevig. Maar hoe houd je zoiets nu vast? Op een eenvoudige doch doeltreffende manier?

In het verhaal op internet lees ik een oefening: Ga lekker in je eigen bubbel zitten. Stel je die bubbel voor. Vul em op met je eigen fijne energie.

Heks is direct aan de slag gegaan. Ik combineer het met een op mooi papier geschreven gedichtje van Joseph Anton Schneiderfranken, dat ik ooit van een antroposofische creatieve therapeute cadeau kreeg. Het staat sinds jaar en dag op mijn toilettafel. Naast het tegeltje gekregen van mijn vader: ‘Het enige dat nooit verandert is dat alles verandert.’

Wall von Kristall
Allüberall!
Schließe Dich
Rings um mich
Schließe ein
Mich im Sein! –
Überwölbe mich!
Überforme mich!
Lass nichts herein
Als Licht allein!

Heks zit lekker in haar Bubbel. Straks komen er allemaal vrienden bij me eten. Vrolijke fransen uit Schotland. Het wordt een dolle boel natuurlijk. Zoals altijd met dit ludieke gezelschap. Vandaag heb ik Bubbel niet eens zo heel erg hard nodig.

Ik oefen met mijn Bubbel. Ik kan natuurlijk wel blijven roepen dat de wereld over mijn grens gaat, maar zo lang ik als een fluffy wolkje Pleegzuster Bloedwijn loop uit te hangen zal het me weinig helpen.

In mijn stevige Bubbel is het beter toeven.

Later lees ik nog een heel verhaal over Hoog Sensitieve Personen. De meesten van hen zijn introvert. Heks hoort ongetwijfeld bij de dertig procent extroverte HSPers. Velen van hen worden gepest.

Ik ben als kind ook wel gepest, maar vaker heb ik het opgenomen voor mensen die werden gepest. Hoe er tegen deze supergevoelige mensen wordt aangekeken is cultureel bepaald blijkt uit onderzoek.

Het feit, dat ik zoveel voel, vol empathie zit, mezelf in duizend bochten wring om maar niemand te kwetsen en ga zo maar door: Allemaal gedrag behorend bij Hoog Sensitieve Personen. Hetgeen niet wil zeggen dat het altijd prettige mensen zijn.

Ik was ooit bevriend met een hoog sensitieve nicht: Gek werd ik van die vent. Hij deed bij voortduring van alles en nog wat voor me, maar nooit hetgeen ik wilde of vroeg. Ook stak hij zijn neus in zaken waar hij niets mee te maken had.

Op een dag deelde hij me mee, dat hij mijn geheim had ontdekt. De griezel bleek onder het mom van ‘helpen met iets op mijn mijn computer installeren’ in mijn privégegevens te hebben zitten neuzen…… Deze grenzeloze man heb ik uiteindelijk chirurgisch uit mijn leven verwijderd. Met wortel en tak.

De meeste van deze gevoelige types zijn echter een aanwinst voor de maatschappij. Mits ze leren zichzelf staande te houden.

Heks doet dat laatste middels haar rustige amoebe-leventje met dagelijkse wandelingen in de natuur. Ik ben graag alleen. Ik heb zelden of nooit muziek aan. Ik kijk nooit naar gewelddadige films. Ik ga niet graag naar hele drukke toestanden.

En nu ben ik dan aan het oefenen met mijn Kristallen Bubbel. Ik heb een plan van aanpak bedacht.

De wereld kan ik niet veranderen. Grensoverschrijdend gedrag kan ik niet bijstellen. Evenmin kan ik voorkomen dat er altijd mensen zijn met een enorm tekort aan liefde en een teveel aan agressie. De wet van de communicerende vaten is ook niet gevoelig voor mijn protesten. Maar ik kan wel bouwen aan mijn Bubbel.

Veilig in mijn Kristallen Bubbel heb ik geen last meer van die communicerende vaten. Misschien kan ik zo zelfs weer echt met die ander praten……

Pief! Paf! Poef! Voor je het weet ben je een boef! Huiselijk geweld onder de aandacht bij Doctor Phil. Schietgrage Amerikanen vallen bij bosjes tijdens echtelijke ruzies. Lang leve de wapenwet!

Posted on 10 april 2015 by lagriffeheks

Vanmorgen sta ik op met Dr Phil op de televisie. In de badkamer zijn de Mannetjes van Portaal hun kunsten aan het vertonen. Het huis stinkt naar de chemische zooi, die ze op mijn muren en vloer smeren. Ik krijg tevens een nieuwe intercom. Goh, nou, kan het er af? Na vijfentwintig jaar de bel niet horen! En evenzovele jaren klagen hierover…

Bij Phil is het ook al geen vrolijke boel. Het gaat vandaag over huiselijk geweld. De beroemde American football-speler Ray Rice van de club Baltimore Ravens kan zijn handjes niet thuishouden. Op een bewakingsvideo genomen in een lift is te zien hoe deze man zijn vrouw bewusteloos slaat. Die beelden zijn de wereld over gegaan. En raad eens wie in tweede instantie de Zwarte Piet toegespeeld krijgt? De vrouw! ‘Hoe is het mogelijk, dat ze bij hem blijft?’ ‘Slappe hap.’ ‘Domme koe.’ Heel Amerika is over haar heen gevallen.

Vrienden van het stel zijn te gast in de show. ‘Het zijn geweldig leuke mensen. We hebben nooit iets gemerkt van enige agressie bij één van beiden.’ De vrienden hebben allebei een familielid verloren door huiselijk geweld. In de Verenigde Staten is dat aan de orde van de dag blijkt. Ja, dat krijg je al je iedereen maar met een wapen laat rondlopen. Een vrouw verschijnt in beeld. Zij heeft haar echtgenoot afgeknald……

‘Ik heb er heel veel spijt van. Ik hield van mijn man. Het was mijn beste vriend. Zo’n leuke man! Als hij tenminste niet in een klotebui was. Na een slechte dag op zijn werk verhaalde hij zijn agressie op mij.’ Lijkt me inderdaad een bijzonder aardige kerel. Echt een goede vriend…..

‘Op een dag was ik in de badkamer, toen hij binnenkwam met een pistool. Of ik hem maar eens wilde neerschieten. Ik had namelijk gezegd, dat ik hem dood wilde. Om te voorkomen, dat hij mij kon vermoorden en zeggen dat het zelfverdediging was heb ik het pistool leeggeschoten op de deur. Toen heeft mijn man dat ding opnieuw geladen.’

‘Daarna ging hij nog een wapen halen voor zichzelf, zodat we tegen elkaar konden vechten, als in een duel.’ Mijn god, hoeveel vuurwapens heeft het gemiddelde Amerikaanse huisgezin eigenlijk in huis? En zijn ze niet gewoon hun eigen ergste vijand met die dingen?

En zich maar druk maken over terroristen……

‘Toen mijn man terug kwam heb ik hem neergeschoten, want anders had hij mij vermoord. Ik wilde alleen op zijn voeten schieten, net zoals ze dat doen in series op televisie….’

Er is ook een vrouw, die het opneemt voor het slachtoffer in de lift. ‘Belachelijk, dat zij wordt aangevallen op het feit, dat ze bij deze man blijft. Ik heb ook iets dergelijks meegemaakt en het heeft me twee jaar gekost om te vertrekken. Ik hield van mijn man. Ik kon ook niet weg, hij liet me niet gaan. Pas na maanden voorbereiden had ik een vluchtplan voor elkaar.’

Een man zegt over het geweld, dat zijn zuster fataal werd: ‘Tijdens hun huwelijk was er altijd wel sprake van verbaal geweld, maar ik heb nooit iets gemerkt van fysiek geweld. Pas toen zij hem verliet werd hij echt venijnig. Hij bleef haar lastig vallen en uiteindelijk heeft hij haar gedood. Mijn moeder kreeg ook een kogel, maar zij heeft het overleefd. Maar ja, wat voor’n leven heb je nog, als je je dochter voor je ogen ziet sterven? Afgeslacht als een offerlam?’

Het begint met schelden. Ik denk aan mijn buren: Die verschrikkelijke gefrustreerde ouwe kerel, die zijn echtgenote dagelijks de huid vol scheldt. Haar uitkaffert en vernedert. En zijn al even vervelende zeurkous van een vrouw. Die op al zijn betweterige geneuzel een minstens zo betweterig weerwoord heeft. En hoe zij haar passieve agressie weer verhaalt op Heks, als ik haar op straat tegen kom. Niet te geloven, wat er voor’n vuiligheid uit de mond van dit onderdrukte gemelijke wijf komt…….

Zo geven we onze pijn door, generatie op generatie. Sommige mannen slikken er nog wat anabolen bij, word je nog eens extra agressief van. En vrouwen zitten massaal aan de pil, hetgeen je krachtige vrouwelijke cyclus doodslaat. Zodat je chemisch murw gemaakt in een chronische namiddag-dip al die vernederingen ook nog eens slikt. Want zeg nu zelf. De wereldwijde epidemie van huiselijk geweld is toch eigenlijk te gek voor woorden……..

Goddank zijn we hier in ons kikkerlandje niet allemaal bewapend. Op een incidentele gestoorde knuffelcrimineel na dan. En moet je zien, hoe die zijn omgeving heeft getiranniseerd!

Leeuwen hebben klauwen, slangen spuiten gif. Wolven trekken met hun krachtige kaken hun prooi aan stukken. Een pijlstaartrog wil nog wel eens een mens spiesen. En een haai vreet je met het grootste gemak op.

De mens is maar een slap wezen. Ons gebit is nauwelijks in staat om fatsoenlijk in een appel te bijten. Laat staan om iemand te verscheuren. Hoe we die zondeval ooit voor elkaar hebben gekregen blijft een raadsel……

We hebben slechts machteloze klauwen. Uitgezonderd vrouwen uitgerust met gelnagels…. Afschrikwekkend brullen kunnen we niet, op een incidentele operazanger na dan. We kunnen ook niet echt heel hard lopen op onze twee miezerige beentjes. Ons zwemmen valt volledig in het niet bij de gemiddelde vis. Kortom: We zijn weerloze wezens.

Wel kunnen we wapens in elkaar knutselen. Dat komt omdat we zo intelligent zijn! Daarmee gaan we elkaar dan maar te lijf! Waarom? Welk zoogdier doet dat? Behalve de mens?

‘Homo homini lupus’: De mens is de mens een wolf’ zeiden de Romeinen al. Laat ik er dit over zeggen: Wolven zijn heel wat socialer dan wij mensen…..

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Pief paf poef

Zwarte Pieten-discussie deel 2. Het gevaar van recente ontwikkelingen in Gouda…….

Posted on 18 oktober 2014 by lagriffeheks

De Zwarte Pieten discussie is nog steeds in volle gang. In Amsterdam loopt een Hoger Beroep van zowel tegenstanders als de burgermeester rondom de intocht van die ouwe schimmelige kerel en zijn geblakerde hulpje.

Zelfs de Verenigde Naties hebben een mening over ons nationale kinderfestijn. Alsof ze daar niks beters te doen hebben….

Gouda speelt ook in op de Zwarte Pieten problematiek. Sint komt daar vanuit Spanje naartoe gevaren. Hoe ze dat in godsnaam voor elkaar willen krijgen is maar weer de vraag. Het lijkt me toch een hele klus met zo’n stoomboot door de polder.

Maar de officiële intocht is dit jaar in deze stad van kaas en stroopwafels. En dat is dan ook precies de inspiratiebron voor de nieuwe versie van Piet. Een kaas- en stoopwafel-Piet. Zo geel als een kanarie. Hij zou het ook prima doen als knecht van de paashaas.

Heks is toch min of meer verbijsterd door deze recente ontwikkelingen. Zijn ze helemaal gek geworden? Hoe halen ze het in hun hoofd om de snelst groeiende wereldmacht te beledigen? Chinezen nemen zoiets bepaald niet licht op!

Terwijl er zoveel kleuren zijn waar je uit kunt kiezen, zonder iemand voor het gekleurde hoofd te stoten. Groen, paars, roze….. Ik heb nog nooit mensen in die kleurschakering ontmoet, dus voorlopig zitten we dan goed.

Totdat de marsmannetjes de aarde komen bevolken natuurlijk. Die schijnen groen te zijn. En oorlogszuchtig en gemeen….. Om toekomstige problemen te voorkomen, blijf ik bij pimpelpaars.

Heks mengt zich in hopeloze Zwarte-Pieten-discussie: Wat hebben Zwarte Piet, Geisha’s, Halloween Heksen, Clowns en Masai gemeen? Ze zijn allemaal een belediging voor een medemens…… 😉

Ontmoeting met straatdichter en grappenmaker Glenn L. Parami zet met weer aan het denken over die Zwarte Pieten discussie: Deel 3.

Morgen is het pakjesavond! Zullen er rellen uitbreken? Worden er zwarte Zwarte Pieten gemolesteerd? Heks kijkt nergens meer van op na de beruchte intocht in Gouda. Zwarte Pietendiscussie deel 4. Mij een Bietendiscussie finale……

Havensafari door de havens van Amsterdam, het nuttige met het aangename verenigen: Cowboy en Heks kijken hun ogen uit, zo’n andere wereld onder handbereik!

Posted on 10 september 2014 by lagriffeheks

De safari begint

Zaterdag slapen we lekker uit. Het was toch weer een latertje, dat feestje van Frogs. En vandaag staat er ook weer van alles op het programma. Allereerst moeten we in Amsterdam zien te komen. Appeltje, eitje zou je zeggen. Niets is minder waar. Heks kan nu eenmaal niet twee dagen achter elkaar pieken.

We hebben ook nog een deadline. Om kwart over 6 gaan we een pontje nemen naar Amsterdam noord. Voor die tijd moeten we eten, alle uitlaatrondes van Ysbrandt volbrengen en hem in het huis van Cowboy deponeren. En oh ja, Varkentje is aan de vliegende schijtpoeperij. Bijkomstige complicatie van de planning……

De omgevallen wolkenkrabber op een oud kraanplatform

We weten alles voor elkaar te krijgen en het pontje te halen. Het scheelt, dat blijkt dat we een pont later kunnen nemen. Het weer werkt mee, het is niet al te fris voor hetgeen we gaan ondernemen. Een Havensafari door het havengebied van Amsterdam! Geïnitieerd door Cowboy. Hij doet een marktonderzoek voor zijn eigen bedrijfje en neemt Heks mee voor de gezelligheid. En als kritische sparringpartner natuurlijk….

Pollux!

Het pontje richting de opstapplaats is al hartstikke leuk. Enthousiast wijst mijn hartje me op allerlei interessante architectuur aan weerszijden van Het IJ. Ik hoor allemaal interessante feiten. Wist je bijvoorbeeld dat dat IJ vroeger doorliep tot in de duinen van IJmuiden. Dat verklaart direct de naam van deze kustplaats. Om te voorkomen, dat deze onverzadigbare plas water de gehele provincie Noord-Holland zou opeten zijn er heel wat dammen aangelegd. Nu is het maar een IJtje vergeleken met wat het geweest is!

Ik leun lekker tegen Cowboy aan en kijk om me heen naar de andere passagiers. Meisjes in pyanma’s met panterprint, daaroverheen een leren jasje. Vrouwen in feeërieke jurken met vreemde pruiken op hun hoofd. Fluoriserende outfits met dito haren. Jongemannen in berenpakken of verkleed als konijn. Veel pluche beestenoutfits. Maar ook verlegen meisjes met latex leggings en kanten niemendalletjes.

Ze zijn ongetwijfeld op weg naar een feestje. Halverwege het IJ dreunt de muziek van dit partijtje ons al tegemoet. Nou ja, muziek. Als we dichterbij komen maakt het qua muzikale variatie nauwelijks verschil. Alleen het geluidsniveau gaat omhoog.

havens van Amsterdam, havensafari, hippiefeestje

Hippyfeestje in the middle of nowhere

We worstelen ons door de drommen feestgangers en gaan op zoek naar de opstapplaats van de safari. Het is een leuk bootje met een echte kapitein, compleet met enorme dikke buik, baard en grijs gekrulde paardenstaart. Een kerstman in wording.

hijskraan,havens van Amsterdam, havensafari, nacht, schip, lichtjes in de nacht , feestje om BMW te promoten

Hier is ook een feestje aan de gang

We duiken direct het ruim in, waar zich een bar bevindt en bestellen een glas rode wijn om de optrekkende kou te weren. Daarna wagen we ons aan dek. De boot vertrekt, gevolgd door een vliegende camera. Inspectie van de havenpolitie. Ze houden ons goed in de gaten, zodat we niet lekker sigaretjes gaan roken tussen de petroleumopslagplaatsen.

Die havenpolitie duikt steeds weer op, is het niet als vliegend object, dan wel weer in een bootje. Je hoeft hier echt niet rond te gaan varen met illegale substanties aan boord. Maar wij hebben niets te vrezen als onschuldige toerist.

hijskraan,havens van Amsterdam, havensafari, nacht, schip, lichtjes in de nacht , munitie eiland

Dit gebouw heeft een nieuwe bestemming gekregen

Na een tijdje gaan we van boord op een eilandje, waar voorheen een munitiefabriek werkzaam was. De half ingestorte gebouwen staan er nog. Best gek eigenlijk, onder de rook van zo’n grote stad. Er werden wel voorzorgsmaatregelen getroffen om een catastrofe te voorkomen.

We worden ingehaald

Zo staat het terrein vol bomen om een eventuele explosie op te vangen. De gebouwen hebben daken, die een onvoorziene ontploffing een bepaalde richting op sturen. Ook werden alle machines aangedreven door stoom, dat werd opgewekt op een centrale plek, door 1 machine. En rokende medewerkers waren er niet. Al het personeel bestond uit verwoede niet-rokers.

Er komt een vrouw naar me toe. ‘Wat heeft u een prachtige laarzen aan!’ complimenteert ze me. Wat grappig, ik heb zonet haar schitterende vlecht zitten bewonderen. Ik heb nog nooit zo’n prachtexemplaar gezien. Brunhilde is er niets bij….. ‘Ik heb er stiekem een foto van gemaakt!’ vertrouw ik haar toe.

Intussen is mijn lief druk bezig met zijn marktonderzoek. Links en rechts interviewt hij deelnemers en medewerkers. Hij vergaart een schat aan informatie. Daar heeft hij ook alle tijd voor, want de tocht duurt dik 3 uur, waarvan de laatste anderhalf uur in het donker. Best lang ontdekken we. Na tweeënhalf uur zijn we het zat. Maar ja, wij hebben dan ook de avond ervoor gefeest.

Op de terugweg staat ons nog een onaangename verrassing te wachten. We mogen de pont niet op met onze fietsen. Dit vanwege de terugkerende partygangers. Op tien meter afstand van het pontje staat een regel-eikel zijn autoriteit te laten gelden. ‘Veel te gevaarlijk met die uitstekende trappers’, oordeelt de zak. ‘Die kan ik inklappen’, pruttel ik wanhopig. Het laatste waar ik zin in heb is nog een enorm stuk fietsen naar een ander pontje.

En dat is precies waar het op uitdraait. Gelukkig duwt Cowboy me het hele eind, want bij mij is intussen De Man met de Houten Hamer langs gekomen. En die heeft een flinke tik uitgedeeld. Met de grootste moeite weet ik in het huis van mijn geliefde te geraken. Daar strompel ik nog een rondje met mijn hondje. Om dan een hele dag gestrekt te gaan. Zoals een beetje MEpatiënt betaamt. Maar een hele tevreden patiënt. Dat wel!

hijskraan,havens van Amsterdam, havensafari, nacht, schip, lichtjes in de nacht , munitie eiland, knappe man, filosoferen

Cowboy filosofeert over zijn eigen bedrijfje……

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: voorkomen

FDA Approves OxyContin For Young Children

BAD MEDICINE?

FDA Approves OxyContin for 5th-Graders

Seriously? OxyContin for Children 11-16

Olympische Spelen gaan nooit vervelen. Drama’s en dieptepunten verdiepen de hoogtepunten. Heks zit heerlijk eindeloos te kijken. Middenin de nacht. Live als het ff kan.

Leergierige Panter klem in Museum Boerhaave. Heeft hij het weer overleefd? Wat is er eigenlijk gebeurd? De hoeveelste queeste is dit nu alweer? En hoeveel levens heeft hij nog over?

Wall von Kristall, Allüberall! Schließe Dich Rings um mich! Heks werkt aan haar eigen Bubbel. Verbeter de wereld, begin bij jezelf……

Pief! Paf! Poef! Voor je het weet ben je een boef! Huiselijk geweld onder de aandacht bij Doctor Phil. Schietgrage Amerikanen vallen bij bosjes tijdens echtelijke ruzies. Lang leve de wapenwet!

Zwarte Pieten-discussie deel 2. Het gevaar van recente ontwikkelingen in Gouda…….

Havensafari door de havens van Amsterdam, het nuttige met het aangename verenigen: Cowboy en Heks kijken hun ogen uit, zo’n andere wereld onder handbereik!

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk: