Zenuwpijnen voor een prikkie. Heks krijgt de hik als ze het hoort. Het is ongehoord. Te gek voor woorden. Het moet niet gekker worden! Teveel B12 blijkt ongezond. Maar: Ik krijg twee porties per week in mijn kont!

‘Heks, het was zo gezellig gisteren; Echt heerlijk! Maar ik schrik wel van je verhaal over die B12 injecties. Daar moet je echt iets mee doen, want het is gewoonweg schandalig! Echt heel erg…..’ appt Steenvrouw me op tweede paasdag. Vandaag dus.

Gisteren hebben we fantastisch gedineerd samen met haar kids. Dochterlief heeft volledig binnen mijn hopeloze dieet een heerlijke maaltijd op tafel gezet. ‘De wijn was fantastisch, geen kater of hoofdpijn, niks!’ vervolgt ze haar betoog.

Nou ja, zoveel hebben we nu ook weer niet gedronken. Heks komt uit een familie van zuipschuiten en ook tijdens mijn werkzaamheden in de kroeg lang geleden heb ik mensen met enige regelmaat veel meer naar binnen zien slaan. Zonder daar nog dronken van te worden.

Dus die ene fles met z’n tweetjes moet kunnen.

Vandaag is het chagrijnig weer. Ik heb een hele leuke lunch in Amsterdam bij Elfje, maar het lukt me maar niet om op gang te komen. ‘Zie maar of je komt,’ mijn vriendin begrijpt gelukkig dat ik met enige regelmaat niks voor elkaar krijg, ‘Anders spreken we snel iets anders af!’

Maar ja. Wie weet krijg ik opeens de spirit en tuf ik alsnog naar Amsterdam Noord om te kijken wat ze nu weer allemaal overhoop heeft gehaald. En om eitjes te verven. ‘Ik ga daar een speciaal hoekje voor maken,’ verklapt ze me bij voorbaat.

Maar eerst nog eventjes afwachten. Krijg ik mijn lijf weer in het gareel?

Vorige week ga ik naar mijn huisarts om een klacht in te dienen over de praktijkbegeleidster geestelijke gezondheidszorg. De vrouw heeft zulke rare dingen tegen me geroepen, dat ik er klaar mee ben. Je zou er depressief van worden. ‘De dokter is er niet, ik neem voor hem waar,’ zegt een wildvreemde dame tegen me in de deuropening van de wachtkamer.

Nou ja. Vooruit dan maar. Ik sjok achter haar aan de trap op. Dit is toch ook geen pand voor MEpatiënten met al die steile eindeloos lange trappen. Ik plof in de eerste beste stoel, die ik boven tegen kom.

De waarnemend arts probeert mijn klacht natuurlijk af te zwakken. ‘Die vrouw heeft het vast niet gemeen bedoeld,’ als ik vertel hoe de POH GGZ  me nog net niet heeft uitgemaakt voor aansteller. Ook beweerde ze dat iedereen wel eens wat heeft. Ze heeft me vertelt dat ze zelf een klutsknie heeft, waardoor ze dingen niet kan, die ik wel kan. Hetgeen nog te bezien valt.

Ze raadde me aan minder te schelden, zodat ik minder moe zou worden. Deze psychologe van de koude grond. Ook beweerde ze, dat er voor mij nu eenmaal geen hulp is, noch ooit zal komen. Nou, lekker is dat. En ze prees me, omdat ik zo goed bezig ben met genieten. Ja, duh.

‘Je kunt zulke dingen niet zeggen tegen mensen met deze ernstige ziekte, waarbij meerdere systemen van het lichaam betrokken zijn. En al helemaal niet in die functie. Ik heb het opgezocht, maar het is dus echt een vak. Waar je een opleiding voor volgt. En die vrouw rapporteert ook terug naar de huisarts. Daarom zit ik hier, ik wil één en ander rechtzetten.’

De arts probeert me een beetje af te leiden door te vragen of er recent nog  bloedonderzoek is gedaan. Ze zit al klaar om een formulier in te vullen. ‘In november is er van alles nagekeken. Er bleek een reactie te zijn op Lyme, maar dat kan samenhangen met die ellendige ME. Er zit in elk geval geen actieve Lyme volgens de parasitoloog.’

‘En de schildklierwaarden waren niet goed……’ vervolg ik. ‘Nee hoor, die vallen binnen de grenzen van het toelaatbare,’ reageert de vrouw tegenover me, terwijl ze in mijn dossier tuurt. ‘Je B12 is wel veel te hoog. Hoe kan dat? Daar kun je ernstige neurologische klachten van krijgen. Ik heb op neurologie gewerkt, dus ik weet daar alles van.’

Perplex kijk ik haar aan. Ik krijg al zeker 12 jaar twee keer per week zo’n ellendige spierprik in mijn bil. Zonder te checken of het eigenlijk wel nodig is. Hetgeen noodzakelijk is, begrijp ik nu. Het is niet zonder gevaar, al dat geprik.

‘Je kunt er tintelingen van krijgen en zenuwpijnen. De klachten waar het tegen helpt kun je juist krijgen bij een overdosering….’ roept de huisarts.

Help. Ik heb dagelijks het gevoel met mijn vingers in het stopcontact te zitten. Ik heb stampende zenuwpijnen door mijn armen heen naar mijn vingertoppen. Mijn zenuwbanen lijken met enige regelmaat in brand te staan! Komt dat hiervan? Nee toch zeker? En waarom kijkt mijn eigen huisarts niet naar de resultaten van bloedonderzoek? Wat is dit voor’n waanzin?

Wat zijn de gevolgen van een teveel aan vitamine B12?

Het lichaam kan bij een hoge inname zelf de opname van vitamine B12 uit de voeding beperken. Er zijn daarnaast geen nadelige effecten op het lichaam bekend van een hoge vitamine B12-inname.

 Bij gezonde personen zal overmatig vitamine B12-gebruik waarschijnlijk geen problemen veroorzaken. Doch als je een erfelijke oogaandoening hebt die bekend staat als ‘hereditaire opticusatofie van Leber’, dan kunnen vitamine B12-supplementen je oogzenuw ernstig beschadigen

Te veel B12 is gevaarlijk en zelfs dodelijk!’ b12-ampullen. Overdosering van deze vitamine is niet mogelijk. Wat je mogelijk teveel hebt ontvangen, plas je weer uit. Wat wel waar is, is dat mensen in een rolstoel terecht kunnen komen en zelfs kunnen overlijden als hun tekort niet op tijd behandeld wordt!

Tja.

‘Je zult het toch allemaal zelf moeten uitzoeken,’ zegt ook deze arts even later tot mijn verbijstering als het over die kutziekte ME gaat, ‘Er is gewoon niets over bekend.’ Maar nu heeft ze toch buiten de waard gerekend. Met een triomfantelijk gebaar smijt ik Dr. Charles Sherperds boek over ME/CVS/PVSF op tafel.

‘Kijk, een boek vol onderzoek over deze invaliderende ziekte. Wij blijken bijvoorbeeld vaak problemen van cardiologische aard te hebben, die met medicatie enorm kunnen verbeteren. Ik zou dus behoorlijk gebaat zijn met een bezoek aan een cardioloog.’ De dokter trekt een vies gezicht. Ze heeft het zelf niet door, maar de weerzin om zich hierin te verdiepen druipt er vanaf.

‘En wat betreft dat “je zult het zelf moeten doen”,’ vervolg ik ferm, ‘Schandalig. Je ziet net wat ervan komt. Jarenlang klachten van die B12, terwijl ik er nog steeds mee wordt geinjecteerd……’ Ik heb ook jarenlang een hele hoge dosis Trisporal geslikt, zonder dat de leverfuncties werden gecheckt. Te gek voor woorden natuurlijk.

‘Ik ben geen arts. Ik heb zelf die LDN ontdekt, uitgezocht, mezelf begeleid met het opbouwen, noem maar op. Dat is ongelofelijk moeilijk geweest, want het eerste jaar werd ik alleen maar zieker. Uit pure wanhoop heb ik doorgezet. Maar ik ben het zat. Jullie gaan er maar eens over nadenken hoe het nu verder moet.’

En wat krijg ik als antwoord? ‘Nou dan spreken we af dat jij uitzoekt hoe het verder moet en dan zal ik eens kijken of ik iets kan betekenen,’ ze schuift het boek resoluut weer naar me toe, zonder er ook maar een blik in te hebben geworpen. Alsof het een vies voorwerp is.

Begrijp me goed: De vrouw is van goede wil. Op zich. Maar het schiet allemaal niet op. ‘Stop eerst maar eens drie maanden met die prikken, dan nemen we bloed af en dan zien we wel verder.’

‘Ik ga van huisarts veranderen,’ vertel ik Steenvrouw, ‘Het is toch te gek voor woorden dit. Te gek voor worden. Echt. Te gek voor woorden.’

 

 

Gelukkig Nieuwjaar! De beste wensen voor dit pasgeboren lammetje van een nieuw jaar. Onschuldig op een paar gemene vuurwerkongelukken na. Vol vredige mogelijkheden! Een fris jaar. Weg met alle muizenissen. En katerige kerels. Heks is er klaar voor en klaar mee! Ik zou er bijna een nieuwjaarsduik voor overhebben!

toverheks.com

toverheks.com

Gelukkig Nieuwjaar! Een prachtig, inspirerend en gezond 2018 toegewenst. Vol vrolijke vrede en frivool vermaak. En strijden voor de goede zaak!

Heks kijkt vanuit haar bed naar de Nieuwjaarsduik in Scheveningen. Duizenden Unox kaboutertjes springen onverschrokken in de koude golven. Sommigen nog dronken van de avond ervoor……

Ja, dat lijkt me ook wel lekker, zo’n ijskoude plons in het zilte nat. Een verkwikkend bad. Alle narigheid van je afspoelen om fris en fruitig het nieuwe jaar in te gaan.

In mijn hoofd kan ik altijd alles nog gewoon. Dit dus ook. Probleemloos. Toch ben ik blij dat ik niet daar op het strand sta in mijn badpak. Brrr.

toverheks.com

toverheks.com

Op oudjaarsdag spoed ik me naar Maan. Zoals elk jaar heeft ze alle heksjes uitgenodigd om te komen voor een vredesmeditatie. We wagen ons met onze bezemstelen tussen de vuurpijlen, voetzoekers en een incidentele gillende keukenmeid.

Een vol uur breien we gezamenlijk aan een dikke donzige deken van vrede. Als een zacht donsdekbed strekken onze intenties zich uit over moedertje aarde. Heerlijk.

Heks kan wel een schep vrede gebruiken. Ik ben de laatste tijd uitermate opstandig. Ook ben ik niet meer op mijn mondje gevallen, laat staan dat ik met diezelfde mond vol tanden ga staan. Nee.

toverheks.com

toverheks.com

Op weg naar huis word ik het laatste stukje door mijn woonwijk achtervolgd door een man op een fiets. Het is een grote Marrokaanse kerel. Hij is woest. ‘Ik ben geschrokken van jou,’ dreigt hij nijdig, als ik mijn auto parkeer.

‘Je bent geschrokken ja, omdat je zat te bellen op de fiets, idioot. Ik heb het zelf gezien. Je peddelt al telefonerend midden op de weg en hoort niets of niemand. Stokdoof en stekeblind voor al het verkeer. En dan schrik je van mijn getoeter. Sukkelaar. De groeten. Daar ga ik me niet voor lopen excuseren….’

Dat gaat dan weer lekker, Heksje, met je vreedzame voornemens. De eerste beste beller op de fiets krijgt het met je aan de stok……

Toch heb ik zowaar een paar goede voornemens. Ik ben echter voornemens die eventjes voor mezelf te houden. Lekker puh……. Huh huh.

toverheks.com

toverheks.com

Op een houtje bijten en poppenstront schijten gaan niet altijd hand in hand. Gelukkig maar. Veld van dankbaarheid tilt me op en voert me mee de diepte in. Mijn eigen stilte in. Ik ben dankbaar. Dat is het mooie ervan….Je kunt het niet bezitten. Alleen maar zijn!

©TOVERHEKS.COM

Donderdag mediteer ik met de heksen. Maan heeft een fantastisch veld neergezet. ‘Dankbaarheid is het thema,’ glundert onze voorvrouw, terwijl ze ons binnenlaat. Hopla is met me meegereden. Hoera, eindelijk heeft deze bezige bij weer een keertje tijd!

Ik zet mijn schedeltjes in de binnenring. Zo. Het feest kan beginnen. Maar eerst gaan we thee drinken met koekjes erbij. En een beetje bijkletsen. We zijn namelijk hartstikke vroeg.

©TOVERHEKS.COM

Tijdens de inleidende meditatie zak ik zo diep weg dat mijn kersenpit begint te knikkebollen. Ik val niet in slaap, maar balanceer op de rand van allerlei andere werelden. Werkelijkheden voor onze dagdagelijkse ogen verborgen. Ver van mijn sores en bizarre zorgen.

Heks is dus volstrekt relaxed. Iets dat me wel vaker overkomt de laatste tijd. Situaties waar ik normaal gesproken een rolberoerte van krijg raken mijn koude kleren niet meer. En ook hier zit ik heerlijk in mijn bubbel.

Na de meditatie mogen we de kristallen schedels pakken en op schoot nemen. Of gewoon lekker zitten in deze fijne vibratie. Of knuffelen met een draak. Heks kiest voor het laatste. Maar ook de schedeltjes laat ik niet ongemoeid.

©TOVERHEKS.COM

Maar dankbaar? Het is mijn Achilleshiel geweest. Heks was altijd dankbaar. Voor van alles en nog wat. Ik vroeg niet, maar wachtte geduldig af. Heel blij met een dooie mus ook. Mijn moeder zei wel eens: ‘Heksje, dat vind ik toch zo fijn van jou. Als alle kinderen nieuwe kleren krijgen en jij krijgt niks, dan ga je niet zeuren. Goed zo.’

Dan ga je natuurlijk niet zitten mekkeren na zo’n subliem compliment. Een beetje pleaser niet in elk geval. Ik had gewoon de pech om een zus boven me te hebben, wiens kleding ik afdroeg. En wiens fiets ik overnam. En ga zo maar door. Zo rijk waren we niet. Mijn jaren jongere zus kreeg wel weer nieuwe kleren. En de daaropvolgende jongen hoefde die niet af te dragen natuurlijk…….

En tegen die tijd waren we welvarend. De magere jaren waren voorbij!

©TOVERHEKS.COM

Dankbaar zijn. Ik ben het vaak wel. Dankbaar voor hele gewone dingen. Mijn beestenbende natuurlijk. Een goeie dag met mijn lijf. Een leuke ontmoeting. Vrienden over de vloer. Het feit dat ik nog steeds in de lucht ben en niet ben verdwenen in een verpleegtehuis.

Dankbaarheid vloeit als goud in je hart. Het is een weldadig gevoel. En het kost niks! Je hoeft je alleen maar te realiseren hoe kostbaar je leven is. Dat je ogen hebt om dat te zien. Oren om de meest fantastische muziek te horen. Handen om uit te strekken naar de ander. Handen om andere handen te schudden, handen om handen te geven.

Om je zo te te verbinden en dit mooie leven samen te leven,,,,,

©TOVERHEKS.COM

Maar nee. We zitten vaak met diezelfde handen in het haar ons te pijnigen met gedachten aan wat er allemaal eventueel mis kan gaan, mis gaat en al mis is gegaan. Ons hart ineengeschrompeld tot een bange ui.

Heks is niet anders. Ik kan me ook geweldig zorgen maken over dingen die nooit gaan gebeuren. Of misschien wel. Of er gebeurt iets anders catastrofaals. Elders. Een orkaan bijvoorbeeld. Een terroristische aanslag. Of de zoveelste genocide….

©TOVERHEKS.COM

Oh Heks, wees toch dankbaar. Ook al heeft het je louter windeieren gelegd. Ook al loop je tegen inhalige types aan. Bedenk dan maar dat dat pas armoede is. En er is genoeg om dankbaar voor te zijn.

Zo baad ik hier vanavond met al die lieve heksjes heerlijk in een bad van licht en liefde. Ik laat me optillen, meevoeren, binnenstebuiten keren en opnieuw in elkaar vloeien. Moeiteloos. In dit mooie veld van Maan.

Onze gastvrouw, die glutenvrije koekjes in huis heeft gehaald speciaal voor Heks.

©TOVERHEKS.COM

Laat alle inhalige, domme, betweterige of anderszins strontvervelende medemensen maar binnen harken wat ze binnen kunnen harken en dan nog zitten zeuren om meer. Ik niet meer.

Ik heb genoeg. En daar ben ik hartstikke blij mee. En als het minder wordt en ik op een houtje ga zitten bijten, dan ga ik genieten van dat houtje. Mijn eigenste houtje. Het lekkerste houtje ooit.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Vergeven doet leven!  Behalve als iemand op je hoofd flatuleert, dan ben je wel vergeven, maar met stank voor dank. Heks mediteert met haar beroepsgroep: Opgeruimd staat netjes, weg met die troep!


Op het laatste nippertje ren ik op hoge hakken naar de dichtstbijzijnde geldautomaat om te pinnen. Ik ga mediteren bij Maan en ik kan echt niet weer zonder geld aankomen vanavond. Even later ben ik onderweg naar Den Haag. Het is druk op de weg. Alle stoplichten springen voor mijn neus op rood. Adem in, adem uit. Precies om acht uur parkeer ik mijn auto. Een laatste sprintje over het grint op de oprit en ik ben gearriveerd.
Maan staat me in de deuropening op te wachten. Heks krijgt een dikke pakkerd. Triomfantelijk troont ze me mee naar de keuken. ‘Kijk lieverd, glutenvrije stroopwafels. Speciaal voor jou!’ Wat lief. Ik moet even slikken. Elke keer is er ook voor mij iets te bikken. ‘Maan, je bent echt een schat!’

Ik heb nog tijd voor een kopje thee. We beginnen iets later dan gewoonlijk. Mijn meegebrachte schedeltjes worden in het veld geplaatst. ‘Weet jij wat dit voor’n mineraal is? Ik heb het geweten, maar ben het vergeten….’ Heks  zwaait met een klein blauw schedeltje onder Maan’s neus. ‘Oh dat is, eh, eh, het schiet me zo te binnen…… Hemimorfiet! Ja, dat is het!’


Even later zit iedereen klaar voor de start. Maan neemt ons mee op reis met haar geleide meditatie. ‘Dit is een veld van vergeving, grijp je kans om dingen los te laten, weg te laten vloeien. …….’ Heks zakt diep weg, in de verte hoor ik de stem van Maan. Soms knikkebol ik even, maar ik val niet in slaap. Ik kom in een staat van bewustzijn met andere hersengolven. Ik zie en hoor dingen die er niet zijn. Of wel? Hoe reëel zijn die andere werkelijkheden?

Plotseling zie ik de familie Flodder. Kamerbreed staan ze op het beeldscherm in mijn kop me uit te lachen. ‘Jij bent Sjakie,’ hoor ik in mijn hoofd. Ik kijk nog eens goed naar mijn voeten met de grote Bommelschoenen en mijn vettige tweedehands tweedcolbertje. En inderdaad: Ik ben de maatschappelijk werker van die beroemde asociale familie. Geen wonder dat ze zo staan te smiespelen. Ze hebben me net weer bij mijn kladden gehad!

‘Kijk goed, Heks, hier kun je je voordeel mee doen. Kijk hoe die Flodders met Sjakie omgaan. Absoluut respectloos. Ze gebruiken hem van voor naar achter, zeggen af en toe iets aardigs, als ze wat van hem nodig hebben……  Regelmatig ligt hij in de kreukels in het ziekenhuis, nadat hij voor hen de kastanjes uit het vuur heeft gehaald. Of hij eindigt gekleed in het zwembad, terwijl de hele familie over de grond rolt van het lachen…..’


Ik kijk. Ja, het is niet best om die rol te vervullen. En Sneue Sjakie lijkt ook niet veel te leren van zijn miskleunen. Elke keer begint hij weer vol goede moed aan een hopeloos project. Keer op keer krijgt hij op zijn kloten. s’Avonds praat hij in zijn hoofd alles wat krom is weer recht. Om zich de volgende dag met frisse tegenzin weer in allerlei bochten te wringen en te laten vernederen. Bedankt wordt hij nooit, tenzij met stank voor dank. Dus dit ben ik? Zo opereer ik?

Na de meditatie werken we met de diverse kristallen schedels. Of we focussen ons op het kristallen veld. Vergeven. He Yek. Toch is het goed om te doen. Je doet het voor jezelf uiteindelijk. Het zal de Floddeers tenslotte een worst wezen of je hen vergeeft of niet. ‘Ik moet mezelf vergeven,’ denkt Heks, ‘Ik moet eens ophouden met boos zijn op mezelf, omdat ik dingen verkeerd heb aangepakt…..’

Als ik later aan de anderen vertel over mijn belevenissen krijg ik onverwacht een paar prima adviezen. ‘Altijd heel goed luisteren en kijken. Dan zie je vanzelf of er onzuiverheid is bij de ander en als dat zo is, dan houd je gewoon gezonde afstand. Mensen die zich verliezen in louter slachtofferschap moet je opzij zetten, daar kun je niets mee.  Hooguit vijf, tien minuten luisteren aan de telefoon, maar hou het daarbij. Soms zie je ook de weg bij iemand. Je ziet als het ware welke kant het opgaat bij iemand en dat is niet de kant die jij op wilt. Dan neem je afscheid. Je laat iemand lekker gaan op die gekozen weg . Als iemand teveel over je grenzen gaat en je leeghaalt verbreek je simpelweg het contact. Wees open en kijk en luister met liefde en compassie. Wees gereserveerd.’


De vrouw, die me deze aanbevelingen verstrekt is zelf het levende voorbeeld van wat ze daar zegt. Ze is een spirituele leraar vanuit Tibetaanse traditie en brengt wat ze hier zegt zelf in praktijk. ‘Ik heb juist het idee, dat ik harder moet worden. Ik wil niet meer zo’n zachtgekookte Sjakie zijn, waar iedereen maar overheen wandelt.’ Of pist, denkt Heks erachteraan.

‘Lieve Heks, blijf asjeblieft die open, warme, liefdevolle vrouw, die ja altijd bent geweest. Niemand zit te wachten op nog meer bittere, egocentrische en/of gefrustreerde takkewijven…….’ roept Maan ontdaan. Zij kampt met hetzelfde probleem als Heks, maar weet als geen ander dat het zaak is om liefdevol en open te blijven, ondanks gezaag en gezuig. 

‘De laatste tijd hoor ik vaak  de woorden, die Jezus sprak, toen hij hing te creperen aan het kruis. Naast hem hingen een paar schavuiten van de bovenste plank hem ondanks hun eigen benarde positie nog uit te lachen.  Omstanders bespotten hem vrolijk. “Vader, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen.” Nou.  Als hij dat op zo’n moment voor elkaar kreeg, dan moet ik die paar nietsvermoedende onverlaten en ander gespuis in en om mijn huis toch wel kunnen vergeven? ‘

Wat is vergeven eigenlijk?’ De vrouw in kwestie heeft een afschuwelijke schoonfamilie. Ze wil hen best vergeven dat ze afgrijselijk in de omgang zijn, maar daadwerkelijk met hen omgaan is niet bepaald wenselijk. ‘Je hoeft hen toch niet aardig te vinden? En weer opnieuw in je huis uit te nodigen?’

Gelukkig niet. Dat scheelt. Snel vergeef ik een heleboel mensen grif wat ze me in mijn optiek hebben aangedaan. Vergeven doe je voor jezelf. Je laat los. Geen haken en ogen meer in die mevrouw of meneer. 

Er zit ver in. En geven! Je kunt iemand natuurlijk ook vergeven met stank. Ik bedoel niet zozeer de stank voor dank: Ik kende vroeger twee broers, die scheten lieten op elkaars hoofd……..  Geheid dat ze er een jeugdtrauma aan overgehouden  hebben! Vergeven vergeven is dan de enige optie!

Met een heleboel gouden aanbevelingen en rare familie Flodderbeelden in mijn kop rijd ik terug naar Leiden. ‘Mijn echte familie was toch ook wel een beetje Flodder,’ grinnik ik in mezelf. Ook wij woonden als eenvoudige agrariërs in een kapitaal huis in een sjieke wijk op een gegeven moment. Tussen de kakkers en de wethouders. Een echte Jambuurt. 


Alleen zat mijn moeder niet met rubberlaarzen aan in de kelder illegaal jenever te stoken. Zij was gewoon een hele goede modieuze zakenvrouw. Zonder jasschort, maar soms wel met een paar vergeten krulspelden op haar hoofd! En tevens heb ik geen broers en zusters in de criminaliteit. De harde humor is echter zeer herkenbaar. Mijn god, wat kunnen ze in mijn familie lachen uit leedvermaak. Het heeft me jaren gekost om te ontdekken, dat dat eigenlijk helemaal niet zo grappig is!

We groeien allemaal op met rare ideeën in onze kop. Geërfd van onze gekke voorouders. Heks heeft uit lijfsbehoud haar grenzen opgegeven. En laat dat nu net heel stom zijn. ‘Als je niet thuis bent kan er van alles gebeuren met je huis. Iemand kan inbreken, de boel in de fik steken. Zorg dat je thuis bent. Thuis bij je ademhaling!’ Aldus mijn leermeester Thich Nhat Hanh. 


‘Als je liefde en compassie kunt genereren is iedereen je partner’ is ook een hele mooie uitspraak van Thay. Jaren stond die wijsheid hoog in mijn vaandel. Hopelijk lukt het me om te vergeven. Weer te leven. Niet langer vergeven te zijn van woede en pijn. Met een beetje geluk en wijsheid zal iedereen ooit weer mijn partner zijn! 

Later zoek ik Hemimorfiet op in mijn huisbibliotheek. Het blijkt een zeer beschermende steen te zijn. Vooral tegen kwaadwillende gedachtes en manipulaties!  Ook helpt deze optimistische steen ingesleten gewoonten te veranderen. Hij laat je volkomen open en eerlijk zijn in je emotionele communicatie…… Goed steentje voor Heks nu. Het gekke is dat het ding al een jaar op mijn keukentafel staat en me nooit echt is opgevallen…… 😉

Van een avondje zingen knap ik altijd op! En Heks is niet de enige! Lang leve Ex Animo! Een uitstekend medicijn voor tanend bejaardenlibido! En voor mensen met pijn……

©TOVERHEKS.COM

In een week als deze maak ik weinig mee. Ik hobbel van therapeut naar therapeut en tussendoor probeer ik zodanig te bewegen dat er niets uit de kom schiet. Of valt. Of plopt. Ik sleep me wel naar het koor. En hoewel ik nauwelijks op mijn stoel kan zitten en al helemaal moeite heb met het omslaan van de pagina’s van Haydn’s partituur met die ellendige pijnlijke arm, toch ben ik blij dat ik gegaan ben.

‘Ik heb een cadeautje voor je,’ zegt mijn zangmaatje Anna. ‘Doe niet zo gek, echt waar?’ Heks is onlangs jarig geweest, maar dat feest viel totaal in het water. Nu word ik toch nog verwend. ‘Niet uitpakken hoor, anders krijg je het er niet meer in.’

Dat vind ik grappig. Het is toch de bedoeling dat je presentje uit de verpakking komt….. Toch geef ik gehoor aan haar suggestie. Ik trek de zijkant los, maar laat de inhoud ongemoeid. Voorzichtig gluur ik in het pak.

©TOVERHEKS.COM

‘Een poezenkalender! Wat leuk, echt supergaaf! Gekkie, wat een mooi cadeau!’ Ik geef haar een dikke zoen. Verlegen zit ze te lachen om haar succes. ‘Jij verwent mij ook altijd zo, ik wilde gewoon een keer iets aan jou geven!’

Later thuis bekijk ik het presentje nog eens heel goed: 365 katten! Voor elke dag 1. En ook nog een prachtige poezenposter……. De kalender krijgt een mooi plekje.

Vanavond studeren we nog een keertje op Haydn, maar na de pauze gaan we beginnen aan ons kerstprogramma. Ik heb mijn boek met Christmas Carols weer uit de kast gehaald. De eerste die we beetpakken is geen favoriet van Heks. ‘On the way to Bethlehem…..’ Vorig jaar hebben we em ook gezongen en elke keer ging er wel iets mis met het onding.

‘Hoe is het met je man?’ Een andere zangvriendin heeft al een paar weken verstek laten gaan. Haar echtgenoot lag plotseling in het ziekenhuis. ‘Hij is nu weer thuis, maar hij heeft een goed pak uitgedaan….’ Ze zijn allebei op leeftijd en dan hakt zoiets er dubbel in. ‘Ik ben blij dat je er weer bent!’

‘Oh, ik hoop dat dat zo blijft. Ik heb aanstaande zaterdag mijn stemtest en ik ben bang dat ik er niet door kom. Vooral omdat ik al weken niet heb gezongen…..’

Ja, die stemtesten. Heks heeft er ook wel eens eentje ondergaan. Een stressvol gebeuren. En al die spanning slaat dan weer op je stem. Of je krijgt van de zenuwen geen lucht. Of je piept van angst….. Iedereen heeft er de pest aan.

‘Ik zat vorig jaar nog bij de sopranen, maar na de stemtest was ik mooi opeens alt. Na vijfendertig jaar!’ Anna kan er nog nijdig om worden. En het is waar: Ze pakt nog steeds moeiteloos de hoogste noten. ‘Ik ben blij dat je geen sopraan meer bent. Anders zat je niet gezellig naast me,’ troost ik haar.

©TOVERHEKS.COM

Sopraan zijn is natuurlijk het hoogst haalbare. Letterlijk. Maar Heks eindigt waarschijnlijk als bas. Ik kan nu al gemakkelijk hun partijen meezingen met mijn Indiase zangbereik een paar octaven de diepte in. Niet verder vertellen hoor, want ik wil nog een paar jaar alt blijven en tenoren en bassen zijn er altijd tekort. Voor je het weet ben je de klos.

Zingend loop ik achteraf naar mijn auto. Ik ben altijd blij na een repetitie met mijn koor. Zelfs al kan ik niet op mijn stoel zitten van de pijn. Zelfs al lukt het me nauwelijks om een bladzijde om te slaan. Wat kan het schelen?

Mijn humeur wordt enorm opgevijzeld. En dat is alleen maar gunstig voor allerlei fysieke processen. Lang leve Ex Animo! Een uitstekend medicijn voor het tanende bejaardenlibido! -Er  wordt wat afgeflirt en afgelachen- En voor mensen met pijn.

©TOVERHEKS.COM

 

Al doende leert men en een beetje heks zet de boel graag op zijn kop! De tweede dag met Sherry Whitfield en Synergy is top! Daar kan geen theorieboek tegenop!

De tweede dag met Sherry Whitfield en haar stenen vriend Synergy ligt alweer bijna twee weken achter me. Het leven dendert maar door en ik schrijf er nog maar zelden over. Ik kom er stomweg niet aan toe.

Die tweede dag gaan we aan de slag met het bouwen van kristallen grids. Een heksig klusje. Een kolfje naar mijn hand ook nog. Ik heb kilo’s kristallen meegenomen. Ook mijn collectie Pleiadische schijven heb ik van stal gehaald.

Sherry verrast ons met een kristallen veld dat hopeloos uit balans is. Ze laat ons raden waar de onbalans zich bevindt. Sommige mensen reageren geschokt. Waarom moet dat veld zo disfuctioneel zijn? Wat is daar de bedoeling van? We worden niet goed van dat gewubbel en gewobbel zo vlak voor onze neus……

Sherry trekt zich niets van ons aan en laat het veld uiteindelijk voor wat het is. Teneinde het weer te ontbinden……  Ja, een goeie heks zet de zaken graag op zijn kop!

We worden geïnstrueerd hoe we zelf een grid kunnen bouwen. Vervolgens mogen we aan de slag met onze eigen persoonlijke stenen en de bergen kristallen van de onvolprezen dames van de  organisatie: Ze hebben zich een ongeluk gesjouwd!

Heks bouwt een mooi veldje. En nog eentje. Tot slot gaan we in groepjes aan de slag. Superleuk om te doen en het resultaat mag er zijn.

Al doende leert men en Heks leert heel veel deze dag. Ik snap nu ook waarom mijn bloemwerk in het verleden altijd zo uitstekend was. Ook daarin paste ik dezelfde principes toe! Misschien moet ik maar eens velden met kristallen en bloemen gaan maken…….

‘Denk aan een jong kind of een dier als je je hart wilt openen,’ is iets wat Sherry steeds herhaalt als ze ons instrueert rondom het werken met kristallen schedeltjes, ‘Niet aan volwassenen denken! Veel te complex die relaties. Een klein kind of een geliefd dier!’

Ik denk regelmatig terug aan haar wijze woorden. Het ligt dus niet aan mij dat ik mijn medemensen niet te harden vind vaak. Volwassenen zijn gewoon hopeloos over het algemeen. Of op zijn minst erg complex. Ikzelf incluis…..

Nog steeds breng ik de meeste tijd met mijzelf door. Ik voel niet de minste behoefte aan gezelschap. Een paar uitzonderingen daargelaten. Het is me te vermoeiend. Te ingewikkeld. Te verwarrend…… Het vraagt teveel van me.

Het wordt me door sommigen niet in dank afgenomen, maar dat moet ik maar naast me neerleggen. Je kunt het nu eenmaal niet voor iedereen goed doen. En sinds ik dat niet meer probeer doe ik het in elk geval veel beter voor mezelf. En dat is ook wat waard.

 

Eén en één is drie volgens Synergy, de lachende kristallen potsenbakker uit Lemurië. Heks is een paar dagen in de leer bij zijn hoedster Sherry Whitfield. Heerlijk!

Zaterdagmorgen sta ik vroeg op. Ik gooi koffie naar binnen, ren onder de douche door, pak mijn spullen bij elkaar…… VicThor kruipt spontaan in zijn vervoersmandje. Hij gaat een dagje bij Joy doorbrengen, want Heks gaat met medeheksjes uit alle windstreken een weekend in de leer bij Sherry Whitfield. Ze is in Nederland met Synergy, de lachende oude schedel uit Lemurië.

Enigszins slaperig rijd ik naar Den Haag. Ik ben de hele week licht grieperig geweest. Gelukkig ben ik net op tijd een beetje bijgetrokken: Ik zou dit weekend voor geen goud willen missen.

In een oud herenhuis aan de koningin Emmakade worden we hartelijk ontvangen door Maan en Maja, het gouden duo, dat deze workshops organiseert. Al jaren verspreiden deze bevlogen dames kristallijn licht in ons miezemuizige kikkerlandje middels hun samenwerking met draken, eenhoorns en kristallen schedeltjes.

‘Er is koffie, thee, sap, fruit, nootjes, koekjes en chocolade….. Jullie moeten goed eten, want zo’n dag kost je veel energie. Voel je je dus wat slap worden, of licht in het hoofd: Schroom niet, maar zorg dat je iets eetbaars binnen krijgt!’ Maan hamert er nog maar eens goed op, dat je met je voetjes op de grond moet blijven. En wat helpt beter tegen vaag gezweef dan de gulle gaven van de Grote Moeder in je maag?

Even later zitten we in een grote kring om een enorm tapijt. Alle deelnemers hebben een paar schedeltjes uit hun eigen collectie meegenomen. Parmantig staan ze opgesteld aan de rand van het veld. Sherry zet Synergie op zijn standaard met blauw licht. Terwijl de ruimte zich vult met zijn bijzondere vibratie steekt zijn hoedster van wal.

Het thema van de dag is contact met engelen, onze gevleugelde vrienden. Die boodschappers van het goddelijke, waar bijna elk mens wel eens mee in aanraking is geweest. Ook al zullen de meesten onder ons dat niet toegeven…..

Eén van de leukste aspecten van dagen als deze is het feit dat ik omgeven ben door mensen zoals ik: Supergevoelig. Niemand vindt het gek dat ik met bomen praat. Of stenen. Mijn heksennatuur wordt hier volledig geaccepteerd. Niet omdat mensen zo reuze coulant zijn door me niet direct voor gek te verklaren. Nee. Mijn heksenaard valt hier totaal niet op: Iedereen in deze ruimte heeft die verfijnde bedrading, waardoor je meer waarneemt dan de gemiddelde mens!

Goeie hemeltje, wat hebben we een heerlijke dag! Van 10 uur ’s morgens tot een uurtje of zes in de namiddag is Sherry aan het woord. Met een welverdiende lunchpauze tussendoor. ‘Dan moeten jullie haar eventjes met rust laten hoor,’ maant Maan. Oeps. Het kost ons moeite, blij als we zijn dat deze vurige roodharige met haar kristallen vriend weer eens onder ons is.

Omgeven door zachte engelenenergie rijd ik weer naar huis. Daar wacht me een onrustige nacht. Mijn hele energiehuishouding staat op zijn kop. Tegelijkertijd ben ik zo gaar als boter. VicThor laat zich ook niet onbetuigd. Steeds als ik eindelijk lekker lig te knorren maakt hij me weer wakker. Of ik maar eventjes naar buiten wil gaan, want meneertje Koekepeertje wil me een poepie laten ruiken!

Zondag is er nog een dag met Sherry en Synergie. Ook al ben ik doodmoe, toch ben ik blij dat het nog niet voorbij is. Morgen nemen we allemaal onze favoriete kristallen uit onze persoonlijke collectie mee. Daar gaan we dan samen mee spelen….. Heerlijk!

 

 

 

Jaarlijks terugkerende geweldige traditie: Werelvredesmeditatie bij Maan. Rond een veld kristallen schedels verzamelen heksjes uit alle windstreken zich op oudjaarsdag. Om hun eigen bescheiden bijdrage te leveren aan een veld van liefde rondom onze geliefde blauwe planeet en al haar bewoners.

Donderdagmiddag rond het middaguur rijd ik met Hopla richting Den Haag. Het is oudjaarsdag en prachtig weer. We gaan mediteren bij Maan, de jaarlijkse wereldvredesmeditatie met de schedelheksjes! Een prachtig terugkerend ritueel.

Heks is al maanden zo depressief als een ui. Dagelijks terugkerende huilbuien zijn geen uitzondering. Ik heb veel verloren de afgelopen jaren en heb nu eindelijk gerouwd. Gruwelijk rouwen is soms noodzakelijk. Als het deksel van de put gaat schrik je je in eerste instantie dood, maar uiteindelijk is het beter dan je leven lang krampachtig op dat deksel zitten….

En een put heeft ook een bodem. Behalve de bodemloze put dan. Daar kun je maar beter nooit in terecht komen. Als kind droomde ik van zo’n put, nachtmerries. Als ik op de bodem kwam verdween die bodem weer en viel ik verder. Als vierjarige bleef ik nacht na nacht eindeloos vallen……

Tegenwoordig sta ik op stevige grond in mezelf. Het kan vriezen, het kan dooien, het kan hagelstenen regenen recht in mijn gezicht. Een flinke storm kan me van mijn sokken blazen: De basis van liefde ligt geduldig in me te wachten. Tot ik er weer vol op ga staan.

Maan wacht ons op met heerlijke Mince Pies. ‘Heks, ik heb voor jou glutenvrije exemplaren op de kop getikt,’ ze zwaait met een grote schaal vol kleine fruitige zandtaartjes, ‘Afblijven allemaal, de cakejes met sterretjes erop zijn voor Heks.’

De heksjes kakelen er lustig op los onder het genot van een hapje en een drankje. Maar om klokslag 1 uur zitten we rond het veld met kristallen schedels. Maan leidt de vredesmeditatie in. De tijd vertraagt, staat eventjes helemaal stil, terwijl wij aan onze reis door de kosmos beginnen.

Heks is zo diep verzonken in de meditatieve staat, dat mijn hoofd af en toe knikkebolt. Toch val ik geenszins in slaap. In tegendeel. Ik deel in de geweldige golf liefde, die we uitzetten in de wereld. Alles en iedereen omvattend. Het is een prachtig en heerlijk proces. Na bijna een uur komen we terug in het hier en nu. Met schitterende ogen en rode konen van geluk.

Het is verleidelijk om nog lang te blijven nakletsen, maar zowel Hopla als Heks moeten snel terug naar Leiden, want er ligt nog een boodschappenlijst op ons beiden te wachten. We zoenen en knuffelen alle heksjes. ‘Dank je wel, lieve Maan, voor deze geweldige traditie. Het was heerlijk. Een hele goede, liefdevolle en positieve afsluiting van een moeilijk jaar.’

Wall von Kristall, Allüberall! Schließe Dich Rings um mich! Heks werkt aan haar eigen Bubbel. Verbeter de wereld, begin bij jezelf……

kristallen bol, wall aus kristall, beschermende bol, glazen bol,

‘Hoe jouw energieveld je kind beïnvloedt (en hoe je dat positief kunt gebruiken)’ is de titel van een item dat voorbijkomt op mijn Facebookpagina. Een bevriende heks heeft het erop gezet. Ik besluit een kijkje te nemen. Ik heb dan zelf wel geen kinderen; Helaas fungeer ik ongewild nogal eens als een soort moeder voor volwassen kinderen. En eeuwige kids.

kristallen bol, wall aus kristall, beschermende bol, glazen bol, kristallen bol, wall aus kristall, beschermende bol, glazen bol,

Het stukje spreekt me aan. Ik herken het beeld volkomen: Hoogsensitieve mensen, die als een wolkje over hun eigen grenzen drijven. De ander tegemoetkomend. Hetgeen je kwetsbaar maakt natuurlijk. Want je bent maar een wazig wapperwolkje.

Heks is ook zo’n wolkmens. Regelmatig kom ik met een ellendig veld weer op de thuisbasis aan. Energetisch volkomen leeg. Maar vol met shit van anderen…..

Laatst had ik een geweldige ervaring. Al mijn prima intenties en goede zorgen keerden spontaan bij me terug, terwijl de shit juist vertrok richting afzenders. Een heerlijk gevoel. Stevig. Maar hoe houd je zoiets nu vast? Op een eenvoudige doch doeltreffende manier?

In het verhaal op internet lees ik een oefening: Ga lekker in je eigen bubbel zitten. Stel je die bubbel voor. Vul em op met je eigen fijne energie.

Heks is direct aan de slag gegaan. Ik combineer het met een op mooi papier geschreven gedichtje van Joseph Anton Schneiderfranken, dat ik ooit van een antroposofische creatieve therapeute cadeau kreeg. Het staat sinds jaar en dag op mijn toilettafel. Naast het tegeltje gekregen van mijn vader: ‘Het enige dat nooit verandert is dat alles verandert.’

Wall von Kristall
Allüberall!
Schließe Dich
Rings um mich
Schließe ein
Mich im Sein! –
Überwölbe mich!
Überforme mich!
Lass nichts herein
Als Licht allein!

kristallen bol, wall aus kristall, beschermende bol, glazen bol,

Heks zit lekker in haar Bubbel. Straks komen er allemaal vrienden bij me eten. Vrolijke fransen uit Schotland. Het wordt een dolle boel natuurlijk. Zoals altijd met dit ludieke gezelschap. Vandaag heb ik Bubbel niet eens zo heel erg hard nodig.

Ik oefen met mijn Bubbel. Ik kan natuurlijk wel blijven roepen dat de wereld over mijn grens gaat, maar zo lang ik als een fluffy wolkje Pleegzuster Bloedwijn loop uit te hangen zal het me weinig helpen.

In mijn stevige Bubbel is het beter toeven.

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

Later lees ik nog een heel verhaal over Hoog Sensitieve Personen. De meesten van hen zijn introvert. Heks hoort ongetwijfeld bij de dertig procent extroverte HSPers. Velen van hen worden gepest.

Ik ben als kind ook wel gepest, maar vaker heb ik het opgenomen voor mensen die werden gepest. Hoe er tegen deze supergevoelige mensen wordt aangekeken is cultureel bepaald blijkt uit onderzoek.

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

Het feit, dat ik zoveel voel, vol empathie zit, mezelf in duizend bochten wring om maar niemand te kwetsen en ga zo maar door: Allemaal gedrag behorend bij Hoog Sensitieve Personen. Hetgeen niet wil zeggen dat het altijd prettige mensen zijn.

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

Ik was ooit bevriend met een hoog sensitieve nicht: Gek werd ik van die vent. Hij deed bij voortduring van alles en nog wat voor me, maar nooit hetgeen ik wilde of vroeg. Ook stak hij zijn neus in zaken waar hij niets mee te maken had.

Op een dag deelde hij me mee, dat hij mijn geheim had ontdekt. De griezel bleek onder het mom van ‘helpen met iets op mijn mijn computer installeren’ in mijn privégegevens te hebben zitten neuzen…… Deze grenzeloze man heb ik uiteindelijk chirurgisch uit mijn leven verwijderd. Met wortel en tak.

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

De meeste van deze gevoelige types zijn echter een aanwinst voor de maatschappij. Mits ze leren zichzelf staande te houden.

Heks doet dat laatste middels haar rustige amoebe-leventje met dagelijkse wandelingen in de natuur. Ik ben graag alleen. Ik heb zelden of nooit muziek aan. Ik kijk nooit naar gewelddadige films. Ik ga niet graag naar hele drukke toestanden.

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

En nu ben ik dan aan het oefenen met mijn Kristallen Bubbel. Ik heb een plan van aanpak bedacht.

De wereld kan ik niet veranderen. Grensoverschrijdend gedrag kan ik niet bijstellen. Evenmin kan ik voorkomen dat er altijd mensen zijn met een enorm tekort aan liefde en een teveel aan agressie. De wet van de communicerende vaten is ook niet gevoelig voor mijn protesten. Maar ik kan wel bouwen aan mijn Bubbel.

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

Veilig in mijn Kristallen Bubbel heb ik geen last meer van die communicerende vaten. Misschien kan ik zo zelfs weer echt met die ander praten……

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

kristallen bol, wall aus kristall, beschermende bol, glazen bol,

wonen in een bol, bubbel, bijzonder wonen, bolvormig huis,

kristallen bol, wall aus kristall, beschermende bol, glazen bol, kristallen bol, wall aus kristall, beschermende bol, glazen bol, kristallen bol, wall aus kristall, beschermende bol, glazen bol,

Toverheksjes, kristallen vrienden en een veld van transformatie doen het hart van Heks overlopen van liefde. Niet dat ik er zo op het eerste gezicht veel mee opschiet: Het voelt fijn, maar lost niks op…..

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Woensdagavond om zeven uur gaat de bel. Hopla meldt zich, we gaan samen naar de maandelijkse kristallen schedelmeditatie bij Maan. Ik ben er helemaal klaar voor. Gegeten, hondje uitgelaten en alle schedeltjes ingepakt.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Alle schedeltjes?’ Hopla kijkt verbaasd. ‘Ja,’ ze willen allemaal mee!’ Ook de het kleine exemplaar van rozenkwarts, dat vorige week plotseling in mijn tas sprong tijdens het laatste bezoek aan het huis van mijn ex. ‘Ze zullen het nodig hebben,’ mijn vriendin is er uit. Ze heeft gelijk denk ik. We kunnen hier in Huize Heks allemaal wel een goeie opfrisbeurt gebruiken zo langzamerhand…..

Volgens mijn vriendin zie ik er een stuk beter uit dan vorige week. Dat klopt. Ik ben er weer enigszins. Ik lig niet meer louter in bed en de huilbuien zijn ook sterk verminderd.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

We rijden de stad uit richting Den Haag. Het is rustig op de weg. We zijn lekker op tijd, dus ik kachel op mijn gemak langs het legertje flitspalen aan de Rijksstraatweg. Even later parkeer ik voor de prachtige flat waar Maan resideert. Ze ontvangt ons met thee, koffie en koekjes. Een paar enorme bakbeesten van katten paraderen door de eetkamer.

In de zitkamer staat het grid met scheldels opgesteld. Het is een veld van transformatie. Vandaag is het de elfde van de elfde. Een poort naar een nieuwe dimensie. De energie van de aarde en alles wat er op leeft is stapsgewijs aan het veranderen. Wij heksjes nemen het voortouw met onze meditatieavond. We storten ons volop in dit avontuur!

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Maan heeft al mijn schedeltjes in het veld gezet. Normaal gesproken mag je er maar twee of drie inbrengen. Mijn hele gezellige kristallen familie staat echter paraat! Dan leidt ze ons in een diepe meditatie. Met onze voeten in Moeder Aarde, ons hart wagenwijd open en verbonden met het klopende hart van de kosmos beginnen we aan onze reis. Een diepe vrede overvalt me, gevolgd door een eindeloze golf van liefde.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Mijn wezen vult zich hiermee totdat ik overstroom. Liefde vloeit aan alle kanten mijn belevingswereld in. Het haalt de rauwe randen van de scherven in mijn bestaan. Gul geeft het de goede puls aan tal van situaties, zaken en vooral mensen waar ik mee in de clinch lig. Beter dan ik zelf met mijn beperkte voorraadje ooit bereiken kan.

Als altijd ben ik diep geraakt, bijna verbijsterd, door de intensiteit van onvoorwaardelijke liefde. Waarom lukt het me toch niet om altijd zo in het leven te staan? Ik weet wel waarom natuurlijk. Ik ben mens en niets menselijks is me vreemd. Ik heb het ook nodig dat anderen van me houden. Ik wil ook gekoesterd worden. Gezien. Gedragen. Vanavond wordt Heksje gekoesterd, gezien en gedragen door haar medeheksjes. Ze steunen me door dik en dun.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Wat goed dat je je spullen bent gaan halen bij je ex,’ zegt een lieve vriendin laatst tegen me, ‘het is gewoon een klootzak.’

Dat laatste vind ik echt niet. Sommige mensen maken verkeerde keuzes of missen misschien bepaalde vaardigheden om een relatie succesvol te maken. Ik heb daar geen oordeel over. Wel vind ik het eindeloos jammer. De meditatie vanavond plaatst me helemaal in mijn hart, maar daardoor mis ik mijn lief meer dan ooit.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Hoe is het toch mogelijk, dat je op zielsniveau zo’n verbinding kunt ervaren met iemand, terwijl je er dagdagelijks samen helemaal niets van bakt? Het is niet voor het eerst in mijn leven dat ik met dit soort problematiek te maken heb. De relatie met de eerste man in mijn leven werd hierdoor ook gekenmerkt.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Misschien moet je maar alleen blijven, in elk geval niet zo snel een relatie aan gaan…,’ merkt mijn therapeut afgelopen week op. Goedbedoeld advies, ware het niet dat Heks het grootste gedeelte van haar leven al alleen is. De laatste tien/vijftien jaar zijn ook de korte affaires en spannende avonturen uit mijn leven verdwenen.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Met Cowboy ben ik ooit heel voorzichtig begonnen…. Intens dankbaar voor deze unieke kans om toch nog een mooie relatie op te bouwen.

Een volgende kandidaat laten we gewoon een persoonlijkheidstest doen.’ vervolgt de dame tegenover me. Een onzinnig idee natuurlijk. Niemand gaat daar aan meewerken. Zou ik zelf ook niet doen. Ook wil ik geen volgende kandidaat……

Wat rest is dan toch nog maar een potje janken. Gewoon omdat er geen oplossing is. Alle inspanningen, therapie, compassie, meditatie, vergiffenis schenken, bidden, dankbaar zijn, met mezelf trouwen, het idee van een relatie helemaal loslaten en weet ik wat nog meer ten spijt trakteert het leven me opnieuw op meer van hetzelfde. Keer op keer. Heel frustrerend.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Krijgen we nog een optimistische uitsmijter, Heks? Of blijft het huilen met de pet vandaag?

Heks gelooft in wonderen. Heks gelooft in de kracht van liefde. Ik geloof in waarheid en compassie. Ik geloof in mezelf. In het wonder van mijn liefde. Mijn liefde voor waarheid. Mijn compassie met al mijn partners. Leven in verbinding.

Ook weet ik dat dit leven slechts een droom is. Werelden wervelen om ons heen, terwijl we ons vastbijten in onze beperkte werkelijkheid. Er is geen begin en geen einde. Niets gaat ooit verloren. Zelfs al voel ik me soms wel verloren….

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie