Heks valt van haar fiets. Bont en blauw spoed ik me huiswaarts om eens een lekker potje te grienen. Heks weent om bloemen in de knop gebroken. Om stilletjes naar de knoppen gaan door een onzichtbare ziekte. Telkens uit je eigen as herrijzen is niet te doen. Ik ben een Heks, niks Feniks.

Vanmorgen lazert Heks hardhandig van haar fiets. Precies op de plek, waar een paar agentjes me gisteren sommeerden om niet te fietsen. In de berm van de Singel. Ik heb me een hele dag kapot geërgerd aan hun bemoeizieke actie. Kwestie van ouwe baardige pik en piepjong blond huppeltje. Ouwe probeert indruk te maken op Huppeltje. Ten koste van Heks.

Maar misschien had die ouwe toch gelijk. Is dit niet de aangewezen plek om te fietsen. Hoewel ik hier nog nooit eerder onderuit ben gegaan. Het is de allereerste keer. Wellicht heeft het gezeik van die politieagent mijn fietsvaardigheden aangetast.

Onzekerheid is een ernstige kwaal. Het ligt aan de basis van menige val. Soms is de suggestie dat je waarschijnlijk zult vallen al genoeg om flink onderuit te gaan. Of niet? Is dit weer een pittig geval van Psychologie van de Koude Grond? Een veel bedreven vak. Vooral door psychologen.

Blauwe plekken vallen als gaten in mijn benen, een schaafwond prijkt rossig op mijn knie en zelfs mijn rug krijgt een gevoelige por van mijn stuur. Ik lig machteloos verstrengeld in onvermurwbaar staal. Tranen prikken achter mijn ogen. Een veel te grote vloed. Ik moet snel maken dat ik thuis kom.

Vanmorgen lees ik een heel verhaal over Cognitieve therapie en ME. Hoe schadelijk is dé therapie die ME/CVS-patiënten wordt aangeraden? Mijn god. Zijn ze daar nu nog over bezig? Wanneer houdt het nu eens op? Waneer gaan wetenschappers nu eens hun werk doen en ontdekken wat ME is en hoe het wordt veroorzaakt? Wanneer krijgen we nu eens medicatie tegen deze ernstig invaliderende multi-systeemziekte?

Heks kan nog geen deuk in een pakje boter slaan, maar dat komt omdat ze niet beter wil worden. Vindt men. Het feit, dat ik me van dag tot dag moeizaam door de dag ploeter interesseert bijna niemand. Elke dag opstaan met een stevige kater zonder de lol van uitgaan en lekker dronken worden. Overal pijn in je donder. Een hoofd dat het te pas en te onpas opgeeft. En moe, moe, moe. Zo moe.

‘Zou je niet eens voedingssupplementen gaan slikken?’ durft iemand onlangs te suggereren. Wagonladingen heb ik geslikt. En het helpt geen bal. Ik ben volstrekt slikmoe.

‘Ik ken een therapie, waarbij ze je anders laten omgaan met stress. Ik ben er enorm van opgeknapt!!’ maakt een ander er zich er vanaf.  Na een weekend samen mediteren, waarin Heks heeft aangegeven niet van dit soort aanbevelingen gediend te zijn. Aan dovemansoren natuurlijk!

Dit volstrekt gezond ogende mens slaapt beter na die peperdure therapie. Van drie dagen achter elkaar. Met therapeuten, die met zijn vijven op je nek springen. Ze voelt zich veel beter na al die aandacht, dus het helpt. En aangezien je tegen een ME patiënt alles maar mag zeggen word ik er weer eens mee om de oren geslagen. Niet voor het eerst.

En helaas ook niet voor het laatst.

Ik moet er werkelijk niet aan denken. Maar ik moet me dus wel verdedigen, dat ik dat niet wil. Net zoals ik me moet verdedigen, dat ik nog steeds niet beter ben. ‘Ze wil gewoon niet beter worden,’ wrijft een vroegere vriendin het er jaren geleden in. Ze praat over een andere ME patiënt, maar het gaat natuurlijk ook over mij …..

De dame in kwestie verzorgt beroepsmatig zo’n hopeloze MEer, die in een soort verpleeginstelling is beland. Het mens ligt half bewusteloos met sondevoeding in haar neus in een pot in bed te schijten. ‘Ze is strontchagrijnig, niet te kort,’ moppert de vriendin.  Ja, vind je het gek?

Het is een wijdverbreid misverstand, dat je beter wordt omdat je het wilt. Voornamelijk beweerd door mensen, die nooit wat mankeren. De maakbare mens. Geschetst door onmensen.

In die zin vind ik Maarten van der Weijden een verademing. Dit icoon van de strijd tegen kanker bestrijdt ten zeerste, dat je beter wordt omdat je je best doet. Hijzelf heeft gewoon het geluk gehad, dat de behandeling aansloeg. Terwijl hij lui in bed lag te liggen. Velen hebben dit geluk niet. Kankerpatiënten vallen nog steeds bij bosjes. En daar wil hij iets aan doen: Hij gaat 200 kilometer zwemmen.

Fantastisch natuurlijk. Heks ligt een heel weekend aan de televisie gekluisterd in bed. Ik blijf tot vier/vijf uur s nachts wakker. Wat een kerel! En dan de elfstedentocht. De Tocht der Tochten. Een afstand, die Heks zo graag eens op de schaats zou afleggen. Ik ben nog steeds lid van de vereniging. Voor het geval er een medicijn tegen ME wordt gevonden.

IK WIL DUS WEL DEGELIJK BETER WORDEN. IK WIL ZELFS DE 11-STEDENTOCHT SCHAATSEN. IK HEB DUS GEEN BEWEGINGSANGST. OF WAT DE HEREN DOKTOREN TOCH ALLEMAAL VOOR EEN ONZIN BEWEREN……

Als ik reëel ben acht ik de kans dat een ME patiënt ten bate van onderzoek naar deze ziekte de 11 Stedentocht bijvoorbeeld op zijn tandvlees gaat afleggen nihil. Actie voeren is sowieso niet aan ons besteed. Veel te vermoeiend.

Vanmorgen sta ik doodziek op. Verschrikkelijke hoofdpijn en zo misselijk als een kat. Uitzonderlijk? Niet bepaald. Maar geen mens, die het in de gaten heeft. ‘Wat zie je er goed uit,’ hoor ik iedere dag. Sommige idioten zijn zelfs jaloers op mijn looks. Bizar.

Eindeloos een niet erkende ziekte hebben holt je uit. De eenzaamheid is niet te filmen. En toch moet je vrolijk zijn tegen je medemensen, anders hou je je klachten in stand. Je moet positief zijn. Daar word je beter van. Niet dus.

Ik breng het eventjes niet op.

Het ergste is het als ik me een projectje ga voelen. Als mensen goede daden doen, door eventjes aandacht aan me te besteden. Heks moet dan wel positief reageren natuurlijk. Een beetje zeuren is er niet bij, want de projectleider wil wel een lekker gevoel over houden aan zijn of haar projectje……

Maar goed. Er gebeuren ook echt leuke dingen in mijn leven. Schelden lost niks op. Ik moet door.

Zo ben ik onlangs toch weer suikertante geworden. Mijn vriendin Joy heeft een wolk van een dochter gekregen! Heks gaat regelmatig even baby’tje knuffelen en snuffelen. Ze ruikt naar de hemel. Meiregen en engeltjes. Ze is ook zo ontzettend knap! En heeeeeeeeel lief.

Heks sombert zichzelf richting jaarwisseling. Mijn pogingen om weer gezond te worden falen genadeloos. ‘Heb je soms last van slaap apneu?’ bagatelliseert een kennis mijn situatie volkomen. Gevolgd door een nauwkeurig verslag van zijn eigen kwalen: Een aambei en een klutsknie.

‘Ja, er is inderdaad een reactie op Lyme, maar ik heb geen idee wat het betekent, Heks,’ mijn huisarts bestudeert de uitslagen van het laboratorium. Eerder dit jaar heeft de reumatoloog ook al dezelfde ontdekking gedaan, maar die uitslagen hebben mijn huisarts nooit bereikt. Heel vreemd.

‘Ja, heel vreemd,’ beaamt de dokter het verdwijnen van die onderzoeksgegevens. Hij krabt zich achter de oren. Strijkt eens langs zijn neus. ‘Het lijkt Wicky de Viking wel,’ schiet er door me heen, ‘Zou hij nu net zoals die kleine held opeens een lumineus idee krijgen?’ denk ik er verwachtingsvol achteraan.

‘Ik moet dat eens met een parasitoloog overleggen, want als je een actieve Lyme in je bloed hebt……..’ Hij kijkt me somber aan. Mijn god, de ellende zou niet te overzien zijn. Dat weet mijn huisarts ook. Eindeloos aan de antibiotica is gewoon niet te doen met mijn gestel. Ik ben van een week die troep slikken al maanden van de leg.

‘Je schildklier is ook niet goed. Tja, tja. Ik zou je natuurijk naar de endocrinoloog kunnen doorverwijzen. Tja…..’ Je kunt wel aan de gang blijven bij die vrouw, zie je hem denken. Maar Heks vindt het geen overbodige luxe, zo’n bezoekje aan zo’n klierpil. Als je klieren eindeloos klieren is dat echt iets wat je wilt……

‘Jeetje Heks, dat is nou toch ook wat. Eerst ME, dan komt daar Fibromyalgie bij, vervolgens krijg je flink RSI tijdens je laatste baan en daarna parkeert er iemand een BMW in je nek. Die auto is total loss verklaard, maar jij moet maar zien met je nauwelijks erkende whiplash. En nu dan ook nog Lyme? Je krijgt inderdaad geen kans om iets van je leven te maken….’ verzucht mijn homeopaat.

Zelfs zij zit intussen met haar handen in het haar. Wat is dit voor’n leven? Wat moet je hier nu over zeggen? Welk middel kun je hiervoor inzetten? Het is dweilen met de kraan open. Het schiet gewoon niet op.

En Heks is vooral doodmoe. Misselijk van moeheid. Ik dwing mezelf om op te staan, de hond uit te laten, ergens heen te gaan. Maar zodra het kan lig ik gestrekt in bed. Uitgeput. Kapot. Uitgevloerd. Opgebrand.

‘Ik zit gewoon ver onder de streep. Ik word er gek van. Alles doet zeer. Mijn leven is een hel,’ somber ik voor me uit, terwijl mijn behandelaarster toch weer wat middelen uit de kast trekt. ‘Test dit een uit, Heks,’ ze legt drie kleine buisjes voor mijn neus. Drie verwante middelen tegen extreme vermoeidheid.

Twee ervan geven geen enkele reactie als ik er mijn pendel overheen laat glijden. Bij de derde echter is het raak. Het kristal snort in de rondte. Nieuwsgierig kijk ik naar wat er op het buisje staat.

‘Het is het middel tegen lichamelijke uitputting. Ik vroeg me af of je misschien moe was door alle emoties van de laatste tijd. Maar nee, jouw uitputting is echt puur fysiek…..’

Met een paar nieuwe remedies op zak ga ik weer naar huis. Op mijn ene schouder zit een duveltje en op de ander een engel. Al een hele tijd. En nu heb ik ook daar iets voor gekregen. Zou dit het einde betekenen van mijn dagelijkse aanvallen van Gilles de la Tourette? Zal het eindelijk eens afgelopen zijn met mijn niet aflatende gevloek?

Kan ik eindelijk weer leven vanuit mijn hart zonder dat ik eerst alles en iedereen stijf wil schelden?

Pruttelend rijd ik weer terug naar Leiden. Wat heb ik toch een hekel gekregen aan sommige mensen. ‘Je hebt jarenlang alles maar geslikt en toegelaten van Jan en Alleman. Geen wonder dat je zo razend bent. Je hebt een heel laag zelfbeeld, Heks. Dat valt me steeds op….’

Shit, shit, shit. Waarom is dat nog steeds zo? Ik zit al vijfentwintig jaar aan dat belabberde zelfbeeld te werken en nog steeds zie ik in de spiegel een pispaal. ‘Daarom heb je ook steeds mensen om je heen verzameld, die je als een stuk stront behandelen, Heks. Maar dat gaat echt veranderen. Je hebt er al heel wat mensen uitgekieperd….’

Ik weet het allemaal zo net nog niet. Al jaren probeer ik van mezelf te houden. Ik dacht dat het me aardig gelukt was. De hele wereld en mezelf in mijn grote hart. En dan blijk je opeens de pest te hebben aan allerlei lieden. Omdat ze op dat grote hart zijn gaan staan. Erop hebben getrapt. Systematisch.

Omdat ze je te grazen hebben genomen. Of de mond hebben gesnoerd. ‘Laat me uitpraten, Heks,’ zodra ik ook eens iets zeg.

En is het zo belangrijk om van mezelf te houden? Gaat dat me uiteindelijk beter maken? Welnee. Ik ken legio mensen, die zichzelf niet eens kennen, laat staan dat ze van zichzelf houden, die wolf in schaapskleren. Maar intussen zijn ze zo gezond als een vis!

Een verfrissend geluid in dit opzicht is de mening van Karin Spaink.

Karin Spaink, schrijfster, gelooft niet dat in lijden een zin schuilt

Vergeven doet leven!  Behalve als iemand op je hoofd flatuleert, dan ben je wel vergeven, maar met stank voor dank. Heks mediteert met haar beroepsgroep: Opgeruimd staat netjes, weg met die troep!


Op het laatste nippertje ren ik op hoge hakken naar de dichtstbijzijnde geldautomaat om te pinnen. Ik ga mediteren bij Maan en ik kan echt niet weer zonder geld aankomen vanavond. Even later ben ik onderweg naar Den Haag. Het is druk op de weg. Alle stoplichten springen voor mijn neus op rood. Adem in, adem uit. Precies om acht uur parkeer ik mijn auto. Een laatste sprintje over het grint op de oprit en ik ben gearriveerd.
Maan staat me in de deuropening op te wachten. Heks krijgt een dikke pakkerd. Triomfantelijk troont ze me mee naar de keuken. ‘Kijk lieverd, glutenvrije stroopwafels. Speciaal voor jou!’ Wat lief. Ik moet even slikken. Elke keer is er ook voor mij iets te bikken. ‘Maan, je bent echt een schat!’

Ik heb nog tijd voor een kopje thee. We beginnen iets later dan gewoonlijk. Mijn meegebrachte schedeltjes worden in het veld geplaatst. ‘Weet jij wat dit voor’n mineraal is? Ik heb het geweten, maar ben het vergeten….’ Heks  zwaait met een klein blauw schedeltje onder Maan’s neus. ‘Oh dat is, eh, eh, het schiet me zo te binnen…… Hemimorfiet! Ja, dat is het!’


Even later zit iedereen klaar voor de start. Maan neemt ons mee op reis met haar geleide meditatie. ‘Dit is een veld van vergeving, grijp je kans om dingen los te laten, weg te laten vloeien. …….’ Heks zakt diep weg, in de verte hoor ik de stem van Maan. Soms knikkebol ik even, maar ik val niet in slaap. Ik kom in een staat van bewustzijn met andere hersengolven. Ik zie en hoor dingen die er niet zijn. Of wel? Hoe reëel zijn die andere werkelijkheden?

Plotseling zie ik de familie Flodder. Kamerbreed staan ze op het beeldscherm in mijn kop me uit te lachen. ‘Jij bent Sjakie,’ hoor ik in mijn hoofd. Ik kijk nog eens goed naar mijn voeten met de grote Bommelschoenen en mijn vettige tweedehands tweedcolbertje. En inderdaad: Ik ben de maatschappelijk werker van die beroemde asociale familie. Geen wonder dat ze zo staan te smiespelen. Ze hebben me net weer bij mijn kladden gehad!

‘Kijk goed, Heks, hier kun je je voordeel mee doen. Kijk hoe die Flodders met Sjakie omgaan. Absoluut respectloos. Ze gebruiken hem van voor naar achter, zeggen af en toe iets aardigs, als ze wat van hem nodig hebben……  Regelmatig ligt hij in de kreukels in het ziekenhuis, nadat hij voor hen de kastanjes uit het vuur heeft gehaald. Of hij eindigt gekleed in het zwembad, terwijl de hele familie over de grond rolt van het lachen…..’


Ik kijk. Ja, het is niet best om die rol te vervullen. En Sneue Sjakie lijkt ook niet veel te leren van zijn miskleunen. Elke keer begint hij weer vol goede moed aan een hopeloos project. Keer op keer krijgt hij op zijn kloten. s’Avonds praat hij in zijn hoofd alles wat krom is weer recht. Om zich de volgende dag met frisse tegenzin weer in allerlei bochten te wringen en te laten vernederen. Bedankt wordt hij nooit, tenzij met stank voor dank. Dus dit ben ik? Zo opereer ik?

Na de meditatie werken we met de diverse kristallen schedels. Of we focussen ons op het kristallen veld. Vergeven. He Yek. Toch is het goed om te doen. Je doet het voor jezelf uiteindelijk. Het zal de Floddeers tenslotte een worst wezen of je hen vergeeft of niet. ‘Ik moet mezelf vergeven,’ denkt Heks, ‘Ik moet eens ophouden met boos zijn op mezelf, omdat ik dingen verkeerd heb aangepakt…..’

Als ik later aan de anderen vertel over mijn belevenissen krijg ik onverwacht een paar prima adviezen. ‘Altijd heel goed luisteren en kijken. Dan zie je vanzelf of er onzuiverheid is bij de ander en als dat zo is, dan houd je gewoon gezonde afstand. Mensen die zich verliezen in louter slachtofferschap moet je opzij zetten, daar kun je niets mee.  Hooguit vijf, tien minuten luisteren aan de telefoon, maar hou het daarbij. Soms zie je ook de weg bij iemand. Je ziet als het ware welke kant het opgaat bij iemand en dat is niet de kant die jij op wilt. Dan neem je afscheid. Je laat iemand lekker gaan op die gekozen weg . Als iemand teveel over je grenzen gaat en je leeghaalt verbreek je simpelweg het contact. Wees open en kijk en luister met liefde en compassie. Wees gereserveerd.’


De vrouw, die me deze aanbevelingen verstrekt is zelf het levende voorbeeld van wat ze daar zegt. Ze is een spirituele leraar vanuit Tibetaanse traditie en brengt wat ze hier zegt zelf in praktijk. ‘Ik heb juist het idee, dat ik harder moet worden. Ik wil niet meer zo’n zachtgekookte Sjakie zijn, waar iedereen maar overheen wandelt.’ Of pist, denkt Heks erachteraan.

‘Lieve Heks, blijf asjeblieft die open, warme, liefdevolle vrouw, die ja altijd bent geweest. Niemand zit te wachten op nog meer bittere, egocentrische en/of gefrustreerde takkewijven…….’ roept Maan ontdaan. Zij kampt met hetzelfde probleem als Heks, maar weet als geen ander dat het zaak is om liefdevol en open te blijven, ondanks gezaag en gezuig. 

‘De laatste tijd hoor ik vaak  de woorden, die Jezus sprak, toen hij hing te creperen aan het kruis. Naast hem hingen een paar schavuiten van de bovenste plank hem ondanks hun eigen benarde positie nog uit te lachen.  Omstanders bespotten hem vrolijk. “Vader, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen.” Nou.  Als hij dat op zo’n moment voor elkaar kreeg, dan moet ik die paar nietsvermoedende onverlaten en ander gespuis in en om mijn huis toch wel kunnen vergeven? ‘

Wat is vergeven eigenlijk?’ De vrouw in kwestie heeft een afschuwelijke schoonfamilie. Ze wil hen best vergeven dat ze afgrijselijk in de omgang zijn, maar daadwerkelijk met hen omgaan is niet bepaald wenselijk. ‘Je hoeft hen toch niet aardig te vinden? En weer opnieuw in je huis uit te nodigen?’

Gelukkig niet. Dat scheelt. Snel vergeef ik een heleboel mensen grif wat ze me in mijn optiek hebben aangedaan. Vergeven doe je voor jezelf. Je laat los. Geen haken en ogen meer in die mevrouw of meneer. 

Er zit ver in. En geven! Je kunt iemand natuurlijk ook vergeven met stank. Ik bedoel niet zozeer de stank voor dank: Ik kende vroeger twee broers, die scheten lieten op elkaars hoofd……..  Geheid dat ze er een jeugdtrauma aan overgehouden  hebben! Vergeven vergeven is dan de enige optie!

Met een heleboel gouden aanbevelingen en rare familie Flodderbeelden in mijn kop rijd ik terug naar Leiden. ‘Mijn echte familie was toch ook wel een beetje Flodder,’ grinnik ik in mezelf. Ook wij woonden als eenvoudige agrariërs in een kapitaal huis in een sjieke wijk op een gegeven moment. Tussen de kakkers en de wethouders. Een echte Jambuurt. 


Alleen zat mijn moeder niet met rubberlaarzen aan in de kelder illegaal jenever te stoken. Zij was gewoon een hele goede modieuze zakenvrouw. Zonder jasschort, maar soms wel met een paar vergeten krulspelden op haar hoofd! En tevens heb ik geen broers en zusters in de criminaliteit. De harde humor is echter zeer herkenbaar. Mijn god, wat kunnen ze in mijn familie lachen uit leedvermaak. Het heeft me jaren gekost om te ontdekken, dat dat eigenlijk helemaal niet zo grappig is!

We groeien allemaal op met rare ideeën in onze kop. Geërfd van onze gekke voorouders. Heks heeft uit lijfsbehoud haar grenzen opgegeven. En laat dat nu net heel stom zijn. ‘Als je niet thuis bent kan er van alles gebeuren met je huis. Iemand kan inbreken, de boel in de fik steken. Zorg dat je thuis bent. Thuis bij je ademhaling!’ Aldus mijn leermeester Thich Nhat Hanh. 


‘Als je liefde en compassie kunt genereren is iedereen je partner’ is ook een hele mooie uitspraak van Thay. Jaren stond die wijsheid hoog in mijn vaandel. Hopelijk lukt het me om te vergeven. Weer te leven. Niet langer vergeven te zijn van woede en pijn. Met een beetje geluk en wijsheid zal iedereen ooit weer mijn partner zijn! 

Later zoek ik Hemimorfiet op in mijn huisbibliotheek. Het blijkt een zeer beschermende steen te zijn. Vooral tegen kwaadwillende gedachtes en manipulaties!  Ook helpt deze optimistische steen ingesleten gewoonten te veranderen. Hij laat je volkomen open en eerlijk zijn in je emotionele communicatie…… Goed steentje voor Heks nu. Het gekke is dat het ding al een jaar op mijn keukentafel staat en me nooit echt is opgevallen…… 😉

I have arrived, I am home: Na woeste reis door kletsnat Frankrijk komt Heks eindelijk aan in Plumvillage. Tot grote verrassing van mijn non-vriendin…….

 
Na een woeste heenreis van hot naar haar door overstroomd Frankrijk, kom ik donderdagavond dan eindelijk aan in Plumvillage. Om exact zes uur, precies op tijd voor het avondeten. Ik ga op zoek naar mijn vriendin, de Nederlandse non. Ik wil bij haar in de Nederlandse ‘familie’. ‘Er is dit jaar geen Hollandse groep. We zijn verdeeld over andere families. Zuster Lan heeft wel een groep: met mensen van over de hele wereld,’ vertelt een oude bekende me bij het begroeten. 

Omdat ik mezelf nog niet heb aangemeld, op een enkel mailtje na, besluit ik mezelf in te delen bij mijn geliefde zuster. Al snel ben ik er achter waar ze uithangt. 

‘Nou ja,’ roept ze blij verrast, ‘Kijk nu toch eens!’ We vliegen elkaar om de hals. ‘Je stond helemaal niet op de lijst’ stralend staat ze me te bekijken. Het is alweer twee jaar geleden, dat we elkaar voor het laatst zagen…..

  
Even later word ik voorgesteld aan mijn retraite-familie. We eten gezamenlijk. Daarna ga ik op zoek naar een goede plek voor mijn tent. De eerste optie keur ik af. Ik ga niet weer drie weken in de volle zo’n staan. Ver van het toiletgebouw. Stel dat we weer een hittegolf krijgen zoals twee jaar terug. Toen al mijn medicatie dagelijks werd gekookt……

Ik vind een plek tegenover een faciliteitengebouw. Onder de bomen, nabij de hut, die ik wil gebruiken als tijdelijk atelier. En bovendien pal naast een pad waar ik met de auto kan komen. Dus geen gedoe met kruiwagens vol bagage over hobbelig terrein, hulp vragen enzovoort. Kortom ideaal. Het veld is bestemd voor stafleden alsmede single women staat expliciet geschreven op een bord. ‘Hier achter is nog een veld, maar dat is zo doorweekt, daar zou ik niet gaan staan,’ adviseert een staflid me. 

  
Net als ik mijn spullen uit de auto heb gegooid komt er een ander staflid zich tegen me aan bemoeien. Het kan niet, eigenlijk dan, want er is gisteren iets besloten, min of meer, bladiebla. Ik ken het fenomeen, het geëmmer over dit soort futiliteiten, waar ik altijd tegenaan loop zodra ik hier ben. 

De een vindt dit, de ander dat. Iedereen wil dat je luistert natuurlijk. Heks wordt altijd verkeerd ingeschat. Niemand gelooft op het eerste gezicht dat ik een hopeloos lijf heb……

‘Ik heb van zeker zes anderen gehoord dat ik hier kan staan. Het is ideaal voor me. Vlak bij de toiletten. In de schaduw. Mijn spullen liggen er al, dus ik ga hier gewoon staan,’ zeg ik vriendelijk. Ze trekt een zuur gezicht en na vier dagen doet ze dat nog steeds als ze me tegenkomt. Het zei zo. Ik ga me niet meer verdedigen. 

Mijn kampeerplek is fantastisch, het is me en zuur gezicht waard. 

I have arrived , I am home.

Die nacht lig ik op mijn riante veldbed te creperen van de pijn, dat dan weer wel natuurlijk. Mijn god. Wat heeft mijn lijf een klap gehad van de voorbereidingen en de rampenreis. Maar ik ben er. Halleluja. Amen. 

    

Zaaddonor doneert zaad, als het met je eigen man niet gaat. Of je hebt nog maar een paar eieren en bent bijna te laat. Of je houdt niet van mannen, maar wel van hun zaad. Of je hebt met hormonen je eierstokken eindelijk weer aan de praat. Nu alleen nog wat spermatozoïden ofwel zaad…….

Vannacht kan ik niet slapen. Ik kijk naar een documentaire over Boudewijn de Groot. Het duurt en duurt. De man heeft ook enorm veel gedaan natuurlijk. Zijn gouden samenwerking met de fenomenale tekstschrijver Lennaert Nijgh komt uitgebreid aan bod. Dat was een gek gebakkie. Bij hem vergeleken was Bou heel normaal. Interviews met zijn kinderen doen dat beeld weer teniet.

Een moeilijke gesloten man. Ook zijn vrienden beweren iets dergelijks. Het ene moment is de man heel warm en dichtbij en dan is er weer die ongelofelijke afstand. Hij heeft prachtige liedjes gemaakt. Hij kan fantastisch mooi zingen met die rare unieke stem van hem. Heks is opgegroeid met zijn liedjes.

De liedjesschrijver mag dan bij ons Hollandse kaaskoppen veel succes hebben, wat hij schrijft wordt niet altijd gewaardeerd door zijn eigen kinderen.

‘Ach,’ zegt een zoon uit een van zijn vele huwelijken, ‘Ik erger me vaak dood aan zijn teksten. Ik kan sommige albums niet horen gewoonweg. Neem bijvoorbeeld dat liedje waarin hij iets zingt in de trant van ik vertrek voorgoed en jij blijft hier, omdat je dat kiest en wilt, zie maar blablabla. Dat gaat over mij. Een kind dat achterblijft terwijl hij me in de steek laat. Ik had niets te kiezen, mafkees. Wat een kutlied.’

Als onbedoelde zaaddonor heeft hij vele successen geboekt in het leven. Hij verwekt links en rechts kinderen of het niets is, maar laat ze vervolgens in no time weer in de steek. Ik heb in mijn eigen leven ook dergelijke zaaiers ontmoet. Een slag apart.

Direct na dit programma begint een documentaire over een echte zaaddonor en zijn nazaat, nou ja, nazaten. Ook dit programma duurt een eeuwigheid. Maakt niet uit. Ik kan toch niet slapen.

Een meisje gaat op zoek naar haar biologische vader. Zaaddonor 150. Ze ontdekt uiteindelijk een stuk of 58 halfbroers en -zussen. Die zaadhandel blijkt een wilde boel te zijn daar in de VS. Mannen kunnen onbeperkt doneren en vrouwen kunnen het over de post bestellen….. Mijn god, wat een puinhoop!

De vader van het meisje blijkt een halve zachte hippie te zijn. Je kunt zien, dat hij vroeger beeldschoon is geweest. Hij heeft een tijdje als een soort Chippendale gewerkt in zijn jonge jaren. Totdat hij het zaaddonorschap ontdekte. ‘Ik hen zeker zo’n 500 keer gedoneerd. Drie tot vier keer per week. Tien jaar lang.’ Even rekenen…. Heks komt dan op een veel hoger aantal….

De hippie kijkt naar het profiel van donor 150. ‘Ja, er staat dat ik danser ben, daar bedoelde ik die Chippendaleshow mee. En ik stripte me uit een apenpakkie met gezongen telegrammen aan de deur. Best creatief!’ Intussen komt ter sprake, dat hij als kind al bipolair is verklaard. Hartstikke erfelijk. Nergens terug te vinden in het profiel…..

Hij heeft inderdaad belangstelling voor het spirituele en filosofie. Maar hij heeft dat laatste niet gestudeerd, zoals vermeld in zijn profiel. Hij heeft nauwelijks opleiding genoten. Het doneren van zaad kwam op zijn pad en daar heeft hij jarenlang de huur van betaald.

‘Ik heb wel bij elke donatie, hoe snel ook gemaakt, gebeden voor de ziel die wil komen,’ verklaart de donor, ‘Ik trek als het ware die zielen hier naartoe. Dat is mijn taak in het leven! In elk zaadje zit een ziel.’ Een zielentrekker dus. Letterlijk! Weer eens wat anders dan een zielenknijper…..

Hij vertelt bevlogen over zijn mooie idealen, in het leven geroepen rondom zijn oude professie. Om dan moeiteloos over te gaan op allerlei globale samenzweringstheorieën. Heks heeft daar ook wel ideeën over, maar niet zo verstoken van realiteitszin als deze man. Goeie hemeltje, wat een wazig gebrabbel!

De man woont in een gammele camper op een parkeerterrein aan zee. Met vier honden en een duif. Dat zijn zijn echte kinderen, beweert hij. Het is een ongelofelijke lieve schat, maar volstrekt uit de poppenkast gevallen.

Een tijdje geleden zag ik ook al een programma over een zaaddonor. Een Nederlands exemplaar. Foeilelijk, kaal en dik. Totaal geen interessante man, zeg maar ronduit saai! Hij was het gaan doen om vrouwen te helpen, die nergens terecht kunnen voor een zaadje. Een nobel streven.

Op een gegeven moment ontdekte hij dat vrouwen zijn gouden kwakje liever op de natuurlijke manier ontvingen. Dus niet met een potje sperma en een injectiespuit. Nee, gewoon ouderwets de tampeloeris in de flamoes.

Volgens de man wordt deze aanpak enorm door de desbetreffende dames gewaardeerd. En ook door hun eega’s! Die zitten er naast het bed op een stoel verlekkerd naar te kijken, of warmen het vrouwtje op, opdat hij dan de kutklus kan klaren. Geloof jij het? Ik kan me er niets bij voorstellen.

Evenzogoed verwekt deze man naar eigen zeggen ook een paar kinderen per week. Er lopen al zeker een paar leptosome voetbalteams ontsproten uit zijn kokette kokertje rond. Het is zijn enige kans op iets van een seksleven lijkt me. Maar ik krijg er toch een ellendig gevoel bij. Wat een waanzin!

De Nederlandse zaadbanken hebben A-en B-donoren. Bij de laatste kan het kind de identiteit van de donor achterhalen, bij de eerste niet. Ik vind dat de anonieme vorm bij de wet verboden moet worden, maar dat gaat nooit gebeuren en ik zal zeggen waarom. De meeste donoren willen stomweg anoniem blijven. Ze kwakken hun kwakje in een bakje om de huur te betalen. Of een luxe skivakantie……

De mannen, die ik in mijn studententijd (er wordt veel geworven onder met name medicijnenstudenten. Jong, slim en sterk zaad…) richting zaadbank heb zien vertrekken hadden daar allemaal triviale redenen voor. Ze vonden het vooral interessant. Maar wat maakt het uit? Zaad is zaad….

Niet dus. De hele evolutie is erop gericht om de beste donor eruit te zoeken. Daarom vallen vrouwen tijdens hun vruchtbare dagen op een beetje foute mannen. Is gebleken uit wetenschappelijk onderzoek. Dat zijn vaak sterke overlevers, eigenschappen die je onbewust wilt voor je kind.

Het gebeurt dus nogal eens, dat zo’n man een kind verwekt tijdens een spannend avontuurtje, waarop de dame in kwestie weer terug gaat naar haar brave huisvader van een partner…..

Ook is er bij de zaadbanken hier ter lande geen enkele controle op wie welk zaad krijgt. Als een club vriendinnen allemaal besluiten op die manier zwanger te worden, minder vergezocht dan je zou denken…., dan is er geen sterveling die er op let of het niet per ongeluk om dezelfde donor gaat. Zit je met allemaal halfzusje en broertjes op elkaars lip op feestjes en partijtjes. Zonder dat ze het weten. Bloedlink natuurlijk.

En wij hier maar afgeven in het beschaafde ontwikkelde chgggrrrrristelijke Westen op die achterlijke Islam en hoeveel Moslims met hun nicht of neef trouwen……. Over niet al te lange tijd is de halve wereld je halfzus of broer…….

Misofonie, haat voor bepaalde geluiden, wie kent het niet? Heks hoort de term voor het eerst, maar blijkt ervaringsdeskundige te zijn! Rekening houden met overgevoelige oortjes? Met dat bijltje heb ik vaker gehakt! Op kousenvoeten rondsluipen, sabbelen op je chips en proberen te slapen zonder adem te halen….. Niet te doen!

Vanmorgen staat de televisie aan, terwijl ik me in de kleren wurm. De dames van koffietijd blaten hun domme verhalen mijn slaapkamer in. O jee, vergeten te zappen. Ik heb een ernstige allergie voor dit programma, ik voel de jeukende bultjes op mijn schenen al de kop op steken. De theemutsen hebben Nick op de koffie. Of Simon. Daar wil ik vanaf wezen, net als de rest van Nederland houd ik die twee maar niet uit elkaar.

Ik kijk in het treurige vermoeide gezicht van de zanger. Mijn god, dat ziet er niet goed uit. Komt het door het vroege tijdstip? ‘Ik ga in mijn eentje dit of dat bablabla’ promoot hij zijn nieuw ingeslagen weg. ‘Jajaja,’ het interesseert de overjarige koffietijdmeisjes geen bal, ‘Jij hebt toch Misofonie? Hehehe?’ De getroebleerde troubadour probeert er snel overheen te praten, maar de hyena’s hebben zich al in het onderwerp vastgebeten…..

Misofonie? Haat voor geluiden? Waar heb ik dat eerder gehoord? Nou, nergens! Maar ik heb wel een aantal mensen met deze aandoening dicht op de huid gehad. Voorwaar geen pretje!

Heks is zelf ook zeer gevoelig voor geluiden. Ik hou van stilte. Periodes met veel ellendig lawaai, zoals verbouwingen, kunnen me compleet uitputten. Ik heb een bloedhekel aan muzak. Die walgelijke vorm van ethervervuiling, die je in elke zichzelf respecterende winkel tegemoet walmt mag van mij bij de wet verboden worden. Maar haat?

Nee, ik heb geen Pavlovachtige moordreactie op een snurkende partner of een chipsetende vriend. Ik kan genieten van het geluid van de wind en de regen. Of vogeltjes. Een blaffende hond doet me niets. Het zijn meer de lelijke geluiden, zoals slechte muziek, iemand met een stem als een cirkelzaag, ….waar ik me aan erger.

Een jeugdvriendin van Heks had last van moordneigingen als haar vader zat te eten. Het geklapper van zijn kunstgebit maakte haar gek. In die tijd had bijna iedereen boven de veertig een klappertje, weet je nog? Nostalgia!

Ik zocht er weinig achter, want de man was een vreselijke agressieve Maasbachchristenhond, dus haar puberale haat tegen die kwibus begreep ik maar al te goed!

Tijdens een vakantie met deze jongedame in Frankrijk kwam ik er al snel achter, dat die haat niet slechts haar vader betrof. Ook Heks kreeg de wind van voren, zodra ze iets in haar mond stak om op te kauwen bijvoorbeeld. Zodoende werd eten een hele uitdaging tijdens die reis!

Het wicht zat zich voortdurend groen en geel aan me te ergeren. ’s Morgens als ik slaapdronken aan de koffie zat begon ze me systematisch te grazen te nemen, want erg aardig was ze niet. Zelfreflectie kwam in haar woordenboek niet voor! Heks was irritant, dus die moest kapot……

Het behoeft geen betoog, dat ik nooit meer met haar op stap ben geweest!

Niet veel later,  ik woonde met een aantal dames in een groot studentenhuis , trok er op een kwade dag een misofone buurvrouw in de kamer naast me. De muren waren van bordkarton, hetgeen niet bepaald meewerkte aan een harmonieus samengaan van onze huishoudens. De vrouw zat de godganse dag te klagen. Over dit geluidje en over dat geluidje.

Heks sloop op kousenvoeten door haar kamer en zat te fluisteren met haar bezoekers. Draaide nooit meer muziek. Een bladzijde van mijn studieboeken omslaan kwam me op een reprimande te staan. En hoewel het op zich een hele aardige meid was, kreeg ik al snel de absolute rambam van het mens.

Maar zoals altijd paste ik me aan. Ik kroop en sloop, zweeg en fluisterde, maar nog was het niet goed. Op een dag stond ze weer luidkeels (!) tegen me te emmeren over al die vreselijke geluiden waar ze zich aan stoorde. ‘Wat moet ik in godsnaam doen om jou op te laten houden met dat geklaag?’ riep ik wanhopig.

Onze overbuurvrouw begon zich ermee te bemoeien. Ze kreeg ongetwijfeld medelijden met me. Ook zij werd geacht geen herrie te maken, maar ze had het geluk niet direct naast de misofone dame te wonen…. Getormenteerd schreeuwde ze vanuit haar kamer: ‘Ophouden met ademhalen, Heks!’ En zo was het. Ik had het loodje moet leggen en dan was het goed geweest. Gelukkig verhuisde mijn kwelgeest binnenshuis naar een andere etage.

In die tijd was er nog weinig bekend over deze psychiatrische aandoening. De vrouw werd dan ook niet behandeld. De omgeving paste zich gewoon aan. Zo goed en zo kwaad als dat gaat in een gehorig studentenhuis.

Ook nu is er nog niet veel bekend over de kwaal, laat staan over een doeltreffende behandeling. Mensen met gehoorbeschadiging lopen een grotere kans door misofonie getroffen te worden.

Het een hele nare aandoening is. Voor degenen die het treft, maar ook voor de omgeving. Het is verschrikkelijk als iemand zich constant zit te ergeren aan het feit dat je ademhaalt. Of dat je aan je pen likt. Of door je haar strijkt. Want het gaat ook op voor bewegingen. En het richt zich voornamelijk op mensen, die dicht bij die misofone persoon staan: Zoals de mensen waar ‘ie juist veel van houdt……

Haat omdat je bestaat.

Leven naast iemand met deze aandoening is hopeloos. Vooral omdat jij er niets aan kunt doen. Die ander ook niet hoor. Er is weinig aan te doen, dus die moet er maar mee leren leven. Ook niet gemakkelijk! Daar weet ik alles van!

Toch is Heks blij, dat ze van bepaalde misofone medemensen verlost is. Er woont er niet meer eentje naast me, van wie ik geen muziek mag draaien, noch praten, lachen, zingen……. Noch ligt er eentje naast me in bed me te haten vanwege het feit dat ik ademhaal. Ik mag mijn mes weer gewoon aflikken. En andere bewegingen maken, zonder dat iemand zich kapot ergert. Ik hoef niet meer met lede ogen aan te zien hoe iemand het gevecht met de wind, klapperende tentdoeken, zogenaamd lawaaierige buren en wat al niet meer aangaat.

‘Ik sta wel eens ’s nachts op het dak een regenpijp te verbuigen, omdat ik het gedruppel niet meer kan aanhoren,’ aldus Simon. Of Nick. Nou ja, hij klimt in elk geval zelf het dak op. Dat is al iets.

Een narcist met misofone neigingen liet Heks zulke kastanjes uit het vuur halen. Stond ik midden in de nacht buiten de boel op te lossen. Om van het gezeur en gezeik af te zijn. Om daarna van een chagrijnig gemeen mannetje te horen dat het nog steeds niet goed was. Gewoon omdat het nooit goed was. En dat lag niet aan zijn misofonie, nee eerder aan misogynie…….

Wat is misofonie niet?

Ervaringsverhalen.

Hyperacusis, overgevoeligheid voor geluid.

Stiefmoeder en stiefdochter bakkeleien over erfenis die er niet meer is! Waar is dat geld gebleven? Verspild aan een foute man. Welke man? Een niet bestaande. Niet alles is wat het lijkt. Lang leve de liefde!

Doctor Phil zit weer eens gezellig in zijn show tussen een paar bakkeleiende wijven met zijn ogen te draaien. Mijn god, wat een mafketels, zie je hem denken. Toch blijft hij immer vriendelijk en beleefd.

Vandaag heeft hij een oude zure vrouw te gast in gezelschap van haar dochter en stiefdochter. De stiefkant van de familie ligt overhoop. Het oude wijf is namelijk bezig het erfdeel van de familie er doorheen te jagen middels een volstrekt onbetrouwbaar contact in Afrika. Ze beweert een verloofde te hebben aldaar. Alleen laat de man zich slecht traceren. Hij lijkt niet echt te bestaan…..

‘Vuile teef, hoer, klotewijf….’ De vrouwen nemen niet bepaald een blad voor de mond naar elkaar toe. De biologische dochter zucht. Zij zit er al jaren tussenin.

Het ouwe serpent sist woedend dat het haar zaken zijn wat ze met het van de vader van de stiefdochter geërfde geld doet. Daar is de verongelijkte dochter van haar vader het natuurlijk niet mee eens. Ik kan me er iets bij voorstellen. Het is nooit leuk als een ander jouw toekomstig erfdeel er doorheen jaagt. Het is sowieso al niet leuk als een ander jouw erfdeel inpikt.

Rondom erven zie je altijd de grootste familiedrama’s ontstaan. Meestal geïnstigeerd door pure hebzucht. Bloed kruipt misschien waar het niet gaan kan, maar warme banden worden gemakkelijk opgeofferd voor kil geld.

Het blijkt dat het ouwe wijf al zo’n 200.000 dollar richting Afrika heeft gesluist het afgelopen jaar. Ook stuurt ze allebei vage pakketten naar een louche adres in dit oplichtersparadijs. Niet haar eigen pakketten. Nee. Pakjes van wildvreemden, waar wel weet ik wat in kan zitten. Variërend van dope tot wapens……

Haha

Ook sluist ze geld door van andere mensen naar die Afrikaanse lover van haar. Die overigens beweert Europeaan te zijn op doorreis. Maar hij heeft een beetje tegenslag hier en daar. Dus vandaar dat ie al dat geld moet hebben. Dan kan hij dit en dat en zus en zo en dan komen en met haar trouwen…..

Ze heeft nog nooit een foto van hem gezien. Zijn briefjes bevatten voornamelijk teksten als: ‘I need more money, my love. So I can come to see you and merry christmas  you, my fiancee, Trust me. I love you so much…. You are so beautifoul.’ Vol schrijffouten. Ook nog.

De vrouw in de show gaat helemaal uit haar dak als de man dreigt te worden ontmaskerd door Phil. Hij heeft een mannetje naar Afrika gestuurd om de listige lover op te snorren. Er blijkt niemand te bestaan met zijn naam en leeftijd. Niet in Afrika of waar dan ook ter wereld.

Zelfs als er een vrouw aan het woord komt, die ook met dezelfde man te maken heeft gehad, blijft de gedupeerde dame agressief. Een paar ton, al die signalen, een medeslachtoffer: Het maakt geen indruk. Ze gelooft gewoon in haar liefde. Pas als Phil werkelijk alle zaken heeft blootgelegd geeft ze op. Je ziet haar gezicht veranderen.

Van de overjarige verliefde puber in het begin van de show, de angstige boze vrouw halverwege, zakt ze in elkaar tot een berg ellende. Waarschijnlijk dezelfde ellendige berg die ze was voordat ze haar kwelgeest online ontmoette. Hij heeft haar eruit getrokken. Haar leven kreeg weer zin door zijn lieve woorden. Ze betaalde graag en grif voor meer van dat heerlijks……

Wat een eenzame vrouw moet ze zijn. Zoals er zoveel eenzame mensen zijn op aarde. Verlangend naar liefde en verbinding. Bereid om alle vormen van bedrog, vernedering en manipulatie te verdragen om maar niet alleen te hoeven zijn.

De vrouw verzet zich hevig tegen de realiteit: Haar geliefde bestaat niet, maar toch blijft ze van hem houden. Ze kan er niet aan, dat haar hart geen object heeft. Het feit dat hij om geld vraagt lijkt hun liefde eerder te bevestigen in haar optiek in plaats van dat het verdacht is.

We verkopen onze ziel aan de duvel opdat hij maar zegt dat hij van ons houdt…… We zijn verslaafd aan liefde en leveren ons uit aan absolute klootzakken. Het is te triest voor woorden.

Heks heeft medelijden met de oude vrouw. Ik denk dat ze al veel te verstouwen heeft gehad in haar leven. Erg sympathiek is ze overigens niet. Een echt teringwijf. Arm mens, heeft ze iedereen tegen zich in het harnas gejaagd, al haar geld en dat van haar stiefdochter er doorheen gejaagd, gehouden van een niet bestaand persoon: Ze staat letterlijk en figuurlijk met lege handen.

‘Nou ja,’ zegt Phil, ‘Er is 1 ding erger dan een jaar te worden bedrogen en dat is om een jaar en 1 dag te worden bedrogen…..’

De andere bedrogen vrouw in de show komt nog even aan het woord: ‘Wat ga je doen als hij je weer om geld vraagt?’ Heks staat te kijken van die vraag. Ze gaat toch niet nog verder door met die ellende?

Het blijkt een hele goeie vraag. Het serpent is zo verslaafd aan haar zogenaamde liefde, dat de kans inderdaad bestaat dat ze er gewoon mee doorgaat. Tegen beter weten in…….

Ik kijk naar haar trieste ogen in dat grotesk verbeten gezicht. ‘Ach arme sloeber,’ zeg ik inwendig, ‘Je bent gewoon enorm bij de neus genomen, omdat je lief wilt hebben en liefgehad wilt worden. Een heel normaal verlangen, heus. Helaas zit de wereld vol psychopaten, narcisten en andere gekken, die listig inspelen op zulke verlangens. Ga nou maar een beetje van jezelf houden, dat maakt je minder kwetsbaar voor zulke eikels. En kijk voortaan beter uit je doppen….’

‘Heks, de derde wereldoorlog is al bezig,’ aldus Don Leo, ‘maar de mensen hebben het niet door. De tijden dat we ergens oorlogje gingen voeren zijn voorbij…’ Deze nieuwe wereldoorlog heeft het meeste weg van uitgezaaide agressieve kanker. In iedere straat wel een foute cel. De wereld is ziek……

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog, STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Vrijdagavond laat zet ik de televisie aan. Geen idee waarom ik naar het journaal ga kijken, want normaal gesproken vermijd ik zoiets vlak voor het slapen gaan. Tot mijn ontzetting val ik met mijn neus midden in de aanslagen in Parijs. De nieuwslezer hakkelt en stottert zich een weg door de voortdurende stroom nieuwe informatie. Brokstukken waanzin rollen mijn slaapkamer in.

Urenlang blijf ik de ontwikkelingen volgen. Rare interviews met inderhaast van stal gehaalde deskundigen worden afgewisseld met summiere updates over de situatie in het getroffen theater. ‘Weerloze mensen sturen SMSjes dat iedereen om hen heen stuk voor stuk wordt afgeknald.’  Mijn god. Verschrikkelijk!

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Blijkbaar is mijn taks bereikt, want op een gegeven moment val ik in slaap. Een hele diepe coma eigenlijk. De volgende morgen is mijn geheugen gewist. Ik ontbijt, laat het hondje uit en ga op weg naar de fysiotherapeut.

Pas als ik bij haar op de tafel lig komt de realiteit terug in mijn kop. ‘Wat een toestanden in Parijs,’ zegt mijn behandelaar en plotseling is de waanzin terug van weggeweest.

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Bizar hoe je met je geest zoiets kunt blokken. Een vergaande vorm van zelfbehoud. Het kan er gewoon niet meer bij…..

En tevens kan ik er ook niet bij met mijn hoofd. Waren er maar geen bommen, vuurwapens en ander oorlogstuig. Moesten we het nog maar steeds doen met een mes en een zwaard. Dat zou al aanzienlijk schelen.

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,  STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Ik denk aan Thich Nhat Hanh, ofwel Thay, mijn leermeester. Deze zenboeddhist gaf ons tijdens een retraite ooit de opdracht om een brief te schrijven aan een terrorist. Hij vroeg ons in feite om onszelf te verplaatsen in zo’n medemens.

Heks schreef een brief aan haar ex. Een draak van een Algerijn. Geen gewelddadige man. Wel een eikel.

Gestoorde gekte zaagt aan de fundamenten van onze samenleving. Ontspoorde jongeren maken slachtoffers.

‘In mijn jonge jaren had je de ‘Rote Armee Fraktion‘. Militante ultra linkse rijkeluiskindjes, die er vanuit zogenaamd idealistische uitgangspunten plezier in hadden om de maatschappij te ontwrichten. Extreem geweld werd niet geschuwd. Bomaanslagen, ontvoering, moord….. Gek genoeg oogsten ze ook bewondering onder leeftijdsgenoten. Alsof je op één of andere manier zulke daden kunt rechtvaardigen…’ zeg ik tegen mijn dertig jaar jongere fysio.

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog, STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog, STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Heks had ooit een geniaal vriendje. Hij had een paar studies en promoties in zijn zak en was alweer bezig met een volgend project. Geniaal en gek zit dicht bij elkaar soms. Deze man liep op vreemde faunachtige schoenen gecombineerd met een groene maillot.

Hij had zijn televisie thuis in onderdelen aan het plafond gehangen met de beeldbuis los. Het werkte nog steeds prima. Er zaten wel meer draadjes los in en om deze man. En niet alles werkte nog optimaal……

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Op een dag vertrouwde hij me toe, dat hij zo graag eens een grote terroristische aanslag zou plegen. Ik dacht dat hij een grapje maakte. Toen de discussie zich verder ontspon bleek echter, dat hij er hele rare denkbeelden op nahield: Zijn ideaal was om een televisiestation op te blazen. Mensen doden was niet de bedoeling. Maar als bijkomende schade misschien niet te vermijden. Meuh…

Wilde hij indruk maken op Heks? Dan koos hij de verkeerde methode. Ik denk echter, dat er iets heel anders aan de hand was. Het idealiseren van dit soort gruweldaden lijkt een onuitroeibaar kwaad in de kop van sommige mensen met veel onverwerkte ellende en een gebrek aan empathie. Hun innerlijke woede hangen ze aan een extreem ideaal zodat ze hun gewelddadige gedrag kunnen rechtvaardigen….

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Later dit weekend heb ik Don Leo aan de telefoon. Hij heeft alleen maar ellendige verhalen te vertellen. Mijn held is al jaren mantelzorger van een goede vriendin van hem. Het is bijna een volledige baan. Nu is ook een goede vriend terminaal ziek.

Als we tot slot Parijs bespreken wordt het me teveel. ‘We zitten midden in de derde wereldoorlog, Heks. Mensen hebben het niet in de gaten, maar dat is wat er aan de hand is!’

‘Oh Don, ik kan er eventjes niet meer tegen. Ik denk dat je gelijk hebt. We leven in een gestoorde wereld. Gehersenspoelde idioten blazen zichzelf op in een poging zoveel mogelijk onschuldigen mee te trekken in hun graf. Mij lukt het al niet om mijn kleine amoebe-wereldje vreedzaam en liefdevol te houden. Ik werk aan mijn Bubbel. Maar tegen dit soort geweld is geen Bubbel opgewassen…..’

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

De derde wereldoorlog is er eentjes van terroristen. De tijden dat we elkaar op een veldje te lijf gingen zijn definitief voorbij. Vanaf nu woont de vijand in je straat. Een kwaadaardige cel in je eigen lichaam. Een agressieve uitgezaaide kanker in onze maatschappij.

Kanker wordt over het algemeen met veel agressie bestreden. Chemo en bestralingen……Beter zouden de voorwaarden van het ontstaan van die kanker worden aangepakt.

Ik heb ooit in Frankrijk onder Moslimjongeren verkeerd. Ze zaten in zo’n rotpositie. Ook hield Frankrijk indertijd nog steeds flink huis in Algerije. Allerlei economische belangen zoals uraniummijnen werden begin van dit millennium nog veiliggesteld met alle mogelijke middelen. Legaal en vooral ook illegaal…..

Dus Frankrijk heeft ook boter op zijn hoofd.

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Ontspoorde jongeren met een machinegeweer. What’s new? In de Verenigde Staten schieten ze soms een complete school overhoop. In combinatie met een gevaarlijke organisatie zoals IS transformeren ze tot een agressieve maatschappelijke kanker.

Het is zo belangrijk om te blijven werken aan gezonde maatschappij. Met respect, empathie, compassie, liefde….. Een leefwereld, waarbij zulke kwaadaardige cellen op natuurlijke wijze worden opgeruimd. Door transformatie van de haat in liefde……

Doris Lessing heeft een geweldig boek geschreven over het onderwerp: De barmhartige terroriste.’ Een onthullend inkijkje in de gestoorde geest van personen, die dit soort dingen doen. Het zou verplichte literatuur moeten zijn op alle scholen wereldwijd.

barmhartige terroriste

De laakbaarheid van maakbaarheid: Doctor Phil breekt een lans voor chronisch zieken. Maarten van der Weijden mag van geluk spreken. En Heks roept de wereld op om zich te laten informeren over de slopende ziekte ME.

vMAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,

Alweer Doctor Phil? Mijn god, Heks, heb je niks beters te doen dan naar een televisieprogramma te kijken, dat menselijke ellende gebruikt om door de bank genomen volstrekt onverschillige medemensen te entertainen?

Om eerlijk te zijn: Nee. Regelmatig heb ik echt niks beters te doen. Van alle hopeloze shows, series en reality tv is dit vaak nog de beste optie. En ergens naar kijken als ik helemaal voor pampus lig is vaak mijn redding: Het leidt af van malaise in mijn lijf.

MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,

In spirituele kringen krijgen pijnpatienten vaak het advies om zich te focussen op die pijn teneinde het los te laten. Een waardeloos advies.  En het hoeft geen betoog: Vaak tegen het toch al zere been. Letterlijk.

‘Je moet het een plekje geven,’ zegt mijn therapeut tijdens de eerste sessie, ‘Dat vind ik ook zo’n rottige uitspraak. Waar is dat plekje dan?’ Dit soort levenswijsheden komen vaak uit monden van mensen met weinig inlevingsvermogen en een oordeel als een olympisch stadion.

De laatste dagen zie ik tijdens het levenloos zappen een aantal keer een fragment van de Phil-show voorbijkomen. Steeds hetzelfde stukje. Tot drie keer toe! Het is slechts een klein item over chronisch zieke patiënten. Direct de eerste keer ben ik bijzonder geraakt: Tranen stromen over mijn wangen en ik maak zelfs wat notities voor een blogje…..

MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK, MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,

Vanmorgen zit ik een heel programma uit. Het gaat over een moeder en een dochter. De dochter heeft al 7 jaar niet met de vrouw die haar gebaard heeft gesproken. ‘Omdat ik de hoorn erop heb gegooid tijdens een naar telefoongesprek,’ jammert de moeder. Dat gejammer zit in haar pakket blijkt. Het keert regelmatig terug.

Het grappige is, dat de dochter meer reden tot jammeren heeft. Ze doet dat echter niet. Rustig legt ze uit, dat haar leugenachtige mamaatje jarenlange verwaarlozing, gepaard gaande met verbaal en fysiek geweld alsmede drugsverslaving, onder de mat probeert te vegen.

Dochterlief heeft er maar liefst een gehoorbeschadiging aan over gehouden. En een whiplash…..Er zit een ongelofelijke hoop ellende in moeders persoonlijke doofpot en ze is doof geworden voor herhaaldelijke verzoeken die beerput te openen….

Sterker nog: Ze ontkent haar aandeel volledig. Welke beerput? Ze weet van niets!

levenswijsheden, begrip, understanding is love

Tot overmaat van ramp gaat het ouwe wijf vol in de aanval. Het is een ongelofelijk zelfzuchtig en gemeen mens. Ze gaat maar door met liegen en manipuleren. Contraproductief gedrag natuurlijk. Gelukkig maar dat Phil erbij zit.

Zodoende komt er voor de leden van dit gezin toch nog een voorzichtige toenaderingstherapie voort uit de confrontatie. Hoe is het toch weer mogelijk?

‘Het is je familie,’ zegt de good doctor tegen de mishandelde dochter, ‘Die mensen zijn belangrijk in je leven. We gaan ons best doen.’ Hij ziet blijkbaar nog kansen.

levenswijsheden, begrip, understanding is love

Tja. Dat past wonderwel in de huidige tendens in therapieland om steeds maar te blijven proberen om het menselijke gedrag te veranderen. Als een soort Haarlemmerolie moet een cognitieve benadering ons verlossen van allerlei ellende. Zowel slachtoffer als dader krijgen het advies:  KIJK ER EENS ANDERS TEGENAAN! In plaats van: NEEM EENS WAT GEZONDE AFSTAND……

MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK, MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK, MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,

Aan het eind van het programma komt er nog een klein item. En wie schetst mijn verbazing? Het is alweer dat stukje over chronisch zieken. Hoe bestaat het? Deze keer ga ik er eens goed voor zitten. Ik pak mijn computer en noteer het gesprek woord voor woord:

Phil: Al jaren verbaas ik me erover. Waarom worstelen chronisch zieke mensen hier zo mee? Als je een ziekte hebt , wat het ook is, maar zeker zoiets als Reumatoïde Artritis, een auto immuunziekte, is het belangrijk om geen façade op te houden, maar eerlijk te zijn tegen familie en vrienden, zodat ze zich erin kunnen verdiepen. 

Het is belangijk om te weten dat er ook psychologische componenten zijn, want zo’n aandoening kan frustrerend zijn en je mentaal uitputten.

Vrouw met RA: Het beïnvloedt me ook in sociaal opzicht met vrienden en familie. Ik hoor mezelf liegen dat het goed met me gaat, maar dat is niet zo. Ik verberg me achter een glimlach. 

Phil: ‘Zo wordt je eenzaam. Vervolgens raak je depressief, Dat leidt tot een isolement. Het ene komt uit het andere voort: Een sneeuwbaleffect! Je eigen houding is zo belangrijk bij de behandeling die je moet ondergaan en alle dingen die je voor je ziekte moet doen.’

Herkenbaar!!!!!!

levenswijsheden, begrip, understanding is lovelevenswijsheden, begrip, understanding is love

Heks heeft het helemaal getroffen met haar chronische aandoening. Officieel ben ik gek. ME, Myalgische Encyphalomyelitis, is volgens de achtergebleven Nederlandse heren en dames doctoren een psychiatrische aandoening.

Buitenlandse onderzoeken worden genegeerd. We krijgen geen behandeling. Geen medicatie. Artsen roepen ons op om ons niet te wentelen in onze kwaaltjes…… Verplegend personeel beklaagt zich, dat deze hopeloze patiënten niet beter willen worden.

MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,

En dit alles omdat de politiek ons niet wil erkennen. Dat kost te veel geld. Je kunt beter een hogesnelheidstrein naar Brussel aanleggen en laten mislukken. Kosten 11 miljard euro……

MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,

In mijn privéleven is het helaas al niet veel beter gesteld. Er zijn maar een paar mensen, die een realistisch idee hebben van mijn ziekte. Op 2 handen te tellen. Maar dan wel de handen van iemand, die in een houtzagerij werkt.

levenswijsheden, begrip, understanding is love

Ik heb een grote familie en een uitgebreide vriendenkring. Onder hen is nooit iemand geweest, die zich echt diepgaand in mijn aandoening heeft verdiept. In de zin, dat ze er over lazen, lid werden van de ME-vereniging of anderszins probeerden wat begrip te kweken voor mijn beperking. Wel heb ik regelmatig afschuwelijke dingen naar mijn kop gekregen.

Zoals van iemand met een medische achtergrond: “Goh, mijn collega kreeg ME. Ze lag van de ene op de andere dag compleet omver. Het is dus wel degelijk een ziekte heb ik ontdekt, want deze vrouw is absoluut geen aanstelster. Ook heeft ze altijd hard gewerkt, dus lui is ze niet.’ Heks was toen al 20 jaar ziek. Deze vriend zag me dus al die tijd als een luie aanstelster.

levenswijsheden, begrip, understanding is love

De hoeveelheden ongevraagd en zeer kwetsend advies, dat ik van mijn ongeïnteresseerde medemens in mijn maag gesplitst heb gekregen is echter niet te tellen. Ze weten dus niet waar ze het over hebben, maar vertellen je wel eventjes, dat je beter je best moet doen. Bah.

Op televisie zie ik ook nog Maarten van der Weijden, genezen van kanker, Olympisch Kampioen en schrijver van het boek ‘Beter‘. Hij doet een aantal verfrissende uitspraken:

‘Ik heb ongelofelijk veel geluk gehad, dat ik genezen ben. Dat heeft niets met doorzettingsvermogen, wil of vechtlust te maken. Ik lag op een kamer met drie andere kankerpatiënten. Zij deden hun best met conditietraining en dergelijke. Ik lag lui ziek te zijn. Zij zijn allemaal dood en ik ben er nog…..’

Ook zijn gouden medaille was volgens hem een kwestie van geluk. En voorbereiding. Grappig genoeg verdient hij de kost als motivational speaker. Dat lijkt dan toch weer te wijzen in de richting van een maakbaar leven. ‘Ach, die maakbaarheid. Dat is toch zo’n raar fenomeen,’ beweert hij tijdens het interview.

MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,

De maakbare mens leidt al snel tot de macabere mens. Met een hart van steen en een fors oordeel over degenen die het niet gemaakt hebben. Terwijl ik dit zit te schrijven zie ik dergelijke praktijken op televisie voorbijkomen in mijn favoriete soap ‘The Bold’.  Daar spelen zich weer tenenkrommende zaken af als de zoon des huizes stiekem een minnares neemt en vervolgens het hele familiebedrijf naar zich toe manipuleert.

Hij heeft het gemaakt ten koste van anderen. En dat is vaak de kern van die maakbare samenleving. Wederkerigheid, liefde en compassie verdwijnen ten koste van doelstellingen, ijskoude cijfers en het belang van een paar zakkenvullen narcistische psychopaten aan de top. Hop!

Lees hier over de gevolgen van de ziekte ME voor de patiënt.

MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK, MAAKBAARHEID, MAAKBARE SAMENLEVING, MAAKBAAR GELUK,

Pief! Paf! Poef! Voor je het weet ben je een boef! Huiselijk geweld onder de aandacht bij Doctor Phil. Schietgrage Amerikanen vallen bij bosjes tijdens echtelijke ruzies. Lang leve de wapenwet!

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Vanmorgen sta ik op met Dr Phil op de televisie. In de badkamer zijn de Mannetjes van Portaal hun kunsten aan het vertonen. Het huis stinkt naar de chemische zooi, die ze op mijn muren en vloer smeren. Ik krijg tevens een nieuwe intercom. Goh, nou, kan het er af? Na vijfentwintig jaar de bel niet horen! En evenzovele jaren klagen hierover…

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Bij Phil is het ook al geen vrolijke boel. Het gaat vandaag over huiselijk geweld. De beroemde American football-speler Ray Rice van de club Baltimore Ravens kan zijn handjes niet thuishouden. Op een bewakingsvideo genomen in een lift is te zien hoe deze man zijn vrouw bewusteloos slaat. Die beelden zijn de wereld over gegaan. En raad eens wie in tweede instantie de Zwarte Piet toegespeeld krijgt? De vrouw! ‘Hoe is het mogelijk, dat ze bij hem blijft?’ ‘Slappe hap.’ ‘Domme koe.’ Heel Amerika is over haar heen gevallen.

Vrienden van het stel zijn te gast in de show. ‘Het zijn geweldig leuke mensen. We hebben nooit iets gemerkt van enige agressie bij één van beiden.’ De vrienden hebben allebei een familielid verloren door huiselijk geweld. In de Verenigde Staten is dat aan de orde van de dag blijkt. Ja, dat krijg je al je iedereen maar met een wapen laat rondlopen. Een vrouw verschijnt in beeld. Zij heeft haar echtgenoot afgeknald……

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

‘Ik heb er heel veel spijt van. Ik hield van mijn man. Het was mijn beste vriend. Zo’n leuke man! Als hij tenminste niet in een klotebui was. Na een slechte dag op zijn werk verhaalde hij zijn agressie op mij.’ Lijkt me inderdaad een bijzonder aardige kerel. Echt een goede vriend…..

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

‘Op een dag was ik in de badkamer, toen hij binnenkwam met een pistool. Of ik hem maar eens wilde neerschieten. Ik had namelijk gezegd, dat ik hem dood wilde. Om te voorkomen, dat hij mij kon vermoorden en zeggen dat het zelfverdediging was heb ik het pistool leeggeschoten op de deur. Toen heeft mijn man dat ding opnieuw geladen.’

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

‘Daarna ging hij nog een wapen halen voor zichzelf, zodat we tegen elkaar konden vechten, als in een duel.’ Mijn god, hoeveel vuurwapens heeft het gemiddelde Amerikaanse huisgezin eigenlijk in huis? En zijn ze niet gewoon hun eigen ergste vijand met die dingen?

En zich maar druk maken over terroristen……

‘Toen mijn man terug kwam heb ik hem neergeschoten, want anders had hij mij vermoord. Ik wilde alleen op zijn voeten schieten, net zoals ze dat doen in series op televisie….’

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandelingHUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Er is ook een vrouw, die het opneemt voor het slachtoffer in de lift. ‘Belachelijk, dat zij wordt aangevallen op het feit, dat ze bij deze man blijft. Ik heb ook iets dergelijks meegemaakt en het heeft me twee jaar gekost om te vertrekken. Ik hield van mijn man. Ik kon ook niet weg, hij liet me niet gaan. Pas na maanden voorbereiden had ik een vluchtplan voor elkaar.’

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandelingHUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Een man zegt over het geweld, dat zijn zuster fataal werd: ‘Tijdens hun huwelijk was er altijd wel sprake van verbaal geweld, maar ik heb nooit iets gemerkt van fysiek geweld. Pas toen zij hem verliet werd hij echt venijnig. Hij bleef haar lastig vallen en uiteindelijk heeft hij haar gedood. Mijn moeder kreeg ook een kogel, maar zij heeft het overleefd. Maar ja, wat voor’n leven heb je nog, als je je dochter voor je ogen ziet sterven? Afgeslacht als een offerlam?’

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Het begint met schelden. Ik denk aan mijn buren: Die verschrikkelijke gefrustreerde ouwe kerel, die zijn echtgenote dagelijks de huid vol scheldt. Haar uitkaffert en vernedert. En zijn al even vervelende zeurkous van een vrouw. Die op al zijn betweterige geneuzel een minstens zo betweterig weerwoord heeft. En hoe zij haar passieve agressie weer verhaalt op Heks, als ik haar op straat tegen kom. Niet te geloven, wat er voor’n vuiligheid uit de mond van dit onderdrukte gemelijke wijf komt…….

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandelingHUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Zo geven we onze pijn door, generatie op generatie. Sommige mannen slikken er nog wat anabolen bij, word je nog eens extra agressief van. En vrouwen zitten massaal aan de pil, hetgeen je krachtige vrouwelijke cyclus doodslaat. Zodat je chemisch murw gemaakt in een chronische namiddag-dip al die vernederingen ook nog eens slikt. Want zeg nu zelf. De wereldwijde epidemie van huiselijk geweld is toch eigenlijk te gek voor woorden……..

Goddank zijn we hier in ons kikkerlandje niet allemaal bewapend. Op een incidentele gestoorde knuffelcrimineel na dan. En moet je zien, hoe die zijn omgeving heeft getiranniseerd!

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandelingHUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Leeuwen hebben klauwen, slangen spuiten gif. Wolven trekken met hun krachtige kaken hun prooi aan stukken. Een pijlstaartrog wil nog wel eens een mens spiesen. En een haai vreet je met het grootste gemak op.

De mens is maar een slap wezen. Ons gebit is nauwelijks in staat om fatsoenlijk in een appel te bijten. Laat staan om iemand te verscheuren. Hoe we die zondeval ooit voor elkaar hebben gekregen blijft een raadsel……

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

We hebben slechts machteloze klauwen. Uitgezonderd vrouwen uitgerust met gelnagels…. Afschrikwekkend brullen kunnen we niet, op een incidentele operazanger na dan. We kunnen ook niet echt heel hard lopen op onze twee miezerige beentjes. Ons zwemmen valt volledig in het niet bij de gemiddelde vis. Kortom: We zijn weerloze wezens.

Wel kunnen we wapens in elkaar knutselen. Dat komt omdat we zo intelligent zijn! Daarmee gaan we elkaar dan maar te lijf! Waarom? Welk zoogdier doet dat? Behalve de mens?

‘Homo homini lupus’: De mens is de mens een wolf’ zeiden de Romeinen al. Laat ik er dit over zeggen: Wolven zijn heel wat socialer dan wij mensen…..

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Pief paf poef