Corona thuisisolatie heeft ook voordelen. Heks laat bijvoorbeeld haar snor staan. Hij is lichtblond op een paar haartjes na. Vanaf anderhalve meter nauwelijks waarneembaar op de bovenlip, daar heb ik dan weer geluk mee. Deze Corona crisis maakt niet alleen ons mensen ziek. Het geneest Moedertje Aarde van diezelfde mensheid ……. En soms ook ons van onszelf. Mij wel in elk geval. Ja, Heks wil graag lachend doodgaan, het kan me echt niet schelen waaraan, maar vooral moet ik toegeven, wil ik leven, volop leven. Samen leven.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Dit virus brengt naast bakken ellende ook onverwacht goede dingen. Eigenlijk al direct. Nog voor de pleuris echt uitbreekt. Heks roept bijvoorbeeld al zeker vijf jaar elke dag dat ze dood wil.

Minstens een paar keer. Het ligt een beetje aan de depressiecurve van de dag. Valt het mee, dan maar een keer of twee. Er zijn dagen geweest, dat het in mijn mond bestorven lag.

Natuurlijk schaam ik me altijd dood over dit soort uitspraken. Mijn weinig verheffende smeekbede. ‘Ik meen het niet, hoor, echt niet!’ komt er dan ook altijd achteraan.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Heks weet wel beter. Ik heb ooit liggen sterven in een ziekenhuis. Ik ben ooit door een chaos van bloed, flauwtes, een kakofonie aan geluiden, inderhaast opgetrommeld zorgpersoneel en artsen, gevolgd door een spoedoperatie…. heen gegaan. Meermalen besef ik nu. De tweede keer was ook geen pretje. Maar de eerste keer lag ik echt te sterven.

Naast mijn bed lichtfiguren. Troost. Ik vloei vermoeid uit mijn kruin. En er weer in. Pijn, pijn.

‘Rustig maar, Heksje’ Ik vlieg over de stad naar een dorp in de buurt. Daar zit mijn familie ongerust om de keukentafel. Een grote pot koffie houdt hen gezelschap. Wat zijn ze ongerust.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik vervolg mijn reis. Zo ver weg van de helse geluiden op de achtergrond. De herrie op de operatiekamer.

Ik ontwaak op een Intesive Care. Maar ik herken het niet als zodanig. Naast mijn bed staat een engel. Ik ben in de hemel beland. Maar wat gek, er steken allemaal slangen uit mijn lijf. En ik heb geen vleugels! Of lig ik er soms op?

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Die ervaring heeft me geleerd hoezeer ik aan het leven hang. Een sterke draad tussen mij en mijn getormenteerde lichaam. Hoe ik bleef luisteren tijdens de operatie naar de herrie. Om niet te verdwalen.

Een dag liggen sterven is me niet in de koude kleren gaan zitten. Op de 1 of andere manier nemen ze me aanvankelijk totaal niet serieus. Pas als mijn moeder en oudste zus alarm slaan bij personen met gezag, mijn zus heeft in datzelfde ziekenhuis gewerkt, ze kent de juiste mensen, word ik serieus genomen.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Pas als ik 3,5 liter bloed in mijn buikholte heb verzameld, ik heb een nabloeding na een operatie, gaat het mes er opnieuw in. Net op tijd. Eigenlijk mag je spreken van een medische wonder.

Ik hou er een levenslange diepe angst voor ziekenhuizen aan over.

Maar ook weet ik nu tot in mijn tenen, dat alles wat leeft wil leven. Ook ik. En ik weet zeker, dat er iets is na deze wereld. En niet alleen de wereld, waaruit wij verdwijnen, zoals dichter Karel Jonckheere ooit dichtte.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Toch roep ik dus jarenlang, dat ik dood wil. Uit pure frustratie. Heks is in een woedeloop terecht gekomen. Mijn nijdige slang bijt in haar eigen staart. En daar wordt ze dan weer heel pissig om…..

Dan komt dit verdomde virus. Een stukje instabiel RNA, dat ik maar beter niet in mijn systeem kan krijgen. Het idee om als een varken te gaan liggen sterven. Ergens in mijn eentje. Met een beetje geluk nog op een plekje op een IC ergens. Mijn dieren in paniek…..

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Opeens voel ik het vanuit mijn tenen. Ik zeg oprecht vanuit de diepste diepte van het hart van mijn hart, dat ik wil leven. ‘Ik wil niet dood!’ Elke cel in mijn lichaam meent het. ‘Ik hoop maar, dat het niet te laat is,’ denk ik er gek genoeg achteraan. Dat niet anderen, die altijd van het leven hebben gehouden voorrang krijgen. Dat ik aan mijn jarenlange smeekbede word gehouden en alleen de levenslustigen hier mogen blijven.

Het zou wel eerlijker zijn. Maar het leven doet niet aan eerlijkheid. Daar heb ik nu dan eens geluk mee. Waarom sommige mensen het altijd voor hun kiezen krijgen is een raadsel. Zo’n virus is een mysterie. Behalve voor de RIVM dan.

Het is alsof Moedertje Aarde ons afschudt van haar door ons geïnfecteerde huid. De wereld herademt letterlijk, terwijl wij onze adem inhouden. Terwijl doodzieke mensen naar adem snakken.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Heks zit vaak in de hoek, waar de klappen vallen. Dus het kan maar zo gebeuren, dat ik ondanks mijn voorzichtigheid van de laatste tijd toch ziek word. ‘Misschien moet ik maar zorgen, dat ik het snel krijg,’ grap ik duister tegen Steenvrouw, als ik haar op drie meter afstand even spreek, ‘Dan weet ik in elk geval zeker, dat er nog een IC-bed is…’

Maar alle gekheid op een stokje. Alle flauwe foute grappen ten spijt: Heks is er een stuk rustiger onder. Wat komt komt. Ik doe mijn best. Misschien is het genoeg. Misschien niet.

Als ik zodoende los raak van mijn verkrampte angstige zelfje, zie ik plotseling zoveel licht. Zowel in het dagdagelijkse leven, de kleine wonderen, alsook met mijn geestesoog. Ik zie de aarde omgeven door lagen lichtwerkers. In vele dimensies met hun duizenden geloofssystemen is van alles aan de hand! Een overweldigende ervaring.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Terug in mijn eigen nogal opgerekte geloofssysteem word ik eindelijk het radertje, wat ik al jaren ben. Een klein narrig broodkruimeltje van een lichtwerkertje morrelend aan de rok van het universum (Vrij naar (Lucebert , Ik tracht op poëtische wijze). Met een heksige haakneus.

Maan schrijft me een lange brief. ‘Heks wat ben ik blij, dat je eindelijk….. Jaren lang vloeide er voornamelijk venijn uit je pen…… ‘ En zij is niet de enige, die me een dergelijk bericht stuurt.

Ja, Heks wil graag lachend doodgaan, het kan me echt niet schelen waaraan, maar vooral moet ik toegeven, wil ik leven, volop leven. Samen leven.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

 

‘Love yourself for dummies,’ hernieuwde uitgave. Met extra veel tips om jezelf lief te hebben ondanks onvolmaaktheden, lage bankrekening, verkeerde huidskleur, verkeerd geslacht, teveel/te weinig of geen geslacht, overgewicht, zweverigheid en andere gebreken. We kunnen niet genoeg van onszelf houden. Helaas zijn we doorgaans niet erg scheutig met eigenliefde. Terwijl het zo heilzaam is! Een vicieuze cirkel.

‘Love yourself and love God,’ aan het woord is mijn leermeester Alex Orbito. De man, die zijn patiënten op geheel Filipijnse wijze met zijn blote handen opereert. Voor ons westerlingen een onbekend fenomeen.

Uiterst wantrouwig worden we van dergelijke praktijken. Iedereen roept direct dat het gaat om regelrechte oplichting met behulp van kippenbloed. Maar Heks heeft er, als doorgewinterde medewerker van zijn vrijwilligersdreamteam, te vaak met haar neus bovenop gestaan om dit te kunnen onderschrijven.

De arme man is zelfs wel eens ergens in de gevangenis beland door zijn altruïstische edoch in onze ogen onconventionele manier om de mensheid te helpen. Ook werd hij een keer gekidnapt door een malafide oliesjeik om een familielid te genezen……..

Tot overmaat van ramp heeft hij ooit maanden in Italië huisarrest gehad, terwijl een groep fanatieke wetenschappers zich op allerlei bewijsmateriaal stortte. Hele vreemde dingen troffen ze aan. Onverklaarbaar weefsel. Dematerialiserende bewijsstukken. Maar nergens kippenbloed.

‘Peace is every step. I have arrived, I am home. The Kingdom of God is here and now…….’ zomaar wat uitspraken van een andere leermeester van Heks, Thich Nhat Hanh. Onze geliefde filosofische Zen Boeddhist, die de term interbeing in ons bewustzijn heeft gelanceerd.

Onlangs zit ik ergens in ons moerassige kikkerlandje op een eeuwenoude grafheuvel. Ik denk aan al onze voorouders. Hoe ze zich kapot ploeterden om zichzelf in leven te houden. Een keihard bestaan. Overleven.

De gevaren bezweren door middel van offers en rituelen. De wereld trotseren met magie. Een samenleving vergroeid met het landschap. Ons huidige landschap. Maar dan een zeer ruige zompige versie.

‘Wij hadden het ook niet gemakkelijk, hoor,’ lispelt een voorouderlijke stem in mijn geestesoor. Wat een dooddoener, zul je zeggen. Een dooddoener door een dooie. Het moet niet gekker worden…..

Reken maar dat ze een hard leven hadden, die voorouders van ons.

 

Gek genoeg relativeert dit inzicht mijn huidige gespartel. Mijn gemopper en gebaal van mijn luizige leventje. De gemiddelde voormoeder zou tekenen voor zo’n leventje. Geen dagdagelijkse strijd om iets eetbaars op tafel te krijgen. Niet op je blote knietjes kleding wassen in een ijskoud beekje, geen kwaaie woeste kerel met knots, die je alle hoeken van je plaggenhut laat zien, NOOIT HONGER…..

Niet vijftien keer bevallen en al je kinderen overleven. Niet een dierbare offeren aan de goden voor een goede oogst. Nou ja, zo kun je nog wel eventjes doorgaan.

Wel aten ze allemaal biologisch. Iets, dat nu als een luxe wordt ervaren. Ook was niemand suikerverslaafd. Of gokverslaafd. Alcohol is iets van alle tijden. Maar er ging vast geen kratje bier doorheen op een warme zomeravond. En in de winter lag je sowieso vroeg in je nest…..

Gisterenavond ervaar ik diepe rust in mezelf. Snuitje ligt te knorren op mijn schoot. De laatste tijd zit ze als een pluizig snorrend bolletje aan me vastgeplakt. Het zijn de laatste loodjes voor mijn schatje. Zolang ze eet blijft ze leven. Muizenhapjes gaan er in. Heks is voortdurend in de weer om iets lekkers te verzinnen binnen haar dieet.

‘No coming, no going,’ zingt het zachtjes door me heen. Ik voel hoe mijn schatje in mijn hart woont. Waar ook Koe, Prinsje en Ysbrandt hun plekje hebben. Mijn overleden huisdieren drentelen al weken door mijn huis.

Ze blijven een beetje in de buurt voor het geval dat….

Het geval wil, dat mijn poesje nog ligt te leven. Knorrend en snorrend. Het Koninkrijk Gods is hier en nu. De Grote Moeder is overal aanwezig. Er is geen dood, slechts verandering. Ik weet wel, dat ik mijn schatje enorm ga missen. Maar ook weet ik dat ze voortleeft in mijn hart.

Tot in mijn tenen geniet ik van onze vrijpartijtjes samen. I have arrived, I am home.


‘Love yourself and love God.’ Heks voelt de Grote Moeder door haar handen stromen. Ik rust in haar vrede. Een beetje van mezelf houden is genoeg. Dat is al meer dan gemiddeld.

‘Maar is het dan niet oneindig narcistisch om alleen maar zo’n beetje van jezelf te houden?’ Nee. Een narcist houdt niet van zichzelf, kent zichzelf niet, kijkt niet in zijn eigen spiegel……. Jezelf eindeloos spiegelen in de bewondering van anderen is niet wat ik bedoel.

Je kale armetierige zelfje liefhebben. Ontdaan van toeters en bellen. Je eigen ruggensteun zijn. Je eigen grootste fan. Zoiets. We doen ons best.

   

 

 

Ben je boos? Pluk een roos! Zet em op je hoed, dan ben je morgen weer te pruimen. Te nassen. Sommige mensen dragen nooit een hoed en dat is te merken ook! Heks krijgt onzinnige verwijten naar haar kop van een chagrijnige moederkloek. Eigenlijk verdient het mens billenkoek, maar ik geef haar een koekje van eigen deeg!

Maandag fiets ik door de stad op weg naar de Koerdische fietsenmaker. De man heeft mijn fietskar in reparatie. Heks is benieuwd wat hij nu weer heeft verzonnen om het ding aan de praat te krijgen. Hij heeft altijd onorthodoxe methoden om het onmogelijke te repareren. Met stukken tuinslang bijvoorbeeld…….

Ik word altijd vrolijk van die kleine man. Wat zijn ogen zien kunnen zijn handen maken en daar houd ik van. Ik ben dus goedgehumeurd. Even voor de goede orde. Ik zit zachtjes te neuriën met mijn hondje dravend aan mijn zijde.

Bij de Haarlemmerstraat vergis ik me in een steeg. Ik moet weer een stukje terug. Braaf ga ik lopen. Ook even voor de goede orde: Ik ben dus niet illegaal door die winkelstraat aan het fietsen.

De stad is uitgestorven vandaag. Mensen zijn massaal andere dingen aan het doen dan winkelen in het laatste obscure deel van deze kilometer koopplezier. Links en rechts staan panden leeg. Ik steek over om in de schaduw te lopen. Voor mijn hondje. Het is warm. Vandaar.

Terwijl ik loop te dromen en glimlachen en zingen passeer ik een vrouw met haar zoon. Ik let er niet op, want er is een zee van ruimte om ons heen. ‘Je loopt aan de verkeerde kant,’ blèrt het achterlijke klotewijf plotseling recht in mijn gezicht. Ik schrik me rot.

Stomverbaasd kijk ik om. ‘Waar heb je het over, gek mens, de straat is uitgestorven. En dan nog: Je mag hier lopen waar je maar wilt!’

Ik ben opeens kwaad. Gek genoeg. Waar komt dat nu vandaan?

De vrouw vindt het geweldig om mijn reactie te zien. Zij is plotseling vrolijk. Betweterig staat ze me uit te lachen. Een subtiel superieur trekje glijdt over haar gemene smoelwerk. Oh, wat geniet ze toch van haar onverwachte schijtactie. Inwendig scheldend schiet ik een steeg in.

Wat gebeurde hier nu?

Ik ben al bijna bij de fietsenmaker als ik een lumineus idee krijg. Ik ga dat pakket shit aan dat gekke mens terug geven. Ik weet nog niet hoe. Eerst maar eens omfietsen en de zaken vanaf een andere kant benaderen!

Als ik aan de andere kant weer de Haarlemmerstraat in loop zie ik het stomme loeder net oversteken naar de andere kant van de straat. Daar gaat ze in het zonnetje lopen met haar sneue zoontje. Aan de verkeerde kant van de straat! Precies op het moment dat ik haar in het vizier krijg.

‘Je loopt aan de verkeerde kant,’ blèr ik zo hard als ik kan. De vrouw kijkt verstoord om. Ziet Heks. Ontploft werkelijk! Zwarte wolken dampen uit haar boze oren, haar fletse ogen spuwen vuur, haar pluizige piekjaar schiet recht overeind van nijd! Vanuit het blinde niets.

Ik zwaai vriendelijk en verlaat snel de straat. Het wijf ziet eruit alsof ze wel een goeie poeier kan uitdelen en dat ga ik maar niet afwachten.

Even later arriveer ik goedgehumeurd bij mijn favoriete fietsenmaker. De boze bui is weg. Teruggeven aan de gulle gever. Helaas voor het zoontje. Die moet nu weer op stap met een chagrijnig stuk moeder. Maar ik ben blij!

Het is de wet van de niet communicerende vaten, die ons hier parten heeft gespeeld.

‘Maar wat win je ermee?’ vraagt Kras me later aan de telefoon, ‘Vertel mij nu eens wat je opschiet met zo’n actie?’

Ik kan er alleen maar dit over zeggen: Mijn leven lang heb ik grotendeels gefunctioneerd als vuilnisvat voor zulke lieden. Zij waren hun shit kwijt en ik was het rijk. Nu ben ik de koning te rijk, dat ik het niet meer binnen laat komen. Helaas gaat het dan wel retour afzender. Er gaan wel meer energetische pakketjes op die manier de deur uit hier in Huize Heks.

Leuk is anders. Alhoewel: Ik heb hier diezelfde avond met Steenvrouw en haar dochter echt enorm om gelachen.

 

Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

© toverheks.com

© toverheks.com

‘Hebt u geen haring meer?’ Heks kijkt verbaasd naar de opgeborgen snijplank aan de kop van de kraam. Geen vet visje meer te verschalken. Wel liggen er nog bakjes gevuld met calamaris en dozen vol mosselen. Mmmmm. Daar zou ik best zin in hebben. ‘Helemaal uitverkocht,’ de Marokkaanse versie van Kapitein Haddock kijkt me triomfantelijk aan, ‘ Er kwam iemand, die er ruim driehonderd meenam, vandaar.’

Heks had net zin in een harinkje. Jammer, jammer. ‘Wilt je drie kilo mosselen voor een tientje?’ Haddock zet alvast drie pakken voor mijn neus, ‘Supervers. Iemand had vijftig kilo besteld, maar die is dan weer niet komen opdagen…..

© toverheks.com

© toverheks.com

Drie kilo is wel erg veel in je eentje. Eigenlijk zou ik …. Of zal ik? Mijn vrienden Fiederelsje en haar Paranimfje hebben vast wel trek in een lekker bekje vol mosseltjes……. ‘Doe maar drie kilo!’ roep ik enthousiast. Even later loop ik verder met mijn nieuwe eenvoetige vriendjes op de rug.

Verwoed onderhandel ik vervolgens over een pot kruiden bij Mabroek. Alweer een Marokkaanse kraam. Heks is zwaar fan hun superverse koopwaar. Waar zouden we zijn, culinair gezien, zonder deze medelanders?

© toverheks.com

© toverheks.com

‘Dus er zitten geen gluten in?’ Ik heb een pot Ras el Hanout in mijn handen. Het kruidenmengsel van Noord Afrika. Mijn vorige versie van dit goedje bleek vol tarwe te zitten gek genoeg. Ik ben dus op mijn hoede. ‘Nee, als het niet op de pot staat zit het er echt niet in,’ beweert de dame achter de kraam pertinent.

Ik reken af, draai me om en kijk recht in het gezicht van de Wilde Boerenzoon. ‘Ha Heks,’ zegt hij kalm, ‘Je was zo druk bezig, ik dacht, ik wacht maar eventjes rustig af. Maar je hondje had me al gespot. Hij stond vrolijk naar me te kwispelen, haha. Zou hij me nog herkennen?’

© toverheks.com

© toverheks.com

Ik vlieg mijn reusachtige vriend om de hals. Ha, wat gezellig toch weer. ‘Ga je mee koffie drinken? Ik trakteer!’ Snel loods ik hem mee naar een klein koffiehuis, waar ze een heel goed bakkie schenken. Ik moffel mijn boodschappen onder de tafel en leg mijn hondje aan mijn voeten.

Al snel zitten we als vanouds te giebelen. De Wilde en Heks hebben een vreemde uitwerking op elkaar. Een hilarische boerenchemie zogezegd. Als plattelanders onder elkaar kunnen we gigantisch de draak steken met van alles en nog wat. Zo ook vandaag. We raken verstrikt in een gesprek over politiek.

© toverheks.com

© toverheks.com

‘Nederland is het rechtse pilotland van Europa geworden. We lopen allang niet meer voorop, als het om sociale maatschappelijke voorzieningen gaat, maar wel als het om het uitkleden van de zorg en ander rechts geleuter gaat,’ roept mijn vriend. Hij geeft me een snelle edoch uiterst doordachte analyse van ons huidige rechtsbestel en maakt me ontzettend aan het lachen.

Hinnikend geef ik commentaar. Om ons heen kijken de mensen raar op. ‘Ja, we horen het wel,’ ginnegapt een man achter ons, ‘en we zijn zwaar geschokt door de kanttekeningen die jullie plaatsen bij het huidige beleid!’ Hilariteit alom.

We bestellen nog een kopje koffie. ‘Heks, wat heerlijk om je te zien, you made my day,’ mijn vriend geeft me een berenknuffel,  nadat we zijn fiets hebben teruggevonden. Het is namelijk opeens kwart voor zes en De Wilde heeft zijn bolide in een fietsenrek van de gemeente geparkeerd. ‘Die rekken halen ze om half zes weg, Heks, bij het scheiden van de markt….’

Die avond app ik Fiederelsje en  Paranimf. ‘Zin in mosselen? Zal ik morgen langskomen met een lekker maaltje?’

© toverheks.com

© toverheks.com

Zondagmiddag fiets ik met een fietskar vol eten, (soep, voorgerecht, hoofdgerecht, toetje), naar de Merenwijk. VikThor draaft aan mijn zijde. Het is stervenskoud, maar ik heb nergens last van. Ik draag mijn isolatiepanty van de Action. Een wonder van warmte rondom mijn fietsende benen. Een enorme nepbontmuts prijkt op mijn kop.

Mijn vrienden zijn herstellend van een griepje. ‘Dan komt zo’n mosseltje wel te pas, dacht ik zo,’ Heks is helemaal ingenomen met haar feestmaal. ‘Ja, zo gek, Heks. Ik zei net tegen mijn lief dat ik zo’n zin in een maaltje mosselen had. Vier uur voordat je appte! Echt waar….!’

© toverheks.com

© toverheks.com

Gezamenlijk trekken we lange baarden van de zwarte schelpen. We wassen ze, kijken grondig of er geen slijkmosseltjes tussen zitten, gooien de verdachte mosselen opzij….. Niet veel later zitten we dan heerlijk te smikkelen met zijn drieën. Of eigenlijk vieren. Ook VikThor krijgt een paar mosseltjes voor de gulzige kiezen!

Mooi hoe het leven meandert langs mosselbanken, poelen vol vriendschap en vertrouwd geluk. Mijn dag kan dan ook niet meer stuk.

Tevreden peddel ik door de vrieskoude nacht weer naar huis. Mijn viervoetige vriend kan nog eventjes lekker rennen. Daar heb ik straks ook geen omkijken meer naar. Mijn hart vult zich met dankbaarheid. Loopt over van liefde. Wat heb ik hiervan genoten! Geluk zit toch echt in kleine dingen. Ja: Het leven is goed.

© toverheks.com

© toverheks.com Zet je klompjes bij het vuur!

Een ei hoort erbij. Dus ben jij dat ei? Wees blij! Maar zelfs een ei heeft behoefte aan grenzen. Een schaal, een schil. Een roze bril. Een eigen bubbel is wat ik wil!

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM Je kunt natuurlijk ook gewoon in je ei blijven zitten…….

‘Heks, ik geef je twee flesjes Vernix mee, zodat je nooit meer zonder zit,’ mijn homeopaat is druk bezig met het klaarmaken van de remedies, ‘Kijk, ik maak ook een extra flesje, waarmee je zelf weer verstuivers kunt prepareren. Om de ruimte om je heen schoon te houden.’

Vernix is de ultieme beschermer. Dit homeopatische middel is gebaseerd op huidsmeer van baby’s gek genoeg. Die komen vanuit de veilige baarmoeder terecht in onze gestoorde wereld vol narigheid en ellende en kunnen dus wel een beetje bescherming gebruiken.

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM  Onze mooie planeet van een afstandje: Dan zie je alle ellende niet……

En laat Moedertje Natuur daar nu dit wonderbaarlijke smeermiddeltje voor hebben gebrouwen. Ook zeer gewaardeerd door rijke dames met huidproblemen overigens….. Die schrapen dolgraag een zuigeling af om er weer wat jonger uit te zien!

‘Dat paranormale heb je ongetwijfeld zo enorm ontwikkeld als overlevingsstrategie. Als je altijd op je hoede moet zijn, als de omgeving uiterst onveilig is, als je je altijd afvraagt hoe iemands pet nu weer staat of als je altijd bang moet zijn voor klappen……. dan moet je het hebben van je innerlijke radar om het gevaar te zien aankomen…..’

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM Toktoktok

‘Maar nu zit je met de gebakken peren. Je tast nog steeds met antennes en voelsprieten je hele omgeving af op zoek naar gevaar. Je staat gewoon veel te open. Die grenzen van jou zijn echt je makke.’

Met een voorraadje Vernix op zak ga ik weer naar huis. Het hele afgelopen jaar ben ik al bezig om mijn grenzen beter te leren stellen. En steeds blijkt dat ik er weinig van bak.

Het zijn niet alleen maar wildvreemden of vage kennissen, die veel energie bij me weghalen op die manier. Soms zijn mensen die dichtbij staan gewend eroverheen te gaan. Het stomme is: Ik heb het niet eens in de gaten!

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM Alweer een ei!

Daarnaast verlaat ik ook nog eens met enige regelmaat mijn thuisbasis en drijf als een compassiewolkje over mijn omgeving. Negativiteit absorbeer ik als de beste: Zodoende keer ik als donderwolk weer terug op mijn honk. Scheldend en tierend. Maar het is dan niet mijn woede. Ik herken mezelf soms niet.

En dat klopt ook. Het zijn mijn gevoelens niet. Het is mijn depressie niet. Het is mijn woede niet.

Ik heb overigens genoeg om nijdig over te zijn, hoor. Ook alle ingrediënten voor een fikse depressie zijn volop aanwezig in mijn amoebe bestaan. Daarnaast heb ik verschrikkelijk veel verdriet om het verlies van een aantal dierbaren.

Verlies aan het leven wel te verstaan. Er zijn mensen met wie ik niet meer door een deur kan. Die heb ik dan ook maar dichtgedaan. Dat leidt tot ontevreden verhalen over Heks. Het maakt niet uit hoezeer ik jarenlang mijn best voor deze mensen heb gedaan. Sinds ik dat niet meer doe heb ik het gedaan!

Boze tongen beweren van alles. En dat komt me dan natuurlijk uiteindelijk ter ore.

Er zijn dus genoeg eigen emoties om mee aan de slag te gaan!

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM Jezelf uitbroeden is best een klus!

Dit alles beschouwend besef ik dat het roer echt om moet. Het is goed dat ik eindelijk grenzen stel, ook al komt het me op veel verontwaardiging te staan. Ook al draaien mensen de boel vervolgens om. Ook al krijg ik te horen dat ik het allemaal verkeerd heb gedaan.

En dat is ook zo. Zolang je mensen bijvoorbeeld eindeloos de ruimte geeft om het slechtste in zichzelf naar boven te halen, ben je zelf ook niet goed bezig.

Hoe het ook zij: Die tijd is voorbij. Ook al is er niemand blij mee, behalve dit ei. Ik heb het over mijzelf. Moi.

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM Moi!

 

Contemplaties over woede: het vermoeden rijst dat ik in de aanvaringsfase zit. Mooi zo. Het is een fase, dus het gaat voorbij. Ei, ei. Heks is blij.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM, Agressieve dronken dropjes slaan Heks in elkaar

Het is raar dat ik alsmaar exploderende types op mijn pad krijg. Toch? De afgelopen week was ik beide keren dat het gebeurde zelf in een heel goed humeur. Dus wat roept het op? Heb ik soms een onzichtbare wolk razende kolkende woede om me heen hangen, waar ik geen weet van heb?

Het baart met zorgen. Vandaag of morgen krijg ik een hengst van deze of gene. Hier of daar. En daar heb ik geen zin in, ik ben geen masochist.

Net als ik me dit allemaal bedenk, schiet me te binnen dat ik ooit eens hetzelfde probleem had met fysiek geweld. Heks zat net op kamers en werd om de haverklap op straat in elkaar geslagen. Precies op het moment in mijn leven dat ik besloten had, dat me dat nooit meer zou gebeuren.

Ik volgde lessen in karate en Jiu Jitsu op het universitair sportcentrum. In het Leidse Volkshuis trainde ik met een groepje fanatieke kickboksers. Onder bezielende leiding van een studievriend van me, wiens studentenkamer het meest weg had van een gym. Zoveel apparaten stonden er opgesteld. En dat in die tijd!

Alsof de duvel ermee speelde: Telkens kwam ik op straat in de problemen. Bijvoorbeeld omdat de in die tijd florerende Haarlemmerstraat gang mijn pacifistische vriendje in elkaar sloeg. Dat pikte Heks dan niet, dus ik sloeg er op. Maar ja, zelf had ik achteraf ook een blauw oog en een gesprongen lip.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM, De franse politie staat ons terzijde met zijn knuppeltje. De knuppel. Het is echt de druppel, maar gelukkig niet de kwak, die de emmer doet overlopen……

Ook werd ik een keertje te pakken genomen in Parijs. Ook hier was ik in gezelschap van iemand. Een kleine frêle vriendin met een bijzonder grote bek. Zij kreeg geen enkele klap, maar Heks natuurlijk wel. Gelukkig werden we gered door een piepjonge politieagent. We mochten in het huis van zijn ouders logeren die nacht, want die waren op vakantie. Waar hij ons vervolgens probeerde aan te randen…

Ja, je krijgt het niet cadeau als vrije vrouw. Die agent kon ik wel hebben. Het was een supersukkel, dus de grote smoel van mijn maatje volstond. Zolang Heks zich maar vierkant voor haar petite vriendin posteerde om gericht een flinke lel uit te delen, telkens als zijn handjes weer vanonder het bed onze richting uit kropen……

De leiperd was onder het bed gaan slapen. Nadat we hem er hadden uitgetrapt.

Heks werd altijd bloedlink als je aan haar vrienden kwam, maar mezelf verdedigen kostte meer moeite.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Tot slot werd ik in Leiden nog een keertje aangevallen door twee agressieve dronkelappen. Gewoon op weg naar huis op de Stationsweg. Om een uurtje of half twaalf ’s avonds. Ze begonnen me net helemaal in elkaar te meppen, toen ik hulp kreeg van een taxichauffeur met een honkbalknuppel. Gevolgd door een jong stel met een hoge graad in vechtsporten.

Door hen kon ik ontsnappen aan mijn belagers. Die hielden er allebei een gebroken kaak of neus aan over. En een nachtje brommen in de cel. Het was voor het eerst in mijn leven dat iemand het voor me opnam in zo’n Kop-van-Jut-situatie. Zo bijzonder vond ik dat! Ik wist gewoon niet hoe ik die mensen kon bedanken!

Daarna heb ik jaren geen last gehad van dit soort geweld. Tot ik een jaar of vijftien geleden in elkaar werd geslagen door uitsmijters van het Koetshuis. Waarom heb ik nooit begrepen. Het had iets te maken met hun vriendinnen, die me zaten uit te schelden toen ik langs liep. Heks zei iets terug en boem.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM, Van anabolen word je impotent, dat is algemeen bekend. Dus zoek je een echte vent? Houd dit soort types dan uit je tent!

Drie volwassen hersenloze anabole kleerkasten sloegen me een hersenschudding. Dat zal henzelf niet overkomen met die holle vaten op hun romp. Maar goed.

Heks stond te schreeuwen dat ze niet onder de indruk was, maar dat was louter grootspraak. Ik gedroeg me als Mohammed Ali in het gevecht van zijn leven met teksten als ‘Is dat alles wat je in huis hebt?’, maar ik kon het natuurlijk niet afmaken zoals hij…..

Nee, Heks delfde toch echt het onderspit tegen die drie idioten van kerels. Sukkels die vrouwen slaan.

Uiteindelijk ben ik ook geholpen door iemand, maar het kwaad was al geschied.

Er is dus niet zoveel voor nodig om klappen te krijgen. Toch heb ik het in mijn privé-leven vanaf het moment dat ik op mezelf ging wonen nooit meer gehad. Het is me net zo vergaan met grensoverschrijdend seksueel gedrag. Du moment, dat ik besloot niks meer te accepteren van wie dan ook werd ik in het openbaar chronisch besprongen door allerlei idioten.

Ik werd er helemaal gek van. Uiteindelijk kwam het tot aangiftes en noem maar op. In die tijd ontdekte ik hoe hopeloos het is om als slachtoffer van seksueel geweld genoegdoening te krijgen. Ermee voor de draad komen levert zoveel problemen op, dat ik best begrijp dat velen hun kop dan maar dicht houden. Die hap zaad doorslikken. Bij vieze wijze van spreken.

Zou het met die woede ook zoiets zijn? Dat net nu ik ermee in het reine probeer te komen, het thema zich aan alle kanten opdringt? Ik constant op de proef word gesteld? Alsof er geen gezellige mensen meer los rondlopen?

Gek genoeg stelt dit inzicht me gerust. Het zal dus echt wel ergens goed voor zijn, deze toestanden. En er zit ook een einde aan, alles gaat voorbij uiteindelijk!

De kunst is om het gif niet meer binnen te krijgen, niet meer zijn werk te laten doen. Zodat ik niet verbitterd raak. Of verzuurd.

Dus laat ik het echt bij een keertje terugschreeuwen als het me te gortig word. Maar ik ga maar niet mensen in de gracht gooien, zoals de sexy glazenwasser onlangs deed met een handhaver, die zijn hond wilde bekeuren…….

Wel enorm grappig, dat verhaal. Ik zit er al twee weken inwendig om te lachen.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM, Handhaver te water na onterecht bekeuren van glazenwasser.

 

Mijn dagen als levend vuilnisvat zijn voorbij! Joechei! Heks is blij dat ze niet op haar mondje is gevallen. En dat die vuilbek met zijn racefiets niet op zijn plaat is gegaan. Soms heb je maar een half woord nodig, maar je krijgt een heel woordenboek. En wel het scheldwoordenboek!

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Woensdagmiddag staat Trui op de stoep. Ha, wat leuk! Snel doe ik de deur open. ‘Koffie?’ Heks is er absoluut aan toe. Ik kan vandaag maar niet uit de knoop komen.

Even later zitten we op mijn balkonnetje met cappuccino en veganistische bramen-cheese-cake. ‘Zelf geplukt en zelfgemaakt,’ grijns ik naar mijn vriendin, ‘Mijn handen lagen helemaal open van het geploeter door de dorens…..

Het is heerlijk weer. Gisterenavond heb ik een flinke wandeling over het strand gemaakt. ‘Zullen we straks naar Noordwijk rijden?’ Ik kijk Trui verwachtingsvol aan. Mijn vriendin heeft echter buienradar geraadpleegd. En volgens deze gezaghebbende app gaat het stortregenen aan het einde van de middag. Daar willen we niet in verzeild raken!

‘Ik heb Coq au Vin gemaakt, eet je gezellig mee?’ Ja natuurlijk. Heerlijk! Ik zat eigenlijk aan te hikken tegen een kliekjesmaal.

Om een uurtje of vier fietsen we de stad uit. We nemen een toeristische route naar Zoeterwoude. VikThor zit in de fietskar totdat we de warme stad uit zijn. Daarna mag hij naast de fiets rennen.

We rijden langs het Kanaal. Het is druk op de weg. En op het water! Overal recreërende mensen. Op e-bikes, racefietsen, in sloepjes, roeiboten….. Bij een brug krioelt het van de halfnaakte pubers. Ze gebruiken de leuning als duikplank. Om beurten laten ze hun duizelingwekkende capriolen zien.

VikThor sprint ook telkens richting water. Hij heeft zin in een duik. Op een plek, waar ik hem er ook weer uit krijg laat ik hem zwemmen. Daarna moet hij aan de lijn. Het is veel te druk op dit achteraf gelegen stuk openbare weg.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

In Cronensteijn laat ik hem weer los rennen. En ook als we over het fietspad door de polder richting Zoeterwoude kachelen sprint mijn ventje los naast de fiets. Helaas komen er een heleboel fietsers aan in de verte. Het is te druk voor dit soort acties. Bovendien heeft mijn hondje wild in zijn neus. Hij doet verscheidene pogingen om het fietspad over te steken richting haas of fazant.

Net als ik probeer hem in zijn kladden te grijpen om hem weer aan te lijnen, schiet hij in het piepkleine gaatje achter de fiets van Trui en voor mijn fiets langs naar de overkant van het asfalt. Daar zit iets heel wilds heerlijk dierlijk te geuren…… Een man op een racefiets kan hem maar net ontwijken!

Ik stop en grijp mijn hond. ‘Sorry meneer, hij was me te snel af, het lukte me net niet om hem tegen te houden……’ begin ik me te verontschuldigen. De man staat me dan al brullend uit te schelden. Als een gestoorde spuugt hij allemaal ellendigs over me heen. Er is geen speld tussen te krijgen!

Even ben ik perplex van al dat verbale geweld. Dan schreeuw ik terug dat ik me al heb verontschuldigd en dat hij nu wel eens op kan houden met z’n scheldpartij. ‘Jij met je stomme belachelijke fietskar, ik haat dat soort vervoersmiddelen, achterlijk wijf, blablabla……’

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Een wolk vieze stront sliert uit zijn mond en drijft langzaam in mijn richting. Een grote wolk gifgas…… Venijn van jaren!

Plotseling spoelt er een golf woede omhoog in mijn lijf. Het gooit spontaan een barrière op tegen deze locale kluchtige luchtvervuiling. ‘Ophouden nu,’ schreeuwt mijn stem op razende toon. Dreigend doe ik een paar stappen in zijn richting, ‘Kom maar hier, mafkees, dan krijg je een poeier.’ Grootspraak natuurlijk, maar het helpt wel. De eikel taait af!

Op de achtergrond piept Trui teksten als ‘Laat die die vent toch in zijn sop gaarkoken, Heks, hij is niet normaal, hij spoort niet, kom mee, niet op ingaan. Wegwezen nu, kijk uit, Heks…. Hij is gek, reageer er niet op…..’

Ik strek me uit tot mijn volledige lengte. 1.80 schoon aan de haak. Dan stap ik weer op mijn fiets met mijn hondje aan de riem. Puffend loopt hij het laatste stukje richting dorp. We zijn er bijna. Trui en Heks zwijgen. Het tumult klinkt nog na in onze oren.

‘Zo jammer, al die korte lontjes,’ verzucht mijn vriendin uiteindelijk. Het is waar. De wereld staat op scherp. Zelfs in die prachtige groene polder, tussen de vogeltjes en het riet, hebben mensen helemaal niks nodig om te exploderen……

‘Hoe is het gegaan de afgelopen week?’ mijn fysiotherapeut kijkt me nieuwsgierig aan. Ze behandelt me met Cranio-Sacraal therapie. Een hele aparte tak van sport binnen de fysiotherapie.

‘Ik ben bijna op de vuist gegaan met een hoogzwangere man van begin veertig,’ biecht ik op. Zoals altijd schaam ik me dood over mijn woede en gebrek aan zelfbeheersing. Het lukt me niet meer om mijn nijd eronder te houden. Beheerst te reageren. Het gif te absorberen en zijn werk te laten doen.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Nee, zodra ik voelde wat die man bij mij naar binnen probeerde te smijten waren de rapen gaar. Ellende van jaren. Geconcentreerde frustratie over zijn moeder, oma, vrouw en schoonmoeder gecombineerd met een laag zelfbeeld en recent ontslag van zijn zogenaamde droombaan, waar hij sowieso al jaren langzaam zat dood te gaan. En toch vind hij het erg. Want mensen hechten aan hun ellende……’

Mijn fysio moet lachen. Tot mijn verbazing. ‘Ja und?’ af en toe spreekt ze spontaan haar moerstaal, ‘Hoe voel je je nu? Daarbij?’

‘Opgelucht. Gek genoeg, want ik was er eerst eventjes helemaal niet goed van. Maar het feit dat ik niks naar binnen heb laten komen, echt helemaal geen spatje van ’s mans frustratie, dat voelt geweldig! Het was eventjes helemaal niet leuk, ik had zelfs wel op mijn bek geslagen kunnen worden, maar ik accepteer dus echt niet meer dat mensen hun troep bij mij of zelfs in mij parkeren!’

Nee, dat nooit meer. Mijn dagen als levend vuilnisvat zijn voorbij. Joechei!

‘Ik las ergens dat uit onderzoek is gebleken dat je cortisolniveau omlaag gaat als je met een open houding helemaal rechtop gaat staan. Een ingekakt postuur geeft juist meer stress….. Misschien volstaat dat in de toekomst!’ verzucht ik tot slot.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

In de nabije toekomst nog niet:

Een paar dagen later staat mijn huis blauw van de rook. Een stelletje studenten doen een poging om te barbecuen Je kent het wel. Twintig aanmaakblokjes om te beginnen, een hele fles spiritus er op en walmen maar……. ‘Hallo daar, kunnen jullie de barbecue verplaatsen, mijn huis staat vol rook,’ doe ik een beleefde poging. ‘Voor jou zeker,’ is de reactie van degene, die verantwoordelijk is voor de rookoverlast, om me vervolgens een bijzonder grote bek te geven.

Ook zij krijgen hun vet van Heks. Leuk is het niet om te doen, maar niemand behandelt me meer ongestraft respectloos……..

Er wordt nog flink tegen me geschreeuwd, alsof ik iets raars doe. Even overweeg ik om de tuinsproeier in te zetten…….. Van het idee alleen al knap ik enorm op! 😉

‘Het Groot Scheldwoordenboek’. Voor inspiratie……

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Mijn adem is niet lang genoeg en ik kan geen ijzer met handen breken. En: Wie schrijft blijft, maar soms schrijf je juist om uit te wissen. Om een nieuw geluid, oorverdovend gefluit, de lente in te blazen. Zodat je de oude liedjes niet meer hoort. De vertrouwde deuntjes. Die stomme liedjes van verlangen……

©TOVERHEKS.COM, ei, nest met ei

©TOVERHEKS.COM

M’n eigen blogs achtervolgen me momenteel. Telkens als ik er eentje heb gepost wil ik em eigenlijk weer verwijderen. Of preciezer gezegd: uitwissen. En als ik er eentje herlees val ik over mijn eigen woede en verongelijktheid.

Misschien komt het omdat het thema me bezig houdt. Maar waarschijnlijker is het dat veel van mijn schrijfsels doordrenkt zijn van venijn. Of een flinke scheut nijd. Of op zijn minst een scherpe toon.

-Gek genoeg schrijf ik opeens blogjes bij de vleet. Alsof de duvel me op de hielen zit. Het ene schrijfsel roept het andere op. Net zoals voorheen het ene zwijgen zich posteerde voor het andere….-

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘is het echt zo?’ is de vraag die door een beetje Boeddhist gesteld wordt als ie zich verliest in zijn eigen verhaal. Is er soms sprake van wrong view? Heks vraagt het zich ook vaak af. Vooral sinds ik geen idee meer heb hoe ik dingen moet aanpakken. M’n oude manier werkt echt niet. Het produceert slechts meer van dezelfde problematiek.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Maar voor ik het weet zit ik weer als een kip zonder kop te kletsen op één van mijn vertrouwde stokpaardjes. Of te krijsen als een speenvarken over een net uit de sloot geviste oude koe. Ik weet gewoon van geen ophouden.

‘Stoppen’. Dat is ook een begrip in het Boeddhisme. Makkelijker gezegd dan gedaan, hoor. Gewend als we zijn om maar door te denderen. Gewend als ik ben om maar door te sukkelen. Mijn versie van de sokken er in zetten! Of is dat ook een verkeerde perceptie? Ben ik uiteindelijk toch helemaal gehospitaliseerd met mijn ziekte?

Wat is er gebeurd met ‘Ik heb een ziekte, maar ik ben het niet!’?

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

De laatste tijd denk ik vaak ‘wat is er gebeurd?’ Wat is er gebeurd met ‘Iedereen is mijn partner?’ bijvoorbeeld. Dat prachtige inzicht dat me verlichting bracht! We moeten het levenswiel steeds opnieuw uitvinden. En telkens weer moeten we het levensvuur op de goden veroveren……

‘Je bent goed bezig, Heks,’ zei Kras onlangs tegen me. Ik hoop het. Het is een slagveld geweest de laatste jaren. Ik had het aanvankelijk niet in de gaten. Pas toen ik tussen de rokende puinhopen zat drong er van alles tot me door. Een niet aflatende stroom van inzichten. Pijnlijk vaak.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

De fundamentele goedheid van de mens is bijvoorbeeld geheel door de mand gevallen. Er zijn mensen in mijn leven voorbijgekomen waarbij ik van die vermeende eigenschap echt niets heb teruggevonden. En reken maar dat ik heb lopen zoeken, overtuigd als ik was van het bestaan van dit fundament.

Bestaat er soms zoiets als de fundamentele slechtheid van de mens? En moeten we die neigingen elke dag bevechten?

En is dat allemaal waar? Of is mijn roze bril intussen zo grijs gekleurd dat ik mijn medemens vertekend waarneem? Neem ik ook goede bedoelingen nu maar met een korrel zout? Sta ik bij voorbaat al op mijn achterste benen te steigeren? Gooi ik mijn kont gewoon voor het gemak tegen elke krib? Zelfs als er een onschuldig kindeke in ligt?

Ja, dat moet je je dan ook weer afvragen…..

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Gelukkig maar dat ik elke week ga zingen. Met mijn koor studeren we nu de Jahreszeiten van Haydn in. Vanavond hebben we ons stukgebeten op het fugale slotlied.

Zaterdag zing ik mee in een concert: Verdi en Rossini. Vanavond laat zit ik nog te struikelen over de teksten. De muziek zit er goed in, maar die vloed Italiaanse woorden heb ik tot nu toe maar zo’n beetje meegebrabbeld. Nu moeten de puntjes op de i. Nou ja, het gaat vast lukken. Na ‘Kinot’ in het Hebreeuws een paar jaar geleden ben ik echt nergens meer bang voor.

Het klinkt overigens verrukkelijk, dat Italiaans. Ik ga de Don er morgen mee verrassen! Hij kan het vast waarderen!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

 

 

‘Heks, de derde wereldoorlog is al bezig,’ aldus Don Leo, ‘maar de mensen hebben het niet door. De tijden dat we ergens oorlogje gingen voeren zijn voorbij…’ Deze nieuwe wereldoorlog heeft het meeste weg van uitgezaaide agressieve kanker. In iedere straat wel een foute cel. De wereld is ziek……

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog, STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Vrijdagavond laat zet ik de televisie aan. Geen idee waarom ik naar het journaal ga kijken, want normaal gesproken vermijd ik zoiets vlak voor het slapen gaan. Tot mijn ontzetting val ik met mijn neus midden in de aanslagen in Parijs. De nieuwslezer hakkelt en stottert zich een weg door de voortdurende stroom nieuwe informatie. Brokstukken waanzin rollen mijn slaapkamer in.

Urenlang blijf ik de ontwikkelingen volgen. Rare interviews met inderhaast van stal gehaalde deskundigen worden afgewisseld met summiere updates over de situatie in het getroffen theater. ‘Weerloze mensen sturen SMSjes dat iedereen om hen heen stuk voor stuk wordt afgeknald.’  Mijn god. Verschrikkelijk!

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Blijkbaar is mijn taks bereikt, want op een gegeven moment val ik in slaap. Een hele diepe coma eigenlijk. De volgende morgen is mijn geheugen gewist. Ik ontbijt, laat het hondje uit en ga op weg naar de fysiotherapeut.

Pas als ik bij haar op de tafel lig komt de realiteit terug in mijn kop. ‘Wat een toestanden in Parijs,’ zegt mijn behandelaar en plotseling is de waanzin terug van weggeweest.

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Bizar hoe je met je geest zoiets kunt blokken. Een vergaande vorm van zelfbehoud. Het kan er gewoon niet meer bij…..

En tevens kan ik er ook niet bij met mijn hoofd. Waren er maar geen bommen, vuurwapens en ander oorlogstuig. Moesten we het nog maar steeds doen met een mes en een zwaard. Dat zou al aanzienlijk schelen.

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,  STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Ik denk aan Thich Nhat Hanh, ofwel Thay, mijn leermeester. Deze zenboeddhist gaf ons tijdens een retraite ooit de opdracht om een brief te schrijven aan een terrorist. Hij vroeg ons in feite om onszelf te verplaatsen in zo’n medemens.

Heks schreef een brief aan haar ex. Een draak van een Algerijn. Geen gewelddadige man. Wel een eikel.

Gestoorde gekte zaagt aan de fundamenten van onze samenleving. Ontspoorde jongeren maken slachtoffers.

‘In mijn jonge jaren had je de ‘Rote Armee Fraktion‘. Militante ultra linkse rijkeluiskindjes, die er vanuit zogenaamd idealistische uitgangspunten plezier in hadden om de maatschappij te ontwrichten. Extreem geweld werd niet geschuwd. Bomaanslagen, ontvoering, moord….. Gek genoeg oogsten ze ook bewondering onder leeftijdsgenoten. Alsof je op één of andere manier zulke daden kunt rechtvaardigen…’ zeg ik tegen mijn dertig jaar jongere fysio.

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog, STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog, STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Heks had ooit een geniaal vriendje. Hij had een paar studies en promoties in zijn zak en was alweer bezig met een volgend project. Geniaal en gek zit dicht bij elkaar soms. Deze man liep op vreemde faunachtige schoenen gecombineerd met een groene maillot.

Hij had zijn televisie thuis in onderdelen aan het plafond gehangen met de beeldbuis los. Het werkte nog steeds prima. Er zaten wel meer draadjes los in en om deze man. En niet alles werkte nog optimaal……

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Op een dag vertrouwde hij me toe, dat hij zo graag eens een grote terroristische aanslag zou plegen. Ik dacht dat hij een grapje maakte. Toen de discussie zich verder ontspon bleek echter, dat hij er hele rare denkbeelden op nahield: Zijn ideaal was om een televisiestation op te blazen. Mensen doden was niet de bedoeling. Maar als bijkomende schade misschien niet te vermijden. Meuh…

Wilde hij indruk maken op Heks? Dan koos hij de verkeerde methode. Ik denk echter, dat er iets heel anders aan de hand was. Het idealiseren van dit soort gruweldaden lijkt een onuitroeibaar kwaad in de kop van sommige mensen met veel onverwerkte ellende en een gebrek aan empathie. Hun innerlijke woede hangen ze aan een extreem ideaal zodat ze hun gewelddadige gedrag kunnen rechtvaardigen….

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Later dit weekend heb ik Don Leo aan de telefoon. Hij heeft alleen maar ellendige verhalen te vertellen. Mijn held is al jaren mantelzorger van een goede vriendin van hem. Het is bijna een volledige baan. Nu is ook een goede vriend terminaal ziek.

Als we tot slot Parijs bespreken wordt het me teveel. ‘We zitten midden in de derde wereldoorlog, Heks. Mensen hebben het niet in de gaten, maar dat is wat er aan de hand is!’

‘Oh Don, ik kan er eventjes niet meer tegen. Ik denk dat je gelijk hebt. We leven in een gestoorde wereld. Gehersenspoelde idioten blazen zichzelf op in een poging zoveel mogelijk onschuldigen mee te trekken in hun graf. Mij lukt het al niet om mijn kleine amoebe-wereldje vreedzaam en liefdevol te houden. Ik werk aan mijn Bubbel. Maar tegen dit soort geweld is geen Bubbel opgewassen…..’

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

De derde wereldoorlog is er eentjes van terroristen. De tijden dat we elkaar op een veldje te lijf gingen zijn definitief voorbij. Vanaf nu woont de vijand in je straat. Een kwaadaardige cel in je eigen lichaam. Een agressieve uitgezaaide kanker in onze maatschappij.

Kanker wordt over het algemeen met veel agressie bestreden. Chemo en bestralingen……Beter zouden de voorwaarden van het ontstaan van die kanker worden aangepakt.

Ik heb ooit in Frankrijk onder Moslimjongeren verkeerd. Ze zaten in zo’n rotpositie. Ook hield Frankrijk indertijd nog steeds flink huis in Algerije. Allerlei economische belangen zoals uraniummijnen werden begin van dit millennium nog veiliggesteld met alle mogelijke middelen. Legaal en vooral ook illegaal…..

Dus Frankrijk heeft ook boter op zijn hoofd.

STOP TERRORISME, terrorisme is geen religie, terrorisme, nee, derde wereldoorlog,

Ontspoorde jongeren met een machinegeweer. What’s new? In de Verenigde Staten schieten ze soms een complete school overhoop. In combinatie met een gevaarlijke organisatie zoals IS transformeren ze tot een agressieve maatschappelijke kanker.

Het is zo belangrijk om te blijven werken aan gezonde maatschappij. Met respect, empathie, compassie, liefde….. Een leefwereld, waarbij zulke kwaadaardige cellen op natuurlijke wijze worden opgeruimd. Door transformatie van de haat in liefde……

Doris Lessing heeft een geweldig boek geschreven over het onderwerp: De barmhartige terroriste.’ Een onthullend inkijkje in de gestoorde geest van personen, die dit soort dingen doen. Het zou verplichte literatuur moeten zijn op alle scholen wereldwijd.

barmhartige terroriste

Wat nu weer Dr. Phil? Welk breekbaar mensenmeisje legt deze keer haar lot in jouw vaardige handen? Heks wordt wakker met reusachtig grote levensdrama’s. Van anderen gelukkig. Voor de verandering!

looks-like DR phil animal

Onlangs ontwaak ik met Dr. Lul op de televisie. Het programma gaat over seksueel misbruik van een piepjonge vrouw, een meisje nog. Dus ik ben in één klap goed wakker. Gisteren heb ik het laatste gedeelte van dezelfde aflevering gezien. Enige tijd geleden de hele episode. Wat een toeval, dat ik het nu alweer voorgeschoteld krijg: Precies deze show met dit meisje.

Heks vindt het een aangrijpend verhaal. Met in de hoofdrol een kind, dat zich als een lam offert op het altaar van het ongeremde seksuele verlangen van een stel hersenloze jongemannen.

‘Je bent een slet, een hoer. Je zou beter zelfmoord kunnen plegen,’ zijn de dingen, die deze puber naar haar hoofd krijgt. Dat laatste heeft ze dan ook meermalen geprobeerd. Zonder succes. Meer kans van slagen hebben al haar plannetjes om seks te hebben met allerlei hormonaal ontregelde adolescenten alsmede mannen van ver in de twintig……

looks-like DR phil animal

Helaas is het op één of ander feestje helemaal mis gegaan. Toen ze weer eens stomdronken in een aparte kamer ging seksen met een jongen, besloten een aantal kerels mee te doen. Tegen haar wil. Het werd gefilmd en gefotografeerd. Alles werd vervolgens op het internet geplaatst. Het leven van dit kind van net 16 lag in één klap in puin.

‘Het was geen verkrachting, ik heb toestemming gegeven,’ zegt het bloedmooie meisje met een stalen gezicht. Sowieso zijn haar emoties afgevlakt. Ze geeft nauwelijks sjoege als het over de meest afschuwelijke, haar eigen lichaam betreffende, dingen gaat.

Met een effen gezicht vertelt ze hoe ze lekker de slet uithangt, hoe iedereen haar een sloerie en hoer vindt, hoe het haar haar reet zal roesten. Hoe ze drinkt tot ze van de wereld raakt. Hoe ze al vele sekspartners heeft versleten, die bewuste avond zelfs zes tegelijk. Het is bovendien haar eigen schuld. De jongemannen treft geen blaam. Ze heeft ervoor gekozen!

looks-like DR phil animal

‘Je kunt pas instemming geven met seksuele handelingen als je volwassen bent en nuchter,’ zegt Phil nuchter, ‘Aangezien jij pas zestien bent is het onmogelijk om met instemming seks te hebben. Bovendien was je ten tijde van het incident onder invloed van drie gram weed, een halve liter rum en nog een paar glazen whisky!’

Goeie hemel, hoe krijgt ze het voor elkaar? Dat is wel heel veel drank en drugs voor zo’n klein meisje!

Maar goed, seks hebben met iemand, die compleet van de wereld is, mag dus niet. Zelfs niet als de persoon in kwestie volwassen is, zeg ik maar even voor de duidelijkheid.

Sommige mensen snappen dat niet. Die denken, dat je wel degelijk seks mag hebben met iemand, die buiten bewustzijn is geraakt. Bijvoorbeeld door GHB. Zolang die persoon maar volwassen is! Het leidt soms tot verwarring, omdat degene die buiten westen is dan, hoewel volwassen en mondig genoeg, natuurlijk niet protesteert…….

Mannen met een afgeslobberde droplul zijn nog steeds de bink. Een vrouw, die met plezier seks heeft is daarentegen een afgelebberde boterham. We moeten het doen met slechts drie archetypes, waarvan er twee maatschappelijk zijn geaccepteerd. En dat zijn dan weer precies de seksloze varianten.

Moeder de Vrouw, de Maagd en de Dame van Plezier. Moeder de Vrouw moet natuurlijk wel saaie voortplantingsseks gedogen van haar man, maar het is niet de bedoeling, dat ze er zelf verlangens op na gaat houden. Behalve dan om een royale kinderschaar groot te brengen! De Maagd moet haar benen bij elkaar houden en zorgen, dat ze niet in de problemen komt. Als ze dat wel doet wordt ze ofwel een Tiener Moeder de Vrouw of net als de rest: Een Sloerie.

Sinds de seksuele revolutie is het wel wat gecompliceerder geworden, want nu moet Moeder de Vrouw ook een beetje de spannende Slettebak uithangen in de slaapkamer….

Ja, ik weet het, het klinkt erg somber allemaal…. Heks gelooft echter in liefde. Dat smaakt rauwe bonen zoet.

looks-like DR phil animal

Het meisje bij Phil lacht listig als het over haar woeste avonturen gaat, ze vindt het wel grappig, dat ze iedereen te slim af is met haar idiote acties. Nou ja, slim. ‘Het klinkt toch behoorlijk dom,’ zegt Phil, ‘en je hebt voornamelijk jezelf ermee te pakken.’ Als de televisiegoeroe een beetje doorvraagt vergaat het lachen haar al snel. Er blijkt een misbruikverhaal onder haar stoere houding te zitten.

Als dertienjarige is ze een keertje flink aangerand. Haar toenmalige vriendje nam het haar kwalijk en noemde haar een slettebak. Thuis kreeg ze totaal geen steun, haar ouders waren druk met zichzelf en hun eigen problemen. Dus wordt ze de suïcidale sloerie, waar ze toch al voor wordt uitgemaakt, wat kan het ook nog schelen?

Het is de afschuwelijk reactie van de omgeving, de maatschappij, onze zogenaamde beschaving, op dit soort criminele praktijken, die me altijd weer verbijstert. Alles is te verdragen en te verwerken, als je het kunt delen en erkenning krijgt voor je pijn. In de praktijk van alledag zijn mensen vaak slachtoffer en vervolgens ook nog zondebok.

‘Ik wil geen aangifte doen, want ik wil niet, dat er vijf mannen naar de gevangenis moeten, vanwege mij,’ zegt het meisje uiteindelijk wanhopig. Ze offert zich op. Ze wil niet voor zeur of zielig worden versleten. Maar zelfs al doe je wel aangifte, dan nog krijg je te maken met die typische dubbele moraal in onze maatschappij.

DR phil animal obsessed

Als jong meisje had Heks een vriendje. Hij was heel jaloers, dus ik kon hem niet vertellen over grensoverschrijdend gedrag van zijn vrienden. Zo pakte één van hen me een keertje in een trapportaal van een flat op weg naar beneden. De rest van de groep ging vooruit. Ik was iets later en hij wachtte me op. Drukte me tegen een muur. Stak een vieze dikke tong in mijn keelgat en voor ik het wist zaten er een paar graaierige handen onder mijn trui. Ik was volstrekt overdonderd.

Toen hij me liet gaan schold hij me uit. ‘Vuile slet, vieze hoer. Als je iets laat merken, zeg ik tegen je vriend hoe je mij pakte.’ Nou, dat liet ik wel uit mijn hoofd, want mijn vriend was al zo jaloers. Er restte me niets anders dan voortaan uit de buurt van dit sujet te blijven. Dat koste me een deel van die vriendenkring, maar goed.

Ook heb ik als hele jonge vrouw wel eens ergens gelogeerd met een vriend en twee vriendinnen. We sliepen met de hele club op één kamer. Er was een mij onbekende jongeman bij. De gehele nacht ondernam hij pogingen tot seksuele handelingen bij Heks. Het was net een dikke bromvlieg, die ik bij voortduring van me af moest slaan. Ik schold hem zelfs uit! De rest sliep er gewoon doorheen. Het kwam niet in me op het om hulp te vragen, gek genoeg. Opnieuw was ik volstrekt overdonderd.

In de trein vanuit Lyon naar Parijs deelde Heks ooit een  coupé met een paar padvinders, een verliefd stelletje en een met dit stel bevriende jongeman. De gehele nacht werd ik aangerand door de jongeman. Gewoon waar iedereen bij was. Ze lieten me allemaal tobben!

Zelfs die padvinders….. Niks Goeie Daad tegen de Geslachtsdaad! (Het verliefde stelletje was daar natuurlijk wel mee in de weer…… 😦  ) Weer moest ik van me af meppen. En schelden. Elke keer doken er weer ergens een paar handtastelijke vingers op.

looks-like DR phil animal

In een kroeg in Leiden sta ik met een paar vrienden en bekenden. Een uit de kluiten gewassen beeldhouwer doet openbaar een greep naar mijn privé-gebiedsdelen. Niemand doet iets. Niemand? Deze keer doet er wel iemand iets. Het is Frogs. Hij grijpt de kerel bij zijn kladden en gooit hem vijf meter door de lucht. Het is voor het eerst, dat iemand me verdedigt, het voor me opneemt. De tolerantie voor al dat gegrabbel en gegraai is ongelofelijk. Ook door de dames overigens. Mijn zusters zijn af en toe regelrechte loeders, waar je helemaal niets aan hebt.

Maar goed, dit zijn allemaal betrekkelijk onschuldige verhalen. Echte narigheid heb ik helaas ook meegemaakt. Niet zoals dit meisje. Dit is wel heel erg ten hemel schreiend….Maar ik herken bepaalde dingen.

Zo’n ervaring op zichzelf is afschuwelijk, maar de reactie van de omgeving is vaak nog veel erger. Als we doorgaan met het massaal ontkennen/goedkeuren, toelaten of gedogen van grensoverschrijdend seksueel gedrag dan zie ik het somber in. De gevolgen zijn namelijk desastreus. Het kan je leven volledig kapotmaken.

looks-like DR phil animal

Ik kijk naar de prille vrouw. Dr. Phil heeft haar eindelijk aan het huilen gekregen. Goddank. Haar koppie wordt weer zacht en toegankelijk. Er gloort weer hoop aan de horizon. Het zal een enorme lange weg worden voor dit getraumatiseerde wicht. Eerst zal ze moeten toegeven, dat ze verkracht is. Dat is nog niet zo gemakkelijk, als je jezelf zolang iets anders hebt wijsgemaakt.

Heks droomde ooit over een jong meisje, dat zich insmeerde met een mengsel van tijm en honing om daarna voor het oog van haar familie en een hele dorpsgemeenschap op een levensgrote barbecue te stappen. Dat beeld ben ik nooit meer kwijtgeraakt.

Daar doet dit meisje me aan denken. Ze offert zichzelf op. Voor de familie, wildvreemde jongens, de gemeenschap.  Ze is de zondebok. Het offerlam.

Maar gelukkig komt het bij Phil ook altijd een beetje goed. Aan het eind heeft hij altijd wel een behandelplan in zijn hoofd. ‘Ik biedt je dit traject aan, zodat je eens helemaal alleen aan jezelf gaat denken. En voor jezelf zorgen. Wil je dat?’

Reken maar dat ze het wil. Niemand wil zo’n pijn hebben en houden. Niemand wil zichzelf ten gronde richten, om anderen de hand boven het hoofd te houden. Iedereen wil gelukkig zijn. Ook dit ontspoorde kind.

Die Dr. Phil. ‘I love Dr. Phil, he’s a fantastic person and a very loving man,’ zegt True, als hij ter sprake komt. Zij is Amerikaanse, dus zij kan het weten. En bovendien: Zij heeft altijd gelijk!

looks-like DR phil animal