Jaarwisselen is gemakkelijker dan tanden wisselen. En het komt ook elk jaar terug. In tegenstelling tot melktanden. Maar melkmuil is wel weer van de partij. Heks is blij. Kan ik eindelijk weer van leer met commentaar of een sneer. Heks danst kattig het nieuwe jaar in na een heerlijke avond vol onverwacht bezoek!

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, ronde vormen

‘Heks, hadden we nu iets afgesproken? Samen wat drinken vanavond?’ appt Steenvrouw op oudjaarsdag, net als ik een knalarme ronde loop met VikThor. Oh leuk. We hebben het er inderdaad wel eens over gehad. ‘Ik heb allemaal liflafjes en een half gebraden kippetje…. Kom lekker eten!’

Goed idee! Mijn vriendin neemt een fles goeie wijn mee……

De hele avond zitten we te liflaffen. Mijmerend over het afgelopen jaar. ‘Heb je gezien wat ik op Facebook heb gezet?’ Steenvrouw maakt tegenwoordig prachtige lampen. De meest recente exemplaren heeft ze gefotografeerd. ‘Jeetje, wat mooi! Schat wat maak je toch prachtige dingen. Ik word al blij van de foto’s!’

Van schoonheid gaat zo’n troost uit. Schoonheid tilt je even op. De aaibare beelden van mijn vriendin, voor de eeuwigheid uitgehouwen in marmer: Er gaat zo’n zachtheid van uit. Hoe is het mogelijk dat dit ijskoud marmer is? Maar ook deze lampen, vervaardigd van vluchtig kippengaas en papier hebben die zachte uitstraling.

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, En fallische vormen……

‘Je werk wordt wel steeds meer fallisch,’ plaag ik haar, ‘Ik hoop dat je geen problemen krijgt met je vaste fans….’

‘En jij dan, Heks, ik mis je blogjes. Ga jij nog eens iets schrijven?’ ‘Ik kan over sommige dingen niet schrijven. Althans, niet herkenbaar. Ik mis Dr Phil op de televisie…… Hihihi.’ We liggen dubbel. ‘Dan verzin je toch gewoon een programma met die man,’ hikt Steenvrouw.

Wat ik dan nog niet weet is dat  in januari 2018 Phil weer op de buis zal zijn……

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, Fallische vorm penetreert ronde vorm…….

Tegen half elf gaat mijn vriendin naar huis. Ik ga de hond uitlaten en de panter zoeken. Het stomme dier heeft zich nog niet gemeld. ‘Ik denk dat hij bij de padvinders zit,’ verzucht ik bij het afscheid tegen Steenvrouw.

‘Kom Vik, we gaan eerst de dolende ridder redden,’ ik loop met mijn hondje een belendende steeg in. ‘Ferguut, Ferguut!’ Maar nee. Niks.

‘Schat, ik weet gewoon dat je hier zit, ik blijf net zo lang wachten tot je tevoorschijn komt,’ klets ik vrolijk verder. Op gezellige ontspannen toon. Geruststellend geluiden boven het geknal uit. Tegengif tegen die onbestaanbare aanval van kruitdampen op zijn olfactorische receptoren.

‘miaauuwwww, mwauw, miaaaaaaaaauuuuuuuuwwwwwwwwww,’ plotseling maakt de Schaduw zich los uit de stapel tentpalen aan de andere kant van het terrein. Op een holletje steekt hij het plein over om zich in mijn armen te storten. Snel til ik hem op. ‘Ja, nu wil je je maar al te graag laten dragen,’ plaag ik hem genadeloos. Normaal gesproken wurmt hij zich in no time los. Wil hij zelf naar huis lopen…….

Eenmaal thuis geef ik hem een flinke bak voer. Tevreden kruipt hij in mijn heksenbed. Enorm blij om thuis te zijn.

Ik ruim een beetje op. ‘Zal ik voor de buis gaan hangen?’ schiet er door me heen. Dan gaat de bel.

Een uitgelaten Trui staat op de stoep. Ze heeft heerlijk met manlief in een chic restaurant gegeten. Dochter Vlinder werkt daar. ‘Zeven gangen, Heks. Bij elke gang een ander drankje. Hips. Ze schonken die glazen niet vol hoor. Maar evenzogoed. Hihi…’

toverheks.com

Phil is terug!!!!!!!!! Toverheks.com

 

We drinken thee en wisselen de laatste nieuwtjes uit. In no time is het alweer twaalf uur. Bubbels dus. En harde discomuziek vanwege de beesten. Buiten breekt een ware wereldoorlog uit. ‘Gelukkig nieuwjaar, schat!’ We dansen door de kamer.

Even later staan we op de brug bij de Marepoort. Over het water heb je prachtig zicht op het vuurwerk. Er wordt uitbundig geknald. Nu nog eventjes bij Buurman langs. Zijn hond Carlos heeft het een beetje moeilijk met al dat geknal. Zachtjes kriebel ik hem achter de oren.

‘Ik ga naar m’n mannetje, Heks,’ mijn vriendin gaat weer naar huis. Heks loopt een stukje mee. Voor mij is het ook mooi geweest. Thuis ligt VikThor tevreden met een kluif op de bank…… De muziek staat keihard te loeien. Je hoort nauwelijks dat de stad ontploft.

Omdat het buiten nog zo knalt laat ik de muziek binnen ook knetterhard knallen. Blij wals ik door de kamer. Ik kijk in de spiegel.

Wat zie ik er leuk uit vandaag! Een zwart kattenmutsje compleet met ogen en snorharen. Een wit nepbontje met pompoms op een zwart nepbontjasje op een zwart/wit jurkje met de gebouwen van Parijs erop. Frivool! Miauw. Wrahg! Grrrrrr!!!!!

toverheks.com

Dans met mezelf! Hou van mezelf! Toverheks.com

‘Heksje, je gaat er een geweldig jaar van maken. Je gaat iedereen vergeven, vooral jezelf. Je gaat problemen achter je laten. In liefde loslaten. Je laat allerlei gif van giftige types zijn werk niet meer doen. Je gaat leuke dingen doen. Positieve dingen, waar je energie van krijgt. Je wordt verliefd! Ja, let op mijn woorden, ouwe toverkol. 2018 wordt jouw jaar!’

Vooruit dan maar.

 

Misschien word ik niet beter van liefde. Maakt het voor mijn fysieke conditie niks uit. Maar het voelt zoveel lekkerder om vanuit mijn hart te leven. Om het te gebruiken waar het voor bedoeld is: Liefhebben!

Ik dans met mezelf in de spiegel. Ik sluit mijn ogen en draai in de rondte. Wervel met mezelf door de kamer. Spreid mijn armen. Door de bubbels en wijn doen ze nauwelijks pijn! Het leven omhelzen! Dat is wat ik wil. Ter plekke besluit ik afstand te nemen van alles en iedereen, die me het leven tegen maakt.

Het behoeft geen betoog, dat ik de volgende dag nauwelijks kan bewegen. Knarsend fiets ik een paar verplichte rondes met mijn hondje. Een enorm stijve kwarrende kwartaart. Wat kan het schelen? Dit jaar is van mij!

toverheks.com

Hou van het leven. Mijn jaar! Reken maar! Toverheks.com


 

 

3 oktober leent zich niet voor sober: Wij Leienaars pakken uit! Onstuitbaar stuwen we door de straten! Voortgedreven door onze persoonlijke uitlaatgassen! Veroorzaakt door het traditionele bij deze datum behorende gerecht: Hutspot met klapstuk! Heks viert ook feest! Thuis! Met de deuren en ramen wijd open……

Het is feest in Leiden. Al een paar weken zijn mijn stadsgenoten bezig met de voorbereidingen. Er verschijnen grote lichtborden met teksten als ‘nog tig dagen en dan is het dwwrie oktober’ en dergelijke. Wij Leienaars verheugen ons op die dag als een kind op zijn verjaardag!

Al een week voordat de festiviteiten losbarsten ligt de hele stad op zijn gat. Wil ik naar de fysiotherapeut en moet ik langs het station? Er is geen doorkomen aan. Overal staan mannetjes in gele en oranje jasjes naast hekken te posten. De godganse dag. Wat doen die mensen normaal gesproken vraag ik me dan af. Waar komen al die mannetjes vandaan?

En kan ik er eentje lenen om hier voor de deur te zetten? Wat kost dat?

De kermis is weer gigantisch dit jaar. Een reusachtig rad flikkert zijn lichten over de stad. Tuimelaars vol gillende mensen zwaaien door de lucht. Eindelijk is het dan zover, de kermis trapt af, gevolgd door de Taptoe. De vooravond van het feest, twee oktober is traditioneel het beste deel der festiviteiten.

Mensen zijn nog fris, de drank zit er nog niet tot de nok toe in; De stad is nog niet nat gepiest en ondergekotst. Heks loopt over de traditionele markt langs de grachten. Ik ploeter me door de aangroeiende mensenmassa, want ik ben op weg naar huis. Met tassen vol boodschappen: Ik woon namelijk in het oog van deze orkaan.

In de oven staat klapstuk aan te braden. Snel gooi ik er bier, sjalotjes, wortel, kruiden en mijn geheime ingrediënt bij. Nu nog een paar uur geduldig wachten en dan…… Smullen maar.

Ik heb wilde plannen om eventjes de stad in te gaan. Misschien weer eens een nacht op het biljart dansen? Ik heb er best zin in. Maar als ik in mijn stoel zit na de boodschappen en het koken ben ik kapot.

Mijn hele lijf doet pijn en langzaam stijven mijn protesterende spieren ook nog eens op, zodat een gang naar de keuken om eventjes te checken of alles daar goed gaat al een hele bevalling is. Laat staan geworstel door een dronken massa. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken.

Onder mijn raam stelt de fanfare zich op. Ze oefenen hier om de hoek bij de padvinders. Ze hebben het vreselijk druk deze dagen. Eerst de Taptoe, morgenochtend vroeg het Reveille en dan nog de Grote Optocht! Even later marcheren ze luid toeterend de steeg uit.

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM klapstuk à  la Heks

Een paar uur later toeteren ze zich een weg terug naar hun honk. Heks zit nog steeds bewegingsloos in haar stoel. Uitgaan zit er niet meer in. Ik voel me zelfs licht grieperig.  getsie.

De zwarte panter loopt nog buiten en dat zit me niet lekker. Hij is al anderhalve dag op stap, maar nu moet hij toch eens thuis komen. Een uitgebreide zoekronde door de buurt heeft echter niets opgeleverd. Plotseling hoor ik een vrouwenstem door het open raam. ‘Poesie, kom eens hier poesie.’

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM

In een sprong ben ik bij het raam. Ik zie een jong stel in de steeg, maar mijn kat zie ik niet. ‘Meneer, loopt daar om de hoek een kat? Hallo, meneer, mevrouw….’

Het duurt eventjes voordat ze me horen boven het lawaai uit, maar dan blijken ze inderdaad Ferguut in zijn kraag te hebben gevat. Als een haas ren ik naar beneden om mijn schatje op te halen. ‘Dank jullie wel, hij mag niet meer naar buiten voorlopig….’ het stel moet lachen. Hun katten zitten ook opgesloten, vertellen ze me. Ze zijn blij met hun goede daad. Heks ook!

De molen van mijn vriend molenaar staat in de feeststand. Met natuurlijk een drie oktobervlag in de wieken!

Wat later app ik met Fiederelsje. Ook zij is snipverkouden en licht grieperig. ‘Heb je zin in klapstuk morgen? Mits onze slijmvliezen het toestaan?’ We spreken af om morgen te kijken hoe we ons dan voelen. En als dat ook maar een beetje boven de streep is, dan komen mijn vrienden hier eten!

‘Zal ik een lekker taartje maken? Ik ben aan het experimenteren met koude taarten, net als jij Heks, je hebt me geïnspireerd….,’ Heks moet lachen, ‘Ik heb een taart gebakken schat. Een heerlijke perencrumble. Dus dat wordt dan een grand dessert!’

Zo zit ik op twee oktober met deuren en ramen open te luisteren naar de bruisende stad. Onder mijn raam loopt een stoet mensen van hot naar her. De steeg fungeert als sluiproute. En klankkast. Alsmede plasgoot helaas.

Tjongejonge wat komt er weer een golf urine los uit Jan en Alleman. Het is toch godgeklaagd dat onlangs een vrouw een fikse boete moest betalen, omdat ze nergens terecht kon met haar hoge nood, niet in haar broek wilde pissen en toen maar ergens op straat is gaan zitten, terwijl die kerels dat slurfje ongestraft overal op los mogen laten hier in de stad tijdens Leidens Ontzet. Bedenk ik me ontzet! Geen haan die ernaar kraait, zolang een kip het maar niet doet…..

Ik zie zelfs een kerel vijf minuten onafgebroken urineren tegen de gevel van het hotel aan de overkant, terwijl hij tegelijkertijd een blik bier in zijn mond geklemd houdt. Af en toe gooit hij zijn hoofd achterover om een slok te nemen. Hij heeft genoeg tijd om een heel blik te ledigen, zolang duurt zijn geplas.

‘Kom op VikThor, jij moet er nog eventjes uit, je hele territorium is verpest door al die kerels, dus leef je uit…..’ om een uurtje of vier ’s nachts loop ik nog een rondje. Ik heb voor de televisie liggen slapen, dwars door alle herrie heen. Alhoewel, was het wel zo’n lawaai? Het viel eigenlijk best mee…..

Lang leve de harde wind. Nog nooit was het zo stil in de stad tijdens drie oktober als dit jaar. ‘Spelen er nu gewoon geen bandjes? Is de kermis al gesloten?’ vraag ik me herhaaldelijk af. Maar nee, de kermis draait op volle toeren en links en rechts staan hopeloze flutterige gelegenheidsformaties de sterren van de hemel te coveren.

Als ik de deur uitloop zie ik dat ons portiek ook al functioneert als openbaar toilet. Getsie. Een dikke urinedamp walmt me tegemoet. Daar moet ik maar snel een emmertje sop overheen smijten morgen…..

Ach Heks, het wordt wel erg minimaal, de manier waarop je drie oktober viert. Klapstuk koken en daarna in bed gaan liggen, terwijl je luistert naar een feestende stad. In je dooie eentje. Wat kan het schelen? Je mag al blij zijn dat je niet altijd in bed ligt. Hoe dan ook, ik verdom het om me er zielig bij te voelen. Sterker nog: Ik geniet van de bruisende energie rondom mijn woning……

Een dag later komen mijn vrienden dineren. We hebben een heerlijke avond, met de feestende stad op de achtergrond en hutspot op ons bord.

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM

‘Ik was bijna lid gemaakt van De 3 Oktober Vereniging, Heks, vrienden van me hadden bedacht dat dat wel leuk zou zijn voor iemand uit België…..’ mijn vriendin is serieus ondanks haar brede grijns, ‘Ik woon hier alweer meer dan dertig jaar, Heksje! Ik ben bijkant een echte Leidse. Het lijkt me best leuk om lid te zijn en dan haring en wittebrood te gaan halen,,,,’

‘Ik wil ook weer eens naar het Reveilll en de koraalzang ’s morgens vroeg,’ vervolgt ze haar verlanglijstje. Heks ging vroeger ook altijd naar het Reveille, ik ging dan op twee oktober gewoon door tot de volgende ochtend. Na de ouderwetse samenzang werd er pas geslapen…..

‘Laten we lid worden van de vereniging en weer eens naar het Rweveillllllllll gaan. Lijkt me fantastisch, gaan we doen schat!’ We tikken elkaars hand aan in de lucht om het te bezegelen. Ja leuk. Volgend jaar dan maar, want dit jaar lukt niet meer……

 

Hond eet kattenvoer en moet het bezuren: Het is nu eenmaal niet ‘elke dag feest’! Voor Snuitje al helemaal niet. Zij zal ‘elke dag feest’ wel missen……

Vanmorgen staat mijn viervoeter weer enorm te hijgen. Hij moet vast nodig plassen. Ik sleur hem naar buiten voor alweer een tweede uitlaatronde, maar het gehijg houdt niet op. Wat gek. Wat is er gebeurd tussen zeven uur vanmorgen en nu? Op dat onzalige tijdstip heb ik hem ook al een keertje uitgelaten. Toen was hij nog zeer patent.

Als ik de keuken inloop gaat me een lichtje op. Meneer heeft de kattenkast met snoepjes opengebroken. De zak met pensstaven ligt leeg op de keukenvloer. Ook heeft hij een zakje ‘elke dag feest’ buitgemaakt. Het favoriete eten van mijn kattenkolonie. De snippers folie getuigen van een waar feestmaal. Bremzout weliswaar. Potverdorie.

Gisteren zoek ik op internet naar dieetrichtlijnen voor honden met hartfalen. Het laatste wat je ze moet geven is natuurlijk kattenvoer………. Ook zijn de meeste hondensnoepjes taboe, omdat ze vol zitten met suiker, zout en andere ellende. Rauw vlees lijkt me geen punt alsmede pensstaafjes. Daar bestaat zijn dieet toch al grotendeels uit, dat komt mooi uit.

Vandaag heb ik geen zin.  Ik  heb geen zin om op te staan. Ik heb geen zin om op te schieten, geen zin om me te haasten voor de kerk, geen zin om Snuitje weer te gaan zoeken. ‘Je zoekt het maar uit, rotpoesje,’ mopper ik in mezelf, ‘zomaar een beetje weglopen. Belachelijk natuurlijk. Je zult er wel achterkomen dat je het hier zo slecht nog niet hebt, benieuwd of je ‘elke dag feest’ krijgt daar waar je nu bent….’

Gisterenavond tegen half 1 belt een man me op. Eerst op mijn mobiel, ik grijp natuurlijk net mis, daarna op mijn vaste telefoon. ‘Ik loop hier in de steeg bij de padvinders en zie een cypers poesje zitten, heel aanhankelijk, vrij klein, wit befje…..’  Binnen een minuut sta ik buiten met een trui over mijn pyjama. Verwilderd ren ik door de steeg. De man staat me rustig op te wachten.

Achter een stapel hout zit een klein poesje. Hij rent op me af als ik hem roep. Het is een mij volstrekt onbekende kat, maar eventjes ben ik in de veronderstelling dat het Bolster is. De kleinzoon van oma Snuitje. Ook zo’n puntneus. Is die nu ook al ontsnapt?

Maar nee, het is een schatje van een katje, maar niet mijn schatje…. Nadat ik hem lekker heb geknuffeld, laat ik hem weer vrij….. Ik stuur de man een berichtje om hem te bedanken. De hele buurt is in touw. Mensen melden me dat ze hebben gezocht in schuurtjes en tuinen. Tevergeefs. Mijn kleine eigenwijze poesje blijft zoek.

Haar dochter Pippi is er ernstig door van slag. Ze scharrelt door het huis op zoek naar haar moeder. Regelmatig kijkt ze me zeer verontrust aan. ‘Waar is mijn mamaatje? Ik mis haar!’

Zo langzamerhand ben ik de wanhoop nabij. Misschien zie ik haar wel nooit meer terug. Het is zo’n schatje…. Wie weet heeft iemand zich mijn katje gewoon toegeëigend. Bah.

Vanbinnen blijft echter de overtuiging overeind dat ze terug komt. Op een dag. Hopelijk zeer binnenkort.

Wat nu weer Dr. Phil? Welk breekbaar mensenmeisje legt deze keer haar lot in jouw vaardige handen? Heks wordt wakker met reusachtig grote levensdrama’s. Van anderen gelukkig. Voor de verandering!

looks-like DR phil animal

Onlangs ontwaak ik met Dr. Lul op de televisie. Het programma gaat over seksueel misbruik van een piepjonge vrouw, een meisje nog. Dus ik ben in één klap goed wakker. Gisteren heb ik het laatste gedeelte van dezelfde aflevering gezien. Enige tijd geleden de hele episode. Wat een toeval, dat ik het nu alweer voorgeschoteld krijg: Precies deze show met dit meisje.

Heks vindt het een aangrijpend verhaal. Met in de hoofdrol een kind, dat zich als een lam offert op het altaar van het ongeremde seksuele verlangen van een stel hersenloze jongemannen.

‘Je bent een slet, een hoer. Je zou beter zelfmoord kunnen plegen,’ zijn de dingen, die deze puber naar haar hoofd krijgt. Dat laatste heeft ze dan ook meermalen geprobeerd. Zonder succes. Meer kans van slagen hebben al haar plannetjes om seks te hebben met allerlei hormonaal ontregelde adolescenten alsmede mannen van ver in de twintig……

looks-like DR phil animal

Helaas is het op één of ander feestje helemaal mis gegaan. Toen ze weer eens stomdronken in een aparte kamer ging seksen met een jongen, besloten een aantal kerels mee te doen. Tegen haar wil. Het werd gefilmd en gefotografeerd. Alles werd vervolgens op het internet geplaatst. Het leven van dit kind van net 16 lag in één klap in puin.

‘Het was geen verkrachting, ik heb toestemming gegeven,’ zegt het bloedmooie meisje met een stalen gezicht. Sowieso zijn haar emoties afgevlakt. Ze geeft nauwelijks sjoege als het over de meest afschuwelijke, haar eigen lichaam betreffende, dingen gaat.

Met een effen gezicht vertelt ze hoe ze lekker de slet uithangt, hoe iedereen haar een sloerie en hoer vindt, hoe het haar haar reet zal roesten. Hoe ze drinkt tot ze van de wereld raakt. Hoe ze al vele sekspartners heeft versleten, die bewuste avond zelfs zes tegelijk. Het is bovendien haar eigen schuld. De jongemannen treft geen blaam. Ze heeft ervoor gekozen!

looks-like DR phil animal

‘Je kunt pas instemming geven met seksuele handelingen als je volwassen bent en nuchter,’ zegt Phil nuchter, ‘Aangezien jij pas zestien bent is het onmogelijk om met instemming seks te hebben. Bovendien was je ten tijde van het incident onder invloed van drie gram weed, een halve liter rum en nog een paar glazen whisky!’

Goeie hemel, hoe krijgt ze het voor elkaar? Dat is wel heel veel drank en drugs voor zo’n klein meisje!

Maar goed, seks hebben met iemand, die compleet van de wereld is, mag dus niet. Zelfs niet als de persoon in kwestie volwassen is, zeg ik maar even voor de duidelijkheid.

Sommige mensen snappen dat niet. Die denken, dat je wel degelijk seks mag hebben met iemand, die buiten bewustzijn is geraakt. Bijvoorbeeld door GHB. Zolang die persoon maar volwassen is! Het leidt soms tot verwarring, omdat degene die buiten westen is dan, hoewel volwassen en mondig genoeg, natuurlijk niet protesteert…….

Mannen met een afgeslobberde droplul zijn nog steeds de bink. Een vrouw, die met plezier seks heeft is daarentegen een afgelebberde boterham. We moeten het doen met slechts drie archetypes, waarvan er twee maatschappelijk zijn geaccepteerd. En dat zijn dan weer precies de seksloze varianten.

Moeder de Vrouw, de Maagd en de Dame van Plezier. Moeder de Vrouw moet natuurlijk wel saaie voortplantingsseks gedogen van haar man, maar het is niet de bedoeling, dat ze er zelf verlangens op na gaat houden. Behalve dan om een royale kinderschaar groot te brengen! De Maagd moet haar benen bij elkaar houden en zorgen, dat ze niet in de problemen komt. Als ze dat wel doet wordt ze ofwel een Tiener Moeder de Vrouw of net als de rest: Een Sloerie.

Sinds de seksuele revolutie is het wel wat gecompliceerder geworden, want nu moet Moeder de Vrouw ook een beetje de spannende Slettebak uithangen in de slaapkamer….

Ja, ik weet het, het klinkt erg somber allemaal…. Heks gelooft echter in liefde. Dat smaakt rauwe bonen zoet.

looks-like DR phil animal

Het meisje bij Phil lacht listig als het over haar woeste avonturen gaat, ze vindt het wel grappig, dat ze iedereen te slim af is met haar idiote acties. Nou ja, slim. ‘Het klinkt toch behoorlijk dom,’ zegt Phil, ‘en je hebt voornamelijk jezelf ermee te pakken.’ Als de televisiegoeroe een beetje doorvraagt vergaat het lachen haar al snel. Er blijkt een misbruikverhaal onder haar stoere houding te zitten.

Als dertienjarige is ze een keertje flink aangerand. Haar toenmalige vriendje nam het haar kwalijk en noemde haar een slettebak. Thuis kreeg ze totaal geen steun, haar ouders waren druk met zichzelf en hun eigen problemen. Dus wordt ze de suïcidale sloerie, waar ze toch al voor wordt uitgemaakt, wat kan het ook nog schelen?

Het is de afschuwelijk reactie van de omgeving, de maatschappij, onze zogenaamde beschaving, op dit soort criminele praktijken, die me altijd weer verbijstert. Alles is te verdragen en te verwerken, als je het kunt delen en erkenning krijgt voor je pijn. In de praktijk van alledag zijn mensen vaak slachtoffer en vervolgens ook nog zondebok.

‘Ik wil geen aangifte doen, want ik wil niet, dat er vijf mannen naar de gevangenis moeten, vanwege mij,’ zegt het meisje uiteindelijk wanhopig. Ze offert zich op. Ze wil niet voor zeur of zielig worden versleten. Maar zelfs al doe je wel aangifte, dan nog krijg je te maken met die typische dubbele moraal in onze maatschappij.

DR phil animal obsessed

Als jong meisje had Heks een vriendje. Hij was heel jaloers, dus ik kon hem niet vertellen over grensoverschrijdend gedrag van zijn vrienden. Zo pakte één van hen me een keertje in een trapportaal van een flat op weg naar beneden. De rest van de groep ging vooruit. Ik was iets later en hij wachtte me op. Drukte me tegen een muur. Stak een vieze dikke tong in mijn keelgat en voor ik het wist zaten er een paar graaierige handen onder mijn trui. Ik was volstrekt overdonderd.

Toen hij me liet gaan schold hij me uit. ‘Vuile slet, vieze hoer. Als je iets laat merken, zeg ik tegen je vriend hoe je mij pakte.’ Nou, dat liet ik wel uit mijn hoofd, want mijn vriend was al zo jaloers. Er restte me niets anders dan voortaan uit de buurt van dit sujet te blijven. Dat koste me een deel van die vriendenkring, maar goed.

Ook heb ik als hele jonge vrouw wel eens ergens gelogeerd met een vriend en twee vriendinnen. We sliepen met de hele club op één kamer. Er was een mij onbekende jongeman bij. De gehele nacht ondernam hij pogingen tot seksuele handelingen bij Heks. Het was net een dikke bromvlieg, die ik bij voortduring van me af moest slaan. Ik schold hem zelfs uit! De rest sliep er gewoon doorheen. Het kwam niet in me op het om hulp te vragen, gek genoeg. Opnieuw was ik volstrekt overdonderd.

In de trein vanuit Lyon naar Parijs deelde Heks ooit een  coupé met een paar padvinders, een verliefd stelletje en een met dit stel bevriende jongeman. De gehele nacht werd ik aangerand door de jongeman. Gewoon waar iedereen bij was. Ze lieten me allemaal tobben!

Zelfs die padvinders….. Niks Goeie Daad tegen de Geslachtsdaad! (Het verliefde stelletje was daar natuurlijk wel mee in de weer…… 😦  ) Weer moest ik van me af meppen. En schelden. Elke keer doken er weer ergens een paar handtastelijke vingers op.

looks-like DR phil animal

In een kroeg in Leiden sta ik met een paar vrienden en bekenden. Een uit de kluiten gewassen beeldhouwer doet openbaar een greep naar mijn privé-gebiedsdelen. Niemand doet iets. Niemand? Deze keer doet er wel iemand iets. Het is Frogs. Hij grijpt de kerel bij zijn kladden en gooit hem vijf meter door de lucht. Het is voor het eerst, dat iemand me verdedigt, het voor me opneemt. De tolerantie voor al dat gegrabbel en gegraai is ongelofelijk. Ook door de dames overigens. Mijn zusters zijn af en toe regelrechte loeders, waar je helemaal niets aan hebt.

Maar goed, dit zijn allemaal betrekkelijk onschuldige verhalen. Echte narigheid heb ik helaas ook meegemaakt. Niet zoals dit meisje. Dit is wel heel erg ten hemel schreiend….Maar ik herken bepaalde dingen.

Zo’n ervaring op zichzelf is afschuwelijk, maar de reactie van de omgeving is vaak nog veel erger. Als we doorgaan met het massaal ontkennen/goedkeuren, toelaten of gedogen van grensoverschrijdend seksueel gedrag dan zie ik het somber in. De gevolgen zijn namelijk desastreus. Het kan je leven volledig kapotmaken.

looks-like DR phil animal

Ik kijk naar de prille vrouw. Dr. Phil heeft haar eindelijk aan het huilen gekregen. Goddank. Haar koppie wordt weer zacht en toegankelijk. Er gloort weer hoop aan de horizon. Het zal een enorme lange weg worden voor dit getraumatiseerde wicht. Eerst zal ze moeten toegeven, dat ze verkracht is. Dat is nog niet zo gemakkelijk, als je jezelf zolang iets anders hebt wijsgemaakt.

Heks droomde ooit over een jong meisje, dat zich insmeerde met een mengsel van tijm en honing om daarna voor het oog van haar familie en een hele dorpsgemeenschap op een levensgrote barbecue te stappen. Dat beeld ben ik nooit meer kwijtgeraakt.

Daar doet dit meisje me aan denken. Ze offert zichzelf op. Voor de familie, wildvreemde jongens, de gemeenschap.  Ze is de zondebok. Het offerlam.

Maar gelukkig komt het bij Phil ook altijd een beetje goed. Aan het eind heeft hij altijd wel een behandelplan in zijn hoofd. ‘Ik biedt je dit traject aan, zodat je eens helemaal alleen aan jezelf gaat denken. En voor jezelf zorgen. Wil je dat?’

Reken maar dat ze het wil. Niemand wil zo’n pijn hebben en houden. Niemand wil zichzelf ten gronde richten, om anderen de hand boven het hoofd te houden. Iedereen wil gelukkig zijn. Ook dit ontspoorde kind.

Die Dr. Phil. ‘I love Dr. Phil, he’s a fantastic person and a very loving man,’ zegt True, als hij ter sprake komt. Zij is Amerikaanse, dus zij kan het weten. En bovendien: Zij heeft altijd gelijk!

looks-like DR phil animal