Jaarwisselen is gemakkelijker dan tanden wisselen. En het komt ook elk jaar terug. In tegenstelling tot melktanden. Maar melkmuil is wel weer van de partij. Heks is blij. Kan ik eindelijk weer van leer met commentaar of een sneer. Heks danst kattig het nieuwe jaar in na een heerlijke avond vol onverwacht bezoek!

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, ronde vormen

‘Heks, hadden we nu iets afgesproken? Samen wat drinken vanavond?’ appt Steenvrouw op oudjaarsdag, net als ik een knalarme ronde loop met VikThor. Oh leuk. We hebben het er inderdaad wel eens over gehad. ‘Ik heb allemaal liflafjes en een half gebraden kippetje…. Kom lekker eten!’

Goed idee! Mijn vriendin neemt een fles goeie wijn mee……

De hele avond zitten we te liflaffen. Mijmerend over het afgelopen jaar. ‘Heb je gezien wat ik op Facebook heb gezet?’ Steenvrouw maakt tegenwoordig prachtige lampen. De meest recente exemplaren heeft ze gefotografeerd. ‘Jeetje, wat mooi! Schat wat maak je toch prachtige dingen. Ik word al blij van de foto’s!’

Van schoonheid gaat zo’n troost uit. Schoonheid tilt je even op. De aaibare beelden van mijn vriendin, voor de eeuwigheid uitgehouwen in marmer: Er gaat zo’n zachtheid van uit. Hoe is het mogelijk dat dit ijskoud marmer is? Maar ook deze lampen, vervaardigd van vluchtig kippengaas en papier hebben die zachte uitstraling.

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, En fallische vormen……

‘Je werk wordt wel steeds meer fallisch,’ plaag ik haar, ‘Ik hoop dat je geen problemen krijgt met je vaste fans….’

‘En jij dan, Heks, ik mis je blogjes. Ga jij nog eens iets schrijven?’ ‘Ik kan over sommige dingen niet schrijven. Althans, niet herkenbaar. Ik mis Dr Phil op de televisie…… Hihihi.’ We liggen dubbel. ‘Dan verzin je toch gewoon een programma met die man,’ hikt Steenvrouw.

Wat ik dan nog niet weet is dat  in januari 2018 Phil weer op de buis zal zijn……

RIAN GEURTS

RIAN GEURTS, Fallische vorm penetreert ronde vorm…….

Tegen half elf gaat mijn vriendin naar huis. Ik ga de hond uitlaten en de panter zoeken. Het stomme dier heeft zich nog niet gemeld. ‘Ik denk dat hij bij de padvinders zit,’ verzucht ik bij het afscheid tegen Steenvrouw.

‘Kom Vik, we gaan eerst de dolende ridder redden,’ ik loop met mijn hondje een belendende steeg in. ‘Ferguut, Ferguut!’ Maar nee. Niks.

‘Schat, ik weet gewoon dat je hier zit, ik blijf net zo lang wachten tot je tevoorschijn komt,’ klets ik vrolijk verder. Op gezellige ontspannen toon. Geruststellend geluiden boven het geknal uit. Tegengif tegen die onbestaanbare aanval van kruitdampen op zijn olfactorische receptoren.

‘miaauuwwww, mwauw, miaaaaaaaaauuuuuuuuwwwwwwwwww,’ plotseling maakt de Schaduw zich los uit de stapel tentpalen aan de andere kant van het terrein. Op een holletje steekt hij het plein over om zich in mijn armen te storten. Snel til ik hem op. ‘Ja, nu wil je je maar al te graag laten dragen,’ plaag ik hem genadeloos. Normaal gesproken wurmt hij zich in no time los. Wil hij zelf naar huis lopen…….

Eenmaal thuis geef ik hem een flinke bak voer. Tevreden kruipt hij in mijn heksenbed. Enorm blij om thuis te zijn.

Ik ruim een beetje op. ‘Zal ik voor de buis gaan hangen?’ schiet er door me heen. Dan gaat de bel.

Een uitgelaten Trui staat op de stoep. Ze heeft heerlijk met manlief in een chic restaurant gegeten. Dochter Vlinder werkt daar. ‘Zeven gangen, Heks. Bij elke gang een ander drankje. Hips. Ze schonken die glazen niet vol hoor. Maar evenzogoed. Hihi…’

toverheks.com

Phil is terug!!!!!!!!! Toverheks.com

 

We drinken thee en wisselen de laatste nieuwtjes uit. In no time is het alweer twaalf uur. Bubbels dus. En harde discomuziek vanwege de beesten. Buiten breekt een ware wereldoorlog uit. ‘Gelukkig nieuwjaar, schat!’ We dansen door de kamer.

Even later staan we op de brug bij de Marepoort. Over het water heb je prachtig zicht op het vuurwerk. Er wordt uitbundig geknald. Nu nog eventjes bij Buurman langs. Zijn hond Carlos heeft het een beetje moeilijk met al dat geknal. Zachtjes kriebel ik hem achter de oren.

‘Ik ga naar m’n mannetje, Heks,’ mijn vriendin gaat weer naar huis. Heks loopt een stukje mee. Voor mij is het ook mooi geweest. Thuis ligt VikThor tevreden met een kluif op de bank…… De muziek staat keihard te loeien. Je hoort nauwelijks dat de stad ontploft.

Omdat het buiten nog zo knalt laat ik de muziek binnen ook knetterhard knallen. Blij wals ik door de kamer. Ik kijk in de spiegel.

Wat zie ik er leuk uit vandaag! Een zwart kattenmutsje compleet met ogen en snorharen. Een wit nepbontje met pompoms op een zwart nepbontjasje op een zwart/wit jurkje met de gebouwen van Parijs erop. Frivool! Miauw. Wrahg! Grrrrrr!!!!!

toverheks.com

Dans met mezelf! Hou van mezelf! Toverheks.com

‘Heksje, je gaat er een geweldig jaar van maken. Je gaat iedereen vergeven, vooral jezelf. Je gaat problemen achter je laten. In liefde loslaten. Je laat allerlei gif van giftige types zijn werk niet meer doen. Je gaat leuke dingen doen. Positieve dingen, waar je energie van krijgt. Je wordt verliefd! Ja, let op mijn woorden, ouwe toverkol. 2018 wordt jouw jaar!’

Vooruit dan maar.

 

Misschien word ik niet beter van liefde. Maakt het voor mijn fysieke conditie niks uit. Maar het voelt zoveel lekkerder om vanuit mijn hart te leven. Om het te gebruiken waar het voor bedoeld is: Liefhebben!

Ik dans met mezelf in de spiegel. Ik sluit mijn ogen en draai in de rondte. Wervel met mezelf door de kamer. Spreid mijn armen. Door de bubbels en wijn doen ze nauwelijks pijn! Het leven omhelzen! Dat is wat ik wil. Ter plekke besluit ik afstand te nemen van alles en iedereen, die me het leven tegen maakt.

Het behoeft geen betoog, dat ik de volgende dag nauwelijks kan bewegen. Knarsend fiets ik een paar verplichte rondes met mijn hondje. Een enorm stijve kwarrende kwartaart. Wat kan het schelen? Dit jaar is van mij!

toverheks.com

Hou van het leven. Mijn jaar! Reken maar! Toverheks.com


 

 

Frogs koopt een magische jas met WAUWfactor. Hij kan er meteen mee pronken tijdens het fantastische kerstconcert van Ex Animo in de Marekerk te Leiden. 

Maandag bel ik Frogs. Of hij belt mij, dat zou ook goed kunnen. ‘Ik ben op zoek naar een nieuwe winterjas. Je had gelijk, die oude is kapot. Ik sta nu in een winkel bij jou om de hoek…’

Niet veel later voeg ik me bij hem. Heks kan nog net voorkomen, dat haar kikkervriend een lijzige kunststof parka koopt. ‘Hij zit gewoonweg heerlijk, ik neem em,’ zegt Frogs koppig. ‘Een slaapzak zit ook comfortabel,’ denk ik bij mezelf. Listig haal ik Frogs over om elders nog wat andere jassen te passen.

DSC02647

‘Pas deze eens aan, gewoon voor de lol.’ Ik overhandig hem een prachtige zwarte wollen jas. Totaal niet wat hij zoekt. Maar als hij hem aan heeft roep ik spontaan ‘Wauw’. Deze jas heeft de Wauwfactor! Ook de verkoper slaakt een kreet.

Zo loopt mijn oude vriend opeens rond in een schitterende chique jas. Hij koopt er direct een hoedje bij!

Een dag later bezoekt hij ons concert in de Marekerk. Fiederelsje is er ook met haar man. Heks is al de hele middag in de weer met de voorbereidingen: Eerst de generale repetitie, dan nog snel een paar dingetjes instuderen, hondje uitlaten, eten, omkleden……

Opgepoetst en opgewonden wachten de koorleden in een zaaltje achteraf tot we om klokslag acht uur in ganzenpas de kerk in marcheren. Ik ben de hekkensluiter. Het doet me denken aan gymnastieklessen vroeger op school. Dan stond ik ook altijd achteraan. Toen vanwege mijn lengte….

Het concert gaat goed. Ik raak af en toe van de wijs door iemand achter me, die een geheel afwijkende stempartij lijkt te zingen. In het geheel valt dat echter weg. Volgens mijn vrienden klinkt het fantastisch. De sfeer in de kerk is buitengewoon goed. Leeggezongen en opgeladen nemen we het applaus in ontvangst. Het zit er weer op!

Ik sleep mijn bewonderaars mee naar huis voor een goed glas wijn. Ik woon tenslotte aan de overkant. Mijmerend nemen we de gezongen werken nog eens door. Vooral het Magnificat van Pekka Kostiainen heeft indruk gemaakt. Gelukkig maar. We hebben daar bloedig op gestudeerd.

Het duurt nog uren voordat ik kan slapen. Zoals altijd na een dergelijk evenement ben ik helemaal hieperdepieper. Ik hou nog een hele verhandeling tegen Frogs over het verband tussen klank en ruimte/ ritme en tijd, muziek en de mens.

Sufgekletst laat hij Varkentje nog eventjes uit. Ik zet nog een kopje thee. Ruim een beetje op.

Uiteindelijk is iedereen weer naar huis. De stad is stil. In mijn hoofd zingen nog steeds flarden van ons concert rond als ik eindelijk in slaap sukkel.