Hondje gewond. Bloed spuit in het rond. Ik droom dat ik op weg ben. Ergens naartoe. Maar ik kom nooit aan. Moddersloten doen me wakker schrikken. Heks begrijpt de wereld niet, maar is er wel flauw van…… Ach, teveel alleen zijn is niet gezond. Dat blijkt maar weer…..

Posted on 21 augustus 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

VikThor is precies een jaar bij me dit weekend. Een jaar alweer! Mijn ouwe knarretje Ysbrandt is alweer een jaar in de hondenhemel. Gelukkig heeft hij binnen een week zijn kleine broertje op mijn pad gezet. Een schatje! Lijkt sprekend op mijn ouwetje, maar heeft een volstrekt ander karakter.

‘Misschien kun je vragen of hij je wil beschermen,’ suggereert mijn homeopaat onlangs als we bij haar zijn voor een consult. ‘Je kunt gewoon met hem praten toch?’ Ja, inderdaad. Maar dat ga ik niet vragen. Ysbrandt heeft me altijd enorm beschermd, maar deze keer ga ik daar zelf voor zorgen. Laat Vik maar lekker dwarrelen. Ik bescherm hem wel….

‘Toen was het ook hard nodig. Ysbrandt kwam in mijn leven, toen ik zat na te stuiteren van een verkrachting. Gevolgd door een in alle opzichten zware operatie. Gevolgd door gerichte aanvallen van een psychopatische idioot van een buurman, die er bovenop wilde bij Heks. Hij heeft me gemolesteerd en daarna drie auto’s systematisch bewerkt. Er viel dus genoeg te beschermen!’

©TOVERHEKS.COM,

Helaas heef die eikel ook mijn hond jarenlang getreiterd. Door hem was Ysbrandt een moeilijke hond. Nu ik VikThor zie opgroeien zie ik pas hoezeer die man mijn hondje te grazen heeft gehad. Twee keer per week in de kerk te vinden maar een ziel zo zwart als de nacht…….

Ik heb veel geleerd van Ysbrandt. Hij had een perfecte neus voor rare types. Loopt VikThor ze gewoon kwispelend tegemoet, Ysbrandt liet direct zijn tanden zien. Met hem was ik overal veilig. Je kwam me niet aan het lijf.

Om te vieren dat mijn hondje al een jaar bij me is neem ik hem mee naar de Coepelduynen voor een lange wandeling. Ze zijn sinds een week weer toegankelijk voor honden. Hoera.

©TOVERHEKS.COM,

Eerst gaan we naar een klein duinmeertje. Hier ligt de as van Yssie onder een omgevallen berk. Ik laat mijn hondje zwemmen en neem zelf een kopje thee. Oh, wat is het hier heerlijk.

De duinen staan te gloeien met bomen en struiken vol bessen. Overal vrolijke hondjes en hun uitgelaten bazen. Heks slaat af richting Berkheide. Daar kom je niet zoveel mensen tegen. Geweldig. Wat een rust.

VikThor schiet alle kanten op. Hij rent onder prikkeldraad door alsof het niets is. ‘Dat gaat toch maar altijd goed, Ysbrandt heeft zich in al die jaren nooit opengehaald. Wonderbaarlijk…..’

Ik ga lekker op een bankje in de zon zitten en laat mijn hondje nog eens zwemmen in alweer een duinmeertje. Op de terugweg hoor ik een raar geluid als hij onder prikkeldraad door rent. En ja hoor, de draad hangt op halfzeven en daardoor heeft mijn jochie zich opengehaald! Zijn vacht kleurt in no time knalrood.

©TOVERHEKS.COM,

Ik schrik me dood en graaf met mijn handen in zijn vacht op zoek neer een lelijke winkelhaak hier of daar. Maar nee, niks te vinden. Mijn handen druipen van het bloed en ik heb lichte kleren aan. Mooie lichte kleren. Gewoon omdat ik niet altijd als een hobbezak rond wil lopen…..

‘Kom, ik laat je eerst nog eens zwemmen, zodat ik kan zien waar het bloed vandaan komt. Op deze manier is het echt niet te doen….’ We lopen terug naar het meertje. Een klein wit hondje, helemaal rood van het bloed. En daarachter een verwilderde volwassen vrouw met bloed aan haar handen.

Terwijl ik achter mijn bloederige handen aanloop komt er een jogger aan. Hij ziet ons ook, want voor hem komt er een hondje met baasje aan. Onder het bloed. Alsof we net een moordaanslag hebben overleefd. In the middle of nowhere!

Snel kijkt de kerel de andere kant op. Doet alsof hij niks ziet. Rent voor zijn leven!

Nou, van de gemiddelde Christelijke Katwijkse jogger moet je het dus ook niet hebben. Ongelofelijk dat hij doorloopt. Kijk, dat zijn nu dingen die ik niet begrijp. Maar gelukkig is het niet erg. Na een kwartiertje zwemmen is het ergste bloeden gestelpt. We kunnen naar huis.

©TOVERHEKS.COM,

Onderweg kleurt zijn vacht langzaam weer een beetje rood. Thuis stop ik hem onder de douche, op zoek naar de wond. Die vind ik niet. Zelfs een halve dag later is er geen gaatje te ontdekken……..

Die avond praat ik met Don Leo. Hij begrijpt de wereld ook niet. Ook hij doet altijd zijn gloeiende best. Ook hij trekt vaak aan het kortste eind. Krijgt mensen over zich heen. Is gebruikt en afgedankt.

©TOVERHEKS.COM,

Zijn uitspraak: ‘Mensen slaan je met een natte dweil in je gezicht en als je er iets van zegt krijg je te horen dat je niet zo agressief moet reageren’ is een soort lijfspreuk van me geworden.

Heks is juist altijd iemand geweest, die andermans problemen niet schuwde. Heeft iemand het moeilijk? Krijgt een medemens het voor de kiezen? Ik kom langs met soepjes en sapjes. Ik luister en huiver. Ik probeer er te zijn. Ja, ongeveer het tegenovergestelde van zo hard mogelijk doorrennen als je een bebloede vrouw met een rood hondje tegenkomt op een afgelegen plek…….

©TOVERHEKS.COM,

De laatste tijd probeer ik het anders te doen. Niet alles en iedereen maar direct in mijn hart te sluiten. Een zekere reserve inbouwen. Gewoon een gezonde hekel aan bepaalde mensen te hebben. In elk geval veel afstand te bewaren ten opzichte van mensen die over me heen rollen.

Ik voel me echter eenzaam. Ik ben zoveel alleen. Dit hele weekend bijvoorbeeld heb ik niemand gezien. Behalve de fysiotherapeut en die foute jogger in de duinen. Dat is toch wel een beetje weinig voor een mensenmens als Heks.

©TOVERHEKS.COM

Maar in mijn oude sociale kringen kan ik niet meer verkeren. Daar ben ik nog steeds het haasje. Die kennen me nog louter als pleaser. De sukkel, die alles goed vindt. Het ei waar je overheen walst. Die domme koe, die haar gloeiende best blijft doen, ook als schijt je haar recht in de bek!

Dan maar een tijdje alleen. Het moet maar.

Gelukkig ben ik lekker op dreef met mediteren. Ik adem en ben. Op mijn kussentje voel ik me verbonden met mijn ademende broeders en zusters. Met mijn non-vriendin in Plumvillage. Met mijn retraite-maatjes Libby en Brigitte in de Verenigde Staten.

©TOVERHEKS.COM

In mijn auto ligt al meer dan een jaar een lief briefje van Brigitte. Elke keer voordat ik wegrijd lees ik het: ‘Bon voyage, ma très chère soeur, à la prochaine…’

Vannacht droom ik van Libby. En moddersloten. En altijd maar onderweg zijn. Van de tijd nemen. Sommigen reisgenoten reizen sneller zie ik. Die zijn al bijna thuis.

Ben ik echt ergens naartoe onderweg? Jawel. Maar het gaat om de weg.

Hihihi, Wrafh, Gnehgnehgneh…..©TOVERHEKS.COM

Barmhartige Samaritaan komt nog wel eens te laat op afspraak. Dat is het nadeel van empathie. Zonder compassie heb je dat niet! Laat je die ander gewoon lekker creperen door je zeiksnor te drukken of em te smeren…….

Posted on 25 februari 2016 by lagriffeheks

Vanmorgen vroeg gaat de bel. Verdorie. Ik wil uitslapen. Ik heb er pas een paar uurtjes dromenland op zitten. Veel te kort. Het is vast weer zo’n idioot van woningbouwvereniging Portaal. Of Museum Boerhaave. Laatstgenoemde is flink aan het verbouwen.

Nu willen ze de staat van mijn huis onderzoeken, in verband met eventuele toekomstige schade. ‘Maar dan moeten jullie bij Portaal zijn. Zij zijn eigenaar, het is hun pand,’ wimpel ik een paar dagen geleden al die toestanden af tegenover een mannetje met meetlint en fototoestel hier in de steeg, ‘Mij zal het een rotzorg zijn of het overeind blijft staan.’ Nou ja, liever wel, maar ik heb geen zin om weer achter van alles aan te jagen uit naam van mijn hopeloze verhuurder.

Geen idee of ze op de hoogte zijn gesteld van de aanstaande werkzaamheden, maar ik ben niet van plan om het te doen. Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd. Slapen bijvoorbeeld. Of beter gezegd een gebrek daaraan. De bel gaat nog een keer. Alleen bij Heks, alsof ik hoofdbewoner ben van dit pand. Je zou het bijna gaan denken.

Ik haal vele kastanjes uit het vuur bij de verhuurder en ik ben de enige die wel eens een bezem en dweil door het portiek haalt. Vorige week nog. Met mijn pijnlijf. Drie dagen last achteraf, maar ja. Het wordt zo smerig, op een gegeven moment kan ik het niet meer aanzien.

Zo is het altijd geweest, overal waar ik heb gewoond was ik de lul met schoonmaken. Vooral vrouwen zijn smerige huisgenoten heb ik ontdekt.

Verwoed probeer ik weer in te slapen. Het lukt niet, potverdorie. Een paar uurtjes later wordt er weer gebeld. Ze zijn wel vasthoudend. En opnieuw gaat de bel, nu hoor ik ook mijn naam. Het lijkt de stem van Steenvrouw wel! De telefoon rinkelt ook nog. Ik sprint naar de keuken. Als ik uit het raam kijk zie ik mijn vriendin in de steeg staan met een krijsende Panter aan haar voeten. Ferguut heeft honger, hij wil naar binnen.

Even later zitten we aan de koffie. Steenvrouw gaat exposeren in het Baljuwhuis in Voorschoten. Zaterdag is de opening. ‘Ik ben helemaal klaar, alles is geregeld. Er wordt een mooi filmpje gemaakt als introductie. In elk geval van mezelf, de mede exposanten laten het een beetje afweten met dit geweldige filmproject, misschien dat één van hen op de valreep nog materiaal aanlevert.’

‘Superleuk schat, zo’n filmpje is nooit weg, je kunt hem mooi op je website zetten!’ Babbeldebabbel, kwekkwekkwek. Intussen drinken we een voortreffelijk bakkie koffie. Met verrukkelijke cocoskoekjes.

‘Het was vanmorgen ijskoud en spekglad, toen ik op weg was naar een afspraak. Ik had geroeid met iemand en we liepen nog te lachen om die gladheid. ‘Tot de volgende keer!’ riep ze terwijl ze afsloeg richting binnenstad. Opeens lag ze plat op haar gat!’ Nou ja, op haar kop, maar dat rijmt niet zo mooi.

‘Er zat een flink gat in haar hoofd, niet ernstig hoor, maar wel veel bloed….. Ze is later nog eventjes naar de dokter gegaan. Die had toch wel drie hechtingen nodig om de boel weer te lijmen. Ook heeft ze drie gekneusde ribben. Best een flinke val dus. Ik was er natuurlijk eventjes mee bezig en zodoende te laat voor mijn afspraak.’

‘Ja, wat moet je dan? Je kunt haar moeilijk laten liggen onder het mom van, sorry hoor, maar ik heb haast. Zoek het uit!’ giebelen we tegen elkaar. ‘Maar we zouden toch meer om onszelf denken, hoe kun je nu zo dom zijn om die vrouw te helpen?’ roep ik quasi verontwaardigd, ‘Laat toch lekker gewoon aan de kant van de weg liggen, leipe barmhartige Samaritaan. Nu was jij weer te laat. Hihihi….’

‘Ja, hihihi, stel je voor, dat je dat doet!’ lacht Steenvrouw. We zijn helemaal melig geworden van dit verhaal. ‘Nou ja, er zijn mensen die dat doen hoor,’ grap ik terug, ‘er zelfs een verhaal in de bijbel met die thematiek. ‘Ik kan me daar helemaal niets bij voorstellen,’ nu kijkt mijn vriendin verwonderd. Gelukkig maar. Aan mensen, die zich dat moeiteloos kunnen voorstellen heb je niet zoveel.

‘Een ex van Heks deed er nog een schepje ellende bovenop als ik op mijn plaat ging. Zoals in de vakantie. Eerst liet hij me in mijn eentje de hele reis voorbereiden, hij was zelf te druk met stiekem vreemdgaan. Toen reed hij mijn auto in de poeier. Achteraf vermoed ik opzet. Misschien een sneaky poging om onze vakantie te verijdelen? De reparatie liet hij me zelf opknappen. Ook financieel. Geen ‘dank je wel dat je het zo coulant opneemt’. ‘Dank je wel’ komt sowieso niet voor in zijn vocabulaire.’

‘Daarna liet hij me het hele stuk naar Frankrijk rijden, Tens-apparaat op de hoogste stand tegen de pijn, terwijl hij met een zeiksnorgezicht naast me zat te zwijgen. Vervolgens liet hij me modderen met het opzetten van de tent. Intussen helemaal over mijn theewater verzwikte ik mijn voet. Hij klapte dubbel met een harde krak, de verkeerde kant op. Een misselijkmakend geluid. Hij schold me vervolgens uit voor alles wat lelijk is. ‘Domme koe, het is je eigen schuld, je moet beter dit en dat en zus en zo’ en liet me verder barsten.’

‘Nooit heeft hij geïnformeerd hoe het met mijn pijnlijke voet gesteld was. Gestoord natuurlijk. Die enkel is drie maanden dik geweest.’

Ach Heks, het is ook niet voor te stellen, zo’n houding. Neem het jezelf maar niet kwalijk, dat je je zo te grazen hebt laten nemen door een narcist. Die mensen missen nu eenmaal elke vorm van empathie. Behalve met zichzelf.

Als hij zijn enkel had verstuikt was het voor mij een enkeltje hel geweest. De zorghel, waar geween om een fopspeen is en melktandengeknars. En een eindeloos beroep op mijn overontwikkelde zorgspier door een uit de kluiten gewassen egocentrische kleuter.

Pief! Paf! Poef! Voor je het weet ben je een boef! Huiselijk geweld onder de aandacht bij Doctor Phil. Schietgrage Amerikanen vallen bij bosjes tijdens echtelijke ruzies. Lang leve de wapenwet!

Posted on 10 april 2015 by lagriffeheks

Vanmorgen sta ik op met Dr Phil op de televisie. In de badkamer zijn de Mannetjes van Portaal hun kunsten aan het vertonen. Het huis stinkt naar de chemische zooi, die ze op mijn muren en vloer smeren. Ik krijg tevens een nieuwe intercom. Goh, nou, kan het er af? Na vijfentwintig jaar de bel niet horen! En evenzovele jaren klagen hierover…

Bij Phil is het ook al geen vrolijke boel. Het gaat vandaag over huiselijk geweld. De beroemde American football-speler Ray Rice van de club Baltimore Ravens kan zijn handjes niet thuishouden. Op een bewakingsvideo genomen in een lift is te zien hoe deze man zijn vrouw bewusteloos slaat. Die beelden zijn de wereld over gegaan. En raad eens wie in tweede instantie de Zwarte Piet toegespeeld krijgt? De vrouw! ‘Hoe is het mogelijk, dat ze bij hem blijft?’ ‘Slappe hap.’ ‘Domme koe.’ Heel Amerika is over haar heen gevallen.

Vrienden van het stel zijn te gast in de show. ‘Het zijn geweldig leuke mensen. We hebben nooit iets gemerkt van enige agressie bij één van beiden.’ De vrienden hebben allebei een familielid verloren door huiselijk geweld. In de Verenigde Staten is dat aan de orde van de dag blijkt. Ja, dat krijg je al je iedereen maar met een wapen laat rondlopen. Een vrouw verschijnt in beeld. Zij heeft haar echtgenoot afgeknald……

‘Ik heb er heel veel spijt van. Ik hield van mijn man. Het was mijn beste vriend. Zo’n leuke man! Als hij tenminste niet in een klotebui was. Na een slechte dag op zijn werk verhaalde hij zijn agressie op mij.’ Lijkt me inderdaad een bijzonder aardige kerel. Echt een goede vriend…..

‘Op een dag was ik in de badkamer, toen hij binnenkwam met een pistool. Of ik hem maar eens wilde neerschieten. Ik had namelijk gezegd, dat ik hem dood wilde. Om te voorkomen, dat hij mij kon vermoorden en zeggen dat het zelfverdediging was heb ik het pistool leeggeschoten op de deur. Toen heeft mijn man dat ding opnieuw geladen.’

‘Daarna ging hij nog een wapen halen voor zichzelf, zodat we tegen elkaar konden vechten, als in een duel.’ Mijn god, hoeveel vuurwapens heeft het gemiddelde Amerikaanse huisgezin eigenlijk in huis? En zijn ze niet gewoon hun eigen ergste vijand met die dingen?

En zich maar druk maken over terroristen……

‘Toen mijn man terug kwam heb ik hem neergeschoten, want anders had hij mij vermoord. Ik wilde alleen op zijn voeten schieten, net zoals ze dat doen in series op televisie….’

Er is ook een vrouw, die het opneemt voor het slachtoffer in de lift. ‘Belachelijk, dat zij wordt aangevallen op het feit, dat ze bij deze man blijft. Ik heb ook iets dergelijks meegemaakt en het heeft me twee jaar gekost om te vertrekken. Ik hield van mijn man. Ik kon ook niet weg, hij liet me niet gaan. Pas na maanden voorbereiden had ik een vluchtplan voor elkaar.’

Een man zegt over het geweld, dat zijn zuster fataal werd: ‘Tijdens hun huwelijk was er altijd wel sprake van verbaal geweld, maar ik heb nooit iets gemerkt van fysiek geweld. Pas toen zij hem verliet werd hij echt venijnig. Hij bleef haar lastig vallen en uiteindelijk heeft hij haar gedood. Mijn moeder kreeg ook een kogel, maar zij heeft het overleefd. Maar ja, wat voor’n leven heb je nog, als je je dochter voor je ogen ziet sterven? Afgeslacht als een offerlam?’

Het begint met schelden. Ik denk aan mijn buren: Die verschrikkelijke gefrustreerde ouwe kerel, die zijn echtgenote dagelijks de huid vol scheldt. Haar uitkaffert en vernedert. En zijn al even vervelende zeurkous van een vrouw. Die op al zijn betweterige geneuzel een minstens zo betweterig weerwoord heeft. En hoe zij haar passieve agressie weer verhaalt op Heks, als ik haar op straat tegen kom. Niet te geloven, wat er voor’n vuiligheid uit de mond van dit onderdrukte gemelijke wijf komt…….

Zo geven we onze pijn door, generatie op generatie. Sommige mannen slikken er nog wat anabolen bij, word je nog eens extra agressief van. En vrouwen zitten massaal aan de pil, hetgeen je krachtige vrouwelijke cyclus doodslaat. Zodat je chemisch murw gemaakt in een chronische namiddag-dip al die vernederingen ook nog eens slikt. Want zeg nu zelf. De wereldwijde epidemie van huiselijk geweld is toch eigenlijk te gek voor woorden……..

Goddank zijn we hier in ons kikkerlandje niet allemaal bewapend. Op een incidentele gestoorde knuffelcrimineel na dan. En moet je zien, hoe die zijn omgeving heeft getiranniseerd!

Leeuwen hebben klauwen, slangen spuiten gif. Wolven trekken met hun krachtige kaken hun prooi aan stukken. Een pijlstaartrog wil nog wel eens een mens spiesen. En een haai vreet je met het grootste gemak op.

De mens is maar een slap wezen. Ons gebit is nauwelijks in staat om fatsoenlijk in een appel te bijten. Laat staan om iemand te verscheuren. Hoe we die zondeval ooit voor elkaar hebben gekregen blijft een raadsel……

We hebben slechts machteloze klauwen. Uitgezonderd vrouwen uitgerust met gelnagels…. Afschrikwekkend brullen kunnen we niet, op een incidentele operazanger na dan. We kunnen ook niet echt heel hard lopen op onze twee miezerige beentjes. Ons zwemmen valt volledig in het niet bij de gemiddelde vis. Kortom: We zijn weerloze wezens.

Wel kunnen we wapens in elkaar knutselen. Dat komt omdat we zo intelligent zijn! Daarmee gaan we elkaar dan maar te lijf! Waarom? Welk zoogdier doet dat? Behalve de mens?

‘Homo homini lupus’: De mens is de mens een wolf’ zeiden de Romeinen al. Laat ik er dit over zeggen: Wolven zijn heel wat socialer dan wij mensen…..

HUISELIJK GEWELD, pistolen, vuurwapens, man, vrouw, ruzie, schieten, gevaar, schietgevaarlijk, lichamelijke mishandeling

Pief paf poef

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: domme koe

Hondje gewond. Bloed spuit in het rond. Ik droom dat ik op weg ben. Ergens naartoe. Maar ik kom nooit aan. Moddersloten doen me wakker schrikken. Heks begrijpt de wereld niet, maar is er wel flauw van…… Ach, teveel alleen zijn is niet gezond. Dat blijkt maar weer…..

Barmhartige Samaritaan komt nog wel eens te laat op afspraak. Dat is het nadeel van empathie. Zonder compassie heb je dat niet! Laat je die ander gewoon lekker creperen door je zeiksnor te drukken of em te smeren…….

Pief! Paf! Poef! Voor je het weet ben je een boef! Huiselijk geweld onder de aandacht bij Doctor Phil. Schietgrage Amerikanen vallen bij bosjes tijdens echtelijke ruzies. Lang leve de wapenwet!

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: