Ergernissen en muizenissen. Diepe inzichten en luchtige lachsessies tijdens mijn verblijf in het klooster in Biezenmortel. ‘Better light a candle than complain about the darkness……’ aldus zuster Orchidee.

Het is al weer ruim een week terug, mijn retraite in Biezenmortel. Ik was net lekker een beetje aan het schrijven geslagen over mijn ervaringen aldaar, toen de gebeurtenissen hier in Leiden al mijn aandacht begonnen op te eisen. Vandaag pak ik de draad weer op. Die heerlijke draad. Mijn verbinding met Zuster Orchidee, Lower Hamlet en mijn leermeester Thich Nhat Hanh.

De eerste ochtend verslapen we ons grandioos. Zowel Kras als Heks liggen dwars door de ochtendmeditatie, de aandachtige gymnastiek alsmede het ontbijt heen te ronken. Het is al bijna 9 uur als we wakker schrikken. We hebben nog net tijd om eventjes te douchen, maar een ontbijtje zit er niet meer in.

Verwoed ga ik op zoek naar een kop koffie. Ik ben nog helemaal niet echt wakker. Overal vrolijke uitgeslapen mensen. Kras en Heks lopen er lekker tussendoor te duffen. Om half tien begint de dharmatalk. Ik installeer me op één van de matjes. Zuster Orchidee komt gezellig naast me zitten. Oh, wat een feest. Ik plak snel een hartje in haar schrift. En een vrolijke kikker.

Wat doe je zoal tijdens zo’n retraite? Moet je de hele dag doodstil op een matje zitten? En mag je helemaal niet praten?

Tussen het avondprogramma en het ontbijt wordt inderdaad niet gesproken. Heerlijk! Pas als je je morgenmaal achter de kiezen hebt mag je je mond weer gebruiken voor het gesproken woord. Voor sommigen nauwelijks vol te houden natuurlijk. Soms praat iemand zich een slag in de rondte zonder het zelf in de gaten te hebben. Heks incluis. Maar door de bank genomen is het inderdaad behoorlijk stil.

Maar na het ontbijt echter ontstaat er plotseling een gekwetter van jewelste. Overal kakelende boeddhistische kippen en een incidentele  mindful kukelende haan. Dan luidt iemand de bel. En terstond is het weer stil. Iedereen haalt opgelucht adem. Wat een rust.

Na de dharmatalk gaan we wandelen. Lekker langzaam lopen we over het terrein van het klooster. Over dikke pollen mos schuifelen we door het bos. We sukkelen langs de appelbomen. Doen nog een beetje gymnastiek…….

Op de terugweg pak ik de hand van zuster Orchidee en Kras. Oh, wat ben ik blij dat ik hier ben. Ik kom helemaal bij. ‘Ik wilde het bijna opgeven,’ zegt iemand in de loop van het weekend, ‘Maar hier raak ik weer helemaal geïnspireerd. Mijn vertrouwen in de mensheid komt terug.’ Heks herkent dit. Ook ik had behoorlijk last van geschonden vertrouwen……..

‘Iemand zei eens tegen me, toen ik klaagde dat ik dat lied  over ‘The island within myself’ , met al die kwinkelerende vogeltjes en fris klaterende watervallen, maar niks vond: “Ja, vind je het gek, jij ziet alleen maar die ene dooie boom!” ‘ vertelt een ander. We moeten allemaal lachen. Maar het is waar. Ook Heks is geneigd om eindeloos zout te leggen op lang overleden slijmerige slakken. Maar de rest van mijn sprankelend innerlijk landschap ontgaat me vaak.

In de middag is er Deep Relaxation in de meditatiekapel. Ik haal mijn yogamatten uit de auto. Tezamen met een paar mediatiematjes moet dit genoeg zijn voor onze brakke lijven om op te ontspannen. Kras heeft geen idee wat haar te wachten staat. Kreunend vlijt ze zich op haar matje.

‘Jeetje Heks, wat een eye-opener. Dat ik kan ontspannen ondanks al die pijn. Op een gegeven moment viel ik zelfs in slaap. Ongelofelijk. Het is voor mij echt een nieuwe ervaring om zo in mijn lijf te zijn ondanks alle pijn. Geweldig!’ roept mijn vriendin na afloop.

Dan is het alweer tijd voor het Dharmadelen in onze tijdelijke familie. ‘Je darmen delen,’ gniffelen we tegen elkaar. We verzamelen ons in de lounge en vormen een ruime kring rondom zuster Orchidee. ‘Zijn er mensen, voor wie het nieuw is om op deze manier te delen?’ Jazeker. Die zijn er.

‘Alles wat hier wordt gezegd blijft onder ons. Het is ook niet de bedoeling om iemand achteraf op datgene wat is besproken aan te spreken. Het is echt heel belangrijk dat iedereen zich volledig veilig voelt in de groep…..’ Heks hoort het niet voor het eerst, maar dit soort informatie kun je niet vaak genoeg horen!

‘Als je het woord wilt nemen maak je een kleine buiging en de rest van de groep buigt terug,’ we buigen voorbeeldig naar elkaar, ‘ Je mag zo lang spreken als je wilt. We proberen echt heel goed te luisteren, Deep Listening noemt Thay dat,’ besluit zuster Orchidee haar uitleg. Supersimpel zo op het eerste gezicht, maar in de praktijk valt dat nog wel eens tegen. Daar weet Heks intussen alles van!

Die avond is er nog een programmaonderdeel. We gaan aan de slag met de vijf aandachtsoefeningen. Heks zit intussen enigszins scheel te kijken van vermoeidheid, maar toch houd ik het allemaal vol. Stomweg omdat het zo leuk is. Slapen doe ik wel weer als ik thuis ben.

DSC06642

Maar slapen doe ik daar gelukkig ook. ’s Avonds om tien uur liggen we al op 1 oor. Heks valt vrij snel in slaap en ik ronk vrolijk verder tot de volgende ochtend. Wat een meevaller. De eerste nacht heb ik midden in de nacht van thuis meegebrachte soep zitten eten, omdat ik zo’n rammelende  maag had dat ik er niet van kon slapen……

Ja, honger heb ik eigenlijk het hele weekend in het klooster. Het blijkt dat het rekening houden met mijn dieet een wassen neus is. Ik kan eigenlijk alleen de sla eten. Het glutenvrije brood bevat melk. Beleg binnen mijn dieet is er ook niet. Alleen een ei bij het ontbijt. En Tahin. Maar dat moet je wel ergens op kunnen smeren natuurlijk.

Zo sprokkel ik het hele weekend mijn kostje maar zo’n beetje bij elkaar. Echt lekker is het allemaal niet. Gelukkig heb ik wat voedsel van huis meegenomen. Normaal gesproken kan ik vrij gemakkelijk een paar dagen zonder eten, maar niet na een week buikgriep.

Ja, de maaltijden zijn wederom een bron van frustratie. Zoals altijd tijdens de retraites……We moeten in de rij staan, op zich niet erg. Alleen kan ik niet lang staan. En al helemaal niet met van alles in mijn handen, zoals een bord en bestek. Als je dan ook nog eens rammelt van de honger en niets van je gading vindt en anderen allemaal lekkers op hun bord ziet laden: Meuh.

Als ik dan eindelijk iets eetbaars op mijn bord heb moet ik achter een stoel bij een tafel gaan staan en wachten tot er achter elke stoel iemand staat. Dan pas mogen we gaan zitten…… Niemand verwacht dit van mijn maatje Kras, maar als ik een keertje eerder wil gaan zitten, omdat ik bijna omval, krijg ik de wind van voren van een paar mij volstrekt wildvreemde dames!

Ik blijf dan maar braaf staan. Uitleggen dat dit voor mij een hele toer is is nog vermoeiender.

In de loop van het weekend vertik ik het echter om nog in de rij te staan. Ik floep direct naar de dieettafel voor een bord kale sla. Ik kruip en sluip door de rijen wachtende mensen heen om een paar lepels Tahin te bemachtigen. Ik pak gewoon lekker asociaal 2 eieren bij het ontbijt. Ik ga mijn eigen meegebrachte brood roosteren in de keuken…….

Ach, wat zit ik weer te zemelen over niks. Mopperen en schelden helpt nergens tegen. ‘Better light a candle than complain about darkness,’  schreef zuster Orchidee lang geleden tijdens mijn allereerste retraite in Plumvillage voor Heks op een papiertje. ‘Dat inzicht heeft mijn leven veranderd, Heks.’ Het hangt nog steeds pontificaal in mijn werkkamer. Ik moet er echt eens vaker naar kijken…….

Ja. Ook dat is oefening. En oefening baart uiteindelijk kunst. Als het goed is. Levenskunst……

,

Barmhartige Samaritaan komt nog wel eens te laat op afspraak. Dat is het nadeel van empathie. Zonder compassie heb je dat niet! Laat je die ander gewoon lekker creperen door je zeiksnor te drukken of em te smeren…….

Vanmorgen vroeg gaat de bel. Verdorie. Ik wil uitslapen. Ik heb er pas een paar uurtjes dromenland op zitten. Veel te kort. Het is vast weer zo’n idioot van woningbouwvereniging Portaal. Of Museum Boerhaave. Laatstgenoemde is flink aan het verbouwen.

Nu willen ze de staat van mijn huis onderzoeken, in verband met eventuele toekomstige schade. ‘Maar dan moeten jullie bij Portaal zijn. Zij zijn eigenaar, het is hun pand,’ wimpel ik een paar dagen geleden al die toestanden af tegenover een mannetje met meetlint en fototoestel hier in de steeg, ‘Mij zal het een rotzorg zijn of het overeind blijft staan.’ Nou ja, liever wel, maar ik heb geen zin om weer achter van alles aan te jagen uit naam van mijn hopeloze verhuurder.

Geen idee of ze op de hoogte zijn gesteld van de aanstaande werkzaamheden, maar ik ben niet van plan om het te doen. Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd. Slapen bijvoorbeeld. Of beter gezegd een gebrek daaraan. De bel gaat nog een keer. Alleen bij Heks, alsof ik hoofdbewoner ben van dit pand. Je zou het bijna gaan denken.

Ik haal vele kastanjes uit het vuur bij de verhuurder en ik ben de enige die wel eens een bezem en dweil door het portiek haalt. Vorige week nog. Met mijn pijnlijf. Drie dagen last achteraf, maar ja. Het wordt zo smerig, op een gegeven moment kan ik het niet meer aanzien.

Zo is het altijd geweest, overal waar ik heb gewoond was ik de lul met schoonmaken. Vooral vrouwen zijn smerige huisgenoten heb ik ontdekt.

Verwoed probeer ik weer in te slapen. Het lukt niet, potverdorie. Een paar uurtjes later wordt er weer gebeld. Ze zijn wel vasthoudend. En opnieuw gaat de bel, nu hoor ik ook mijn naam. Het lijkt de stem van Steenvrouw wel! De telefoon rinkelt ook nog. Ik sprint naar de keuken. Als ik uit het raam kijk zie ik mijn vriendin in de steeg staan met een krijsende Panter aan haar voeten. Ferguut heeft honger, hij wil naar binnen.

Even later zitten we aan de koffie. Steenvrouw gaat exposeren in het Baljuwhuis in Voorschoten. Zaterdag is de opening. ‘Ik ben helemaal klaar, alles is geregeld. Er wordt een mooi filmpje gemaakt als introductie. In elk geval van mezelf, de mede exposanten laten het een beetje afweten met dit geweldige filmproject, misschien dat één van hen op de valreep nog materiaal aanlevert.’

‘Superleuk schat, zo’n filmpje is nooit weg, je kunt hem mooi op je website zetten!’ Babbeldebabbel, kwekkwekkwek. Intussen drinken we een voortreffelijk bakkie koffie. Met verrukkelijke cocoskoekjes.

‘Het was vanmorgen ijskoud en spekglad, toen ik op weg was naar een afspraak. Ik had geroeid met iemand en we liepen nog te lachen om die gladheid. ‘Tot de volgende keer!’ riep ze terwijl ze afsloeg richting binnenstad. Opeens lag ze plat op haar gat!’ Nou ja, op haar kop, maar dat rijmt niet zo mooi.

‘Er zat een flink gat in haar hoofd, niet ernstig hoor, maar wel veel bloed….. Ze is later nog eventjes naar de dokter gegaan. Die had toch wel drie hechtingen nodig om de boel weer te lijmen. Ook heeft ze drie gekneusde ribben. Best een flinke val dus. Ik was er natuurlijk eventjes mee bezig en zodoende te laat voor mijn afspraak.’

‘Ja, wat moet je dan? Je kunt haar moeilijk laten liggen onder het mom van, sorry hoor, maar ik heb haast. Zoek het uit!’ giebelen we tegen elkaar. ‘Maar we zouden toch meer om onszelf denken, hoe kun je nu zo dom zijn om die vrouw te helpen?’ roep ik quasi verontwaardigd, ‘Laat toch lekker gewoon aan de kant van de weg liggen, leipe barmhartige Samaritaan. Nu was jij weer te laat. Hihihi….’

‘Ja, hihihi, stel je voor, dat je dat doet!’ lacht Steenvrouw. We zijn helemaal melig geworden van dit verhaal. ‘Nou ja, er zijn mensen die dat doen hoor,’ grap ik terug, ‘er  zelfs een verhaal in de bijbel met die thematiek. ‘Ik kan me daar helemaal niets bij voorstellen,’ nu kijkt mijn vriendin verwonderd. Gelukkig maar. Aan mensen, die zich dat moeiteloos kunnen voorstellen heb je niet zoveel.

‘Een ex van Heks deed er nog een schepje ellende bovenop als ik op mijn plaat ging. Zoals in de vakantie. Eerst liet hij me in mijn eentje de hele reis voorbereiden, hij was zelf te druk met stiekem vreemdgaan. Toen reed hij mijn auto in de poeier. Achteraf vermoed ik opzet. Misschien een sneaky poging om onze vakantie te verijdelen? De reparatie liet hij me zelf opknappen. Ook financieel. Geen ‘dank je wel dat je het zo coulant opneemt’. ‘Dank je wel’ komt sowieso niet voor in zijn vocabulaire.’

‘Daarna liet hij me het hele stuk naar Frankrijk  rijden, Tens-apparaat op de hoogste stand tegen de pijn, terwijl hij met een zeiksnorgezicht naast me zat te zwijgen. Vervolgens liet hij me modderen met het opzetten van de tent. Intussen helemaal over mijn theewater verzwikte ik mijn voet. Hij klapte dubbel met een harde krak, de verkeerde kant op. Een misselijkmakend geluid. Hij schold me vervolgens uit voor alles wat lelijk is. ‘Domme koe, het is je eigen schuld, je moet beter dit en dat en zus en zo’ en liet me verder barsten.’

‘Nooit heeft hij geïnformeerd hoe het met mijn pijnlijke voet gesteld was. Gestoord natuurlijk. Die enkel is drie maanden dik geweest.’

Ach Heks, het is ook niet voor te stellen, zo’n houding. Neem het jezelf maar niet kwalijk, dat je je zo te grazen hebt laten nemen door een narcist. Die mensen missen nu eenmaal elke vorm van empathie. Behalve met zichzelf.

Als hij zijn enkel had verstuikt was het voor mij een enkeltje hel geweest. De zorghel, waar geween om een fopspeen is en melktandengeknars. En een eindeloos beroep op mijn overontwikkelde zorgspier door een uit de kluiten gewassen egocentrische kleuter.

Schorpioenenvriendschap in de dop: Heks krijgt hulp van invalkracht. Huis wordt met bezems gekeerd, schorpioenen zijn nu eenmaal rigoureus van aard…….

SCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeld

Schorpioen

Vanmorgen ga ik eerst prikken halen, zoals elke vrijdag. En dinsdag. Vaste prik. Daarna komt Steenvrouw op de koffie. Gezellig. Ik ben nog steeds slappe hap, maar weer enigszins aanspreekbaar. Terwijl we zitten te klessebessen realiseer ik me plotseling, dat mijn hulp niet is komen opdagen. Oh jee. Net nu het hier zo’n zootje is na dagenlang in bed dweilen.

SCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeld

En zo zijn ze dan, die schorpioenen….. Tja……

Ik bel met het kantoor. ‘Vrijdag na 13.00 zijn we niet meer bereikbaar’, tettert een standaardtekst in mijn oor. Gelukkig is er wel een nummer, dat ik kan bellen in geval van nood. Nu dus. Dit is absoluut een accuut noodgeval. Na een week zweten en stinken wil ik nu een lekker schoon bed. ‘Over een uur komt er iemand naar u toe’, belooft de man aan de andere kant van het noodnummer.

SCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeldSCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeldSCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeld

Een half uurtje later staat er een alleraardigste dame op de stoep. Ze komt uit Chili, oorspronkelijk dan. Ze woont alweer jaren in ons natte kikkerlandje. Gevlucht voor een dictatuur, lang geleden alweer. Ze gaat voortvarend aan de slag. Alles wordt van de muur getrokken, omgekeerd, uitgeklopt en opgeschud. Iemand van de rigoreuze en grondige aanpak.

SCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeld

Heks heeft geen enkel probleem met dit sterreteken

Intussen vertelt ze over een studie, die ze onlangs hier in Leiden heeft afgerond. En een boek, dat ze aan het schrijven is. Wat een ondernemende tante! Al snel zijn we verwoed aan het uitwisselen. Haar buren zijn oude vrienden van Heks, ons beider sterrenbeeld is schorpioen…. En ga zo maar door.

‘Ik geloof in god, maar niet al die onzin van de katholieke kerk. Maria is belangrijk voor me…’ zegt ze. Kijk, een dochter van de Grote Moeder!

SCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeld

Deze vrouw is dol op die kleine mormeltjes

‘Ah, jij eet ook pure chocolade! Dat is heel gezond!’ roept ze uit als ze een reep op de keukentafel ziet liggen. ‘Een natuurlijk antidepressivum…’, grijnst Heks. ‘Ik eet ook heel gezond, net als jij. Veel verse groenten en fruit. En chocolade’, krijg ik als respons, terwijl ze naar de inhoud van mijn groentepakket wijst.

Frogs komt Varkentje ophalen en mengt zich in het gesprek. Politiek, religie, kunst en cultuur: De wereld in een notendop. We raken het allemaal aan, maar de tijd ontbreekt om er wat uitgebreider op in te gaan. Intussen wordt mijn huis ook nog eens grondig onder handen genomen.

SCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeld

’s Nachts zijn we te vinden aan het firmament

We blijken heel veel raakvlakken te hebben en besluiten Facebookvrienden te worden. Als ik later een vriendschapsverzoek van haar krijg zie ik, dat ze ook bevriend is met True. Wat grappig! Ik had haar dus net zo goed in het kleine galerietje van mijn vriendin kunnen ontmoeten. Of tijdens een evenement, zoals de kimonoparade.

SCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeldSCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeldSCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeld

‘Wat een leuk huis heb je, Heks’, zegt mijn nieuwe Facebookvriendin als ze weg gaat. En ze geeft me spontaan een zoen!

Zo zit ik dankbaar voor deze onverwachte hulp in mijn mooie schone huisje. Straks komt Cowboy. Hij gaat lekker voor me koken!

SCHORPIOEN, HET DIER, GEVAARLIJK beestje, scorpio, sterrenbeeld

Schorpioenenvriendschap

 

 

Weekendje Antwerpen met Cowboy: Kunst, cultuur en Vlaamse frieten!

langs de kade ,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman

Vrijdagmiddag, een paar weken geleden, rijd ik met Cowboy de stad uit. We gaan een weekendje naar Antwerpen. Met onze laatste Blokker-coupon. Het zit al een half jaar in de planning. De coupon is bijna verlopen…..

langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman

‘We gaan vroeg rijden hoor!’, zeiden we gisteren tegen elkaar. Heks had haar spulletjes ingepakt, hondje overgedragen, kattenoppas geregeld. Toch is het al ruim twee uur als we eindelijk op weg zijn. We zijn eerst op goeie schoenen uitgeweest voor mijn lief met zijn moeilijke voeten. Hij heeft een soort eendenflappers: smal van achteren, uitwaaierend in de breedte. Alleen de zwemvliezen ontbreken.
IMG_5949langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
In Antwerpen is het verschrikkelijk weer. Het regent bakken van de hemel. Terwijl we de bagage uitladen raken we volkomen doorweekt. We besluiten te picknicken in de hotelkamer. We hebben allemaal lekkere dingetjes in een koelbox gegooid: dat komt nu mooi uit.
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
Heks spreidt een tafelkleedje op het bed en stalt de zalm, pesto, kippenpootjes, avocado, rucola, tomaatjes en radijsjes uit. We vermaken ons prima, terwijl de tropische regenbui nog even aanhoudt.
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
Uiteindelijk lopen we op ons gemak de stad in. Vlak achter ons hotel ligt een Art Nouveauwijk. Wat een mazzel, architectuur onder voetbereik! We lopen en lopen, stadspark, centrum, kathedraal…. Uiteindelijk zijgen we neer op een terrasje. Nu is het onze beurt om mensen te observeren. Onder het genot van een enorm glas sangria.
Later wandelen we langs de Schelde. Ik zie een prachtig gedicht op de muur aangebracht  over een enorme afstand. Fantastisch! Ze zijn hier bepaald niet wars van en beetje cultuur!
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
Tegen de tijd, dat we weer richting hotel bewegen zijn we hongerig. We besluiten een frietje te scoren. Ik bestel een middelmaatje puntzak. Het blijkt genoeg om een vooroorlogs katholiek gezin te voeden! Wat een enorme berg. Geen wonder dat de Belgen ons Nederlanders maar krentenkakkers vinden. Alles is hier goedkoper en de porties zijn enorm!
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
Heks heeft net een vastenkuurtje achter de rug, dus na tien frietjes zit mijn geslonken maagje vol. Cowboy frommelt verwoed zijn puntzak helemaal naar binnen. Kreunend zit hij naast me in het schattige trammetje terug. Om daarna in het hotel op bed te vallen. Bewegingloos blijft hij liggen.  Pas de volgende morgen krijgt hij weer praatjes. Heel veel praatjes. Dat dan weer wel……
  langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman
langs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Hermanlangs de kade, aan de Schelde,muurgedicht, Antwerpen, Herman

Parende Lepelaars dragen in belangrijke mate bij aan de feestvreugde van 60 jaar Blonde Buurman! Een heerlijk feestje mede dank zij de Smid en zijn vrouw en vogelwerkgroep Cronesteyn.

lepelaar, broedende lepelaar op nest, parende lepelaars

Hier zit een Lepelaar op zijn nest

lepelaar, broedende lepelaar op nest, parende lepelaarslepelaar, broedende lepelaar op nest, parende lepelaars

 

Blonde Buurman wordt zestig. Zaterdagmiddag geeft hij een feestje in ‘De tuin van de smid‘, een nieuwe horeca onderneming in Polderpark Cronensteyn. ’s Morgens is het koud en bewolkt. Cowboy gaat trimmen en neemt de hond mee, dus Heksje kan rustig opstarten.

Gelukkig maar, want ze heeft een slechte dag. Alles doet zeer en mijn hoofd doet het niet. Maar wat koffie en pijnstillers later komt er schot in de zaak. En na een listige laag make up zie je niets meer van mijn valse start. Het enige, dat ik er nog van merk, is dat ik mijn beoogde jurk niet kan vinden in mijn kledingkast. Dus kies ik foeterend voor een ander exemplaar.

lepelaar, broedende lepelaar op nest, parende lepelaars

De Lepelaar lijkt een beetje op een ooievaar, maar aan het einde van zijn snavel zit een grote Oranje schijf.

Geen slechte keuze blijkt, want de complimenten vliegen om mijn oren die middag. Op het feestje kom ik veel mensen tegen uit de tijd, zo’n dertig jaar geleden, dat ik verkering had met deze buurman.  ‘Je bent niets veranderd, Heks, zelfs niet ouder geworden, hoe doe je dat?’ vraagt een voormalig schoonzusje.

Dat is het mysterieuze bij mijn lijf: Hoe krakkemikkig ik ook in elkaar steek, je ziet er niets van. De jaren lijken ogenschijnlijk weinig vat op me te hebben, terwijl ik in feite op mijn zesentwintigste al bejaard was. Qua mogelijkheden en energie dan.

nijlganzennijlgansfuut met jongen op rugfuut met jong op rug

 

Als ik met Cowboy arriveer is het feestje al in volle gang. We worden getrakteerd op koffie en taart. Vanzelfsprekend ga ik er van uit, dat er geen gebakje binnen mijn mogelijkheden is, maar niets is minder waar. Er staan twee verrukkelijke muffins op me te wachten. Glutenvrij en lactosevrij. Fantastisch. Hier word ik toch zo blij van!

De gehele middag kun je instromen in een excursie door dit bijzondere park. Vogeltjes kijken natuurlijk, de grote passie van Blonde Buurman. Mensen van Vogelwerkgroep Cronesteyn leiden ons rond. Als eerste gaan we kijken naar de broedende Lepelaars. De ene zit op het nest en de andere houdt ons in de gaten. Wat een indrukwekkende dieren. Kijk toch eens wat een maffe snavels ze hebben. Geweldig.

Afbeelding 5FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'

mensen op feestje, vrouw met hoed

 

‘Ik heb ze zien paren’, vertelt Frogs later. Hij wel. We zijn allemaal jaloers. Blonde Buurman heeft in al die jaren observatie nog nooit de voortplanting van zijn oogappeltjes te zien gekregen. ‘Het is niet eerlijk!’ roept hij verontwaardigd…..

Na de excursie klets ik bij met mensen uit een ver verleden. Maar ook nagenoeg de gehele OB is aanwezig. En True en Trueman. Ik ontdek zelfs een huidige buurman en buurvrouw, die ik hier nooit had verwacht. Hij blijkt een verwoed vogelaar! Het is beregezellig.

Afbeelding 7FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'lachende vrouwOLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Ontzettend leuk om de ouders van Blonde B weer te zien. En zijn broers en zusters. We hebben heel wat uitgespookt vroeger. Dat was voornamelijk in de tijd voordat ik ziek werd. Mijn laatste goeie jaren…..

De gehele middag is de hemel strakblauw. We zitten uit de wind in de zon. Na een paar uur wordt er een geweldige maaltijd geserveerd door de smid en zijn vrouw. Ik blijk hen te kennen uit mijn horecaverleden. We zijn collega’s geweest. En de broer van de smid is een vriend van Heks. De wereld is weer klein vandaag.

Als ik hen complimenteer met hun goede zorgen binnen mijn dieet, blijken ze alles te weten van dit soort ellende: Kinderen me coeliakie. Dat verklaart de hoge standaard van mijn aangepaste maaltijd.

FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'

 

De middag vliegt voorbij. Als het zonnetje achter de bomen zakt, wordt het fris. Tegen die tijd is iedereen aan het afscheid nemen van elkaar. Ik fiets met mijn knappe Koejong naar huis. ‘Wat heb jij een bruine kop gekregen!’ roep ik verrukt. Hij grijnst tevreden. Deze zonaanbidder heeft het prima naar zijn zin gehad tussen mijn vrienden. En hij heeft voor het eerst van zijn leven een Lepelaar gezien. Ik ook trouwens!

FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid'FEESTJE, mensen samen in 'De tuin van de smid', lekker eten

Geluk zit in zijn. Kleine dingen doen mijn hart zingen. Zachtjes doorheen scheldpartij……

GELUK, Happy, blij, Lalala GELUK, Happy, blij, Lalala GELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, Lalala

Aan het eind van de middag loop ik een ronde met Ysbrandt door Het Leidse Hout. Ik ben slecht gehumeurd. ‘Prutteldepruttel’, moppert Heks. Ik maak me nijdig om van alles. Intussen probeer ik verwoed in het nu te komen. Waar mijn hondje enthousiast rondrent. Waar de geuren zijn, het volle leven.

GELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, Lalala

Opeens zie ik mezelf zo lopen. Tegelijkertijd schiet Doctor Phil door mijn hoofd met zijn uitspraak: ‘Onder alle woede zit verdriet, kwetsbaarheid en angst.’ Ja, hopsakee. Van die dingen.

 

Gisteren was een belangrijke dag. Ik heb besloten hulp te zoeken teneinde mijn woede te ontmantelen. Een nieuw traject. Mijn hulpverlener leren kennen. Eerste stappen in pijnterrein ontginnen. De grond wordt omgewoeld. Er komt van alles vrij…

GELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, Lalala

Nou ja, dat verklaart misschien wel dat gescheld. De opstijgende kwade dampen hechten zich aan van alles en nog wat. Nog een klein beetje tegenslag erbij ( nieuwe fiets weer kapot ) en wat dagelijkse irritaties en je hebt een volmaakt recept voor een scheldkanonnade.

Mijn hondje heeft daar allemaal geen last van. Hij rent achter een balletje, rolt door het gras. Snuffelt zich een slag in de rondte. Vertederd kijk ik naar mijn ventje. Wat heeft hij het naar zijn zin. Geluk zit in zijn, de kleine dingen.

GELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, Lalala GELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, LalalaGELUK, Happy, blij, Lalala