Op een houtje bijten en poppenstront schijten gaan niet altijd hand in hand. Gelukkig maar. Veld van dankbaarheid tilt me op en voert me mee de diepte in. Mijn eigen stilte in. Ik ben dankbaar. Dat is het mooie ervan….Je kunt het niet bezitten. Alleen maar zijn!

Posted on 18 september 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

Donderdag mediteer ik met de heksen. Maan heeft een fantastisch veld neergezet. ‘Dankbaarheid is het thema,’ glundert onze voorvrouw, terwijl ze ons binnenlaat. Hopla is met me meegereden. Hoera, eindelijk heeft deze bezige bij weer een keertje tijd!

Ik zet mijn schedeltjes in de binnenring. Zo. Het feest kan beginnen. Maar eerst gaan we thee drinken met koekjes erbij. En een beetje bijkletsen. We zijn namelijk hartstikke vroeg.

©TOVERHEKS.COM

Tijdens de inleidende meditatie zak ik zo diep weg dat mijn kersenpit begint te knikkebollen. Ik val niet in slaap, maar balanceer op de rand van allerlei andere werelden. Werkelijkheden voor onze dagdagelijkse ogen verborgen. Ver van mijn sores en bizarre zorgen.

Heks is dus volstrekt relaxed. Iets dat me wel vaker overkomt de laatste tijd. Situaties waar ik normaal gesproken een rolberoerte van krijg raken mijn koude kleren niet meer. En ook hier zit ik heerlijk in mijn bubbel.

Na de meditatie mogen we de kristallen schedels pakken en op schoot nemen. Of gewoon lekker zitten in deze fijne vibratie. Of knuffelen met een draak. Heks kiest voor het laatste. Maar ook de schedeltjes laat ik niet ongemoeid.

©TOVERHEKS.COM

Maar dankbaar? Het is mijn Achilleshiel geweest. Heks was altijd dankbaar. Voor van alles en nog wat. Ik vroeg niet, maar wachtte geduldig af. Heel blij met een dooie mus ook. Mijn moeder zei wel eens: ‘Heksje, dat vind ik toch zo fijn van jou. Als alle kinderen nieuwe kleren krijgen en jij krijgt niks, dan ga je niet zeuren. Goed zo.’

Dan ga je natuurlijk niet zitten mekkeren na zo’n subliem compliment. Een beetje pleaser niet in elk geval. Ik had gewoon de pech om een zus boven me te hebben, wiens kleding ik afdroeg. En wiens fiets ik overnam. En ga zo maar door. Zo rijk waren we niet. Mijn jaren jongere zus kreeg wel weer nieuwe kleren. En de daaropvolgende jongen hoefde die niet af te dragen natuurlijk…….

En tegen die tijd waren we welvarend. De magere jaren waren voorbij!

©TOVERHEKS.COM

Dankbaar zijn. Ik ben het vaak wel. Dankbaar voor hele gewone dingen. Mijn beestenbende natuurlijk. Een goeie dag met mijn lijf. Een leuke ontmoeting. Vrienden over de vloer. Het feit dat ik nog steeds in de lucht ben en niet ben verdwenen in een verpleegtehuis.

Dankbaarheid vloeit als goud in je hart. Het is een weldadig gevoel. En het kost niks! Je hoeft je alleen maar te realiseren hoe kostbaar je leven is. Dat je ogen hebt om dat te zien. Oren om de meest fantastische muziek te horen. Handen om uit te strekken naar de ander. Handen om andere handen te schudden, handen om handen te geven.

Om je zo te te verbinden en dit mooie leven samen te leven,,,,,

©TOVERHEKS.COM

Maar nee. We zitten vaak met diezelfde handen in het haar ons te pijnigen met gedachten aan wat er allemaal eventueel mis kan gaan, mis gaat en al mis is gegaan. Ons hart ineengeschrompeld tot een bange ui.

Heks is niet anders. Ik kan me ook geweldig zorgen maken over dingen die nooit gaan gebeuren. Of misschien wel. Of er gebeurt iets anders catastrofaals. Elders. Een orkaan bijvoorbeeld. Een terroristische aanslag. Of de zoveelste genocide….

©TOVERHEKS.COM

Oh Heks, wees toch dankbaar. Ook al heeft het je louter windeieren gelegd. Ook al loop je tegen inhalige types aan. Bedenk dan maar dat dat pas armoede is. En er is genoeg om dankbaar voor te zijn.

Zo baad ik hier vanavond met al die lieve heksjes heerlijk in een bad van licht en liefde. Ik laat me optillen, meevoeren, binnenstebuiten keren en opnieuw in elkaar vloeien. Moeiteloos. In dit mooie veld van Maan.

Onze gastvrouw, die glutenvrije koekjes in huis heeft gehaald speciaal voor Heks.

©TOVERHEKS.COM

Laat alle inhalige, domme, betweterige of anderszins strontvervelende medemensen maar binnen harken wat ze binnen kunnen harken en dan nog zitten zeuren om meer. Ik niet meer.

Ik heb genoeg. En daar ben ik hartstikke blij mee. En als het minder wordt en ik op een houtje ga zitten bijten, dan ga ik genieten van dat houtje. Mijn eigenste houtje. Het lekkerste houtje ooit.

©TOVERHEKS.COM

Autoloze zondag. Cowboy en Heks gaan fietsen. Ze doen wat Prediker preekt. Genieten van wat ze van het leven ontvangen. Onder andere van glutenvrije, lactosevrije, sojavrije pesto van Raapsteeltjes!

Posted on 17 september 2014 by lagriffeheks

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man

Mijmeren

Het is zulk prachtig weer, dit weekend. Zondagmiddag besluiten we naar het strand te gaan. Maar dit plannetje wordt snel getorpedeerd. Het is autoloze zondag. Mijn auto staat net een paar meter binnen de zone geparkeerd. Politiemannen, die blijkbaar niets beters te doen hebben bewaken de denkbeeldige lijn, waarachter Leiden autoloos wordt. Voor een paar uur. Niemand schiet er iets mee op. Maar ik kan geen gebruik maken van mijn kleine karretje.

Daar is het pontje

Mopperdemopper. Maar het is toch een idealistisch initiatief? ‘Salonidealisten!’ briest Heks, ‘Ze rijden met hun hybride hun groene woonwijk uit, parkeren buiten de Singel, om een uurtje door de autoloze binnenstad te wandelen. Krijgen ze een goed gevoel van…’ Cowboy moet lachen. ‘Kom, we gaan fietsen,’ zegt hij, ‘daar heb ik zin in.’

Eerst moeten er nog wat passagiers uitstappen

Zondagmorgen in mijn kerk, waar god ook een vrouw is, preekte Johan Goud, professor in de filosofie en religiewetenschap met als opdracht religie en zingeving in literatuur en kunst (theologische esthetica), over Prediker, de sceptische mopperkont uit het Oude Testament.

We zwoegen en zijn druk met niets. We rennen achter onze eigen staart aan. En het leidt nergens toe! Er is niets nieuws onder de zon. Alleen als je blij bent met wat je ontvangt (van god) heeft het leven zin. Dansend door het leven is het devies van de voorganger. We krijgen een videokunstwerk te zien van Arent Weevers, Travelling of the Heart. Een dansend paar. Naakt. Hun bewegingen zijn afhankelijk van de hartslag van de bezoekers van de voorstelling.

Heks heeft een zwak voor Prediker. Ze herkent de venijnige toon, maar ook de dankbaarheid, de lichtheid. Het is een prettig tegengif tegen het credo van deze tijd, dat het leven één grote leerschool is. Er is niets nieuws! Dat ontslaat ons direct van alle verbeten pogingen om vernieuwend bezig te zijn. En van onze ervaringen te leren. Kunnen we eindelijk achteroverleunen en van het leven genieten. Nu heb ik makkelijk praten vandaag. Er valt namelijk genoeg te genieten!

, veerpont,veertje Zijldijk, Warmond, knappe man, knappe vrouw

Cowboy en Heks

Zo fietsen we met Varkentje aan de lijn de stad uit. Potje thee mee. Picknickkleed. Er is een mooi fietspad richting Merenwijk, een oud boerenlandweggetje met knotwilgen. Dwars door een woonwijk. We fietsen rond de golfbaan. Heks gaat lekker hard op haar elektrische vouwfiets.

‘Ik ben nog lang niet uitgefietst’, laat mijn lief weten. ‘Laten we het pontje nemen,’ stel ik voor. Het is een lief klein schuitje, dat je voor een habbekrats overzet naar de Zijldijk. Geduldig wachten we tot het bootje aanmeert. Wat leuk, ik fiets hier zo vaak langs, maar nog nooit heb ik dit pontje genomen!

De kapitein

Aan de overkant buffelen we tegen de wind in tot het eindpunt. Hier begint de Kaag. Het is een drukte van belang op het water, overal bootjes vol mensen, die nog een dagje genieten van het mooie weer. ‘Kijk, daar woont Appeltje’, wijs ik naar een klein heksenhuisje op een eilandje. Ik tuur of ik haar zie lopen. ‘Als je schreeuwt, komt ze je halen in haar bootje….’ We zien haar niet.

Het waait hard. We willen picknicken, maar Heks heeft geen jas aan. En blote benen onder haar zomerjurk. Brrrr. We vinden een plekje, enigszins uit de wind. Met een mooi uitzicht op een stukje water. We hebben allemaal lekkere smeerseltjes meegenomen. Buiten de thee komt er ook nog een staartje wijn uit de fietstas. Prediker zou trots op ons zijn! ‘Wat hebben we het weer slecht!’ grijnzen we naar elkaar.

Gelutenvrije, lactosevrije, sojavrije Pesto van Raapsteeltjes:

Was een bos raapsteeltjes, laat ze goed uitlekken. Meng in een keukenmachine de raapsteeltjes, een deciliter olijfolie, 3 tenen knoflook, vijf eetlepels verse basilicum, een hand pijnboompitten, een hand walnoten en het sap van een kleine citroen. Pureer tot het helemaal fijn is. Lekker op van alles……

ZIJLDIJK, ZIJL, JOPPE, HOND, FIETS, BOOTJES, ZONLICHT, WOLKENLUCHTEN

Ik heb de tijd van mijn leven

Vanaf het Joppe komen allemaal bootjes de Zijl opvaren

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: dankbaarheid

Op een houtje bijten en poppenstront schijten gaan niet altijd hand in hand. Gelukkig maar. Veld van dankbaarheid tilt me op en voert me mee de diepte in. Mijn eigen stilte in. Ik ben dankbaar. Dat is het mooie ervan….Je kunt het niet bezitten. Alleen maar zijn!

Autoloze zondag. Cowboy en Heks gaan fietsen. Ze doen wat Prediker preekt. Genieten van wat ze van het leven ontvangen. Onder andere van glutenvrije, lactosevrije, sojavrije pesto van Raapsteeltjes!

Dit delen:

Dit delen: