Op een houtje bijten en poppenstront schijten gaan niet altijd hand in hand. Gelukkig maar. Veld van dankbaarheid tilt me op en voert me mee de diepte in. Mijn eigen stilte in. Ik ben dankbaar. Dat is het mooie ervan….Je kunt het niet bezitten. Alleen maar zijn!

©TOVERHEKS.COM

Donderdag mediteer ik met de heksen. Maan heeft een fantastisch veld neergezet. ‘Dankbaarheid is het thema,’ glundert onze voorvrouw, terwijl ze ons binnenlaat. Hopla is met me meegereden. Hoera, eindelijk heeft deze bezige bij weer een keertje tijd!

Ik zet mijn schedeltjes in de binnenring. Zo. Het feest kan beginnen. Maar eerst gaan we thee drinken met koekjes erbij. En een beetje bijkletsen. We zijn namelijk hartstikke vroeg.

©TOVERHEKS.COM

Tijdens de inleidende meditatie zak ik zo diep weg dat mijn kersenpit begint te knikkebollen. Ik val niet in slaap, maar balanceer op de rand van allerlei andere werelden. Werkelijkheden voor onze dagdagelijkse ogen verborgen. Ver van mijn sores en bizarre zorgen.

Heks is dus volstrekt relaxed. Iets dat me wel vaker overkomt de laatste tijd. Situaties waar ik normaal gesproken een rolberoerte van krijg raken mijn koude kleren niet meer. En ook hier zit ik heerlijk in mijn bubbel.

Na de meditatie mogen we de kristallen schedels pakken en op schoot nemen. Of gewoon lekker zitten in deze fijne vibratie. Of knuffelen met een draak. Heks kiest voor het laatste. Maar ook de schedeltjes laat ik niet ongemoeid.

©TOVERHEKS.COM

Maar dankbaar? Het is mijn Achilleshiel geweest. Heks was altijd dankbaar. Voor van alles en nog wat. Ik vroeg niet, maar wachtte geduldig af. Heel blij met een dooie mus ook. Mijn moeder zei wel eens: ‘Heksje, dat vind ik toch zo fijn van jou. Als alle kinderen nieuwe kleren krijgen en jij krijgt niks, dan ga je niet zeuren. Goed zo.’

Dan ga je natuurlijk niet zitten mekkeren na zo’n subliem compliment. Een beetje pleaser niet in elk geval. Ik had gewoon de pech om een zus boven me te hebben, wiens kleding ik afdroeg. En wiens fiets ik overnam. En ga zo maar door. Zo rijk waren we niet. Mijn jaren jongere zus kreeg wel weer nieuwe kleren. En de daaropvolgende jongen hoefde die niet af te dragen natuurlijk…….

En tegen die tijd waren we welvarend. De magere jaren waren voorbij!

©TOVERHEKS.COM

Dankbaar zijn. Ik ben het vaak wel. Dankbaar voor hele gewone dingen. Mijn beestenbende natuurlijk. Een goeie dag met mijn lijf. Een leuke ontmoeting. Vrienden over de vloer. Het feit dat ik nog steeds in de lucht ben en niet ben verdwenen in een verpleegtehuis.

Dankbaarheid vloeit als goud in je hart. Het is een weldadig gevoel. En het kost niks! Je hoeft je alleen maar te realiseren hoe kostbaar je leven is. Dat je ogen hebt om dat te zien. Oren om de meest fantastische muziek te horen. Handen om uit te strekken naar de ander. Handen om andere handen te schudden, handen om handen te geven.

Om je zo te te verbinden en dit mooie leven samen te leven,,,,,

©TOVERHEKS.COM

Maar nee. We zitten vaak met diezelfde handen in het haar ons te pijnigen met gedachten aan wat er allemaal eventueel mis kan gaan, mis gaat en al mis is gegaan. Ons hart ineengeschrompeld tot een bange ui.

Heks is niet anders. Ik kan me ook geweldig zorgen maken over dingen die nooit gaan gebeuren. Of misschien wel. Of er gebeurt iets anders catastrofaals. Elders. Een orkaan bijvoorbeeld. Een terroristische aanslag. Of de zoveelste genocide….

©TOVERHEKS.COM

Oh Heks, wees toch dankbaar. Ook al heeft het je louter windeieren gelegd. Ook al loop je tegen inhalige types aan. Bedenk dan maar dat dat pas armoede is. En er is genoeg om dankbaar voor te zijn.

Zo baad ik hier vanavond met al die lieve heksjes heerlijk in een bad van licht en liefde. Ik laat me optillen, meevoeren, binnenstebuiten keren en opnieuw in elkaar vloeien. Moeiteloos. In dit mooie veld van Maan.

Onze gastvrouw, die glutenvrije koekjes in huis heeft gehaald speciaal voor Heks.

©TOVERHEKS.COM

Laat alle inhalige, domme, betweterige of anderszins strontvervelende medemensen maar binnen harken wat ze binnen kunnen harken en dan nog zitten zeuren om meer. Ik niet meer.

Ik heb genoeg. En daar ben ik hartstikke blij mee. En als het minder wordt en ik op een houtje ga zitten bijten, dan ga ik genieten van dat houtje. Mijn eigenste houtje. Het lekkerste houtje ooit.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM