Wie vraagt wordt overgeslagen. Dit gaat niet altijd op. Sommige mensen vragen je het hemd van het lijf middels eindeloze listige vragenlijsten! Om daar vervolgens vergaande conclusies aan te verbinden. Heks heeft vaker met dit bijltje gehakt. Ik laat me niet meer verbakken. Soms vraagt iemand niks, maar heeft toch allerlei ideeën over je situatie. Het andere uiterste. Hollen of stilstaan. Laat Heks nou maar haar gang gaan!

Posted on 14 december 2019 by lagriffeheks

©Toverheks.com

Al weken ben ik samen met mijn therapeute bezig met het invullen van vragenlijsten ter voorbereiding van EMDR. De ene lijst na de andere passeert de revue. De raarste vragen worden gesteld. Vaak moet ik kiezen tussen de antwoorden ‘een beetje, veel, heel veel, voortdurend’. Of een variant hiervan.

Ik heb een broertje dood aan dit soort vragenlijsten. Behandelaars verbinden de meest vreemde conclusies aan de antwoorden. Men denkt dat het feit, dat ze zijn opgesteld door wetenschappers een zeker waarheidsgehalte aan hun bevindingen verleend.

©Toverheks.com

Niets is minder waar. Mijn ervaring is, dat de uitkomst van zulke vragenrondes vaak de grootste lulkoek is. Het draagt mijns inziens niets bij aan de behandeling. Een behandelaar wordt er geen haar beter van.

Heks is wel eens volledig genezen verklaard van haar ME na het invullen van een stapeltje vragenlijsten. De behandeling met cognitieve therapie had zo goed geholpen! Jammer alleen, dat de patiënt er zelf niets van merkte, van dat beter zijn.

©Toverheks.com, smerig hondje…..

De patiënt was giftig van woede na het aanhoren van deze uitkomst, dat wel. Bloedlink werd ze ervan. Gelukkig maar, dat ME patiënten nog geen deuk in een pakje boter kunnen slaan. Zo kwamen de behandelaars met de schrik vrij…..

Mijn huidige therapeute is een lieve zachte jongedame. Heks is op haar gesteld. Met haar meerdere, degene die op de achtergrond een aantal therapeuten aanstuurt, heb ik onlangs alweer een robbetje over mijn ingebeelde kwaal gevochten.

Niet dat zij dacht dat ik me al mijn klachten verbeeld, maar ze had er wel ideeën over. Over ME. Zo beweerde ze direct na onze kennismaking. We hadden nog geen zinnig woord gewisseld.

©Toverheks.com

‘Ik kom hier niet om van ME te genezen,’ blijft Heks maar roepen, ‘Ik wil het helemaal niet over die ziekte hebben hier. Er bestaan te veel misverstanden over met name onder therapeuten. Ik kom hier om een aantal hopeloze familieleden van mijn ram geheugen naar mijn harde schijf weg te schrijven. Zodat ze me niet meer op de huid kunnen zitten…..’

Ze wist overigens helemaal niets van de ziekte ME. Had er nog nooit iets over gelezen. Maar ze had er dus ideeën over, die me zouden helpen om minder last te hebben van deze haar volstrekt onbekende ziekte.

©Toverheks.com

Na drie kwartier bakkeleien gooi ik de handdoek in de ring, ik geef het mens maar gelijk. Anders is er geen doorkomen aan, dit oriënterende gesprek. Ja, mevrouw, wellicht dat EMDR ook iets kan doen voor ME. Holladijee. Hupsakee. Was dat nu zo moeilijk, Heks?

Ja, het was kots-moeilijk.

Dan praten we nog een kwartier over de dingen, waar ik voor gekomen ben. Het is geen onaardige vrouw. Niet zoals die enge psychiater van een andere organisatie, die me dwong om van alles toe te geven. Dat mijn ziekte een psychiatrische aandoening is, veroorzaakt door mijn traumatische jeugd bijvoorbeeld. Toch ontkom ik er ook bij deze behandelaar niet aan: Ik moet toegeven, dat EMDR misschien kan helpen bij ME.

©Toverheks.com, midwinter!

Het blijft een raar fenomeen, dat behandelaars, die niets weten over de ziekte zo over je heen walsen. Ik wacht op de dag, dat mijn tandarts verstrekkende uitspraken gaat doen over dit onderwerp. Terwijl hij misschien echt recht van spreken heeft. Sinds de toestand in mijn mond is verbeterd, zijn mijn voorheen uitermate grillige metingen bij de acupuncturist ook gestabiliseerd!

Heks heeft zin om weer gelukkig te zijn. Zonder de last van uitslaande binnenbrand, in de vorm van woede. Ik wil er van af. Ik wil weer mijn eigen blije ei zijn. Ik wil weer dat levende gevende goed van de tongriem gesneden hart op de tong zijn.

©Toverheks.com,

Ik wil dit jaar ook weer een magische toverkerstboom neerzetten in Huize Heks. Ik zie er tegenop als tegen een berg. Eerst die boom hier naar binnen slepen. Het moet een reusachtig exemplaar zijn, anders past mijn uit de pan rijzende collectie ballen er niet in.

En dan nog al die ballen, slingers, lampjes en frutsels in die boom hangen. Vroeger deed ik dit met mijn vriendinnetje Mo. We waren dan een hele avond in de weer. Een heel feestje maakten we ervan.

Misschien moet ik op zoek naar iemand, die me wil helpen. Dat is nog een optie.

©Toverheks.com,

Ik ga hoe dan ook mijn huisje gezellig maken voor de feestdagen. Er sluipen al versierselen naar binnen de afgelopen weken. Mijn bomvolle huisje gaat nog voller worden. Ja, gezellig.

‘Kerst heeft overgegeven in mijn huis,’ riep Hopla vorige week verontschuldigend, toen ik bij haar arriveerde voor het maken van een kerstkrans. Alsof ik dat erg zou vinden! Geweldig zag het er uit, haar magische heksenhuis. Heks deed er weer allemaal ideetjes op.

Zo heb ik nu een nep-open-haardje met LED-lampjes er in. Zo gezellig. Ik krijg het er zelfs een beetje warm van. Misschien omdat het ding mijn hersenen fopt. Zoals EMDR je hersenen fopt. Wellicht heeft die meerdere van mijn therapeute toch gelijk: kan EMDR iets gaan betekenen voor mijn pijnbeleving ten gevolge van mijn ziekte. Wie weet…..

©Toverheks.com

Klein geluk en geen gelul. Blonde Buurman spit mijn administratie door. Maakt lijstjes. Helpt me om het financiële roer om te gooien. ‘Ik ben een beetje met prepensioen, Heks, ik heb er echt tijd voor!’

Posted on 16 oktober 2017 by lagriffeheks

Donderdag komt mijn ex uit de prehistorie, Blonde Buurman, me helpen. Het is alweer de derde keer dat hij zich in de krochten van mijn administratie begeeft. Wat een puinhoop is dat toch. Achterstallige ellende en onoverzichtelijke maar torenhoge vaste lasten.

Goddank is de Blonde een man van lijstjes. Ik herinner me dat hij bijhield welke boeken hij gelezen had en wat hij van die boeken vond. Genadeloos deelde hij plusjes en minnen uit. Veel minnen natuurlijk, want op veel schrijvers is genoeg aan te merken.

Maar Zuid Amerikaanse literatuur scoorde vrijwel altijd een vette plus. Hij had er een kast mee vol staan. Een verzameling die ik van voor naar achter heb doorgelezen. Alsmede zijn verzameling stripboeken. Van huis uit meegekregen als een inferieure vorm van vertelkunst. Niet als kunst aan te merken zelfs.

Er ging dus een wereld voor me open. ‘Wat wil je voor je verjaardag hebben, Heks?’ beantwoord ik dan ook met ‘Chick Bill albums!’

De man van de lijstjes maakt snel een paar foto’s van mijn verzameling Chick Bill’s. Zodat hij niet met meer van hetzelfde komt aanzetten op mijn feestje. Terwijl hij bezig is beginnen we alweer te lachen om die gekke verhalen.

‘Ik vindt die ene zo leuk waar Kid Ordinn een volwassen man probeert te zijn……’ roept Heks. ‘Oh, territorium 22,’ giebelt Blonde. ‘Hahaha!’ giert Heks. ‘Hihihi,’ gniffelt haar ex.

Maar we moeten ook aan de slag. Eerst tover ik een fenomenaal tomatensoepje uit mijn heksenketel. Gevolgd door een ter plekke klaargemaakte pizza uit de oven. ‘Jammie, jammie,’ smikkelt mijn gast, ‘Kom Heks, nu gaan we echt aan de slag.’

Vandaag zeggen we abonnementen op. Ik moet mijn vaste lasten enorm omlaag zien te krijgen, dus elke euro telt. Ik bel met de Dierenbescherming en zeg mijn lidmaatschap op. Dan volgt Stichting Aap. Dat gaat me echt aan het hart, want ik ben al mijn hele leven lid van die club.

‘Ik ga hen wel testamentair bedenken,’ zeg ik tegen Blonde, ‘Ter zijner tijd. Over dertig jaar dus.’

Dan is de Postcodeloterij aan de beurt. ‘Wat is dat duur geworden, zeg, vroeger betaalde je bijna de helft voor een lot. Ik ben alleen maar lid geworden, omdat die psychopathische buurman Aarsgat lid was. Ik had het niet kunnen uitstaan als hij een straatprijs had gewonnen en ik niet….’

Blonde Buurman ligt in een deuk. ‘Hahaha,’ hikt hij, ‘Wat een belachelijk argument om in de loterij te spelen. Hihihi.’

Heks is ervan overtuigd dat die Postcodeloterij goede zaken doet middels dit fenomeen. Burenruzies zijn nu eenmaal aan de orde van de dag. En als er iets is wat je niet wilt als je iemand niet kunt uitstaan, is die persoon zien winnen. Vooral als je zelf ook had kunnen winnen……

Ik heb me altijd suf geërgerd aan die kloterige inhalige Postcodeloterij vanwege dit principe. Als de hele straat wint en jij speelt niet mee, dan ben je echt een loser. Eigenlijk zouden dit soort praktijken verboden moeten worden.

‘U hebt het hele jaar gespaard voor bonuspunten, daar moet ik u op wijzen, blabla….’ de dame van de PostKloteloterij geeft zich niet zomaar gewonnen. Als ik antwoord dat ik niet weet waar ze het over heeft en dat ik hoe dan ook opzeg wordt ze bijna agressief. BB zit er hoofdschuddend bij: Typisch de Kotskloterij. ‘Zet door Heks,’ seint hij met zijn ogen.

Na vijf minuten worstelen met deze onwillige medewerker is mijn abonnement beëindigd. Zul je zien dat in december de straatprijs hier in de steeg valt……

‘Heks, we hebben je vaste lasten al met bijna zeventig euro per maand naar beneden gekregen. Nu nog de energie aanpakken en je verzekeringen……’

Maar dat moet dan maar weer een volgende keer. Heks kan niet meer uit haar ogen kijken. Ik heb maar zo ieniemienie weinig energie. Als je het niet aan den lijve ondervindt geloof je het gewoon niet.

De magie van lijstjes maken

Interview Ryder Carroll

Meer rust in je hoofd en tóch productiever. Dat belooft de Bullet Journal van Carroll. Zijn methode ging viral.

Voedingsindustrie over de knie. Het gore lef van de moleculaire topchef. Veel mensen worden steenrijk door het leveren van een maatschappelijke wanprestatie. Wat Heks betreft: Additieven uit de gratie!

Posted on 14 maart 2016 by lagriffeheks

Vanmorgen kijk ik in mijn mailbox. Allerlei onzinberichten passeren de revue. Er is heel veel gebeurd op Facebook. En wil ik niet nog meer mensen volgen op Twitter? Bijvoorbeeld die en die of Huppeldepup zus of zo. Er volgt een hele rij……

Mijn oog valt op een Tweet over gesjoemel in de keuken door top chefs. Ik klik iets aan en kom terecht bij een artikel getiteld ‘De alchemisten van de haute cuisine’ door Marcel van Silfhout. Onbevangen begin ik te lezen.

Ik heb die hele hype rondom de innovatieve moleculaire keuken niet gevolgd. Het begrip voedseltechnologie staat me tegen. Ik krijg er sinds jaar en dag braakneigingen van. Het gemiddelde gekloot van omhooggevallen mislukte scheikundigen aan ons dagelijks brood vind ik crimineel. Het is ingegeven door louter winstbejag van grote fabrikanten en heeft nergens het belang van de consumenten in het vaandel.

Dat die er ziek van worden is geen enkel probleem. De voedingsindustrie gooit het al jaren op een louche akkoordje met de farmaceutische industrie. Laatstgenoemden kunnen alle door additieven veroorzaakte bijkomende schade dan weer pappen en nathouden met hun medicatie. Liever niet genezen, want dan valt er niets meer te verdienen.

Er wordt bijvoorbeeld goud geld verdiend aan allerlei vormen van diabetes. Een vrouw die ik ken werkte ooit in die branche. haar bedrijf ontwikkelde allebei producten voor deze ernstig zieke patiënten. Als er weer een paar honderdduizend diabetici bij waren gekomen gaven ze een feestje. Met champagne en al.

Nu koken dus ook grote chefs met al die smerige stofjes uit de voedingsindustrie. Supermarkten en prefab-food vermijden is niet meer genoeg. Ook in de duurdere restaurants ben je je leven niet meer zeker!

Heks staat er eigenlijk helemaal niet van te kijken. Al jaren ben ik verbijsterd over wat er allemaal mag op het gebied van voeding. De meest afgrijselijke toevoegingen zijn toegestaan. Al het leven wordt er uitgestraald en -gehaald. Vaak als het nog op vier poten in de wei loopt als het dat geluk al heeft. Of op een vergiftigd veld staat….

Nederland is binnen de EU wel ongeveer het ergste land op dit gebied. Onze zuinige volksaard maakt dat we grif mee gaan met deze dwaling in de vaart der volkeren. We nemen zelfs een echte koppositie in. Wat hier ter lande bijvoorbeeld legaal met het gemiddelde stukje vlees wordt uitgehaald is ten hemel schreiend. Je mag het tot 80% volspuiten met water en zouten, zodat het meer lijkt. Yek.

Ik lees het ellenlange houtsnijdende verhaal van Marcel van Silfhout grotendeels door. En ja hoor, ook nu is de motivatie achter deze krankzinnige praktijken weer geld. Door hun eten vol te stoppen met vieze additieven zijn de topchefs een stuk goedkoper uit, dan wanneer ze gebruik maken van de traditionele ingrediënten. Het scheelt behoorlijk!

En sinds ze hun clientèle wijs hebben gemaakt dat dit soort smerig freten het neusje van de zalm betreft, de kleren van de keizer als het ware, zit gans smaakloos Nederland met een hete aardappel in hun keel deze smakeloze troep weg te werken. Dat valt nog niet mee met zo’n pieper in je klikokieper.

Maar nu het allerbizarste van dit verhaal: De topchefs worden gesponsord door de voedingsindustrie. Miljoenen verdwijnen in de zakken van deze zogenaamde grote koks, deze kleingeestige miezerige prutsers, zodat al die kankerverwekkende stofjes en andere griezelproducten lekker worden gepromoot. Toe maar!

Heks is blij, dat ze grotendeels biologisch eet. Van jongs af aan heb ik een bloedhekel gehad aan additieven in voedsel. Ik vind het smerig. Zodoende kook ik altijd ‘from scratch’. Niets zo heerlijk als het samenstellen van een kruidenboeket voor en goede Dahl of het trekken van een krachtige bouillion. En ga zo maar door. Koken is inderdaad chemie. En ook alchemie. De alchemie der liefde.

Het Opus Magnum van de voedingsindustrie is er niet bepaald op gericht om de mensheid te verheffen. Ze gooit allerlei additieven op de markt als betrof het de Steen der Wijzen. Helaas verandert de gemiddelde maaltijd na toevoeging van die troep niet in goud, maar in een berg stront. Ongezonde stront ook nog. Hun morgenstond geeft stront in de mond.

Goddank heb je nog mensen zoals Jamie Oliver. Ik zie hem soms op televisie voorbijkomen met zijn charmant slissende tegengeluid. Fanatiek probeert hij op scholen te bewerkstelligen dat leerlingen fatsoenlijk te eten krijgen. Je bent wat je eet tenslotte. En veel jongeren zijn in die zin kwalitatief al helemaal niets meer nog voordat ze volwassen zijn.

Kansloze jongeren leidt hij op tot volwaardige koks. Hij werkt met een keur aan goede producten. Hij heeft zelf een geweldige moestuin! En ga zo maar door.

De wereld is gek. Het Amerikaanse bedrijf Monsanto claimt het genetisch materiaal van een groot deel van het zaad in de wereld. Als er een plantje van dat zaad per ongeluk in jouw tuin groeit kunnen ze je aanklagen.

Walt Disney heeft de rechten op het liedje Happy Birthday To You. Dat mag je dus ook al niet meer straffeloos zingen.

Vanmorgen loopt er een zwerver door de steeg. Een oude baas met grote knoestige handen en een vriendelijk gezicht. Ik zie hem vaker. Hij staat te graaien in een grote afvalbak. Ik loop naar buiten met mijn hondje. ‘Goedemorgen’, groet ik hem. Hij kijkt verbaasd. Niemand groet hem. Hij bestaat niet. Hij is uitschot.

Ik stop hem een paar euro in handen. ‘Koop een lekker broodje’. Weer die verbaasde blik. Later kom ik hem weer tegen, nu glimt hij me tegemoet. Blij dat hij vandaag zichtbaar is. Als ik omkijk zie ik dat hij me een stukje volgt. Even later is hij verdwenen.

Hij hoeft zich geen zorgen te maken, dat hij wordt vergiftigd door een topchef. Tenzij hij uit de vuilnisbak van hun restaurant eet natuurlijk. Hij heeft overigens zorgen genoeg. Bijvoorbeeld om aan iets eetbaars te komen.

Hem worden geen miljoenen in de zak gestopt door de voedingsindustrie. Die weten niet eens dat hij bestaat, althans, het interesseert hen niet. Er valt nu eenmaal van een kale kip niets te plukken.

Transglutaminase is een lijm voor vlees, gevogelte en vis op basis van enzymen. Het product wordt gemaakt door Ajinomoto, de grootste fabrikant van glutamaat. De stof geldt niet als additief, maar als hulpstof. Het gebruik ervan kan het binnenste van de vis of het vlees in kwestie besmetten met bacteriën die tijdens de bereiding niet gedood worden, tenzij je ook het binnenste verhit. De stof is ideaal voor fraudeurs: je plakt een paar kleine sint-jakobsschelpen aan elkaar tot één grote. Je kunt ook een mooi stuk vlees, zoals een nep-tournedos, in elkaar zetten op basis van vleessnippers en vleesresten.

Olifanten zijn familiedieren net als wij mensen: Ze overleven niet als eenzame cel buiten het familielichaam. Wij kunnen een voorbeeld nemen aan deze medezoogdieren, ze doen dat veel beter dan wij, maar in plaats daarvan schieten we ze dood. Waarom? WaarVOOR? IVOOR! Statussymbool en potentieverhogend middel. Dat is onze beschaafde maatschappij: Een paradijselijke samenleving opgeofferd voor de stijve lul van één of andere IMPOTENTE slappe zak……

Posted on 8 februari 2016 by lagriffeheks

Het hele afgelopen weekend breng ik grotendeels door in mijn eigen fantastische gezelschap. Nou ja, erg gezellig ben ik niet. Doordat er nog steeds kwartjes vallen rondom al het onlangs ontdekte bedrog voel ik me druilerig. En kwaad ook. Jeetje, wat zijn me de horens opgezet! En dom. God, wat heb ik die persoon volstrekt ten onrechte volkomen vertrouwd……

En wat heb ik voor lul gezeten op dat feestje, waar ik me nog gigantisch voor heb lopen uitsloven ook: Urenlang eten koken bijvoorbeeld. En later alles afwassen en opruimen. Met dit lijf….. Wat zullen ze achteraf gelachen hebben! Een aantal andere gasten waren namelijk wel op de hoogte van de ontrouwe praktijken van mijn toenmalige partner.

En wat heeft die trouweloze griezel me een rad voor ogen gedraaid. Waanzinnig gewoon. Geniale praktijken van een gestoorde gek. En waarom? Het is me gelukkig een raadsel.

Niet alleen over deze inzichten maak ik me druk. Ook het feit, dat ik aan alle kanten tegen ander geëikel aanloop maakt mijn stemming er niet beter op. Mijn hele leven lijkt op losse schroeven te staan. De manier waarop ik altijd met bepaalde situaties ben omgegaan lijdt schipbreuk: Het lukt met niet meer om er een mooi verhaal van te maken…..

Sterker nog: Ik kan gewoon niet eens meer luisteren naar de verschrikkelijke scheve oordelende manier waarop ik te woord wordt gestaan door mensen waar ik zelf de poten voor uit mijn lijf heb gelopen.

The Elephants Always Line Up To Hug This Old Lady. The Reason? SPEECHLESS

Elephant Orphans… Wisdom of the Wild

Vanmorgen zie ik een mooi filmpje op Facebook. Het gaat over een oude dame, die haar hele leven wijdt aan het opvangen en groot brengen van olifantenweesjes. Ze heeft een olifantenmoedermelkformule ontwikkeld, waar ze het heel goed op doen. ‘Het belangrijkste is echter hun familieband. Die is zo sterk bij deze dieren. Daar kunnen wij mensen nog wat van leren: Zoals olifanten voor elkaar zorgen, zo hoort het. Ze kijken met hun hart! En ze lezen jouw hart! Het is de ideale maatschappij.’

Een net gered babyolifantje is er erg slecht aan toe. Hij wil bijna niet eten en is erg gestrest. Hij gaat zienderogen achteruit. Als het diertje echter bij andere olifanten wordt geplaatst gaat het direct een stuk beter. Het beestje ontspant en begint te eten. Terwijl ik ernaar kijk druppen de tranen uit mijn ogen. Ze laten een treurig spoor na op mijn wangen.

Mijn persoonlijke olifantenfamilie is ver te zoeken momenteel. Daarom eet ik natuurlijk zo slecht: Ik voel me alleen en in de steek gelaten. Ontheemd. Ik ben heel veel dierbaren kwijtgeraakt de laatste jaren. Sommigen zie ik nog wel, maar het voelt allang niet meer goed. Anderen zie ik nog nauwelijks en als ik toch contact met hen heb krijg ik geheid de wind van voren. Hun wind wel te verstaan. Stinkend en wel.

Zo zit ik dit weekend dan maar uit. Ik zou nergens liever zijn dan thuis. In mijn kleine heksenhuisje. En daar ben ik. Met iemand, die me heel dierbaar is: Ikzelf. Niks mis met dit heksje, ook al is niet iedereen het daarmee eens.

Voor velen ben ik steeds het projectiescherm van hun eigen onvermogen geweest. Of het vuilnisvat van hun zieke geest. Of het voorwerp van hun pathologische bedrog. En nu ik dat niet meer wil zijn moet ik van sommigen zelfs kapot. Of op zijn minst tot de orde worden geroepen. Of op de vingers getikt. Of in de hersens genaaid!

Ik ben gelukkig mijn eigen grootste en meest trouwe schat. Geen betweter, die dat nog uit mijn kop praat. Geen idioot, die het nog eens beschaamt. Geen nepolifant, die me ooit nog uitvreet en in de steek laat.

Het komt allemaal goed met me, dat weet ik in elk geval zeker. Over een paar maanden ben ik door het ergste zeer heen. Een paar oude trouwe olifanten zijn er over in mijn roedel. En ik vind vast wel weer een paar nieuwe van die slurfdragende dikhuidige zoogdieren voor wederzijdse adoptie….

Waarom ivoor nog cool is bij impotente Chinese mannetjes…..

Hier nog een broodje aap over een olifantenkind……

Bloedig studeren op de Matthäus-Passion wordt onderbroken door een stormachtige wandeling met Ysbrandt. Door stom toeval ontdek ik in de hondenwandelgangen, dat een Canadese vriend, die ik ken uit Plumvillage, vanavond naar Leiden komt. Hoera! Joepie!

Posted on 31 maart 2015 by lagriffeheks

engaged artist, Boeddhist art, Boeddhistische kunst, Plumvillage, 2014, workshop

Vorig jaar in Plumvillage nam ik deel aan een workshop voor geëngageerde kunstenaars

De laatste dagen zit Heks hard te studeren op de Matthäus-Passion van Johann Sebastian Bach. Morgen is de uitvoering en ik moet nodig de puntjes op de i zetten. Een heleboel puntjes op een eindeloos aantal i’s.

Verder kom ik tot niets. Op zich niet zo erg. Buiten is het uitermate herfstig en koud. Het is gewoonweg heerlijk om op de bank in mijn lekkere warme huisje zachtjes voor me uit te zingen! Wat is het toch een prachtig meesterwerk. Terwijl ik ermee bezig ben vallen me steeds meer dingen op in de compositie. Het is een enorme klus om het allemaal in te studeren, maar het is tevens een feestje!

Conceptuele kunst, alleen ben ik het concept vergeten

Door de benarde financiën van de laatste weken ben ik er niet toe gekomen om voor Jan en Alleman kaartjes te bestellen deze keer. Ik zal het zonder mijn vaste supporters moeten stellen. True en Trueman komen waarschijnlijk wel. En Steenvrouw misschien ook. Superleuk!

Al dagen heb ik niets geschreven op mijn blog. Er staan een paar verhaaltjes klaar, maar daar moet nog zoveel aan gebeuren. Ik ben er te moe voor. Sowieso ben ik bekaf momenteel. Alsof alle energie uit me is gezogen. Wat is dat toch irritant. Dat voortdurende gevoel van uitputting. Wat kan ik er nog eens aan proberen te doen?

Ik zoek een recente Nieuwsbrief van de ME/CVS-Stichting Nederland. Ik herinner me, dat er iets in stond over een wetenschappelijk onderzoek naar de voedingssupplementen NADH en co-enzym Q10. Deze middelen blijken bij dagelijkse toediening in hoge dosis aan ME-patiënten een zekere toename in energie te kunnen bewerkstelligen.

Ik lees het hele verhaal nog eens door. Q10 slik ik al eeuwen, maar dat andere middel ken ik niet. Ik bestel een paar enorme potten bij een bedrijf in Verenigde Staten. Het is nog geweldig duur, maar het scheelt zeker de helft met de prijzen voor dit soort pillen hier ter lande.

Deze schat was lid van de ‘Nederlandse familie’

Dan ga ik maar weer een rondje fietsen met mijn hondje. In een park aan de Herensingel kom ik een oude bekende tegen. Ik heb haar een tijdje niet gezien met haar twee poedeltjes. Onlangs hoorde ik, dat ze in het ziekenhuis lag. Ik wilde haar net een kaartje sturen, maar wie schetst mijn verbazing? Ze loopt alweer met haar roedeltje door het park te wandelen!

Er was een tafel vol materialen, waar we mee konden werken

‘Hoe gaat het met je?’ Je moet weten, dat deze bejaarde dame een ijzervreter is. Ze houdt niet van gezeur. En ook niet van ziekenhuizen. Ze runt een bloeiend pension hier in de buurt. In de lappenmand zitten is niet haar ding! ‘Oh, alweer een stuk beter. Vandaag ben ik door de scan gehaald. Dus ik ben nog niet genezen verklaard….’

We kletsen eventjes over onze hondjes, haar pension, het stormachtige weer. ‘Weet je, vanavond komt er een Canadees bij me logeren. Hij gaat ook altijd naar Plumvillage. Jerry heet hij.’

‘Jerry? Ik ken een Canadees uit Plum, die luistert naar de naam Gerry. Heeft hij lang haar? Is hij supergrappig? Werkt hij met daklozen? Maakt hij prachtige tekeningen? Draagt hij altijd vrolijk gekleurde kleren? Kun je vreselijk met hem lachen?’

Sister Ocean speelt gitaar en zingt bij de presentatie van ons project

Alle antwoorden worden met ja beantwoord. Het is em. Ik weet het zeker! ‘Vanavond gaat hij naar een concert van Liszt. Daarna komt hij naar me toe. Kom morgen anders gezellig ontbijten!’

Ik beloof morgenochtend te bellen. Zo’n kans om deze schat eventjes in mijn armen te sluiten laat ik niet lopen. Misschien wil hij wel naar ons concert komen luisteren! Ik geef mijn vriendin een folder van ons optreden.

Terwijl ik naar huis fiets zingt mijn hart van geluk door dit ongelofelijke toeval. Wat is het leven toch wonderlijk. De ene dag schijt er iemand op je kop en voel je je rot. De volgende dag gebeuren er opeens weer dit soort fantastische dingen. Dankbaar laat ik me naar huis blazen door de keiharde storm. Nog 1 keer de hele Matheus doornemen en dan ben ik er klaar voor: Meezingen in Bach’s meesterwerk!

Aan dit interactieve kunstwerk heeft Heks meegewerkt

Heks bereidt zich voor op de Provinciale Statenverkiezingen. Overal gesprekken over politiek. Maar waar hebben we het over? ‘Mondiaal worden we al lang niet meer geregeerd door de politiek, maar door het bedrijfsleven! Het zijn de multinationals, die aan de touwtjes trekken,’ zegt iemand gisterenavond op een verjaardagsfeestje, als de verkiezingen ter sprake komen. Treffend verwoord!

Posted on 15 maart 2015 by lagriffeheks

Op zondagmorgen zit ik brak met een kopje koffie moed te verzamelen om naar buiten te gaan met Ysbrandt. Het is koud en guur. Ik ben snotverkouden en bovendien heb ik twee dagen gefeest……

Ik zap langs verschillende programma’s. Blijf een tijdje hangen bij ‘Boeken’, totdat ik de kriebels krijg van de presentator. Op RTL7 zit Rutte te oreren in dat afschuwelijke programma van Harry Mens: ‘Business Class’. Hij moet natuurlijk alle zeilen bijzetten om genoeg stemmen binnen te halen aanstaande woensdag nadat zijn rariteitenkabinet op stelten is gezet door het schandaal rond Ivo Opstelten en Fred Teeven.

Gevolgd door die pathetische, speculatieve en meelijwekkende uitspraken van minister Schipper. Wat een zielige pogingen toch weer om hun Zwarte Piet bij de tegenpartij neer te leggen. Want laten we wel wezen: Het tijdstip waarop die bonnetjes naar buiten komen maakt de schandaligheid van het achterliggende verhaal er niet minder op. Als je geen stont produceert kan het ook niet naar buiten komen…..

Pratende Pelpinda

Het glimmende zelfingenomen pelpinda-gelaat van onze premier staat zorgelijk: Geen gezicht. Het past niet bij zijn lollige windbuil-mimiek. Vol overgave verdedigt hij zijn in opspraak geraakte geldharkpartij. Wat hebben ze toch veel bereikt. Heel veel zakken zijn alweer weer halfgevuld! Maar ze zijn pas halverwege. We moeten onze steun vooral niet opgeven nu is de boodschap.

Het probleem is echter, dat de VVD zelf allang is afgehaakt richting het gros van de kiezers. Er is maar een zeer beperkte groep, die de vruchten plukt van hun beleid. Drie keer raden welke maatschappelijke groep dat is! Ik geef een hint. Ze houden van krijtstreepjes….. In de lengte, zodat het gangbare dikke hangbuiken goed afkleedt.

Harry Mens, business Class, grap, cartoon,

Van hetzelfde laken een pak!

If it doesn’t kill you, it makes you stronger….

‘If it doesn’t kill you it makes you stronger,’ zegt die uitgekookte boerenslimme leperd van een Mens. Wel twee keer binnen een kwartier. Het lijkt een levensmotto van hem te zijn.

Die methode heeft hij waarschijnlijk zelf ook regelmatig op zijn medemensen losgelaten. Er doen de raarste verhalen de ronde over dit omstreden figuur. Maar het lukt hem nog steeds om de ether te vervuilen met dit verschrikkelijke stompzinnige programma. Tenenkrommend. Een vriend van Heks is er een paar keer te gast geweest……. Hij liever dan ik.

Woensdag Provinciale verkiezingen. Het gaat indirect bepalen hoe de Eerste Kamer er uit gaat zien. Dus hoewel het totaal niet belangrijk lijkt te zijn, toch bepaalt de uitkomst voor een groot deel hoe ons leven er de komen jaren uit gaat zien. Zit die kamer vol VVD, nou maak je borst dan maar nat. Dan kunnen ze al hun malafide hervormingen gewoon straffeloos doorvoeren. Hetgeen me niet wenselijk lijkt….

Heks gaat natuurlijk stemmen. Altijd. Mijn grootvader zat in de politiek. Zijn gevleugelde uitspraak was: ‘Als je niet stemt, dan gaat je stem naar de tegenpartij.’ Mensen laten het er zo gemakkelijk bij zitten, maar in feite is het heel bijzonder, dat we gewoon naar de stembus kunnen. Zonder dat je leven gevaar loopt. Zelfs als je maar een vrouw bent.

En al lijkt het totaal geen effect te hebben, de ene stomme politicus aan het roer of de andere: Toch is het altijd nog honderd keer beter, dan leven in een dictatuur.

Heks vindt het jammer, dat de politiek in Nederland zo’n achterlijk show-effect heeft gekregen. Mensen, die het goed doen voor de camera, zijn niet per definitie degenen die het beste hun land vertegenwoordigen. Hoe die misvatting heeft kunnen postvatten, is me een raadsel. Maar we hebben al jaren last van dit fenomeen.

Tijdens een debat zie ik Emiel Roemer zich moeizaam door de argumenten worstelen. Debatteren is niet zijn ding. Sybrand van Haersma Buma is gelukkig niet de meest geduchte opponent. Uit de door zijn Oubollige Schepper verkeerd om in zijn gezicht geplaatste mond komen nu ook niet bepaald de meest opzienbarende uitspraken. De dingen, die Roemer te berde brengt gaan me meer aan het hart. In feite zijn zijn bevindingen best shockerend.

Rutte zit bij zijn goede vriend Mens ook af te geven op zijn Christencollega’s. De jarenlange grote liefde tussen liberale alen en christenhonden is helemaal over. Ook Wilders krijgt een goeie veeg uit de pan. Gezien hun politieke verleden moet Prutte zich wel en plein publiek van dit domme blonde blatende sujet distantiëren. Niet zo lang geleden zat hij samen met die mottige pruikenkop aan het roer!

In liberale kringen in Nederland ligt helemaal niemand meer wakker van mensen, die morrelen aan de rand van de samenleving. Zolang de bofferds met geld maar gewoon hun hark-en grabbelpartijen mogen blijven uitvoeren tussen de mazen van de wet, zal het hen werkelijk hun bekakte reet roesten hoe het er aan die rafelranden uitziet.

Aan het eind van het programma wordt er geluncht. Een heel stelletje identieke kerels in krijtstreeppakken zit met Harry aan een enorme tafel. Hun gezichten even uitgestreken als de servet om hun kin. Alsof ze massaal een hele foute make-over hebben ondergaan. Rutte zit er ook tussen, verdwijnt volledig in dit gezelschap: Zijn laatste avondmaal? Op de vroege zondagmorgen…. Gezellie met Harry.

Mens is zijn naam. Hoe is het mogelijk? Het is als een slager, die Dierenvriend heet. Of een Boer Adelborst. Koningin Mesthoop. Zijn naam is als een vlag op een modderschuit. Het dekt de lading voor geen meter….. Vroeger kwam ik de man wel eens tegen bij vernissages. De antipathie is totaal niet wederzijds. Hij vond deze toverheks altijd wel een lekker wijf, aan de kwijl onderaan zijn kin te oordelen!

Wat zegt Thay altijd over politiek? Je hebt links en rechts nodig. We leven in een wereld van tegenstellingen. Rechts bestaat niet zonder links. En vise versa. Als je alle rechtse mensen zou weghalen, dan wordt de rechterkant van links rechts…… Daar schiet je dus weinig mee op.

En waar hebben we het over? ‘Mondiaal worden al lang niet meer geregeerd door de politiek, maar door het bedrijfsleven! Het zijn de multinationals, die aan de touwtjes trekken,’ zegt iemand gisterenavond op het feestje, als de verkiezingen ter sprake komen.

Wel lijkt het me een goede zaak om die rechterkant van de Nederlandse politiek eens goed democratisch de mond te snoeren. Wat mij betreft gaan er weer eens wat socialistische winden waaien door de Eerste en Tweede Kamer. Dus ga stemmen. Hoe dan ook. Het is wel degelijk belangrijk.

Op z’n Leids

JE KUNT OVERIGENS GEWOON ZENDTIJD KOPEN IN HET PROGRAMMA VAN HARRY MENS. Daar heeft de VARA wel eens een grap mee uitgehaald; VARA zet Harry Mens te kakken in eigen programma. Het was al langer bekend dat items in het RTL7-programma ‘Businessclass’ op zondagochtend te koop waren. De actie was opgezet om te kijken of men tegen betaling een nep-product kon promoten in zijn programma. Hetgeen totaal geen probleem bleek te zijn!

Hoe zou het zitten met het tegen betaling promoten van nep-ideeën in zijn programma? Hij verdient er in elk geval genoeg aan: HARRY MENS CASHT IN 2013 BIJNA €500.000 MET TV-PROGRAMMA BUSINESS CLASS….

Engel trakteert op ribbetjes van de de Badmeester. ‘Maak een paar leuke kerels van die spareribs! Zoals er in Genesis vrouwen van werden geknutseld’ moedigt Heks haar aan. ‘Ik doe mijn best!’ giebelt Engel. Heerlijke middag vol zomerzotheid aan het strand!

Posted on 13 maart 2015 by lagriffeheks

Als Heks het te druk krijgt, gaat ze dingen vergeten. ‘Was je ziek?’ vraagt mijn koormaatje dinsdagavond. Ziek? Waar heeft ze het over? ‘Ik heb je gemist bij de repetitie afgelopen zaterdag!’ Oeps, vergeten! Ik dacht dat het pas komende zaterdag weer zover zou zijn…

Donderdagmiddag bel ik Engel. Ze komt vanavond eten, maar de rek is er bij dit Heksje helemaal uit. ‘Zullen we lekker gaan wandelen met Ysbrandt? Het is heerlijk weer. In plaats van hier eten?’ ‘Wat een goed idee,’ fluistert ze in de hoorn, ‘Kan ik je zo terug bellen, ik zit midden in een medisch onderzoek. Hihi.’

Twintig minuten later vis ik haar op bij het ziekenhuis. We zijn van plan zijn om naar het bos te gaan, maar plotseling wijzigen we die plannen: We gaan lekker naar het strand!

‘Goh, Heks, doe eens rustig, je zit zo te schreeuwen!’ wordt me dringend verzocht door mijn maatje. Inderdaad. Ik hoor mezelf verhalen en toeteren. ‘Ik ben gewoon doodmoe, Engel. En dan word ik altijd heel erg druk! Cowboy klaagt er ook regelmatig over…’ Ik parkeer in de duinen en op ons dooie gemak kuieren we door zonnige duinpannetjes richting strand.

We lopen zo langzaam, dat we er zelfs opmerkingen over krijgen. ‘Waar blijft de tijd, dat jullie de hond zonder moeite bij konden houden?’ Ys staat inderdaad geduldig te wachten tot we hem inhalen….. En hij is ook al behoorlijk op leeftijd!

Op het strand strijken we neer tegen de duinrand. De wind komt vanuit het oosten en blijft hangen achter de duinen. We zitten volstrekt uit de wind in het zonnetje enorm te genieten van een kopje thee. ‘Oh, wat heerlijk!’ roept Engel, ‘Dit heb ik veel te weinig gedaan de laatste jaren! Wat een feestje!’ Net als Heks is zij jarenlang zwaar onder de pannen geweest met allerlei ernstige lichamelijke klachten.

Als je dan buiten de stad in een saaie woonwijk woont, zie je niet veel mensen meer. En dat voor een mensenmens als Engel! ‘Ik ben gewoon van alles aan het inhalen. Ik ga bijvoorbeeld naar Pinkpop!’ Ze begint te schateren. Er is een band, die ze graag een keertje in levende lijve wil zien. Heks heeft er nog nooit van gehoord. Maar dat zegt niks. Ik heb de ballen verstand van popmuziek.

‘Weet je wat, we gaan gewoon lekker in een strandtent eten. Ik trakteer!’ Dat laat Heks zich geen twee keer zeggen. Wat een geweldig plan. Zo zitten we even na zessen aan een tafeltje in ‘De Badmeester‘. Ysbrandt tussen ons in. Er is genoeg keus binnen mijn hopeloze dieet. Ik kies voor gebakken gamba’s. Mmmmm. Engel gaat voor de spareribs.

We eten er frietjes bij, iets waar we allebei dol op zijn. Af en toe valt er eentje van het bord van Engel in de bek van Ysbrandt……

Door donkere duinen lopen we weer terug naar de auto. ‘Oh, Heks, kijk toch hoe mooi het nu is, met die prachtige sterrenhemel. En wij lopen maar te klessebessen. Zonde gewoon.’ Ademloos kijken we het oneindige heelal in. Doordat er nauwelijks omgevingslicht is ziet de sterrenhemel er glashelder uit.

De frisse lenteavond bevat vleugjes bloemengeur als we weer naar de stad rijden. Ik tuf een klein beetje om en drop Engel bij haar voordeur. Ze is compleet uitgevloerd. Heks en haar magische wonderhondje zijn ook helemaal rozig. Dat geeft niks. De dag zit erop. We hoeven niets meer. Wat een heerlijk dagje vakantie in eigen land!

Feestje bij Elfje en haar geliefden: Laloba Design bestaat drie jaar!!!!! Het is weer een zeer aangenaam visueel spektakel. Kortom: Heks geniet. En ik ben niet de enige……

Posted on 22 november 2014 by lagriffeheks

feestje, dbohemienfeest, hippie, kleurrijke mensen op feest, party, muziekanten op feest, prachtige aankleding van ruimte, artistiek feestje, kunstenaars, jongleren, zingen, gitaar, cachot, drum, castagnetten, hoeden, etalagepoppen, leuke mensen

Het fantastische winkeltje van mijn vriendin

Nog maar nauwelijks heb ik mijn eigen feestje achter de kiezen, of ik sta me alweer in een waanzinnige zeemeermin-outfit te hijsen voor het volgende evenement: Het driejarig bestaan van Laloba Design, het geweldige winkeltje van mijn zielzuster Elfje.

Om een uurtje of zeven pikt Frogs me op. Hij komt direct uit zijn werk. Ik heb nog wat eten over van mijn verjaardag, dus ik verwen hem met een lekker hapje. Kopje koffie toe en hij kan er weer tegen voorlopig.

We houden allebei heel veel van Eenhoorns!

Heks is blij, dat ze mee kan rijden. Anders was het haar niet gelukt die avond. Frogs zet me voor de deur af. Binnen is het feestje al in volle gang. Mijn lief zit er al zeker een uur. Hij is heel blij om me te zien. Dat blijft genieten……

Elfje en haar vrienden hebben weer heel veel werk gemaakt van deze mijlpaal. Waren ze aanvankelijk van plan dit pand een paar maanden te huren om een collectie zelf ontworpen en geproduceerde kleding te verkopen, nu draaien ze alweer drie jaar! Ongelofelijk knap in deze crisistijd!

, verliefd stel, feestje, dbohemienfeest, hippie, kleurrijke mensen op feest, party, muziekanten op feest, prachtige aankleding van ruimte, artistiek feestje, kunstenaars, jongleren, zingen, gitaar, cachot, drum, castagnetten, hoeden, etalagepoppen, leuke mensen

Elfje en Elvenman

Ik zie allemaal oude bekenden, ondanks de griepgolf, die een deel van de gasten aan bed gekluisterd houdt. Ik maak links en rechts een praatje, neem een paar hele mooie foto’s van de feestelijk aangekleedde ruimte en ga dan genieten van de live muziek. Zoals altijd hebben mensen instrumenten meegebracht. Enthousiast beginnen er een paar samen te spelen. Dit zet de deur open naar meer. Een ongelofelijk leuke Australische jongen zit de sterren van de hemel te zingen. Hem heb ik hier nog nooit gezien.

Later spreek ik uitgebreid met deze muzikant. Hij is hier slechts een paar weken op bezoek bij zijn zuster, die sinds kort in Amsterdam woont en werkt. Hijzelf zit tijdelijk in New York. Net als Heks is hij heel erg verliefd. Op een knappe jongeman in de stad, die nooit slaapt. Anders zou hij zeker ook een tijdje naar Nederland komen……

Op weg naar het toilet krijg ik les in jongleren. Mijn nieuwbakken leraar grist een paar aardappelen uit een salade en houdt ze moeiteloos enige tijd in de lucht. In de sprookjeswereld van Elfjes wonderbaarlijke feestjes valt altijd van alles te beleven!

De aardappelen hebben me hongerig gemaakt. Er staat allemaal verrukkelijk voedsel klaar in de keuken. Een paar dingetjes van mijn hand. Ik was op mijn eigen feestje toch weer vergeten om alles uit de koelkast te halen. Dat heb ik dus maar ingepakt en meegegeven voor dit feest. Ik val aan op de verschillende salades en smeersels. Er is genoeg te vinden binnen mijn hopeloze dieet!!!

Het is al ruim na twaalven als Frogs me aan m’n oren naar buiten sleept. Het is weer mooi geweest. Hij moet morgen weer hard aan het werk met jonge kinderen. Dan kun je je geen houten hoofd permitteren. Ik zoen Cowboy helemaal plat. Ik zou hem best graag meenemen naar huis, maar ook hij heeft heel veel op het programma staan de volgende dag. Zijn eigen bedrijfje gaat nu echt van start.

feestje, bohemienfeest, hippie, kleurrijke mensen op feest, party, muziekanten op feest, prachtige aankleding van ruimte, artistiek feestje, kunstenaars, jongleren, zingen, gitaar, cachon, drum, castagnetten, hoeden, etalagepoppen, leuke mensen

Mijn vriendin kreeg dit paar schitterende schoenen cadeau

Frogs op castagnetten

Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Iranese linzensoep: Simone’s SuperLinzenSoep met Munt en Citroen

Posted on 19 oktober 2014 by lagriffeheks

Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Iranese linzensoep: Simone’s SuperLinzenSoep met Munt en Citroen

linzensoep met munt en citroen, glutenvrij, lactosevrij, sojavrije, iranese linzensoep

Garneer met wat verse munt

Onlangs was ik op een feestje met heerlijke hapjes. Met name de soep sloeg in als een smaakbom. Het koste me niet eens zoveel moeite om de kokkin het recept te ontfutselen, maar ja, zij is dan ook de jongste zus van Cowboy….. Dus dat schept een band!

Afgelopen week heb ik zelf geprobeerd dit soepje te bekokstoven en het is gelukt! Eigenlijk kan het niet misgaan, het recept is supereenvoudig, maar de smaak is heel geraffineerd…..

250 gram Oranje linzen, drie winterwortels, twee rode paprika’s, vier rode uien, zeven tenen knoflook, 3 eetlepels gedroogde munt, sap van twee citroenen, peper en zout of 2 bouillonblokjes.

Fruit een ui met twee tenen knoflook. Deze stap kun je ook overslaan. Dan begin je direct met een pan kokend water met daarin de linzen, wortels, paprika’s, bouillonblokjes en uien. Zorg dat alles onder water staat. Twintig minuten laten koken. Knoflook erbij doen. Als laatste de gedroogde munt en citroen toevoegen. Staafmixer erop en klaar! Smullen maar.

Heks bezoekt leuk feestje en raakt aan de praat met lotgenoot. ME is een vreselijke ziekte. Het wordt tijd, dat de wereld compassie gaat tonen met deze groep mensen in plaats van hen voor gek te verklaren en niet serieus te nemen. In Noorwegen krijgt deze groep chemotherapie. 70% geneest…….

Posted on 14 oktober 2014 by lagriffeheks

keukenkast vol pillen, medicijnenen, voedingssupplementen, poedertjes, pilletjes, vitaminen en mineralen,

Keukenkastje van Heks….

Heks is op een gezellig verjaardagspartijtje. De gastvrouw heeft rekening gehouden met mijn dieet, dus ik kan nagenoeg alles mee-eten. En dat is heel fijn, want de hapjes die worden geserveerd zijn uit de kunst. Linzensoep met citroen en munt, burgers met aardappel, ui en kruiden, muntsaus, auberginemousse…. De heer des huizes komt uit Iran. Hij heeft duidelijk zijn culinaire stempel gedrukt op het feestje!

Als ik met één van de gasten zit te praten komt het onderwerp dieet en het waarom natuurlijk ter sprake. ‘Ik heb ook een ziekte. Je zult het wel niet kennen, zegt ze, ‘ Het heet ME, maar ik noem het tegenwoordig ook wel CVS’. En of ik die ziekte ken! Ik heb de twijfelachtige eer ooit de eerste patiënt in Nederland te zijn geweest met deze diagnose. Als geen ander ken ik bijzonder moeizame weg, die de gemiddelde ME patiënt aflegt.

Het pad van deze dame is geheel anders verlopen dan het mijne. In feite heeft zij ervaringen opgedaan, waar ik altijd bang voor ben geweest. Veel is hetzelfde. De eenzaamheid, het onbegrip van de omgeving. De ontoereikende reactie in het reguliere medische circuit.

Haar verhaal grijpt me aan. Ik herken de pijn, omdat je er nagenoeg alleen voor staat. Elke dag weer. Jaren achtereen. Familie, vrienden, artsen en behandelaars verklaren je en masse voor gek. Of hebben totaal niet in de gaten, dat je een ernstige en invaliderende ziekte hebt.

Op die paar mensen na dan, die echt van je houden. En die staan vaak machteloos aan de kant.

Waar Heks echter al snel weigerde zich verder te laten behandelen binnen de psychiatrie (daar werd ik in eerste instantie geparkeerd door mijn huisarts) , daar is deze dame wel volledig in die hoek verzeild geraakt. Ik had het na een aantal afspraken bij een druiloor van een psychiater wel gezien. Hij stopte me vol met slaapmiddelen. Althans, dat wilde hij. Heks probeerde er een paar en knikkerde de rest in de vuilnisbak.

Als kind ben ik medicijnverslaafd geweest. Heks had een kleine hersenbloeding opgelopen tijdens één van haar vele valpartijen. Ik was een wild kind, een echte Tomboy. Ik klom overal op en viel wel eens ergens vanaf. Een neuroloog stopte me vol met valium. Op mijn veertiende moest ik ervan afkicken. Met veel moeite. Dientengevolge ben ik wars van dit soort medicatie. Het zijn bepaald geen snoepjes.

voedingssupplementen en vitamines, mineralen, pillen, dosis voor een dag

Middag portie pilletjes

Ook ben ik er vanaf het begin van overtuigd, dat ME een lichamelijke ziekte is en geen geestesziekte. Die psychiater probeerde me wijs te maken, dat ik een ongemotiveerde luie donder zou zijn. Ik moest streng worden aangepakt.

Heks was intussen zo ziek als een hond. Het lukte me nauwelijks om naar de afspraken te komen. Als ik er dan was, kon ik vaak geen woord uitbrengen van uitputting. Dat ergerde meneer de psychiater. Ik werkte niet bepaald mee, vond hij. De droplul haalde zijn supervisor erbij en samen probeerden ze me helemaal mentaal af te breken. Een beproefde methode in de psychiatrie.

Nog wat pilletjes voor bij het avondeten

Ik zat er verbaasd naar te luisteren. Ik lui? Ik ongemotiveerd? Kwam afspraken niet na? Ik herkende mezelf er totaal niet in.

Na deze afschuwelijke sessie ben ik weggegaan om nooit meer terug te keren. Wat een zelfingenomen randdebielen!!! Ga lekker zelf van die slaapmiddelen slikken!

Goddank heb ik die slaapmedicatie destijds geweigerd, want recentelijk is uit onderzoek naar voren gekomen, dat ze als bijwering vroegtijdige dementie hebben…….

Dertig jaar later is de medische visie op ME nog niet veel verder. Nog steeds probeert men middels cognitieve therapie die luie varkens weer in het gareel te krijgen, maar de enige die daar beter van worden zij de behandelaars zelf. Ze vangen gemiddeld 50.000 euro per patiënt voor dit traject! In het buitenland is uit onderzoek allang gebleken, dat deze therapie averechts werkt voor deze doodzieke mensen. Schandalige praktijken!

Mijn gesprekspartner is wel in het psychiatrische circuit beland. Ze is een aantal keren opgenomen. ‘Ik zag het soms helemaal niet meer zitten…’, verzucht ze. Dat herkent Heks. Ook ik werd regelmatig wanhopig bij het idee, dat ik nog jaren zou blijven leven. Elke dag dat geploeter om de dag door te komen. Al die pijn. Al die eenzaamheid. Dat eeuwige doodziek zijn. Ik ben een paar jaar geleden in een wanhopige bui zelfs gaan onderzoeken of ik in aanmerking kon komen voor euthanasie…..

Het uitzoeken en klaarzetten is vreselijk veel werk

Ik vertel deze bijzondere dame over mijn aanpak van ME ofwel Myalgische Encefalomyelitis. ‘Ik heb het helemaal zelf moeten uitzoeken. Het hele alternatieve circuit heb ik van binnen gezien. Het meeste baat heb ik bij acupunctuur, dat onderga ik al vijfentwintig jaar twee keer per maand. En een paar keer per week laat ik me uit de knoop halen bij de fysiotherapeut. Dan slik ik me nog een slag in de rondte aan voedingssupplementen en volg een streng dieet. Ik heb uiteindelijk een regulier middel ontdekt, LDN ofwel Low Dose Naltrexon,, dat iets doet voor mijn immuniteit.’

wat een gekke kruiden!, voedingssupplementen en vitamines, mineralen

Voor elke dag twee doosjes

Als ik dat allemaal niet had gedaan, zat ik nu waarschijnlijk in een psychiatrische inrichting. Want dat nog steeds het enige antwoord van het reguliere circuit. En ik zou daar volstrekt niet op mijn plek zijn. Sterker nog: ik ben overgevoelig voor dat soort medicatie. Veel antidepressiva hebben als bijwerking suïcide…..

In mijn badkamer heb ik dozen vol met voorraad

Stop Heks vol met Prozac, Lyrica of iets dergelijks en ze wil tegen bomen aanrijden met haar auto. Of midden in de nacht naar Engeland gaan zwemmen…. Alle soorten gammaboterzuurmedicatie zijn levensgevaarlijk voor mij!!!!

Gelukkig gaat het met mijn gesprekspartner intussen ook weer iets beter. Ze heeft net als Heks weer iets meer actieradius. Herkenbare activiteiten. zoals zingen, samen eten. Sinds kort is ze ook weer verliefd. Het beste medicijn ter wereld! Voor je humeur dan, helaas genees je er geen ME mee……

Op de dozen staat wat er in zit en hoeveel potten

	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…
	stronglove op Maan, maan, maanzieke maan. Wa…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: feestje

Klein geluk en geen gelul. Blonde Buurman spit mijn administratie door. Maakt lijstjes. Helpt me om het financiële roer om te gooien. ‘Ik ben een beetje met prepensioen, Heks, ik heb er echt tijd voor!’

De magie van lijstjes maken

Interview Ryder Carroll

Meer rust in je hoofd en tóch productiever. Dat belooft de Bullet Journal van Carroll. Zijn methode ging viral.

Voedingsindustrie over de knie. Het gore lef van de moleculaire topchef. Veel mensen worden steenrijk door het leveren van een maatschappelijke wanprestatie. Wat Heks betreft: Additieven uit de gratie!

Bloedig studeren op de Matthäus-Passion wordt onderbroken door een stormachtige wandeling met Ysbrandt. Door stom toeval ontdek ik in de hondenwandelgangen, dat een Canadese vriend, die ik ken uit Plumvillage, vanavond naar Leiden komt. Hoera! Joepie!

Engel trakteert op ribbetjes van de de Badmeester. ‘Maak een paar leuke kerels van die spareribs! Zoals er in Genesis vrouwen van werden geknutseld’ moedigt Heks haar aan. ‘Ik doe mijn best!’ giebelt Engel. Heerlijke middag vol zomerzotheid aan het strand!

Feestje bij Elfje en haar geliefden: Laloba Design bestaat drie jaar!!!!! Het is weer een zeer aangenaam visueel spektakel. Kortom: Heks geniet. En ik ben niet de enige……

Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Iranese linzensoep: Simone’s SuperLinzenSoep met Munt en Citroen

Heks bezoekt leuk feestje en raakt aan de praat met lotgenoot. ME is een vreselijke ziekte. Het wordt tijd, dat de wereld compassie gaat tonen met deze groep mensen in plaats van hen voor gek te verklaren en niet serieus te nemen. In Noorwegen krijgt deze groep chemotherapie. 70% geneest…….

Share this:

Vind ik leuk:

Interview Ryder Carroll

Meer rust in je hoofd en tóch productiever. Dat belooft de Bullet Journal van Carroll. Zijn methode ging viral.

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk: