De laatste dagen zit Heks hard te studeren op de Matthäus-Passion van Johann Sebastian Bach. Morgen is de uitvoering en ik moet nodig de puntjes op de i zetten. Een heleboel puntjes op een eindeloos aantal i’s.
Verder kom ik tot niets. Op zich niet zo erg. Buiten is het uitermate herfstig en koud. Het is gewoonweg heerlijk om op de bank in mijn lekkere warme huisje zachtjes voor me uit te zingen! Wat is het toch een prachtig meesterwerk. Terwijl ik ermee bezig ben vallen me steeds meer dingen op in de compositie. Het is een enorme klus om het allemaal in te studeren, maar het is tevens een feestje!
Door de benarde financiën van de laatste weken ben ik er niet toe gekomen om voor Jan en Alleman kaartjes te bestellen deze keer. Ik zal het zonder mijn vaste supporters moeten stellen. True en Trueman komen waarschijnlijk wel. En Steenvrouw misschien ook. Superleuk!
Al dagen heb ik niets geschreven op mijn blog. Er staan een paar verhaaltjes klaar, maar daar moet nog zoveel aan gebeuren. Ik ben er te moe voor. Sowieso ben ik bekaf momenteel. Alsof alle energie uit me is gezogen. Wat is dat toch irritant. Dat voortdurende gevoel van uitputting. Wat kan ik er nog eens aan proberen te doen?
Ik zoek een recente Nieuwsbrief van de ME/CVS-Stichting Nederland. Ik herinner me, dat er iets in stond over een wetenschappelijk onderzoek naar de voedingssupplementen NADH en co-enzym Q10. Deze middelen blijken bij dagelijkse toediening in hoge dosis aan ME-patiënten een zekere toename in energie te kunnen bewerkstelligen.
Ik lees het hele verhaal nog eens door. Q10 slik ik al eeuwen, maar dat andere middel ken ik niet. Ik bestel een paar enorme potten bij een bedrijf in Verenigde Staten. Het is nog geweldig duur, maar het scheelt zeker de helft met de prijzen voor dit soort pillen hier ter lande.
Dan ga ik maar weer een rondje fietsen met mijn hondje. In een park aan de Herensingel kom ik een oude bekende tegen. Ik heb haar een tijdje niet gezien met haar twee poedeltjes. Onlangs hoorde ik, dat ze in het ziekenhuis lag. Ik wilde haar net een kaartje sturen, maar wie schetst mijn verbazing? Ze loopt alweer met haar roedeltje door het park te wandelen!
‘Hoe gaat het met je?’ Je moet weten, dat deze bejaarde dame een ijzervreter is. Ze houdt niet van gezeur. En ook niet van ziekenhuizen. Ze runt een bloeiend pension hier in de buurt. In de lappenmand zitten is niet haar ding! ‘Oh, alweer een stuk beter. Vandaag ben ik door de scan gehaald. Dus ik ben nog niet genezen verklaard….’
We kletsen eventjes over onze hondjes, haar pension, het stormachtige weer. ‘Weet je, vanavond komt er een Canadees bij me logeren. Hij gaat ook altijd naar Plumvillage. Jerry heet hij.’
‘Jerry? Ik ken een Canadees uit Plum, die luistert naar de naam Gerry. Heeft hij lang haar? Is hij supergrappig? Werkt hij met daklozen? Maakt hij prachtige tekeningen? Draagt hij altijd vrolijk gekleurde kleren? Kun je vreselijk met hem lachen?’
Alle antwoorden worden met ja beantwoord. Het is em. Ik weet het zeker! ‘Vanavond gaat hij naar een concert van Liszt. Daarna komt hij naar me toe. Kom morgen anders gezellig ontbijten!’
Ik beloof morgenochtend te bellen. Zo’n kans om deze schat eventjes in mijn armen te sluiten laat ik niet lopen. Misschien wil hij wel naar ons concert komen luisteren! Ik geef mijn vriendin een folder van ons optreden.
Terwijl ik naar huis fiets zingt mijn hart van geluk door dit ongelofelijke toeval. Wat is het leven toch wonderlijk. De ene dag schijt er iemand op je kop en voel je je rot. De volgende dag gebeuren er opeens weer dit soort fantastische dingen. Dankbaar laat ik me naar huis blazen door de keiharde storm. Nog 1 keer de hele Matheus doornemen en dan ben ik er klaar voor: Meezingen in Bach’s meesterwerk!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.