De afgelopen week ben ik toch zo gelukkig. De Olympische Spelen zijn begonnen! Eerst kijk ik de hele openingsceremonie van achter naar voren. En van voor naar achteren. Allerlei oude sportcoryfeeën lopen trots met hun vaandel voor de troepen uit.

Noord en Zuid Korea hebben de strijdbijl tijdelijk begraven. Eventjes herenigd buiten de politieke bemoeienissen om. Of ondanks al die manipulaties. Stralende gezichten bij de Army of Beauties, de 230 cheerleaders uit Noord-Korea. 

De Olympische Spelen. Er is altijd wel wat tijdens dit evenement. Nu waaien de snowboarders al een week massaal van de pistes. Bij 1 van de wedstrijden bleven er van de vijfentwintig deelnemers maar vijf overeind.

Onze Nederlandse dame kreeg ook de wind van voren. En in de rug. Kansloos kwakte ze een stuk verder in de sneeuw. Ja, lekker. Daar train je dan 4 jaar voor. Daar offer je dan alles voor op. Om door stomme pech te worden geveld. ‘Een loterij,’ verzucht een teleurgestelde Cheryl Maas, ‘Onverantwoord gewoonweg….’ 

Veel blessures ook natuurlijk bij die wedstrijden. Niet iedereen is er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

En gisteren natuurlijk het verschrikkelijk drama met Sven Kramer. Deze Nederlandse kanjer, die we allemaal zo graag eens die 10 kilometer zien winnen. Iedereen gunt het hem zo!

Die afstand, die hem ooit door zijn coach Kemkers door de neus werd geboord. Een groot sportman, die Sven: Hij heeft nog jaren bij de man getraind. En nooit een onvertogen woord over zijn oude trainer.

Heks zit aan de buis gekluisterd tijdens haar favoriete afstand. Ik hou van die rit. En nee hoor! Al na een paar rondes ziet het er raar uit. Zijn kop schiet op slot. En zijn benen volgen. Hij zakt door het ijs en dan is 10 kilometer een verschrikkelijk end.

Ted-Jan Bloemen gaat met de winst aan de haal. Verdiend hoor. Wat kan die jongen geweldig mooi schaatsen. Maar zuur natuurlijk dat hij nu voor Canada rijdt. Hij is volgens sommige van zijn oude Hollandse schaatsmaatjes gewoon een beetje anders en kon slecht aarden in onze koude kikkercultuur. In zijn andere vaderland is deze bloem opgebloeid……

Geschokt ben ik echter weer door Joris Bergsma. Wat flebbert er nu weer voor’n onsportieve drek uit zijn grote bek tijdens een interview? Sven Kramer zou het nieuwtje over zijn coach hebben gelekt naar de Volkskrant? En het blijkt gewoon die domme coach van hem zelf te zijn geweest, die zichzelf zo in diskrediet heeft gebracht? Ik heb die Joris Driepinter al eerder stomme dingen horen zeggen en doen.

In 2014 bijvoorbeeld: Vandaag weer gouden medailles op de Spelen. Ik zit voor de TV te schrijven. De spannende races volg ik met ingehouden adem. De toestanden rondom het schaatsen volg ik met verbijstering. Wat nu weer? Jorrit Bergsma trekt zich terug als reserve. Vlak voor de wedstrijd! Nou ja. Wat is dit nu weer voor een verhaal.

Hij kan geweldig hard schaatsen en heeft alweer een medaille gewonnen. Beide Spelen echter zet hij zichzelf ook met een onsportieve prestatie op de kaart. De echte sportman onderscheidt zich niet door te winnen. En wat dat betreft steekt Sven met kop en schouders boven hem uit.

Verdraaid. Die verrekte Olympische Spelen. Altijd drama’s. En outsiders, die er met de medailles vandoor gaan. Maar ook soms gerechtigheid. Zoals met Svindal. Midden in de nacht zie ik hem de afdaling winnen. Wat ziet het er goed uit wat hij doet. Als een gestoorde stort zijn forse lijf de berg af. Ik hou ervan om deze grote kerels zo bezig te zien. Met hun stevige lange lijven. Echte snelheidsduivels. Fantastisch.

Wat later word ik wakker uit een sluimerslaapje. Precies op het moment dat de Nederlands/Ghanese skeletonman  Akwasi Frimpong naar beneden kachelt. Als een natte krant volgens de presentator. ‘Maar hij is toch een held. Bij ons en in Ghana,’ ratelt de verslaggever verder. Ik zie hem inderdaad tegen de kanten klutsen. Hij zet zelfs zijn voet buitenboord om te voorkomen dat hij wordt gelanceerd. ‘Een soort Eddy The Eagle,’ denk ik bij mezelf.

Maar zijn Olympische droom is uitgekomen. Hij wilde hoe dan ook een keer aan iets meedoen.  En meedoen is belangrijker dan winnen nietwaar? Nou ja, daar zijn de meningen ernstig over verdeeld.

Ongelofelijk toch? Sommige mensen blinken uit in hun sport en krijgen geen startbewijs van hun land, omdat ze te weinig kans hebben op een medaille. Zoals de Nederlandse skiester Adriana Jelinkova . Anderen klungelen maar wat aan en weten toch via een omweg een startbewijs te bemachtigen. Ach ja. De Spelen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Eerlijk gaat het er niet aan toe. Ook zijn er altijd achteraf weer allerlei doping gevallen te melden. Best zuur als je daardoor net buiten de prijzen bent gevallen en het wordt niet rechtgezet. Omdat het middel nog niet op de dopinglijst stond, omdat het nog niet bekend was.

‘Zoals een hartmiddel, Heks ,’ vertelt Blonde Buurman me de volgende morgen, ‘Een regulier medicijn, dat de gehele Russische equipe in het verleden gebruikte. Het heeft Kjeld Nuis in Sotsji zijn gouden plak gekost. Gelukkig heeft hij deze keer wel gewonnen. ….’ Maar daarvoor moesten er wel terecht een aantal supersnelle Russen worden uitgesloten van deelneming.

Heks kon vroeger ook een lekker potje schaatsen. Veel verder dan recreatief knallen ben ik echter nooit gekomen. Gelukkig maar. Ik weet niet of ik geschikt zou zijn voor het hele circus eromheen. Je moet zo stevig in je schoenen staan om onder druk te presteren. En ook is het goed mogelijk dat je het ene moment prima in vorm bent en een dag later opeens niet.

Of je hebt chronisch blessureleed en vage psychische klachten. Raakt overtraind of krijgt een zwabbervoetje. Ja, alles is mogelijk als je aan topsport waagt. Gezond is het geenszins. En je lijdt altijd pijn.

Nou ja, dat heb ik dan toch weer wel met topsporters gemeen. Elke dag volstrekt verzuurde spieren. Maar Heks hoeft er niet voor te sporten.

Heks heeft grote bewondering voor al die gekken, die zich dag in dag uit inzetten voor hun sport. Die ons meenemen naar de Olympische Spelen. Die ons kikkerlandje sportief op de kaart zetten. Maar ook al diegenen, die andere landen op de kaart zetten.

De heldinnen en helden, die ons zo laten genieten. Er is pas een week voorbij, ik heb nog een paar weken voor de boeg. Vandaag bijvoorbeeld de 5000  meter bij de vrouwen. Onze Hollandse gouden supermeiden, die het zo geweldig goed doen op deze Spelen.

Het liefst zou ik alles opnemen, want eigenlijk wil ik niets missen. Van bobsleeën tot ijsdansen: Ik wil alles zien! Heks houdt gewoonweg enorm van sneeuw en ijs. Van afzien en kou lijden. Van sport en met name wintersport. Tegenwoordig echter wel vanuit haar bedje…..

Iemand heeft het opgenomen voor Bergsma: Waarom werd de affaire Bergsma geen affaire?