Niet klagen maar dragen, als je vraagt word je overgeslagen: Heks klaagt lekker steen en been en het legt me bepaald geen windeieren! Neen!

Het loont de moeite om te klagen. Na mijn pisbericht naar Ziggo duurt het een paar dagen voordat ik reactie krijg. Intussen heb ik de medewerker met verstand van zaken gesproken; Het probleem is dan ook eindelijk opgelost.

‘Mevrouw, wat erg dat je veel storingen hebt en daarnaast ook nog eens niet goed geholpen wordt. Het is niet zo gek dat je hier behoorlijk kwaad van wordt! Gelukkig zie ik in ons systeem dat je inmiddels geholpen bent door mijn collega’s. Dat is fijn!’

Wat is er overigens gebeurd met beleefdheidsvormen? Al dat geje en gejij!

‘Toch vind ik dat ik je tegemoet moet komen vanwege alle storingen die je hebt ervaren. Daarom bied ik je 3 maanden gratis een extra zenderpakket naar keus aan…..!!!!’

Lekker hoor, ik ga iets leuks uitzoeken.

Vandaag klaag ik alweer. Ik heb voor de zomer een vervangende thuiszorg. Nu is mijn vaste hulp niet te evenaren, dat weet ik ook wel. Helaas hebben ze me nu iemand gestuurd, die vorig jaar ook een aantal weken voor mijn voeten heeft gelopen. Want dat is hoe het voelt.

Daardoor gebeurt er te weinig en doe ikzelf  teveel.

Vorig jaar heb ik het uitgezeten, het is namelijk een schat van een meisje. Dromerig. Traag. Niks mis mee. Behalve als ze wordt ingezet als Witte Tornado. Daarin schiet ze ernstig tekort.

Heks was zelf natuurlijk een enorme Witte Tornado in haar jonge jaren. Van huis uit gedrild in het huishouden. Gepokt en gemazeld in vliegensvlug schoonmaken, opruimen, afwassen, stofzuigen, eten koken……… Noem maar op. Ik had ook een dromerige aanleg, maar dat mocht de poetspret niet drukken.

Dat ze me dit meisje opnieuw hebben gestuurd verbaast me. Ik heb namelijk expliciet aangegeven haar niet meer over de vloer te willen. Het schiet niet op. Ik word er gek van. En het slot van het liedje is dat ik zelf dan maar flink aan de slag ga. En dat moet ik nu juist niet doen!

Vandaag stuur ik een mail. Het idee om nog drie weken tegen dit getreuzel aan te moeten kijken vliegt me aan. Zou ik vroeger mijn kop hebben gehouden,- je mag al blij zijn dat er iemand komt, Heks, dus stel je niet aan-, nu kom ik voor mezelf op.

Ze is meer geschikt voor client, die lekker koffie wil drinken en klessebessen. Maar mijn hectische huishouden, vol beesten en rommel, dit huishouden van een chronisch ziek mens, die een normaal leven tracht te leiden, mijn chaotische heksenhuishouden leent zich niet voor trage droomslagen. Je moet je een slag in de rondte werken. En dan blijft het nog rommelig genoeg hier!

Klagen:  Etymologisch gezien is het woord uitsluitend continentaal-West-Germaans en heeft ook buiten het Germaans geen met zekerheid verwante woorden.   Dat geeft dan weer te denken……

Met je knar in een fietskar is nog niet zo eenvoudig. Heks loopt tegen allemaal praktische problemen aan. Vier fietsen en twee aanhangers verder kan ik er nog steeds niet mee ‘uit de voeten’…….

Zaterdag wil ik uitslapen. VikThor houdt me al nachten uit mijn slaap met zijn kleine plasjes en minipoepjes in de steeg. Ook de afgelopen nacht heeft hij me een aantal keren ruw gewekt uit zoete dromen. Om negen uur houd ik het voor gezien. We gaan ontbijten.

Een uurtje later liggen we alweer te pitten. Heks is moe, maar haar hondje ook! We hebben dan ook een paar intensieve dagen achter de rug. Het is tijd voor een kleine pauze. Zodat mijn ventje kan al zijn energie kan gebruiken om te groeien. Uiteindelijk is dat zijn core business op dit moment.

Al een paar dagen ben ik bezig om te zorgen dat ik met mijn prachtige hondenfietskar kan rijden. Zo heb ik de elektrische Batavis fiets van mijn mamaatje te leen. Helaas interfereert de aansluiting van de kar op de as van de fiets met het beveiligingssysteem van de fiets. ‘Je loopt de kans dat het ding blijft rijden en versnellen op momenten dat je eigenlijk stil wilt staan, levensgevaarlijk!’ aldus de fietsenmaker.

Hij weigert het klusje te klaren. De man heeft met de fabrikant van de fiets gebeld en die heeft de ingreep ten sterkste afgeraden. ‘Veiligheid voor alles, mevrouwtje!’ Hij heeft gelijk. Ik zal iets anders moeten verzinnen.

‘Kan er wel een knop achter het zadel worden bevestigd? Dan hang ik mijn antieke houten Batavis aanhangwagentje erachter. Daar past mijn hondje ook prima in.’ De fietsenmaker krabt achter zijn grote oren.

‘Dat lijkt me geen probleem. Breng de spullen maar langs, dan maak ik het in orde.’ O jee. Die zadelknop ligt nog bij mijn ex. Hij weigerde dit kleine attribuut terug te geven bij het scheiden der boedel. Mijn aan hem uitgeleende kar kreeg ik mee, maar naar de bijbehorende zadelknop kon ik fluiten.

Getreiter natuurlijk. Niet dat hij er iets aan heeft. Tenzij hij em in zijn hol stopt!

‘Misschien heb ik er nog wel ergens eentje liggen. Het is een wat verouderd systeem, dus ik weet het niet zeker. Kom vanmiddag maar eventjes informeren.’ De fietsenmaker keert zijn zolder ondersteboven en vindt geen knop. Pech. Moet hij er weer eentje bestellen. Als ze nog leverbaar zijn tenminste….

Kijk zo heb ik dus intussen vier fietsen. En twee fietskarren. Maar ik kan er nog steeds niet mee fietsen, omdat er telkens iets ontbreekt, niet kan of kapot is. Of verdwenen, ingepikt, vernacheld.

De hele zaterdag houden we rust. ’s Middags fiets ik eventjes met mijn hondje in een tas aan mijn stuur naar een park. Zoals altijd als ik met VikThor wandel zitten er gillende meisjes naar hem te zwaaien. ‘Oh, wat een schatje,’ zwijmelen ze gezamenlijk, ‘Kom maar hier, lekkertje….’ Dronkenlappen hikken vertederd naar mijn hondje. Kleine kinderen lopen in trance achter mijn piepkleine pup aan……

Een puppy brengt licht en tederheid. Vrouwen rammelen massaal met hun eierstokken als begroeting, mannen flirten vrolijk met het baasje van het beestje. Zelfs junks zijn even verlost van hun jeukende Cold Turkey en zuipschuiten vergeten tijdelijk hun drankzucht…..

Overal waar ik met mijn hondje verschijn verdwijnt chagrijn. En dat is fijn.

 

Heks en Frogs bezoeken het geboortehuis van Johan Cruijff. ‘Buiten spelen zou een vak moeten zijn op school….’ staat er op de gevel. Bloemen op de stoep. Brieven en gedichten. Ook mijn kikkervriend kwaakt een bijdrage!

Het is alweer een paar weken geleden dat ik met Frogs naar een feestje ga in de hoofdstad. ‘Ik wil eerst eventjes langs het geboortehuis van Johan Cruijff, Heks. We hoeven niet eens ver om te rijden!’ Ik vind het een prima idee. Laten we gaan kijken waar onze held het levenslicht zag. ‘Ik neem mijn TomTom wel mee, Frogsie, dan hoeven we niet te zoeken…’

Zo rijden we dan op een gure zondagmiddag samen naar Amsterdam. Ysbrandt mag ook mee. Het is voor zijn grote operatie. Hij is nog in het bezit van zijn dierbare balletjes…. Niet onbelangrijk als je het geboortehuis van een balvirtuoos gaat bezoeken…..

Met behulp van mijn onvolprezen navigatiesysteem staan we in no time op de hoek van de Tuinbouwstraat en de Akkerstraat. In dit piepkleine hoekhuis is ons nationale voetbalgenie ter wereld gekomen. In dit eenvoudige volksbuurtje is hij opgegroeid. ‘Hij speelde altijd poortvoetbal met jongens uit de buurt,’ zegt Frogs. We kijken rond in dit tuindorp met zijn door poorten afgesloten hoven. De perfecte buurt voor dat spelletje…

‘Ik kan me ook herinneren dat Cruijff aan het spelen was, Frogs. Ik was piepklein, misschien drie jaar oud, en zat bij mijn vader op schoot. We keken samen naar een belangrijke wedstrijd op televisie.’

‘Hij was maar aan het schreeuwen over die Cruijff. Helemaal enthousiast. Mijn vader! Dat was meestal een hele rustige man….. Zal wel weer zo’n wedstrijd zijn geweest waarin dit grote talent iets fenomenaals liet zien! Zoals die lob uit jouw gedicht.’

We kijken naar de bloemen op de stoep van het huis. Er liggen allemaal epistels bij. ‘Ik heb dat gedicht ook bij me, Heks. Ik ga het tussen de bloemen leggen.’ Hij maakt aanstalten om het papier neer te leggen.

‘Je moet het wel eventjes voordragen, Frogs. Vooruit met de geit. Maak ik een mooie foto.’ Even later draagt de warme stem van Frogs het gedicht door de straat. De huidige bewoner van het pand komt naar buiten. Toevallig. Hij glimlacht. Kennelijk zijn we niet de enigen, die hier op de stoep staan te oreren….

Als we later in de auto stappen en wegrijden komen de volgende pelgrims alweer op de proppen. Een BMW vol voetbalvrouwen of iets wat daar op lijkt: Geblondeerde dames met enorme neptieten. Ik kan zo snel niet zien of er mannen achter al dat geblondeerde en getoupeerde haargeweld schuilgaan.

‘Dat was fijn, Heks, ik ben helemaal klaar voor een feestje.’ Even later zitten we aan de fantastische hapjes en drankjes van Zwaan. Glutenvrij ook nog! Het is haar verjaardag vandaag. En dat gaan we met haar vieren!

De lob

 

THE HUB12

Viraal mailtje voert me terug naar Plumvillage. Hoe is het met iedereen? Woont mijn vriendin nog in Plum? En vooral: Hoe is het met Thay?

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

Deze week vind ik een mail in mijn postbus van mijn favoriete non uit Plumvillage. Ik schrik een beetje, naast de blijdschap om haar naam als afzender te zien. Ze schrijft me namelijk nooit. Er is toch net plotseling verslechtering in de toestand van Thay? Het gaat toch wel goed met haarzelf? Van alles spookt er door mijn hoofd.

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

De brief bevat slechts een link. Normaal gesproken gooi ik zulke epistels direct weg, want groot kans, dat het een geïnfecteerd bestand bevat. Nu heb ik de link geopend voordat ik er erg in heb. Een krantenartikel over iemand die rijk is geworden door het schrijven van een blog is viraal gegaan. Althans, dat is mijn overtuiging.

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

De kans, dat mijn vriendin me op dit artikel wil wijzen teneinde zelf stervensrijk te kunnen worden van mijn blog lijkt me nihil. We zijn beiden niet echt geïnteresseerd in geld. Bovendien is dezelfde brief aan een hele lijst geadresseerden gestuurd. Velen van hen ken ik van mijn diverse retraites in het klooster. Ik zie de naam van iemand, die ik ken via mijn andere leraar Alex Orbito. Grappig. De wereld is klein….

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

Hoe is het met Thay? Ik besluit voor de zoveelste keer weer een kijkje te nemen op de website van Plumvillage om het meest recente verslag te lezen over de gezondheidstoestand van Thich Nhat Hanh.

Alles wordt in het werk gesteld om onze geliefde leraar weer op de been te krijgen. Onlangs heeft hij ook zijn eerste woorden weer gesproken.

In, out (several times)
Happy (several times)
Thank you (several times)

and “Vui quá” (meaning, “So happy,” in Vietnamese)

Het ontroert me zoals altijd om te lezen hoe ongelofelijk liefdevol Thay met zijn gebrekkige conditie omgaat. Nog steeds weet hij de leden van zijn Sangha diep te inspireren. Het is alweer bijna een jaar geleden, dat hij die beroerde beroerte kreeg. En nog steeds is hij onder ons. In levende lijve.

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanhno mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanhno mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

No coming, no going. Ik weet het. We veranderen slechts van gedaante, een constante beweging. Weg zijn we nooit. Maar ja. Wij mensen houden nu eenmaal niet van verandering. We ervaren het vaak als verlies. En laten we wel wezen. Het is ook verlies….

De kloosterlingen stellen alles in het werk om hun leraar bij zich te houden, te doen genezen. Zal het lukken? Ik zie Thay niet zo 1,2, 3 weer voor een hele zaal mensen op zijn hoofd staan, zoals vorig voorjaar. Is het belangrijk?

Het is bijzonder, dat het ziekbed van Thay zoveel liefde genereert wereldwijd. Het is fijn, dat hij zo goed verzorgd wordt door zijn Sangha. Ook in zijn meest kwetsbare gedaante gaat er van deze man zo ongelofelijk veel kracht en liefde uit.

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

Ik zou wel een paar weken in Plumvillage willen doorbrengen. Gewoon lekker mediteren met de nonnetjes. Tekenen en schilderen en schrijven. Mijn geest nog stiller doen worden. Het lijkt me heerlijk om met mijn nonnenvriendin op stap te gaan. Het denken aan haar vrolijkt me al op!

dertien, ongeluksgetal, Keltisch geluksgetal, dertien, ongeluksgetal, Keltisch geluksgetal, dertien, ongeluksgetal, Keltisch geluksgetal,

Woensdag vind ik weer hartjes op straat. Een groen en een geel hart. En de letter W. Of M. En het getal 13 of 31. Wat zou dat nu weer allemaal betekenen, Toverheks? !3 is het Keltisch geluksgetal. Uit de tijd van de godin. Een prachtig getal! Yes!

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

images-37

Heks eet zich een slag in de rondte aan moerbeien, rijp en zoet. Ook koopt ze nieuwe schoenen met bloemetjes erop. Heeft ze ze nodig? Thich Nath Hanh propageerde eenvoud tijdens zijn levenslessen vandaag: ‘I don’t need shampoo, I shave my head! ‘ Speelse dag tijdens Boeddhistische retraite……

Vrijdag 13 juni. Afgelopen nacht was het volle maan. Echt een heksenfeestje dus. Vandaag is het alweer bloedheet. Ik sla de ochtendmeditatie over. Met zo’n lijf als het mijne moet je keuze’s maken. Maar om kwart over acht sta ik toch aangekleed en wel bij mijn autootje. Mijn favoriete zuster en 1 van mijn creatieve vriendinnen staan al klaar om mee te rijden. Op het laatste moment stapt er nog een piepklein chinees zustertje in. Ze spreekt drie woorden engels…..

Als een slak koersen we door het prachtige landschap, want voor ons rijdt een auto met mensen, die wel erg mindful bezig zijn. Er zit geen gang in, na enige tijd hangt er een hele sliert auto’s achter ons. Maar wij vinden het wel best zo. Het is zo ontzettend mooi hier in deze tijd van het jaar. Voordat de velden geel kleuren, geslagen door de koperen ploert……

20140613-203042-73842079.jpg

In New Hamlet, een nonnenklooster op een half uurtje rijden van hier, worden we zoals altijd hartelijk ontvangen. We zijn lekker op tijd, dus Heks heeft een mooi plekje, redelijk vooraan in de zaal. Ik spreid mijn spulletjes om me heen en begin tekenen. Om me heen is het een geroezemoes van jewelste. Ik vang de laatste roddels, nieuwtjes en kletspraatjes op. Van mensen, die ik totaal niet ken. Dan slaat er een non stevig op de enorme bel. Direct is het stil. Een soort TiTaTovenaar-effect.

Om half tien komt Thay de zaal binnen. Hij gaat zitten en iedereen is muisstil. Met zijn voelsprieten scant hij de zaal. Wat leeft er vandaag? Hij past zijn talk daar altijd op aan. Het gekke is, dat iedereen daardoor het gevoel heeft, dat onze leraar speciaal voor hem of haar gesproken heeft…..

De wandel meditatie hou ik voor gezien. Ik heb last van de hitte en blijf liever beneden, dan in de volle zon tegen een heuvel op te klimmen en daar te gaan mediteren. In plaats daarvan pluk ik moerbeien, grote zoete zwarte vruchten. Mijn lengte komt goed van pas. De Vietnamese zustertjes komen niet verder dan anderhalve meter. Daar is dan ook geen rijpe bes meer te vinden. Met haar apenarmen weet Heks tot op grote hoogte zoete kanjers te bemachtigen. Mmmmmmmm…… Heel lekker.

20140613-203128-73888851.jpg

Met mijn reisgenoten lunch ik in de koele tuin van dit klooster, onder de bomen. Er zijn verrukkelijke drankjes voor ons klaargezet. Kamperfoeliewater, lavendelwater, water met frisse munt en melisse. Het is hier heel goed toeven. Helaas slaat de hitte ons zodra we de tuin verlaten als een gloeiendhete deken in het gezicht. In een voorgekookte auto begeven we ons weer naar ons eigen klooster.

Onderweg doen we een schattig stadje aan. Heks heeft medicamenten nodig. Ze is ondanks haar enorme medicijnkist toch dingen vergeten. De apotheek is tot twee uur gesloten. We besluiten te wachten en slaan wat tijd stuk in een schoenen- annex speelgoedwinkel. Hier vind ik geweldige schoenen., met bloemetjes erop! Fijn, want het paar, dat ik aan heb is doormidden gebroken.

20140613-203211-73931846.jpg

Ook kopen we een diabolo voor de zustertjes en een windmolentje voor onze Nederlandse non. Enthousiast demonstreert laatstgenoemde haar kunsten met de diabolo. Heks bakt er niets van. We hebben een heerlijk halfuurtje, terwijl we wachten onder de eeuwenoude stenen arcade voor de winkel van Sinkel.

De rest van de dag haak ik af. De hele Hamlet gaat een grote wandeling maken. Nou, mij niet gezien in deze bloedhitte. Ik zoek de schaduw op en ga lekker in mijn hangmat liggen schrijven. Straks rijd ik naar een stadje wat verderop. Daar kan ik in een koffieshop met airco rustig wat dingetjes online zetten. En verse aardbeien halen. En een beetje bijkomen van al die drukte………

20140613-203250-73970899.jpg