Deze week vind ik een mail in mijn postbus van mijn favoriete non uit Plumvillage. Ik schrik een beetje, naast de blijdschap om haar naam als afzender te zien. Ze schrijft me namelijk nooit. Er is toch net plotseling verslechtering in de toestand van Thay? Het gaat toch wel goed met haarzelf? Van alles spookt er door mijn hoofd.

De brief bevat slechts een link. Normaal gesproken gooi ik zulke epistels direct weg, want groot kans, dat het een geïnfecteerd bestand bevat. Nu heb ik de link geopend voordat ik er erg in heb. Een krantenartikel over iemand die rijk is geworden door het schrijven van een blog is viraal gegaan. Althans, dat is mijn overtuiging.

De kans, dat mijn vriendin me op dit artikel wil wijzen teneinde zelf stervensrijk te kunnen worden van mijn blog lijkt me nihil. We zijn beiden niet echt geïnteresseerd in geld. Bovendien is dezelfde brief aan een hele lijst geadresseerden gestuurd. Velen van hen ken ik van mijn diverse retraites in het klooster. Ik zie de naam van iemand, die ik ken via mijn andere leraar Alex Orbito. Grappig. De wereld is klein….

Hoe is het met Thay? Ik besluit voor de zoveelste keer weer een kijkje te nemen op de website van Plumvillage om het meest recente verslag te lezen over de gezondheidstoestand van Thich Nhat Hanh.

Alles wordt in het werk gesteld om onze geliefde leraar weer op de been te krijgen. Onlangs heeft hij ook zijn eerste woorden weer gesproken.

In, out (several times)
Happy (several times)
Thank you (several times)

and “Vui quá” (meaning, “So happy,” in Vietnamese)

Het ontroert me zoals altijd om te lezen hoe ongelofelijk liefdevol Thay met zijn gebrekkige conditie omgaat. Nog steeds weet hij de leden van zijn Sangha diep te inspireren. Het is alweer bijna een jaar geleden, dat hij die beroerde beroerte kreeg. En nog steeds is hij onder ons. In levende lijve.

No coming, no going. Ik weet het. We veranderen slechts van gedaante, een constante beweging. Weg zijn we nooit. Maar ja. Wij mensen houden nu eenmaal niet van verandering. We ervaren het vaak als verlies. En laten we wel wezen. Het is ook verlies….

De kloosterlingen stellen alles in het werk om hun leraar bij zich te houden, te doen genezen. Zal het lukken? Ik zie Thay niet zo 1,2, 3 weer voor een hele zaal mensen op zijn hoofd staan, zoals vorig voorjaar. Is het belangrijk?

Het is bijzonder, dat het ziekbed van Thay zoveel liefde genereert wereldwijd. Het is fijn, dat hij zo goed verzorgd wordt door zijn Sangha. Ook in zijn meest kwetsbare gedaante gaat er van deze man zo ongelofelijk veel kracht en liefde uit.

Ik zou wel een paar weken in Plumvillage willen doorbrengen. Gewoon lekker mediteren met de nonnetjes. Tekenen en schilderen en schrijven. Mijn geest nog stiller doen worden. Het lijkt me heerlijk om met mijn nonnenvriendin op stap te gaan. Het denken aan haar vrolijkt me al op!

Woensdag vind ik weer hartjes op straat. Een groen en een geel hart. En de letter W. Of M. En het getal 13 of 31. Wat zou dat nu weer allemaal betekenen, Toverheks? !3 is het Keltisch geluksgetal. Uit de tijd van de godin. Een prachtig getal! Yes!