MENStruatie in de politiek! Opoe op bezoek op het Binnenhof! De rode vlag hangt uit het Torentje! Eindelijk Regels in de Tweede Kamer! Terugkeer naar de natuurlijke kalender met dertien maandstonden. Politici ongesteld in plaats van welgesteld. Dus: In alle opzichten beter voor het gemene volk!

Je kunt van tampons ook hele mooie kerstklokjes maken: Onderkant openvouwen en in die vorm kneden en touwtje naar andere kant trekken.

Al dagen achter elkaar doe ik leuke dingen. Ha! En: Hoe is het mogelijk? Midden in de shit en dan dit! Ja, zo gaan die dingen als de boel in beweging komt.

Vrijdag komt Joy vieren dat ze eindelijk vakantie heeft. Anderhalve maand geen klas vol klierende kindertjes en vooral geen klagende  ouders….. Mijn vriendin is dol op haar vak, maar goeie hemel, wat is het vermoeiend, dat onderwijs.

Het is niet Red Bull, die je vleugels geeft bij het sporten. Nee, je kunt beter hockeyen met het juiste merk inlegkruisjes……

‘Weet je dat het steeds moeilijker is om leerkrachten te vinden voor de basisschool? Iedereen gaat werken in het voortgezet onderwijs, stomweg omdat het veel beter betaalt.’ Ze rekent me voor hoeveel meer ze zou verdienen als ze haar geliefde pré-puberalen vaarwel zou zeggen. Heks is geschokt!

Ik weet dat ons zogenaamd geëmancipeerde landje walgelijk hypocriet is als het op uitbetalen van ons dames aankomt. Krenterigheid ten top als het om de meer vrouwelijke beroepen gaat. En ook in andere beroepen hebben vrouwen nog steeds vaak een lager salaris en veel minder pensioen. Vrouwen zijn de paria’s van de loonlijsten.

Want dat is denk ik wat hier aan de hand is. Er zijn voornamelijk vrouwen aan het werk op de basisscholen. En die kunnen dat er dan toch leuk bij doen naast hun man en gezin. Een soort betaald vrijwilligerswerk. Ze willen toch zo nodig werken, die dames?

‘We moeten ook nog veel harder werken dan onze collega’s in het voortgezet onderwijs. Die bereiden een les voor binnen hun vakgebied en geven die een aantal keer. Bij ons is het elke dag wat anders. Je moet namelijk alle vakken geven en dat ook allemaal voorbereiden. En dan krijgen leerkrachten in het middelbaar onderwijs voorbereidingstijd uitbetaald en wij niet…….’

Zaterdag zit ik met Kras op een terras. De hele dag ongeveer, want mijn vriendin viert haar verjaardag. Er waaien nog meer vrienden langs. We drinken heerlijke sapjes, snoepen van lekkere hapjes en broodjes. Er wordt flink gediscussieerd bij tijd en wijle. Hoera, wat lekker om in zo’n fijn gezelschap te verkeren.

Naast me zit een vriendin van Kras, een roodharige 71 jarige motormuis, die net als zij haar sporen heeft verdiend in de feministische wereld. Want die bestaat ook. Vroeger meer zichtbaar met vrouwenboekhandeltjes, vrouwenhuizen, vrouwen dit en dat…… Maar sinds de emancipatieraad is opgeheven, -het zou niet meer nodig zijn, vast een man die dat heeft bedacht…..,- is de beweging weer een beetje ondergronds gegaan.

‘Gelukkig staan er momenteel weer van die lekkere felle tantes op’, roepen we blij naar elkaar. Laatst in een televisieprogramma zag Heks een paar fantastische piepjonge feministes aan het woord. En een rake taal dat ze uitsloegen, heerlijk.

Ja, we leven in een gestoord land. Een misogyne partij als de SGP mag gewoon mee doen aan de verkiezingen, dus eventueel zelfs regeren, terwijl ze tegen vrouwenkiesrecht   zijn. Ook hebben ze geprobeerd om vrouwen uit hun partij te weren, maar daar heeft de rechter uiteindelijk een stokje voor gestoken. Dames mogen nu wel lid zijn, maar geen politieke functie bekleden…… 

Even voor de goede orde: Dit zijn originele oer-Nederlandse mannen en vrouwen, laatstgenoemden zonder hoofddoek, tenzij met een paar krulspelden eronder.

Bezopen toch? Ik vindt dat we al die SGPers moeten castreren. Dat zal ze leren. Hebben ze helemaal geen vrouwen meer nodig, mooi toch? Voor hen ook! Want dat is wat ze willen……

Heks houdt echt wel rekening met die eikels, hoor. Voor ons zou het een zegen zijn, want laten we wel wezen, die politieke nakomelingen van extreem Calvinistische inteelt met hun kleine uitwendig gedragen reptielenbreintjes moeten hoognodig uitsterven…….

Ook geschikt als kaboutermuts. Dus kijk maar uit voor befkabouters in de buurt van jouw muts

Nou Heks, heb je een paar superleuke dagen gehad en spies je nog een paar Calvinisten aan je sabel. Ja, het gemekker houdt nooit op. Veel te lang hebben we onder het juk van het patriarchaat geleefd. Net zoals ik helemaal klaar ben met mijn overwerkte zorgspier, zo zijn vrouwen wereldwijd helemaal Gallisch van hun hopeloze positie.

we hebben er zo hard voor gestreden!

Moeder de Vrouw, Hoer of toch Maagd dan maar? Je hebt niet veel te kiezen als vrouw. Daarom is kiesrecht voor ons extra belangrijk. En ook een goed salaris, dat we onszelf dan weer kunnen toekennen als we aan de macht zijn……

Ik zie een programma op televisie over vrouwen in sport. Trainers vertellen over het verschil tussen het coachen van mannen of vrouwen. Mannen zitten op hun apenrots met elkaar. Het is een hiërarchie waarbij ieder voor zich opereert. Het is nog een godswonder dat er teamsporten kunnen worden bedreven door hen, is de conclusie.

De verschillende fases van de vrouwelijke cyclus zouden we beter moeten benutten!

Vrouwen werken samen, het geheel is belangrijker dan het individu. Communiceren is essentieel. Elk lid van het team doet ertoe.

Dan zie ik nog een interview met Jan Terlouw en vervolgens een roddeltante van een politicus, die Terlouw staat af te branden. Jan Terlouw is een geweldige kerel, die tijdens zijn politieke loopbaan beslissingen nam op basis van argumenten en een goeie discussie. Niets mis mee.

‘Hij was niet politiek genoeg, want hij had niets met macht,’ zemelt het aarsgat van het Binnenhof. Ja, het moet je om macht gaan als politicus. Dan doe je het goed.

Hier worden mannen vaak doodsbang van….. Het zou dus de moeite lonen om een leger menstruerende vrouwen in te zetten in oorlogsgebieden……

Je zou het inderdaad bijna gaan denken als je de gemiddelde politicus bezig ziet. Maar het is natuurlijk onzin. Het gaat er helemaal niet om dat je persoonlijk veel macht vergaard, zodat je de wereld naar je hebberige handjes kunt zetten. Het zijn vaak lege hulzen van mensen, die dit soort onzin uitslaan.

Helaas vind je die nogal vaak in de politiek. Macht erotiseert. Macht trekt zulke impotente sneue snerterwtjes als een mot naar de lamp.

Rode furie

Vrouwen blijken teamplayers te zijn begrijp ik uit de verhalen van de diverse overigens mannelijke coaches. Het gaat hen dus meer om het geheel dan om hun individuele prestatie. Die eigenschappen klinken veelbelovend voor het politieke bestel. Met meer vrouwen zou het allicht beter gaan, maar nee hoor. Zelfs vrouwen stemmen doorgaans op een man.

‘En dat idee dat vrouwen minder goed presteren tijdens hun menstruatie is echt onzin. Er zijn meiden bij, die zorgen om tijdens de Olympische Spelen ongesteld te zijn, want dan zijn ze agressiever!’ De coach van het zeer succesvolle Nederlandse vrouwenhockeyteam aan het woord!

Een Tweede Kamer vol menstruerende vrouwen zou wel eens de oplossing kunnen zijn. En een Tampaxkabinet. Genoeg agressie om het volk tevreden te stellen op het gebied van machtsvertoon. En daarnaast gewoon samenwerken, onderhandelen en regeren in teamverband.

‘Het nadeel met vrouwen is wel, dat ze regelmatig een gesprek met je willen,’ vervolgt de coach van het vrouwen hockeyteam, ‘Met mannen gaat dat heel anders, die hebben daar totaal geen behoefte aan……’

Alsof communiceren iets slechts is. Alsof je het dan maar van reptielenbrein moet hebben…..  Als je de gemiddelde politicus mag geloven wel. Kijk maar naar narcistische types als Wilders en Trump. Verbaal zijn ze bepaald niet sterk, tenzij je van domme oneliners houdt. Ze zijn helaas wel chronisch ongesteld naar het schijnt. Maar een keertje een betere wereld baren is er niet bij.

Wat de meeste vrouwen niet weten: Het geheim van je vrouwelijke cyclus!!!!!!

Feminisme ook voor mannen!

 

 

De Tour draait zichzelf een loer. Venijn en kinnesinne. Daar kun je de oorlog niet mee winnen…….. Maar de Tour wel! Heks geniet, dolle pret! Mooie mannenbillen, vanuit mijn bed!

De Tour de France is weer begonnen. Heks is blij. Elke avond de Avondetappe met Dione de Graaff en Herman van der Zandt. Slap geouwehoer over mijn favoriete zomerse sport event door mensen die ik goed kan verdragen. In tegenstelling tot de apen van Tour du Jour: Die hebben toch weer die ellendige misogyne bijsmaak.

Mart Smeets vroeger, hoewel zeer goed onderlegd en vakbekwaam, was ook al zo’n braakmiddel. Maar Dionne doet het goed. Heks heeft lol in de vrouw. Ja, een waar wonder! Een vrouw in de sportjournalistiek! En dan ook nog in deze apenrots tak van sport!

Ik kijk grondig of ik haar op heur tanden zie, maar nee. Het is stomweg een talentvolle dame. En heel wat beter te verstouwen dan die zelfingenomen Mart.

De Tour. Idioten op een fiets, die zich uit de naad rijden voor de eer. Zich volstopen met doping om harder te kunnen rijden. Nu niet meer natuurlijk……

Oh ja? Geloof jij het? We geloven het dan maar totdat er weer allemaal bagger naar boven komt. De hypocrisie ten top vaak. Liegen tot je erbij neervalt. Na die walgelijke narcist van een Armstrong is iedereen murw van dit soort gedoe. Maar de show gaat gewoon door. Elk jaar komt het circus weer op gang. Met alle clowns en acrobaten.

‘Risico nemen hoort bij de sport,’ zemelt een sportjournalist, ‘Maar zorg dat het veilig is, bladiebla.’ Er zal wel weer een vreselijk stom ongeluk zijn gebeurd. Iemand die met zijn kop op een paaltje knalt bijvoorbeeld. Een paaltje midden op de weg.

Jaren geleden vloog Johny Hoogendoorn het prikkeldraad in, nadat hij van de weg werd geveegd door een volgauto. Gestoord. Heks was perplex. Misschien zat de sukkel in de auto wel te SMSen. Zou me niks verbazen……

Niets zo heerlijk als in bed aan een blogje werken met de Tour op de achtergrond. Uren kan ik kijken naar die mooie gespierde mannenbillen. Het gevecht in het peloton. De smerige spelletjes van sommigen versus de eerlijke straighte stijl van anderen. Zoals Sagan gisteren.

Nog nooit een schoudertje gegeven of iemand van de weg geduwd, zoals zijn Britse collega Cavendish. Gewoon rechtdoor sprinten en zorgen dat je de snelste bent. Zo win je op eigen kracht. De mooiste overwinning, toch?

De Tour komt langzaam op gang. Zoals elk jaar liggen de deelnemers de eerste dagen constant over het asfalt te dweilen. Valverde valt uit. Jammer hoor. Het maakt de Tour direct minder spannend.

Heks houdt van wielrennen, zoals ik van schaatsen houd. Het afzien, sterven en weer tot leven komen……. Prachtig.

Ook het fenomeen dat je samen sterker bent dan alleen. Zo’n peloton: Een zwerm vogels, een school vissen. Eén lichaam. Onverslaanbaar voor een individu. Je kunt nog zo ver voor liggen, als het peloton je terug wil pakken doen ze dat gewoon.

De Tour is pas een paar dagen bezig. We hebben nog bijna drie weken te gaan! Ik zal me voorlopig niet vervelen! En daar ben ik blij om. Want er zijn goede vrienden op vakantie en ik zie sowieso door mijn fysieke gesteldheid natuurlijk al heel weinig mensen.

Mijn familie heeft het zwarte schaap uiteindelijk definitief verstoten en veel vrienden zijn druk met zichzelf en hun eigen leven. Bovendien zit ik in een bijzonder slechte periode met mijn lijf en als klap op de vuurpijl is de vriendschap met een goede vriend gesneuveld het afgelopen jaar.

En zoals altijd gaat iedereen natuurlijk weer voor die vriend lopen zorgen. Die gezond van lijf en leden is en een heel leuk en druk leven heeft! Maar voor hem is zo moeilijk allemaal! Dus: Extra vaak bij hem op bezoek…… Naar zijn klaagzangen over Heks luisteren…….

Hoe krijgen mensen dat toch voor elkaar? Ik doe echt iets niet goed…..

Op de achtergrond vliegt een renner in de boarding. Het is Cavendish. En wie gaf hem daar een duwtje? Sagan! Hoe is het mogelijk? Die doet zulke dingen toch nooit?

De hele avond luister ik naar het gezever over deze valpartij. Cavendish houdt zich opvallend op de vlakte en terecht. Ik heb hem veel ergere dingen zien doen vroeger en daar is hij nooit voor bestraft! Hij heeft echt wel eens een koers gewonnen door een collega tegen het asfalt te werken…..

Sagan wordt uit de Tour gezet. Men zoekt een zondebok. En dan neem je toch gewoon iemand, die nooit zulke dingen doet en die straf je voor het wangedrag van de hele groep. Want al die domme sprinters nemen belachelijke risico’s. Ze breken liever een sleutelbeen dan dat ze remmen. Dan moet je dus ook niet achteraf lopen zeiken………

Ja, sympathieke mensen zijn tenslotte onuitstaanbaar. Weg ermee! Die moeten ASAP ten val worden gebracht! Schijt over hen heen, in hun bek, hou je vooral niet in! Liefde, vrienden en vriendinnen?  Nee, verdomme, kinnesinne…….

 

Lopen op water, water zien branden, luchtige looping met vliegende schotel, of ogen als schoteltjes, ogen op stokjes: Wonderbaarlijke zaken die kant noch wal raken……. Het grootste wonder ontgaat ons vaak: Op ons geliefde Moedertje Aarde lopen.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Woensdagavond bel ik aan bij Kras. Het is alweer de derde bijeenkomst van de Sangha voor Kneusjes en deze keer hebben we elkaar niet eens gebeld of het wel door zou gaan. Hetgeen een goed teken is: Het gaat gewoon elke week door.

Het duurt nog even voordat we ook daadwerkelijk gaan zitten. Eerst drinken we thee en kletsen we bij. Ik haal mijn klankschaal tevoorschijn en nodig de bel voorzichtig uit. Vervolgens geef ik er een flinke ram op. Doinggggg. We beginnen.

Kras leest een tekst van Thay voor: Het wonder is niet dat we op water kunnen lopen, of door de lucht. Het wonder is lopen op moeder aarde!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Prachtig. Maar laat mijn medechristenen het maar niet horen, want daar geldt lopen op water toch echt als een wonder. Een dierbaar wonder en zelfs een wonder dat gelinkt is aan het Ware Geloof. Jezus liep natuurlijk moeiteloos over water, maar voor zijn discipelen was het niet zo vanzelfsprekend. Petrus waagde een geslaagd gokje, maar zodra hij begon te twijfelen verzoop hij bijna……..

Heks vindt de tekst geweldig. Want het is zo. We lopen dagelijks als blinde vinken rond te stampen en het wonder ontgaat ons. Maar overal om ons heen ademt leven. Elke straat bevat tal van avonturen. Als je wakker wordt…..

We zitten stil samen te ademen. Mijn kop tolt echter van de gedachten. Allerlei lieden komen voorbij gewandeld in mijn innerlijk landschap. Op zich ook alweer een wonder, dat lopen op op de bodem van mijn hart.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Er spoken ook frommelige gedachtes door mijn hoofd. Gelukkig mediteer ik samen met Kras. Dat scheelt enorm. Eén en één is dan echt minstens drie in het kwadraad. In de bijbel wordt dit fenomeen als volgt beschreven: ‘Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen.……. 

We zitten en halen adem. Roken de spoken uit met geduld. En aandachtig ademhalen. Na een half uur zit ik alleen nog maar te ademen. Verder is er niets. Vogeltjes fluiten buiten. Mijn telefoon blaft: Het is alweer tijd. Ik nodig de kleine bel uit. We buigen naar elkaar.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘Nog eventjes darmen delen?’ Het is gek, maar als we Dharma delen vertellen we elkaar andere dingen dan rond de keukentafel. Deze vorm van communicatie heeft een geheel eigen kwaliteit. Je weet dat de ander naar je zal luisteren zonder reactie te geven. En daarin zit het grote geschenk van deze vorm van delen. Je wordt gehoord, maar dat oor geeft geen deel terug………

Ik herontdek momenteel iets heel wezenlijks in mijn leven. Mensen manipuleren met een zielig gezicht. Het is wereldwijd het meest effectieve middel om de zaken naar je hand te zetten volgens wetenschappelijk onderzoek.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Iemand doet heel sneu en krijgt daardoor veel aandacht. Heks verdomt het om zo’n kop te trekken en krijgt die aandacht dus niet. Maar ik heb gedurende mijn heksige bestaan wel heel veel treurige types aan de boezem gedrukt. En wat denk je dat er gebeurd als je dat niet langer wilt of kunt doen? Dan heb je het gedaan.

Regelmatig word ik op het matje geroepen, omdat ik weiger nog langer in de geefkramp te staan. Oh, wat ben ik toch een gemeen wijf geworden, dat ik me niet langer laat uitzuigen of leegtrekken. Het feit dat ik ook verlies heb geleden ontgaat mijn medemensen vaak volkomen. Weer is de zielige Piet een hele Piet. En Heks? De kwaaie Pier natuurlijk.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Als je je niet langer laat gebruiken worden gebruikers meestal kwaad. Ik ben ook kwaad. Op mezelf vooral. Waarom heb ik niet lang geleden de koe bij de horens gevat en mensen indien nodig nul op het request gegeven? Waarom stel ik voor het gemak doorgaans ieders belang boven het mijne?

Hoe is het mogelijk dat ik zo lang pogingen heb gedaan om wat onveranderlijk voort wil bestaan open te breken? Om eenzijdig de situatie proberen te verbeteren. En waar komt dat gevoel van morele verplichting vandaan om alle ellende, die mensen op mijn stoepje deponeren zonder morren op me te nemen?

Het wonder is dat je op moedertje aarde kunt lopen. Altijd. In aandacht.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM©TOVERHEKS.COM

Zo loop ik een dag later op mijn gemak het laatste rondje met mijn hondje. Het is al over twaalven. VikThor sprint voor me uit. Op het pleintje voor het Elizabeth Gasthuishof  staat een boom van een kerel. Lang haar, woeste baard, onverzorgd……

Langzaam draait hij zich om in mijn richting. Eventjes schrik ik. De straat is compleet uitgestorven. Ik maak me echter zorgen om niets. De grote grove kop van de man is vertederd door de aanblik van mijn spelende hondje. ‘Wat is het voor’n hond? Een Stabij? Oh, wij hadden vroeger thuis ook zo’n soort hond, een Duitse Staande Draadhaar……’ Hij rommelt in zijn vettige broekzak. Een zak weed valt op de stoep. Dan frummelt hij in een plastic zakje.

‘Kijk, dit is de moeder en vader en dat zijn de kinderen,’ hij geeft me een piepklein stokoud fotootje. Ik kan niet zien wat er op staat, dus posteer ik mezelf onder een lantarenpaal. Vier hondenkoppen staren me aan. ’s Mans dikke vingers wijzen wie wie is. ‘Met deze hebben we een prijs gewonnen en met die bijna. Als het een reu was geweest was ze kampioen geworden, maar ze was te groot voor een teef….’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Ja, grote teven zijn niks gedaan natuurlijk. Net als kleine mannetjes. De beer naast me kletst vrolijk verder. Als ik later verder wandel bedenk ik me dat ik alweer heb staan luisteren en aandacht heb staan geven. Ik kan het gewoonweg niet laten. Het kost niets en doet zoveel goed. Die zwerver fleurde compleet op tijdens ons gesprek. De herinneringen aan de trouwe viervoetige vrienden uit zijn jeugd waren hartverwarmend. Er is ook niets mis met lui luisteren, zolang het binnen de perken blijft.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Zolang niet alles en iedereen mijn huis binnen komt. Zolang het niet vrienden betreft, die louter éénrichting tegen me aan blaten. Zolang er ook mensen zijn die naar mij willen luisteren. Zolang mensen niet boos worden als je een keertje geen aandacht voor hen hebt. Zolang ik er niet mijn bestaansrecht aan ontleen.

Er zitten veel haken en ogen aan sociaal verkeer en ik ben nog steeds teveel met anderen in de weer. Maar er zit verandering in. Morgen komen medemensen mij weer helpen. Stichting Present stuurt weer een paar vrijwilligers. Hoera.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

Inspiratie en frustratie gaan vaak hand in hand. Zoals een kies en een tand. Door frustratie overmand? Neem het er eens even van: Met je hakken in het zand. Een bommetje doet overigens ook wonderen……..

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM, ALS JE AAN KOMT RIJDEN IS HET BORD VERBODEN IN TE RIJDEN NIET TE ZIEN, OMDAT HET ENIGSZINS VERDRAAID STAAT. ALS JE GOED KIJKT ZIE JE EEN MINISCUUL ROOD RANDJE……

Maandagmiddag bel ik Kras. Ze komt om een uurtje of half vijf weer helpen met administratieve kutklussen. Al twee weken zijn we op dit tijdstip met hopeloze instanties in de weer. Er is al een bezwaar de deur uit tegen een volstrekt achterlijke verkeersboete. Een straat inrijden, waar je dit ziet en dan 149 euro boete betalen? Ik dacht het niet! Ook zijn we bezig met  een rare rekening. Waarom betaalt Heks al jaren drie keer zoveel als de gemiddelde Nederlander voor bepaalde zaken? We snappen er niets van…..

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM , JE ZIET EEN BORD DAT JE 30 KILOMETER PER UUR MAG RIJDEN. DAT WEKT DE SUGGESTIE DAT JE DIE STRAAT IN MAG. DAT MOCHT OOK TOT VOOR KORT…….. HET VERBODSBORD ZOU PARALEL AAN HET RAAM ERACHTER MOETEN STAAN OM ZICHTBAAR TE ZIJN. NET ALS HET 30 KM BORD. HET STAAT ER ECHTER HAAKS OP……..

Maandagmiddag om drie uur heb ik er al een hele dag opzitten. Eerst porrelt er een parodontoloog eindeloos in de pockets onder mijn tandvlees. ‘Rondje A24, B12, 5mm, blabla,’ de man weet waar hij het over heeft. ‘Plak!’ klinkt het af en toe nijdig. Hoe is het mogelijk? Ik poets en schrob me een versuffing, maar toch zijn er een paar plekjes in mijn mond zo goed als ongevoelig voor mijn geraag en gezaag.

‘Er zit absoluut vooruitgang in, maar het herstel heeft tijd nodig. Het is in mijn optiek niet nodig om allerlei kiezen te gaan trekken. Het is zelfs maar de vraag of je er iets mee opschiet. Wel moet je die probleemkies laten checken door je tandarts. Volgens mij is hij dood.’

Er volgen nog allerlei aanbevelingen. Het duizelt me. Met een vette rekening loop ik de deur uit. Zelfs mijn gebit heeft last van mijn slechte immuunsysteem. De bacterieflora tiert werkelijk welig. ‘Maar een antibioticakuur is niet nodig. De echt gevaarlijke bacteriestammen zijn gelukkig niet terug te vinden in de kweek.’

Na deze meevaller komt de dame van stichting MEE op bezoek. Het is al de derde intake en we zijn er nog niet.  Ze is bezig om van alles voor me uit te zoeken. Maar concreet is er eigenlijk nog niets veranderd. Ook dit heeft heel veel tijd nodig. Als ik er een paar dagen later over mopper tegen de psychologe merkt zij gis op dat ik eerst roep dat er hulp moet komen en vervolgens commentaar heb op de manier waarop die hulp wordt geboden…….

Het is niet gauw goed.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Maar ja, het blijft moeilijk dat iedereen altijd het naadje van de kous moet weten voordat er een helpende hand wordt geboden. Goddank ben ik geen vluchteling. Of een moeder met een beperking. Dan heb je wat dat betreft echt geen leven meer. Verhalen van Kris over haar Afrikaanse vrienden alsmede de tragische gebeurtenissen in het leven van een buurvrouw van Heks bevestigen dat.

Hoe kwetsbaarder je bent, hoe meer bemoeienis. Mijn behoefte aan meer autonomie heeft gemaakt dat ik het roer van mijn amoebebestaan maar weer eens radicaal aan het omgooien ben, maar het is van de regen in de drup. Althans, daar lijkt het op.

Aan het eind van de maandagmiddag staat dan eindelijk de afspraak met Kris gepland. Het is verrukkelijk weer. Ik ben zo moe als een hond. Heks heeft al haar kruit verschoten met al die voorbereidende werkzaamheden om meer hulp te krijgen. Ik moet er niet aan denken dat ik mezelf nu nog in de administratieve toestanden ga begraven. Bovendien moet mijn hondje er nodig uit.

Ga je mee naar het strand?’ Kris reageert enthousiast op mijn voorstel. Alleen loopt zij bepaald niet gemakkelijk in het mulle zand. En er moet nu eenmaal gelopen worden met mijn ADHD hondje…… ‘Ik heb nog een beter idee, laten we naar het Valkenburgermeertje gaan. Daar is een geweldige uitspanning, dan lopen we eerst een stukje langs het water over een asfaltpad en pakken daarna een terrasje….’ Vorig jaar ben ik er vaak geweest. Toen VikThor nog een puppy was…..

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Even later haal ik mijn vriendin op. Vrolijk snaterend rijden we de stad uit. Bij het Valkenburger meer parkeer ik mijn auto pal naast het wandelpad. We kuieren op ons gemak over het verharde pad langs het water. Mijn hondje springt er vrolijk in. Hij is gek op zwemmen.

Na de wandeling rijden we met de auto naar de andere kant van het parkeerterrein, want daar is het restaurant. ‘Haha,’ lachen we naar elkaar, ‘lekker decadent, dit kleine stukkie met de auto!’ Het is ook grappig. Belachelijk zelfs. Behalve als je slecht ter been bent, zoals mijn maatje, dan is zo’n kleine afstand onoverbrugbaar. Vooral als je door zacht zand en bobbelig grasland moet hobbelen…..

Met een glas verrukkelijke witte wijn in de hand en een bord woest wauwse worst  voor onze neus genieten we van deze heerlijke eerste echte lentedag. ‘Jeetje Heks, dank je wel voor deze geste. Het is hier heerlijk! Het is zo lang geleden dat ik dit soort dingen heb gedaan. Helemaal niet meer na de dood van mijn lief. Waarschijnlijk had ik anders gewoon de hele dag binnen gezeten!’ Mijn vriendin is in haar nopjes. Heks ook.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM ©TOVERHEKS.COM

Oh, wat is het toch belangrijk dat je van de goede dingen in het leven geniet. Zelfs in tijden van groot verlies, diep verdriet en enorme stress…… We hebben dan vaak juist de neiging om slechts te letten op alle negatieve gekkigheid, die onze initiële ellende alleen maar onderstreept. Heks is hierin bepaald geen uitzondering….

Een paar dagen later ben ik bij mijn tandarts op verzoek van de parodontoloog. Hij gaat testen of die verdachte heksenkies nog in leven is.  Goedmoedig schudt hij me de hand. Het is een extreem relaxte vent. Die maakt zich niet druk. Of dik. In no time lig ik weer met een opengesperd vogelbekje ondersteboven in zijn behandelstoel. ‘Hoe test je zo’n kies nu eigenlijk?’ Heks is best benieuwd wat er gaat volgen. Gaat hij foto’s maken bijvoorbeeld?

‘Door er iets kouds tegenaan te houden,’ klinkt het laconiek naast mijn oor. Direct daarop drukt hij een wattenstaafje gedrenkt in vloeibare stikstof tegen de kies. ‘Au,’ gilt Heks. De kies leeft nog.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘Nou ja, wat is dit nu voor een test? Had ik niet gewoon zelf een ijsklontje in mijn mond kunnen nemen?’ ‘Inderdaad,’ beaamt de tandarts mijn veronderstelling. ‘Had die parodontoloog dat niet eventjes kunnen doen? Zo moeilijk is dat toch niet?’ Heks kan er niet over uit dat een groot deel van haar beperkte tandbudget in dit stomme proefje is gaan zitten.

‘Ja, zo moeilijk is het niet, je kies leeft of niet. Je reageert op die kou of niet.’ Mijn tandenbeul doet geen moeite er een mooi verhaal van te maken. ‘Hij is zeker bang dat hij ruzie krijgt met jouw beroepsgroep,’ suggereer ik tenslotte. En dat blijkt inderdaad het hele eiereneten te zijn. ‘Hij is nu eenmaal geen tandarts, dus hij kan dat niet beoordelen,’ geeft mijn smoelsmid uitsluitsel.

Zo sta ik dan weer raar te kijken van ons achterlijke overbureaucratische kutlandje en zijn idiote regelgeving. Hele beroepsgroepen staan klaar om gezamenlijk zoveel mogelijk geld uit je zak te kloppen. Ze spelen elkaar eindeloos de bal toe. Of het nu gaat om bezopen verkeersboetes of overbodige medische handelingen: Het effect op mijn bankrekening is hetzelfde.

Ik zei nog zo: Geen bommetje……

‘Grote groepen mensen verdienen hun geld middels het leveren van wanprestaties. Er gaat bijvoorbeeld veel geld om in het tegenwerken van allerlei maatschappelijke processen, ‘ hoorde ik een nieuwetijdsgoeroe een keertje zeggen op televisie tijdens een pleidooi om iedereen een basisinkomen te verschaffen. Hij illustreerde zijn betoog met een serie afgrijselijke voorbeelden.

‘Heks, dank je wel voor maandag,’ app’t Kris me een paar dagen later. Ja, laten we vooral niet vergeten om van het leven te genieten. Het prachtige leven zelf. Met zon, zee, strand, hondjes, katten, vogeltjes, geitjes, kleine kinderen……..De goddelijke schepping. De wereld die wij hebben geschapen met zijn allen is al ziek genoeg. Helaas.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

 

 

Bruid in een deuk: Oh, oh, wat leuk. Behalve als jij die bruid bent. Pleidooi voor kipfilet in je lingerie. En een onderzoek naar anticiperend creperen. Van vermoeidheid!

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Steek je tong eens uit,’ commandeert mijn acupuncturist, ‘Nou, dat valt me reuze mee. Ik heb het wel erger gezien bij jou.’ Mooi zo. Ik voel me slechter dan het met me gaat. Vooruit dan maar. Ik lig elke dag uren bewegingsloos op bed en heb de grootste moeite om aan mijn hondenuitlaat quotum te komen. Maar het kan erger.  Ook al erger ik me suf aan mijn gebrek aan energie: Ik kan er veel erger aan toe zijn. Een schrale troost.

Momenteel krijg ik nog geen deuk in een pakje boter geslagen. Lijkt me overigens leuk. Zo’n deuk slaan. En dan daarna in een deuk liggen. Deuk is sowieso een leuk woord. Behalve als er zo’n deuk in je BH zit. Op je trouwdag. Twee deuken naast elkaar. Erwten op een plankje verstopt in een loze bustier. Daar was laatst een bruidje loos……

Vandaag gaat mijn vriendinnetje Joy haar trouwjurk uitzoeken. Vandaar deze vreemde associaties. Gisterenavond kwam ze even langswaaien met allemaal opgewonden bruidsverhalen. Ze liet me foto’s zien van haar favoriete jurken. En van de noodzaak om goede lingerie onder je droomjurk te dragen.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Kijk maar, er zitten gewoon twee flinke deuken in haar borsten,’ ze wijst op haar telefoontje naar de betreffende trouwlustige in een bruidsblad, ‘Alsof er een iemand met een reuzenvinger in heeft zitten prikken. Op haar trouwdag! Het is overigens werkelijk een prachtige jurk. En een schitterende bruid. Zonde toch?’

Heks moet lachen. Hoe is het mogelijk? ‘Heeft dan niemand haar gewezen op het nut van een paar goeie kipfilets in je decolleté? Elke vrouw moet toch een setje in haar lingerielade hebben liggen….’ We ginnegappen nog een tijdje over wat je allemaal in je BH kunt stoppen om dit soort rampen te voorkomen. Ja, het leven van een platte vrouw gaat niet over rozen…..

‘Wie gaan er allemaal mee naar de bruidsboetiek?’ Heks is best nieuwsgierig. Hoewel zelf niet erg trouwlustig. Een eindeloze opsomming volgt. Alle betrokken oma’s, een paar moeders, een pittige schoonzuster en een lekkere authentieke relnicht…….. ‘Mijn beste vriend!’

Wat een uitgelezen gezelschap. ‘Hoe meer mensen je meeneemt, hoe moeilijker de keuze volgens de vrouw van de bruidswinkel,’ Joy lacht stralend. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd wat haar betreft, ‘Oh Heks, het is toch zo spannend. Ik doe geen oog dicht vannacht, dat weet ik nu al.’

Heks doet al nachten geen oog dicht. Mijn lijf wil maar niet slapen. Behalve op momenten dat het niet uitkomt. Aan het begin van de avond of ’s morgens na negen uur. ‘Ik ben toch zo moe, schat, en dat went nooit.’

‘Nou, Heks, bij het idee dat ik morgen vrij ben voel ik me heerlijk fit. Normaal lig ik op dit tijdstip al uitgeteld op 1 oor. Dan kan ik om negen uur ’s avonds al geen pap meer zeggen….. Maar nu ben ik super energiek! Grappig toch?’

‘Ha, dat fenomeen ken ik, daar heb ik toevallig net over na zitten denken. Ik zou laatst met iemand op stap gaan, maar bij het vooruitzicht liep ik leeg als een ballonnetje. Ik kreeg echt mijn ene been niet meer voor het andere en werd daarbij ook nog eens strontchagrijnig.’

‘Die persoon heeft heel veel problemen en die krijg ik dan een paar uur onverdund over me heen gestort. Diegene kan er zelf niets aan doen. Het wordt hem aangedaan. Het leven is gewoon met enige regelmaat heel unfair…..’

‘Onlangs heb ik twee dagen finaal onderuit gelegen na een overigens heel gezellig gezamenlijk uitje. Ik kwam toen echt ziek van moeheid thuis! Deze keer echter lag ik van te voren al helemaal om. Echt ziek, zwak en misselijk. Met het bijbehorende slechte humeur. Ik werd als het ware anticiperend moe. Zodra ik de afspraak cancelde voelde ik me weer kiplekker. Bizar toch?’

‘Nou, inderdaad. Haha, wat zeg je dat mooi, anticiperend moe,’ mijn vriendin kauwt als het ware op de woorden. Zorgvuldig proeft ze ze nog eens,’ Anticiperend moe. Hihihi. Echt heel grappig.’

Ja het klinkt geinig, maar het verschijnsel op zich is niet bepaald leuk. Heks is vaak anticiperend moe. Bij voorbaat put iets me al helemaal uit. Het idee vind ik al teveel. Goddank krijg ik van sommige dingen juist weer energie. Zoals van zingen.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Elke week zit ik scheldend in de auto op weg naar mijn koor. ‘Rijd eens door, idioot,’ sis ik tegen een buitenlandse toerist, die de weg kwijt is,  ‘Hoepel op voor mijn neus vandaan. Kun je eigenlijk wel autorijden, halve zool. Kijk nou toch wat een stumper achter het stuur.’ En ga zo maar door.

Na een uurtje zingen trek ik helemaal bij. Op de terugweg zit ik te jubelen in mijn kanariepiet. Indiase zang resulteert in iets dergelijks, maar dan in het kwadraat. Zingen is een wondermiddel voor mijn humeur. Het schijnt ook je cortisolniveau te verlagen, een probaat middel tegen stress en uitputting en ook nog eens goed voor je weerstand!

Heks voelt zich wel schuldig dat ze bepaalde dingen niet meer opbrengt. Zoals eindeloos naar de ellende van anderen luisteren en die ander steunen in diens problematiek. Er voor de ander zijn. De ander opbeuren……

Kortom: Grensoverschrijdend gedrag omdat je die ander graag mag.

Goed voor een ander zorgen betekent soms slecht voor jezelf zorgen. En daarin is iets aan het veranderen bij Heks. Het voelt nog wel heel gek. Koos ik vroeger zonder morren moeiteloos voor de ander: Nu zorg ik eerst maar eens goed voor mezelf. Althans, dat is de bedoeling. Daar zet ik op in. Dat ben ik aan het proberen en aan het leren. Ook al is de weg bezaaid met zielige leeuwen en trieste beren……

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

 

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Prachtige expositie van de nieuwe schilderijen van Willem van Scheijndel in Galerie Frederiek van der Vlist te Leiden. Zijn werk is nog steeds zeer herkenbaar, maar heeft tevens een hele nieuwe dimensie gekregen! Heks kijkt haar ogen uit.

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

De volgende dag is er alweer een opening van een tentoonstelling. Deze keer van mijn vriend Schilder. Aan het eind van de middag gaan we eventjes langs. Als ik rond kijk zie ik allemaal nieuw werk.

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

‘Hoe is het mogelijk, dat je dit allemaal recent hebt geschilderd!’ Heks is perplex. Mijn vriend is afgelopen winter zeer ongelukkig van de trap gevallen en brak daarbij zijn rug. Dientengevolge is hij met behulp van schroeven weer min of meer in elkaar gezet. Als een ouderwets meccano-pakket…..

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

‘Schilderen is de beste therapie voor me. Ik krijg er altijd een goed humeur van en het leidt enorm af van fysieke problemen. Als ik dan weer een mooi kunstwerk af heb, ben ik echt blij en tevreden.’

Mijn oude vriend heeft een flink pak uitgedaan, maar zeuren is niet zijn ding. In plaats daarvan verwerkt hij zijn intense ervaringen in prachtige schilderijen. Waar andere mensen dan ook weer heel blij van worden!

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen, galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

Heks dwaalt langs de kunstwerken. Ik meen overal synapsen in te herkennen. Deze zenuwknopen met hun overspringende elektrische vonk lijken alle doeken te beheersen. Schilder zegt niets. Hij glimlacht slechts mysterieus. ‘Ik zie hier toch echt een wervelkolom in, ondanks, dat het uit een bloempot groeit,’ hou ik stug vol.

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

Ik maak een paar mooie foto’s met mijn nieuwe toestel. Wat een prachtig werk. Schilder heeft zichzelf alweer overtroffen. Het is een unieke serie geworden. Intens van kleur. Met een sterke onderliggende zeggingskracht.

Samen met zijn broer en Cowboy zitten we nog een uurtje te kletsen. ‘Voorlopig is dit de laatste tentoonstelling op deze locatie. Daarna komt de museumwinkel van Oudheden hier tijdelijk in.’ Jeetje, ik zal de broer van Schilder, mijn vriend de galeriehouder, missen. Al jaren strijk ik hier regelmatig neer voor een kopje koffie en een kletspraatje…….

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

De kunstbranche in deze tijd van verwording is een aparte tak van sport. Vernissages zijn niet meer hip. Overal wordt op bezuinigd en besnoeid. Er lijkt weinig maatschappelijke waardering meer te zijn voor de vrije creatieve geest. Terwijl we toch niet zonder kunnen. Alle maatschappelijke ontwikkelingen en verbeteringen gaan hand in hand met de geestesvruchten van kunstenaars.

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

Geen probleem werd ooit opgelost binnen de saaie voorgekauwde geestelijke braakballen van de gemiddelde mens. Slechts een kunstenaarsgeest kan ergens een verfrissende slinger aan geven. Wat fijn dat er zulke creatievelingen zijn! We moeten deze medemensen dan ook in ere houden!

De tentoonstelling van het werk van Willem van Scheijndel is nog bijna de hele maand mei te zien in Galerie Frederiek van der Vlist, Nieuwe Rijn 26, 2312 JD Leiden.

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen, galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen, galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen, galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen, galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen, galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,

galerie Frederiek van der Vlist,  Willem van Scheijndel, schilderijen,