Bruid in een deuk: Oh, oh, wat leuk. Behalve als jij die bruid bent. Pleidooi voor kipfilet in je lingerie. En een onderzoek naar anticiperend creperen. Van vermoeidheid!

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Steek je tong eens uit,’ commandeert mijn acupuncturist, ‘Nou, dat valt me reuze mee. Ik heb het wel erger gezien bij jou.’ Mooi zo. Ik voel me slechter dan het met me gaat. Vooruit dan maar. Ik lig elke dag uren bewegingsloos op bed en heb de grootste moeite om aan mijn hondenuitlaat quotum te komen. Maar het kan erger.  Ook al erger ik me suf aan mijn gebrek aan energie: Ik kan er veel erger aan toe zijn. Een schrale troost.

Momenteel krijg ik nog geen deuk in een pakje boter geslagen. Lijkt me overigens leuk. Zo’n deuk slaan. En dan daarna in een deuk liggen. Deuk is sowieso een leuk woord. Behalve als er zo’n deuk in je BH zit. Op je trouwdag. Twee deuken naast elkaar. Erwten op een plankje verstopt in een loze bustier. Daar was laatst een bruidje loos……

Vandaag gaat mijn vriendinnetje Joy haar trouwjurk uitzoeken. Vandaar deze vreemde associaties. Gisterenavond kwam ze even langswaaien met allemaal opgewonden bruidsverhalen. Ze liet me foto’s zien van haar favoriete jurken. En van de noodzaak om goede lingerie onder je droomjurk te dragen.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Kijk maar, er zitten gewoon twee flinke deuken in haar borsten,’ ze wijst op haar telefoontje naar de betreffende trouwlustige in een bruidsblad, ‘Alsof er een iemand met een reuzenvinger in heeft zitten prikken. Op haar trouwdag! Het is overigens werkelijk een prachtige jurk. En een schitterende bruid. Zonde toch?’

Heks moet lachen. Hoe is het mogelijk? ‘Heeft dan niemand haar gewezen op het nut van een paar goeie kipfilets in je decolleté? Elke vrouw moet toch een setje in haar lingerielade hebben liggen….’ We ginnegappen nog een tijdje over wat je allemaal in je BH kunt stoppen om dit soort rampen te voorkomen. Ja, het leven van een platte vrouw gaat niet over rozen…..

‘Wie gaan er allemaal mee naar de bruidsboetiek?’ Heks is best nieuwsgierig. Hoewel zelf niet erg trouwlustig. Een eindeloze opsomming volgt. Alle betrokken oma’s, een paar moeders, een pittige schoonzuster en een lekkere authentieke relnicht…….. ‘Mijn beste vriend!’

Wat een uitgelezen gezelschap. ‘Hoe meer mensen je meeneemt, hoe moeilijker de keuze volgens de vrouw van de bruidswinkel,’ Joy lacht stralend. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd wat haar betreft, ‘Oh Heks, het is toch zo spannend. Ik doe geen oog dicht vannacht, dat weet ik nu al.’

Heks doet al nachten geen oog dicht. Mijn lijf wil maar niet slapen. Behalve op momenten dat het niet uitkomt. Aan het begin van de avond of ’s morgens na negen uur. ‘Ik ben toch zo moe, schat, en dat went nooit.’

‘Nou, Heks, bij het idee dat ik morgen vrij ben voel ik me heerlijk fit. Normaal lig ik op dit tijdstip al uitgeteld op 1 oor. Dan kan ik om negen uur ’s avonds al geen pap meer zeggen….. Maar nu ben ik super energiek! Grappig toch?’

‘Ha, dat fenomeen ken ik, daar heb ik toevallig net over na zitten denken. Ik zou laatst met iemand op stap gaan, maar bij het vooruitzicht liep ik leeg als een ballonnetje. Ik kreeg echt mijn ene been niet meer voor het andere en werd daarbij ook nog eens strontchagrijnig.’

‘Die persoon heeft heel veel problemen en die krijg ik dan een paar uur onverdund over me heen gestort. Diegene kan er zelf niets aan doen. Het wordt hem aangedaan. Het leven is gewoon met enige regelmaat heel unfair…..’

‘Onlangs heb ik twee dagen finaal onderuit gelegen na een overigens heel gezellig gezamenlijk uitje. Ik kwam toen echt ziek van moeheid thuis! Deze keer echter lag ik van te voren al helemaal om. Echt ziek, zwak en misselijk. Met het bijbehorende slechte humeur. Ik werd als het ware anticiperend moe. Zodra ik de afspraak cancelde voelde ik me weer kiplekker. Bizar toch?’

‘Nou, inderdaad. Haha, wat zeg je dat mooi, anticiperend moe,’ mijn vriendin kauwt als het ware op de woorden. Zorgvuldig proeft ze ze nog eens,’ Anticiperend moe. Hihihi. Echt heel grappig.’

Ja het klinkt geinig, maar het verschijnsel op zich is niet bepaald leuk. Heks is vaak anticiperend moe. Bij voorbaat put iets me al helemaal uit. Het idee vind ik al teveel. Goddank krijg ik van sommige dingen juist weer energie. Zoals van zingen.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Elke week zit ik scheldend in de auto op weg naar mijn koor. ‘Rijd eens door, idioot,’ sis ik tegen een buitenlandse toerist, die de weg kwijt is,  ‘Hoepel op voor mijn neus vandaan. Kun je eigenlijk wel autorijden, halve zool. Kijk nou toch wat een stumper achter het stuur.’ En ga zo maar door.

Na een uurtje zingen trek ik helemaal bij. Op de terugweg zit ik te jubelen in mijn kanariepiet. Indiase zang resulteert in iets dergelijks, maar dan in het kwadraat. Zingen is een wondermiddel voor mijn humeur. Het schijnt ook je cortisolniveau te verlagen, een probaat middel tegen stress en uitputting en ook nog eens goed voor je weerstand!

Heks voelt zich wel schuldig dat ze bepaalde dingen niet meer opbrengt. Zoals eindeloos naar de ellende van anderen luisteren en die ander steunen in diens problematiek. Er voor de ander zijn. De ander opbeuren……

Kortom: Grensoverschrijdend gedrag omdat je die ander graag mag.

Goed voor een ander zorgen betekent soms slecht voor jezelf zorgen. En daarin is iets aan het veranderen bij Heks. Het voelt nog wel heel gek. Koos ik vroeger zonder morren moeiteloos voor de ander: Nu zorg ik eerst maar eens goed voor mezelf. Althans, dat is de bedoeling. Daar zet ik op in. Dat ben ik aan het proberen en aan het leren. Ook al is de weg bezaaid met zielige leeuwen en trieste beren……

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

 

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Dagje Indiaas zingen met Dhrupadbitches draait uit op een verrukkelijke eindeloze privéles! Heks zingt de sterren zodanig rond van de hemel, dat ze promoveert van balkende ezel naar zangeres! Niet gek. Ik hoop dat ik ook op andere gebieden snel ezel af ben…..

‘Lieve juf, we hebben toch morgen een lesdag Indiase zang? Ik kan de mail met data niet meer vinden….’ sms ik zondagmiddag naar onze opper-Dhrupadbitch. Het duurt eventjes voordat ik antwoord krijg. Juf is niet zo multimedia minded. ‘Jazeker, maar bijna niemand kan. We zijn maar met z’n drietjes! Geeft niks. We gaan gewoon lekker zingen.’

‘Ik kom!’ schrijf ik terug. Zodoende kruip ik vroeg in mijn bed, slaap helaas slecht en schrik na een doorwaakte nacht toch wakker uit een diepe slaap… Brakjes organiseer ik mezelf de auto in. Redelijk op tijd arriveer ik in Barendrecht. Juf staat al op de uitkijk. ‘Je bent de enige vandaag!’ roept ze vrolijk, ‘Lekker he, krijg je alle aandacht!’ Snel ruimt ze de muziekkamer een beetje op. ‘Kom, dan gaan we eerst maar eens koffie drinken….’

We stommelen de trap op naar de gezellige keuken. Met dampende koffie voor onze neus wisselen we de laatste nieuwtjes uit. We hebben elkaar een half jaar niet gezien! We hebben allebei van alles meegemaakt, dus onze monden staan niet stil.

Dan dalen we weer de trap af naar die magische gewijde ruimte vol Tampoera’s en Pakhawajs. Juf begint te spelen. Onze stemmen voegen zich in het gordijn boventonen, dat zich uit de Tampoera losmaakt. ‘AAAAAAAAAaaaaaaaaa’ brommen we steeds lager. Mijn stem zakt in mijn borstkas, doet mijn hele lijf zachte vibreren. Naar nog lagere regionen volg ik de toon. Soms ontglipt ‘ie me, dan pak ik em iets hoger weer op en glijd opnieuw naar beneden. Tot de diepst haalbare klank zich ontspannen in me opent.

©Toverheks.com

De tijdloze tijd verstrijkt terwijl wij in klank verstillen. Af en toe wisselen we een blik. Glimlachen verrukt naar elkaar. Het is toch zo heerlijk om te doen! Soms zitten we minuten lang met gesloten ogen en proeven de klanken, riedels boventonen, muziek.

Aansluitend zingen we nog wat oefeningen en daarna wandelen we met Ysbrandt langs de dijk. Het is stralend weer. Lenteachtig. Je proeft de belofte van nieuw leven in de lucht. Mijn hondje vliegt enthousiast achter een bal aan.

Later kookt juf een pan verrukkelijke Dahl. We smikkelen en smullen. ‘Ik eet niet te veel hoor, want dan word ik zo slaperig,’ beweert mijn vriendin halverwege. ‘Ik ook niet,’ antwoord ik, terwijl ik nog een bordje op schep. En ook juf zit alweer met een nieuw bord van dit goddelijke voedsel voor haar neus.

Natuurlijk zijn we sloom en slaperig na dit feestmaal. Een straf bakkie koffie wekt ons weer toe leven. ’s Middags zingen we de alaap van Chandrakauns. Dat is het inleidende deel van deze compositie. Zonder enigerlei tekst van betekenis, maar met louter onzinwoordjes. Hierin verken je als het ware de muzikale mogelijkheden van de raga. Juf zingt voor en ik volg. Lekker. Ik hoef helemaal nergens aan te denken. Gewoon zingen. Rondzingen. De hele weg zingen. Overgave aan mijn stem in dit moment.

‘Heks, je bent echt heel goed aan het zingen. Ik hoor je helemaal niet meer balken als een ezel. Aan het eind merk ik wel dat je moe word. Maar je bent ongelofelijk vooruit gegaan, zelfs nu je een tijdje niet bent geweest. Zo zie je maar, dingen moeten ook indalen. Je hebt je dat rondzingen en verbinden eigen gemaakt!’

Heks zit trots te glimmen. Ik ben tot zangeres gepromoveerd en ezel af! Wat een heugelijke mededeling. Ik hoop dat deze promotie ook voor andere gebieden in mijn leven op gaat. Het feit dat ik me zo menig maal aan dezelfde narcistische steen heb gestoten, iets wat een gemiddelde ezel in het gemeen nooit zou presteren, heeft me in mijn treurige optiek helaas tot mega ezel bestempeld.

Na de alaap zingen de eerste zinnen van de compositie. Alleen die eerste zinnen. Eindeloos. Als we ophouden zegt juf: ‘Bij mijn leraar in India doe ik hier gerust een hele dag over. Alleen maar de eerste zinnetjes. Herhalen, herhalen.’ Ze grinnikt. Ik weet het: Daar kunnen wij ons niets bij voorstellen. Dat is hele andere koek…..

Later loop ik nog een grote ronde met Ysbrandt voordat ik weer naar huis rij. Wat een heerlijk dagje. We gaan dit vaker zo doen. Zingen, kletsen, beetje wandelen. Lachen en genieten. Ik heb de beste en liefste zangjuf ooit!

We hangen dagelijks aan dat dunne sterke zijden draadje. Met onze wil om te leven. Als je dan toch leeft: Doe iets leuks. Iets waar je blij van wordt. Indiaas zingen bijvoorbeeld. In mijn geval…..

passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk

Vorig jaar bleef het maar winteren. Om de haverklap kregen we een weeralarm voor onze kiezen. Regelmatig moest ik ergens verstek laten gaan. De ritjes naar mijn zanglerares in Barendrecht waren soms een regelrechte ramp. Zelfs Heks had in april 2013 schoon genoeg van sneeuw en wintertenen. En dat wil wat zeggen! Ik ben dol op de winter!

Vanmorgen rijd ik met het zonnetje in de rug de stad uit. De weg is leeg en mijn hoofd ook. Monter, goede zin…. Ja, dit heksje heeft er zin in! Een dagje Indiaas zingen met de Dhrupad Bitches! Na een vlekkeloze rit kom ik op de valreep aan bij het geliefde dijkhuisje.

In het souterrain zitten de dames al volledig verzonken de klank AAAAAA te zingen. Zo laag mogelijk. Een uur lang. Met haar jas nog aan ploft Heks op een kussen. Heerlijk om zo ingepakt in sjaal en jas mee te bassen. Mijn stem zakt. En nog een beetje. Tot ik de absoluut laagst mogelijke toon heb uitgenodigd in mijn borstkas. Voor nu dan, hè. Over een tijdje wil er misschien een nog lager geluid op bezoek komen.

passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk

Ik laat de toon vibreren, wonen in mijn klankkast. Mijn hart is opgetogen. Wat voelt dit toch lekker! Na een tijdje hoor ik riedels boventonen boven de groep uit zingen. In een bad van klank luiden wij ons nieuwe jaar in. Daarna drinken we thee en kletsen elkaar de oren van de kop. Het is weer feest in het kippenhok!

We zingen een serie oefeningen in de ‘toonsoort’ van die moeilijke, maar oh, zo mooie raga.  Soms voel ik em helemaal aan en dan gaat het vanzelf. Maar regelmatig zit mijn stem er net tegenaan te schuren. Ik ben niet de enige met deze frustratie…. Het is gewoon een lastpak. Maar ja, zoals met alles in het leven, baart oefening ook hier kunst. Uiteindelijk.

passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk

Gelukkig gaan we aan het eind van de ochtend even ritmes instuderen met de man van mijn lerares. Hij maakt een telraam van onze vingers. Speelt de ritmes voor op zijn Pakhawaj. Spreekt ze uit, zoals de gewoonte is in India:

‘Tei, tei, tat. Tite tei tat. Tite kate gade gana’. We scanderen braaf na. Iemand begrijpt het niet. Geduldig legt hij het nog eens uit. “Laat die tieten er gewoon uit’, zegt hij. We liggen dubbel. Arme, arme man. Hij heeft het weer zwaar te verduren…. En waar heeft hij het aan verdiend? Hij kookt elke maand de sterren van de hemel voor ons!

passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk

Ook vandaag is die lunch weer het absolute hoogtepunt van de dag. “‘Mmmm.’ ‘Jammmmie.’ ‘Oh’, -zucht-, ‘Wat lekker!.’ ” hoor ik om me heen. We proberen alles op te eten, maar het lukt niet. Onze trommelman heeft zo godsgruwelijk veel gekookt van dit lekkers! Hij verklapt me zijn keukengeheimen. Lacht zich weer suf om mijn geworstel met de pickles: Ik eet graag zeer heet en zweet daarbij als een atleet…..

passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk

De middag vliegt voorbij. Goh, wat hebben we hard gewerkt! Aan het eind improviseren we met het geleerde. Onze vingers een telraam, opletten om binnen de tonen van de raga te bewegen, niet balken, rondzingen…..

Opeens kan 1 van de dames niet meer nadenken over dit alles. Ze zingt voor de vuist weg. Het klinkt prachtig! ‘Maar ik snap het niet, ik weet niet wat ik doe!’, roept ze vertwijfeld. ‘Dat is juist helemaal goed, doe je hoofd maar uit, dan klinkt het direct veel beter, zonder bibberen, vast en welluidend!’ roept onze juf.

Ja, het is me wat, dat Indiase zingen. Je moet aan van alles denken om het een beetje onder de knie te krijgen. Maar om het van de grond te krijgen moet je alles weer vergeten.  Je hoofd leeg maken. Ontspannen. Het gewoon doen! Het is net zoiets als autorijden…..

passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk

Op de terugweg ben ik blij, dat ik zo goed rij intussen. Een ongelofelijke halve zool besluit opeens om vanuit een stilstaande file zich op mijn baan te gooien. Geen richtingaanwijzer uit, niks…. Mijn baan ging een geheel andere kant op, dus wij reden gewoon. Gelukkig reed ik rustig. Met een leeg en helder hoofd….

passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk   Een levensgevaarlijke situatie verder rij ik nog gewoon op die weg, ben nog in leven. Auto nog heel. Hondje intact. Hart bonzend in mijn keel. De boosdoener is er al vandoor gescheurd. Dat scheelde maar weer een haartje….. Zo hangen we dagelijks aan een draadje. Allemaal. Dat dunne sterke draadje. Met onze ijzersterke wil om te leven!

passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk passie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding gelukpassie, hart, leven vanuit je passie hart, liefde, toewijding geluk

Lachen is toch zo gezond! En zingen smaakt je bloed zoet….. Dan kun je wel wat ergernis verstouwen: Een gouden zangdag met de Dhrupadbitches!!!!!

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'. Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

Vandaag ga ik weer zingen in Barendrecht, de hele dag. Dat betekent vroeg opstaan. Omdat ik Varkentje bij niemand van de oppasbrigade kan dumpen neem ik hem mee. Dat betekent, dat ik hem zelf moet uitlaten. Ik kom maar langzaam op gang, maar uiteindelijk zit ik dan toch in de auto. Ik stop bij het park om de hoek voor het hondje. Ysbrandt snuffelt en piest, maar een grotere boodschap blijft uit…. Verdorie, poep nou eens kleine Woefer!

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

Op de snelweg sta ik al snel in een file. Ik geef het op, ik kom nooit meer op tijd voor het heerlijkste uurtje van de dag: Een uur lang AAAAaaa zingen, zo laag mogelijk….. Gelaten luister ik naar een CD uit Plumvllage, waarop eindeloos de naam van Avalokiteshvara wordt gezongen. De Boeddhistische bodhisattva van ‘Great Compassion’. Hier en daar onderbroken door de stem van Thay.

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

Ons klasje is flink uitgedund. We zijn nog maar met zijn vieren….. En vandaag zijn we niet compleet blijkt. Als ik binnen kom zijn ze al volop bezig. Ik schuif op een kussen en al snel zing ik mee. Mijn hoofd doet het al een paar dagen niet, dus ik moet het echt van iets anders hebben vandaag. Goddank ben ik retemuzikaal. Zo zwijn ik door het ochtendprogramma.

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

Dan is het tijd voor de lunch !!!! Joepie. Het hoogtepunt van de dag! De man van onze juf heeft weer de sterren van de hemel gekookt. We scheppen onze borden boordevol. Heks neemt extreem veel hele hete pickles, tot groot vermaak van de kok. ‘Jij kunt wel wat hebben, Heks, dat weet ik. Maar ik denk, dat je dit niet zult overleven.’ Met een uitgestreken gezicht, druppels zweet hangend aan mijn kin, geniet ik van deze heerlijke maaltijd.

Ondertussen wordt er druk gepraat door de dames. De idiootste onderwerpen passeren de revue. We hebben allemaal een beetje medelijden met de enige man in het gezelschap. Hij krijgt heel wat te verduren. Maar we sparen hem niet.

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

Women in Dhrupad, Bitches in Dhrupad, Dhrupadbitches in speelpakjes. We raken niet uitverzonnen. Oh, wat is dit toch heerlijk: Samen zingen, echt aan iets werken. En ook eindeloos plezier maken. Wat ben ik graag te gast in dit huis!

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'. Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'. Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

’s Middags studeren we een compositie in. Er heeft zich een nieuwe leerlinge gemeld. Wat een lef om er zomaar middenin te springen. Ze heeft hard gestudeerd, dat kun je horen. Ze weet, waar het over gaat. Nu begint ze haar stem te vinden tijdens de lessen. In losheid en plezier. De middag vliegt voorbij.

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

Na een heerlijk rommelig afscheid ga ik met Ysbrandt aan de wandel. Hij heeft het grootste deel van de dag in de auto liggen slapen. Geen straf op dit rustige plekje. Wel heb ik hem een paar keer uitgelaten gedurende de dag. Maar nu gaan we dan echt op stap. Je kunt prachtig wandelen langs de dijk. En balletje gooien. Ys rent en zwemt. Hij heeft een heerlijk hondenuurtje. Om vijf uur rijden we weer richting huis.

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'. Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'. Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

Ik sta een half uur in de file om de snelweg op te komen. Stapvoets rijd ik rond Rotterdam. Daarna komt de boel echt tot stilstand. Kortom: Tegen half zeven nader ik Leiden. Daar stuiten we op druk scheepvaartverkeer, (Sinterklaas?), de brug staat om de haverklap open. Zo ben ik dan pas om zeven uur thuis. Strontchagrijnig, want helemaal kapot moe en afgeknapt. Pijn in mijn donder……

De beesten willen eten. Cowboy wil foto’s van zijn optreden, ik moet dit en wil dat.

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'. Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

Maar ik strijk neer in een stoel en ga schrijven. Al schrijvende realiseer ik me de schoonheid van deze dag. Ja, het ging traag. Overal oponthoud. En de hond erbij was wat teveel van het goede. Maar ach, ik heb het overleefd. En beleefd! Kijk, ik maak het toch maar allemaal mee!

Zo proeft mijn bloed weer zoet na al die ergernis.

Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'. Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'. Avalokiteshvara . De Boeddhistische bodhisattva van 'Great Compassion'.

 

JAI-CN03034

Heks op pad met ontstemde Tampoera. Na liefdevolle behandeling stijgt de stemming. En weer aangetoond: Geen toon zonder boventoon!

Er zijn mannelijke en vrouwelijke Tampoera's

Er zijn mannelijke en vrouwelijke Tampoera’s

Maandagmorgen lig ik nog in coma, als de wekker gaat. Prikken halen. Hondje uitlaten. Daarna naar Barendrecht voor een zangles. Ik neem mijn Tampoera mee, want er is een snaar gebroken. Ook gaat mijn juf me leren met dat handige stemapparaatje om te gaan. Er zitten vreselijk veel knopjes op en de gebruiksaanwijzing is wel erg summier…..

Tampoera

Prachtig versierd

Ik kan de hoes niet vinden. Ik haal alles uit de kast, letterlijk. Mijn hele hal staat vol kisten en tassen. Ik wroet erin rond. Geen hoes. Later blijk ik er heel dichtbij te zijn geweest met mijn zoekende handen. Maar ik vertrek zonder hoes. Met Ysbrandt aan de ene hand,  de Tampoera balancerend op mijn schouder ondersteund met mijn andere hand en een zware tas met lesmateriaal om mijn lijf ga ik op zoek naar mijn auto. Ik kan em niet vinden.

Het begint te regenen. Ik sprint terug naar het portiek en parkeer mijn instrument in de hal. In de gietende regen ga ik op zoek naar mijn kanarie. Je kijkt er toch bepaald niet overheen! Twee straten verder ontwaar ik em achter een glasbak. Het is me intussen wel duidelijk: Whiplashhoofd werkt niet mee vandaag. Gelukkig kan ik de weg naar Barendrecht dromen. Door een gordijn van water kachel ik de stad uit.

Draadjes op een cruciale plek tussen brug en snaren doen een riedel van boventonen ontstaan......

Draadjes op een cruciale plek tussen brug en snaren

Onderweg zie ik mensen weer de raarste dingen doen met hun auto. Aan mijn bumper kleven, me van de weg proberen te duwen om daarna schielijk voor me in te voegen. Net niet op iemand, die daar al rijdt. Bijvoorbeeld.  Of zwabberend midden op de markering tussen twee rijbanen rijden, ook in slakkengang …. Laatste chauffeur zat te bellen.

Maar ik kom er! Heelhuids. Met mijn ontstemde Tampoera. ‘Wat is ‘ie smerig, Heks’, krijg ik als commentaar. Gegeneerd poets ik mijn schat schoon met een spons. Even lekker afdrogen…..Mijn lerares vernieuwt alle snaren en legt me uit, hoe ik het stemapparaat moet gebruiken. Appeltje, eitje.

boventonen

Riedel boventonen

We beginnen te zingen. Heks speelt op haar blije besnaarde kalebas. De boventonen riedelen hun harmonisch klankgordijn. Onze stemmen stijgen en dalen, kronkelen, glijden. Losjes geef ik me over aan dit heerlijke samenspel.

Na de les giet het zo verschrikkelijk, dat ik besluit Ysbrandt niet zijn gebruikelijk beloning, in de vorm van wandeling, te geven. We rijden linea recta terug naar Leiden. Daar is het gelukkig droog. Na nog een bezoek aan de huisarts, ME is hard werken, hou ik het helemaal voor gezien vandaag. De rest van deze dag is crashdag! En morgen ziet er in dat opzicht ook veelbelovend uit. Ha!

tampoera bespelen

Het stemmen is moeilijker dan het bespelen

Singer zanger meesterzangers

Vandaag dan eindelijk een nieuwe agenda aangeschaft. Alle lesdagen van Indiase zang, Stembevrijding  en repetities van het Koorproject, waar ik in ga zingen naast elkaar gelegd. En het past! De data kronkelen op gepaste afstand om elkaar heen in mijn nieuwe tijdschema. Het jaar is nu echt begonnen. Het zingt me galmend tegemoet.

Misschien overmoedig om maar te denken, dat ik dit allemaal kan volbrengen. Het is niet uitgesloten, dat ik een groot deel mis vanwege virussen en ander tuig. Maar ik ben een bikkeltje. Vaak weet ik toch mijn energie om de afspraken heen zo te organiseren en vooral sparen, dat ik toch acte de présence weet te geven. Voorwaar geen kleinigheid.

Maar ik krijg ook energie van al dat zingen. Vrolijke bubbels in mijn buik en liedjes in mijn hoofd. Dat maakt de pampusdagen draaglijk. En ik maak ook weer eens wat mee….

swingend zingen

LEKKER ZINGEN

Jaren geleden begon het te kriebelen, ik wilde iets gaan doen. Een opleiding. Om uit het kleine kringetje te komen, waar ik door mijn fysiek in was beland. Ik zocht iets voor een vriendin op internet, maar vond een opleiding voor mezelf. Adem, zang en boventonen. Dat leek me wel wat. Het woord adem zag ik min of meer over het hoofd. Zingen wilde ik. En boventonen had ik al eens een beetje verkend en dat smaakte naar meer. Ik heb op die opleiding een hele leuke tijd gehad, maar uiteindelijk was het voornamelijk adem, wat de klok sloeg. Na 2 jaar besloot ik er een punt achter te zetten en op zoek te gaan, naar …. Ja, naar wat? In elk geval zingen….

boem boem

met trommelvrouw

Die zomer ging ik met mijn boventoonvriendin Trommelvrouw, haar clan en Frogs naar Frankrijk.  Trommelvrouw had wat onderzoek gedaan op internet naar een leuke zangvakantie en had iets gevonden in Ecolony. Dat is een leefgemeenschap op idealistische grondslag. Ik moet zeggen, het is er werkelijk schitterend. Paradijselijk. Maar, natuurlijk een maar… er zijn wel erg veel regeltjes, waar je je aan moet houden. Bijvoorbeeld stilte om 10 uur ’s avonds. Ik raakte direct in de problemen, toen ik om 5 over 10 met een kapotte uitlaat het terrein opknalde. Alsof er een vliegtuig landde…

Een jongeman met schapekrulletjes en geitensokken behandelde me daarna extra streng, mocht dit niet en dat niet. Hij heeft me dagenlang achtervolgd. Mag geen koffie drinken uit soepkop, mag hier niet parkeren, daar niet tandenpoetsen of dit of dat. Gelukkig nam hij afstand, toen Frogs na een paar dagen met een auto vol met trommels en zijn enorme trommelbiceps arriveerde.

boemboem

Trommeldetrommel

Trommelvrouw en ik waren echter gekomen voor een cursus stembevrijding van Jan-Hendrik Veenkamp. En we vielen met onze neus in de boter! Wat was het leuk. Ook Frogs en Jan-Hendrik hadden een klik, de trommels kwamen uit de auto en we hadden oerwoudachtige jamsessies.

Na die week wist ik 1 ding zeker, ik wilde in de leer bij Jan-Hendrik. Trommelvrouw had daar ook wel oren naar. Er was 1 probleem. Hij had geen opleiding voorhanden.

je zingt vals, schat... wat? luister naar je eige

En nog meer

Dus zijn Trommelvrouw en ik hem flink onder druk gaan zetten, zeuren en zagen, totdat hij een half jaar later de leergang: Hero within startte. Met als leidraad het boek met dezelfde titel van Carol Pearson. Dat was een heerlijke en ook leerzame tijd. En nu komt daar dan weer een vervolg op. Wat een feest.

Stembevrijding, zingen vanuit je ziel, met je hele lichaam en ook gewoon net waar je zin in hebt. Dat is me op het lijf geschreven. Wat is er heerlijker, dan met Jan-Hendrik op de piano helemaal in je stem te gaan en er alles uit te halen. Het is niet speciaal bedoeld om mooi te zingen, dat kan juist een enorme belemmering zijn. Het is misschien wel het idee, dat het perfect moet zijn, waarvan je je bevrijdt. Maar gek genoeg klinkt het vaak prachtig, als iemand met eigen authentieke stem begint te zingen.

Singer

zanger

meesterzangers

Hans Sachs

heeft Hans Sachs geen Singermasjien

waarom heeft Hans Sachs geen Singer

Hans Sachs heeft recht op een Singer

Hans Sachs moet een Singer hebben

Jawel

dat is zijn recht

Recht door zee

Leve Hans Sachs

Hans Sachs heeft gelijk

hij heeft recht op…….

uit:

Paul van Ostaijen

Huldegedicht aan Singer

Een mooie hulde aan een hele andere zanger door een dichter met eigen authentieke stemgeluid.

Morgen trap ik af met een repetitie van het Koorproject. Dat doe ik samen met mijn vriendin Roos. Wij hebben al veel zangavonturen samen beleefd, de boventonen en stembevrijding. En een eerder koorproject.

Maar nu ga ik lekker bij Frogs eten, Couscous. Het varkentje zit al bij hem, ze zijn er samen op uit geweest.  Dus had ik een middag vrij. Om alles op een rijtje te zetten en te zien, dat het kan!

Wie zingt er nou een toontje lager?

ZO

Dhrupadbabes are the best!!!!!!

Vandaag was een heerlijke dag tot nu toe. En dat ondanks het feit, dat ik er een paar uur over heb gedaan om terug te rijden uit Barendrecht! Het was weer zover: Iedereen was om 6 uur rond Rotterdam aan het rijden, stapvoets wel te verstaan…..

In een klein huisje aan de Bakkersdijk, echt zo’n dijkhuisje, woont mijn lerares Indiase zang met haar gezin. Het is daar heerlijk toeven. Ik -en velen met mij- voel me er thuis. De kat heet Koetje en ziet er precies zo uit als wijlen mijn superkat Koe. Dus dat is ook al zo fijn.

Eens in de maand komen hier een aantal dames bijeen, uit alle windstreken, zelfs uit het buitenland, om zich te bekwamen in Dhrupad. Een klassieke Indiase zangstijl. We studeren raga’s in, doen allerlei stemoefeningen, klappen vreemdsoortige ritme’s en lachen ook nog bij voortduring.

Tussen de middag krijgen we een werkelijk heerlijke Indiase maaltijd met pittige pickles. Klaargemaakt door haar man, een geweldige kok. Zodat we nog mooier gaan zingen van geluk.

‘ s Morgens beginnen we met een uur A zingen, zo laag mogelijk. Ik heb de stembanden van een travestiet, dus ik brom dat het een lieve lust is. Eigenlijk is dit al het hoogtepunt van de dag, moeilijk te begrijpen natuurlijk. Wat is daar nu aan te beleven, een uur AAAAAAA? Wie A zingt moet ook B zingen? Waar gaat dit over?

In India begint elke dag zo voor de zangers/(/essen ook tegenwoordig). Tijdens het opkomen van de zon. Dat is dus best vroeg, niks voor mij op dagelijkse basis. Toch is het een geweldige ervaring en ook nog eens heel goed voor je stem. En voor allerlei heksige dingen, chacra’s en cloaca’s en dergelijke.

Mijn lerares doet het elke dag, behalve als ze eens een keer geen zin heeft….

Vorig jaar was 1 van de dames zwanger, haar toegezongen buik groeide gedurende het schooljaar tot enorme omvang. En in de zomer werd Emma, onze Dhrupadbaby geboren: een engeltje!!!!

Nu is zij er elke keer bij, vandaag was ze intens bezig om haar voeten te ontdekken. En ons Wat een wakker meisje zit ons daar te bestuderen!

Ik had me voor de gelegenheid verkleed als kerstbal, glitterjurk, glitterrok en giltterlegging….Emma vond het prachtig!!!! Wat een genot om zo’n klein mensje de glitterwereld te zien ontdekken…..

Het is een heerlijke groep meiden, 1 van de dames was gekleed als sneeuwbal, dus ik heb echt geestverwanten getroffen….

In de loop van de middag komt de man van mijn lerares ons de ritme’s leren. De hele benadering in Indiase zang is anders. Een toon is geen punt, maar een ruimte. Ritmes zijn geen hoempa, hoempa of hoempapa, hoempapa. Het zijn bouwwerken met accenten, woorden en hoog en laag.

Ik zal een link naar de site van mijn lerares in elkaar knutselen, dan kunnen je het zelf eens horen.

Na jaren een beetje Indiaas zingen,- ja, ik zeg expres een beetje, want in India gaat het er heel anders aan toe, daar heerst een zwaar regime in deze tak van sport, – begint het te dagen in het oosten. Mijn geest omvat langzaam het totaal andere concept van deze manier van zingen. Je zingt de weg en niet het doel. Of zoals mijn juf het zo mooi zegt: ‘Zing niet als een ezel, Iii Oink, Iii Oink. Verbinden, rond zingen!!!!”

Een toon als ruimte. Waar je in kunt bewegen met je stem. Niet een doel, dat je moet bereiken, maar een reis, die je onderneemt en beleeft!

Ja, ik ben weer helemaal opgeladen en blij. Alleen mijn lijf niet. Dat zit hier waarschijnlijk over 2 uur nog in deze stoel. M’n Tens apparaat (soort uitwendige pijnstiller) draait op volle toeren. Te moe om te eten, dus eerst uitrusten. Maar er staat nog iets klaar, dus later wordt er wel gegeten. Zo ben ik dan ook wel weer. Goed zorgen voor dit heksje. Zeker na zo’n dag.

Varkentje ligt tevreden in zijn mandje, hij is bij zijn oppas geweest. Daar is hij vast goed verwend met mooie wandelingen. Hij ligt voor pampus.

Het vee is gevoerd. De stad is stil. Je zult niet geloven hoe stil het kan zijn in de binnenstad. Ik ken menig boer met meer geluidsoverlast. Van vliegtuigen of landwegen.

Maar hier is het heel stil. Een stilte, waar al die muziek van vandaag in na klinkt. Ook gelach hoor ik. En gekraai! van dhrupadbaby……..